თბილისში ისე ჩავიდნენ არც ერთს ამოუღია ხმა. მარიამი გაბუტული იჯდა მანქანის კიდეში,თავით ეყრდნობოდა მინას და ათასი ფიქრი უტრიალებდა თავში. ხურციძეც იმავე პოზაში იჯდა,მარიამს გადახედავდა ხოლმე და ბედნიერების ღიმილი დაჰკრავდა სახეზე
*არა მაინც რა მიხარია?* ეკითხებოდა საკუთარ თავს და მარიამის დაბრუცულ ტუჩებზე უფრო და უფრო უღვივდებოდა ძველი გრძნობები,რომლებიც ამდენი წლის მანძილზე გულის სიღრმეში იმალებოდნენ.
ალექსიმ მათი სახლის წინ გააჩერა მანქანა,მარიამი კი არ გადავიდა არამედ გადაფრინდა და სახლში შევარდა. მსგავსი სისწრაფით მიყვა ხურციძეც და რომ არა მისი ძლიერი მლავები საყვარელი,ლურჯ თვალება მარიამი ძირს გაიშხლართეებოდა
-ფრთხილად ე-გაუცინა ხურციძემ თავისი მომაჯადოებელი სიცილით-კიდე ხო არ აგერევა ფეხი? აგიყვან თუ გინდა-მარიამი დაბნეული უყურებდა ნიკას,ის კი კვლავ იცინოდა.სწრაფად წვდა ფეხებშიდ ა სუსტი სხეული წამებში აიტაცა
-დამსვი..-ამოილუღლუღა ქალბატონმა და ნიკამ კიდევ უფრო მეტად მიიზიდა მარიამის სხეული-ჩემით წავალ..-მისი სურნელით იყო გაბრუებული მარიამი და აşბათ კიდევ უფრო დიდხანს უმზერდა მშვიდად მომღიმარ ნიკას,რომ არა ზარის ხმა. ჩამოხტა და გამარჯვებულის სახით გახედა ნიკას.
-შენ გააღე,მე მოვწესრიგდები
-კარგი-გაუცინა ნიკამ და თვალიც ჩაუკრრა.შებრუნდა მარიამმა იევ ბურტყუნი რომ დაიწყო
-რატომ მეცნობა ეს ჟესტი? -ისევ გაეცინა ხურციძეს და კარის გასაღებად წავიდა..
დღეები უმნიშვნელოდ გადიოდა მარიამისთვის მაგრამ ხურციძე იწვოდა სიყვარულის ცეცხლში. ყოველი გამოხედვა,ყოველი გაბუტვა,ყოველი სიცილი უფრო და უფრო უღვივებდა გრძძნობებს. უფრო და უფრო მეტად ითრევდნენ ნიკა ხურციძეს ისინი. ამწყვევდნენ და სტანჯავდნენ მარიამზე ფიქრები...
ხურრციძე ვერ ისვენებდა,დარდობდა რადგაან მარიამს კვლავ არ უპატიებია. ძალიან ცდილობდა მისი ნდობა მოეპოვებინა მაგრამ ამაოდ. მარიამი ყინულს გავდა თითქოს და არავის და არაფერს შეეძლო მისი გალღობა. თითქპს ვერაფერიაღწევდა მის ფიქრებსა და გულში..
-----
-აი მის ძმას უნდა დაველაპარაკო რა,მაგრად არ ვევასები ამ გიორგის ავუხსნი და იქნება გამიგოს რა..-თქვა ხურციძემ და თავზე გადაისვა ხელი
-აუ ბიჭო გავიკითხე და ვისი ძმაკაცია ეგ იცი?-ჩაერთო დადიანი
-ვისი აბა?
-შირიმიანის..ჩემი ახლობელი როა. დაველაპარაკები და ეტყვის ეგეც რაღაცეებს. შენც ხო გიცნობს,იცის რა ტიპიც ხარ..გიორგი ძაან ჯიგარი ტიპია,მასე ადვლად მიხვიდე დაელაპარაკო და გგაგიგოს რავი რა..სანდო ტიპი გვჭირდება ერთი ორი სიტყვა რო შეუგდოს შენზე
-აუ ჩემი იმედია რო დაგინახავს კიდე არ გცემს -თქვა სიცილით ალექსიმ და ყველა აიყოლია. მხოლოდ ხურციძე უყურებდა ძმაკაცებს დაბღვერილი..
