^^^
- შემომიშვი გოგო რას მიკეტავ კარს ყოველ ღამე ? - ჩურჩულით ეჩხუბებოდა შუა კარში ჩახერგილი და ძლივს შევიდა ოთახში. - მარიამ სულ გააფრინე და გარეკე? ორი დღეა არც კი მკოცნი!
- მათე , სირცხვილია მოიცა ... არც გაბედო , სახლში ბებიაშენი და ბაბუაშენი არიან ... ისედაც დამნაშავედ ვგრძნობ თავს დედაჩემის და მამაჩემის გარემოცვაში რო გადავედი თავს , ამას ნუღა დამიმატებ , ღმერთო ნუ მიყურებს ასე უთხარით თორემ ორ წამში შემეცვლება აზრების თანმიმდევრობა ...
- გეშინია ? - ჰკითხა და საწოლზე მასთან ერთად ჩამოჯდა. - მოეშვი არაფერს არ ვაპირებ ... მითხარი რა ხდება მარიამ.
- მათე ამ ბოლო დროს ძალიან ვნერვიულობ , დედაჩემი და მამაჩემი რომ გაიგებენ გაგიჟდებიან ...
- მაგაზე ნუ ნერვიულობ !
- რას ქვია ნუ ვნერვიულობ ?
- მარიამ რომ გეუბნები ნუ ნერვიულობთქო ესეიგი არ უნდა ინერვიულო , მოვაგვარებ მაგას შენ დამშვიდდი კარგი ? არ მინდა რამეზე ინერვიულო ...
- მათე ... - ხელები კისერზე მოჰხვია და თავი გულზე მიადო. - უბრალოდ დავიძინოთ ...
- დავიძინოთ პატარავ ... - შუბლზე აკოცა და სხეულზე აკრულს თმაზე მოფერება დაუწყო. - სანამ მე ვარ შენს გვერდით ნუ გეშინია კარგი ?
- ცუდი შეგრძნებები მაქვს მათე ... მგონია რომ ამდენი კარგის მერე ძალიან ცუდი რაღაც მოხდება ...
- ასე ნუ ფიქრობ ჩემო ლამაზო , მე შენთან ვარ არაფერი არ მოხდება დამიჯერე!
- მეშინია ... - ამოისრუტუნა და მის კისერში ჩამალა ცხვირი.
- მარიამ ნუ მაგიჟებ რისი გეშინია , მგონია რომ რაღაცას არ მეუბნები ... ~
- არა ... დავიძინოთ ...

