შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა

"გატაცებული" (თავი 4)


26-08-2018, 01:28
ავტორი qetti22
ნანახია 2 037

  ტკივილი. ტკივილი მაფხიზლებს და გამოვყავარ სიბნელიდან, რომელიც ჩემს გონებაშია. თვალების გახელის ძალა არ მაქვს. ყველაფერი მტკივა. მგონია, რომ ვერ ვმოძრაობ. უკვე ვეღარ ვარჩევ, სულიერი ტკივილი უფრო ძლიერია, თუ ფიზიკური. ჩემი სხეული იმდენადაა ძალაგამოცლილი, რომ მინდება, მთელი დარჩენილი სიცოცხლე გაუნძრევლად ვიყო. ლოგინში ვწევარ. თავი იმდენად მტკივა, რომ ფიქრშიც ხელს მიშლის. ვხვდები, რომ კიდევ ერთხელ არ გაამართლა ჩემმა გაქცევის გეგმამ. ვიცოდი, ყველაფერი ასე მარტივი არ იქნებოდა. ტვინამდე აღწევს ტკივილი, რომელიც ტყვიამ მომაყენა. არ ვიცოდი, რამდენ ხანს ვიყავი უგონოდ. ალბათ, ჩემი სულელური გაქცევის მცდელობის შემდეგ, "ბატონი" ალექსი ძალიან გაბრაზებული იქნებოდა. რადგან ფეხში მესროლა, სავარაუდოდ, არ სურდა, რომ მოვეკალი. მიუხედავად იმისა, რომ ჩავფლავდი და ჩემმა გეგმამ არ გაამართლა, იმედი მაინც არ გამქრალა. იმედი ერთადერთი რამაა, რაც ადამიანს აცოცხლებს, ხოლო თუ მას წაართმევ, მის სიცოცხლეს არანაირი აზრი აღარ ექნება.
   რამდენიმე საათი ისევ უძრავად ვიწექი რბილ ლოგინზე. ხელით ნელა შევეხე ბარძაყს, რომელიც ბინტით იყო შეხვეული. არასდროს მეგონა, რომ ტყვია ამხელა ტკივილს აყენებდა ადამიანს. ბოლოს, ძალას ვიკრებ და თვალებს ვახელ. ისევ ჩემს ოთახში ვარ. თვალებს ვატრიალებ, ისევ იმ საშინელი ოთახის დანახვისას. აქაურობა მეზიზღებოდა. ნელა ვიწევი და გვერდზე ვტრიალდები. ტკივილი ერთიანად მივლის ტანში, მაგრამ მაინც არ ვნებდები და ვცდილობ, სწრაფად შევიცვალო პოზა. ძალა გამოლეული, თავს აღარ ვიწუხებ, რომ ვიმოძრაო. სანამ შემიძლია, მანამ უნდა დავისვენო, რომ ჭრილობა მალე შეხორცდეს. სამი დღეა, რაც აქ ვარ, იმას თუ არ ჩავთვლით, რამდენ ხანს ვიყავი უგონოდ, ჯერ კიდევ არ მქონდა წარმოდგენა, რას მიპირებდა. თავში, ბევრი საშინელი აზრი მიტრიალებს, თუ რას გამიკეთებს ალექსი, მაგრამ ჩემდა გასაოცრად არცერთი არ მაშინებს. ვიცი, რომ აქედან მაინც გავაღწევ.
    ყველგან სიჩუმეა. ხმა არსაიდან ისმის და ეს მაგიჟებს. ვერასდროს ვიტანდი სიჩუმეს. სიჩუმე და მარტოობა. ყველაზე მეტად, ეს ორი რამ მძულს. მიხარია, როდესაც ფეხის ხმას ვიგებ, მაგრამ იმის წარმოდგენა, რომ ეს შეიძლება ალექსი იყოს, მაშინებს. თვალებს ვხუჭავ. კარები იღება და შიგნით ვიღაც შემოდის. თავს ვიკატუნებ, თითქოს მძინავს. ყოველთვის კარგად გამომდიოდა მსახიობობა. ხმით ვხვდები, რომ იქვე მდგარ დივანზე ჩამოჯდა. ალბათ, ელოდება როდის გავიღვიძებ. ყველანაირად ვცდილობ, სიმშვიდე შევინარჩუნო და თამაში გავაგრძელო, მაგრამ ბოლოს ნერვები მღალატობს და უნებლიედ თვალს ვახამხამებ. ჩაცინების ხმა მესმის. ჯანდაბა, გაები ამელია!
