სოს :დ
ყველამ წაიკითხეთ თორემ ოთხი დღე აღარ დავდებ ახალ თავს :დდდ
ამ ბოლო დროს სერიოზულად გავუბერე მემგონი მინაწერებზეც მეტყობა ხოლმე :დ
მოკლედ ხალხნო და ჯაამათნო , ძალიან გამელანძღა და შემელახა ეს ჩემი მთათუმანი.
რეალურად თუ დააკვირდებით არაფერი არ დაუშავებია ამ ბიჭს , თავიდანვე არ შეუხედავს მარიამისთვის როგოც ხამს ხორცის ნაჭერივით .
ადამიანი გაიცნო , დაუმეგობრდა , არც კი შეუმჩნევია რომ ჩვენს გოგოს მოეწონა.
როცა გამოუტყდა მაშინაც არ ჩააგდო უხერხულ მდგომარეობაში და არაფერი უთხრა მაგ თემაზე.
თავიდანვე გავნმარტე , მეორე თუ მესამე თავში , რომ ასეთი ადამიანია მათე , განსხვავებული და ძალიან გამორჩეული სხვა კაცებისგან.
არ არის ყველასნაირი , აქ არაფერ შუაში ყოფილა მარიამის პირვანდელი ვიზუალი და შეცვლილი და გარდაქმნილი ფიზიკური მხარე , რა ვქნა მეც ბევრი არ შემიმჩნევია ვინც გარშემო დამტრიალებდა და ისეთებს უთვქმთ მომწონხარო ცოტა ძაან შოკში ვყოფილვარ :დ მეც უნდა გავილანძღო ? არ უყურებს ეს ბიჭი ყველას როგორც ხორცის ნაჭერს და ქალს და რა ქნას :დ მგონი ეს დადებითი უფროა ვიდრე უარყოფითი !
ახლა მეორე საკითხი , მათეს ყურადღებიანობა ამ თავში იმედია კარგად აიხსნება , მას მარიამის უყურადღებობა და შეცვლილი ხასითები არ ასვენებს და არა ის , რომ ამან ფორმები გამოაჩინა და არიქა მომეწონა , ჰორმონები მომაწვა და ახლა უეჭველი უნდა ავაგდოო ...
რამდენი ვილაპარაკე , მგონი ავხსენი :დ
მოკლედ მადლობა ყველას თქვენი აზრებითვის და იმედია ასე გააგრძლეებთ და გამიზიარებთ თქვენს აზრებს.
აბა რას ელოდებით შემდეგ თავებში , როგორ განვითარებას ისურვებდით და რას ფიქრობთ პერსონაჟებზე ? ამ თავიდან იწყება ამბები :დ







- მე კი არა ... შენ ხარ მოუხერხებელი ! - უთხრა შეკავებული ემოციებით და მზერა მისი ტუჩებისკენ ჩააცოცა. - ჯანდაბა , გადადი თორემ ...
- თორემ ? - სახე უფრო მიუახლოვა აწითლებულს და თითები მის თეძოებზე ჩამოაცურა.
- მძიმე ხარ და ყველაფერი მეტკინება ...- უთხრა და ხელის კვრით გადააგდო გვერდით აზარტში შესული „მასწავლებელი“ .
- აქ მოვრჩით , შეგვიძლია ჩავიდეთ ...
- მე ბიჭებს ოთახი უნდა გავუმზადო , ჩადი და ჩამოვალ !
- მოგეხმარები ...
- არ მინდა , მიდი ჩადი და იმათ მიეხმარე ... - გაუღიმა და ოთახისკენ წავიდა.
მათემ თავის ქნევით გააყოლა მის სხეულს თვალი და სახეზე ხელები ჩამოისვა , მაშინ რატომ ვერ ამჩნევდა მის იდეალურ ფორმებს და რატომ უყურებდა როგორც ბავშვს .
თავის თავზე ყველაზე მეტად ეშლება ნერვები , მარიამი აქ მისი ყურებით იწვოდა და ეს ყოველ წამს თმას უჩეჩავდა თითქოს ნინისგან არაფრით განასხვავებდა.
ახლა კი ნერწყვის ყლაპვით უყურებს მის სახეს , თვალებს , ტუჩებს , უკანალს , მკერდს , წელს , ფეხებს და ცდილობს სადმე მაინც უპოვოს ნაკლი მაგრამ ვერა ... თითქოს იდეალურ გარეგნობას ქმნის გიორგაძე.
ახლა ხედავს მის ყველა იმ თვისებას ქალურად , რასაც ადრე ბავშვურად აღიქვამდა.
