მარიამმა ცალი ხელით ონკანი მოუშვა და თვალევანთებულ მათეს კმაყოფილი ღიმილით აეკრა უფრო სხეულზე.
- მათე შვილო , აქ ხარ ?
- კი მართა დეიდა , რა ხდება ? - ჰკითხა და ძლივს დაიმორჩილა ხმა , როცა გოგონას ტუჩები ყელზე აღიქვა.
- იმის საკითხავად შემოვედი , ხაში რომ გაამზადე დაელოდებით გაკეთებას თუ ხვალ დილით ადრე დავასრულო ?
- არ არის საჩქარო მართა დეიდა ... გაჩერდი მარ ... ჯანდაბა , მარიამ , ჯანდაბა ! - ამოიოხრა და წამით გაოცებულმა დახედა გოგონას , მონდომებით რომ უწითლებდა ყელს.
- კარგი შვილო , ძილინებისა !
- ძილინებისა მართა დეიდა ... - გასძახა და კარის დახურვის ხმა , როგორც კი გაიგო მარიამი მოიშორა და კარზე ამჯერად თვითონ ააკრა. - ხმა , რომ გაეგო სად მიდიოდი ?
- გამიშვი და გავალ ოთახში ... - ამოიხრიალა უკვე საშინლად აცახცახებულმა და კნუტის თვალებით მიაჩერდა ბაღათურიას ანთებულ თვალებს.
- გვიანია ! - თავი გაუქნია და ტუჩები მისას გაუხახუნა. - მინდა აქვე გაგაშიშვლო , თანახმა ხარ ? - ჰკითხა ცალყბა ღიმილით და თითები მისი ქვედა საცვალისკენ წაიღო . - გამაგონე შენი ხმა მარიამ ...
- მათე არ გინდა ... - ამოიხრიალა და კისერი უკან გაადაგდო მისი ტუჩები უკეთ , რომ აღექვა ადგილზე. - მა...
- მინდა ახლავე მოგთხოვო დღევანდელისთვის , მართას ღვიძავს ... მამაშენიც ხომ არ გავაღვიძოთ ? - ჰკითხა გამომწვევად და თითები მის უკანალზე აათამაშა. - საშინლად მინდიხარ ... - ამოიჩურჩულა და ყურზე ენით წაეთამაშა. - შენც არაა ?
- მათე ...
- მარიამ სველი ხარ ... - ამოთქვა ხრინწიანი ხმით და გოგონას დანამულ წელზე თითები ჩამოასრიალა. - ახლა გაგიშვებ და აქედან ძალიან სწრაფად გახვალ , ოთახის კარს ჩაკეტავ და ასე აღარასდროს აღარ გამომიწვევ ! - ტუჩებზე ბოლოჯერ აკოცა და ქვედა ტუჩი კბილებით დაქაჩა. - გაქრი ! - კარი გამოუღო და უკანალზე ხელი მისცხო. - სწრაფად მარიამ , იქამდე სანამ თავს ვთოკავ !

