საწოლზე იყო გაწოლილი და მათეს ტელეფონში მანქანებს თამაშობდა
მთელს ემოციებში იყო და სადაც იყო მათეს რეკორდი უნდა მოეხსნა ტელეფონზე მიყოლებით რამოდენიმე მესიჯი , რომ მოვიდა.
გაბრაზებულმა მხოლოდ ბოდიშ-ს მოჰკრა თვალი და სწრაფად გადავიდა მესიჯებში.
ვიღაც მანჩოს ჰქონდა მოწერილი - " მათე რამდნჯერ უნდა დაგირეკო , აიღე ხომ მოგიხადე უკვე ბოდიში ... ძალიან მენატრები , გთხოვ მიპასუხე."
თვალები შუბლზე გაუვიდა და ირონიული ღიმილით დააგდო ტელეფონი საწოლზე.
წამში გაისმა აბაზანის კარის გაღების და შემდეგ დაკეტვის ხმა და ოთახში პირსახოცშემოხვეული ბაღათურიაც გამოჩნდა.
ფეხზე წამომდგარმა თხელი კაბა გადაიცვა და გაკვირვებულს ლოყაზე აკოცა.
- რას აკეთებ , სად მიდიხარ ? - მაჯახი წავლებული ხელით სხეულზე აიკრა და მოჭუტული თვალებით დააჩერდა სახეარეულს.
- სახლში , უნდა წავიდე მალე მივლენ გოგონებიც ...
- და გაგიყვან მერე მე , სად მირბიხარ ? რა სახე გაქვს ?
- არაფერი მათე ... რა სახე უნდა მქონდეს , იყავი შენ და წავალ მე ტაქსით !
- და რატო უნდა წახვიდე ტაქსით როცა შეიძლება რომ მე გაგიყვანო ?
- კარგი გელოდები ქვემოთ , ჩაიცვი და გამიყვანე ... - უთხრა მშვიდად და მისი ხელები მოიშორა.
- მარიამ , დარწმუნებული ხარ რომ მშვიდობაა ?
- კი !

ოთახიდან გამოვიდა და ქვემოთ ჩავიდა , არ უნდა ახლა მასთან ლაპარაკი , იცის ცხელ გულზე რამეს ისე ეტყვის და მერე შეიძლება ინანოს.
ახლა უნდა დამშვიდდეს და ისე უნდა მოიფიქროს რა უთხრას ბაღათურიას , ბოლოსდაბოლოს მათე ძალიან მშვიდად და ცივილიზებულად ცდილობს ყველაფრის მოგვარებას და ეს რომ ახტეს და დახტეს ჰაერში იქნება ის გოგო მერე უკვე მამიდაშვილი აღმოჩნდეს ? არა , არა უნდა დამშვიდდეს , სუნთქვა დაირეგულიროს და არაფერი თქვას!

^^^
გაკვირვებული დაიძრა საწოლისკენ საათი , რომ ენახა.
კნოპკას დააჭირა , აშკარად შუა დღეა სად გარბის ეს გოგო ასე ადრე ?
- მოიცა ეს რა არის ... " მათე რამდნჯერ უნდა დაგირეკო , აიღე ხომ მოგიხადე უკვე ბოდიში ... ძალიან მენატრები , გთხოვ მიპასუხე." - ხმამაღლა წაიკითხა შეტყობინება და წარბებშეჭმუხნული ჩამოჯდა საწოლზე. - ოხ მარიამ გიორგაძე , როდემდე უნდა მახრჩობდეს შენი მოკვლის სურვილი !

^ ^ ^
- გავედით ? - ჰკითხა მშვიდი ხმით და სახლის კარი გაუღო.
- კი ... დარჩენილიყავი , წავიდოდი მართლა ტაქსით .
- არა კაცო , რა ტაქსით თან შენთან გატარებული ზედმეტი 15 წუთიც ბევრს ნიშნავს ხო იცი ! - ყურზე აკოცა და მომღიმარზე თვითონვე გაეღიმა.

ეჭვიანია მარიამი , ძალიან ეჭვიანი მაგრამ ეღიმება ბაღათურიას როცა ამჩნევს რომ გოგონა ამ ყველაფრის დამალვას და კომფლიქტის თავიდან არიდებას ცდილობს.
ახლა იცის , რომ მართლა არ არის ეს გოგო 2 წლის ბავშვი და თავის შეკავებაც შეუძლია და დამშვიდებაც.
ისიც იცის ახლა ძალიან დარწმუნებული , რომ არ იყოს მათეში ყველაფერს დალეწავდა და მათესაც ზედ მიალეწავდა , მაგრამ არა ... სჯერა ბაღათურიასი ,
სჯერა და ეჭვები შიგნიდან ასეთი დოზით არ ღრღნის ცხელ გულზე მიღებული გადაწყვეტილებით საყვარელ კაცს , რომ აწყენინოს.