კარგად ხვდება მხოლოდ ფორმების გამოჩენა არაფერ შუაში , რომ არაა და გოგონას შეცვლილი დამოკიდებულება რომაა მისი სუსტი წერტილი.
ადრე თუ გველობდა ახლა არც იმას აკეთებს , მისი უყურადღებობით ძალიან ტკივა თავი.
უყურებს მის თვალებს და თავი დეგენერატი ჰგონია , არა სად ჰქონდა თვალები ?
მის ხასიათს რატომ თვლიდა ბავშვურად , მგონი თავის დროზე ამ ბიჭში თავდაცვის მექანიზმი ჩაერთო და ახლაც ძალიან მაგრად მუშაობს.
ოხ ეს ქართული მენტალიტეტი და მასპინძელს ვერაფერს ვაკადრებ ფიქრები !
ნერვებმოშლილმა ჩაირბინა კიბეები და ელენეს და თემოს უზარმაზარი ნაძვის ხის მორთვაში დაეხმარა.
ცოტა ხანში გაყინული ლიზა და გიორგიც შემოლაგდნენ სახლში , კმაყოფილებმა მოატარეს სახლს მზერა და ეშმაკური ღიმილით წავიდნენ ბავშვებისკენ.
ცოტა ხანს გაოცებულები უყურებდნენ ერთმანეთს მათეც ,ელენეც და თემოც.
ორ წუთში კიბეებზე მარიამიც გამოჩნდა , ისევ თმას იკრავდა და ღიმილით ათვალიერებდა ბავშვებს.
წამი არ იყო გასული მისაღებში რამდენიმე ასაფეთქებელი,რომ აფეთქდა .
ყველა კიოდა,მხოლოდ ლიზა და გიორგი იდგნენ და კმაყოფილი სახეებით ხარხარებდნენ ბოლო ხმაზე.
გაოცებული გამოვარდა სამზარეულოდან მართა და მუხლებს შეშინებული დაეყრდნო.
- არაფერი არ გეშველებათ ! - ამოიბურდღუნა და ღიმილით შებრუნდა ოთახში.
- გული გამისკდა,რა ტერორისტებივით შემოვარდით ! - ელენემ ამოიოხრა და სავარძელში მიესვენა. - ღმერთო როგორ შემეშინდა...
- აუ ძააან ბევრი ვიცინე ! - კიბეზე მოკისკისე მარიამი ჩამოჯდა და სიცილით გადაწვა უკან.- ღმერთო როგორ კიოდით .... - სიცილს ვერ წყვეტდა და ფეხზეც ვერ დგებოდა.

^^^

ყველა იპრანჭებოდა , ყველამ გამოიცვალა ... მხოლოდ თვითონ იჯდა ისევ სპორტულებში და ფუმფულა ჩუსტებში გამოწყობილი და უინტერესო სახით აკვირდებოდა ყველაფერს.
ზედა სართულებიდან გაპრანჭული გოგონები და ბიჭები ჩამოლაგდნენ , მხოლოდ მათე იყო ისევ სპორტულებში .
ღიმილით გადააქნია თავი და ტელეფონში ჩაძვრა.
- მარ , აბა გამოიცანი ვინ დარეკა ? -ეშაკური სახით მიუჯდა გვერდით ელენე და ინტერესით მოჩერებულ ბიჭებზე ცალი თვალით ანიშნა ლიზას.
- ვინ ? - თვალებმოჭუტული მიაჩერდა და დაბლოკილი ტელეფონი იქვე მიაგდო.
- ზურამ ... - ამოიფუხუკუნა და მოცინარ ლიზას ხელი ხარხარით მიკრა.
- ვინ ზურამ ? - ჰკითხა დაბნეულმა ბიძაშვილს და ფეხები მაგიდაზე გაშალა.
- ვინ და იმ დღეს , რომ გიჟუჟუნებდა თვალებს იმან !
- აა პარკები , რომ მიგვატანინა სახლამდე ? - სასხვათაშორისოდ იკითხა და უდარდელად გააგდო თავი უკან.
- ხოო !
- უი მაგან ფეისბუქზე დამამატა , მაგრამ არ დამიმატებია ... - ამოიკისკისა და ფეხზე წამოხტა. - კარგი , რა დროს ზურაა მაგიდა გავშალოთ თორემ უკვე 12 საათს 20 წუთი აკლია!
^^^
ეზოში იდგა და მშვიდად უყურებდა ფეიერვერკებს , ცა ათასფრად ანათებდა და გარშემო საყვარელი ადამიანების კისკისი ესმოდა.
