ყველაფერი სწრაფად ავალაგეთ. მე წყალის გადასავლებად შევედი, ის კი პირდაპირ საწოლში შეძვრა, როცა დავბრუნდი უკვე გაგუდულს ეძინა. ისეთი საყვარელი იყო. მინდოდა ჩამეკოცმა , მაგრამ არ მინდოდა გამეღვიძებინა, ძალიან ფხილად ეძინა. ფეხაკრეფით ავიპარე საწოლზე. ლოყაზე რამდენჯერმე ნაზად ვაკოცე, ძილში გაიღიმა. ერთი კოცნა კისერზეც დავუტოვე და მის გვერდით დავიკავე ადგილი.
დილით ტელეფონია ზარმა გამაღვიძა. ჯერ საწოლი მოვათვალიერე,მას უკვე გაეღვიძა. მერე ტელეფონს დავწვდი და ყურზე დავიდე.
-ჰო.
-დედა როგორ ხარ?
-კარგად დედა შენ რას შვრები? ბავშვი როგორაა?
-კარგად ვართ ყველა. შეგიძლია დღეს მოხვიდე და ბავშვი დაიტოვო?
-კი რა ხდება?
-თათა და შენი ძმა ორი დღით წავიდნენ საგურამოში.
-თათა როგორაა მართლა გამოკეთდა?
-კი რა შედარებაა ეხლა უკეთესადაა, ბავშვსაც აქცევს ყურადღებას და ეს ორი დღეა მე მყავ
და ხვალ ლიაკოს დაბადების დღეა, ხომ გახსოვს ლიაკო? არ მახსოვდა, მაგრამ დავეთანხმე. ჰოდა დამპატიჟა და უარი ვერ ვუთხარი..
-კარიგ არაა საჭირო ამდენი ახსნა მოვალ. რომელზე მიდიხარ?
-ორისთვის რომ აქ იყო. კაბის ყიდვაც მინდა.
-კარგი. დავემშვიდობე და ტელეფონი საწოლზე მივაგდე. ჯერ ათი საათი იყო. ცოტა ხანს ვიკოტრიალე საწოლში და ზანტად წამოვდექი ფეხზე.
-აბელ. სად ხარ? ხმა არავის გაუცია. ალბათ წავიდა. სამზარეულოში შესულს მაცივარზე წერილი დამხდა მიკრული. „საყვარელო მე საქმეზე წავედი და მალე მოვალ“. ტელეფოს დავწვდი და მისი ნომერი ავკრიფე.
-უკვე გაიღვიძე?
-ჰო დედაჩემმა დამირეკა. ბავშვი უნდა დავიტოვო ხვალ საღამომდე.
-აუუუ მეც რომ მოვიდე შეიძლება?
-რეებს მეკითხები როგორ არ შეიძლება.
-კაი მაშინ ჩაალაგე რაღაცეები და ისევ ჩამოვბარგდეთ უკან. ძან ამ კვირას ჩემი ბიძაშვილის ქორწილია და იქ ვართ წასასვლელები. აუუ ისე საყიდლებზეც რომ წავსულიყავით კარგი იქნებოდა.
-წავიდეთ ოღონს ხვალ არა.
-კარგი, ბელ გაემზადე და მეც მალე მოვალ. ყირმილი დავკიდე . ქორწილზე ნია გამახსენდა. აქ უნდა დაეწყოთ თამაში. ისე მაინტერესებდა რას იზამდნენ.
ჩვენი ტანსაცმელი ჩავალაგე. ოთახები მივალაგე და უკვე ყველაფერი მზად იყო როცა აბელი მოვიდა.
-სად იყავი?
-თაბაშირი მოვიხსენი. ხელზე დავხედე, თაბაშირს ცოტა სილურჯეები დაეტოვებინა.
-ამათ რა უნდა უყო? საშიში ხომ არაა?
-არაა, ცოტა დამასაჟება და მალამოს წასმა უნდა. და ვინ მომეხმარება? მე ხელზე ვაკოცე და გულზე მივეკარი. ხელები წელზე მოვხვიე და მისი სურნელი ხარბად შევისუნთქე, სიამოვნებისგან ეკალმა დამაყარა. -შენ ჩახუტებაზე თუ ეს გემართება სხვა რამეზე რა მოგივა წარმომიდგენია.

