მე ბაბი ვარ იგივე ბარბარე მესხი.დავიბადე უბრალო ოჯახში არაფრით გამორჩეულში,დედა პედიატრია,მამას კი მაღაზია აქვს საკუთარი შერეული და იქ მუშაობს.ვერ ვიტყვი თავზე გადამდის თქო მაგრამ არც გვიჭირს საშუალო ფენას წარმოვადგენთ.ნუ რაც შემეხება მე გახლავარ 19წლის სტუდენტი ვსწავლობ ჯავახიშვილში ჟურნალისტიკაზე.მომავალი ჟურნალისტი გახლავარ,ვარ მეორე კურსის სტუდენტი ძალიან მიყვარს ჩემი მომავალი პროფესია.
გარეგნობით ვარ შავგვრემანი,საშუალო სიმაღლის გამხდარი მაგრამ რომ იტყვიან ხოლმე ადგილზე მაქ ყველაფერი.....დ.....
ლურჯი ფერის თვალები მაქვს,პატარა ცხვირი,თმა შავი მაქვს ბუნებრივად მაგრამ ქერად მაქ შეღებილი,ნუ არ ვუჩივი გარეგნობას.....
საწოლიდან რასაც იტყვიან ტყვიასავით სწრაფად წამოვხტი
-აუუუ დამაგვიანდა უნიში-ვკივი მთელ ხმაზე-დედაააა ყავა გამიმზადე რა ფლიზზზზზ-ვიძახი თან ფართხაფურთით აბაზანაში შევდივარ წყალს ვივლებ,კამოდიდან თეთრ მაღალწელიან ჯინს ვიღებ,შავ მაიკას ვიცმევ გარედან მოკლე თეთრ ჯინსის ჟილეტს და ფეხზე შავ ნაიკებს...თმას ვივარცხნი და ეგრევე ვიყრი მხრებზე საკმაოდ უცნაური თმა მაქვს ყოველთვის გაბუებული მაქვს მიუხედავად იმისა,რომ სწორი მაქვს.ჩანთაში მობილურს ვაგდებ და გავდივარ გიჟივით,თან გზადაგზა ყავას ვსვავ.
-დეეე წავედი
-კაი შვილო ფრთხილად იარეეეე.
დაბლა კიბებზე გიჟივით ჩავრბივარ ჩემ შავ რაშს (მოტოციკლეტი მყავს მუქი შავი სუზუკის მარკის,დამავიწყდა ამეღნიშნა რომ ჭკუა მეკეტება მოტოებზე).და მთელი სიჩქარით მივქრივარ სასწავლებლისკე.
სასწავლებელში მისული,ჩემ გოგოებს ვეძებ შორიდან ვამჩნევ ხესთან დგანან ეზოში და გართულები არიან ჭორაობით.მათკენ მივდივარ და თან ვეხვევი
-ჩემო ლამაზუნებოოი როგორ მომენატრეთ.
-ჩვენც -მეკრიჭება ლიკა.
ორი ჩემი საუკეთესო დაქალი ლიკა და ნია.ცოტახანში ეზოში ვჩერდებით მერე კი ლექციაზე ავდივართ.ლექციაზე ყველა გასუსული ვზივართ ძალიან საინტერესოა,დადასრულს ლექტორი მე და ორ სტუდენტს გვტოვებს და გვეუბნევა რომ თავის კაბინეტში გველოდება,გაკვირვებულები მივყვებით უკან თან ვნერვიულობთ.
-ჩემო კარგებო თქვენ სამი აქ იმიტომ დაგიბარეთ,რომ ერთერთ პრესტიჟულ რედაქციაში ჟურნალისტი ჭირდებათ ყოველთვის ჩვენ სასწავლებელთა თანამშრომლობს ეგ რედაქცია ძალიან ბევრ ჩვენ სტუდენტს დაეხმარნენ კარიერის აწყობაში.ეხაც ერთ-ერთი თქვენგანი მოხვდება ამ სამსახურში.უბრალოთ იქნება შეჯრითობა სტატიის მომზადებაში.
-აუ ეგ როგორ ქალბატონო ანასტასია?-ეკითხება ლევანი ჩემი კურსელი.
-მოგეცემათ ადამიანების სახელი გვარები რომლებზეც სტატია უნდა დაწეროთ აქ არის სამი ფაილი.აიღეთ გაეცანით კითხვები თუ გექნება შეგიძლიათ მიმართოთ.ორი კვირა გაქვთ დრო წარმატებებს გისურვებთ.
ყველამ ჩვენ ჩვენი ფაილები ავიღეთ და კაბინეტი დავტოვეთ.
სასწავლებელში ვეღარ გავჩერდი მოვაჯექი ჩემ ტაშს და ჩემ საყვარელ ადგილას ზღვაზე წავედი.როცა მნიშვნელოვანი რამე ხდება ყოველთვის აქ ამოვდივარ ზღვაზე .მისი ლურჯი ტალღები მამშვიდებს საოცრად გავს ზღვის ტალღები ადამიანის ბუნებას როგორ ჩვენ ვღელავთ,განვიცდით და ვმშვიდდები თუ ასევეა ზღვაც.
ნაპირზევე ქვაზე ჩამოვჯექი და ფაილი გავხსენი ფურცლები ამოვიღე საიდანაც უცბად ფოტო გადმოვარდა,შევხედე ფოტოს და ეგრევე მოვინისუხე ფოტოზე გამოსახული პიროვნებით,თან ცოტა შეეშინდა ისეთი მკაცრი,ცივი და მომნუსხველი გამოხედვა აქვს.შავი უძირო წყლიანი თვალები ღმერთო რა სიმპატიურია.ფურცლებ დავუწყე თვალიერება .როგორც მივხვდი ამ პიროვნებაზე უნდა მომემზადებინა სტატია.მინი დოსიე ასეთია ამ სიმპათიური ბიჭია
"გიგა ყიფშიძე 28წლის,ბიზნესმენი და თან საკმაოდ ცნობილიც თავის სფეროში,მაგრამ არავინ იცის მისი პირადი ცხოვრების შესახებ რამე და არც ის თუ საიდან დააგროვა ამხელა სიმდიდრე,ბევრი ვარაუდობსო რომ არაკანონიერ ბიზნეს ეწევა.მე მევასებოდა მომემზადებინა მასზე სტატია.
ცოტა არ იყოს შემეშინდა როგორ უნდა მოვახერხო ნეტა ამ სიმპათიური ბიჭია დაბმა და ინტერვიუს ჩამორთმევა მითუმეტეს დასანახავად ვერ იტანს ჟურნალისტებს.
-აუ ბაბი რა დაგერხა,ეს რა შარში ხარ-შემოვუძახე საკუთარ თავს და ზღვას გავხედე გეგონება შველას მისგან ველოდი....
დაგიბრუნდით მეგობრებო ახალი ისტორიით მაინტერესებს მოგწონთ არ დაიშუროთ შენიშვნები და კომენტარები. ...დდდ