ყველაზე მტკივნეულია განშორება. მტკივნეულია,როდესაც სიკვდილს შენთვის ძვირფასი ადამიანები მიჰყავს..მტკივნეულია,როცავეღარ იგებ მათ ხმას,როცა ვეღარ ხედავ.
გტოვებენ და გიტოვებენ მოუნელებელ დარდს. წლებიგავიდა დამე კვლავ არმინელდება მარიამისგანგამოწვეული დიდიტკივილი...შიგნიდანმღრღნის ,სულს მიწვავს.
თითქმის ყოველ საღამოს ვიკრიბებოდით დიტოს სახლში. საათები ვრჩებოდით ვიცინოდით,ვთამაშობდით...ბიჭები თავის ისტორიებს ჰყვებოდნენ და ლიკაც ტიტინებდა...მაგრამ არცეთ საღამოს არ გამოჩენილა მწვანე თვალება ბიჭი.
გაზაფხული რომ დაიწყო ლიკუნას დაბადებისდღც დადგა და მთელი დღე თითოეულ. ჩვენგანს გვირეკავდა,ერომ ეკითხა დაგვავიწყდა თუარა რომ რესტორანის წინ ზუსტად7საათზე ვიკრიბებოდით. ბოლოს რამდენიმე საათით ადრე შემოგლიჯა კარი დაყვირილითშემომივარდაოთახში
-შენ გოგო მზად. კიდევ არ ხარ?
- -ახლა ვიწყებდი მომზადებას ლიკენსიო...
- -აუ ვერ ვიტან ეგრე რომეძახიან რა ხოიციი...დღეს მაგრადგავერთობით ისეთი ბედნიერი ვარ დიტო რომ მოდის......-გაიკრიჭა და უცებ დაქაჩა თვალები-და თქვენც! - დაამატა სწრაფად
- -არმჯერა რა-დოინჯით დავუდექი წინ
- -რა არგჯერა?
- -დიტო მოგწონსარა?! - წარბები ავათამაშე და ეშმაკურად გავუცინე
- -ოოო არა!
- - გაიბუსხა ახლა ლიკუნკულა
- - თიკა! - ამღვრეული თვალებით გამომხედა და მივხვდი რამაც გამოიწვია ეს
- - მე თიკუნკულას მეძახდა სულ..კაი არ გვინდა ახლა შენიდღეა და რა იცი იქნებ ჩაიგდხელში დიტოც, ისე გიყურებს ხოლმე ...
- - ნუ მერადავები. ჩაიცვიმალე
- - აუ ცოტნე სად არის რა, ხოუნდა წაგვიყვანოს არა?
- - დამაგვიანდებაო მითხრა ტომ დავურეკე და მათე გაგვიყვანს ისედაც
- - მათე ვინ არის გოგო
- - დიტოს ძმაკაციააა რაა გაგაცნობ რა იყო
- - არაფერი მოცემზადოთჰე
ალბათ მეოცედ მიუბრუნდა ლიკა სარკეს და რომ "ჩემი მხსნელი მათე" ალბათ კიდევ ერთსაათს გავატარებდითსახლში.
კიბეები ჩაირბინა და ელვასავით გავარდა გარეთ. ნელა გავყევი მიწას ვუყურებდი და მახსენდებოდა ის დღე როცა სამივე ერთად გამოვედით ჩემი სახლიან და ცოტნე ღიმილით გვიმზერდა... თავირომ ავწიე და ბიჭს შევხედე უცნაური შეგრძნება გამიჩნდა. გამეღიმა,მანაც გამიღიმა ყველაზე მომხიბვლელი ღიმილით. ლიკამ ერთმანეთის გაცნობა დაიწყო მაგრამ მწვანე თვალებამ შეაჩერა
- -ჩვენ უკვე ვიცნობთ ერთმანეტს..ძალიან ლამაზები ხართ რა .. - ისე თქვა ჩემთვის თვალიც არმოუშორებია რამდენიმე წამი შემდეგკილიკას გახედა და გაუღიმა-არ წავიდეთ? გველოდებიან უკვე
- - წავიდეთ აბა! - შემოკრა ტაში ლიკამ და მანქანაში ჩასკუპდა. "მან" კიდევ ერთხელგამიღიმა და ჩვენ-ჩვენი ადგილები დავიკავეთ.