საღამო ხანს ეზოში ვიჯექით, აბელს კალთაში ვეჯექი და ხელს ვუმუშავებდი, მას კი ნიკაპი ჩამოედო ჩემს მხარზე. პერიოდულად ლოყაზე მკოცნიდა, მე კი ცხვირზე. იდილია ტელეფონის ზარმა დაგვირღვია, რომ დახედა ვინ ურეკავდა გადაირია. ორგანულად სძულს ეს ქალი.
-ჰო ნანა. გვიანია უკვე. ჰო გილოცავ, ბოდიში რომ არ გამახსენდა. ქალს ყურმილი დაუკიდა. მაგრამ მერე მამაისმა დაურეკა და შეჯორა ალბათ.
-რაოო?
-ნანას დაბადების დღე ჰქონია და დაგვპატიჟა. წასვლა არ მინდა მაგრამ მამაჩემის მიტყდება.
-კაი რა გჭირს. წავიდეთ ცოტა ხანი და მალევე დავბრუნდეთ.
-მანქანა ხელოსანთან დავტოვე. აუუუ. კარგი ტაქს გამოვიძახებ და მოემზადე შენ. ალბათ ნიაც იქ იქნება. ჰოდა ეხლა დროა გულზე გავხეთქოთ. შავი კაბა გადმოვიღე. მაგრამ არა ამას ქორწილში ჩავიცვამდი. კიდევერთი გადმოვდე, მერე კიდევ, ისე არ მომივიდეს რო ზედმეტ მცდელობაში, კატასტროფა გამოვიდე.
-ეს ჩაიცვი, აბელმა ხელი ვარდისფერ ტილოს მოკლე კაბას მოკიდა.
-ძალიან მოკლე არაა.
-მერე რაა. ბევრი წრიალის მერე არჩევანი, წითელ შიფონის ნაზ კაბაზე გავაკეთე, რომელიც თითქმის გამჭვირვალე იყო. თმა დავიტალღე, ხორცისფერი ტუჩსაცხი წავისვი და კიბეზე ჩავედი.
-ვააა ზალიან ლამაზი ხარ. ძალიან. ორივეს თვალები გვიბრწყინავდა. ნანას დაქალის სახლი არც ისე შორს იყო ჩვენგან ამიტომ დანიშნულების ადგილას მალე მივედით.
-და საჩუქარი?
-ღვინო წამოვიღე სარდაფიდან, ეს უყვარს. ისე როცა ფსიხდება მაშინ სვავს ხოლმე.
-კარგი შენ კიდე. კარი შევაღეთ და ვიგრძენი რომ ყველას მზერა ჩვენსკენ იყო მოპყრობილი. აბელს ხელი ჩავკიდე.მათკენ წავედით. სასწრაფოდ ნია მოვძებნე თვალებით, ისეთი გაოცებული იყო. თვითონ კი ნამდვილად საშინლად გამოიყურებოდა, ამით აპირებდა ჩემთვის ქმრის წართმევას. საშინელი ტანგეტკა ფეხსაცმელი და ლეოპარფის პრინტიანი კაბა. ხასხასა წითელი პომადით, ღმერთო ეს რაა? თმა უკან გადავიყარე და ნიშნისმოგებით გადავხედე. ნანას მივულოცეთ და საჩუქარიც მივეცით. გიორგიმ მისი მეგობრები გამაცნო.
-მამიდა? გაკვირვებით იკითხა აბელმა სკმაოდ სიმპატიური ქალის დანახვისას. აქ როდის ჩამოხვედი?
-გუშინ საყვარელო. ფრანსუას მეგობრებთან ერთად უნდოდა დასვენება, მეც დრო ვიხელთე და აქეთ გამოვწიე. თან ისეთი ამბავი გავიგე, როგორ შეიძლება ასე მომექცე ჰა?
-როგორ?
-ცოლი მოიყვანე და ქორწილში არ დამპატიჟე, ეგ არაფერი გოგოც კი არ მანახე. პრინციპში არც მიკვირს, ისეთი კარგია ვხვდები რატომაც მალავ ასე საგულდაგულოდ. ქალმა დაკვირვებით შემათვალიერა.
