გვიან ღამით გამეღვიძა.წყლის დასალევად ჩავედი დაბლა. აივნის კარები ღია იყო და ფარდას ნიავი ნელა არხევდა. არ გავედი ვიცოდი ვაჩე იქნებოდა. სამზარეულოში ონკანი მოვუშვი და ცივი წყალი დავისხა. ერთი მოსმის გამოვცალე ჭიქა და ცოტახანი ასე გაუნძრევლად ვიდექი. მაინც გავედი აივანზე.
-კარგად ხარ?-ჩუმად დავიჩურჩულე. პასუხად თავი დამიქნია.
-გინდა რემეზე ვილაპარაკოთ?-არ მინდოდა ასე მოწყენილი ყოფილიყო.
-მე და შენ რაზე უნდა ვილაპარაკოთ? -გაღიზიანებულმა იკითხა.
-მე უბრალოდ შენი დახმარება მინდოდა, გეტყობა არ ხარ კარგად.
-არავის დახმარება არ მჭირდება. -ფეხზე წამოდგა- დანის ჩემთან შევიყვან.-უემოციოდ ჩამიარა გვერძე და საძინებლიდან ბავშვი გამოიყვანა.
ცარიელ ოთახში შევედი.საწოლში ვწრიალებდი, რაღაც მოსვენებას არ მაძლევდა, ვერ ვხვდებო როგორი იყო ვაჩე, მზრუნველი და თბილი თუ უხეში და მექალთანე. მაგრამ ის რაც მაში მომწონა იმას ვერ ვხსნიდიი. ძალიან მამაკაცური იყო ყველა ქალის საოცნებო. საოცარი ვნებიანი თვალებით და ტუჩებით.საშინლად მიზიდავდა. თვალებს ვხუჭავ და წარმოვიდგენ როგორ შემეხებოდა როგორ ვნებიანად მაკოცებდა და მისი ძლიერი ხელებით როგორ მომეფერებოდა. ნელ-ნელა ვგრძნობდი რომ ჩემს გულში დიდ ადგილს იკავებდა ეს პიროვნება და მე ვერაფერს ვშველოდი თავს, ის ხომ სერიოზულად არასდროს შემომხედავს, თან ვერც აქედან წავალ, დანის ვერ დავტოვებ. როდის ჩამეძინა არ მახსოვს მაგრამ ხმაურმა გამაღვიძა, სასწრაფო ვითარებით ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი, უცნობი ახალგაზრდა კაცი იყო მოსული და ვაჩე გამწაებული ეჩხუბებოდა..
-რა უფლებებს მთხოვთ თქვენ? ხომ არ გაგიბერიათ? ბავშვი საავადმყოფოში მომიგდო და ისე წავიდა არც უნახავს. არ დამანახოთ ის დედაკაცი. რაიყო მოდელობა არ გამოუვიდა და ეხლა გაახსენდა შვილი რომ დატოვა საავადმყოფოში?-საკმაოდ ხმამაღლა ლაპარაკობდა მაგრამ სიმშვიდეს ბოლომდე ინარჩუნებდა.
-მისი შვილია და აქვს უფლება ნახოს. -არ წყვეტდა უცნობი ლაპარაკს.
-არაფერი უფლება არ აქვს. სასამარტლოში იჩივლოს თუ უნდა, ეს ბავშვვი მარტო ჩემია. მე მამა ვარ, მამა რომელიც მის გვერდით იყო დაბადების პირველი წუთებიდა. ხოარ გაგიჯდით თქვენ, მოთმინებიდან არ გამომიყვანო. წადი აქედან და დაივიწყეთ მთელმა ოჯახმა ჩვენი არსებობა.-კატეგორიულად საუბრობდა ვაჩე.
-ვიჩივლებთ და წაგართმებთ. -დაემუქრა.