რწსტორანში ვისხედით უკვე ბიჭებმა სმა დაიწყეს ათას რამეს იხსენებდნენ,უამრავჯერ დალოცეს ლიკა,დალოცეს მისი დაქალები და წამით გარდაცვლილებსაც სცეს პატივი. ყველა გახალისდა ზოგიცეკვავდა ზოგი კი გარეთ სულსითქვამდა. მხოლოდ მე და "ის " ვისხედით მაგიდასთან. მიყურა რამდეიმე წუთი და მაშინ მომიახლოვდა ,როდესაც წყნარი მუსიკა ჩაორთო
- -ვიცეკვოთ წამო-ხელი გამომიწოდა და გამიღიმა,მეც ჩავკიდე და კიდევ ერთიუცნაური გრძნობა გამიჩნდა. წელზე ხელი ნაზად შემახო და ახლოს მიმიზიდა,უფროსწორად ამიკრა სხეულზე,მეორე კი მაღლა მხრების სიმაღლეზე ასწია . ვცეკვავდით ლამაზ მელოდიაზე და თავს ძალიან მშვიდად ვგრძნობდი..
- - ამდენი ხანი რატომ არ ჩანდი? -ვკითხე უეცრად
- - საქმეები მქონდა თიკუნა
- -გასაგებია...
- - ძალიან ლამაზად ხარ დღეს-ყურში ჩამჩურჩულა როცა მუსიკა დამთავრდა და ხალხმა თავიანთმაგიდებისკენ დაიწყეს სვლა ჩვენ ისევ საცეკვაო მოედნის შუაგულში ვიდექით და ნაზად ვირხევდით ტანს
- - მუსიკა დამთავრდა მათე
- - ვიცი -გამიცინა,ფრთხილადჩამომშორდა და მაგიდისკენ გამიძღვა.
გვაინ დავბრუნდით სახლებში,ლიკა ჩემთან წამოვიდა მანქანაში მელაარაკებოდა უცებ რომ დასერიოზულდდა და ჩურჩულით მითხრა
- -რომ მივალთ რაღაცუნდა გითხრა !
გამეღიმა თავი დავუწნიე. თუმცა გზაში ჩაეძინა
-აუ ხელით უნდა ავიყვანო ახლა ეს მეორეზე?
- კი ცოტნიკო კი-გავუცინე კარი გავუღე და გზა დავუთმე
ოთახშიშევედით ლიკას ძლივს ძლივობით გამოვუცვალე თავი მოვიწესრიგე და დასაძინებლად დავწექი ცოტახანში ტელეფონის გამაყრუებელმა ზარმა გამომაფხიზლა ლიკამ ზლოზინით წამოყო თავი
-ვინ გირეკავს ახლა?
-არვიცი,გისმენთ რომელიხართ?
-გეძინა? -გაისმა ნაცნობი ხმა და ჩამეღა
-კი მეძინა,მოხდა რამე?
-არაფერი უბრალოდ დაგირეკე რა
-ჩემი ნომერისაიდან გაიგეთქო აღარ გკითხავ
-ლიკამ მომცა
-მე ვერ გეტყოდი?
-მომერიდა რა-დავამთქნარე,თვალებიმეხუჭებოდა
-მათე
-ჰო
-დაღლილი ვარ რა
-აივანზე გამოდი ორიწუთი
-მოიცა აქ ხარ შენ?
-აბა ტყუილად ხოარ გამოგიყვანდი აივანზე?
