ნიკას წასვლის შემდეგ,თავს ძალა დაატანა და საწოლიდან წამოდგა. მთელი ტანი უცახცახებდა. კიდურები გაყინვოდა და იატაკზე შეხებისას ეჩხვლიტებოდა. აბაზანაში შევიდა და თბილ წყალს მიუძღვნა თავი. მოწესრიგდა,ძმის ნაჩუქარი კაშნე მოიხვია ყელზე სილურჯეების დასაფარად და ფრთხილად დაეშვა კიბეზე. კარის სახელურს სწევდა ხურციძის ხმამ რომ
გაიჟღერა ოთახში
-სად მიდიხარ? -ფინჯანი ეჭირა ხელში,თმა გაჩეჩვოდა და სულს უბერავდა ცხელ სითხეს.
-სასეირნოთ. არ ვიცი როდის დავბრუნდები..-სათავისოდ ჩაილაპარაკა,კაი გააღო და წამშივე შეიბყრეს ფიქრებმა..
------
არ ვიცი რამდენი ხანი გავიდა რაც გზაში ვარ. არც ის ვიცი სად მივდივარ,გაუზრებლად მივყვები ქუჩებს,როგორი ადვილია არა? ნეტავ ცხოვრებაც ასეთი მარტივი იყოს. ყოველთვის ვცდილობდი ტკივილისთვის თვალი გამესწორებინა და მტკიცედ ვმდგარიყავი,რომ არ შემშინებოდა..ბევრ რამეს გავუმკლავდი ასე მაგრამ დღეს ეს ტკივილი გაცილებით დიდია,იმდენად დიდია რომ სულს მიღრღნის...
მშვიდ და ბედნიერ მომავალზე ვვოცნებობდი,სადაც ჩემს მეუღლეს ვეყვარებოდი და ბევრი შვილი გვეყოლებოდა ,თუმცა უხეშ და ბოროტ ადამიანთან მომიწია ცხოვრება...შეიძლება იმ სახლშიც დამთავრდეს ჩემი ცხოვრება მაგრამ ეს დიდად აღარ მადარდებს...ალბათ საფლავზეც არ მომიტანენ ყვავილებს..- ძალიან სტკიოდა მარიამს გული..ღმად გაიდეს ამ ფიქრებმა ბინა მარიამის ტვინში და გულში და იქედან ამოძრომას აღარ ფიქრობდნენ..
გააზრებაც ვერ მოახერხა ისე მივიდა მშობლების სახლში. იქ სადაც მთელი ბავშვობა ჰქონდ აგანატარები. იქ სადაც ყველაზე ბედნიერი მარიამი გაიზარდა...უამრავი მოგონება ამოუტივტივდა თავში და გაეღიმა...სახლს რომ მიუახლოვდა ყვირილის ხმა შემოესმა და სწრაფადვე შეხსნა კარი
-როგორ გაუკეთეთ? ეს როგორ გაააკეთეთ? -უკვე ჩახლეჩილი ხმით საუბრობდა ბიჭი და მარიამს გული საშინლად ეტკინა
-გიორგი ისე არ არის ყველაფერი როგორც შენ გგონია
-და საერთოდ რა არის ისე როგორც მე მგონია? ვიღაც ხურციძეს მიჰყიდეთ ჩემი პატარა და. თქვენ ეს ნორმალური გგონიათ?
-გიორგი მათ ერთმანეთი უყვართ!!!-დაიგვირგვია გივის ხმამ
-ხო არა? აი მივალ მარისთან და ვკითხავ ხო იცი რო ვერ მომატყუებს !! აი ხოიცი რამე წერტილუცრო შევნიშნო შენც მოგკლავ და იმ ხურციძესაც გაიგე?
-გიო...-ამოიფრუტუნა გოგომ-გიო სად იყავი?
