ელენე ნიკოს გაყვა და ორივე სწრაფი ნაბიჯით გაემართა სახლისკენ.ორივე დალორთხილი იყო და სიცივისგან კანკალებდნენ.კიბეები უცებ აირბინეს და სახლში შევიდნენ.სახლში შესვლისთანავე ნიკოს და ელენეს თვალები უცებ,ძალიან სწრაფად შეხვდნენ ერთმანეთს და დაუფიქრებლად ერთმანეთისკენ გაიწივნენ.ნიკომ ცხელი ხელები წელზე შემოხვია.მკლავები,რომლებიც რამდნიმე წუთის წინ ყინულივით ცივები იყვნენ,ელენეს ცეცხლივით ცხელი ეჩვენებოდა.ცხელი ეჩვენებოდა ნიკოს ტუჩებიც,რომლებიც გამალებით და შეუჩერებლად კოცნიდნენ.ელენემ ნიკოს კისერზე შემოხვეული ხელები მის თმაში შეაცურა,რამაც ნიკოში უფრო მეტად გააღვიძა ცხოველი.ელენე კედლისკენ მიატრიალა და ზურგზე კოცნიდა,უკვე მისი დეკოლტის ქვეშ აპირებდა ხელების შეცურებას,როცა ელენემ მისი გაჩერება სცადა
-მოიცა,ასე არ შეიძლება
-რა? - იკითხა ნიკომ,თუმცა შეჩერებას აშკარად არ აპირებდა
-წესიერად არც კი ვიცნობთ ერთმანეთს
-მე უკვე გიცნობ,მშვენივრად გიცნობ - გრძნობით უთხრა ნიკომ და თვალებში ჩახედა და მაინც განარგძობდა მისი სხეულის მოფერებას.დიდხანს ლამობდა ელენეს მაისურის ქვეშ შეღწევას და როგორც იქნა დეკოლტე მოაშორა და იატაკზე დააგდო.ელენეც იგივეს გაკეთებას ცდილობდა ნიკოსთვის,რომელმაც გეზი საძინებლისკენ აიღო,თან კოცნას არ წყვეტდა.საძინებელში შეაღწია,ლოგინს მიუახლოვდა და ელენეს ხელი უხეშად ჰკრა.
სექსიც ისევე უხეში ექნება,როგორიც ხასიათი აქვსო,გაიფიქრა ელენემ,თან გაკვირვებული იყო ხევსური მამაკაცის ასეთი თამამი ნაბიჯით,თუმცა ახლა მისი ხევსურობა სულაც არ ადარდებდა.მხოლოდ ერთადერთ სურვილზე ფიქრობდა - ამ თავბრუდამხვევ მამაკაცს რაც შეიძლება მალე დაუფლებოდა.ნიკო ელენეს ზემოდან მოექცა და ისევ გამალებით კოცნიდა,ჯერ ტუჩებში,შემდეგ კი მკერდისკენ გადაინაცვლა.მისი მკერდი ხელში მოიქცია,უხეშად მოუჭირა,შემდეგ აკოცა,რამაც ორივე უფრო მეტად აღაგზნო.ლიფი ერთი ხელის მოსმით მოაშორა და ახლა შიშველ მკერდზე განაგრძო კოცნა,რასაც ელენეს კვნესა მოჰყვა.ნიკო ამაზე მეტად აღიგზნო და გააცნობიერა,რომ ელენე მის გამაგრებულ ასოს გრძნობდა.ელენეს კოცნას განაგრძობდა,ხელი მკერდს მოაშორა და ახლა ელენეს შარვალს უახლოვდებოდა.ხელი შარვლის შიგნით,უფრო ქვემოთ ჩააცურა,ამას ელენეს ხმამაღალი კვნესა მოყვა,რომელიც იგივეს გაკეთებას აპირებდა.ხელი ნიკოს შარვლისკენ წაიღო და გამაგრებულ ასოს მოუჭირა,შემდეგ ღილი შეუხსნა და ახლა ხელში მოიქცია.ნიკოს ღრმა სუნთქვა ელენეს უფრო აღაგზნებდა,ახლა ის უნდოდა,რომ რაც შეიძლება მალე შეეღწია მასში.შარვალი შეუხსნა და სწრაფად გახადა.ელენე მისი შარვლის გახდას ცდილობდა,თუმცა ნიკოს სწრაფმა მოძრაობებმა ხელი შეუშალა.