- ჩემი ყოფილია ... - საჭესთან მოთავსებულმა უთხრა და სწრაფად გახედა მის არაფრისმთქმელ სახეს , რომელიც წამში შეიცვალა და თვალები აენთო. - შეყვარებულები არ ვყოფილვართ , მამენტ არც ვიცი რა ვიყავით , არ მევასება ნაშებს რო ეძახიან მაგრამ ახლა საჭიროა , არაფერი მნიშვნელოვანი არ გვქონია , სანამ სოფელში წამოვიდოდი მანამდე დავიშალეთ , ტვინს მაგრად ტ*ნავდა , იმის მერე კონტაქტი ვაფშე არ მქონია , ეს ოთხი დღეა მირეკავს და მოწერებიც დაიწყო , არც ვპასუხობდი და მნიშვნელოვნად არ ჩამითვლია , რომ უნდა გცოდნოდა , რადგან ახლა ნახე და შესაბამისადაც მიუდექი ჩავთვალე რომ იმსახურებდი ახსნას და მეტი არ უნდა მეწვალებინე , არადა ორი საათი იღადავებდა კაცი შენი რეაქციებით ! - გაუცინა და მისი თითები თავისაში მოიქცია.
- არ იყო ახსნა საჭირო ... - მშვიდად აუფახულა გაოგნებულს წამწამები.
- მეღადავები ? - თვალები დაქაჩა ბაღათურიამ.
- რა თქმა უნდა ! აი შენით , რომ არ გეთქვა მართლა ძალიან გცემდი !
- მესიჯი , რომ არ წაგეკითხა არც გეტყოდი და საერთოდ შენ რა ჩემს მესიჯებს კითხულობდი ? - ეშმაკური ღიმილით მიაჩერდა სახეაშლილს.
- შენ მაინც თუ გჯერა ახლა მაგის , ვთამაშობდი მანქანებს და რეკორდს გიხსნისი ამ დროს იმ დეგენერატკამ დარეკა , რა ქვია ? მანჩო ხო ? ხო დარეკა იმ დეგენერატკა მანანამ და წამაგებინა , მერე ბოდიში რომ დავინახე გადავედი შეგნებულად და ეს ტექსტი დამხვდა ...
- ანუ მანანამ წაგაგებინა ... ნწნწნწ , დამპალი კახპა ეგ ! - თავი დანანებით გადააქნია და წამში აუპილპილდა ბრაზისგან სახე მარიამსაც.
- შენ რა მეღადავები ?
- ანუ რეკორდი მაინც ვერ მომიხსენი ხო ?
- მოგიხსნი ! - დაუბღვირა და თითები თითებზე მოუჭირა. - ვგიჟდები შენს თლილ თითებზე ... - ულამაზესია ...
- იცი რამდენი შეუძლია ამ ულამაზეს და თლილ თითებს ? - ჰკითხა მომღიმარმა.
- მომავალ შეხვედრამდე ბაღათურია ! - გაუღიმა და მანქანიდან ისე გადმოვიდა არც კი შეუხედავს მისთვის.

^^^

- აუ რას ვიფიქრებდი ლიზა და გიო თუ ერთად იქნებოდნენ მშვიდად და შენ და თემო ესე ... აი არ მჯერა ... დავიჯერო იმათ გამო გექცევა ასე ?
- მე რა შუაში ვარ არ მესმის ...
- თემო რომ ძალიან შეცვლილია მაგას მეც ვამჩნევ ... - ჩაფიქრებულმა გაიქანა შოკოლადი ყბისკენ.
- არადა როგორ მომწოოოოონს ... - ამოიწუწუნა და საწოლზე გადაწვა.
- დალაპარაკებას აზრი არ აქვს ხო ? - ჰკითხა ლიზამ.
- არა , ვიცი რომ რამე მწარეს მეტყვის და უნდა ჩამოვუღო ის სიმპატიური სახე , ახლა მირჩევნია ასე დავრჩე , რომ ვამწარებ მაგით მაინც ვიღებ სიამოვნებას.
- აუ მეგონა ბიჭების გარეშე გავერთობოდით და ახლა იმათ გარეშე ვეღარ ვერთობით ... ერთი დღეა შეყვარებული მყავს და რა გოგონების საღამო აიჩემეთ ? - დაბღვერილი მიაჩერდა ლიზა ორივეს.
- მე რა , ამან აიჩემა ...
- დარეკეთ და ამოვიდნენ მერე ... - მხრები აიჩეჩა გოგონამ და ფეხზე წამოდგა. - მე რას შემიშლიან ...

^^^

კართან ღიმილით დახვდა სამივეს და ბაღათურიას ლოყაზე აკოცა.
- შემოლაგდით !
- რა ხდება ?
- ფილმს ვუყუროთ ...
- საშინელებას თუ უყურებთ და რამე რომანტიკას არ ჩამირთავთ თანახმა ვარ ! - ხმამაღლა განაცხადა და გარშემო მიმოიხედა , ლიზა არსად ჩანდა ...
- ელო სად არის ? - იკითხა გიომ მას შემდეგ რაც თემოს მზერა დააფიქსირა და ხელმოხვეული შევიდა მისაღებში ლიზასთან ერთად.
- აუ რომ იცოდეთ ელომ რა პიცა გაააკეთა ! - ტეფშით ხელში გამოვიდა სამზარეულოდან და ღიმილით მიუჯდა გვერდით თემოს. - არ შეჭამ საყვარელო ? შენთვის ვეცადე ...
- ეე შენ გააკეთე ? გავსინჯო აბაა ! - მათემ უცებ აიღო და სრული ამ სიტყვის მნიშვენელობით ნეტარებით გადასანსლა პირველი ლუკმა. - მარიამ ისწავლე ზუსტად ასეთის გაკეთება !
- მარიამის გაკეთებულია ... - დაუბღვირა და ელენეს ხელს თავისი დაჰკრა.
- აბა შენთვის ვეცადეო ? - ჩუმად ჰკითხა თემომ.
- შენთვის თუ გინდა სხვა რაღაცეებს ვეცდები ... თუ გინდა ... - უთხრა და ღიმილით მოსვა წყალი.

