ცხოვრება რომ სურპრიზებს გვიმზადებს ეს უკვე ყველამ ვიცით. შეიძლება დღეს სიცოცხლით ტკბები, ხვალ კი მკვდარს მიწა გიმშვენებდეს გულმკერდს, შეიძლება დღეს ღარიბი იყო პურის ფულს ნატრობდე, ხვალ კი ორი ლარით ნაყიდი ლატარიის ბილეთით მილიონერი გახდე, შეიძლება დღეს ცხოვრების აზრი დაკარგო, ხვალ კი იმ პატარა არსების გამო დაიწყო ცხოვრების აზრის ძიება , რომლის არსებობასაც მოულოდნელად აღმოაჩენ. არავინ თქვას რომ იცის რა ელოდება, რადგან ეს შეუძლებელია, ადამიანთა ბედი ყოველდღე თავიდან იწერება მას ჩვენ ვწერთ და ჩვენვე ვამჩნევთ შავ ლაქებს .

არვიცი ცხოვრება მე რას მიმზადებს მაგრამ იმედი მაქვს ცუდს არაფერს გეგმავს, უკვე 22 წლის ვარ და ცუდი არაფერი გაუკეთებია ჩემთვის მაგრამ ხომიცით ადამიანის გონება როგორია ყოველთვის ცუდს ფიქრობს , მეც ადამიანი ვარ მაშესადამე მაქვს ასე ფიქრის უფლება .
-ნიტა დედა მოშორდი მაგ ლეპტოპს თვალებს გატკნს -როგორც ყოველთვის წერაში ხელს მიშლის დედაჩემის რეპლიკა
-კაი დე -ვეუბნები და წერას განვაგრძობ
-ნიტა დაანებე თავი მაგას და მოდი საქმეში დამეხმარე-(დედა)
-დედაჩემო მე და საქმე კარგი რა , ხომიცი რომ ,,შუა არის დიდი მზღვარი“
-გოგო რომ გათხოვდები რამის გაკეთება ხომ უნდა იცოდე-შეიცხადა დედაჩემმა
-დედამთილს გავაკეთებინებ შენ მაგაზე არ იდარდო მშიერი არ მოვკვდები
-ღერთო რა დავაშავე , ვახო რამე უთხარი შენს შვილს-მამაჩემი ჩარია საქმეში
-რაგინდა ქალო შენ რომ მოგიყვანე ელემენტარული კვერცხის შეწვაც არიცოდი-აი მამაც ასეთი უნდა
-სამაგიეროდ სხვა საქმეში ვიყავი კარგი-უთხრა ნიშნის მოგებით
-იმიტომ გვყავს ერთი შვილი ალბად-არ ჩამორჩა მამაჩემიც
-ღმერთო ეს ვის გავყევი ვის შევალიე ჩემი ახალგაზრდობა-არარეალური ცრემლები შეიმშრალა დედაჩემმა
-მა იცი ახლაც არაა გვიან მეორე ახალაიას შექმნაზე ფიქრი, მე რომ გავთხოვდები თავშესაქცევიც გეყოლებათ და მოხუცებულებსაც მოგივლიან-ჩაავერიე საუბარში
-არინერვიულო შენ ისეთი ტემპით აგრძელებ სისულელეების გაკეთებას არავინ არ მოგიყვანს ცოლად და გვეყოლები სახლში-მომიხაზა დედაჩემმა
-კარგი დედაჩემო თუ არაფერი გამოვიდა ჩვენი მოზობელი, ნანას ბიჭს გავყვები
-კარგი დილიდან სისულელეებზე ნუ ფიქრობ ,და მოშორდი მაგ ლეპტოპს-არ ცხრება დედაჩემი
-დედა სტატიას ვბეჭდავ ხომიცი არა~
-ეგ სტატია გაჭმევს მერე-(დედა)
-არა დედაჩემო ეს სტატია სულიერი არ არის ანუ არც ხელები აქვს რომ მაჭამოს, მაგრამ ის ვისზეც ვწერ მას ნამდვილად შეუძლია ამის გაკეთება
-სულ წავიდა ეს გოგო ხელიდან-ხელი ჩაიქნია დედაჩემმა
-მეც მიყვარხარ დე-გავძახე ოთახიდა და სტატიის წერა გავაგრძელე
„ალექსანდრე ტვილდიანი ცნობილი კალადბურთელი 28 წლის , პირადი ცხოვრება უცნობია ყავს დედა და პატარა და“-სულ ეს იყო რაც ამ ადამიანზე ვიცოდი მობილური აავიღე და ჩემს უფროსთან დავრეკა
