- წარმომიდგენია რა დღეში იქნებოდი- სიცილით დადო ჩანთა მელიტამ მეერხზე და ელი გადაკოცნა
- რა დღეში? რა დღეში კიარა ჩემი კივილი მთელ უბანს ესმოდა, ეგ კიარა მანონი შემოვარდა ჩემს კივილზე ბავშვზე ესეთი ძალადობა არ შეილებაო, აი მანდ მოვკვდიი, მერე კი მივხვდი რო სხვა გზა მაინც არ მაქ და დავნებდი
- სამაგიეროდ ერთად ვიქნებით
- ეგ იქით იყოს და დავალება რა გვქონდა?
- ოხ ელი ოხ- გაეცინა მელიტას და წიგნები ამოიღეს, როცა ქიმიის მასწავლებელი შემოვიდა და კლასს თვალი მოავლო, მზერა კი ელის დაასო
- რა უნდა ამ ქალს რას მიბღვერს- გადაულაპარაკა ჩუმად ელიმ მელიტას
- გაკვეთილი ხოიცი?
- გაკვეთილი და ჯანდაბა მაგას
- ელენე პაპასკირი დაფასთან! - ნელა ადგა, მუჭები შეკრა, მასწავლებლს ღიმილით გახედა და თავდაჯერებული ნაბიჯებით გავიდა...

------------------------------------
ოთახის კარები სწრაფად შეგლიჯეს, ბაჩიმ სწრაფად გააძრო ტანსაცმელი, გოგონას და კედეელზე ააკრა, ნეტარებით უკოცნიდა სახეს, მკერდს, როც ტელეფონმა დარეკა
- ამის დედაც!
- არ უპასუხო- ევედრებოდა გოგონა, ბაჩიმ არც მოუსმინა გაჭირვებით მოსცილდა და ტელეფონს დასწვა
- ეხლა დარეკვა იქნებოდა ბიჭო?-იყვირა ტელეფონში
- ცუდ დროს დავრეკე?- გაეცინა დუდუს
- კიიი თან ძააან, თქვი რა ხდება?
- ეხლავე წამოდი, საქმე გვაქ- ხმა გაიმკაცრა
- შენ ბიჭო კარგად ხარ? შანსი არაა- გახედა საწოლში მყოფ გოგონას რომელიც "მალე მოდის" გაიძახდა
- არ მაინტერესებს, სასწრაფოა, ნაშები მოიცდიან
- ჯანდაბა! მოვდივარ!- შარვალი სწრაფად ამოიცვა, მაისური გადაიცვა, ტელეფონი და საფულე აიღო
- ბაჩიიი არ წახვიდე გთხოოვ- ტირილის პირას იყო გოგონა
- საქმე გამომიჩნდა, როცა მოვრჩები მოგხედავ- მოწყვეტით აკოცა და ოთახი დატოვა

- რამოხდა ბიჭო თქვით მალე
- გიუნას პრობლემები ისევ რაა ( თორნიკე)
- მაგას შ*გ ხოარაქ?
- დაწყანრდიი ტოო, მოვაგვარებთ, მთავარია გვერდში ვუდგავართ(დუდუ)
- რით ვერ შეიგნო რო იმ ტიპთან ტრუპია
- უკვე(გიო)
- ეს ან*რევს ბო*იშვილივიყო, რა გკიდია ბიჭო?- მივარდა დუდუ გიოს
- კარგი ვსო- გააჩერა ბაჩიმ- ეხლა ჩხუბის დროა? დაწყნარდით
- წავედით! (თოკო)
- დაენ*რა მაგ ნაბი*ვარს- ძარღვები დაებერა ბაჩის და კიბეებზე ჩავარდა