^^^
ეზოში იჯდა და ღიმილით უყურებდა ჰამაკში გაწოლილ საყვარელ სხეულს , როგორ კითხულობდა წიგნს და დროდადრო აქეთ-იქით ქანაობდა.
გვერდით თომა ბაბუ მიუჯდა და ღიმილით დაკრა მხარზე ნაზად რამდენჯერმე ხელი.
ღიმილით გახედა ბაბუს და იდაყვზე ნიკაპჩამოდებული მიაჩერდა კაცს.
- როგორ ხართ ?
- დაღლილი ვარ ბაბუ , დაღლილი ... იცი ასაკში რას ვერ ვიტან ? გაკეთება , რომ გინდა ყველაფერი რომ გიწყობს ხელს და ორ წამში ისე იღლები გგონია თუ არ გაჩერდები ცხოვრება თავზე ჩამოგენგრევა ...
- რას გულისხმობთ ?
- შენს მზერას ...
- ვერ მივხვდი ... - დარცხვენილმა აარიდა კაცს მზერა.
- 79 წლის ვარ ბაბუ ... ახლა ჩემს ცხოვრებას და შეცდომებს რომ ვუყურებ მეცინება , იცი რატომ მეცინება ? გვერდით ჩემი ცოლი მყავს და იმიტომ ... ახლა რომ ის გვერდით არ მყავდეს და მის მაგივრად სხვა ან სულ არავინ , რომ არ იყოს შენი აზრით ჩემს სიცოცხლეს სიცოცხლე ერქმეოდა ?
- ეს ჩემს მზერასთან რაიმე კავშირშია ? - ჰკითხა დაბნეულმა თვალების ფახულით.
- ახლა უბედნიერესი კაცი ვარ , მაგრამ ცხოვრებაში ერთი მაქვს ყველაზე სანანებელი გაკეთებული ...
- რა ? - ინტერესით მიაჩერდა კაცს.
- ხელი შევუშალე ოცნების ასრულებაში , ახლა თვითონაც ბედნიერია მაგრამ სინანულის გრძნობას ვერაფერს ვუხერხებ ...
- სამედიცინოს გულისხმობთ ?
- კი ბაბუ , მაგას ვგულისხმობ ...
- ხო მაგრამ თქვენ შექმენით ოჯახი და გაქვთ ისეთი ცხოვრება , როგორზეც ალბათ ყველა წყვილი ოცნებობს ... ერთმანეთი გიყვართ , შვილები და შვილიშვილები გყავთ , შვილთავშილებსაც მოესწრებით და ვინ იცის კიდევ რამდენ ბედნიერ მომენტს შეიგრძნობთ , მისთვის რომ სწავლა და კარიერული წინსწვლა გეცდიათ როგორ ფიქრობთ ახლა ასე იცხოვრებდით ?
- რისი თქმა გინდა ?
- შეიძლება იმ დროში რამე მომხდარიყო , რაიმე შეცვლილიყო , ახლა შეიძლება წარმატებული ექიმი ქალი ყოფილიყო მაგრამ პირადი ცხოვრება ? იცით დეიდაჩემი ... ისიც ექიმია , ხშირად მომიკრავს მისი ტირილისთვის თვალიც და ყურიც , ახლა ზუსტად მისი ისტორია გამახსენდა , სიყვარულზე რომ თქვა კარიერის გამო უარი , თითქოს ყველა ოცნება აისრულა და ყველა მიზანს მიაღწია ... მერე ? ბედნიერი იყო მაგრამ სრულყოფილებისთვის რაც სჭირდებოდა ის არ ჰქონდა ... თქვენ ? თქვენ შთამომავლობას ტოვებთ ... ყველაზე ღირებულს რაც კი შეიძლება მსოფლიომ შეიძინოს , ვინ იცის რა უბედურება აარიდეთ თავიდან მარო ბებოს ... ყველაფერს აქვს მეორე მხარე , როცა თავს დამნაშავედ იგრძნობთ ამაზე იფიქრეთ ...
- ჭკვიანი გოგო ხარ ბაბუ შენ ... - ღიმილით გადაჰხვია კაცმა ხელი .
- მაინც არ მითხარით ეს ლაპარაკი რატომ წამოიწყეთ ? - ჰკითხა სიცილით.
- რაღაც არ გასვენებს ...
- მათეც ამას მეუბნება ...
- იცი მათე ასეთი არასდროს მინახავს ... არასდროს არავინ მოუყვანია , გრძნობებს , სიყვარულს ყველაფერს ისე უყურებდა თითქოს რაღაც არარეალური ყოფილიყო ... არასდროს არ ყოფილა ასეთი თბილი ოჯახთან , სულ თბილი იყო მაგრამ ახლა ძალიან გამოხატავს , სახე სულ უღიმის , მანამდე უფრო ჩემნაირი იყო , ცოტა უხეში , ჯიუტი , სულ წარბებშეკრული , რამე თუ არ მოსწონდა პირდაპირ შეტევაზე გადადიოდა , თითქოს დამშვიდებულიაო , ძალიან შეცვლილია ჩემო გოგო , ძალიან ...
- მართლა ? ზოგჯერ გრძნობებს საერთოდ არ გამოხატავს , არ ვიცი ეს ჩემს თავთანაც არ მიღიარებია , ზოგჯერ მგონია რომ საერთოდ უცხო ვარ მისთვის ისე იქცევა ...
- ამ მცირე დროში იმდენად შეცვლილია ეს არაფერი ბაბუ , ძველ მათეზე ვერც კი წარმოვიდგენდი ასეთი თუ გახდებოდა , არ ვიცი რა გაუკეთე მაგრამ ფაქტია მათე იმ ადამიანის სახეს დაუბრუნე რომელიც იყო და არა იმას , რომელიც გარემო პირობებმა ასეთად ჩამოაყალიბა.
- რამე სერიოზული მოხდა მის ცხოვრებაში ?
- თვითონ მოგიყვება ... მე არ მაქვს მის პირადზე საუბრის უფლება , არც შენ ჩააცივდე , როცა ჩათვლის საჭიროდ მოგიყვება , ეს მისთვის ძალიან რთული და მტკივნეული ნაწილია ...
- დაველოდები ...
- კარგი გოგო ხარ , წავედი წავედი ჩემი ცოლი მოვინახულო , 40 წუთია არ მინახავს და ცოტა მომენატრა უკვე , მიდი შენ მათესთან და ჩვენს გამო მასთან სიახლოვეს ნუ მოერიდები , ჩვენც ვყოფილვართ თქვენს ასაკში ! - გაუღიმა და სახლში შევიდა.

^^^
წამოსვლის წინ თომას და მაროს ძალიან დიდი სიყვარულით და ცრემლიანი თვალებით გამოემშიდობა და ბავშევბისკენ წავიდა.

- მოუარე ჩემს ბიჭს ჩემო გოგო ... შენი დამსახურებით ისევ იგივე მათეს ვხედავ , ამის მერე რაღა მომკლავს ...
- აუცილებლად ...
- არ დაგვივიწყოთ , კიდევ ჩამოდით !
- შევეცდებით , ძალიან დიდი მადლობა ყველაფრისთვის , განსაკუთრებით ასეთი დახვედრისთვის !
- თემო , დატოვეთ მანქანა და ერთად წავიდეთ ...
- რატო ?
- რავი , რატო დავდივართ ექსვი კაცი სამი მანქანით თუ ვიგებდე თავი მომაჭერით !
- კაი მე დავრეკავ და მიმსამარტებზე გადაიტანენ მანქანებს , ბაბუ მოვლენ და არ გაგიკვირდეთ , აი გასაღებები ...
- კაი ბაბუ , მიდით ახლა კეთილი მგზავრობა!
- მაროო ბებოოოო , ძააან მასიმიოოორქ ! - გიო ბებოს ჩაეხუტა და ხარხარით წავიდა მანქანისკენ.
- ნაგიჟრები ! - სიცილით აეხუტა ქალი ქმარს და თვალებაცრემლებულმა გახედა მომღიმარ მათეს. - წარმოიდგენდი რო ეს კიდე ასე გულით გაიღიმებდა ?
- ვერა ... - გაიცინა კაცმა და ცოლთან ერთად სახლისკენ წავიდა.