-გამარჯობათ ქალბატონო მაკა ნიტა ვარ
-რამე მოხდა ნიტა?-მეკითხება ოდნავ შეწუხებული ხმის ტემბრით
-მოხდა ქალბატონო მაკა, სტატია რომლის დაწერაც მთხოვეთ ჩიხშია , ამ ადამიანის შესახებ თითქმის არაფერია ცნობილი
-ხოდა გაარკვიე , სანამ სხვებმა დაგვასწრეს-მეუბნება და ყურმილს მითიშავს
-ჯანდაბა რა გავაკეთო-ერთ საათიანი უშედეგო ფიქრის შემდეგ გადავწყვიტე პირდაპირ სახლში ვწვეოდი მას. გავარკვიე რომ ბინაში მარტო ცხოვრობს, მისი ბინის მისამართიც გავიგე, ჩანთას და ფოტოაპარატს ხელი დავავლე და ისე გავიქცი სახლიდან სულ დამავიწყდა რომ ხალათი და ოთახის ჩუსტები მეცვა. ტაქსი გავაჩერე და მისამართი ვუკარნახე მძღოლს , რამოდენიმე წუთი კი მიყურებდა გაოცებული, მაგრამ მელე მანქანა დაქოქა დ გზა გააგრძელა. ერთსაათიანი დამღლელი გზის შემდეგ როგორც იქნა მივედით დანიშნულების ადგილას მძღოლს ფული გადავუხადე ტაქსიდნ გადმოვედი და კორპუს თვალი შევავლე, აშკარად ეტყობოდა ამ შენობას რომ მასში მდიდრები ცხოვრობდნენ. გვერდით მდებარე კაფეში შევედი და ყავა შევუკვეთე, დიდხანს ლოდინი არ დამჭირვებია მალევე მოვიდა ჩემი მეგობარი და პარკი გადმომცა მეც მაშინვე საპირფარეშოში გავედი პარკიდან პოლიციელის ფორმა ამოვიღე და ტანზე მოვირგე . სარკეში შევათვალიერე საკუთარი თავი და აშკარად მომეწონა , პოლიცციელი უნდა გამოვსულიყავი, რას ვიკლავდი პაპარაცობაზე თავს. საპირფარეშოდან გამოვედი ჩემი ნივთები ჩანთაში ჩავალაგე მეგობარს დავემშვიდობე ყავა ავიღე და კორპუსში შევედი. ბავშვობიდან არ მიყვარდა ლიფტები ამიტომ მშვიდად ავუყუვი კიბის საფეხურებს მეხუთე სართულამდე შემდეგ კი 38 ნომერ კარზე ზარი დავრეკე . დიდხანს ლოდინი არც აქ დამჭირვებია, კარი მალევე გამიღო წელს ზევით შიშველმა ორმეტრიანმა მამაკაცმა, აშკარად ეტყობოდა კალადბურთელი რომ იყო, არა ეს ადამიანი ფოტოებშიც მყავდა ნანახი მაგრამ რეალურ ცხოვრებაში უფრო სიმპათიური ყოფილა
-რახდება რამე დავაშავე ქალბატონო პოლიციელო-მეკითხება და იღიმება, ვაიმე ახლა გავითიშები ჯერ სიშიშვლე ახლა ღიმილი ამდენს ვერ გაუძლებს ჩემი სათუთუი ნერვები, მომართვაც ისე მესიამოვნა ,ქალბატონო პოლიციელო
-უკაცრავად თქვენ ნიკოლოზ კობიაშვილი ბრძანდებით-ძლივს ვკითხე აზრზე მოსულმა
-არა არ ვარ , მართლა ვერ მიცანით?-კითხვას მიბრუნებს გაოცებული
-ცნობილი მსახიობი ხართ?-ვეკითხები სრული სერიოზულობით
-არა
- აააა გამახსენა ცნობილი მომღერაალი ხართ ხო?-ვაგრძელებ მე
-არა
-რეკლამაში ხომ არ გადაგიღეს? -არ ვიშლი ჩემსას
-არა-მეუბნება მობეზრებულად
-აბა ჩემს უბანში გაზეთების დამტარებელი ხარ? რატომ უნდა მცოდნოდა ვინ ხართ?-ვამბობ და ვცდილობ სერიოზული სახის გამომეტყველება შევინარჩუნო
