მეორე დღეს დილით გეგამ და კრიტიმ გამომიარეს.
-აბა როგორ ხართ.-მანქანის კარები დავკეტე და ღიმილით ვკითხე.
-ოჰო ვიღაცას გუშინ კარგი ღამე ქონდა.-სიცილით გამომხედა გეგამ.
-დებილო-მხარზე ხელი დავარტყი. პარკინგზე გააჩერა მანქანა და აეროპორტში შევედთ. ცვლის ოთახიდან სიცილის ხმა გამოდიოდა, ფანჯარაში ბექას სილუეტი დავინახე.ჯერ გეგა შევუშვი და მერე შევყევი. გამაღზიანა ბექას სიახოვეს რომ ვნახე ის მაღალი. ვეცადე ყურადღებბა არ მიმექცია.
-ნინუცა, რაღაც უნდა გთხოვო-მაგიდას მივუახლოვდი და ხელებით დავეყრდენი საჯდომი გამოვბზიკე.
-აბა რა გინდა ვიკა.-კომპიუტერს თვალი მოსწყვიტა და შემომხედა.
-ადრე გამიშვი რა დღეს.-საყვარლად ვუთხარი.
-და როტომ უნდა გაგიშვა.
-პირადია.-გავუცინე და თეძოები გავამოძრავე.
-აჰა თუ სიმპატიურია გაგიშვებ.
-თან როგორი სიმპათიური.-ტუჩი მოვიკვნიტე, ბექა ჩემს გვერდით სკამზე იჯდა და მოთმინებას ნელ-ნელა კარგავდა.უცებ წამოდგა ფეხზე.
-გეყოთ კაცებზე ლაპარაკი.წავედით რეგისტრაცია უნდა დავიყოთ.-კარებთან გაჩერდა.
-5ზე დამიმთვარე რეგისტრაცია და წადი მერე ვიკა-სიტყვა დამაწი ნინუცამ.
-მადლობაა-გავუღმე.ბექას დავეწიე.
-რომელ სექციებზე ვარ.
-ანუ სიმპატიური ხო?-ჩამეღიმა
-დიახ თან ძალინ სიმპათიური.-ავყევი.
-ჩემს გარდა ვერავინ შეგეხება. -გაჩერდა და თვალებში ჩამაშტერდა არამგონია არასერიოზულად ამბობდეს ამას.
-აუფ შენ შეგეკითხები ვინ შემეხება და ვინ არა. -ხელით გვერზე გავწიე და გზა გავაგრძელე.
-ვიქტორია ნუ მიწვევ-დამეწია.გავუღიმე და პასუხი არ გამიცია. სექციაზე დავჯექი და კომპიუტერი ჩავრთე.
-ნოდარ გამოუშვი მგზავრები.-კომპანიის წარმომადგენელს ვუთხარი და მგზავრების მიღება დავიწყე.20 მგზავრი დავარეგისტირე.
-ვიკა.-ოღონდ ეს არა, გულში გავიფიქრე და ნაცნობი ხმისკენ ავიხედე.
-როგორ ხარ ვიკა.-ყოფილი ქმარი თავის საყვარელთან ერთად მომადგა.
-მშვენივრად თქვენი პასპორტები თუ შეიძლეა.-ყელში გაჩხერილი ბრაზი მახრჩობდა.
-კარგად გამოიყურები, რამდენი ხანია არ მინახიხარ. -უტიფარი, მისი საყვარელი თვალს ვერ მისწორებდა.პასუხად არაფერი ვუთხარი. ეს საუბარი ბექასაც ესმოდა.-არ მეგონა აქ თუ დაიწყებდი მუშაობას.თან როგორ შეცვლილხარ.-პერანგში ჩამხედა.
-რა იყო გეგონა ვენებს გადავიჭრიდი. ბარგი დააწყე თუ შეიძლება-ძლივს ვიკავებდი თავს. ხელები მიკანკალებდა.თვალი კრისტის მოვკარი. -კრისტი მოდი ერთი წუთით.-დავუძახე.
-ხო ვიკუ.-დახლთან დადგა.