^^^
მთელი გზა არ გაჩერებულან , ხან რა სიმღერა ჩართეს და ხან რა , ბოლოს ყვავილების დედოფალას რომ გიო აყვა ეგ იყო პიკი ზე პანიკა.
- ვაიმე გააჩუმეთ , ძალიან ყრუა ... - ყურებზე ხელები აიფარა ლიზამ.
- შენ რა , ჩემი ხმა არ გიყვარს ?- წარბები შეკრა ნაწყენმა .
- არა ჩემო სიცოცხლე , შენი ხმა ძალიან მიყვარს მაგრამ ჩემი ყურები უფრო ...
- აა შენ შენი ყურები ჩემს ხმაზე მეტად გიყვარს ? - თავი გაბუტულმა დაატრიალა ჰაერში.
- დაიწყეს !
- ყველაზე არაორდინალური წყვილი ხართ ვინც კი ცხოვრებაში თვალით მინახავს!
- მათეეეე დაუწიე , ძინავს ელენეს ! - სხეულზე მიკრულ გოგონაზე ანიშნა და თვალები სათითაოდ ყველას დაუბრიალა.
- თემურ ლენგ , არ გაგვჟლიტო ძმობას გაფიცებ ... - გადაიხარხარა გიომ.
- შენ ჩემს დას ძილს არ აცდი ? - ჰკითხა გაბრაზებულმა ლიზამ.
- ღმერთო ჩემო ! - ხელები ჰაერში აღაპყრო მარიამმა.

^^^

ეზოში ისხდნენ და მართა გაკეთებულ ხაჭაპურებს ჭამდნენ , გიომ ძლივს რომ ამოილაპარაკა პირგამოტენილმა.
- არა რა , აი ვაღმერთებ საქართველოს , იქით აჭარული ხაჭაპურიო , კიდე იქით მეგრულიოო , ახლა იმერულიო და ღმერთო კუჭი მტკივა უკვე ... - სახე დამანჭა და მეექსვე ნაჭერს დაარსო ჩანგალი. - ამდენი აღარ ჩამდის და იმენა წიხლით ვაწვები !
- აბა ვინ დალევს ? - წითელი ღვინო მიიტანა ზურამ მაგიდასთან . - ძალიან ცივიია !
- ოოო , მე მინდაა ! - ხელი წაავლო ბოთლს და ჭიქას თემომ და სიცილით გადახედა გაოგნებულებს. - მაგრად მცხელა და თან ისეთი მაგარი ფერი აქვს ვერ გავმზავ !
- წამო მარიამ მომეხმარე ... - მართამ შვილს გადახედა და ისიც მხრების ჩეჩვით გაჰყვა სამზარეულოსკენ.
- რა ხდება დე ?
- რატომ არ გვითხარი დედიკო მათეზე , გაგიბრაზდებოდით თუ რას გვიმალავდი ამდენ ხანს ? - ჰკითხა ნაწყენმა და დოინჯი შემოიდო. - მე მეგონა ასეთ რაღაცეებს არ დაგვიმალავდი , როდის იყო მონსტრებივით ვერეოდით შენს პირად სივრცეში?
- მოიცა , სიადან იცი ? მამამაც იცის ? ვაიმე ღმერთო ... საიდან ... მიხვდით ? რამე ისე გავაკეთეთ ? შეგვეტყო ?
- რა საიდან ვიცით გოგო , სამი თვეა ვიცით და გელოდებით როდის დაღერღავ ...
- მოიცა სამი თვე საიდან იცით ?
- ჯერ ერთი თვალები გვაქვს და ვხედავთ , მერე კიდე მათე დაელაპარაკა ზურას თავიდანვე მინდა იცოდეთო და თუ თქვენთვის ეს რაიმე დაბრკოლებაა შემიძლია სხვაგან გადავიდე საცხოვრებლადო , მაგრამო იცოდეთო რომ ჩემი გრძნობები მართლა ძალიან სერიოზულია მარიამის მიმართ და არ მინდა ეს სულ ბოლოს თქვენ გაიგოთო ... ისე რა კაი ბიჭია დედა ჰა ? ასეთი სასიძო მინდა მეორეც , რა იქნება ნინისაც რომ ასეთი შეხვდეს ...
- მოიცადე , ეს სამი თვის წინ გაარკვიეთ და მე ამდენ ხანს ტყუილად ვნერვიულობდი ?
- ხო ... მათემ უთხრა ზურას არ მინდა უპატივცემულოთ მოვიქცეო და პირველმა მინდა თქვენ იცოდეთო ... დედა რა კაი ბიჭია , ნაკლს ვერ ვპოულობ , მშვიდი , ჭკვიანი ...
- დედა მოიცადე ერთ წამს , მათეს მოვკლავ ! - გაბრაზებულმა შეკრა მუშტები.
- რისთვის კლავ გოგო ?
- რისთვის და რომ ხედავდა ვნერვიულობდი და არაფერს მეუბნებოდა !
- მე არ გითხარი არ ინერვიულოთქო ? - მოესმა ზურგსუკან ნაცნონბი , გაწონასწორებული , მშვიდი ხმა და დამფრთახლმა მიიხედა უკან.
- მე ...
- მოკლავს ... - ირონიულად ამოიქირქილა მისი რეაქციით გახალისებულმა მართამ.- კი აქვე და ახლავე ... - გაიცინა და გარეთ თეფშებით ხელდამშვენებული გავიდა.
- ვერ ვიჯერებ რომ არ მითხარი ...
- გითხარი მოვაგვარებთქო და არ ინერვიულოთქო !
- ანუ ... მოიცა ანუ ... იციან და საშიში ... საშიში არაფერია ?
- იციან , იციან ! - გაუცინა და თმაზე ფრთხილად მიაკრა ტუჩები.
- ბედნიერებაა შენნაირი ადამიანის გვერდით ცხოვრება ბაღათურია , ადამიანის რომლის მხარიც ყოველთვის მზადაა დაგიჭიროს ... - ლოყაზე აკოცა და ხელჩაკიდებული გაიყვანა იქიდან.
- ჩემი თავი ძააან არ მევასება ... - ამოიბურდღუნა წარბებშეკრულმა.
- რატო ? - გაკვირვებული მიუტრიალდა დაბნეულს.
- ახლა ვეღარ გამიგია ასეთი რაღაცეების მოსმენა უფრო მისწორდება თუ რომ მეფლირტავები და მაგიჟებ იმის ...
- მგონი ორივესი ...
- მგონი ეს უფრო გამისწორდა , ვერ მიყურებ ? დავყ*ლევდი ...
- დეგენერატი ხარ ... - გაიცინა და წინ წავიდა.
^^^