  - ვიცი, რომ გღვიძავს. მაინტერესებდა, რამდენ ხანს მოიტყუებდი. - მისი ხმა საშინლად ბოხი იყო. ხმაზე ეტყობოდა, რომ ძალიან გაბრაზებული იყო. თვალები ნელა გავახილე და ლოგინთან მდგარ სილუეტს შევავლე თვალი. თვალებში შეხედვა არ მინდოდა, რადგან მეშინოდა, იმ გაბრაზების ამოკითხვა, რომელიც ჩემმა გაქცევამ გამოიწვია.
  - შემომხედე! - მბრძანებლური ტონით თქვა და დაიხარა. არ ვიცი რატომ, მაგრამ მას დავემორჩილე, თავი ნელა ავწიე და თვალებში შევხედე.
- იცი, რომ ამისთვის ძალიან, ძალიან მწარედ დაისჯები? - მის ხმაში სისასტიკე იგრძნობოდა. გამაკანკალა. ეს არ იყო, სიცივისგან გამიწვეული, ეს იყო იმ შიშისგან, რომელსაც ის მგვრიდა. არაფერი მითქვამს. ვიცოდი, ახლა ხმა, რომ ამომეღო მის წინაშე ავტირდებოდი. ყელში მობჯენილი ბურთის გადაყლაპვა ვცადე. თავი და მუცელი იმდენად ამტკივდა, რომ სუნთქვა მიჭირდა. ის იდგა და პასუხს ელოდა.
- მართლა? და რას იზამ, ტყვიას ამჯერად შუბლში დამახლი? - ირონიულად ვიკითხე ბოლოს. "ენა გააჩუმე ამელია!" ჩამძახა მეორე მემ. არ ვიცი, საიდან მქონდა ამდენი გამბედაობა.
  - ნუ მაბრაზებ ამელია, თორემ საკუთარ ქმედწბებზე პასუხს არ ვაგებ! - ყველანაირად ცდილობდა, რომ აქვე არ აფეთქებულიყო.
- ეგ შენი მუქარა შენთვის შეინახე. შენი არ მეშინია. აქედან მაინც გავიქცევი და შენ ვერაფერს გააკეთებ. - რაც შემეძლო მკაცრად ვუთხარი და თვალებში ჩავხედე. დავინახე, სიბრაზისგან, როგორ ჩაუშავდა მწვანე თვალები. უცებ ვიგრძენი, რომ ლოყა ამეწვა. მან დამარტყა. არასდროს, არავის დაურტყამს ჩემთვის ხელი, მაგრამ მან ეს გააკეთა. მწარედ ჩავიცინე. სწრაფად გავარდა და ისევ მარტო დამტოვა, ამ საშინელ ოთახში. ამჯერად, თავს უფლება მივეცი, რომ ემოციებისგან დავცლილიყავი და ამდენი დღის შემდეგ, პირველად ავქვითინდი როგორც პატარა ბავშვი. იმდენ ხანს ვტიროდი, რომ ბალიში სულ დასველდა. ბოლოს, როგორც იქნა ემოციებისგან დავიცალე. გადავწყვიტე ავმდგარიყავი და ჭუჭყი ჩამომერეცხა. ლოგინიდან ჩამოვბობღდი. ფეხის ტკივილის გამო, ძლივს მივედი აბაზანამდე. შიგნით შევედი და ცხელ წყალში დავდექი. კედელს მივეყრდენი, რომ არ წავქცეულიყავი და ნელა ვცადე სხეულის ჩამობანვა. თავის გასუფთავებას დიდი ხანი მოვუნდი, რადგან სხეული ჯერ კიდევ მტკიოდა. როდესაც გამოვედი, სარკეში ჩემი თავი შევათვალიერე. დავინახე, ტირილისგან დაწითლებული თვალები და ლოყა. იმდენად ვიყავი გამხდარი, რომ ნეკნების დათვლა თავისუფლად შეიძლებოდა. ჩემი თავის ასეთ მდგომარეობაში ნახვამ, ცუდად გამხადა და ანარეკლს, თვალი სწრაფად მოვაშორე. გამოსვლისას, თავი ვერ შევიკავე და სველ იატაკზე დავეცი. დაცემისას, თავი ნიჟარას ჩამოვარტყი. ვიგრძენი, როგორ წამომივიდა სისხლი. ტკივილისგან დავიყვირე, მაგრამ ხმა ჩახლეჩილი მქონდა და დარწმუნებული არ ვიყავი, რომ ვინმე გაიგებდა. ყველაფერი იმდენად მტკიოდა, რომ წამოდგომას ვერ ვახერხებდი, ამიტომ გადავწყვიტე დავლოდებოდი, როდის მომაკითხავდა ვინმე. ათი წუთის შემდეგ, გავიგე როგორ შემოვიდა ის წითური და ჩემი სახელი დაიძახა. გაოცებული დარჩა, როდესაც სააბაზანოში ასეთ მდგომარეობაში მნახა.