მხრებზე თითები ჩამოისვა და განმარტოებული დააკვირდა სიტუაციას.
მართა ზურა და ნინი ისევ ჩახუტებულები იდგნენ და ბედნიერები შესჩერებოდნენ ცას.
ელენე და ლიზა თემოსთან და გიოსთან ერთად ისროდნენ ხლაპუშკებს და ბედნიერები კისკისებდნენ ბიჭებთან ერთად.
ის ის იყო მათეს არ ყოფნა შენიშნა გვერდით , რომ ამოუდგა ბიჭი.
- მინდა ახალი წელი მშვიდად დავიწყო ... - უთხრა ჩურჩულით და გვერდით ძალიან ახლოს დაუდგა დაბნეულ მარიამს. - ბოდიში მინდა მოგიხადო იმ ყველაფრისთვის რასაც გიკეთებდი , მაგრამ მართლა წარმოდგენაშიც კი ვერ გავივლებდი რომ შეიძლებოდა ამდენად დიდი ყოფილიყავი , მე როგორც ბავშვს ისე შემოგხედე და ბოდიში ,რომ გრძნობაზე ვერ გიპასუხე მარიამ ... სამი თვე ისევ ერთად უნდა ვიცხოვროთ , არ მინდა ასეთი დაძაბული იყო ჩემთან და ასეთ დისტანციას იცავდე !
- ნუ ნერვიულობ რა ... - გაიცინა ძალით და თბილად შეხედა ბაღათურიას.- ყველაფერი წარსულს ჩაბარდა , მართლა აღარ მომწონხარ ... - სიცილით დაჰკრა მხარზე ხელი და ისევ ცაში აიხედა. - შეგიძლია მშვიდად იყო , ამიერიდან არც ჩემს დამპლურ და მწარე რეპლიკებს გაიგებ და არც სიმშვიდეს არ დაგირღვევ , თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ სახლში , საკუთარი ოჯახის წევრების გარემოცვაში , შებოჭილობა მოიხსენი არც მე ვარ ძველი მარიამი და არც ჩემი გრძნობებია უცვლელი , გავატაროთ ის პერიოდი ისე თითქოს არ ყოფილა ! - გაუღიმა და გაშტერებულს იქიდან მოშორდა.

თითქოს დამშვიდდაო , მერე რა რომ მისი ფორმებით მოხიბლულია , მერე რა რომ მისი შთაბეჭდილებები მარიამზე თანდათან იცვლება.
ეს იმას არ ნიშნავს , რომ მის გრძნობას იზიარებს ...
თანაც მარიამმა გარკვევით აუხსნა, რომ მის მიმართ უკვე გულგრილია და ყველაფერი წარსულს ჩაბარდა.
ახლა თავს გაცილებით კომფორტულად გრძნობს და არ აქვს ისეთი შეგრძნება თითქოს ვიღაცასთან რაღაცით ვალდებულია.
კარგია , რომ ამაზე ლაპარაკი მოახერხეს , გაცილებით მშვიდად გაატარებს დარჩენილ სამ თვეს ამ სახლშიც და მარიამთანაც!
^^^
ბიჭები მთელი კვირა აპირებდნენ დარჩენას , ასე რომ დრო ისევ ბევრი ჰქონდათ , ლიზასთან და ელენესთან ერთად იჯდა საწოლზე და მომხდარს უყვებოდა.
ელენემ და ლიზამ ერთამანეთს ირონიული ღიმილით გადახედეს და მარიამისკენ თავი სინქრონში გააქნიეს.
მარიამიც დაბნეული და წარბებშეჭმუხნული მიაჩერდა გოგონებს და თავის ქნევით მიაპყრო კითხვნიშნებიანი მზერა.
- რა ?
- ყოჩაღ !
- ვვამაყობთ შენით !
- ახლა რა უნდა ვქნა ? გარკვევით მითხრა , რომ არ მოვწონვარ ...
- კაი რა არ მოწონხარ ისე გიყურებდა ტრა*კზე წეღან კინაღამ გადმოგყვა სავარძლიდან რომ ადექი ... - ახარხარდა ელენე და პირზე ხელი კისკისით მიიფარა.
- მართლა ? - იკითხა გაოგნებულმა და ცალი თვალით ლიზას გადახედა გამწარებული , რომ უქნევდა თავს თანხმობის ნიშნად.
- თან მომენტებში ისეთი გაშტერებული სახით გიყურებს ხოლმე სიცილისგან სად წავიდე და რომელ დირკაში შევყო თავი ვერ ვიგებ ! - ამოიხორხოცა ლიზამ და ელენეს მხარს მიეყრდნო. - წამოდით ახლა ჩავიდეთ !