-შემცვალე რა,ბორდინგიც შენ გააკეთე, ოფისსში უნდაა ავიდე მე.
-კაი ვიკუ.სუპერვაიზერი ვინ არის?-ჩემ მხარეს გადმოვიდა.
-ნათია მგონი, მაინც იკითხე რა. -ადგილი დავუთმე მაღლა აწეული კაბით გამოჩენილი გეტრის მაქმანი დავმალე. -ბედნიერი მგზავრობა.-მოვალეობა მოვიხადე დავემშვიდობე ნიკას და მის საყვარელს.
-რო ჩამოვალ გნახავ.-იქვე გავშეშდი.
-არც გაბედო.-ზიზღიანი თვალებით გავხედე. სწრაფი ნაბიჯით წავედი საპირფარეშოსკენ. შევედი კაბინაში და უნიტაზზე დავჯექი. ამოვისლუკუნე და ვეღარც გავჩერდი. მეტირებოდა ჩემს თავზე როგორ მიყვარდა ეს არაკაცი, ან მეგობრად როგორ მყავდა ის საშინელი არსება.
-ღმერთო-ამოვიხავლე და თავი ხელებში ჩავრგე.რამდენი ხანი ვიჯექი ასე არ მახსოვს, გამოვედი მოვწესრიგდი და მოსასვენებელ ოთახში ავედი. კუთხეში წყლის აპარატი იდგა, წყალი დავისხი და მაგიდის თავში რბილ სკამზე დავჯექი. ხელს შუბლით დავეყრდენი და უხმოდ დიდი ხანი ვიჯექი. კრისტიც მალე მოვიდა. გვერდით მომიჯდა.
-ის შენი ქმარი იყო ხო.-თავი დავუქნიე. -ის დედაკაცი კი შენი მეგობარი.-ამაზეც თავი დავუქნიე.-გინდა ყავა დავლიოთ. -უარის ნიშნად თავი გავაქნიე და წყალი მოვსვი. -კაი.-მიხვდა რომ ეხლა ლაპარაკის ხასითზე არ ვიყავი. წარსულში დავბრუნდი, კადრები თვალწინ დამიდგა. სახლში შევდივარ და ქალის კვნესის ხმა მესმის.იმ მომენტიდან შევეგუე ღალატის ამბავს.მაგრამ რაც ოთახში დამხვდა ამან ყოველგვარ მოლოდინს გადააჭარა.საკუთარ საწოლში ვხედავ მეგობარს და ქმარს, ეს იყო არ ვიცი ვეღარც ვიხსენებ იმ საშინელ მომენტს. იმ დღეს ორჯერ მოვკვდი. გამახსენდა სავანტყოფოს პალატაში შემოსული ექიმი.
-ძალიან ვწუხვარ ამის თქმა რომ მიწევს. მუცლით მკვდარ ნაყოფს ატარებთ.აბორტი უნდა გაგიკეთოთ.-მახსოვს ჩემი განწირული ყვირილი.გამახსენდა ყოველი თეთრად გათენებული ღამე.
ნელ-ნელა გონს მოვედი და რო გავაანალიზე ოთახში ყველა მე მიყურებდა ბექას ჩათვლით.
არ დამავიწყდება ამ კაცის თვალები, საშინელი უმოქმედობა ედგა. დიდხანს ვუყურებდით ასე ერთმანეთს.ბოლოს გავუღიმე და წამოვდექი.ზედიზედ რამდენიმე რეისი გავაკეთე, აღარ მინდოდა ამაზე მეფიქრა, 5 საათზე აეროპორტიდან გამოვედი ტაქსისკენ დავიზარი როცა ბექამ მანქანა წინ გამიჩერა.
-გთხოვ დღეს უარს ნუ მეტყვვი, მე წაგიყვან.-მანქანიდან გამომხედა საშინლად დასევდიანებული თვალებით ამომხედა.გამეღიმა და უსიტყვოდ ჩავჯექი.
-არ გიხდება ასეთი თვლაები.-ღვედი შევიკარი.
-ამ თვალეს შენ ჭირდები. -არ შემოხედავს ისე დაძრა მანქანა და წავედით მაგრამ არ ვიცი სად.