ტირილით გავეკიდე და ეზოში დავეწიე.
-მშიშარა ხარ-ბოლო ხმაზე ვუყვირე ,გაჩერდა.
-რა?-გაბრაზებული შემობრუნდა.
-რაც გიაგე, გამბედაობა არ გყოფნის იბრძოლო.
-რისთვის ვიბრძოლო?-სწრაფი ნაბიჯით წამოიწია.
-ჩემთვის.გეუბნები რომ შენი სურვილი მკლავს.-მკერძე ხელი მაგრად დავარტყი და ერთი ნაბიჯით უკან დაიხია.-გუშინ მაწყენინე, გული მატკინე იმის მაგივრად რომ გამოასწორო შეცდომა, სექს მთავაზობ და უარს რომ გეუბნები გარბიხარ, მშლი შენი ცხოვრებიდან?
-ელენე.-მოთინება დაკარგულმა ჩემი სახელი ხმამაღლა წარმოთქვა.
-რა ელენე რაა.-ხელები გავიქნიე და დაველოდე მის მოქმედებას. -ხელი ჩამავლო და სახლშ შემიყვანა. .
-ძალაინ პატარა ხარ.
-პატარა?-გავგიჟდი სირაზიზგან- რას ნიშნავს პატარა ვარ.
-მე არ ვარ იმ კატეგორიის კაცი ვინმეს ვეხვეწებოდე. -სახეზე ხელი ავიფარე და ძლივს შეკავებული ცრემლები გადმოვუშვი და კედელთან ჩავიკეცე.
-არ ხარ ღირსი.-ჩახლეჩილი ხმით ვუთხარი.-არაფრის ღირსი არ ხარ. -წამოვდექი სირბილით ავირბინე კიბეები და ოთახში შევიკეთე,ჩანთაში სწრაფად ჩავყარე ნივთები და გარეთ გავედი.
-ელენე.-ვაჩე დაბლა დამხვდა.
-შენი დანახვაც არ მინდა. შენ.. შენ არ ხარ ჩემი სიყვარულის ღირსი. -აკანკალებულ ხმას ვერ ვაკონროლებდი.
-რა ელენეე?-თვალები გაუფართოვდა და ყელზე ძარღვები დაებერა.
-რაც გაიგე, ეხლა გამატარე.-კარებისკენ გავიწიე.
-ელენე.-მკლავში ჩამავლო ხელი.
-ვაჩე შემეშვი.-ღონე მიხდილმა ავხედე.ემოციებმა თავისი ქნა და ხელებში ჩავუვარდი.ონზე მის ოთახში მოვედი, ნელიკო დანი და ვაჩე სამივე დამჩერებოდა.
-ვაიმე შვილო კიდევ კაი გაახილე თვალები.-დანი ხელში ეჭირა და თან აქანავებდა პატარას.
-კარგად ვარ.-წამოვიწიე და თავბრუ ისევ დამეხვა.
-დაწექი.-მკაცრად მითხრა.
-შენ ნუ გხედავ. -შევუღრინე.ნელიკოს გაუკვირდა, კი ხვდებოდა რატომაც ვეეუბნებოდი. მე დაგტოვებთ თქვენ ილაპარაკეთო, ხმადაბლა შემოგვაპარა და ოთახიდან გავიდა.
-არ ვიცი რა უნდა გითხრა.-საწოლის კიდესთან ჩამოჯდა. ფეხზე ხელი მომისვა.
-არაფერი ვაჩე რა უნდა მითრა.-განადგურებულმა გავხედე.
-ზედმეტად ართულებ.ჩვენ შეგვეძლო...
-რა შეგვეძლო? როცა აგიდგეოდა შემოსულიყავი გეხმარე და დილით ვითომც არაფერი?-წამოვჯექი.
-მე ეგ არ მითქვამს, არ მაცდი ელენე ლაპარაკს და რა უნდა გაიგო.
-კაი თქვი. გისმენ-ხელები გულზე გადავიჯვარედინე და გავხედე.
-რა აუცილებელია გრძნობები, ხო შეიძლება თავისუფალი ურთიერთობა გვქონდეს, ვნებას ვგრძნობთ და ხომ შეიძლება ამით დავკმაყოფილდეთ.
-მორჩი?-აწყლიანებული თვალებით გავხედე.-მე არ ვარ გამოცდილი ქალი სექსში, მე კარგ პარტნიორობას ვერ გაგიწევ. მე...-ხმა გამიწყდა.
-შენ უმშვენიეესი ხარ,ძალიან სექსუალური, მიზიდავ, მაგრამ არ ვარ ისეთი კაცი ასე ადვილად მიყვარდებოდეს ..-თავს ვუქნევდი და ვცდილობდე ცრემლები შემეჩერებინა. -მე სიყვარულს ვერ შემოგთავაზებ, ერთადერთი დანიელია ვინც მიყვარს, მომწონხარ ძალიან თან მაგრამ ეს სიყვარული არ შემიძლია რაა.-თანაგრძნობით მომისვა ხელი.
-გასაგებია.-ჩუმად ვუთხარი.
-დარჩები?-ქვევიდან შემომხედა, თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე. -ჩემი პატარა.-ჩემსკენ მოჩოჩდა და მის ფეხეს შორის მომაქცია, ზურგით მივეყრდენი და თავი მხარზე დავადე.
-შენს ყელზე ვგიჯდები.-ყელზე ხელი მომისვა.
-გთხოვ.-მისკენ ნახევარი ტანით შემოვბრუნდი...
-ნუ მთხოვ, მე სულ გეტყვი რაც მომწონს შენში და ეს უნდა გაგიხარდეს. -ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩამხედა.-უნდა გაკოცო.-ტუჩის მარჯვენა კუთხე ჩატეხა. -ნელა შემეხო და ჯერ ქვედა ტუჩი დააგემოვნა და შემდეგ ზედა. კარებზე ნელიკომ დააკაკუნა.
-ვაჩე შვილო.-მისგან მოშორება ვცადე მაგრამ არ გამიშვა.
-დიახ ნელიკო..-ნელიკოს ჩაეღიმა ერთად რომ გვნახა.
-პატარამ დაიძინა, მე წავალ, საჭმელი მაცივარშია, ერთმანეთს გაუფრთხილდით.-მზრუნველად გადმოგვხედა და წავიდა.
-ეხლა შეგჭამ.-ზემოდან მომექცა.
-ვაჩე,..-შევიშმუშნე.
-მარტო მოგეფერეი.-ტუჩთან მაკოცა, ყელზე გადავიდა და ბოლოს ლავიწზე შეჩერდა.-წამო ვჭამოთ მომშივდა-წამოდგა.
-არ მინდა რაა-წამოვიწუწუნე.
-არავითარი უარი, ხომ ხედავ დღეს ცუდად გახდი. -ხელი მომკიდა და ძალით ჩამიყვანა დაბლა, ფეხის წვერებზე დავდიოდით, დიდ ბელადს ეძინა და არ უნდა გაგვეღვიძებინა. გემრიელად ვჭამეთ, ნელიკოსა საოცარი ხელი ქონდა. დასვრილი ჭურჭელი ნიჟარაში ჩავაწყე, ღრუბელი ავიღე უკან ვაჩე რომ ამეკრა.
-თავი დაანებე, ხვალ მივხედავთ.-თეძოებზე ჩამებღაუჭა.