- ჩავიდეთ ხო ...- თქვა ლენკამაც და ორივე კარისკენ წავიდა.
- ჩამოვალ მეც ... - უთხრა ჩაფიქრებულმა და საწოლზე გაშტერებული გადაწვა.
ანუ რა გამოდის , რომ შეიძლება ბაღათურიას მართლა მოსწონდეს ?
არა შეუძლებელია ... რომ მოსწონდეს ასე რატომ დაელაპარაკებოდა ... არა კი ამჩნევს მომენტებში მის ძალიან სხვანაირ მოქედებებსა და ქცევებს მაგრამ ... არ უნდა რამე წარმოიდგინოს და მერე გული ეტკინოს.
არაა ისეთი ტიპი თავის თავს იმის მტკიცება დაუწყოს - „აღარ მაინტერესებსო“ .
მითუმეტეს გოგონებთან დამალოს საკუთარი გრძნობები , ასეთია ემოციური და ჯაჯღანა.
თუ არ გრძნობს ამბობს , თუ გრძნობს მაგასაც ამბობს !
ძალიან კარგად იცის ახლა მამაკაცი როგორც გოგოს , რომ აღიქვამს და არა როგორც ბავშვს და ნინის ტოლას.
თავი გადააქნია ფიქრების გასაფანტად და ფეხზე წამოდგა.
ის ის იყო ოთახიდან უნდა გასულიყო ღია კარში ჩამომდგარი ბაღათურია , რომ შენიშნა.
მამაკაცი კარის ჩარჩოზე მიყრდნობილი ,ფეხებგადაჯვარედინებული მანდარინს ჭამდა და ღიმილით უყურებდა ამდენ ხანს საწოლზე გადაწოლილ მარიამს.
დაბნეულმა გაუღიმა და თვალებით კითხა რა ხდებაო .
- რომ არ ჩამოხვედი ამოგაკითხე ... - განუმარტა და უკან მიიხედა , რომ მიხვდა არავინ იყო ზედა სართულზე ქურდივით შეიპარა გოგონას ოთახში და საწოლზე წამოუჯდა.
- ჩამოსვლას ვაპირებდი ... - ამოილუღლუღა და დაბნეული დააჩერდა არხეინად მჯდომს.
- არაუშავს გადაიპირე ! - გაუღიმა და თვალით ანიშნა დაჯექიო.
- ისა ...
- დაჯექი ,ნუ გერიდება ... თავი ისე იგრძენი როგორც საკუთარ ოთახში !
- ოჰ ... მადლობა , შევეცდები ! - გაუცინა და მის წინ ჩამოჯდა საწოლზე. - ჰე ახლა ასე ჩუმად უნდა ვისხდეთ ?
- მე არ მაწუხებს ... - მხრები აიჩეჩა და ეშმაკური ღიმილით მიაჩერდა წარბებშეჭმუხნულ „მოსწავლე-მასპინძელ-პაკლონიკს“.
- ხო და თუ არ გაწუხებს გავალ მე და იჯექი შენ აქ შენთვის ! - ფეხზე წამოდგა გაბრაზებული და კარისკენ წავიდა.
- კაცმა,რომ გკითხოს აღარ ხარ გაბრაზებული ... - გზაში სიტყვა დააწია და უფრო კომფორტულად მოთავსდა საწოლზე .
- რატომ ცდილობ ამ თემაზე საუბრის წამოწყებას ? - ჰკითხა ცალწარბაქაჩულმა და ირონიული ღიმილით დაჯდა ისევ მის გვერდით საწოლზე.
- არ ვცდილობ , უბრალოდ ფაქტი ავღნიშნე ! - მხრები აიჩეჩა და უინტერესოთ მიაჩერდა მშვიდად მყოფ მარიამს.
- ძალიან კარგი თუ არ ცდილობ , გაბრაზებული აღარ ვარ ... და სხვათაშორის არც ვყოფილვარ , მე შენმა დამოკიდებულებამ გამაბრაზა და არა იმან ,რომ სულელურ მოწონებაზე „დაბრო“ არ მომეცი , ახლა იმიტომ გავდივარ ოთახიდან ,რომ სიჩუმეში ჯდომა ახალ წელს ნამდვილად არ მინდა და თუ შენ გსიამოვნებს შემიძლია მარტო დაგტოვო , რადგან არც ჩუმად ყოფნა მიყვარს , მითუმეტეს ამ კონკრეტულ შემთხვევაში ! - გაუღიმა და მშვიდად წამოდგა ფეხზე. - წამოხვალ თუ აითვისებ ჩემს საწოლს ?