^^^

აივანზე იჯდა ფეხებგაშლილი და ხედს უყურებდა კარში ელენე , რომ გამოჩნდა.
წამში მიიხედა უკან გოგონამ და თემოს ღიმილით გაუქნია თავი.
- არ ვიცოდი აქ თუ იყავი , ბოდიში ... - უთხრა ძალიან მშვიდად და გამობრუნება სცადა ბიჭის ხმამ რომ გააჩერა.
- გაგიჟდი ? რა ბოდიში , მოდი დაჯექი !
- დარწმუნებული ხარ ? იქნებ მარტო გინდა ყოფნა ...
- არა , არა მოდი !
- კარგი ... - მხრები აიჩეჩა და გვერდით უხერხულად მიუჯდა.
- რა გჭირს რას იმორცხვები ? ეგეთი არ მახსოვარ რაღაც ...
- არაფერი დავიღალე ძაან თამაშით , სიმშვიდე მინდა არც შენი ნერვების მოშლა აღარ მაბედნიერებს და არც ჩემი საქციელები ...
- ისევ იმ სირ**ს გამო ხარ ეგრე ? - ჰკითხა ირონიული ტონით.
- იმის გამო ასე არც არასდროს ვყოფილვარ და არც ვიქნები თემო , ჩემს ცხოვრებაში არ არსებობდა არავინ სერიოზულად და არც იმას უარსებია ისე , რომ ჩემი ხასიათი მის გამო შემეცვალა !
- აბა რა გჭირს ? - ჰკითხა შეცლილი ტონით .
- შენ რა გჭირს ? - კითხვა შეუტრიალა მის გვერდით გაწოლილმა , თვალებში უყურებდა.
- მე რა უნდა მჭირდეს ? - ჰკითხა თვალებმოჭუტულმა.
- რავიცი , ძალიან შეიცვალე ... მგონი მხოლოდ ჩემს მიმართ , თუ იმის გამო , რომ იმან ჩემზე იეჭვიანა და ამიტომ დაშორდით შემიძლია ავუხსნა...
- ეგ სისულელე მეორედ აღარ გაიმეორო ! - უთხრა ხმაშეცვლილმა.
- აბა რა დავაშავე , რატომ იქცევი ისე თითქოს ვიღაც საძულველს ელაპარაკებოდე და არა მე ...
- საიდან მოიტანე ? - ჰკითხა და ქვედა ტუჩი ღიმილით ჩატეხა.
- არსაიდან არ მომიტანია , რასაც ვხედავ და ვგრძნობ იმას გეუბნები ! - ბრაზმორეულმა უთხრა და სწრაფად წამოიწია .
- აშკარად კარგად ვერ გრძნობ ! - უთხრა და მაჯაში წავლებული ხელით მიიზიდა თავისკენ ისე , რომ არც კი წამოწეულა.
ლამის ზემოდან იყო მოქცეული მის სხეულს ელენე და დაბნეულობისგან რა ექნეა საერთოდ ვერ მიხვდა , მის ტუჩებს თვალებს ვერ აშორებდა , წამით ჩახედავდა საყვარელ მწვანე თვალებში ბიჭს და მაშინვე იქითკენ მიურბოდა თვალები.
- ვერ გავიგე რას გულისხმობ ... - ამოიჩურჩულა ხმაჩავარდნილმა.
- იმას , რომ ჩემი შეცვლილი ქცევები შენთან იმას კი არ მეტყველებს , რომ აღარ მევასები ... პირიქით იმას ამბობს ჩემი ყველა ქცევა რომ მაგრად მევასები რა...
- მეღადავები ? რადგან გევასები ასე ... - უცებ დაასტოპა როგორც კი ძალიან ახლოს მიიწია გვაზავა მისი ტუჩებისკენ . - ასე ახლოს ... ნუ ... რომ ... ხარ ... ვერ ... მე ვერ ... ვლ..
- არადა აშკარად სიცხე არ გაქვს ... - ირონიულად ჩაიღიმა და წელზე კომფორტულად მოჰხვია მასზე გაწოლილს ხელები.
- თემო ...
- რა ... - კითხა და თითები მის ოდნავ გამოჩენილ მკერდზე აათამაშა.
- მე ...
- შენ ? - ჰკითხა ვითომ არაფერი-ს ტონით და ძალიან ახლოს დასწია გოგონა მისკენ.
- მე ... ახლა შეიძლება მოვკვდე ... - ძლივს ამოთქვა ტვინარეულმა.
- ძალიან მინდა ქვედა ტუჩი მოგაჭამო ...
- ჯანდაბა მცხელა ... - ამოიხრიალა და ტუჩებგამშრალმა ქვედა ტუჩზე ენა ფრთხილად გადაისვა.