-მე...-წინადადების დამთავრება ოთახიდან გამოსულმა ახალგაზრდა ქალმა არ აცალა
-საყვარელო ვინ არის-კითხა და წელზე შეუცურა ხელი,არვიცი რა დამემართ მაგრამ სურვილი გამიჩნდა მისთვის თითები დამემტვრია ამის გამო
-პოლიციელია -პასუხობს მოკლედ
-მერე აქ რასაკთებს რამე დააშავე-ღმერთო რა სულელია
-მისამართი შეეშალა-პასუხობს ტონალობა შეცვლილი
-უკაცრავად განყოფილებაში უნდა დავრეკო და ინფორმაცია გადავამოწმო დამელოდეთ-ვეუბნები და ჯიბიდან მობილურს ვიღებ კამერაში შევდივარ და მობილურს ყურთან ვათავსებ -გამარჯობა ბატონო პროკურორო -ვიწყებ საუბარს გვერდით ვტრიალდები და რამოდენიმე ფოტოს ვიღებ იმედია გამოვიდა-დიახ ბატონო ამ მისამართზე ბატონი ნიკოლოზი არ ცხოვრობს, უკაცრავად თქვენი სახელები -ვეკითხები მათ
-ალექსანდრე ტვილდიანი
-ნატუკა ამზოევი
-ცოლქმარი ალბათ-ვაგრძელებ დაკითთხვას
-არა ჩვენ მხოლოდ ერთმანეთს ვხვდებით და უახლოეს მომავალში დავინიშნებით-ღმერთო რა სულელია ეს გოგო მაგრამ რად გინდა მადლობა მაქვს მასზე გადასახდელი ძალიან დამეხმარა
-ამის თქმა არიყო საჭირო-ეუბნება ბატონი ალექსანდრე ნატუკას
-ბატონო ალექსანდრე ცნობილი კალადბურთელი ხართ ხომ-ვამბობ და ლიფტის ღილაკს ვაწვები
-დია ასეა
-გაზეთებს თუ კითხულობთ-ვაგრძელებ მე
-არა
-ამ კვირას წაიკითხეთ სენსაციური ინფორმაცია დაიბეჭდება თქვენზე და თქვენს სიყვარუზე-ვეუბნები და ლიფტში შევდივარ კარებს კი ხელით ვიჭერ
-ეს რას ნიშნავს
-ხო დამავიწყდა ფოტოც დაამშვენებს ამ სტატიას აი ეს ფოტო-ვეუბნები და მობილურს მისკენ ვატრიალებ
-ამის დედაც-ერთი შეიკურთხა და კედელს მიარტყა მუშტი , შემეშინდა მაგრამ არ შევიმჩნი-ეგ ფოტო წაშალე
-სამაგიეროდ რას მივიღებ -დავიწყე ვაჭრობა
-ინტერვიუს-მიჭრის მოკლედ
-სიტყვა სიტყვაა, თქვენს ნომერსაც თუ მაჩუქებთ დაგიკავშირდებთ და დროს შეგითანხმებთ-ნომერს მალევე მკარნახობს -აბა შეხვედრამდე -ვეუბნები და ლიფტის კარებიდან ხელს ვიღებ პირველი სართულის ღილაკს ვაწვები . საკუთარი თავით კმაყოფილი ვარ ძალიან კმაყოფილი. სახლში გაბადრული სახით ვბრუნდები
-დედიკო დედა სადხარ? გამოდი საქმეში უნდა დაგეხმარო-ვყვირი ხმამაღლა როგორც კი კარებს ვაღებ
-რა გაყვირებს გოგო ან ეს რა გაცვია-მეკითხება შეშფოთებული დედაჩემი
-დე ტუზი დამეცა გესმის ტუზი-ვეუბნები ხელებს ვხვევ და ვკოცნი
-ჩუმად და წესიერად მოიქეცი სტუმრები გვყავს -მპასუხობს დედაჩემი გამიკვირდა არავის ველოდებოდი
-ბიძაჩემი ჩამოვდა რუსეთიდან-ვეკითხები აჟიტირებული
-არა
-აბა ლიზიკო მოვიდა
-არა
-ბებია ჩამოვიდა სოფლიდან
-ვაიმე ნიტა რამდენი კითხვები იცი შემოდი და ნახავ -მეუბნება და სტუმრებთან ბრუნდება ცნობისმოყვარეობამ მსძლია და მეც უკან გავყევი დედაჩემს