^^^
- აი ყოჩაღ რა , ყოჩაღ ! ჩვენ გეგმაში მაგის უყურადღებობით გაგიჟება გვქონდა და შენ საერთოდ არიე ყველაფერი !
- რამდენი გელაპარაკეთ გოგო წამოსვლამდე , რა ჭირი გეტაკა ?
- არ უნდა დაგელია , ყველაფერი სიმთვრალის ბრალია !
- არ ვყოფილვარ მთვრალი ... - სიცილით წამოჰყო ბალიშიდან თავი და წარბების თამაშით მიაჩერდა გოგონებს.
- არაა ? - ერთ ხმაში დაიკივლეს და თვალების ტრიალით წამოდგა საწოლიდან მარიამი.
- არ ვყოფილვარ ეგეთი მთვრალითქო , ჰაერზე რომ გამოვედი იქ გამოვფხიზლდი , მერე კი მოვდუნდი ცოტა მაგრამ აქ რომ ამომიყვანა უკვე ფხიზელი ვიყავი , სპეციალურად გავაკეთე ის ყველაფერი , ახლა მოვატყუებ , რომ არ მახსოვს , გაგიჟდება ! - ამოისისინა ბოროტულად და თმაზე თითები ჩამოისვა. - აბა ?
- არ დაიჯერებს , კარგი აზრია მაგრამ მიხვდება , რომ ეთამაშები !
- მე თუ მკითხავ ჯობს იგივენაირად გააგრძელო , ასე უფრო გააგიჟებ თან შენ ხო შენებისთვის დამუღამებული გაქვს , გააგიჟე მარიამ ! - გაიცინა ელენემ და ლიზას ფეხებზე თავი კომფორტულად მოათავსა.
- ხო , ეგ კარგი აზრია ... შენი სითამამით უფრო გააგიჟებ ! თან ახლა თუ არ შეიმჩნევ , რომ ყველაფერი გახსოვს უფრო გაგიძნელდება და რა ? მეორეჯერ დათრობას უნდა დაელოდო , რომ აკოცო ? - რეჩით გამოვიდა ლიზა.
- მართალია ჩემი და , შენ არამგონია ამ კოცნების გარეშე იცხოვრო აქ ეს დარჩენილი სამი თვე , ამიტომ გააგრძელე ისე , როგორც დაიწყე ოღონდ ფრთხილად იყავი მარიამ , მართამ და მითუმეტეს ზურამ არ გამოგიჭირონ !
- არა ხო , ეგ საფრთხილოა ...
- რა უნდა ქნა ბოლოსდაბოლოს ?
- არაფერი , გავაგიჟებ ...

^^^
სარკის წინ დატრიალდა , სახლის ელასტიკსა და ბრეტელიანი მაისურის ამარა ჩავიდა ქვემოთ , ადრე თუ ფუმფულა ჩუსტების გარეშე ვერ ძლებდა ახლა რამე თუ აცვია წინდებზე იმას ვეღარ გუობს.
სასაცილო წინდების ამარა დაეშვა კიბეებზე და თემოს ზურგს ეცა უკნიდან.
- ძმას სალამი !
- გაიღვიძე გოგო ? პახმელია არ გაქვს ? - ჰკითხა თემომ და მის წინდებს სიცილისგან შეწუხებულმა დახედა.
- მარო , მზად ხარ ხაშისთვის ? - ჰკითხა სამზარეულოდან თვალების ტრიალით გამოსულმა გიომ და სავარძელს მიეყრდნო ზურგით.
- შანსი არ გაქვთ !
- სურვილი წააგე , დაჯექი და ჭამე! - უთხრა თემომ და ხელჩაკიდებული მიიყვანა მაგიდამდე.
- აუ არა , აქვე გული ამერევა , არ მინდა რა ...
- რა არ გინდა ? - ზურგსუკან ნაცნობი და საყვარელი ხმა , როგორც კი აღიქვა მაშინვე მისკენ გაბრუნდა და შეშინებული ჩაეფსკვნა მის ხელს.
- მათე მიშველე , ხაში უნდათ რომ მაჭამონ ...
- სურვილი , რომ წააგე დაგავიწყდა ? დაჯექი და ჭამე ! - უკვე ყველა მაგიდასთან იყო მიმსხდარი , მხოლოდ ეს ორი იდგნენ და ისევ ხაშის ჭამაზე ბჭობდნენ.
- კარგი , მაშინ დღეს ვერ მაკოცებ ! - ჩასჩურჩულა ჩუმად და ეშმაკური ღიმილით აუთამაშა წარბები.
- და ვინ გითხრა , რომ ვაპირებდი ? - ჩაეკითხა ირონიული ღიმილით და ხელით სკამისკენ უბიძგა.
- შენ გამომიწვიე ! - უთხრა ასევე ირონიული ღიმილით და უკმაყოფილო სახით დაჯდა ელენეს გვერდით , ზუსტად მის წინ.
- დაიწყე მარიამ ! - გაიცინა გიომ და იდაყვებით მაგიდას დაეყრდნო.
- ყველაზე საშინელი ადამიანები ხართ მთელს გალაქტიკაზე !
- კაი არ ჭამო ეგრე ძაან თუ არ გინდა ... - თქვა ელენემ და ღიმილით დაუსვა თმაზე თითები.
- ხო არ ჭამო ... - მხრები აიჩეჩა ლიზამ .
- ეე ეგ რა პონტია ... - აწუწუნდა თემო.
- ხო უნდა ჭამო ! - თავი გააქნია გიომ .
- შენზეა მათე ! - ხელი კრა თემომ. - ყველას გვაქვს სურვილები , ორი - ორზე ვართ , შენ რას იტყვი ?
- ჭამე ! - უთხრა კკმაყოფილი სახით და ხელებგადაჯვარედინებული დააკვირდა სახეზე აპილპილებულ გიორგაძეს.
- კარგი , შევჭამ ! - თქვა და კოვზი სახის მანჭვით მიიტანა პირამდე.