- რატომ მიწვევ ? - ჰკითხა და წამში წამოჭდა მისიანად.
- რას ... რას აკეთებ ...
- აქვე , ახლავე და ამ წამსვე რომ არ ვქნა ეს გავგიჟდები , ჩემი მოთმინების უნარი დღეს დილით მინიმუმამდე დაიყვანე , ახლა კიდევ საერთოდ გააქრე ! - უთხრა და წამში დაეძგერა სასურველ ტუჩებს , კოცნიდა ძალიან ჩქარა და მომხოვნას.
ელენე ცოტახანი გაოცებული იჯდა , ვერ გაეგო რა ხდებოდა , მერე რომ გაიაზრა თემო კოცნიდა და თითებს მის სხეულზე ასრიალებდა კინაღამ ინფაქტი მიიღო , წამში აღმოჩნდა გვაზავას ტუჩები მის კისერზე და მოთმინების ბოლო ძაფიც გაუწყდა ელენეს.
- ჯანდაბა ... რა გემრიელი ხარ გვაზავა ! - უთხრა კვნესით და წამში იგრძნო როგორ მოიმატა ტემპერატურამ. - თემო ... ჯანდაბა ... - ამოილუღლუღა და წამში მოიშორა მისი სხეული.
- დასველდი პატარავ ? - ჰკითხა ირონიული ღიმილით და თითები თეძოებზე მოუჭირა.
- სველმა სველი იგრძნოო ...
- სახლში შედი თორემ აქ გამოუსწორებელი რაღაც მოხდება ...
- რა ?
- შედი და სანამ არ დავმშვიდდები არ დამენახო ... - უთხრა და უკანალზე ხელის კვრით შეაგდო შიგნით.
- სად წავიდეთ ? - იკითხა მათემ და შეუმჩნევლად მიაკრა ტუჩები მარიამის თითებს.
- აუუ ბაზარი არააა , ეგ მოსაფიქრებელი გვაქვს !
- აუ მოდი ზღვაზე წავიდეთ ... მერე შენთან კანიონთან ხო ახლოს ხარ.
- აუუუ მინდაა , მერე ჩემთანაც წავიდეთ ცოტახნით ... გავერთობით ! - ტაში შემოჰკრა მარიამმა.
- კაი და ბოლოს ჩემთან ავალთ დაჩაზე კიკეთში ... - მხრები აიჩეჩა თემომ და ელენეს მუხლზე თითების თამაში განაგრძო.
- ხო მარა რითი დავიწყოთ მაინც ვერ ვიგებ ... - დაბნეულმა ამოილაპარაკა გიოზე აკრულმა ლიზამ.
- ზღვით , კანიონით და მარიამით , მერე დაჩით და აუუუუ ბაზარი არააა , არ გინდათ ხვალ მთაწმინდაზე ავიდეთ ? - თვალები აუბრჭყვიალდა გიოს.
- ბიჭო როდისღა წავიდეთ აბა ? - ჰკითხა წინ წამოწეულმა მათემ.
- ხვალ წავიდეთ ? კაი მაშინ ციცინათელაში ვიგულაოთ ! - მეორედ გაუბრწყინდა თვალები ბავშივით გახარებულს.
- პატარა ბავშვი არაა ეხა ეს ? შეხედე როგორ უხარია ... - სიცილისგან გადაყირავდა ელენე.
- აუ მეც მინდააა !- ფეხზე წამოხტა გახარებული მარიამი. - ვგიჟდები ციცინათელაზე , ყველაფერზე დავჯდები , აი სულ სულ ყველაფერზე !
- მოსწავლე დაჯექი ადგილზე ! - სიცილით დააგდო მათემ.
- აუ მთათუმააან , შენ ხო არ გეშინია ? - ჰკითხა საყვარელი მოჭუტული თვალებით.
- არა ჩემო სიცოცხლე , შენს გვერდით რისი უნდა მეშინოდეს !
- მართლა ხო არ გეშინია ეე ... - ელენე ეშმაკური სახით მიუახლოვდა მათეს.
- გადი გოგო იქით , შიშები თემოსკენ მოიკითხე , რო მივდიოდით სულ შორიდან გვიყურებდა!
- ენას მოგაჭრი ! - დაუბღვირა თემომ და თითებით ელენეს თითებს დაექაჩა. - არ დაუჯერო , არ მინდოდა ხოლმე და მაგიტო არ ვჯდებოდი.
- ახლა ხო დაჯდები ? - თვალებმოჭუტულმა ჰკითხა ბიჭს.
- კი , დავჯდები ! - სიცილით დაუქნია თავი და სხეულზე აიხუტა.