- დამეხმარე... - ამოვიხავლე. მრცხვენოდა, რომ იმის გამო რაც გავუკეთე, მაინც ურცხვად ვთხოვდი დახმარებას. თავს ჯერ კიდევ დამნაშავედ ვგრძნობდი, მის წინაშე. ნელა მომიახლოვდა და წამოდგომაში დამეხმარა. ოთახში გამიყვანა და ლოგინზე დამაჯინა. მისი მადლიერი ვიყავი, რომ მეხმარებოდა.
- ბოდიში. - მხოლოდ ეს ვუთხარი. კიდევ ერთხელ მომინდა ტირილი. მხოლოდ თავი დამიქნია. შემდეგ, ფეხზე ჭრილობის დამუშავებას შეუდგა. ჭრილობა გახსნილიყო და სისხლი მომდიოდა. სისხლის არასდროს მეშინოდა, მაგრამ როდესაც ჩემს სხეულზე დავინახე, გულის რევის შეგრძნება დამეუფლა. შუბლიც დამიმუშავა და ლოგინში ჩამაწვინა. მიუხედავად იმისა, რაც იმ დღეს გავუკეთე, მაინც ზრუნავდა ჩემზე. შეიძლება ამას მოვალეობის გამო აკეთებდა, მაგრამ ჩემთვის ესეც ბევრს ნიშნავდა. გასვლისას წითურმა თქვა, რომ საჭმელს ამომიტანდა და ამდენი დღის შემდეგ პირველად გამიღიმა. ცოტა ხანში ლანგრით ხელში გამოჩნდა სადაც სულ ცოტა ხუთი სხეობის საჭმელი ელაგა. მადა საერთოდ არ მქონდა, მაგრამ თავს ძალა დავატანე და ვეცადე, ცოტაოდენი შემწვარი ქათამი და კარტოფილი მეჭამა. წითური იჯდა და მელოდებოდა, როდის დავასრულებდი. მიუხედავად იმისა, რომ კარგად მექცეოდა, მაინც ვერ ვხვდებოდი მის დამოკიდებულებას ჩემდამი.
- უგონოდ რამდენ ხანს ვიყავი? - ბოლოს სიჩუმე მე დავარღვიე. ჯერ კიდევ ძალიან მრცხვენოდა მისი.
- ორი დღე. - მოკლედ მიპასუხა და ფრჩხილებს დააშტერდა. ალბათ, ერთი სული ჰქონდა, როდის გავიდოდა ამ ოთახიდან. ხმა აღარ ამომიღია, მალე დავასრულე ჭამა და გოგონამაც სწრაფად დატოვა ოთახი.
   მას შემდეგ, ერთი კვირა გავიდა. ყოველი დღე საშინლად მომაბეზრებელი იყო. მთელი დღეები მარტო მიწევდა ყოფნა. ფეხზე ჭრილობა თითქმის მომირჩა და სიარულიც შემეძლო, მაგრამ ტკივილი ბოლომდე არ გამქრალა. ამ ერთი კვირის განმავლობაში, ალექსი ერთხელაც არ მინახავს, რაც ძალიან მახარებდა. ოთახიდან ძალიან იშვიათად გავდიოდი, მხოლოდ წითური მოდიოდა დღეში ერთხელ, იმის შესამოწმებლად, რამე ხომ არ მჭირდებოდა. დამლაპარაკებელი არავინ იყო და ამას ჭკუიდან გადავყავდი.
  მობეზრებულმა, გადავწყვიტე ამ ოთახიდან გავსულიყავი და სახლი დამეთვალიერებინა. არ ვიცოდი, შეიძლებოდა თუ არა ოთახიდან გასვლა, მაგრამ არ მადარდებდა, თანაც კარებს აღარ კეტავდნენ. გაქცევაზე ყოველ დღე ვფიქრობდი, მაგრამ ამჯერად ასე უყურადღებოდ არ უნდა მოვქცეულიყავი. ოთახიდან ჩუმად გამოვედი. მთელი სახლი დავათვალიერე. ყველაფერი, ძალიან ლამაზი და მდიდრული იყო. სახლის სიდიდე არ მაოცებდა, მხოლოდ ის მაკვირვებდა, რომ ამხელა სახლში ალექსი მარტო ცხოვრობდა. ბოლოს, ბევრი ბოდიალის შემდეგ, ჩემთვის