ნიკომ საცვალიც ერთი ხელის მოსმით გახადა,მისი ფეხები ერთმანეთს დააშორა და უცებ შევიდა მასში.ამაზე ორივეს ხმამაღალი კვნესა აღმოხდათ.თვალებით ერთმანეთთან კონტაქტს ამყარებდნენ,რაც აქტს უფრო სასიამოვნოს ხდიდა.ნიკოს სხეული სწრაფად მოძრაობდა და მის ქვეშ მოყოლილი ელენეც მის მოძრაობებს ყვებოდა.კულმინაციას სწრაფად მიაღწიეს,რასაც ორივეს ცხოველური ყვირილი მოყვა.დაღლილი ნიკო ლოგინზე დაეცა,მაგრამ ელენე მის ზემოდან სწრაფად მოექცა და მოდუნების საშუალება არ მისცა.რამოდენიმე ორგაზმის შემდეგ ორივე ქოშინით მიესვენა ლოგინზე.ელენემ ნიკოს მკლავზე დაადო თავი,შემდეგ მის მკერდზე გადაინაცვლა,ნიკომაც მკლავი შემოხვია,ცხელ სხეულზე მიიკრა და გულში ჩაიხუტა
-საოცრება ხარ - ჩუმად ჩასჩურჩულა ნიკომ
-შენც -ახედა ელენემ
ნიკომ საწოლის გვერდით მდგარი უჯრიდან სიგარეტი ამოიღო და მოუკიდა.
-მეც მომეცი
-ეწევი? - გაუკვირდა ნიკოს
-ხო,რატომ გაგიკვირდა?
-არ გამკვირვებია,უბრალოდ აქ ამას ხშირად არ ვხვდები - გაეღიმა ნიკოს
რამოდენიმე წუთიანი დუმილის შემდეგ ელენემ საუბარი დაიწყო.
-წეღან მითხარი,რომ აქამდეც მიცნობდი - მუცელზე დაწვა და ნიკოს სახეში შეხედა
-გითხარი
-რა იგულისხმე? - ღიმილით კითხა ელენემ
-ის,რაც გითხარი
-შეეშვი ქარაგმებით საუბარს,მართლა გეკითხები
-მეც მართლა გეუბნევი.დაგინახე თუ არა,ისეთი გრძნობა დამეუფლა,თითქოს აქამდეც გიცნობდი
-პირველად რომ მოვედი შენთან,არც კი შემოგიხედავს
-ჰო,ვიცი
-მერე?ეგ როგორ?
-უბრალოდ - რამოდენიმე წამიანი დუმილის შემდეგ განაგრძო ნიკომ - არანაირი სურვილი არ მაქვს ისევ შემიყვარდეს ვინმე - უცებ შეეცვალა ხმა ნიკოს
-მომავლის გეშინია
-ალბათ.წარსული სულ თან დამყვება
-ცხოვრება გრძელდება,ყველაფერი წინ გაქვს
-სათქმელად ადვილია - ტკივილნარევი ხმით უთხრა ნიკომ - იცი,უცნაური გრძნობა გამიჩნდა,რაც შენ შეგხვდი,ამის გამო ეს დრო თავი ამიტომ მეჭირა შენგან შორს.შენი ხმა გავიგე თუ არა,მაშინვე ვიგრძენი,რომ შენთან რაღაც მაკავშირებდა - ღიმილით უთხრა ნიკომ და თვალებში შეხედა
-მე კიდევ - ელენემ თავი მის მკერდზე დადო,თითქოს საკუთარი გრძნობების შესახებ საუბრის ეშინოდა,ან ერიდებოდა და ხმა სევდიანი გაუხდა - ვგრძნობ,რომ არ მინდა შენგან წასვლა.შენთან თავს ისე ვგრძნობ,როგორც საკუთარ სახლში,რატომღაც შენთან ძალიან მშვიდად ვარ,არაფერზე არ ვფიქრობ
-მესმის - თავზე აკოცა ნიკომ
-იცი,ახალა დავიჯერე,რომ ერთი ნახვით შეყვარება რეალურია
ნიკოს მის ნათქვამზე გაეცინა
-როგორ არ მინდა,რომ დრო გავიდეს - განაგრძო ელენემ
-არც მე არ მინდა,ვერ წარმოიდგენ,როგორ არ მინდა
-არა,მშვენივრად ვიცი.მოდი,ხვალინდელი დღე დავგეგმოთ
-შენ რა გინდა,რომ გავაკეთოთ?