-დაიცადე -ჟაკეტი მოვიცვი და აივანზეგავედი- რატომ ხარ აქ
-მინდოდა მენახე სანამ წავიდოდი-შორიდან დამიქნიახელი
-სად მიდიხარ?
-სვანეთში,მშობლებთან. თქვენც ჩამოხვალთ რამდენიმე დღეში ისე
-ხო? და რატომ არ ვიცოსი ეგ ამბავი?-გამეცინა და მანაც გამიცინა სიგარეტი ამოიღო და წამში მოუკიდა. ცოტახნით ჩუმად იდგა და მიყურებდა
-მათე
-ხო თიკა
-ძალიან ლამაზი თვალები გაქვს
-კაი რა ტო არ გამაწითლო ახლა
-უნდა დავიძინო
-დაიძინე,ლიკას აკოცე ჩემს მაგივრად ტკბილიძილი თიკუნა
-ტკბილი ძილი მათე -გავთიშე და რამდეიმე წამით ორივენი გაშეშებულები ვიდექით და ერთმანეთს ვუყურებდით. ბოლოს გამიღიმა დამიქნია ისევ ხელი შებრუნდა და წავიდა. მე კი კვლავ გამიჩინა ამ
მწვანე თვალება ბიჭმა უცნაური გრძნობა და საშინლად ამაფორიაქა.
რამდენიმე დღეში კვლავ შევიკრიბეთ მეგობრები და სვანთში წასვლაზე დაიწყო დიტომ საუბარი
-ხვალ ხოარ წავსულიყავით სვანეთში ე? გეგა ძიაც გვეპატიჟება და ტეხავს როარავიდეთ
-აუ მე მაგრა მეზარება რა-თქვა ნიკამ და ცოტნემ ბალიში გაუქანა თავშ
- ეხლა ნუ დაიწყე შენებურები ხვალ ავბარგდებით და სვანეთში ჩავბარდგებით ვსო რა
- -წავიდეთ მერე,მინდა სვანეთის ნახვა! -წამოვიყვირე და ყველამგაოცებული სახით შემომხედა
- -რა იყოთ ხალხნო? -მეც გამიკვირდ ამათი საქციელი
- - აააარაფერითიკუშ -მითხრადათომ-კაროჩე დავიშალეთრა და ხვალ წავედით მათუშასთან
ერთმანეთს დავემშვიდობეთ და სახლებში მისულებმა ბარგის ჩააგება დავიწყეთ. ერთ დიდ ჩემოდანში ჩავალაგე ყველაფერი რცა გამაჩნდა და გვიან დასაძინებლად დავწექი. ვერ ვისვენებდი თითქოს რაღაც მაკლდა...
დილით ცოტნემ გამაღვიძა
-ადეეე გოგოოოო მოვიდნენ ბავძვები ყველა ჩვენ გველოდება თიკა! თიკამეთქი
- აუ ვდგები ხო . ათ წუთში ჩამოვალ-კარისკენ ვანიშნე და სწრაფად წამოვხტი მოვემზადე ნახევარისაათიც ვაცდევინე და ბოლოს კიბეებზე დიდ ბარგს მივათრევდი
- -რა იყო გოგო საცხოვრებლად მიდიზარ სხვანეთში? რაამბავია-შემხვდა სიცილით ნიკუშა
- -დაანებე თავი თორე ისე წამოვაგდე ლოგინიდან ყველას დაგვცოფავს თუ გაბრაზდა
- -ნწ დღე სკარგ ხასიათზე ვარ!- გავუცინე ყველას და ჩემოდანიდიტოს მივაწოდე საბარგულშიჩასადებად,გვერდითუეცრადამომიდგა ანა და წარბები ამითამაშა
- - რაომათუშასთან მივდივართო და კარგ ხასიათზე ვართო?
- -ლიკა გამეცალე და დიტუნას მიხედე-დავეჭყანე და სასწრაფოდ დავიკაცე მანქანაში ჩემი კუთვნილი ადგილი.