^^^

ბიჭები გააცილეს და აივანზე ჩამოსხდნენ ცივი ყავებით .
მარიამმა ტელეფონი აიღო და მამის ნომერი აკრიფა.

- დაკარგულს გავახსენდით! - მოესმა ზურას ხორხოცა ხმა და წამში გაებადრა სახე.
- მაა , როგორ ხართ ?
- კარგად მამიკო შენ როგორ ხარ ? გოგოები მარიამთან არიანო მითხრა მართამ , ხო მანდ რჩებიან ? ისედაც არ მომწონს შენი სახლში ღამით მარტო დარჩენის იდეა.
- კი , კი მაა აქ არიან ... ნინი როგორ არის ? მოწყენილი ხომ არ არის ?
- რავი მაგრად კი ენატრები და ...
- აუ ჩემი გოგოოოოოო , მეც მენატრებაააა ...
- როდის ჩამოხვალ შენ აქ , ხო მორჩი გამოცდებს და რაღა გინდა მანდ ?
- აუ მააა , კაი გამახსენეეე ზღვაზე გვინდა წასვლა გოგოებს ...
- მარტო გოგოებს ? - ჰკითხა მკაცრი ტონით.
- არაა , ბიჭებიც წამოვლეეენ ...
- ვინ ბიჭები გოოგოოო !
- უიმეე , მათე გიო და თემო მამა ვინ ბიჭები და აგერ სადარბაზოსთან ბირჟას რომ ამაგრებენ ეგენი !
- მოიცა , მანდ ბიჭები ბირჟაობენ ხოლმე ?
- კი მამა !
- ბევრნი ?
- რა ვკითხე და რა თემაზე გადამიხტა !
- წადი ხო წადი , იცოდე კონტაქტზე იყავი , ხვალ ფულს ჩაგირიცხავ ბარათზე.
- კაიი , მაა მერე მათესთან გვინდა წასვლა სამეგრელოში , კანიონსაც ვნახავ ხო იცი როგორ მინდაა და მერე მანდ ჩამოვალთ ყველანი , დაახლოებიბთ ორი კვირის ამბავია , ხო იცი ზღვაზე დიდ ხანს ვერ ვძლებ ...
- კაი მაა , მე ვეტყვი მართას და დაიძინეთ თქვენ უკვე გვიანია მანდ , იცოდე მათეს ნომერი მაქვს და ტელეფონზე რომ დაგირეკავთ პირველივე ზარზე აიღე!
- კი , კი ავიღებ კაი მაა მიდი გკოცნი მიყვარხარრრ !
- მეეც მამიკო , ძალიან !

- რაოო ? - ჰკითხეს გოგონებმა.
- წადიო ... - მხრები აიჩეჩა მარიამმა.
- ისე შენ და თემო როგორ მოგვარდით ? - ჰკითხა ლიზამ.
- არ ვიცი , ვერც გავიაზრე ისე ... - მხრების ჩეჩვით ამოილაპარაკა.

" უკვე მენატრები ..." - მესიჯი გააგზავნა და ღიმილით დაელოდა პასუხს.
" ისე მივეჩვიე შენთან ერთად ცხოვრებას მგონი დეპრესია მაქვს" - მათეს პასუხზე გაეცინა და მუცელში ორად მოკეცილი წამოდგა ფეხზე.
- მოვალ ახლავე ...

სახლში შევიდა და ნაცნობი ნომერი აკრიფა.

- შენი ხმა მომენატრა , გამაგონე და გავქრები ... - უთხრა სიცილით და სავარძელზე ჩამოჯდა.
- მარიამ ...
- ჰოუ ...
- მგონი მაგრად დამენძრა ...
- რა ? რა მოხდა ? ცუდად ხარ ? რამე ხდება ?
- ბიჭო აქამდე ძააან მძაფრი ეჭვის დონეზე მქონდა და ეხა მივხვდი საბოლოოდ რაა ...
- იტყვი ? გული გამისკდა მათე !
- შემიყვარდი ...
- რამე ახალ ... მოიცა რა ? - ჰკითხა გაოცებულმა. - რა თქვი ? გაიმეორე ?
- შემიყვარდითქო !
- აქამდე არ გიყვარდი ? - ჩაეკითხა ისევ სიცილით.
- კი , მაგრამ ახლა ძალიან შემიყვარდი ...
- უზომოდ მიყვარხარ ბაღათურია ! - ამოილაპარაკა გაბადრულმა და თავი უკან გადასწია.