-ჩემო პატარავ..-თვალებიდაც ცრემლები წასკდა გიოს-კარგად ხარ?-ეხუტებოდა დას და სახეზე უფათურებდა ხელებს
-რადგან აქ ხარ კარგად ვარ გიო-მიეკრო მარიამიც საყვარელ სხეულს და ატირდა
-მარიბედნიერი არ ხარ? -უცებ ჩამოშორდა გიორგი და თვალებში დაუწყო პასუხების პოვნა. მარიამი ხმას არ იღებდა..
-ესკაშნე რათ გინდა მოიხსენი სითბოა სახლში-თავად მოხსნა გიორგიმ მარიამს კაშნე და სილურჯეების დანახვისას სისხლი მოაწვა ტვინში. რამდენიმე წამი ამ სილურჯეებს უყურებდა შემდეგ მარიამს ამღრვეული თვალებ დაუკოცნა დაგივის მიუბრუნდა
-საკუთარი მამა როგორ უნდა მოვკლა,თორემ მარიამის თავს გეფიცებით ორივე ახლავე შეწყვეტდით სუთქვას..რა ადამიანები ხართ. ასეთ მდგომარეობაშო დატოვეთ? მაგ თქვენიფულის გამო გაყოდეთ მარიამი? შეგრცხვეს გივი! შენც გრცხვენოდეს ნანა! დაივიწყეთ ჩვენი სახელი ორივემ!!!!-არ ცხრებოდა გიორგი და ატირებული ქალი ახლოსაც არ
მიეკარა
-გიო..მარია...გთხოვთ დედი...-ქვითინებდა ქალი მაგრამ მას აღარავინ უსმენდა..
გიორგიმ მარიამი მანქანაშისწრაფად ჩააჯინა და მთელი სისწრაფით მოსწყვიტა იქაურობას. ნახევარ საათში მარიამის ახალ სახლთან იდგნენ
-გიო დამშვიდდი გთხოვ-ცრემლებადიღვრებოდა მარიამი
-ზარი დარეკე
მარიამმაც შეასრულა გიორგის ნათქვამი და გვერდშიამოუდგა..
კარუცნობმა ბიჭმა გააღო და მარიამისგაკვირვებულ დ ანამტირალევ სახის დანახვისას ხურციძეს დაუძახა. ნიკაც მალე გამოჩნდა კარში ბედნიერი ღიმილით მაგრამ მარის ასეთ მდგომარეობაში დანახვამ თანაც უცხო ბიჭთან ერთად სახე მოუღუშა და ძარღვები დაეჭიმა.
-შენ ხარ ხო ხურციძე ? -ამაზრზენად აათვალიერა გიორგიმ
-და შენ ვინ ხარ რო?
-ჩემიძმაა-ამოილუღლუღა მარიამმა-გიორგი...
-ვა შემოდით ტო...