- წამოვალ , წამოვალ ! - გაეცინა და თავის ქნევით წავიდა მის წინ.
ძალიან გაეცინა გოგონას შეკავებულ ბრაზზე და ემოციებზე, რა ქნას ძალიან კარგად რომ ხვდება როდის ამბობს სიმართლეს და როდის არა.
არ არის ეს გოგო მიჩვეული მშვიდად ლაპარაკს და მოკალით !
ან ჯუჯღუნებს , ან ბუზღუნებს , ან წუწუნებს , ან ჩხუბობს , ან გველობს და ა.შ.
სიცილის შეკავებას კარგა ხანს ცდილობდა, მაგრამ დაბნეული გიორგაძე მის წინ რომ გაუშვა კიბის მოაჯირს აწითლებული დაეყრდნო და გამწვანებულ/გალურჯებულმა განაგრძო სიცილი.
გაბრაზებული კი არა გამწარებულია ჩვენი მარიამი !
ძალიან ართობს გოგონას ასეთ მდგომარეობაში ყურება , მერე რა არც სადისტი , რომ არ არის და არც ბოროტი ბაბნიკი ბიჭი ?
არა მეც კარგად გავუბერე ,რას ქვია ბაბნიკი არ არის ...
ამაზე გაქნილი მექალთანე საერთოდ არ დაიარება მთელს გალაქტიკაზე გოგონებს და მის ძმაკაცებს , რომ ჰკითხოთ.
ბავშვობიდან ძალიან მშვიდი და გაწონასწორებულია მათე.
ყველა ქალს ამით იზიდავდა , იმ ყველაფრით რაც მასშია მოყრილი.
მასხარაც რომაა და თან ყველაზე სერიოზული ეს კონტრასტულობა აგიჟებს ყველა ქალს.
ვიზუალიც როგორი გასაოცარი აქვს.
გამოკვეთილი სახის ნაკვთები , ოდნავ ყბებითა და დიდი ტუჩებით უფრო მეტ მამაკაცურობას და სექსუალურობას ,რომ მატებს მის სახეს.
სწორი გამოკვეთილი ცხვირი და მუქი ყორნისფერი თვალები.
შავი მოკლეზე ოდნავ გრძელი დაყენებული თმა და მუდმივად ერთ ზომაზე დაბალი წვერი.
ხორბლიფერი კანითა და განიერი მხრებით , გამოყვანილი წელითა და ჩამოსხმული ფეხებით.
ვერც კუბიკებს , რომ ვერ დაუჩივლებს და ვერც ძარღვებს.
ყველაფერი ისეთი ნორმით აქვს ამ კაცს , გეგონება იდეალურობას დიდი ხანია გადააბიჯაო.
რა საკვირველია ასე, რომ გააგიჟა ეს გოგოც.
მთელი ცხოვრება ეგონა ჩავაბარებ სამედიცინოზე , არც შვილს გავაჩენ და არც ქმარი მეყოლებაო.
ეჰ სადღა ახსოვს თავისი სამედიცინო და უბავშვობა.
წარმოსახვაში ათასჯერ დაორსულდა.
ორასჯერ იმშობიარა და მილიონჯერ ქონდა სექსი.
^^^
კიბეებზე მშვიდი გამომეტყველებით დაეშვა.
ბავშვებს გვერდით მიუჯდა და ეშმაკური ღიმილით გადახედა მის წინ „არხეინად“ წამომჯდარ მარიამს .
- ბავშვებო ჩვენ ავდივართ დასაძინებლად , თქვენ რამდენი ხანიც გინდათ იყავით აქ , ჩვენ მაინც მესამე სართულზე ვართ და , რომც იხმაუროთ მაინც არ შეგვაწუხებს ხმა ... მარიამ ნინის თავის ოთახში სძინავს და შეხედე სანამ დაწვები , ძილინებისა ბავშვებო ! - სწრაფად მიაყარა მართამ და კიბეებზე ღიმილით ავიდა ზურასთან ერთად.
- რა საყვარელი დედა გყავს ... - ღიმილით ჩაილაპარაკა გიომ და მათეს გადახედა . - ბიჭო ისე აქ ხო არ გადმოცხოვრდებოდი ? საკაიფოა , ასწორებს ჩვენთვისაც კაი იქნება ჩამოვალთ ხოლმე ! -გაიცინა და ეშმაკური მზერით დააკვირდა ჭინკებათამაშებულ თვალებზე ძმაკაცს.