-რაც გინდათ ის ქენით. -როგორც იქნა წავიდა უცნობი. შემამჩნია რომ ყველაფერი გავიგონე. ძალიან ნაღვლიანი თვალებით გამომხდა, თითქოს დაღლილი იყო ცხოვრებით. პატარას მიუბრუნდა რომელიც სავარძელზე იწვა და თამაშობდა.
-ნუ გეშინია მამა შენთან არიც ჩემო ვაჟკაცო. არავის გავატან შენ თავს. -ხელში აიყვანა და გულში ჩაიკრა.
ჩემთვის არაფერი უთქვამს. მოემზადა და საავადმყოფოში წავიდა. ის დღე საოცრად გაიწელა, მე და დანი ვთამაშობდით ,ხან ნელიკოს ველაპარაკებოდი მაგრამ დრო მაინც ნელა მიდიოდა. მოსაღამოვდა, ვიფიქრე პატარას ჰაერზე გავასეირნებდი თან ისე ძაანაც აღარ ცხელოდა. სპორტულად გამოვეწყვე, დანიელიც მოვამზადე, ეტლში ჩავაწვინე.
-ნელიკო ჩვენ წავედით, ვისეირნებთ და მალე მოვალთ.-კარებთან მისულმა დავიყვირე და კარები გავიკეტე. ნეელა მივუყვებოდით გზას, სასიამოვნო ნიავი უბერავდა და სიცხეს ცოტათი ფანტავდა. ჩვენ წინ შავი ფერის დაბურული მანქანა გაჩერდა, იქიდან დილის სტუმარი გადმოვიდა, მაშინვე მივხვდი რაც ხდებოდა და ეტლი მოვაბრუნე.
-ეი შენ -დამიყვირა- გაჩერდი საქმე მაქვსს.!-ფეხს უფრო ავუჩქარე, მაგრამ დამეწია და მკლავში ჩამავლო ხელი.
-პატარას წავიყვან ცოტა ხნით.-კითხვა კი არ იყო უბრალოდ უკვე გადაწყვეტილი ჰქონდა.
-ვერსადაც ვერ წაიყვანთ. -შევუტიე მეც მაგრამ ვგრძნობდი შიში როგორ მეპარებოდა. ხელი მკრა და ეტლს მომაშორა.მაშინვე კვლავ წინ გადავუდექი.
-არ გაგატან მეთქი ვერ გაიგე შენ. ვინ მოგცა უფლება ასე მოქცევის, ახლავე ვაჩეს დავურეკავ.-დავემუქრე, მაგრამ ჩემს მუქარას სიცილი მოჰყვა. ისევ მომაშორა ეტლს და აყვანა ცადა ბავშვის, მაგრამ არ დავაცადე, ხელი ძლიერად ვკარი და მოშორდა ეტლს, დრო ვიხელთე და გაქევა ვცადე. სად გავექცეოდი, გამაჩერა და სახეში ძალიან მწარედ დამარტა, ძირს მოწყვეტით დავეცი, სხეული ტკივილისგან ამეწვა, ვგრძნობდი როგორ იბურებოდა გარშემო სამყარო, და ყურში დანის ტირილი მესმოდა, ისღა დავინახე ვაჩეს მანქანა როგორ გაჩერდა. გონს სახლში მოვედი. გვერდით ვაჩე მეჯდა ჩაფიქრებული. ორივე ხელის იდაყვით დაყრდნოოდა საკუთარ ფეხებს და იატაკზე რაღაცას მისჩერეოდა. წამოდგომა ვცადე
-არ იიმოძრაო. იწექი. -თბილი ხმით მითხრა.
-პატარა სად არის.-ვგრძნობდი ტუჩი დასიებული მქონდა დაგახეთქილი.
-კარგად არის დედაჩემმა წაიყვანა სახლში ცოტტა ხნით იქ იქნება.
-მე ვცადე, მას წაყვანა უნდოდა...- ცრემლებმა და ტკივილმა არ დამამთავრებინა საუბარი.