ის ის იყო სამშვიდობოს დაიგულა თავი გულის რევის შეგრძნებამ თავითან ფეხებამდე , რომ დაუარა.
სახეზე გადაფითრებული წამოხტა ფეხზე და ტუალეტისკენ გაიქცა.
იცოდა , რომ საშინლად არ მოეწონებოდა და მაინც ძალით ჩაასხეს პირში , ღმერთო რა საშინლად ეზიზღებოდა ეს გემო და როგორ უნდოდა ყველაფერი უკან ამოეღო.
ცივი წყალი სახეზე შეისხა და კბილები ისეთი ძალით გამოიხეხა და იმდენჯერ გემო საერთოდ გამქრალი ჰქონდა პირიდან .
ტუალეტიდან გამოდიოდა , როცა მძიმე სხეულს შეეჯახა და ისევ შიგნით შებრუნდა ინერციით .
კარზე აკრულს მათე ზემოდან კუშტად შეკრული წარბებით ათვალიერებდა , მარიამმა გაბრაზებულმა ახედა და გათავისუფლება სცადა , მამაკაცმა ორივე ხელი მის გარშემო მოათავსა კარზე და ყველა გზა მოუჭრა .

- რა გინდა ?
- მაინტერესებდა როგორ იყავი ...
- შეგეძლო დაგეცადა , ან უბრალოდ გეკითხა , არ იყო ამ სექსუალური სცენის მოწყობა საჭირო , შეგიძლია გამიშვა ხელი , კარგად ვარ !
- ანუ ჭამის გაგრძელებას შეძლებ ! - გაუცინა და ხელი მის კისერზე ჩამოასრიალა.
- მათე ნუ მეთამაშები , კინაღამ მოვკვდი რა ჭამის გაგრძელებაზე მელაპარაკები ?
- ისევ ცუდად ხარ ? - ჰკითხა დამთბარი ხმით და სახე ძალიან მიუახლოვა გოგონასას.
- არ ვიცი ... - გულაჩქარებულმა ამოიჩურჩულა და გონებაში უკვე ასჯერ შეეხო სასურველ ტუჩებს.
- რა გავაკეთო , რომ დანაშაული გამოვისყიდო ? - ჰკითხა და თითებით წელზე წაეთამაშა.
- არ ვიცი ... - ამოიხრიალა და ენით გამშრალი ტუჩები გაისველა.
- მგონი მე ვიცი ...
- ხო ... მაგრამ შენ გეგმაში ეგ არ გაქვს დღეს , ამიტომ დროა მაგიდასთან დავბრუნდეთ ! - ხელი კრა და სანამ ბაღათურია გონს მოვიდა ის უკვე მაგიდასთან ძალიან კმაყოფილი სახით დაბრუნდა.

მათემ მომხდარი , რომ გაიაზრა კარს მუშტი მიარტყა და ღიმილით მიადო თავი კედელს.
^^^
მაგიდასთან როცა დაბრუნდა ყველა რაღაცაზე საუბრობდა , თავის ადგილზე დაჯდა და მტანჯევლად დიდხანს მიაშტერდა გიორგაძეს.
ისევ ის მარიამი რომ ყოფილიყო საშინლად დაიბნეოდა ... მაგრამ ახლა არა , ახლა არ გამოადგება ასეთი სულელური სვლა !
ღიმილით გაუსწორა თვალი მამაკაცს და ქვედა ტუჩი კბილებს შორის მოიქცია.
ბაღათურიას სახე შეეცვალა , გარშემო მიმოიხედა და როცა დარწმუნდა არავინ უყურებდათ წყლის ჭიქა აიღო ხელში , რომ საღ გონებაზე მოსვლა დაეჩქარებინა.
ის ის იყო წყალი სასულეში უნდა გადასვლოდა , მარიამმა ეშმაკური ღიმილით ფეხი მის ფეხზე აასრიალა და ძალიან ნელა აუყვა ზევით.
სასულეში გადასვსლელი სითხე გადაცდა და ისეთი ხველა აუტყდა , ეჭვი მაქვს ზურამ ვენახში გაიგო.
- სიცოცხლე შეჩემ* , რა იყო რა გეტაკა ? - ჰკითხა თემომ და ზურგში გაშლილი ხელის გული დაუშინა.
- რა გჭირს მათე , რამე ხომ არ გინდა ? - ჰკითხა შეწუხებული სახით მარიამმა და ფეხი ისევე ნელა ჩამოასრიალა , როგორც იქ აღმოჩნდა.
- არა არაფერი , მადლობა !- კბილებში გამოსცრა და ტელეფონში თვალებანთებული ჩაძვრა.