- ხო აი მარიამს მოვიყვან ცოლად და ჩავსიძდები ! - გაიღიმა ირონიულად და ხველაამტყდარ გოგოს ვითომცარაფერიო ისე გახედა. - ხო აბა ნინი ჯერ პატარაა ... -თითქოს თავი დაიძვრინაო და ახარხარებულ საზოგადოებას ძალით აყვა მარიამიც სიცილში.
- რა სასაცილო იყო , იმდენი ვიცინე თავიდან მომშვიდა ! - ჩაილაპარაკა კბილებდაკრეჭილმა და აპილპილებულმა მოიყუდა ლიმონათი.
- აუ მეც მომშვიდა ... - ამოიხრა ელენემ და მარიამს გვერდით გადაუჯდა. - რა ვირტყათ ?
- მე ქათმის სალათი და ბლინები მინდა ხორციანი და შენ რაც გინდა ის ირტყი ! - გაუცინა და თეფშიდან ენრაოდენობით საჭმელი ჩვეულებრივი სახით გადაიღო.
- დაიდგი ბარემ თეფშებით ! - გაეცინა თემოს და მოცინარს წარბები შეუკრა. - გასივდები გოგო !
- არ ვსივდები , არც ვსუქდები ... - გაუცინა და ჭამა მადიანად განაგრძო. - ღმერთო როგორ მშიებია ...
- ერთი კვირაა ნორმალურად არ გიჭამია და გეშიება ! - დაუჯაჯღანა ლიზამ და ნამცხვარს ჩანგლით ეცა. - მოდი აქ ! - ეშმაკური ღიმილით დაუძახა „ნამცხვარს“ და ყბაში მოზრდილი ლუკმა გაიქანა.
- თქვენ ხაშიც გეყვარებათ ! - გაოცებულმა გიომ ძლივს ამოიღო ხმა.
- ვგიჟდებით ! - სინქრონში წამოიყვირეს დებმა .
- ვერ ვიტან ! - ზიზღით დამანჭული სახით თქვა მარიამმა.
- რას ვერ იტან ხო არ ღადაობ ... - ჰკითხა გაოცებულმა მათემ .
- ხაშს !
- გასინჯული გაქვს?
- ვაიმე არა რა გასინჯული , ისეთი სუნი აქვს შეიძლება გული ამერიოს ნუ მიხსენებ ძლივს გამეხსნა მადა !
- უნდა გაგასინჯო ! - კმაყოფილი სახით უთხრა და სავარძელზე გადაწვა.
- შანსი არ გაქვს ! - გააფრთხილა და ფეხები ტახტზე შემოალაგა.
- მაქვს , მაქვს ... - გაუცინა და ბიჭებს ეშმაკურად გადახედა. - ჰა ხვალ დავთვრეთ და ზეგ დილით ვჭამოთ , რას იტყვით ?
- ბაზარი არაა ... - ყველამ ერთ ხმაში თქვა , მხოლოდ მარიამი იჯდა დამანჭული სახით და გულის რევის შეგრძნებას ვერ იოკებდა.
- ახლა მოვკვდები ! - ამოიდუდღუნა და ბლინჩიკი თეფშზე მიაგდო. - გული მერევა , მაგ აყროლებულ რაღაცას როგორ ჭამთ?
- გიოც ეგრე იძახდა და ეხა პირველი მირბის ხოლმე ქვაბთან !
- რატო გინდა რო მოვკვდე გულის რევისგან , გაჩუმდი !
- მოდი მაფიოზობანა ვითამაშოთ სურვილებზე ! - ფეხზე ფეხი მიჰკრა თემომ მათეს და მანაც სიცილით გადახედა.
- კაი ...
- ოღონდ სურვილებზე ! - ელენე არხეინად გადაწვა საზურგეზე და ნიშნისმოგებით ჩაუკრა თვალი თემოს , ბიჭმა გაოცებულმა გამოხედა ... მიხვდა ჩანაფიქრს , რომ მიუხვდა და ცალყბად ჩაიღიმა.
- აუუ კიიი ... მარო , მიდი კარტი მოაცუნცულე ! - ლიზამ ხელი კრა გოგოს და ისიც ბუზღუნით წავიდა უჯრისკენ.
- ოღონდ დაკუჭული არა , თორე თემო სულ კუჭავდა და ხვდებოდა ვინ იყო მაფიოზი ! - ბღვერით გადახედა ძმაკაცს გიომ და მანაც სიცილით გადააქნია თავი.
- რა ჩემი ბრალია ჭკუა , რომ მაქვს „ასე ამხელა“ ... - ხელებით სერგიას მოქმედება გაიმეორა თემომ. - და თავიდან , რომ გადმომდის ?