აკრძალულ ოთახს მივადექი. ბატონი ალექსის ოთახს. იმდენად ვყავდი ცნობისმოყვარეობას მოცული, რომ სანამ თავს შევაჩერებდი, მანამ გავაღე კარები. გამიხარდა როდესაც ღია დამხვდა. შიგნით შევედი. დიდი ოთახი იყო. მუქი ფერის კედლებით, რომლებსაც ასევე, მუქი ფერის ავეჯი ამშვენებდა. ოთახი საკმაოდ დიდი იყო. ერთი კედელი, მთლიანად წიგნებით იყო სავსე, რომლითაც ძალიან მოვიხიბლე. ბოლოს, გადაწყვეტილება მივიღე, სანამ ალექსი დაბრუნდებოდა ოთახი დამეტოვებინა. სწრაფად გამოვედი და სახლის მარცხენა მხარეს წავედი.  ყველაფერი ისეთივე იყო, როგორც სახლის მეორე მხარეს, მაგრამ ჩემი ყურადრება, ერთმა ჩაკეტილმა კარებმა მიიქცია.  ძალიან მინდოდა შესვლა, მაგრამ გასაღების გარეშე, კარს ვერ გავაღებდი. გადავწყვიტე, თავი დამენებებინა და ჩემს ოთახში დავბრუნებულიყავი. მთელი ღამე არ მეძინა. ინტერესი მკლავდა, გამეგო თუ რა იყო ჩაკეტილი კარის უკან. სრულიად შესაძლებელი იყო, რომ იმ კარის უკან, არაფერი ყოფილიყო, მაგრამ თავს ვერაფერს ვუხერხებდი. ბოლოს, საკუთარ თავს დავპირდი, რომ დილით, ისევ დავბრუნდებოდი იმ კარებთან.
  დილით ძალიან ადრე გამეღვიძა. დაველოდე, როდის მოვიდოდა წითური. სწრაფად ვისაუზმე და როდესაც, როგორც იქნა მოვიშორე გოგონა, ოთახიდან ფეხაკრეფით გავედი. თავი, პატარა ბავშვი მეგონა, რომელიც იმის ჩადენას აპირებდა, რასაც უფროსები უკრძალავდნენ. კარებთან მალე მივედი და შევამოწმე, ღია ხომ არ იყო. ცოტა ხანს ფიქრის შემდეგ, გადავწყვიტე ალექსის ოთახში, გასაღები მომეძებნა. გული სწრაფად მიცემდა, იმდენად სწრაფად, რომ მეგონა საგულედან ამოვარდებოდა. ადრენალინის მოზღვავებას ვგრძნობდი და უფრო მეტად მინდებოდა, იმ იდუმალებით მოცული კარების გაღება. ვიცოდი, რომ სისულელეს ვაკეთებდი, მაგრამ რაიმეს გაკეთება მჭირდებოდა, თორემ მოწყენილობით, აუცილებლად მოვკვდებოდი. ბევრი ძებნის შემდეგ, გასაღებების ასხმა ვიპოვნე. ზუსტად არ ვიცოდი, რომელი აღებდა, ამიტომ ყველა წავიღე. გული დამწყდა, როდესაც კარებს არცერთი მოერგო, მაგრამ ბოლოს ბედმა გამიღიმა და კარები გაიღო. სიხარულით შევყვირე და ხტუნვა დავიწყე პატარა ბავშვივით. როდესაც დავწყნარდი, ჩასვლა გადავწყვიტე. კარების იქით, კიბეები დაბლა მიდიოდა, მის შემდეგ, კი დერეფანი მოჩანდა. კიბეები სწრაფად ჩავიარე. სულ სიბნელე იყო, მხოლოდ ალაგ-ალაგ ანათებდა სინათლე. მალე, კიდევ ერთ პატარა კარს მივადექი. მობეზრებული, უკან დაბრუნებას ვაპირებდი, როდესაც მეორე მხრიდან ხმა მომესმა. ცოტა ხანს გავჩერდი. კიდევ ერთხელ გავიგე ხმა. გოგონას ხმას ჰგავდა. ვიფიქრე მეჩვენებოდა, მაგრამ ხმა არ წყდებოდა. ერთ-ერთი გასაღები კარებს მოვარგე და გამიკვირდა, რომ მაშინვე გაიღო. მეორე მხრიდან გამომავალმა სინათლემ, თვალი მომჭრა. შიგნით შევედი და ჩემს გაკვირვებას საზღვარი არ ჰქონდა, როდესაც ათი გაუჩინარებული გოგონა დავინახე.