-აი ისიც ჩვენი ქალიშვილი ნიტა -წარმადგინა დედაჩემმა სტუმრებთან-შვილო გაიცანი სანდრო და ნენე კობიაშვილები ეს კი მათი შვილია ნიკოლოზ კობიაშვილი-აა ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით ყბა ჩამომივარდა რა დამთხვევაა
-მეგონა სახლში ვბრუნდებოდი აშკარად მისამათი შემეშალა და მატჩის ბიუროში ამოვყავი თავი-ვთქვი მშვიდად
-ნიტა!-თვალები დამიბრიალა დედაჩემმა-აპატიეთ სამსახურის გამო სულ განერვიულებულია და რასამბობს არიცის
-დედა ტყუილს ვამბობ , მითხარი რომ ეს ხალხი აქ ჩემს სანახავად არაა მოსულა და არაფერს ვტყვი,ჩუმად რატომ ხარ ?, ხო შენ ტყუილის თქმა არ შეგიძლია, დედა არ მინდა გათხოვება გესმის არა და თუ გაწუხებთ ჩემი აქ ყოფნით მითხარით და წავალ სახლიდან -ვამბობ და ჩემს ოთახში შევდივარ. სიმშვიდის 15 წუთი გავატარე ჩემს ოთახში და გავაგრძელებდი სიმშვიდეში ყოფნას დედაჩემს რომ არ შეეშალა ჩემთვის ხელი.
-რა საქციელი იყო? რა დაგემართა? რა ბზიკმა გიკბინა ?-დაიწყო ქოთქოთი დედაჩემმა
-ბზიკმა სახელწოდებით თავს უშველე -ვამბობ და ტელეფონში საჭირო ნომერს ვეძებ
-იცი შენსგამო ბოდიშის მოხდაც კი მომიწია
-კაი დედიკო არც პირველი იყო და ეგრე თუ გააგრძელებ არც ბოლო იქნება
-გოგო აღარ უნდა გათხოვდე? მეზზობლები ჭორაობენ უკვე ლიას გოგო მალე შინაბერა დარჩება არავის მოსწონსო-ხმა გაიმკაცრა დედაჩემმა
-უი მართლა არვიცოდი, დედაჩემო კითხე აბა იქნებ იშოვეს შემთვის კარგი საქმრო ისე აღელვებთ ჩემი ბედი არცეგაა გამორიცხული-ვეუბნები და ტელეფონით ვრეკავ
-გისმენთ-მპასუხობს ალექსანდრე
-ახლა ვის ურეკავ გოგო აქეთ მომისმინე არ გესმის რას გეუბნები-არ ცხრება დედაჩემი
-დედაჩემო ოდესმე თუ გავთხოვდები პირველ რიგში შენ ჭორიკანა მეზობლებს დავპატიჟებ იქნებ მაშინ მაინც ამოიკერონ პირები, ახლა კი მაცადე, გამარჯობათ ბატონო ალექსანდრე მიცანით ალბათ
-მივხვდი ვინც ხართ, როდისთვის გაწყობთ?
-ხვალ ათ საათზე თქვენი კორპუსის წინ რომ კაფეა იქ -ვეუბნები და დედაჩემის გაფართოებულ თვალებს არ ვიმჩნევ
-კარგით მოვალ
-ნახვამდის-ვეუბები და მობილურს ვთიშავ
-ვინ იყო?-ამოსუნთქვას არ მაცდის დედაჩემი
-დამშვიდდი ჩემი საქმრო და შეყვარებული არ ყოფილა
-გამიკვირდებოდა კი რომ გეთქვა , კარგი გავედი მე და იცოდე ერთ კვირაში შეყვარებულს თუ არ გამაცნობ მართლა გაგათხოვებ-მეუბნება დედაჩემი და ოთახიდან გადის . ახალი თავსატეხი გამიჩნდა სად ვიშოვო შეყვარებული , მობილური ავიღე და ლიზისთან დავრეკე, ჩემი საუკეთესო მეგობარია ბავშვობიდან ერთად ვართ პოლიციაში მუშაოს სწორედ მან მომიტანა მისი ფორმა
-აბა მითხარი რომ ყველაფერი გამოგივიდა და ტყუილად არ მივიღე საყვედურე უფროსობისგან უფორმოდ მისვლის გამო-ლამის გამოვარდა მობილურიდან ლიზა