- არანაირი არაფერი ! - გაიცინა ელენემ და მარიამს კარტი ხელებიდან აართვა.
- მომე დავარიგებ რა ... - გადმოსძახა მათემ და მანაც მხრების ჩეჩვით გადაუგდო კოლოფი ხელებში.
- მოიცა , წამოდით ბუხართან და იქ დავსხდეთ ... - თავისუფალი რბილი პუფებისკენ მიუთითა , ხალიჩაზე რომ იყო დაგდებული და ძალიან კომფორტულ გარემოს ქმნიდა.
ყველა იქით გადალაგდა და თამაში დაიწყეს.
კარტების ნახვის ჯერი , რომ დადგა ყველამ ნახა თავისი კარტი და ეშმაკური ღიმილით გადახედეს ერთამენთს.
- მაფიოზი ტუზები და 6 იანებია , კარტს აკლდა და ეგრე გადავანაწილე ! - დაიჩურჩულა და მეგობრებს გადახედა. - სულ 3 მაფიოზია , ვინ წაიყვანს თამაშს ?
- მე ... - მხრები აიჩეჩა მარიამმა და ყველამ ხელები აიფარა სახეზე.
სწრაფად ჩართო მათემ მუხლებსუკან კამერა და სიცილით აიფარა თვალებზე ერთი ხელი.
- ყველა ხუჭავს თვალს და მაფიოზები ახელენ თვალებს , ეცნობიან ერთმანეთს და ხუჭავენ თვალებს ! - თქვა მარიამმა და მოგუდული ხელებიდან ტუჩები გამოყო , რომ მაფიოზები გაეცნო. - ეეეე რატომ გაქვთ ყველას გახელილი ! - ამოიდუდღუნა და წარბშეკრულმა გადახედა ხუთივეს.
- ოოო რატო ჩაშალეთ რაა ! - აჯუჯღუნდნენ ისინიც , მათე კი ჩუმად იჯდა და ძალიან ჩუმად ფხუკუნებდა , მობილური რომ დაინახა წარბებიშეკრა და ისეთი სიცილი ატეხა მტრისას.
- რა გაცინებს გოგო ! - გაოგნებულმა გადახედა ლიზამ. - გაკლია ?
- მოგვატყუა ... ყველას მაფიოზის კარტი ჩაგვიდო ... - ძლივს ამოილუღლუღა სიცილის დროს და მათ დაბნეულ სახეებზე უარესად აჭიხვინდა.
- ვერ გავიგე ... - საცოდავი სახით ამოიკრუსუნა ელენემ.
- რა ვერ გაიგე გოგო , კარტები ყველას ერთნაირები დაგვირიგა , ყველა მაფიოზები ვართ ანუ ! - გაიციანა ლიზამ და მარიამს ხარხარში აყვა.
ყველას სიცილი აუტყდა , მათემ კი ტელეფონი გათიშა და ირონიული ღიმილით დააწყო კარტი თავიდან.
- ნეტავ გენახათ რა საცოდავი სახეებით უყურებდით ერთმანეთს ! - ძლივს შეკავებული სიცილით ამოთქვა და პუფზე გადაწვა. - აიღე შეჩემ* რას მიყურებ აღგზნებული ხბოსავით !
- კიდე რამე ხო არ ჩააცურე ? - თვალებმოჭუტული მიაჩერდა თემო.
- კი , ჩემი ყლ* - ბოლო ასოზე დაატორმუზა და მოკისკისე გოგოებს გაოგნებულმა გადახედა. - ბოდიშის მოხდას ვაპირებდი და თურმე აქამდე სად ვიყავი ! - ირონიულად ჩაიღიმა და გიოს გადახედა. - შემომერია ჭაღარა , დაიწყეთ !
გადაჭამეს ერთამენთი თამაშის დროს , ბიჭებმა კი არა ბოლოს კინაღამ გოგოებმაც გინება დაიწყეს.
იმხელა ხმაზე გაჰკიოდნენ შენ ხარ მაფიოზი , არა შენო გააყრუეს სოფელი !
- მათეა რაა , სიტყვაზე მენდეთ , ერთხელ მაინც დამიჯერეთ მეექვსეჯერ ვამბობ და მეექვსეჯერვე მე მაგდებთ , რატომ გჯერად ამისი მაინც არ მესმის ! -ამოიდუდღუნა დაღლილმა მარიამმა და კარტი მაგიდაზე დაახეთქა.
- მაინც შენ ხარ წაგებული და სურვილი გვაქვს ყველას შენთან და ნუ მოიკალი თავი ! - გაიცინა გიომ და მხარზე ხელი მოუთათუნა.