------------------------------------

მთლიანად ოფლში ცურავს, საწოლში ვერ ისვენებს, წრიალებს, ისევ ის.....
უბრალოდ საშინელი კოშმარი, რომელმაც ჩვეულებრივი თინეიჯერის ცხოვრება წაართვა, ხელებს მკლავებზე იჭერს და ფრჩხილებს თითქმის ვენაში ირჭობს, კბილებს ერთმანეთს მაგრად აჭეერს, თვალებს ხუჭავს და ერთიანად განკალებს, თავი სტკივდება, ხელებს თავზე იჭერს და ცდილობს საშინელი სიბნელე გაფანტოს თავიდან, ნელნელა ნისლი იშლება, თავის ტკივილიც აღარ აწუხებს, თუმცა, სხარტად მაინც დგება საწოლიდან კარებს აღებს და სიბნელეში მიიკვლევს გზას სამზარეულოსკენ, დიდ ჭიქაში ცივ წყალს ისხმას და ერთიანად უშვებს საყლაპავ მილში, ცოტა წყნარდება, ხვდება რო უკვე კვირეებია გასული საჭმელი არ ეჭამოს, კუჭი უკვე აღარც გაკივის რადგან ამის თავიც აღარ აქვს, საშინლად დასუსტებულია, ენწრგია თითქმის აღარც აქვს, საჭმელს იღება მაცივრიდა, ტოსტს აკეთებს და "კოკა- კოლასთან" ერთად მიირთმევს, კარგად ნაყრდება, კუჭმაც შეწყვიტა ხმაური, დამშვიდებული ადის ოთახში და საწოლს უბრუნდება, თვალებს ხუჭავს და ისევ სიბნელე...


------------------------------------
- ადეცი დაიტო ადეცი, ელი მოდიშ ტოლცები უჭირავშ ჭკალი მოაცვს- ბანცალით მიდის იოანე მძინარე დასთან და ლოგინზე ბობღდება
- რა მოხდა იო რაა?- თვალებს იფშვნეტს მელიტა
- აეეეეგდეეეე- კიბეებზე ისმის ელის ხმა- ადექიიი მალეეე თბილიში მივდივართ ადეეექიიიი, მძორო, ძროხა, ამდენი ხანი ძილი გამიგიაააა ჰააააა? - ანჯღრევს მთელი ძალით- ადეეე, ადეეე, თორე მართლა დაგასხმა ამ წყალს- ამბობს და ლოგინში გორდება
- ვაიმე წელიიიი!- კნავის მელიტა და ელის წოხლს ურტყამს
- ჩამინგრია გვერდები ამ ვირმა, ფუიიიიიიი
- რო კითხო არ უნდოდა თბილისში- სიცილით დგება საწოლიდან მელიტა და ელიც ყვება
- ეხლა მინდა სამაგიეროდ
- ბარგი მზად გაქ?
- რეებს მეკითხება ეს?
- კაია, მეც მზად მაქ, ჩავიცვამ და მზადვარ რაა, მარა ამ ავეჯს ვინ წამოიღებს
- შენ სად ბანაობ? რათქმაუნდა 25 60 60- ამბობს სიცილით ელი და ოთახს ხტუნვა ხტუნვით ტოვებს
------------------------------------