ეზოში იჯდა მარიამთან ერთად და მის მობილურში ფილმს უყურებდა , ის ის იყო უნდა ეთქვა მომბეზრდა გათიშეო ტელეფონზე რომ დაურეკეს , მესენჯერში ურეკავდნენ , ისევ ზურა იყო , ისევ ზურა ...
სახე გადაფითრებულ მარიამს გახედა , წამში გამოართვა მშვიდი გამომეტყველებით ტელეფონი და მის ჩატში გადავიდა , მარიამის არც ერთი პასუხი არ ყოფილა , ის კი წერდა და ურეკავდა , ორი კვირისწინდელი ზარებიც კი ნახა , გაოცებულმა ჩამოსქროლა ჩატი ისევ და თვალებჩამქვრალმა დაუბრუნა ტელეფონი პატრონს.

- მათე ... გეფიცები არცერთ ზარზე არ მიპასუხია ...
- მე შენ რა გითხარი 1 თვის წინ ?
- მე ...
- რა გითხარი მარიამ ? ხომ გაგაფრთხილე ისევ თუ ისევ გააგრძელებს მითხარითქო ? ხომ გაგაფრთხილე , რომ მერე შენზე გავბრაზდებოდი , თან ძალიან სერიოზულად ... მიპასუხე არ გითხარი ? - ტონისთვის ოდნავაც კი არ აუწევია , მხოლოდ მისი შავი თვალები იყო უფსკრულისფერი , უიმედო , ჩამქრალი და საშინლად გაბრაზებული.
- მინდოდა მათე ... მინდოდა მაგრამ შემეშინდა რომ რაიმეს იზავდი ... არ მინდა იჩხუბო , მეშინია , ასეთი რთულია ამის გაგება ? - ლამის ცრემლებამდე იყო მისული . - მათე ... - ფეხზე წამომდგარს უკან მიჰყვა. - მათე , მეჩხუბე , მიყვირე რაც გინდა ის ქენი ოღონდ ასე ნუ ხარ ... ასე ნუ ხარ გთხოვ ...
- მთელი თვე გირეკავდა და არაფერს არ მეუბნებოდი ... ეს არის ნდობა და არანაირი ტყუილი ამ ურთიერთობაში ? მიპასუხე მარიამ ეს არის ? - ისევ წყნარად ლაპარაკობდა ბაღათურია. - ადგილზე გაჩერდი და გამოყოლა არ გაბედო , არ გაბედო გაიგე ? - ჰკითხა საშინლად ცივი და მკაცრი ტონით და პასუხს არც დალოდებია ისე შევიდა სახლში.

ორ წუთში უკან გამოვიდა მართა და ზურა უკან მოჰყვებოდნენ და რაღაცას ეკიტხებოდნენ.