-ყველაფერი გამოვიდა , არ მიცნობდე მაინც მაგრამ ახალი თავსატეხი გამომიჩნდა
-ისევ-შეიცხადა ლიზამ
-ვინმე კარგი ბიჭი უნდა მიშოვო ერთი დღით ჩემს შეყვარებულად რომ გაასაღოს თავი
-განმანათლე აბა
-მოკლედ დედაჩემმა ერთ კვირაში შეყვარებულს თუ არ გამაცნობ გაგათხოვებო
-გილოცავ ანუ მეჯვარე მე ვარ ხო , სალონს ავარჩევ კაბას ვიყიდი , ვაიმე რამდენი საქმე მაქვს და შენთან საუბარში ვკარგავ დროს-აქოთქოთდა ლიზა
-კარგი რა დახმარება მჭირდება ,არმინდა გათხოვება-დავიწყე სპეკტაკლის გათამაშება
-კარგი ხო რამეს მოვიფიიქრებ
-ისიც უთხარი რომ ჩემი მშობლებიც უნდა გაიცნოს-დავამატე ბოლოს
-კარგი კარგი , ისე შენი მეზობელი ზაზა არ გინდა
-დედაჩემს ინფაქტი უნდა დამართო
-კარგი კარგი წავედი სამუშაო მაქვს შენნაირად სიმპათიურ კალადბურთელებს კი არ დავსდევ-მითხრა და მობილური გათიშა
ესეც ასე ახლა მთავარია ინტერვიუ კარგი გამოვიდეს . მოკლედ ბევრი რომ არ გავაგრძელო მთელი დღე კითხვების შედგენაში გავფლანგე.
********************~
მეორე დილით როგორც კი გავიღვიძე დილის პროცედურები მოვითავე ტანისამოსი გამოვიცვალე და შეხვედრაზე წავედი, დამაგვიანდა კაფეში მისულს ბატონი ალექსანდრე უკვე მელოდებოდა
-დაგვიანებისთვის ბოდიშს გიხდით-დავიწყე მისვლისთანავე
-არაუშავს დაბრძანდით- ისე მპასუხობს რომ სახეზე გამომეტყველებას არ იცვლის და ოფიციანტს ორ ყავას უკვეთს
-სანამ ინტერვიუს ჩაწერაზე გადავალთ მაინტერესებს რა საკითხს არუნდა შევეხო მაინც რომ ვიცოდე-ვეუბნები და ჩანთიდან მობილურს ვიღებ
-პირად ცხოვრებას , ანუ ნატუკას-მიჭრის მოკლედ
-არადა მაგით მინდოდა დამეწყო , კარგით რაც არის არის -ვეუბნები და გვერდით ვტრიალდები , ჩემთვის მეხის გავარდნასავით იყო ქუჩის მეორე მხარეს ჩვენი მეზობელი ლამარას დანახვა ,რომელიც უკვე ხელს მიქნევდა და ჩვენსკენ მოდიოდა-ჯანდაბა უნდა წახვიდე თორემ შარში გაეხვევი-ვეუბნები ალექსანდრეს
-რახდება?
-კითხვის დასმის დრო არაა სწრაფად წადი გთხოვ -თხოვნაზე გადავდივარ რადგან ქალბატონმა ლამარამ ქუჩა უკვე გადმოკვეთა
-არმეტყვი რახდება? ან ფოტოს წაშლი
-ახლა გაიგებ , ვეუბნები და კაფეში შემოსულ ლამარას ვუღიმი
-ჩემი გოგო აქ საიდან აღმოჩნდი , მარტო არ ყოფილხარ ეს ბიჭი ვინ არის , შენი შეყვარებულია, რა კარგი ბიჭია, არადა უბანში გვეგონა რომ შინაბერა დარჩებოდი, თურმე რა ანგელოზივით ბიჭი ჩაგიგდია ხელში-საუბარს არ წყვეტს ქალბატონი ლამარა მე კიდევ მინდა რომ გავქრე
-ამოისუნთქეთ-ვეუბნები ლამარას
-შვილო ეს რა კაი ბიჭია , სად მუშაობს ხელფასი რამდენი აქვს , არა ერთი ასეთი ბიჭი ჩემი გოგოსთვისაც რომ მენახა ჩემს ბედს ძაღლი არ დაყეფდა, ამ ბიჭს გვიმალავ შვილო , აქ რომ არ დამენახეთ არ გაგავაცნობდი არა , ქორწილს როდისთვის გეგმავთ
-ლამარა დეიდა მე....