-ლილიანი. ქალმა ხელი გამომიწოდა. –
-ანაბელი.
-სახელიც როგორი ლამაზი გაქვს. აბა სად იპოვეთ ერთმანეთი?
-იცი ეს ვინაა?
-ვინ?
-გახსოვს პარიზში რომ ჩამოვედი და გიყვებოდი, მასწავლებელთან ვნახეთქო, ის გოგოა.
-აი ხომ ვამბობ ბედი არასოდეს აგცედაბათქო.
თან გოგი კჯანდელაკის შვილიშვილია.
-რას იძახი, ვგიჟდები გოგიზე.
-უკვე ძალიან მომწონხარ. მე შენ რაღაცეებიც ჩამოგიტანე და ვიცი რომ ზომა არ შემშლია. სამწუხაროდ გოგო არ მყავს, მაგრამ ახლა შენ მყავხარ, ისე მომწონხარ.
-მამიდა, ანა შენი თოჯინა არაა. ჩემია და შეეშვი.
-ნუ უხეშობ საყვარელო, მე უბრალოდ ინდა ყველაფერი მოეწონოს. ეს იქით იყო და ჩემთან ვახშამი უნდა გავმართო და ბაბუაშენიც უნდა დავპატიჟო. აბელი უკვე თვალებს ატრიალებდა და გასაქცევად ემზადებოდა.ასეც მოიქცა. მე და მამიდამისმა კი საუბარი გავაგრძელეთ. როგორც აღმოჩნდა თავადაც ოცნებობდა რძლებზე. ნუ ტიპიური სნობი არაა მაგრამ არც არაფერი აკლდა. ბოლოს ვიღაც ქალმა განმათავისუფლა მისგან მე კი აბელის ძებნა დავიწყე თვალით და მივაგენიც კიდევ. უარეს მდგომარეობაში ჩავარდნილიყო. ნია ეჯდა გვერდით და ტვინს უბურღავდა. მეც მათკენ წავედი. დივანზე ადგილი არ იყო.
-ხომ ხედავ შენი ადგილი არაა. ირონიულად მითხრა გოგომ. -ჯობია სკამი მოიტანო.
-არა მადლობა. მეც ავდექი და პირდაპირ აბელს ჩავუჯექი კალთაში. ხელი კისერზე მოვხვიე და საფეთქელზე ვაკოცე. აბელს თმაზე ვუსვამდი ხელს, ის კი გატრუნული იჯდა, ცოტა ხანს.
-წავიდეთ ჰო.
-ჩუმად გავიპაროთ. მე ფეხზე წამოვდექი, კარისკენ წავედი, გზად მამათილს დავემშვიდობე, ისიც უკან მომყვა.
-ტაქსი გამოვიძახო?
-აუუ არა რა ფეხით წავიდეთ.
-იმდენი ხანია ფეხით არ მისეირნია.
-მე და შენ არც არასოდეს არ გვისეირნია.
-მართალია. აბელმა ხელი ნაზად მომიჭირა.
-მგონი წვიმას იწყებს.
-სწრაფად წავიდეთ.
-არა რა ცოტა დავსველდეთ. ამის თქმა და წვიმამაც დაუშვა.
წამის მეასედში უკვე გაწუწულები ვიყავით. ორივე იდიდოტებივით ვიცინოდით. წვიმა ნელ-ნელა მატულობდა. ჩვენ ჯერ ფეხს ავუჩქარეთ, მერე კი სირბილზე გადავედით.
-მოიცა მოიცა, ფეხზე გავიხდი. სწრაფად წავიძრე ფეხსაცმელი და ახლა უკვე ბალახზე მივრბოდით. თან გვეცინებოდა ჩვენ თავზე. როგორც იქნა სახლამდე მივაღწიეთ. პარმაღზე ვიდექით და ტანსაცმელს ვიწურავდით.
-აუუუ ადრე იცი რას ვაკეთებდი ხოლმე. ქვემოთ რომ პატარა აუზი გვაქვს იქ ვცურავდი წვიმის დროს.
-წავიდეთ, ეხლა ერთად ვიცუროთ. აბელს გაეცინა.