-აქაურობა შენ იცი კარგად,მე მეკითხები?
-მოიცა,დავფიქრდები.ჰმ,ერთი ლამაზი ადგილი ვიცი,იმაზე მაღლაა,ვიდრე ახლა ვართ
-მთაა?
-კი,ძალიან მაღალი ადგილია,ნახავ,როგორ მოგეწონება.საღამოთი წავიდეთ,ვარსკვლავებიანი ცის ფონზე უფრო ლამაზია ხედი
-ერთი სული მაქვს
-ჰოდა,თბილად ჩაიცვი.ჰო,მართლა,შენზე მომიყევი,შენს ცხოვრებაზე
-ამაში არც ისე კარგი ვარ.არ შემიძლია ჩემი ბიოგრაფიის მოყოლა.ჯობს შენ მკითხო რაც გაინტერესებს
-რას საქმიანობ,როგორ ერთობი,შენს მეგობრებზე მომიყევი,შენს პირად ცხოვრებაზე
-მოკლედ,დაცამთავრე ჟურნალისტიკის ფაკულტეტი.ბავშვობიდანვე ომის რეპორტიორობა მინდოდა,თუმცა ჯერ არ ვარ.ბევრი მეგობარი მყავს,თუმცა ახლო მეგობარი მხოლოდ რამდენიმე.როგორ გითხრა,არც ისე ახლო მეგობრები მყავს,გულთან არავის ვუშვებ ახლოს,რადგან არ მინდა მატკინონ.ეს ერთხელ უკვე მოხდა და არანაირი სურვილი არ მაქვს კიდევ განმეორდეს
-რას გულისხმობ?გული ვინ გატკინა?
-მეგობარმა
-როგორ?იმედია შეყვარებული არ წაგართვა - გაეღიმა ნიკოს
-არა,რა თქმა უნდა.ასეთი სულელური ურთიერთობა არ გვქონია.ბავშვობიდანვე ერთად ვიყავით,მაგრამ მერე რაღაც მოხდა,არ ვიცი რა.დავშორდით,გავუცხოვდით.უბრალდ...არც ისე სასიამოვნოა ჩემთვის ამაზე საუბარი
-თუ არ გინდა ნუ მომიყვები - შეაწყვეტინა ნიკომ
-არა,მინდა.პირველად გამიჩნდა ამის სურვილი.შემდეგ,აი ასე დავშორდით.ჩემი პირველი საუკეთესო მეგობარი იყო,მხოლოდ მასთან შემეძლო თავისუფლად ყველაფერზე,ყველა ტკივილზე საუბარი,შესანიშნავ დროს ვატარებდით ერთად.უბრალოდ იდეალური მეგობრები ვიყავით,ვერასდროს წარმოვიდგენდი,რომ ოდესმე ერთმანეთს დავკარგავდით,ვერასდროს.ეს აბავი ასე,ტრავმასავით დამრჩა და ყოველთვის რაღაც მწყდება გულში,როცა ამაზე ვფიქრობ.ამის შემდეგ გამიჩნდა შიში,საყვარელი ადამიანების დაკარგვის,ამიტომ ვცდილობ ისე არავის დავუახლოვდე,რომ შემდეგ დაკარგვა ვერ გადავიტანო
-გასაგებია
-რაც შეეხება თავისუფალ დროს,ან მეგობრებთან ერთად ვატარებ,ან სახლში ვზივარ,ვჭამ,ფილმებს ვუყურებ ან წიგნებს ვკითხულობ
-შენს ოჯახზე მომიყევი
-ოჯახი არ მყავს,უფროსწორად მხოლოდ ძმა მყავს,თუმცა ოჯახი ფაქტობრივად,არ გვქვია
-ეგ როგორ?