-კაროჩე დაელაპააკე რა,თუ მოახერხებს დღესვე მინდა რო ვნახო
-დარეკავ ეხავე
დადიანმა შირიმიანთან 10 წუთში მოაგვარა საქმე და ბიჭებს მიუბრუნდა
-ıტიკში ნიკუშა,ნახე ეხა როგორაა საქმე..ამ ბიჭმა მე დაველაპარაკებიო რა და ერთ საათში ბაღსი გამოდითო კაროჩე დამავიწყდა იმ ბაღის სახელი მარა ვიცი სადაცააა პროსტა მარტო მე და შენ რრა..
-რქა პონტია ბიჭო ეგ-გამოეხმაურა მიშკა და თვალები დაპრაწა
-ბიჭო აბა ორი რო მოვლენ ეხა ატი ხოარ დავხვდებით ჩხუბი კი არარი ნუ..-თქვა ხურციძემ და გაეცინა
-ხო რა მართალია-დაეთანხმა ალექსი
-კაი წამო გავიდეთ რა...-ადგა ხურციძე და წამოაგდო დადიანიც. ნელა გაუყვნენ გზას ძმაკაცები
-რა უნდა უთხრრა ძმობას გაფიცებბ
-აუ მე რავიცი ბიჭო
-შენ ხოარ გამო**რდი??? რა არ იცი ბიჭო-წამოარტყა დადიანმა ხურციძეს
-დაიცა რა. რომივალთ მომაფიქდება..
-ვერაა ეს ჩემი კაი..-ჩაიბურტყუნა დადიანმა და გზა უხმოდ განაგრძეს..
---------------------
8 წლის წინ..
.....
სამი წელია რაც ნიკა ხურციძე შეყვარებულია მარიამ ყიფიანზე. სამიი წელია აჩრდილივით დააჰყვება უკან ლურჯ თვალება გოგონას. სამი წელია რაც გამჩენი არ აჩერებს ხურციძეს და მარიამის დანახვისას მისი გული გამალებით იწყებს ძგერას,დაბნეული და სიყვარულისგან დამდნარი მის ყოველ გამოხედვაზე გარბის და იმალება..სამი წელია მას შემდეგ რაც მარიამ ყიფიანი პატარა ხულიგანისთვის ყველაფერი გახდა!!
ვალენტინობა დღეს პირველად მოკრიფა გამბედაობა ხურციძემ და ფუმფულა დათუნიით ხელში გაუყვა მარიამის სახლისკენ მიმავალ გზას..გული უთრთოდა სიხარულისგან..სახლთან ახლოს გაქვავდა როცა დიმიტრი ვაშაყმაძე დაინახა,ზუსტად იმავე დთუნიით ხხელსი და მარიამისკენ ღიმილით მიმავალიი...როგორ საშინლად სძულდა ხურციძეს დიმიტრი..მარიამი წარამარაატრიალებდა თავს აქეთ-იქით თითქოს და ვიღაცის გამოჩენას ელოდა და უცებ მოკრა თვალი ბიჭის თაფლისფერ თვალებს,რომლებსაც ბრწყინვალება დაეკარგათ და გაშტერებული უყურებდნენ მარიამს. ხელი ნაზად დაუქნია გოგონამ და გაქვავებული ნიკა ზურგს უკან მოიტოვა.
-მოგკლავ დიმიტრი!-კბილებში გამოსცრა ხურციძემ,დათუნია მოისროლა და იქაურობას გაეცალა.
-------------
დღეები სწაფად გადის..დრო ტემპს არ აგდებს. დღეს პირველად მოვიდა თოვლი.პირველად ჩამოვარდა ციდან ფიფქი და ისიც ჩემი მიმართულებით,თითქის და მილიონიბით ადამიანში მხოლოდ მე ამარჩია...შემდეგ მეორე..მესამე...მიჰყვნენ ფიფქები ერთმანეთს და უფრო და უფრო უმატეს სვლას ციდან დედამიწიასეკნ. ხელები გათოშილი მაქვს. ვშლი და ვტრიალებ.
ჩემთან ერთად ისიც ტრრიალებს...ვიცინით და ძალიან ბედნიერები ვართ...-წერრდა ყიფიანი საკუთა Dრიურში და წამში ამოუტივტივდა გონებაში სკოლის პერიოდი,როცა ბავშვები დიდი სიხარულით ესროდდნენ გუნდებს ერტმანეთს...და თვალწინ წარმოუდგა პატარა ბიჭი მომხიბვლელი ღიმილით და შუბლში მოხვედრილი გუნდა..
-ეს რა იყო?-გაეცინა მარიამს და საწოლზე ვარსკვლავის ფორმაში გაწვა..