- მათე მშვიდობაა ? ასეთი სასწრაფო რა გამოგიჩნდა , ამ წვიმაში რომ არ წახვიდე ?
- მართა დეიდა არ არის წვიმა , თან მარტო არ წავალ ჩვენც გავყვებით ...
- რომელიმე დარჩით და ერთ-ერთი წამოდით , ძაან დიდი ბოდიში ასე უცებ რომ მომიწია , აი დღესვე თუ მოვახერხე ჩამოვალ , თუ არადა ხვალ საღამოდ აუცილებლად აქ ვიქნები, არ ინერვიულოთ კარგით ?
- კარგი შვილო მიდი ... - გიომ და თემომ ერთმანეთს გადახედეს , მერე გიომ ლიზას შუბლზე აკოცა და მანქანაში მათესთან ერთად ჩაჯდა.

მარიამმა სახე დაილაგა და ვითომც არაფერიო ღიმილით ანიშნა გოგონებს და თემოს მასთან მისვლა.
- მარიამ , შენ ხომ არ გააბრაზე ? - ჰკითხა ზურამ ეჭვანერევი სახით.
- არა მამა , საიდან მოიტანე ? მართლა საქმე გამოუჩნდა არ ინერვიულოთ , დღეს ან ხვალ ისევ ჩამოვა ...

მშობლები სახლში შევიდნენ , თემო მარიამს წინ დაუჯდა და ეჭვნარევი მზერა მიაპყრო.
- მოყევი !
- ზურას ჩატი ნახა ...
- მოიცა , რა ზურას ჩატი , გწერდა ? წერდი ? - ჰკითხა ელენემ.
- არა , მირეკავდა მთელი თვე , მეგონა გაჩერდებოდა რომ არ ვუპასუხებდი მაგრამ ახლაც დარეკა , ფილმს რომ ვუყურებდით , მერე ეს ამდენი მონაწერი და ნარეკი რომ ნახა სულ გაგიჟდა , ხომ გთხოვე რომ გეთქვაო , გაბრაზდა და წავიდა ... თემო ხომ არ იჩხუბებს , მეშინია ... - წამში ატირდა და ცხრარე ცრემლებით.
- მარიამ ვიცი , რომ შენს შეცდომას იაზრებ და ახლა იმაზე ცუდად ხარ ვიდრე ჩვენ ეს ოდნავ მაინც წარმოგვიდგენია , მაგრამ არ შემიძლია არ გითხრა , მათე ოდნავ მაინც თუ გაიცანი როგორ შეძელი და ეგ არ უთხარი , ადამიანი ბოლომდე ითმენდა იმ სი*რის გამოხტომებს და მხოლოდ ერთი გთხოვა , არ დაგემალა თუ კიდევ გააგრძელებდა შენთან რაღაცეების მცდელობებს , ახლა ვერაფერს გეტყვი , გააჩნია ის ისეთი შეუგენებელი თუა რომ ჭკუიდან გადაიყვანს ნამდვილად სცემს და საერთოდ არ მინდა წარმოდგენა რას დამართებს !
- თემო გეყოფა ! - თვალები უბრიალა ელენემ.
- რა მეყოფა , რა ? შენც რომ გააკეთო ასეთი რაღაც წინასწარ გაქვს მაგალითი რა მოხდება ! ლიზა , შენ თუ გიო ბულკი გგონია მაგ საკითხში შენც ცდები , ყველა ერთნაირები ვართ და კარგად დაიმახსოვრეთ , რომ არც ერთი არ ავიტანთ მსგავს რაღაცას , არ ვიცი აუცილებელი იყო ასე მომხდარიყო ? გეთქვა თავიდანვე და მოვაგვარებდით მშვიდობიანად , ერთი თვე რომ არ გაჩერდა ვერ მიხვდი რო მაგარი დედამო*ტყნული ტიპია და ეგ არც მეორე თვე დაგანებებდა თავს და არც მესამე ? მაგ სი*რს ეხა გონია რო თავს იფასებ , ან შეყვარებული გყავს და მაინც გსიამოვნებს მაგის ხვერწნა-მუდარა ! ამ დროს ის მათეზე რას ფიქრობს ? რო მაგარი ვაზელინა ტიპია და მაგას შეყვარებულიც ადვილად აეხევა , საერთოდ არ ფიქრობთ ამ ყველაფერზე ? სანამ თემა ახალი და ადვილია მანამდე უნდა აღმოიფვრას , ახლა ისხედით და დაძაბულები ელოდეთ რა მოხდება , ამის დედა მო*ტყან , როგორ არ გავყევი ! ან ჩემი მანქანით რატომ არ წამოვედი აქაც , ჯანდაბა!
- მართლა ასეთი ფსიხია მთათუმანი ? - იკითხა ელენემ და ქვედა ტუჩზე ფრთხილად იკბინა.
- კი , მერე მართლა მთათუმანი ხდება , როცა მაგის თავმოყვარეობას ეხებიან !
- ახლა მოვკვდები ! - თავი ხელებში ჩარგო და წამში დაუბრიალეს გოგონებმა თემოს თვალები .
მანაც თავი გადააქნია თვალების ტრიალით და წამში წამოაყენა მარიამი , გულში ჩაიკრა და ხელები მაგრად მოჰხვია.
- დავურეკავ გიოს და დაამშვიდებს ის , ნუ გეშინია , თუ ის არაა ძააან დედამოტ*ყნული იქნება რამე ... ახლა რომ მოთქვამ რამეს აიცილებ თავიდან ?
- მე რომ დავურეკო აზრი არ აქვს ხომ ? - ჰკითხა სრუტუნით.
- არა ღადაობ ? ეხა მაგრად გაგიჭედავს , მაგარი გაბრაზებულია , მაგ დროს არ უნდა მიაწვე , პირიქით უნდა აცადო დამშვიდება და მერე ცივ გონებაზე უნდა დაელაპარაკო თორე ერთი შეილება ისეთი გაჭედოს ქვესკნელში ჩაგვდოს ყველა ერთად , დიდიან-პატარიანა . - სიცილით დაუსვა თმაზე თითები. - კაი მაგარი მონსტრი დაგიხატე ეხა , არც ეგრეა საქმე , შეეცდება ჯერ სიტყვით მოგვარებას , აეე მე და ჩემი კუნთები გაგვიშვით გაგვატარეთ ტიპი ხო არაა , მარა იმან თუ აკენწლა კი არ მოუთმენს !
- ხო არ დავურეკო ზურას და ვუთხრა მოტყდეს ? - იკითხა ელენემ.
- მოგტეხავ ყბას ! - თვალები უბრიალა თემომ. - ზურაკსენ ხარ თუ ჩვენსკენ ?
- ყბას კი არა ენას მოგტეხავ , რა ლაპარაკია ? - გაბრაზებულმა გადაიჯვარედინა ხელები.
- ჩემი ელუსიი გაბრაზდაააა ... - გაიცინა და მარიამთან ერთად მიიხუტა გოგო.
- მეც მინდაა ... ჩემი გიუნააც ჩალურჯებული ჩამოვა ? - იკითხა აცრემლიანებული თვალებით.
- არა ტოო , იქეთ დაალურჯებენ იმას , თქვენ არ ინერვიულოთ !
- მე კი მყავს ჩემი რომეო აქ და თქვენ იკითხეთ ... - მოიშხამა ელენე და ღიმილით მოჰხვია კისერზე ხელები თემოს.
გადაფარებულში იჯდა და წამდაუწუმ ტელეფონს უყურებდა.
ერთხელ სცადა დარეკვა მაგრამ მაშინვე გაუთიშა ბაღათურიამ , იმის მერე აღარც უცდია , ნამდვილად არ უნდა უარესად გააღიზიანოს და მერე ამაზე ნერვებაშლილმა ის უბედური უარესად დაბეგვოს.