--------------------
მოკლედ ძალიან დიდი ბოდიში, რომ გალოდინეთ :( ქალაქში არ ვიყავი და ვერ მოვიცალე, რომ დამეწერა, მაგრამ გპირდებით ამიერიდან არასდროს გადავაცილებ დათქმულ დროს და ვეცდები მალმალე ავტვირთო ????????❤️❤️ძალიან მიხარია, რომ კითხულობთ. ყველანაირად ვეცადე დიდი თავი დამედო და იმედია მოგეწონებათ ❤️❤️ თქვენი კომენტარები ძალიან დიდ სტიმულს მაძლევს ????❤️❤️❤️ მაინტერესებთ რას ფიქრობთ ამელიაზე და ასევე ოთახზე რომელიც მან აღმოაიჩნა???????? ასევე მაინტერესებს თქვენი აზრი ალექსზე და იმ წითურზე ????❤️❤️❤️ველი დიდ კომენტარებს ❤️❤️❤️



№1 სტუმარი Wero

ისეთი თავი იყოო,რომ ახლაც შოკში ვარ. 3:19 წუთია და ნახევრად მძინავს. მინდა დავწერო რაღაც,მაგრამ არ გამომდის. არეული ვარ(((" ველოდები შემდეგს! აბა შენ იცი,წარმატებებიიი ჭკვიანოოო.!

 


№2  offline წევრი qetti22

Wero
ისეთი თავი იყოო,რომ ახლაც შოკში ვარ. 3:19 წუთია და ნახევრად მძინავს. მინდა დავწერო რაღაც,მაგრამ არ გამომდის. არეული ვარ(((" ველოდები შემდეგს! აბა შენ იცი,წარმატებებიიი ჭკვიანოოო.!

