ის ღამე ჩემთვის დაუვიწყარი იყო.
იმ ღამეს მე არ ვიყავი ჩემს თავაში ჩაკეტილი გოგო არამედ გოგო რომელიც იყო სიყვარულით სავსე.
იახტაზე ვიყავით მშვიდი მუსიკა იყო . იქაურობა ისეთ ლამაზი იყო სიტყვებით ვერ ავღწერ .
ჰორიზონტი ისე ჩანდა თითქოს ზღვა ცას უერთდებაო და მას დასასრული არ უჩანსო.
დავჯექით რათა გვევახშმა .
-თევზიი?
ვუთხარი ხმიით რომელშც სიცილი იყო ასახული.
-ხო , რაიყო არგიყვარს?
-კი მიყვარს .
-კარგია.
ვჭმდით და ჭამის გარდა არაფერს ვაკეთებდით არცერთი არ ვლაპარაკობდით სიჩუმე იყო და ეს სიჩუმე ალექსანდრემ დაარღვია.
-რადა იციი.......
-გისმენ ..
-იცი , რალამაზი ხარ.
გავჩუნდი და შემდეგ ამოვღერღე.
-ნუმაწითლებ.
-არა არა მართლა,კითხვა მაქვს შენთან.
-გამოუშვი მეერე.
-ვიცი ,წესით ასე ცოლობას თხოვენ მაგრამ , მე მინდა გთხოვო შენ , რომ გახდე ჩემი შეყვარებული . გახდები რადა ჩემი შეყვარებული?
არვიცოდი რამეთქვა,რაგამეკეთებინა.
-ალეე,არვიცი. დრო მჭირდება.
-იფიქრე , იფიქრე ჩემო საყვარელო.
-ალექს დღეს პსუხს ვერ გეტყვი საკმაოდ დიდი დრო მჭრება რომ გავიაზრო მეც მიყვარხრ თუ არა.
რამდენი ხანიც გინდა.
ეს კითხვა ჩემთვის ყველაზე ყვეალზე დიდი რამიყო ჩემს ცხოვრებაში.
რომ დამთავრდა ჩვენი საღამო , აღელვებული ლიზას დავურეკე დავთხოვე გარეთ გამოსულიყო რათა გაგვესეირნა.
-ალო,ლიზზ
-გისმენ რადა
მიპასუხა ნახევარ დაძინებულმა.
-ვიცი გეძინა მაგრამ, გთხოვ მჭირდები, მჭირდები ლიზ.
-რაგჭრს ,ჩემო საყვარელო.
იმწამსვე გამოფხიზლდა.
-გთხოვ გამოდი და ყველაფერს მოგიყვები.
-სად ? მითხარი და მოვალ.
-პარკში მოდი თავისუფლებაზე.
-კარგი მანდ დამელოდე ახლავე მოვალ.
ნახევარი საათიც არ იყო გასული ლიზა რომ მოვიდა.
ჩავეხუტე და ვუთხარი:
-ლიზ, ალექსანდრეს უნდა რომ მისი შეყვარეუბული გავხდე.
-მერე.
-მეკიდევ არ ვიცი ., არვიცი როგორ მოვიქცე.
-და ჩემგან რჩევას ელოდები?
-ალბათ ჰო.
-რჩევას მე ვერ მოგცემ , ეს შენი გადაწყვეტილებაა რადა მაგრამ თუგინდა ერთს გეტყვი, თუ გიყვარს მისთვის ყველაფერი უნდა გააკეთო რაც მას გააბედნიერებს , თუ გიყვარს მისი ბედნიერებით შენც გაბედნიერდები და ერთმანეთს გააბედნიერებთ ერთმანეთის არსებობით.
-ლიზზზ.
-ჰო ,რადა
-მიყვარხარ მეგობარო.
-ახალა მგონი იცი რაცუნდა გააკეთო.