-ისევე,როგორც შენ
ნიკო გაჩუმდა
-ჩემი პირადი ცხოვრება ჩემი შეყვარებული იყო,რომელსაც ახლახანს დავშორდი,თუმცა ისედაც ვხვდებიდი,რომ ჩემთვის არც ისეთი ძვირფასი იყო,როგორც მეგონა
-რატომ დაშორდი?
-მიღალატა
-რა?შენ?
-ხო - გაეღიმა ელენეს
-რა მოხდა?
-რომანი გააბა ქალთან,რომელიც თითქმის ბებიად ეკუთვნოდა.ტიპიური დიდმკერდიანი,დიდტუჩებიანი და დიდსაჯდომიანი ქალი იყო და როგორც ხდება ხოლმე,ახალგაზრდებზე ნადირობდა
-ნუ,დიდი მკერდი შენც გაქვს და სადღა გარბოდა? - გაეცინა ნიკოს,ელენეს კი არც კი გაღიმებოდა.შეატყო,რომ ჯერ კიდევ ვერ გადაეტანა ეს ამბავი - ვინ იყი ის ქალი,ვისთანაც გღალატობდა? - დასერიოზულდა ნიკო
-არ ვიცი,ვიღაც შეძლებული,ასაკში შესული ქალი ყოფილა
-როგორ გაიგე.რომ გღალატობდა?
-ყველაფერი ჩემი თვალით ვნახე.მივლინებიდან უნდა დაბრუნებულიყო თორნიკე.ვიფიქრე,დავხვდებიდი სახლში და გაუხარდებოდა.მისი სახლის გასაღებიც მქონდა.ჰოდა,იმ დღისით ავედი,კარი გავაღე და უცნაური ხმები შემომესმა.საძინებლისკენ გავემართე და რას ვხედავ,ნამდვილი ,,სექს ფართი” გაუმართავთ,თანაც იმ ლოგინზე,სადაც ერთად ჩვენც გვეძინა ხოლმე.არ ვიცი,იმ წუთას რა დამემართა,ვეღარ ვაზროვნებდი,ვგრძნობდი,რომ გონებას ვკარგავდი,ამ დროს იმ ქალმა დამინახა ადგილზევე გაშრა.ჩემს შეყვარებულს სექსი აქვს ბებიის ტოლ ქალთან და ამისთვის გასამრჯელოს იღებს
-რა?სერიოზულად?
-კი,სერიოზულად
-მერე?რომ დაგინახეს რა მოხდა?
-მაშინვე წავეიდ სახლიდან.თორნიკე ნახევრად შიშველი გარეთ გამოვარდა,მიხსნიდა,ვიცი რასაც ფიქრობ,მაგრამ არ მიყვარს,არც სექსისთვის და სიამოვნებისთვის ვარ მასთანო,ფული ძალიან მჭირდებოდა და ეს შენც იციო.ფული ვიცოდი,რომ მართლა სჭირდებოდა,რადგან დედამისი ავადმყოფობს,მეც როგორც შემეძლო ვეხმარებიდი,თუმცა უფულობა არ ამართლებს მის საქციელს.როგორც შემდეგ გავიგე,მაშინ მივლინებაშიც ერთად ყოფილან.ერთ მხრივ შემეცოდა კიდეც თორნიკე,მაგრამ ვერ ვაპატიე
-შერიგება არ უცდია?