^^^
- ისეთი სიცხეა არ შემიძლია ერთ საწოლში ორ ადამიანთან ერთად ძილი , განადით ! - გაიცინა და მეორე ოთახში გააგდო ლიზა და ელენე.
- ოოო , აბა მათე იყოს თუ არ დაიძინებდი !
- დაიძინებს კიდეც ! - მოესმათ ბიჭის ხმა და წამში გაოგნებული გატრიალდა სამივე მისკენ .
- მოიცა , მოიცა ... შენ საიდან აქ ? გასაღები გაქვს ?
- არა ... აივნიდან ამოვძვერი , ისე გაიხარე , გისოსები ღია რომ გქონდა თორე ერთი ნაბიჯიც და ძირს ბრახვაააან !
- გარეკე ? - ჰკითხა სიცილით და მთელი ძალით მოეხვია.
- წავედით ერთი ჩვენ ! - სიცილით შელაგდნენ ოთახში გოგონები.
- აქ რამ მოგიყვანა ? - ჰკითხა თვალებმოჭუტულმა.
- შენს გარეშე ვეღარ ვიძინებ ... - მხრები აიჩეჩა და მასთან ერთად შეწვა ლოგინში.
- მათე ... - სიცილისგან გადაყირავდა მარიამი და საბანი გადაიფარა.
- დავიძინოთ რა , მაგარი დაღლილი ვარ ...
- როგორ მოხდა რომ არ ფართხალებ ? - ეჭვით ახედა მის სახეს და ეშმაკურად ჩაეღიმა. - მთათუმააან ...
- უბრალოდ შენს სურნელში ძილი მინდა მარიამ ... - მშვიდად ამოთქვა მის კისერში და მარიამიც სახეშეცვლილი გაშეშდა ერთ ადგილზე.
წამში გადაბრუნდა მისკენ და მაგრად მოჰხვია მომღიმარს ხელები კისერზე.
მის სურნელში გაბრუებულს ძალიან მალე ჩაეძინა.
გრძნობდა ვიღაც როგორ თამაშობდა დიდ ხანს მის თმასთან , სახესთან და ნაკვთებთან და უნდოდა არასდროს გაჩერებულიყო მისი თითები.
ბედნიერებისგან ძილშიც კი ეღიმებოდა , ბრუნი გააკეთა და მომღიმარმა შეხედა თვალებში მომღიმარ ბაღათურიას.
- მთელი ღამე არ გძინებია ...
- შენ გიყურებდი ...
- მერე საჭესთან როგორ დაჯდები ?
- მე არა , შენ დაჯდები ჩემს მანქანაზე.
- გაგიჟდი ? ამხელა გზაზე მე როგორ მსვამ ?
- ჭრელად , გენდობი !
- მათე ...
- ჩშ ... - ტუჩებზე ნაზად შეეხო და საწოლიდან სწრაფად წამოდგა. - მიდი ნივთები ჩაალაგე , მე საბარდგულში მაქვს უკვე ჩემოდანი !
- კაი , მოიცა გოგონებს გავაღვიძებ ...

^^^

მანქანებში წყვილებად გადანაწილდნენ , ყველა თავის შეყვარებულთან ჩასხდა.
მხოლოდ მარიამი იჯდა საჭესთან გაჯგიმული , გვერდით კი ნახევრად მძინარე მთათუმანი ეჯდა.
- რა ჭირს მაგას ? - ჰკითხა თემომ სიცილით .
- მთელი ღამე თმაზე მეფერებოდა და დილით რო გავიღვიძე ჭოტივით ჰქონდა თვალები დაჭყეტილი ... - სიცილით უთხრა მარიამმა და მანქანა დაქოქა.
- კაი წავედით , აუ თქვენ წინ წადით და მე გამოგყვებით , ჩქარა არ იაროთ ძაან თორე თავებს მოგაჭამთ !
- მათე მაგარ შარში გაყავი თავი ! - შემოსძახა გიომ და სწრაფად მოწყვიტა მანქანა ადგილს.
- გაააჯ*ვიიი ! - მიაძახა სიცილით და დაბღვერილ მარიამს გაუღიმა. - ესე ღადაობენ სულ , არ მიაქციო ყურადღება მე ხო ვიცი რო სანდრო ხარ , მიდი დაქოქე და გაყევი თემოს უკან !
- შენ უნდა დაიძინო ? - ჰკითხა და მანქანა ნელა დაძრა.
- არა , შეძლებისგავარად დავჭყიტავ ჭოტივით თვალებს ... - ირონიულად გაიმეორა მისი სიტყვები და სიცილით აუწია მუსიკას.

^^^

- ადამიანებოოო , ეს სახლი ვინ იპოვა ? - იკითხა კიბესთან ჩამომდგარმა ელენემ , რომელიც ლაგებისგან სულ მთლად გაწყვეტილი იყო წელში.
- გიოოოომ ! - მათემ და თემომ მისკენ გაიშვირეს ხელი.
- სიძედ არ შეიშვები , რას მიკეთებ ბიჭო ... ვაიმე თემო მგონი წელი მიკავდებაააა !
- კი არ ვიპოვე ჩემია , 500 წელია არავინ არ ყოფილა აქ და იქნება დასალაგებელი რა იქნება , ხოდა მიდით ეხა და დაუარეთ !
- ორ სართულიანი სახლი თავიდანბოლომდე ბზინავს და ეს კიდე დაუარეთო იძახის , რას ხედავ დაულაგებელს ? - დოინჯი შემოირტყა ლიზამ.
- შენს თმას ... - ირონიულად აუწკიპა წარბები და ლიზამაც სიცილით გადაისვა თმაზე ხელი.
- წავედი მე უნდა ვიბანაო , ღმერთო ჩემო ამდენი მართასთან ერთად სამ სართულიანი სახლის ლაგების დროს არ მიმუშავია ...
- წუწუნები ... - გაიცინა თემომ და სავარძელში გაიჯგიმა შორტების ამარა.
- დღეს ვეღარ გავალთ პლეაჟზე ?
- რატო ვერა , ჯერ 6 საათია და ახლაა კაი მზე ! - ფანჯრიდან გაიხედა გიორგიმ.
- მოემზადეთ და ბარემ ზღვიდან რომ მოხვალთ მერე დაიბანეეთ ! -ასძახა მათემ მეორე სართულზე გოგონებს.