კმაყოფილმა ჩაიღიმა და გოგონების გამოწვდილ ხელებს ჩუმად დაჰკრა თავისი.
ჯერ გონს არ არის მათე ბაღათურია რა ელის !
მთელი კვირა სიმშვიდეში გაატარეს , მართალია მაგიდასთან მომხდარი ინციდენტის შემდეგ ისეთი არაფერი მომხდარა , მაგრამ მაინც მშვიდად გრძნობდა თავს .
არანაირი დიალოგი , არანაირი წაკბენა , მხოლოდ რამდენჯერმე თუ გადააწყდებოდნენ ერთმანეთის თვალებს და ვსიო.
ბავშვებს აცილებდნენ , ბიჭების ოთახთან ჩაიარა ის ის იყო კარზე უნდა დაეკაკუნებინა საინტერესო დიალოგი შემოესმა და კარის უკან დაიმალა.

- უნდა უთხრა ?
- არ ვიცი , გაგიჟდება რომ გაიგებს , თან ხო იცი რა ეჭვიანია ?
- და რა უნდა გააკეთო , როდესმე მოგიწევს თქმა მათე !
- უკეთესია ჯერ არ იცოდეს , მერე დაველაპარაკები და ავუხსნი , ჯერ გაუჭირდება გააზრება , იმ გამოსი*ებულის მერე ძალიან მომეჯაჭვა , გაუჭირდება .
- ბიჭებო , ეს არ დაგრჩეთ ... - ოთახში დაკაკუნების გარეშე შევიდა და სათვალეც შეიტანა. - რომლისაა ?
- ჩემია ... - ამოთქვა გაფითრებულმა გიომ და ძმაკაცებს დაბნეულმა გადახედა.
- გავალთ ჩვენც ... - თქვა თემომ და კარისკენ დაიძრნენ.

ერთი შეავლო თვალებჩაშავებულმა მზერა და ბიჭებს აედევნა უკან , ის ის იყო კარიდან უნდა გასულიყო მათემ ხელი ჩაავლო და დახურულ კარზე ზედ ააკრა.
თავიდან დაბნეული მიაჩერდა ბიჭს , მერე წარბები შეკრა და ანიშნა ხელები მომაშორეო.
მათემ ხელები ისევ მის გარშემო შემოაწყო და ეშმაკური , ირონიული ღიმილით ჩააჩერდა ჩაშავებულ თვალებში.
მიხვდა , რომ ყველაფერი გაიგო და ამიტომ ჰქონდა ასეთი მუქი თვალები , ბრაზისგან ძლივს იკავებდა თავს , მაგრამ მარიამი იყო და სანამ მაქსიმალურს არ ცდიდა თავს ვერ გაყიდდა!