-ვიცი ელენე. მაპატიე, ამის გადატანა რომ მოგიწია.
-არა შენ არაფერ შუაში ხარ. თავს ნუ იდანაშაულებ.-გავუღიმე.
-ცოტა ადრე რო მოვსულიყავი..-ხელი ხელზე შევახე და მაშინვე გაჩუმდა. მზრუნველი სახით მიყურებდა.
-დედაჩემისთვის ხომ არ დაგირეკავს?
-არა
-ძალიან კარგი არ მინდა ინერვიულოს, ისედაც არ უნდოდა აქ რო დამეწყო მუშაობა.
-რატო?
-რავი შენი შვილი გააჩინეო და იმას მოუარეო, ეგრე ხომ პირად ცხოვრებას ვერ აიწყებო, დამრჩები შინაბერაო. მოკლედ როგორც დედაბმა იციან.-გაცინება ვცადე და ტუჩი ისე ამეწვა, ყვირილისგან თავი ძლივს შევიკავე.
-ხო მართალია დედა..-მისმა სიტყვებმა გული საშინლად მატკინა. არ მოველოდია არ მინდოდა ასე ყოფილიყო მაგრამ რას ვიზამ ხომ ვერ მოვთხოვ შემიყვაროს.
-წამო გინდა ეზოში გავიეთ, ცოტა გაიარე, კარგი იქნება შენთვის.
-კი მინდა.- წამოდგომაში დამეხმარა. ხელი წელზე მომხვიდა და ერთად გავედიტ ეზოში. იქვე რბილ სავარზელში ჩამსვა და გვერდით მომიჯდა.
-ელენე ძალიან მომწონხარ. მითუმეტეს დღეს როგორც მოიქეცი, როგორ იცავდი ჩემს შვილს.
-ჩემი მოვალეობა იყო. -სახე შეეცვალა.
-მარტო მოვალეობა? -დაბნეუულმა მკითხა.
-დანიელი ძალიან მიყვარს და მისი დაცვა ჩემი მოვალეობაა. -განვუმარტე.
-გუშინდელს რაც შეეხება, ზედმეტი იყო ჩემის მხრიდან, რა უფლება მაქვს რამე აგიკრძალო, შენი ქმარი ხომ არ ვარ. - მხოლოდ შევხედე, არაფერი მითქვამს. თვალებში ჩავაშტერდი და გახედვას არც ვაპირებდი რო არა მისი კოცნა, სიამოვნებამ თვალები დამახუჭინა. ქვედა ტუჩზა ნაზად მეხებოდა მისი ორივე ტუჩი.ცრემლები ვერ შევიკავე. ნელა მომშორდა.
-ნუ ტირი რა გთხოვ. -მუდარით მითხრა, სახეზე ორივე ხელი შემომხვია და შუბლი შუბლზე დამადო.
-ვაჩე.. არ შემმიძლია. შენ არ ვიცი.. შენ რას გრძნობ ჩემს მიმართ მაგრამ, მე.. მე გულგრილი არ ვარ.. არ მინდა.. არ მინდა გული მატკინო.. არ მინდა გამომიყენო.. გთხოვ.-ჩუმად ტირილით ვეჩურჩულებოდი.
-ელე, მიზიდავ, შენს გარდა სხვა ქალს ვერ აღვიქვავ. ძალიან მომწონხარ შენი თვისებებით და გარეგნობით. მინდა ის ადამიანი გახდე ვიც დანიელს მუდამ გვერდით ეყოლება. პირველი ქალი ხარ ვისთანაც სულიერ სიმშვიდეს და საოცარ აფორიაქებას ერთობლივად ვგრძნობ, შენი თვალების დანახვაზე სული მითბება და მინდება სულ ასე უბრალოდ გიყურო..-თვალებში ჩამხედა. -მომეცი ნება ახლოს ვიყო შენთან. მომეცი ნება ვიყო შენი. -ამ სიტყვებზე კი უარესად ამიჩუყდა გული..-ნუ ტირი რაა.-ცრემლები მომაშორაა სახიდან და მთელი სახე დამიკოცნა.. -შენთან მინდა. შენ მინდიხარ..