^^^

პლეაჯზე 6 შეზლონგი , რომ გააწვინეს ერთად ის უნდა გენახათ.
ნივთები ვინ ვისაზე დაყარა არც დაკვირვებულან , სწრაფად გადაიძრეს ზედმეტი ნაჭრები და ორ წამში უკვე ზღვაში ცურავდნენ.
ბედნიერმა გაშალა ხელები მარიამმა და სიცილით მიაჩერდა ლიზას , რომელიც გაბუტული იდგა ზღვასთან და პატარა ბავშივით უყურებდა გიოს.
- დამავიწყდა , ბოდიში , ბოდიში ჩემო პატარა , მოდი მომკიდე ხელი და შემოდი ... - სიცილით ჩამოეკიდა მართლა დაბნეულს ხელზე და ღიმილით გაჰყვა წყლისკენ.
- აუ გიო , მართლა ძალიან მეშინია ...
- აი რისი გეშინია , ორი წლის ბავშვივით არ გაყვინთავებ არ ინერვიულო , ნუ სანამ კარგად არ ისწავლი ცურვას მანამდე ყოველ შემთხვევაში !
- ოჰ , მადლობა ამხელა შეღავათზე რომ მიდიხარ !

ძლივს შეიყვანა წყალში , მის სხეულზე იყო მიკრული და ხელებს არ უშვებდა.
გიოც შორს ვერ გადიოდა ეს მეც მოკლავს და თავსაც მოიკლავსო.
პატარა ბავშვებივით სადაც ფეხი მიუწვდებოდათ იქ იდგნენ , ამაზე ისინი იხეოდნენ სიცილით , მერე ლიზა ბრაზდებოდა და მერე გიო ამშვიდებდა.
ყველა მათ უყურებდა , ხმაურიანებს , მხიარულებს და წყალში ორი წლის ბავშვებივით მოჭყუმპალავეებს.
დაღლილები სიცილით შელაგდნენ სახლში და სააბაზანოსკენ წავიდნენ.
არც თამაშის , არც გართობის და ჭამის თავიც კი აღარცერთს ჰქონდა.
ბოლოს პიცები გამოიძახეს და მისაღებში დაყრილებმა ჭამა დაიწყეს.
მალევე გაისმა კარზე ზარი , არავინ რომ არ გაინძრა ლიზა თვალებისტრიალით წამოდგა ფეხზე და კარისკენ წავიდა.

- პიცა ... - შესძახა სიხარულით მაგრამ წამში შეეკრა წარბები . - პიცა ? ...
- პიცა ? - იკითხა გოგონამ ირონიული ღიმილით და სახლში ისე შევიდა ვიღაც მეორესთან ერთად ყურადღებაც კი არ მიუქცევია ლიზასთვის.
გაბრაზებულმა მიხურა კარი და უკან აედევნა ორივეს.
- უკაცრავად ? ვინ ხართ ?
- გიოორგიი ! - შესძახა იმ პირველმა და სწრაფად შევიდა მისაღებში. - რომ ჩამოხვედი არ შეგეძლო გეთქვა ?
- აქ რა გინდა ნინო ? - ფეხზე წამოდგა და მის უკან ჩამომდგარ ნათიას დაბნეულმა შეხედა. - არ დაშორდით თქვენ ? - ჰკითხა თემოს.
- აბა არავინ არ არისო ? - ჰკითხა თვალებდაქაჩულმა გოგომ მასზე ახუტებულ ელენეზე და ელენეც წამში წამოიწია წინ.
- უი ეს ლევანას ლოვე არაა ? - ჰკითხა თემოს და სიცილით დაუბრუნდა მის მკლავებს. - სად არის შენი შეყვარებული ნათია ? ეზოში ხომ არ გელოდებათ ?
- მოკეტე ! - დაიყვირა წამში და წამში წამოიწია თემო წინ.
- ვის და რა უთხარი ? - ჰკითხა შეურაცხადი სახით და ელენე მომღიმარი მიეყუდა საზურგეს.
- მოკეტეთქო ვუთხარი იმ ქაჯს , რა იყო ? როდის აქეთ გიზიდავს ეგეთი გოგოები?

- კიდე რომელ დონეზე დაეცემი ? - ჰკითხა ძალიან შეწუხებული სახით. - როგორ არ მინდოდა რამე ისე მეთქვა მაგრამ უკვე ბოლო წვეთია , გადი აქედან და ცოტა თავი დაიფასე , მეორედ არ გავიგო ელენეს მიმართულებით ეგეთი რაღაც , გადი აქედან და თვალით არასდროს აღარ დამენახო !
- კი მაგრამ თემო ...
- ნათია გადი სანამ თავს ვიკავებ !
- მეზიზღები ! - მიაძახა და გაბრაზებული გავარდა იქიდან.
- არ მჯერა , რომ ასე იქცევი ! - უთხრა ნაწყენმა ნინომ გიოს.
- მე ? მე არ გჯერა რო ესე ვიქცევი ? და როგორ ვიქცევი ? შენ როგორც მოიქეცი ეგ დასაჯერებლი იყო ?
- მე ? მე გავაკეთე გიორგი , მიყვარდი ... უბრალოდ მიყვარდი ...
- მაგაზე არ ვლაპარაკობ მე ნინო და საერთოდ არ მინდა მაგის გახსენება , გაყევი ნათიას გზას !
- ის ვერ მოინელე რომ ფოტოები ვაჩვენე ხო ?
- არ მაინტერესებს იცი ? რაც გინდა ის აჩვენე , გადი აქედან მეთქი !
- ამ გოგოში ხედავ ხო იმას რასაც ჩემში ვერ ხედავ , და რა დაინახე ამაში ეგეთი ? - ჰკითხა ბრაზმორეულმა ლიზაზე.
- ამ გოგოს სახელი აქვს და ლიზა ქვია , ნომრლაურად ილაპარაკე და ამ გოგოს დონემდე ვერც შენ და ვერც შენი დაქალი ვერასდროს მიხვალთ და ხო მაძლევს იმას რასაც შენ ვერასდროს მომცემდი , ნდობას , გრძნობას და რაც მთავარია თავის თავს , აქედან გადი და მეორედ არ გაბედო და თვალში არც ერთი გამეჩხიროთ ! არც შენ და არც შენი შენნაირი დაქალი !
- გიორგი ... ვერ გცნობ ...
- ნინო გადი მეთქი , წადიიიიი ! - დაუღრიალა და კარი ცხვირწინ მიუხურა.