- რაო მარო , ვინ გაგაბრაზა ? - ჰკითხა გამაღიზიანებლად მშვიდი ხმით და თითი პატარა ცხვირის წვერზე ბავშვივით დაჰკრა.
- საიდან მოიტანე , რომ ვინმემ გამაბრაზა ... - თვალების ცეცებით ამოთქვა და ქვემოთ დაიხარა , რომ გამძვრალიყო , მაგრამ მათემ სწრაფად დააბრუნა თავის ადგილზე.
- კაი მე მატყუებ ტოო ? - ჰკითხა და უფრო მიუახლოვდა დამფრთხალს. -ვინ გაბედა ? - ცალი ხელი ამჯერად მის თეძოზე მოათავსა და ეშმაკური ღიმილით დააჩერდა აკანკალებულს. - მგონი სიბრაზისგან გაკაკანკალებს კიდეც ...
- მათე გეყოფა , გაიწიე ! - უთხრა მკაცრი ტონით და ხელები მკერდზე დააწყო.
- რა იყო გოგო , აღთქმა ხო არ დადე , არა კაცის სიახლოვეს და ალერსს ? - ჰკითხა თავისთვის დამახასიათებელი ირონიული ღიმილით.
- არა უფრო არა დაკავებული კაცის სიახლოვეს ! - აწითლებულმა და გამწარებულმა გაუღიმა და ხელები მთელი ძალით ჰკრა მკერდზე.
- შემიძლია ორივე დაგაკმაყოფილოთ , არ გამიჭირდება ... - ისევ მოჰხვია გაწიწმატებულს ხელი და ის ის იყო მარიამს მთელი ძალით უნდა გაერტყა ხელი , კარზე რომ მიაჯახუნა. - რა იყო , ჩემს შესაძლებლობებში ეჭვი ხომ არ გეპარება ?
- არაადამიანი ხარ შენ ბაღათურია , არაადამიანი , ველური და იმბეცილი ! - დაუყვირა აცრემლებული თვალებით.
- რა ვქნა გოგო ყველა ეჭვიანი მე როგორ მხვდებით , შეიძლება ნამდვილმა კაცმა ბიძაშვილს და გოგოს ვერ მოუგვაროს მშვიდობიანად ? - ჰკითხა და საყვარლად მოჭუტული თვალებით დახედა სახეზე აფერადებულს.
- რა მოიფიქრე ახლა ? - ჰკითხა დარცხვენილმა და თვალების აქეთ-იქით ცეცებას მოჰყვა.
- რა მოვიფიქრე , როდის იყო რამეს ეგრე ვიფიქრებდი მარიკუნა ? არ გრცხვენია მარუსა ? - თამაშს არ წყვეტდა და ტუჩებს მისი ლოყისკენ მიუყვებოდა. - ნუ ცახცახებ , უფრო მინდები !
- გამიშვი , ბავშვები გველოდებიან ! - ხელი კრა და წარბშეკრული მიაჩერდა თვალებატრიალებულს. - რა იყო მთათუმან ? პატარა ბავშვებისკენ ნუ იწევ , პედოფილობაში გაგდის და იქ გეწერება !
- ენის დამოკლება სასიამოვნო პროცესია , აუცილებლად გამოგაცდევინებ !
- ვნახოთ იქნებ როდესმე მეც მომინდეს ... - გაუღიმა ირონიულად .
- ოჰ არ გინდა ქალბატონო ? - ჰკითხა ცინიკურას და მხრით გარდერობს მიეყრდნო. - კარგი , მსურველის მეტი რა არის !
- დოუყევი აქანა ორღობეს , უარს არავინ გეტყვის ... - გაუცინა და კარიდან გაუჩინარდა. - ისე ფრთხილად იყავი , ვინმემ სამუდამოდ არ ჩაგიტოვოს ამ სოფელში !
- მაგალითად შენ ხო ? - ჰკითხა ხარხარით და აწითლებულს წამში გაექცა , როცა მარიამი გონს მოვიდა მათე უკვე ქვემოთ იდგა და გოგონებს ეხვეოდა.
თავის ქნევით ჩავიდა ქვემოთ და ბავშვებს დაემშვიდობა.
- მომენტრები მარიკუნაა ... - თემო მოეხვია და თმაზე აკოცა გოგონას.
- აუ მეც მომენატრებით და დამპირდით , რომ კიდევ ჩამოხვალთ ... - უთხრა და ამჯერად გიოს გადაეხვია.
- აი გიოს იქითა თვეში შვებულება ექნება და მე ისედაც თავისუფალი ვარ იმ თვეში , დაგადგებით გოგოებთან ერთად ... - უთხრა თემომ და ლიზას ხელი გადახვია. - ხო ლიზიკო ? ხო წამოხვალთ ?
- კი ... - გაუცინა ლიზამ და ელენეს თვალისჩაკვრით გადახედა. - გიუნა შენ რატომ ჩამოგტირის სახე ?
- ახლა უცებ გამახსენდა , რომ ისევ ჩემს მანქანაში უნდა აგიტანო და ცოტა წინასწარ დავიღალე ...
- არაუშავს , თუ გინდა შენ აქ დარჩი და მანქანას მე წავიყვან ! - გაუცინა და ბიჭს მხრებზე ჩამოეკიდა. - წავედით , წავედით თორემ წამომივიდა სენტიმენტალური და ნოსტალგიური ცრემლები !