-არა ამასარგავაკეთებ ,მინდა პირადში ვინახულო და ისე ვუთხრა , ამას მე ტელეფონით ვერ ვეტყვი .
-კარგი მაშინ დაურეკე და უთხარი ხვალ სად შეგხვდეს .
-ჰო ასე ჯობია..
ავიღე ტელეფონი და დავურეკე.
(რადა,ალექსანდრე)
-გისმენ.
-ალე, რადა ვარ.
-გისმენ რადა.
-ხვალ თუ გცალია ვაკისპარკში მოდი რაღაც უნდა გითხრა.
-აუცილებლად , რომელზეე?
-5 ზე იქ იყავი.
-ხოარ გამოგიარო და ერთად ხოარ წავიდეთ?
-არა , ნუშეწუხდები.
-რა ??? შევწუხდებიი?? სულაც არა მოკლედ ხვალ 5 ზე გამოგივლიი .
-კაი მაშინ.
-კარგად.
მითხრა და გავუთიშე ყურმილი. შემდეგ ლიზმა შემეკითხა:
-რაო ,რაო ,რაგითხრა.
-რაც გაიგე ის.
-არაფერი გამიგია რადა.
-ხვალ 5 ზე შვეხვდები ვაკისპარკში.
-ვაააა , მაგარია მერეე
მითხრა ლიზმა და უცებ გაისმა ზარის ხმა ისევ მემირეკავდნენ , ალექსი იყო.
-გისმენ ალექს.
-რადა , ხოარ შეწუხედბი ჩემი ერთი ძმაკაცი რომ წამოვიყვანო.
-არა , არა რა შეწუხებაა მაშინ თუ ეგრეა ჩემს დაქალსაც წამოვიყვან.
-კაი კარგად.
-კარგად.
და გავუთიშეთ ყურმილი ერთმანეთს.
-რაოოო, ჩემს დაქალსაც წამოვიყვანოოოო???
-თვითონ ძმაკაცი მოყავს და არ გამიტეხო გთხოვ.
-კარგი , ყველაფერს რასაც ვაკეღებ შენს, გამო ვაკეთთებბ, გასაგებია?
-კარგი ჩემო საყვარელო.დღეს ჩემთან დარჩი.
-კარგი იდეაა.
იმ ღამით ლიზა ჩემთან დარჩა სლიპოვერი გვქონა მე და ლიზს.
-გათენდა და დადგა დღე რომელსაც ასე ძალიან ველოდით.
წამოვიყვირე მე.
-გეყო ყვირილი.
წამოიძახა ლიზმა , მეკიდევ ლიზს დაძინების საშვალებას აღარ ვალევდი .
ხან ვყვიროდი ხან ბალიშს ვუტყამდი და ბოლოს წამოიყვირა:
-ვდგები, ვდგები ჰო.
კბილები გაომვიხეხეთ ვჭამეთ და ველოდებოდით როდის გახდებოდა 5 საათი . 3 რომ გახდა , მზადება დავიწყეთ . 3 ზე იმიტომ დავიწყეთ რომ ე და ლიზა რამოდენიმე საათი ვუნდებით მომზადებას.
მე შორტიკი და მაიკა მეცვა ფეხზე ბალენციაგები გვეცვა ორივეს ლიზს კი ტოპი და დახეული ჯინსი ბალენციაგასთან ერთად.
სიგნალის ხმა მოგვესმა გადავიხედე და მოსულები იყვნენ უკვე როცა ჩაავედით ბიჭები გველოდებოდნენ და როცა დაგვინახეს მე და ლიზი ავფორიაქდით.
ალექსი წინ საჭესთან იჯდა მისი მეგობარი დემეტრე გვერდით ეჯდა . ალექსანრემ დემეტრეს ანიშნა რღაც და დემეტრე უკან დაჯდა მე უკან ვაპირებდი დაჯდომას მაგრამ ლიზმა მითხრა შენს ბიჭთნ დაჯექიო და მეც წინ მივუჯექი ალექსს.