^^^
- გარეკა ? ან საერთოდ საიდან მოიტანა რომ რამე ხდებოდა მაშინ ჩვენს შორის ღმერთო ჩემო ... რა სიქაჯეა!
- არ ხდებოდა ? - ღიმილით ჰკითხა და თმაზე მოეფერა.
- ხდებოდა...მაგრამ ჩვენთვითონაც არ ვიცოდით , იმან საიდანღა გაიგო ...
- ალბათ შენი გამოხედვიდან მიხვდა ... - მხრები აიჩეჩა.
- ეს ნახე რა , შენ ნაკლებად იწვოდი რო მიყურებდი ? - ჰკითხა წარბებშეკრულმა.
- ხოდა ასე დამწვრები თუ უყურებდით ერთამენთს მაგას ვერ დაინახავდა ის გოგო ? - ჰკითხა საიდანღაც გამოჩენილმა მათემ და ღიმილით გადაჰხვია ორივე ხელი .- გააკონტროლე ძმაო ის გოგო , არ უნდა ბედავდეს ამდენს ! - მას შემდეგ რაც ელენეს მარიამმა დაუძახა და იქიდან გავიდა შეწუხებულმა გახედა თემოს.
- ბიჭო ხო იცი რა უკონტროლოა , თორე მაგას როგორ ვერ გავაჩერებდი , ვაფშე რა მეგონა რო კიდე გაბედავდა მოსვლას.
- ხო და ნახე და დაელაპარაკე , არ უნდა გიბედავდეს მაგდენს!
- ვნახავ , ვნახავ ... გიო სად არის ?
- ლიზას ელაპარაკება .
- აუ არ დაგვაყენეს ეს ცოცხალ-მკვდარი ხალხი უცებ ფეხზე? - გაიცინა და ეზოში გადაიხედა. - საიდან გაიგო იმან რო აქ ვიყავით ნეტა .
- ნინო დაურეკავდა ...
- ნინომ საიდანღა გაიგო ასე უცებ ...
- ე ბიჭო ვერ გაიგებდა , რო ჩამოვედით ? დაგვინახავდა მაინც მაგის აივანი პირდაპირ ჩვენს სახლს უყურებს.

^^^
- მოსწონდი ? - ჰკითხა მის მხარზე თავჩამოდებულმა.
- ხო , ნათიას რომ ფოტოები ანახა მაგის მერე რო მაგრად ვეჩხუბე მაშინ მითხრა ...
- მოიცა , ბავშვობიდან მეგობრობდით ?
- ანუ მთლად ეგრეც არა , აქ რო ჩამოვდიოდი და ის თუ ჩამოდიოდა თბილისში მაშინ რა ... ისე რო ვაი და ვუი და ჩემი ძმააა და ჩემი დაა ეგრე არ ვყოფილვართ ...
- იმედია ახლა მაგის გამო მე არ წამიღებს ტვინს ხო ? - ჰკითხა და დაინახა როგორ მიაჩერდა გოგონა წინა აივნიდან. - მოიცა პირდაპირ ჩვენს წინ ცხოვრობს ?
- კი ... - თავში ჩამალა ხელები .
- გიორგი ... - თავი ააწევინა და სახეზე თითები შემოჰხვია. - არ ინერვიულო , მე არ ვარ პანიკიორშა , გპირდეპი რომ მაქსიმალურად შევიკავებ თავს , მაგის გამო არ დაიგრუზო რა ... - უთხრა საყვარელი ხმით და მაგრად მოჰხვია ხელები.
- გინდა ციცინათელაში წავიდეთ ახლავე ? - ჰკითხა ეშმაკური სახით და ფეხზე წამოაგდო.
- ახლა უკვე გვიანია , თან ძალიან დაღლილები ვართ , ჯერ ვჭამოთ და მერე ბულვარში გავისეირნოთ , ხვალ წავიდეთ ციცინათელაში ... - ხელები მოჰხვია და მაგრად ჩაეხუტა მომღიმარს.
- მაბედნიერებ ლიზა ... - ჩასჩურჩულა ძალიან ჩუმად და თითები ძალიან მაგრად მოუჭირა წელზე. - სულ ასე ვიყოთ ...
- ვიყოთ , მე არ მეზარება ! - გაიცინა და მოწყვეტით აკოცა ტუჩებზე. - წამოდი შევიდეთ ...