უკვე 6 საათზე მეტი იყო გასული მათი წასვლიდან , ჯერ არც გიოს ზარი არ ჩანდა , არც მათესი და არც თემოსგან ისმოდა რამე .
ტირილით ჩარგო თავი მუხლებში და აქსუტუნებულმა მიდო ჰამაკზე თავი.
ბოლომდე ითმინა ამ ბიჭმა და მართლა ერთი რაღაც სთხოვა , როგორ არ უთხრა? ახლა ფიქრობს და იგივე მათეს რომ გაეკეთებინა უარესი რეაქცია ექნებოდა.
ალაბათ როგორი ნაწყენია ახლა ბაღათურია ...
საშინლად მოუნდა ამ წამს მის გვერდით მჯდარიყო , მის მკერდზე ჰქონოდა მიდებული თავი და ისევ ეგრძნო საყვარელი თითები და ტუჩები თმაზე.
ასე ჯდომა ხომ მათეს ძალიან უყვარდა , მხოლოდ მის თმასთან თამაში და სხვა არაფერი.
უარესად ატირებულმა თავში წაიშინა ხელები , ის ის იყო გონება გათიშულს უნდა ჩასძინებოდა ეზოში შუქი , რომ გამოჩნდა , მერე ბორბლების ხმაც გაიგო და ჭიშკარში მანქანა შემოვიდა.
იმდენად უენერგიოთ იყო , რომ ფეხზე წამოდგომის თავიც კი არ ჰქონდა , მანქანიდან მათე რომ გადმოვიდა ძლივს მოიკრიბა ძალა და ფეხებარეული წამოდგა იქიდან , მისკენ მომზირალი ბაღათურიას სხეული წამში გაშეშდა , გიომ თავი ღიმილით გადააქნია მარიამის დანახვაზე და შინ შევიდა.
მათე გაშეშებული იდგა , მისკენ წასული გოგონასკენ დაიძრა და ის ის იყო ოდნავ სინათლეში გაარჩია მისი სახე მარიამის თვალები , რომ დაიხუჭა და ნაბიჯებიც აირია და რომ არა ბაღათურიას ჩქარი მოქმედება გოგონა პირდაპირ ნამიან მინდორზე დაეცემოდა.