-ხო შემოვალთ აბა სად წავალთ..-დამცინავად გაუღიმა გიორგიმ. ნიკამაც ბოლომდე შეხსნა კარი და ადგილიდაუთმო შემოსასვლელად. როგორც კი კარი გადაკეტა გიორგი მაშინვე წვდა ნიკას საყელოში და გამეტებით უქნევდა მუშტებს
-ჩემს პატარა დას თითიცრომ დააკაროამიერიდან მოგკლავ გაიგე???? სულსგაგაფრთხობიებ ხურციძე!!!!-ღრიალებდა ბიჭი და ნიკას ძმაკაცები გამოცვივდნენ,სწრაფად გააშველეს ბიჭები
-რა ჯანდაბა ხდება ე? -იკითხა გაკვირვებულმა ალექსიმ
-აიშეხედე მარიამს და გაიგებ რ აჯანდაბაც ხდება-კბილებში გამოსცრა გიორგიმ და ყველამ მარიამისკენ გაიხედა. დალურჯებული ყელის დანახვაზე ყველას გაკვირვება დაეტყო სახეზე,ვეაფერი ვერ გაეგოთ..ნიკა იდიოტივით იცინოდა და სისხლს იწმენდდა ცხვირიდან..ბიჭებს ხელი გააშვებინა გიორგიმდა ნიკასთან ახლოს მივიდა. მის ხელებში მოიქცია ნიკას სახე და მსუბუქად ურტყავდა სახეზე
-ესეიგი ნიკუშ...ჩემიდა რადგან ცოლად გამოგაყოლეს იმას არ ნიშნავს რომ ცხოველივით უნდა მოექცე ხო გასაგებია? პატრონი ყავს ამ გოგოს ბიჭო და სანამ არ მოვკვდებისულ დავიცავ..შეიძლებამშობლებმა შენთან გამოაგდეს იძულებით მარა ვერ ხვდებიამდენს ბიჭო? ვერ ხვდებირო არ იცოდა მარიამმა? შენთან თავისი ნებით არ მოვიდოდა არ იზამდა რაა..-ნიკა გაოცებულიუყურებდა ბიჭს ხა ხვდებოდა რა მხელა ტკივილი მიაყენა მარიამს. ახლა მარიამს გახედა და მისილურჯი თვალების დანახვისას გულმა გამალებით დაიწყო ძგერა. გაუნძრევლად იდგა ნიკა,აქამდე ყოველიდარყმის მომგერიებელი და ნამდვილი ცხოველი ჩხუბში და ვერაფერსაკეთებდა მარიამის თვალები ატყვევებდნენ...გიორგიმ ერთი ამოიოხრა და მრიამისკენ შებრუნდა
-მიდი შენი ნივთები ჩაალაგე და წავედით
მარიამიც უხმოდ დაჰყვა ძმისნებას. სწრაფად ჩაალაგა საჭირო ნივთებიდა კიბე ჩაირბინა
-მორჩა?
-კი
-წამო-ხელი გაუწოდა და თავით ანიშნა კარისაკენ...მარიამიცმოუახლოვდა და ძმას ლოყაზე აკოცა..
სახიდან გასვლისშემდეგ მხოლოდრამდენიმე სიტყვა გაიგონა მარიამმა და მალევე გაიფანტა სიტყვები ჰაერში
-შენ ბიჭოსულ გამო**დი? როდის იყო ასე იქცეოდი?
-ოომიდით რა..-მობეზრებულად კრა წიხლი დივანს და ჩაიმუხლა
-უნდა დავაბრუნო რა ეგ გოგო... -თავი ხელებში ჩარგო დაკარგა ხანს ხმა არ ამოუღია.

დიდ ხნიანი დუმილის შემდეგ დარღვია სიჩუმე მარიამმა
- გიო სად მივდივათ?
-გუგასთან -მოკლედ მოუჭრა გიორგიმ და მარიამიც გაჩუმდა-აი რატო არ წამოდი?
-ორი დღე მეძინა,დღეს გამეღვიძა და ხო წამოვედი?
-მოვკლავ იმ **რს -კბილებში გაოსცრა გიორგიმ
-არ ღირს მის გამო დანაშაულის ჩადენა- თქვა და ფანჯარაში გაიხედა
- მარი,მოგაკითხავს ადრე თუ გვიან და შენ არ წაყვები ხო?
-ჰო...-ამოიფრუტუნა მარიამმა,თვალები დახუჭა და სიზმრების სამყაროში გადაეშვა.
-------------
რამდენიმე დღე ეძებდა ხურციძე მარიამსა და გიორგის და ბოლოს როგორღაც მოახერხა მათი ადგილ სამყყოფელის გაგება..
-სვანეთში არიან,გუგა ახალაიასთან რრა..
-მერე დავაწვეთ სვანეთში
-ახლავე?