^^^

მათე ნინიმ და მართამ გამოიჭირეს , მერე ზურა მოვიდა და კაცთან ერთად ერთი საღამო მეც ხომ უნდა დავლიოო.
თავის ქნევით გამოიხურა სახლის კარი და საჯინიბოსკენ წავიდა , შიგნით შესულმა საყვარელ ცხენს უნაგირი გაუკეთა და საჯირითოდ თვითონაც მოემზადა.
ახლა ჯირითი ნამდვილად კარგი გამოსავალი იქნება მისი ხასიათისთვის და შინაგანი სამყაროსთვის , ძალიან გადაღლილი და დასტრესილია.
ასე იცის დიდ ხანს თუ უწევს თავისი ემოციების გაკონტროლება , ერთი გასვლა აუცილებლად უნდა მოიწყოს რომ ყველაფერი ამოიღოს!
სად თუ არა თავის საყვარელ ადგილას , ცხენზე შემომჯდარი წავიდა ეზოსკენ და დედას დაუძახა.
ფანჯრიდან ყველამ ერთის მიყოლებით გამოჰყო თავი , მაშინვე შეამჩნია ბიჭის შეცვლილი სახე , კმაყოფილმა ჩაიცინა და მშობლებს გადახედა.

- საჯირითოდ მივდივარ , ცოტა გვიან მოვალ არ ინერვიულოთ !
- ჭკვიანად და ძალიან არ დაიგვიანო მარიამ , ნელა გააჭენე ხომ იცი ამ ბოლო დროს ცოტა გაღიზიანებულია !
- არაუშავს ჩემი ბიჭია და კარგად ვუგებთ ხო იცი მა ! - გაუცინა და ელვისსისწრაფით გავიდა ეზოდან.

ცოტა იჯირითა , შემდეგ თავის საყვარელ და საიდუმლო ადგილად წავიდა , ცხენი ხესთან დააბა ისე , რომ თავისუფალი მოძრაობა არ შეეზღუდა და თვითონ მაღალი გორის წვერზე შემოჯდა.
ყოველთვის უყვარდა აქ ჯდომა და ყველაფერზე ფიქრი , ამჯერად დათოვლილ მთას და არემარეს უყურებდა , თითქოს ქვეყნის მეორე მხარეს ხედავდა , თავის მხარეს ჩვეულებრივი , ცივი და სუსხიანი ამინდი იყო , არც ისეთი რომ გაყინულიყავი მაგრამ მის წინ მთიანი არემარე სულ თოვლის იყო დაფარული , თვალებდახუჭულმა გადასწია თავი უკან და ხელები განზე გაშალა.
- რომ ვთქვა უკმაყოფილო ვარ იმ ყველაფრით რაც ჩემს ცხოვრებაში ხდებათქო ძალიან უმადური ადამიანი ვიქნები , არც მეტი მინდა და არც ნაკლები , ყველაფერი იმდენად იდეალურად მიდის არც კი ვიცი რა უნდა გთხოვო ... - ცაში აიხედა და ისე თითქოს ზევიდან მართლა უყურებდა ვიღაცას თვალებში ისე დაიწყო ლაპარაკი. - რაც მინდა ძალიან კარგად იცი , რაც არ მინდა ისიც იცი , რასაც საჭიროდ ჩათვლი ის მოხდება ... ეს მე ვიცი , ყველაფერი ისე ვითარდება როგორც ჩემს ოცნებებში მოხდებოდა ეს , ცოტა პრიკაზული და კატა-თაგვობანური სიყვარული მაჩუქე , ამისთვის მადლობა ... არ ვიცი ეს ის ცნობილი და ნამდვილი სიყვარულია თუ არა , მაგრამ ის დანამდვილებით ვიცი , რომ მინდა ეგ იყოს.