- ნაგლებო და წყალწაღებულებო ! - ამოიღრინა და ხელები გადაიჯვარედინა. - რა ჯანდაბა გინდათ ჰე თქვით !
- ზეგ შენც შეჭამ ხაშს ! - ყველამ ერთად წამოიძახა და წარბებაქაჩული მიაჩერდა ხუთივეს.
- მოიცათ , მოიცათ ჯერ მაფიოზობანა სურვილებზეო ... მერე ექსვჯერ გამაგდეთ ტყუილად და ახლა ხაშის ჭამას მაძალებთ , მადებილებთ ? - გაოცებულმა გადახედა ყველას.
- მიხვდა ... - ამოიფხუკუნა თემომ და მათეს ირონიულად მომღმარ მხარს შუბლი სიცილით ჩამოადო.
- შანსი არ გაქვთ , ეს ხომ საბოტაჟია !
- შენ შენი სურვილით დათანხმდი თამაშს , წააგე და ჩვენ მოვიგეთ სურვილები ! ვერ ვხვდები რა არის საბოტაჟი ? - ჩაეკითხა მათე გაწიწმატებულს.
- ნერვებს ნუ მიშლი !
- ნერვებს არა და ხაშს მაინც შეჭამ ! - გაუცინა და ფეხზე წამოდგა. - ძილინებისა ხალხო , შენ კიდევ ფსიქოლოგიურად მოემზადე წინ მთელი ხვალინდელი დღე და ღამე გაქვს !
- არ შევჭამ !
- შეჭამ ! - უთხრა მშვიდად გაბრაზებულს და მისკენ წავიდა.
- არ შევჭამ !
- შეჭამ ... - ისევ ჩუმად უთხრა და მიხვდა ყველა გაიძურწა იმ ოთახიდან.
- ჰეი , სად მიდიხართ ... დამპლებო ! - თვალი გაოცებულმა გააყოლა გამქრალ ბავშვებს. - გაგანადგურებ ბაღათურია !
- გამანადგურე ! - გაუღიმა და თვალებმოჭუტული მისკენ დახრილი , ძალიან ახლოს მიიწია მისკენ . - მაგრამ მანამდე ხაშს შეჭამ ! - უთხრა ჩახლეჩილი ხმით და თმა ყურსუკან გადაუწია.
- არ შევჭამ ... - ამოიხრილა ჩურჩულით და იგრძნო , როგორ აიწია ტემპერატურამ.
- ხომ იცი რომ შეჭამ ! - უთხრა ღიმილით და გახურებული ტუჩები ლოყაზე მიაკრა.
- არ ვიცი ... - თანდათან ხმაც წაერთვა , თითქოს გულიც გაჩერდაო , ლოყებზეც კი იგრძნო სიამოვნებისგან გამოწვეული სიწითლე და თვალებმილულული მიაჩერდა მამაკაცის მოზრდილ , სისხლისფერ ტუჩებს.
- მე ვიცი ! - გაუღიმა და ტუჩები ახლა უფრო მკვეთრად მიაკრა ახურებულ ლოყას.
- არ ვიცი ... კი არადა ... - დაბნეული აბლუყუნდა და გაოცებულმა დახედა მის მუხლებზე მოკალათებულ მამაკაცის თითებს. - ჯანდაბა , შევჭამ ! - წამოიყვირა და სწრაფად წამოხტა ფეხზე , მერე ტუჩის კუთხეში მომღიმარ ბაღათურიას გამოფხიზლებულმა და თვალებდაქაჩულმა გაუსწორა მზერა და ტუჩზე იკბინა. - მე არ მითვქმას , დაივიწყე !
- ხვალ გნახავ ! - სიცილით დაუქნია თითები ჰაერში და მის წინ წავიდა.
- ვერ მნახავ !
- სად წახვალ ! - ირონიულად ჩაიღიმა მისკენ შებრუნებულმა .
- სად მიპოვი ! - გაუცინა და მის წინ წავიდა.
- კაი გაჩერდი არ ვიცოდე მაინც სად იმალები ხოლმე ! - გაუცინა და ნიშნისმოგებით ჩაუკრა თვალი აპილპილებულს.
- ფეხები მაქვს ძირში წასაჭრელი , სად მიმყავდი რომ მიმყავდი ! -ამოიქშინა და კიბეებისკენ სირბილით წავიდა.
ნასიამოვნებმა ჩაიღიმა , მერე თმა მოიქექა და თვალებგაცისკროვნებული გაჰყვა უკან ორი წლის ბავშვივით აჯუჯღუნებულ მარიამს.