-ხო ახლავე
ჩქარობდა ხურციძე..ბიჭები მანქანაში ჩასხდნენ და სვანეთისკენ მიმავალ გზას გაყვნენ
-რო არ წამოგყვეს ღირსიც იქნები რა
-აუ ხო იცით ვინცაა მარიამი ჩემთვის??-მობეზრეულად აატრიალა თვალები
- აი ჩვეენ კი ვიცით ნიკუშ მარა მარიმ იცის? გოგო კინაღამ მოკალი და ახლა რრო ჩავალტ ეტყვი ბავშვობის სიყვარული ხარ და რაღაც პონტში უებ გადამეკეტა ჭკუათქო?? კაი რა-გაეცინა ალექსის
- მაგრად ვნანობ რა
- ხოდა ბოდიში მოუხადე და იქნება წამოგყვეს
-ეგრე არ წაყვება დებილი ხო არარი-თქვა ალექსიმ
- და აბა რა ვქნა ტო?
- უთხარი რო მის ზმას უჩივლებ თუ არ წამოგყვება
- ეეე ბიჭო ეგ ხო უარესია
- სხვა გზა გაქ აბა ნიკუშა? - სარკიდან გახედა ძმაკაცს და მანაც უარის ნიშნად თავი გააქნია..
მალევე ჩავიდნენ სვანეთში და გუგას სახლთანაც გაჩერდა მანქანა. გუგა უცნოების დანახვისას მიხვდა მათ ვინაობასდ ა ყველას მიესალმა
-აბა რა ხდება ბიჭებო?-მოაჯირზე ჩამოჯდა და სიგაეტი გააბოლა
- მარიამთან მოვედი რა-დარცხვენილმა ჩაილაპარაკა ნიკამ
-ააა მარისთან ხარრ...კაი შემოდით აბა-ხელით ანიშნა კარისკენ და სამივემ შეაბიჯა დიდ სახლში.გუგაც მალე მიჰყვა და მეგობრებს დაუზახა
-გიოოო..მაიი..მოვიდნენ რა
მალევე ჩამოვიდნენ და ნიკას მარიამის დანახვაზე სახე გაებადრა. ბედნიერების ღიმილმა გადაკრა სახეზე და მალევე მოეგო გონს
-მარი მაპატიე რა
-ჰო მიპატიებია-ა უყურებდა ხურციძესმარიამი
-წამომყვები?
-მეშინია შენი ნიკა გესმის?-ამოიხვნეშა ნიამ და რამდენიმე წუთი ყოყმანობდა ეთქვა თუ არა ბოლოს კი მაინც გაჭირვებით წარმოთქვა სიტყვები
-ან წამოხვალ ან ვუჩივლებ გიორგის-მარის ლურჯმა თვალებმა კვლავ დაკარგეს ბრწყინვალება და ცემლებმა იწყეს დენა...
-მარი..-ხელი წაიღო მისი სახისკენ
- არ შემეხო!-მკაცრად თქვა მარიამმა და ზიზღით ახედა ხურციძეს-ნივთებს ჩავალაგებ.-თვალი მაშორა და სახლში შევარდა
- მოგყვება?
-აუ ხო არ დავტოვო ე?
-ნუ სი*ობ რა გეხვეწები
მარიამიც მალევე გამოვია სახლიდან და გიორგის გაოგნებული მზერაც მოჰყვა
- რას აკეთებ? - გაკვირვებული ელაპააკებოდა დას
-მივდივარ,მაპატიე რა მიყვარხარ
გვერდიი უნდა აევლო მაჯა რომ დაუჭირა
-რა გითხრა?-ძარღვები დაებეა გიორგის
-ბოდიში მომიხადა- თქვა და ჩამოსცილდა საყვარელ ძმას. მანქანასთან სწრაფი ნაბიჯებით მივიდა და ხურციძეს კვლავ ზიზრით შეავლო თვალიი
-იმედია ედნიერი ხარ ხურციძევ!-მის გვარს ხაზი გაუსვა და მანქანაში კუთვნილი ადგილი დაიკავა...