კიდევ ბევრი ელაპარაკა ღმერთს და გათავისუფლებულმა ერთი ორი ბედნიერების ცრემლიც გადმოაგდო.
თავის საქციელებზეც ძალიან ბევრი იფიქრა , ძალიან დიდი დრო გაეპარა ამ ყველაფერში , თითქოს ადგომა ეზარებოდა , დიდი სიამოვნებით დაიძინებდა იქვე , ცხენს გვერდით მიუჯდა და მის ფერება - ფერებაში მასზე თავ მიდებული უკვე სიზმრებში მიდიოდა ნაცნობი შეხება , რომ აღიქვა მხარზე.

- მათე ? - უცებ წამოჰყო თავი და სიბნელეში ძლივს გაარჩია მამაკაცის სილუეტი.

- იცი რომელი საათია ? - ჰკითხა თითქოს ბრაზიანი ტონით.
- რატომ მოხვედი ?
- მარიამ პირველი საათი სრულდება , წამოდი სახლში ... სიცივეა და თითქმის შუა ტყეში ზიხარ , გარშემო ტურების ხმას მაინც ვერ აღიქვამ ?
- მოდი აქ ... - უთხრა მშვიდი მომღიმარი სახით და დაბნეულს ხელზე დაექაჩა.- მოდი მათე , სახლში არ ინერვიულებენ , პირველად არ ვაკეთებ ამას , ნუ გეშინია აქ არ მოვლენ ცხოველები !
- მარიამ ...
- მათე უბრალოდ მოდი !

არაფერი აღარ უთქვამს , გოგონას უკან დაუჯდა და მისი სხეული თავისაზე მიიხუტა.
მარიამმაც მალევე იპოვა მისი თბილი კისერი და ცხვირით მასში ჩაძვრა.
ბაღათურიამ თლილი თითები გოგონას მუცელზე მოათავსა , ისიც გატრუნული მიეყრდნო საყვარელ სხეულს , თავს ერთ ადგილზე ვერ აკავებდა ბედნიერებისგან , მთელი სხეულით ცახცახებდა და სუნთქვის დროს იმდენად ხშირი პულსებით უცემდა გული , ეგონა ახლა არა და აი ახლა ნამდვილად ამოხტებაო.