-ნეტავ სად არის ის ბიჭი ახლა?-კვლავ გაეცინა-ოხ მარიამ..-ფეხზე ზლაზვნით წამოდგა და სამზარეულოში ჩაირბინა. ირვლივ სიჩუმე იყო,ონკანი მოუშვა და ჭიკა შეუყუდა,უცებ არსაიდან გამოძვრა ხურციძე
-მარი..-თმა ისევ გაწეწილი ჰქონდა. ცალი თვალი მოეჭუტა და მარჯვენა ხელს თავზე ისვამდაç მარიამი სეხტა შიშისგან ყვირილი დაიწყო.
-ვაიმეეეეე..გული გამიხეთქე ნიკა...
-კაი დამშვიდდი რა..გეხვეწები რამე წამალი დამალევინე ცუდადა ვარ..
-გტკივა რამე?
-სიცხე მაქ მგონი..-მხრები პატარა ბავვივით აწია და თავი დახარა
-მოდი..-შუბლზე მიადო ხელის გული-იწვი..თერმომეტრს მოგიტან წამოდი მისაღებში დაწექი..მალევე დაბრუნდა მაიამი თერმომეტრით,წამლებითა და ყინულით ხელში..
-ამდენი უნდა დავლიო?-დამანჭა სახე ხურრციძემ მარიამმა კი თვალები დაუბრიალა-ხო კაი შენ უკეთ იცი..-სიცხე გაუზომა ნიკას და მალევე შეაჩეჩა ხელებში წამალი და წყალი
-დალიე-უთხრა მკაცრად და ისიც დაემორჩილა მარიამის ნებას-ტიტლიკანა რომ დადიხარ მაგის ბრალია-უთხრა კოპებ შეყრილმა და ორივეს გაეცინა..მერე ცოტახნით დუმდნენ. ნიკა მარრიამის მოძრაობებს აკვირდებოდა და უეცრად ჩასჭიდა ხელი. ყიფიანმა დიდი ლურჯი გაუგნობული თვალები და ისიც ჩაებღღაუჭა ხელზე..
-მარი გყვარებია შენ?
-რავიცი,პატარაობასი იყო ერთი ბიჭი მაგრამ ისეტი არაფერი..
-მე პირველად შემიყვარდა დიდი ხნის წინ და მას შემდეგ არ შემცვლია ეს გრზნობა. უფროსწორრად ადრე მეგონა,რომ აღარ მიყვარდა მაგრამ რომ შევხვდი სიბრაზემაც და სიყვარულმაც ერთიანად დამიარა ტანში..იცი?ვერ აგიხსნი რავიგრძენი მის თვალებს რომ შევეჩეხე მარიამ...
-იქნებ სცადო?-თბილი ხმით უთხრა მარიამმა
-ძალიან შემეშინდა..ამაფორიაქა მისმა თვალებმა...ის თვალები ბავშვობასი ყველაფერს მერცივნა და ახლაც ჭკუიდან მშლის..
-ახლა სად არის? ჩემს გამო არ ხართ ერთად?-ხმა ჩამწყდარმა იკითხამარიამმა. ხურციძეს გაეღიმა თვალები დახუჭა და უთხრა
-რომ დავინახე სიბრაზემ მძლია..ვერ გავუძელი რადგან ვერასდროს მამჩნევდა..დიდი სისულელე ჩავიდინე და ალბათ ახლა ვზულვარ..
-გაპატიებს...იმედია გაპატიებს...-ნიკას მარიამისთვის ხელი კვლავ არ გაუშვია არამედ ძლიერად იყო ჩაბღაუჭებული მასზე..-ერრთი ბიჭი იყოო ადრე,სკოლის პერიოდში..-ცივ საფენებს ამზადებდა მარიამი და ნიკას არც უყურებდა ისე უყვებოდ ამბავს..-რომ დამინახავდა სულ გარბოდა..საყვარელი კი იყო..ოღონდ არ ახსოვს რა ერქვა..-უცებ ამოხედა ნიკას ტუმცა ის უკვე აღა უსმენდა...ეძინა და მშვიდად სუნთქავდა...
-რა საყვარელია ..-ღიმლმა გადაჰკრა მარიამს სახეზე და სწრაფადვე გაფანტა ფიქრები ჰაერში..ადგა და პლედის მოსატანად გაემართა საძინებლისკენ
-გავიგონე-თქვა ხურციძემ და ახლა ნამდვილად გადაეშვა სიზმრების სამყაროში...

----------------
ბავშვებო საზრვარგარეტ ვარ და პლანშეტიტ ვწერ,ვიცი რომ არის შეცდომები მაგრამ იმედია ამ თავში იმდენი აღარ არის რაც წინა ორ თავში იყო...იმედია ისიამოვნებთ, ძალიან დიდი მადლობა ყველას!!! ძალიან ძალიან მაბედნიერებთ თქვენი ტკბილი სიტყვებით!!