-კი,როგორ არა.ახლაც ესემესებს მიგზავნის ხოლმე,მაგრამ ,, გასრულდა ესე ამბავი, ვითა სიზმარი ღამისა“
ნიკოს შოთასეულ გამოთქმაზე გეღიმა
-დედ-მამა?
-დედა თითქმის არ მახსოვს,ადრე დაიღუპა.მერე ცოტა რომ წამოვიზარდე,მამაც დაიღუპა
-სამწუხაროა.რითი დაიღუპნენ?
-დედაჩემს სიმსივნე ქონდა,მამა ავარიაში მოყვა
-მერე,ვისთან იზრდებოდით? - შეწუხებული სახით კითხა ნიკომ
-მამიდასთან,მაგრამ მას თავისი ოჯახი ყავს,რამდენი ხანი დავრჩებოდით მასთან.უნივერსიტეტში სწავლა რომდავიწყეთ,მუშაობაც დავიწყეთ პარალელურად და ბინა ვიქირავეთ,შემდეგ ცოტა ფულიც რომ ვიშოვეთ,სახლები ვიყიდეთ და ცალ-ცალკე გადავედით
-შენს ძმაზე მომიყევი
-ჩემს ძმას თავისი ცხოვრება აქვს.და-ძმური ურთიერთობა არასდროს გვქონია,ერთმანეთს ვერ ვუგებთ.ის ბოჰემური ცხოვრებით ცხოვრობს,მე - არა,თუმცა ძალიან ჭკვიანი და ნიჭიერია.ხანდახან ვნახულობთ კიდეც ერთმანეთს
-შენს ოჯახზე ასე ცივად რატომ საუბრობ?
-საიდან მოიტანე?
-გაკვირდებოდი
ელენე რამდენიმე წამით დადუმდა,შემდეგ განაგრზო
-ჩემს ოჯახთან არც ისე კარგი მოგონებები მაკავშირებს
-რას გულისხმობ?
-მოდი,სხვა დროს გავაგრძელოთ საუბარი,ახლა კი უბრალოდ დავტკბეთ ერთმანეთით - ჩაეხუტა ელენე
-როგორც შენ იტყვი
-შენც მომიყევი შენს ოჯახზე
-ალბათ გითხრეს უკვე ჩემი ამბავი
-კი,მითხრეს
-ავარიაში მოვყევით.სამივე დაიღუპა - ნიკოს აშკარად უმძიმდა ამაზე საუბარი - ჩემი პატარები,რა უსუსურები იყვნენ,მათ ხომ არაფერი დაუშავებიათ.ხშირად ვეკითხები ჩემს თავს,რატომ წაიყვანა ღმერთმა ისინი,ძალიან მენატრებიან,ვერ წარმოიდგენ როგორ
-მგონია,ღმერთი რომ არსებობდეს,ასეთი რამეები არ მოხდებოდა
-ცდები,ღმერთი არსებობს,როგორც იტყვიან,მასაც კარგები უნდა თავისთვის
-მე დიდი ხნის წინ შევიცვალე ამაზე აზრი
-ხანდახან როგორ მინდა ყველაფერი დამავიწყდეს.ამდენი წელი გავიდა და ტკივილი ჯერაც არ გამნელებია
-ნეტავ შემეძლოს დახმარება - უფრო მაგრად ჩაეხუტა ელენე
-რამე საინტერესოზე ვისაუბროთ
-კარგი.ჰმ.როგორც გავიგე,აქ ისევ აკვნიდანვე ნიშნავენ გოგოებს,მართალია?