-შენთნ მინდა.-ვნებიანი ხმით ვუთხარი და ახლა უკვე მე ვიყავი კოცნის ინიციატორი. დაჯინებით ვკოცნიდი მიუხედავად იმისა რომ ტუჩი ძალიან მტკიოდა. ხელებზე ხელი მოვკიდე და წელზე შემოვახვევინე. -გთხოვ.. მომეფერე აღარ მინდა ამ გრძნობას ვეწინაღმდეგებოდა.
-არა ელენე.. ეხლა დაბნეული ხარ..-შევაწყვეტინე.
-არა გაჩუმდი მე ასე მინდა.. არ მაინტერესებს ხვალ რა იქნება. მინდა დღეს ვიყო ბედნიერი შენთან. -დარწმუნებული ვარ ხვალ ვინანებ ამ გადაწყვეტილებას, თავი უკანასკნელი ქალი მეგონება. მაგრამ არ მადარდებს. დროა ერთხელ დაუფიქრებლად ვიმოქემედო და ის გავაკეთო რაც დიდიხანია მინდა.
ოთახში ფრთხილად შემიყვანა.მის წინ ვიდექი და ვნებამორეული თვვალებით ვუყურებდი როგორ იხდიდა მაისურს. მომიახლოვდა ხალათი ნაზად გამხადა, თმები ერთ მხარეს გადამიწია და ყელზე მისი კოცნის კვალი დამატყო. ნელა მომაშორა სხეულიდან მაისურიც. ოდნავ მომშორდა და შემომხედა სხეულზე.
-საოცრება ხარ.-მისმა სიტვებმა უამრავი ჭინკა აათამაშეს სხეულში და მისი თავი უფრო მომანდომეს. მკოცნიდა გაუჩერებლად ნაზად, მიმიხუტა და ბიუსღალტერიც დიდი სიფრთხილით მომაშორა, მთელი ტანით ვიყავი მიკრული მის ცხელ გულ-მკერდს. ნელა დამაწვინა საწოლზე ჩემს ზევით მოექცა და მკერდი დამიკოცნა. სიამოვნებისგან თვალები მიმელულა და სასიამოვნო ბგეერები ამოვუშვი ბაგეებიდან. ტანს ქვევით ყველაფერი გამხადა და ისიც სრულიად შიშველი მომეკრო ტანზე. მოულოდნელი ტკივილი ვიგრძენი, რომელიც სიამოვნებაში გადაიზარდა, სიამოვნებისგან ვკვნესოდი და ხელებს მის სხეულზე ვამოძრავებდი, მთელი ბეჭები დავუკაწრე.მიკოცნიდა მთელ სახეს, ყელს , მკერდს.
სიამოვნების დასასრულს მაგრად მომეკრა ტანზე და ვიგრძენი როგორ ჩაიღვარა თბილი სითხე ჩემში.
გვერდულად ვიწექი ტანზე საბანი ავიფარე და თვალებს ვერ ვახელდი, მცხვენოდა საკუთარი თავის, როგორი უნებისყოფო აღვმოვჩნი მის წინაშე.
-ნანობ ხო?-ჩახრინწული ხმით მკითხა.
-არა. ეს ყვეზე ბედნიერი ღამეა ჩემს ცხოვებაში. იმის გააზრება რომ ეკუთვნი კაცს რომელიც..-არ მინდოდა ცოდნოდა რომ მიყვარდა და გავჩუმდი.
-რომელიც რა ელენე.-დაიძაბა. მისკენ გადმომატრიალა.
-არაფერი. - თვალები დავხუჭე და სიამოვნებისგან დაღლილს მალევე ჩამეძინა.