- მარიამ ... მარიამ , გონს მოდი მარიამ ... ჯანდაბა , გაგიჟდება მართა , მარიაამ ... - ჩუმად ეჩხუებებოდა გოგონას , მერე ხელშიაყვანილი წავიდა კარისკენ და მაქსიმალურად ჩუმად ავიდა კიბეებზე , მისი ოთახის კართან გაჩერებულმა ფეხით გოგონების ოთახის კარზე დააკაკუნა , შემოდითო რომ გაიგო მაშინვე შევიდა შიგნით , ბიჭებიც იქ დახვდნენ , ყველა გაოგნებული წამოიშალა ფეხზე და მათეს მიესივნენ.
- ლიზა რამე სუნამო მოიტანე , მძაფრი სუნით ან ნიშადური , სწრაფად !
- რა მოუვიდა ? - იკითხა თემომ და საწოლზე დაწვენაში მოეხმარა . - მთელი დღე ტიროდა , ბიჭო ერთხელ მაინც გეპასუხა რა ჩემი ყ*ე გეტაკა ?მოკვდა გოგო ნერვიულობით !
- თუ ძმა ხარ რაა , ჩემი გაჭირვება მაქვს შენ რო არ დამიმატო , ლიზა !
- მოვდივარ , მოვდივარ ... აიი ... - ბოთლი მიაწოდა და წელში გასწორებული დააკვირდა ბიძაშვილს.
სწრაფად მიუტანა მათემ ნიშადურის ბოთლი ცხვირთან და მის შეფხიზლებას დაელოდა.
ძალიან ნელა შეირხა ჯერ მისი ცხვირი და შემდეგ ტუჩები , სახე დამანჭულმა გაახილა თვალები და მერე ისევ დახუჭა.
- არა , არ დაიძინო , გამოფხიზლდი ... გამოფხიზლდი მარიამ თორე მაგრად გცემ !
- რა ... რა ხდება ... - ამოილუღლუღა და თვალებზე ხელები აიფარა. - მათე ... - ორი წამი არ იყო გასული უცებ , რომ წამოიყვირა და საწოლზე წამოჯდა. - მათე ... აქ ხარ , აქ ხარ ... ჩემთან ხარ ... - ამოიოხრა და დაღლილმა მოჰხვია ხელები საყვარელ მხრებს.
- ასე მეორედ რომ შემაშინო ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ , გასაგებია ?! - გაბრაზებულმა მოჰხვია ხელები საყვარელ სხეულს.
- ძალიან ვინერვიულო ... - ამოილუღლუღა და დარცხვენილმა მოარიდა თვალი ასე ძალიან რომ უყვარს იმ შავებს .
- სანერვიულო არაფერი აღარ არის , საერთოდ ვეღარ გაიგებ მის სახელს და კიდევ ერთხელ იგივეს თუ გაიმეორებ ჩემს სახელსაც სამუდამოდ დაივიწყებ ! გაფრთხილებ მარიამ !
- არა , არა ... არაფერს აღარ დაგიმალავ , მაპატიე ჩემო სიყვარულო ... მაპატიე გთხოვ ! - ტირილით აეკრა და მათემაც ღიმილით მოჰკიდა პატარა ბავშივით ასლუკუნებულს ხელები.
- ტელემუნდო პრესენტაა ! - ირონიული ღიმილით ამოილაპარაკა მათ ყურებაში გართულმა თემომ. - 137 ე სერიის დასასრული !
- ღმერთო რა ცუდი ადამიანი ხარ ! - ელენემ მხარი სიცილით გაჰკრა შეყვარებულს და მარიამს ლოგინზე ჩამოუჯდა. - როგორ შეგვაშინე შე გველაძუა !
- მოტყდი მარიამ მოტყდი ! - დანანებით გადააქნია თავი თემომ.
- მოგტეხავ ძვლებში ახლა მე შენ ! - წამში დაუბღვირა ბიჭს და თავის თავზე გაეცინა.
^^^
- მათე ... გახსოვს შენს ბიძაშვილზე რომ ვიეჭვიანე ?
- მერე ? - ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა ბაღათურიას.
- არ გამაცნობ ?
- დამშვიდებულია , შორიდან გიცნობს და ძალიან მოსწონხარ !
- მართლა ? - იკითხა გახარებულმა. - და რა სჭირდა ?
წამში შეეცვალა სახე , უცებ მოეღრუბლა და ყველა ძარღვი დაეჭიმა.
- თუ გინდა ნუ მეტყვი ... - სახეზე ფრთხილად ჩამოუსვა თითები.