მეორე დღესვე წავიდნენ, ყველაფერი კარგად იყო მოუხედავად იმისა რომ მგზავრობა ზედმეტად დამღლელი აღმოჩნდა, ახალ ქალაქთან შეგუება მელიტას არ გაუჭირდებოდა, რადგან საკმაოდ კომუნიკაბელური ადამიანი გახლდათ, კომუნიკაციის პიკს მიღწეული ელი კი უკვე იცნობდა აქა იქ ბავშვებს, თან საკმაოდ კარგად....
რაც შეეხება საცხოვრებელ ადგილს, "სოლოლაკში" მდებარეობდა, ელი კი "ვერაზე"
მოუხესავად იმისა რომ ძველი მეგობრები და კლასელები ძალიან ენატრებოდათ, მაინც კარგ ხასიათზე იყვნენ და სიხარულით რთავდნენ ნაძვის ხეს, ელი სკამზე იდგა და ბუხეია წინ მდგარ ნაძვის ხეზე სათამაშოებს კიდებდა და თან სიცილიყ კვდებოდა თავისივე მოყოლილ ისტორიაზე
- ნელა გოგო არ გადმოვარდე- სიცილით ეუბმება მელიტა და ყუთიდან ორ სათამაშოს იღებს, აკვირდება და ერთ-ერთს ელის უწვდის მეორეს კი ყუთში აბრუნებს
- ისე ცუდი არაა აქ- ამბობს ელი და ნაძვის ხის კენწეროსკენ კიდებს წითელ სათამაშოს
- ჰო მაგრამ იქაც მენატრებიან, ხოიცი მაინც ძირი რაცააა
- ბარემ ბათუმის მიწა წამოგეღო და ჩექმებში ჩაგეყარა
- იცინე შენ, იცინე და ერთი გითქვამს ბათუმი მენატრებაო, ყურებით დაგკიდებ
- ვის აკადრე- გაეცინა ელის და ფორთხვით ჩამოვოდა ძირს
- მგონი მოვრჩით(ელი)
- მგონი არა, მოვრჩით და ულამაზესია- აღტაცებით თქვა მელიტამ და ნაძვის ხე შეათვალიერა
ბევრი ფოტო გადაიღეს, ვიდეო, პარალელურად მუსიკები ქონდათ ჩართული და ცეკვავდნენ, ელი
მაინც განსაკითრებულ მიხვრა მოხვრებს აკეთებდა რაზეც მელიტა სიცილით იხრჩობოდა, იმ დროს როცა დაღლილები დივანზე მიესვენნენ, მელიტას ტელეფონმა დარეკა, დახედა
- თეკლააა
- ეგ ვინააა
- ამ დღეებში ბავშვები ხო გავიცანი? ჰოდა ერთერთია
- უპასუხე
- ალიო..... ჰო თეკლა..... რავი შენ?...... კი კი....... - წამით ტელეფონს ხელი მიადო და ელის გადაულაპარაკა
- გოგოები კალათბურთის სათამაშოდ მივდივართ და წამოხვალთო?
- რა კითხვააა? დაეთანხმე- ტელეფონი ყურზე მიიდო, თეკლა, კი წამოვალთ...... რომელზე?...... აა კაი არაა პრობლემა..... კარგი კარგად......
------------------------------------

ლუდს სვამდნენ და სიგარეტს აბოლებდნენ როცა გიომ ახალი აზრი წამოჭრა
- ეე ბიჭებო, კალაბურთის სათამაშოდ არ წავიდეთ?
- კალათბურთის სათამაშოდ?- დაიღრიჯა თორნიკე
- რაო თოკა? დაბერდი უკვე დ მოტყდი? (დუდუ)
- მორჩირააა- შეუღრინა
- კაი აზრიატოო, რატო არუნდა წავიდეთ?
- ჰოდა ეგრეე, დავაი ჩაალაგეთ (გიო) - ბიჭები წამოიშალნენ, მოემზადნენ და სახლი დატოვეს.....
------------------------------------

- მე თეკლა, მაშო, ანი, ნუცა, ლიზა- ჩამოთვალა, ქერა, ცისფერთვალება გოგონამ, რომელსაც ქერა სწორი თმა, ზურგზეჩამოეყარა და თბილად უმზერდა გოგონებს
- მელიტა, იცით მგონი ჩემო სახელი ეს ელია
- ვიცით ვიცით, სასიამოვნოა-ღიმილით გაუწოდა ხელი, საშვალო სიმაღლის, შავგვრემანმა გოგონამ, რომელსაც, ნუცა ერქვა
- სკოლას ამთავრებთ ჰო? ( ელი)
- კი კიი, ჩვენ კი,მაგრამ თეკლა პირველ კურსზეა- ხელიმოხვია, გამხდარმა, მაღალმა გოგონამ, რომელსაც მოკლე მუქი წაბლისფეეი თმა ამშვენებდა, რომელსაც ლიზა ეერქვა- თქვენც ხო?
- აბიტურიენტები ვართ კი
- ჩაგდებაზე არ ვივარჯიშოთ? სანამ კიდე ვინე მოვა- წამოხტა ელი, თავისი გრძელი წაბლისფერი თმა (როგორც იცის ხოლმე) უკან გადაიყარა ლამაზად და ხელში ბურთი შეათამაშა, გოგოებიც აყვნენ და "გახურებაც დაიწყეს"

________________
მადლობა რომ კითხულობთ, ^^ იმედია მოგეწონებათ <3 <3