-ეს თითქმის აღარ ხდება.ნუ,შიგ და შიგ კიდევ ხდება,დღემდე შემორჩა ეს ტრადიცია
-ტრადიცია?კარგი რა,ეს ხომ ძალადობაა
-პრინციპში კი,მაგრამ ეს აქ ტრადიციაა
-არ გეთანხმები,ძალადობა ვერ იქნება ტრადიცია.ზოგადად,მთიან რეგიონებში ქალები მეტად არიან დაჩაგრულები,ვიდრე ქალაქებში
-დამიჯერე,აქ,ჩვენთან არავინ იჩაგრება
-შენ ყოველდღე გესმის ეს ყველაფერი და ლოგიკურია,ვერ ხვდები,რომ რაც ჩვენს ქვეყანაში ხდება,ძალადობაა.ყველაზე ცუდი ის არის,რომ თვითონ ქალები არ ცდილობენ საკუთარი უფლებების დაცვას
-მესმის რასაც ამბობ,მაგრამ ქართველები ქალის პატივისცემით ოდითგანვე გამოვირჩევით
-მე კიდევ სრულიად საპირისპიროს ვფქირობ.გამოვირჩეოდით რამდენიმე საუკინის წინ,ახლა ყველაფერი პირიქითაა
-ესეიგი,ფემინისტი ხარ - გაეღიმა მიკოს
-რა თქმა უნდა,ვარ.გენდერული თანასწორობა ყველგან და ყოველთვის.შენ არ ხარ ფემინისტი?
-გაგიკვირდება მთიელი კაცისგან და ვარ.გენდერული თანასწორობის მომხრე ყოველთვის ვარ,შეიძლება ითქვას,რომ რაღაც დოზით სექსისტიც ვარ,ოღონდ არა პატრიარქატული,არამედ მატრიარქატული.ვფიქრობ,რომ ქალი წმინდა არსებაა,კაცზე გაცილებით წმინდა და სუფთა
-პირველად შევხვდი შენნაირ მამაკაცს - აღფრთოვანდა ელენე - მაგრამ მე მაინც მგონია,რომ ზოგი ტრადიცია ძალაოდბაა
ნიკოს გაეცინა და ლოყაზე აკოცა.ცოტა ხნით ისევ ისაუბრეს.ელენეს მალე ჩასთვლიმა და ღრმა ძილს მიეცა,თუმცა ნიკოს ძილი არაფრით არ მიეკარა.
ქარის შემაძრწუნებელმა ხმამ ელენე შეშინებული გამოაღვიძა.გვერდით მიიხედა,ნიკო ლოგინში არ იყო.ჩაბნელებული ოთახი მოათვალიერა,თუმცა ოთახში არ იყო.ნიკოს გაუჩინარებამ ამ ქარის ხმის ფონზე ძალიან შეაშინა.მობილური ტანსაცმელზე მიანათა.შარვლისა და მაისურის ჩაცმა დაეზარა,მიუხედავად იმისა,რომ სციოდა,ამიტომ ლოგინთან დაგდებული ნიკოს პერანგი შემოიცვა და ოთახიდან ფრთხილად გავიდა.ნიკო არსად არ ჩანდა.მისაღებში გავიდა და თვალი ვერსად მოკრა.გარეთ ხომ არ გავიდაო,გაიფიქრა და ფანჯარას მიუახლოვდა
-მე მეძებ? - მოულოდნელად დაუძახა უკნიდან ნიკომ და ელენე შიშისგან შეხტა
-ნიკო,როგორ შემაშინე
-მაპატიე,არ მინდოდა - უთხრა ცივად და ბუხრის წინ,დივანზე ჩამოჯდა
ელენეს გაუკვირდა მისი ასეთი პასუხი,ნუთუ ის ნიკო,რომელსაც რამდენიმე საათის წინ ელაპარაკა ისევ ისეთი ცივი გამხდარიყო,როგორიც თავიდან იყო
-რა გჭირს?
-არაფერი,ვერ დავიძინე და გამოვედი
-თუ მარტო წოლას ხარ მიჩვეული და ვერ იძინებ,შემიძლია ამ დივანზე დავიძინო
-არა,არა,რა სისულელეა,მშვენივრად ვისვენებ
-რამე გჭირს და ვერ მეუბნევი?