-მართლა წამოხვალ?
-კი. ტანსაცმელი სწრაფად გაიძრო და აუზისკენ წავიდა. ჯერ ის ჩახტა წყალში. მე კაბა აუზის წინ დავაგდე და მეც აუზში გადავეშვი. მართლა ძალიან მაგარი გრძნობა იყო, წვიმის ქვეშ წყალში ვცურავდით. აბელი მომეხუტა. მე ფეხები წელზე შემოვხვიე, ხელები კი კისერზე. ცხვირზე ნაზად ვაკოცე, მერე კი ტუჩებზე. ცოტა ხანში კი გიჟებივით ვკოცნიდით ერთმანეთს.
-ან , ძალიან მიყვარხარ.
-მეც ძალიან მიყვარხარ. წვიმამ გადაიღო, ჩვენც მალევე გავხვალეთ ცივი აუზი თბილ აბაზანაში. ჩაცმულები ვიწექით. აბელს ვეთამაშებოდი. სახეზე ქაფს ვუსვამდი. მა კი რამდენჯერმე ჩამაყვინთავა წყალში. დიდხანს არ გაგვიგრძელებია ჭყუმპალაპბა, ალერსი საწოლში გავაგრძელეთ. ტუჩებიდან, კისერზე გადაინაცვლა, კისრიდან კი ლავიწებზე, სველ კოცნებს მიტოვებდა სხეულზე, ჩემს კანს ტუჩებს შორის იქცევდა და იქანდე წუწნუდა სანამ არ გაალურჯებდა. უკვე ორივე შიშვლები ვიყავით. ცოტა ხანში მკერდზე გადავიდა, ენას ისე იყენებდა კინაღამ გავგიჟდი. დვრილებზე ნაზად მეხებოდა, რამდენჯერმე წამკბინა კიდეც. მერე. მუცელზე ფეხებზე, თითქმის ტავიდან ბოლომდე გამლოკა და დამკბინა. მთავარზეც გადავედით, თავიდან ოდნავ წვა ვიგრძენი , მაგრამ ეს ყველაფერი უსაზღვრო სიამოვნებამ გადაფარა, ისე მოძრაბდა, ვგიჟდებოდი, ნელ-ნელა მეც ავაყოლე სხეული და ცოტა ხანში უკვე ზალიან რიტმულად ვმოძრაობდით, სწრაფად შეცვალა პოზა და მოძრაობა უკნიდან გააგრძელა. ხელები წელზე მომიჭირა,ამან თითქოს სიმოვნება გაარმაგა, თითქოს ყველაფერი იცოდა, ხელები ზურგზე ჩამიცურა, კისერზე მომიჭირა და მოძრაობაც შეცვალა, მეც მას ავყევი, ვერასოდეს წარმოვიდგებდი ჩემს სხეულს თუ ასე მოძრაობა შეეძლო. ზეწარს ჩავეჭიდე, მისი კვნესა უფრო ძლიარი გახდა, მივხვდი რომ პიკზე იყო, მეც პიკზე ვიყავი, მოძრაობაა ააჩარა სხეული ამიკანკალდა ისეთი სიამოვნება და ენერგიის მოწოლა ვიგრძენი ბოლო ხმაზე ვიკივლე, მანაც გაათავა და მოწყვეტით დაეცა ჩემს გვერდით. ორივეს სიცილი აგვიტყდა.
-ღმერთო ისეთი კარგი იყოო. დავიკვნესე მე.-ნეტავ აქამდეც გვქონოდა.
-ნუ მე თავიდანვე თანახმა ვიყავი. მაგრამ.. არაუშავეს წინ კიდებ ბევრი გრძელი ღამე გვაქვს. ბევრი არ გვილაპარაკია ორივეს მალე ჩაგვეძინა.... მეორე დღეს კი საკმაოდ რთული და დამღლელი დღე მქონდა წინ..



ძალიან პატარა თავი მაგრამ მგონი რომ წინა ორ ტავს სჯობია, ერთ თვიან დაგვიანებას ასე ჯობია ნამდვილად. მოკლედ მადლობა ყველას რომ კითხულობთ, თქვენმა კომენტარებმა ნამდვილად მომცა სტიმული