- მაშოს დედა ადრეულ ასაკში დაეღუპა , მის მერე მამა და ბიძია ერთად ზრდიდნენ დედაჩემთან ერთად , მაშო სულ ჩემთან ერთად იყო , ჩემი დაა ... არ აქვს მნიშვნელობა ერთი დედ-მამის შვილები , რომ არ ვართ ის ჩემი დაა ... რაც უფრო ვიზრდებოდი მით უფრო მინდოდა რომ მასზე პასუხისმგებლობა მე ამეღო , ყველგან დამყავდა , ყველას ვაცნობდი როგორც ჩემს დას ... 24 საათი ერთად ვიყავით , თავის ურთიერთობებზეც კი მე მიყვებოდა პირველს და არა თავის დაქალებს ... ცოტა რომ წამოვიზარდეთ ერთი ტიპი გადაეკიდა , მე არაფერი არ მითქვამს მამასთვის და ბიძიასთვის ამის შესახებ , მე და ბიჭები მეგონა მოვაგვარებდით , ძალიან რომ გართულდა საქმე და მაშოს უკვე სახლიდან გაშვებაც კი საშიში , რომ გახდა მამას მოვუყევი , მამამ ბიძიას უთხრა , არ ვიცი რა გააკეთეს მაგრამ ცოტახანი ჩააშოშმინეს ის ტიპი , მერე ისე უცებ მოხდა ყველაფერი ვერც კი გავიაზრეთ , მაშოს ის ბიჭი შეუყვარდა , არ ვიცი როდის რა მოასწრეს , მოკლედ შეუყვარდაც არ ერქვა ამას მოეწონა , მერე ვიღაც კლასელი გამოჩნდა , რომელზეც გადაერთო და მიხვდა რო ის ზროსლი და ძველი ტიპი უნდა დაეკიდებინა , იმან ეს ვერ აპატია და ... - წამში დაიძაბა მისი სხეულის ყველა წერტილი. - გააუპატიურა ... ის ბიჭი დაიჭირეს , ლამის მოვკალი ისე ვცემე , ცხოვრებაში პირველად და უკანაკსნელად ვიყავი ისეთი აგრესიული , როცა დაუფიქრებლად შემეძლო ადამიანისთვის ყელი გამომეჭრა , ყველაზე რთული რაც ამ ამბავში იყო იმ ტიპის სიტყვებია ... ვერ დაიცავი ბაღათურია მაშოოო - ასე მითხრა , ვერც შენ , ვერც შენმა ფულიანმა მამიკომ და ვერც იმის ფულიანმა ძამიკომო ... წლები ჩემს თავს ვადანაშაულებდი , თვეები მაშოს ვერ ვეკარებოდი , მერე რომ მივხვდი რომ მისთვის ჩემთან ყოფნა წამალივით იყო გვერდიდან აღარ ვშორდებოდი , შეიცვალა მაშო , მისი ხასიათებიც , ჩემიც ის ყველაზე ეჭვიანონბდა , მხოლოდ გიოზე და თემოზე არ ჰქონდა რეაქცია , მერე ისე გადიოდა წლები რომ ერთმანეთის გარდა არავისთან ვიყავით ისე როგორც საჭირო იყო , მაშო ძალიან მომეჯაჭვა , ჩემს გარეშე ფაქტობრივად საჭმელსაც კი არ ჭამდა , ჩემი დაჟინებული თხოვნით საუკეთესო ფსიქოლოგთან დაიწყო სიარული , ახლა შეყვარებულები არიან ... - გაიღიმა და მარიამს სიცილით გადმოხედა , რომელსაც წამში შეეცვალა სახე. - ამის გამო წამოვედი ცოტა ხანს აქ , გარემოს გამოცვლა და რაიმე ახალი მინდოდა , მერე შენ გიპოვე , მაშოც ძალიან კარგად არის და შენი წყალობით მგონი მეც კარგად ვარ ...
- მიყვარხარ ბაღათურია , უზომოთ მიყვარხარ და მეშინია შენი სიყვარულისგან არ გავრეკო ...
- უნდა გარეკო , უზომოდ სიყვარული არ მყოფნის , მთლიანად შენი არსება მინდა ... მხოლოდ ჩემთვის ! - შუბლზე აკოცა და ბოლომდე აიკრა სხეულზე.
- ერთ-ერთმა ბაღათურიამ მითხრა , რომ მისი შვილიშვილი იმ ტყავს დავუბრუნე , რომელსაც ეკუთვნოდა ...
- ოჰ , მერე ? - ღიმილით აკოცა შუბლზე აჭიკჭიკებულს.
- მერე ? მერე ჩიქოვანის ქალმა მითხრა მიხედე ჩემს შვილიშვილსო ...
- მერე ? - ეშმაკურად ჩაეღიმა ბაღათურიას.
- მთელი ცხოვრება მინდა შენზე ზრუნვაში გავატარო და ამას მართლა მთელი გულით გეუბნები ...
- ვერ გეუბნები სიტყვა მიყვარხარს , მგონია რომ ძალიან სულელურად ჟღერს როცა ვცდილობ ამ ერთი სიტყვით აგიხსნა ჩემი გრძნობები შენს მიმართ , ვფიქრობ რომ ასეთი ყოვლისმომცველი გრძნობის შესაფერისი სიტყვა არ არსებობს , და თუ ეს იმის ნახევარს მაინც გამოხატავს რასაც მე ვგრძნობ კი ბატონო , უსასრულოდ შემიძლია გითხრა რომ ცამდე მიყვარხარ ! - მისი სახე ხელებში მოიქცია და საყვარელ ტუჩებს ძალიან ნაზად შეეხო.
- სიამოვნებით მოგისმენ მთელი ცხოვრება ... - გაუღიმა და მასზე მიხუტებულმა განაგრძნო მშვიდად სუნთქვა. - ახლა ბედნიერი ვარ ...
- მე კიდევ სრულყოფილი !

უდიდესი და უღრმესი მადლობა იმათ ვინც გვერდში მედგა იმედია იმედები არ გაგიცრუეთ , ძალიან მიყვარხართ და მომენატრებით