-არა,არაფერი არ მჭირს მშვენივრად ვარ
-არ ხარ მშვენივრად.რაღაც აშკარად გაწუხებს.მე გაწყენინე რამე?რამე ისეთი გითხარი?
-შენ არაფერ შუაში ხარ - ისევ ცივად უპასუხა ნიკომ
-გასაგებია - ელენე მიხვდა,რომ ნიკო მის გვერდით გარდაცვლილ ცოლზე ფიქრობდა და სწორედ ეს იყო,მისი გაციების მიზეზი.თავი ცოტა არ იყოს და შეურაცხყოფილად,ან ზედმეტად იგრძნო და უთქმელად შევიდა ოთახში.ნიკოს პიჯაკი გაიხადა და თავის ადგილას დაწვა.
,,მაინც რისი იმედი მქონდა?მეგონა ცოლს დაივიწყებდა ჩემს ერთი დღის გაცნობილი ადამიანის გამო?არა,გათენდება თუ არა,მაშინვე წავალ,ამას წყალი არ გაუვა” ფიქრობდა გულში ელენე.ამასობაში ოთახისკენ მომავალი ნაბიჯების ხმა გაიგო.ნიკო ზურგშექცეული ელენეს გვერდით დაწვა და ზურგზე თითები ჩამოუსვა.ელენე გრძნობდა,რომ ეს ახლა მის მიმართ სიბრალუკს უფრო გრძნობდა,ვიდრე სიყვარულს.თვალები აუწყლიანდა,ცრემლების შეკავება ვეღარ შეძლო.ახლა,მისი ცრემლები არავის არ უნდა დაენახა,მითუმეტეს კი აი ამ კაცს,რომელიც უკან იწვა და თითებით ეფერებოდა.
-არ მინდა თავი ცუდად იგრძნო.უნდა გესმოდეს,რომ ეს რთულია ჩემთვის ყველაფრის დაწყება,არა იმიტომ,რომ საკმარისად არ შემიყვარდი,პირიქით,არამედ იმიტომ,რომ მეშინია არ დაგკარგო.
ელენემ ღრმად ჩაისუნთქა,რომ მისი ტირილნარევი ხმა შეეცვალა
-არ არის საჭირო თავის მართლება,გათენდება და წავალ.არ გვაქვს მომავალი,დავივიწყოთ რაც მოხდა
-ვიცი,რომ ახლა ბრაზი გალაპარაკებს,მესმის შენი,ვიცი რასაც გრძნობ,მაგრამ მე არსად არ გაგიშვებ,შენს გაშვებას არსად არ ვაპირებ
-ნიკო,გეყოფა - ელენეს ცრემლები უფრო მეტად წამოუვიდა.პირველად შეუყვარდა ადამიანი და ისე შორდებოდა,მასთან ყოფნაც კი ვერ მოასწრო.საკუთარ თავზე ბრაზობდა.მაინც რას ელოდა ან ამ ურთიერთობისგან,ან ამ მამაკაცისგან?თუმცა ფაქტი ერთი იყო,გრძნობდა,რომ მისგან წასვლა არ უნდოდა,თითქოს ეს კაცი მისი სახლიაო.
ნიკომ თავი ზურგზე დაადო.ელენემ კანზე იგრძნო მისი ცრემლები.საყვარელი მამაკაცის ამ მდგომარეობამ უფრო მოუკლა გული. ,,ვინ იცის ახლა რას გრძნობს”,მოსდიოდა ცრემლები,თუმცა სულაც არ აპირებდა მისთვის ამის ჩვენებას.
-არ მინდა გაგიშვა - მთელი ძალით მოეხვია ნიკო - ვერ დაგკარგავ
ელენეს აღარაფერი უპასუხია,თვითონაც მოეხვია ძლიერ მკლავებზე და მიხვდა,რომ მისგან წასვლას ვერ შეძლებდა,ყოველ შემთხვევაში გაღვიძებისთანავე მაინც.მალე ორივეს ჩაეძინა.