დიდი დიდი მადლობა ???????? ძალიან მიხარია რომ მოგეწონა შემდეგი კი მალე იქნება ❤️❤️

 


№3 სტუმარი სტუმარი anuchki

Dzalian momewona male dade Ra.ras dadzvreba Amelia neta erti dajdes tavis otaxshi Da daelodos aleqs.ox Ra vart es gogoebi ra

 


№4 სტუმარი სტუმარი bubu

momwons es istoria, magram ver vxvdebi am gogoebs ristvis istacebs

 


№5  offline აქტიური მკითხველი grafo

მე მომწონს ისტორიაც. სიუჟეტიც. ნაწერიც გამართულია.
წერე რაც გინდა და როგორც, უბრალოდ გთხოვ ბედნიერად დაასრულე :D.
წითურზე არაფერს არ ვფიქრობ. არც მიმინიჭებია დიდი მშნიშვნელობა, მე9რე ხარისხოვანი გმირი მეგონა და არა?!
ალექსი კიდევ მგონია რომ, რაღაც მიზეზით ამწყვდევს ამ გოგოებს.უფრო მგონია რომ საფრთხისგან იცავს ამათ ან რაღაც ამდგვარი. ქალზე ძალადობას არ ვამართლებ, მაგრამ იმ ხელის გარტყმის გამო ჯვარზე ვერ ვაცვამ. მიჩვეულია თქმას და შესრულებას, ახლა კი...მგონია, რომ ნელნელა გავერკვევით ყველაფერში და ალექსიც ადამიანურ ჩვევებს ისწავლის ან დაიბრუნებს.

 


№6  offline წევრი qetti22

სტუმარი anuchki
Dzalian momewona male dade Ra.ras dadzvreba Amelia neta erti dajdes tavis otaxshi Da daelodos aleqs.ox Ra vart es gogoebi ra

მალე დავდებ აუცილებლად ???? აი ამელიაზე კი გეთანხმები ნამდვილად ვერ ისვენებს და კარგ შარშიც გაებმევა ????❤️❤️

სტუმარი bubu
momwons es istoria, magram ver vxvdebi am gogoebs ristvis istacebs

მალე გაიგებთ ყველაფერს ????❤️

grafo
მე მომწონს ისტორიაც. სიუჟეტიც. ნაწერიც გამართულია.
წერე რაც გინდა და როგორც, უბრალოდ გთხოვ ბედნიერად დაასრულე :D.
წითურზე არაფერს არ ვფიქრობ. არც მიმინიჭებია დიდი მშნიშვნელობა, მე9რე ხარისხოვანი გმირი მეგონა და არა?!
ალექსი კიდევ მგონია რომ, რაღაც მიზეზით ამწყვდევს ამ გოგოებს.უფრო მგონია რომ საფრთხისგან იცავს ამათ ან რაღაც ამდგვარი. ქალზე ძალადობას არ ვამართლებ, მაგრამ იმ ხელის გარტყმის გამო ჯვარზე ვერ ვაცვამ. მიჩვეულია თქმას და შესრულებას, ახლა კი...მგონია, რომ ნელნელა გავერკვევით ყველაფერში და ალექსიც ადამიანურ ჩვევებს ისწავლის ან დაიბრუნებს.

მადლობა რომ მოგწონს ????????????წითური ტყუილად არ ჩამისვია მოთხრობაში და მალე გაიგებთ რატომაც❤️მოკლედ მალე ყველაფერი გაირკვევა ????????წინ ძალიან საინტერესო თავები გელით ????????❤️❤️❤️

 


№7 სტუმარი Lile

Dzalian kargi xar! Shemdegs rodis dadeb?

 


№8  offline წევრი qetti22

Lile
Dzalian kargi xar! Shemdegs rodis dadeb?

ვეცდები ბევრი არ გალოდინოთ ❤️❤️

 


№9  offline წევრი etunag13

როდის დადებ?

 


№10  offline წევრი qetti22

etunag13
როდის დადებ?