- დამშვიდდი ... - საფეთქელზე მიაკრა გახურებული ტუჩები და მანაც სახე უფრო ზემოთ ასწია , ამჯერად სხვა ადგილზე , რომ ეგრძნო მისი ტუჩები.
- არც ვნებაა და არც წუთიერი ... - ამოიხრიალა და მის ყბას ტუჩები მიაწება.
- არც ვნებაა და არც წუთიერი ... - გაიმეორა მისი სიტყვები ღიმილით .
- მთლად ეგრეც არა , მაგრამ მხოლოდ ჩახუტებაც კი მყოფნის ამ წამს ... - ამოთქვა ღიმილით .
- ჩემს გონებაში ზიხარ რა ! - გაუცინა და ხელები უფრო მოუჭირა მუცელზე.
- დიდი სიამოვნებით ვიქნებოდი მთელი ღამე ასე ...
- ინერვიულებენ შენები ...
- ვიცი ... უბრალოდ სურვილის დონეზე მაქვს ...
- მხოლოდ აქ თუ ყველგან ? - ჩაეკითხა ეშმაკური ღიმილით.
- ვერ მივხვდი ?
- აქ გინდა ასე ყოფნა თუ ყველგანთქო ?
- რა თქმა უნდა ყველგან მათე !
- მაშინ დღეს შენი საწოლი ჩემს სურნელს აიკრავს !
- დიდი სიამოვნებით , გთხოვთ ჩემს საწოლთან სანამ მოხვალთ კარგი სურნელით აღიპყროთ ბატონო მთათუმან !
- ახლა ცუდი სურნელი მაქვს შე მაიმუნო ქალო ? - ჰკითხა წარბშეკრულმა.
- გითხრა როგორი სურნელი გაქვს ? - მისკენ მიბრუნდა მთელი სხეულით და კისერზე თხელი ხელები შემოჰხვია.
- დიდი სიამოვნებით მოვისმენ ! - გაუღიმა და ტუჩებზე მიაჩერდა. - ვინ თქვა წეღან არც ვნებააო ?
- მე , მაგრამ ვნანობ ... - თქვა სიცილით .
- ჩემს სურნელზე ვსაუბრობდით ქალბატონო გიორგაძე !
- ისეთი , რომ ახლაც დიდი სიამოვნებით შეგჭამდით !
- მერე და რა გიშლით ხელს ?
- არც არაფერი ... - უთხრა და ძალიან ნელა შეეხო მის ქვედა ტუჩს.
- უნდა წავიდეთ , სულ კანკალებ !
- კარგი ... - დათანხმდა და ნელა წამოდგა ფეხზე. - ადე ... - ხელი გაუწოდა და ეშმაკური ღიმილით დააჩერდა თავზე .- ახლა შენ შეიძლება ვერ მხედავ მაგრამ მე ძალიან , საშინლად ეშმაკური სახე მაქვს !
- ოჰ , ამჯერად რა მოიფიქრე ?
- მენდობი ?
- რომ გითხრა კი-თქო დამიჯერებ ? - ჰკითხა სიცილით და ფეხზე წამოდგა. - რა მოიფიქრა ჩემმა პატარა ქალბატონმა ? - წელზე მოხვეული ხელით აიკრა ზედ სხეულზე და ტუჩებზე მოწყვეტით აკოცა. - არ მეტყვი ?
- ცხენზე დაჯექი ! - უთხრა და სიცილით უბიძგა საჯირითოდ მომზადებული ცხენისკენ. - მიდი , მიდი დაჯექი !
- მიტაცებ გოგო ? - ჰკითხა ხარხარით და ცხენზე მარტივი მოძრაობით შემოხტა.
- კარგი არ გაინძრე ! - უთხრა და წამის მეასედში აღმოჩნდა მის პირდაპირ , თვალებში უყურებდა , ფეხები წელზე მთელი ძალით მოჰხვია , ხელები კისერზე და ძალიან ახლოს მიიწია მისკენ. - გააჭენე ! - ჩასჩურჩულა და წამში აღიქვა ბაღათურიას გახურებული თითები ზურგზე.
- რატომ გინდა ჩემი გაგიჟება ? - ჰკითხა ძალიან აღგზნებული ხმით და კისერში სველი კოცნა დაუტოვა. - მცდი ?
- შეიძლება ეგრეც ითქვას ... - ამოიხრიალა და კისერი უკან გადასწია.- მინდა მთელი ძალით გააჭენო !
- არ გინდა შენ გააჭენო ? - ჰკითხა სიცილით და ხელები მაგრად მოუჭირა თეძოებზე.
- გარყვნილო ადამიანო , მაგის დროც მოვა ! - ხელები მისი კისრიდან ჩამოასრიალა და მარტივი მოძრაობით მოხვდა პრესთან , თითებით ქვემოთ ჩაუყვა და როგორც კი დაძაბულმა ბაღათურიამ ფეხები გაამოძრავა , მაშინვე დაიძრა ცხენი , ნელი სვლით მიდიოდა წინ , როგორც მარიამის თითები ქვემოთ და მათესაც ბევრი აღარ აკლდა გაგიჟებამდე.
- ჯანდაბა მარიამ , რას აკეთებ ... - ამოიგმინა და თითები უფრო მოუჭირა თეძოებზე. - აქ არ ქნა ... - უთხრა და წამში აღიქვა სუსტ წერტილზე თითები. - მარიამ ...
- ჩშ ... - უთხრა და კისერში სველი კოცნა დაუტოვა. - რას ამბობდი ?
- აქ ... ჯანდაბა არ გააკეთო ეგ ... - ამოიხრიალა სუსტი ხმით და ცხვირი მის კისერში მთელი ძალით ჩარგო.
- დარწმუნებული ხარ , რომ არ გინდა ?
- შეიძლება ავილეწოთ ... - ამოთქვა და თავი ზემოთ ასწია. - მაგრამ თუ გინდა შემიძლია მარტივად გაჩვენო რა კომფორტული საწოლია ცხენის ზურგი ! - უთხრა და თითები ბარძაყზე აასრიალა. - გინდა ?

უდიდესი მადლობა ყველა იმ სიტყვისთვის , რომელიც გუშინ წავიკითხე , უბედნიერესი ადამიანი ვარ თქვენი წყალობით !
ველი თქვენს შეფასებებს !