სამშაბათს მზად მენება და ავტვირთავ ❤️????

 


№11  offline წევრი izabella

საინტერესო ისტორია ჩანს, მომწონს და მოგყვები ბოლომდე blush

 


№12  offline წევრი khatia khatia

კაი იყოოო ძაანნ მაგრამ იმას ვერ მივხვდიიი რად უნდათ ეს გოგოებიი blush ან იმ გოგოს რა უნდა იმ სახლშიი აუუ მგონი მივხვდი ის წითური გოგო ალექსის და ხოოო??? აუ მაგარია ძააან და მალე დადე ხოლმე რა heart_eyes heart_eyes
--------------------
we dont need makeup to look beatiful
კიკელა კიკელა

 


№13  offline წევრი qetti22

izabella
საინტერესო ისტორია ჩანს, მომწონს და მოგყვები ბოლომდე blush

ძალიან მიხარია ????????????❤️❤️

khatia khatia
კაი იყოოო ძაანნ მაგრამ იმას ვერ მივხვდიიი რად უნდათ ეს გოგოებიი blush ან იმ გოგოს რა უნდა იმ სახლშიი აუუ მგონი მივხვდი ის წითური გოგო ალექსის და ხოოო??? აუ მაგარია ძააან და მალე დადე ხოლმე რა heart_eyes heart_eyes

გოგოები რად უნდა მაგას რამდენიმე თავში გაიგებთ ????❤️წითურზე მასე მარტივად არ არის კარგად დაფიქრდი და მიხვდები :დდდ ❤️????

 


№14  offline წევრი qetti22

უცნაური მე
ძალიან საინტერესოა..
ინტერესი მკლავს რა ხდება ამ ისტორიაში..
იმედია მალე გაგვარკვევ ❤️
ველოდები ახალ თავს..

რათქმაუნდა ყველაფერი მალე გაირკვევა ^^ ❤️ მხოლოდ ისღა დაგრჩენია შემდეგ თავს დაელოდო ????❤️

 


№15  offline წევრი keti27

სასწაული თავი იყო ^^^ სულმოუთქმელად ველი გაგრძელებას ^^^

 


№16  offline წევრი qetti22

keti27
სასწაული თავი იყო ^^^ სულმოუთქმელად ველი გაგრძელებას ^^^

მადლობა დიდიი ????❤️❤️

 


№17 სტუმარი ძიკო

ძააააააან მომწონს მალე დადე თორე გცემმმ:დდდ<3

 


№18  offline წევრი qetti22

ძიკო
ძააააააან მომწონს მალე დადე თორე გცემმმ:დდდ<3

:დდდდ მუქარებს არ ვართ :დდდდდ <3 მალე დავდებ გპირდები ❤️❤️

 


№19  offline წევრი eka3

მოვკვდი ლოდინიდ ჩემოკარგო შემიბრალე და დადე რა

 


№20  offline წევრი qetti22

eka3
მოვკვდი ლოდინიდ ჩემოკარგო შემიბრალე და დადე რა

ხვალ ან ზეგ აიტვირთება ❤️ბოდიში ლოდინისთვის :(( ❤️

 


№21  offline წევრი eka3

Ukve xvalea

 


№22  offline წევრი qetti22

eka3
Ukve xvalea

დაიდო ❤️

 



სახელი: *
  • bowtiesmilelaughingblushsmileyrelaxedsmirk
    heart_eyeskissing_heartkissing_closed_eyesflushedrelievedsatisfiedgrin
    winkstuck_out_tongue_winking_eyestuck_out_tongue_closed_eyesgrinningkissingstuck_out_tonguesleeping
    worriedfrowninganguishedopen_mouthgrimacingconfusedhushed
    expressionlessunamusedsweat_smilesweatdisappointed_relievedwearypensive
    disappointedconfoundedfearfulcold_sweatperseverecrysob
    joyastonishedscreamtired_faceangryragetriumph
    sleepyyummasksunglassesdizzy_faceimpsmiling_imp
    neutral_faceno_mouthinnocent