-რა შენ არა ახლავე უნდა წავიდე ხელს გიშლით ალბათ გვრიტებო , წავალ მედა იჟღურტულეთ აბა თქვენიცით-ამბობს და კაფედან ჩქარი ნაბიჯებით გადის ხო აბა ხომუნდა მოუყვეს უბნის ქალებს ახალი ამბავი
-ჯანდაბა , ჯანდაბა და ჯანდაბა, ზუსტად ეს მინდოდა სრული ბედნიერებისთვის , ხომ გითხარი წადიმეთქი რატომ არ წახვედი , თავსატეხი გამიჩინე დიდი თავსატეხი , ახლა რა გავაკეთო-ვუყვიროდი ალექსანდრეს
-ეს ქალი ვინ იყო-მეკითხება ალექსანდრე და ცდილობს ღიმლი შეიკავოს
-ჩემი მეზობელი უფროსწორად ჭორიკანა მეზობელი, ახლა სახლში როგორ უნდა მივიდე ყველას ეცოდინება ყველაფერი , მოვიდა იქოთქოთა ჭიანჭველა სპილოდ აქცია და წავიდა ვერაფერი ვერ ვუთხარი
-დამშვიდდი და ინტერვიუზე გადადი მეჩქარება-სერიოზული გამომეტყველება მიიღო ბატონმა
-კარგი-ვეუბნები და მობილურში ხმის ჩამწერს ვრთავ-პირველ რიგში მაინტერესებს როგორ გახდით ცნობილი კალადბურთელი, ვის მიუძღვის თქვნს წარმატებაში დიდი წვლილი
-ჩემი წარმატება საკუთარი შრომის, ვარჯიშში გათენებული ღამეებისა და დიდი ძალისხმევის შედეგია, ჩემს წარმატებაში დიდი წვლილი მამაჩემს მიუძღვის,
-მამათქვენს?
-დიახ მას, სამწუხაროდ მამა დღეს ცოცხალი აღარაა , მამაჩემი დღე და ღამ მუშაობდა , ორ სამსახურში ერთად დადიოდა რომ მე ვარჯიშზე მევლო და კარგი მომავალი მქონოდა, მშენებლობაზე მუშაობდა და ერთ საბედისწერო დღეს თოკების გაუმართაობის გამო მამაჩემი გარდაიცვალა მაშინ სულ რაღაც 14 წლის ვიყავი
-ვწუხვარ, შემდეგ რა მოხდა როგორ მოხვედით აქამდე?
-შემდეგ იყო გლოვის ერთი თვე , უამრავი ადამიანი ირეოდა ჩვენს სახლში. ყველა დახმარებას გვპირდებოდა, მაგრამ რეალურად არავინ გვეხმარებოდა, შემდეგ იყო გაჭირვების ერთი თვე , არაფერი არ გვებადა , ვარჯიში მივატოვე და სამსახურის ძებნა დავიწყე , ხან ჯართს ვეზიდებოდი, ხან ვიღაცეებს ტვირთის ატანაში ვეხმარებოდი, უამრავი სამსახური გამოვიცვალე , საჭმლის ფულს ძლივს ვშოულობდი, შემდეგ დედაჩემმა დამლაგებლად დაიწყო ერთ-ერთ სასტუმროში მუშაობა და ჩვენი მდგომარეობაც გაუმჯობესდა, მე ვარჯიშზე გავაგრძელე სიარული ჩემი და ბაღში შევიდა , ცხოვრება გამარტივდა . 16 წლისა უკვე ახალგაზრდულ ნაკრებში მიმიღეს, საკუტარი ხელფასიც დამენიშნა , დღეს კი 28 წლის ასაკში ნაკრების კაპიტანი ვარ
-თქვენი ისტორია ფილმს გავს
-საშინელებათა ჟანრის ფილს , ბედნიერი დასასრულით-დაამატა მან
-პირველ სიყვარულზე რას იტყვით?
-მარიამ გიორგობიანი, ჩემი კლასელი იყო, ერთმანეთი გვიყვარდა მაგრამ სამწუხაროდ ჩვენი ოჯახები ერთმანეთს მტრობდნენ ,რამაც ჩვენი ერთადყოფნა შეუძლებელი გახადა , გაპარვაც ბევრჯერ ვცადეთ მაგრამ ყოველი მცდელობა უშედეგოდ სრულდებოდა, საბოლოოდ კი მაარიამი ჩემგან და ყველასგან ფარულად გაათხოვეს , უშედეგოდ ვეძებდი ორი თვე მაგრამ ბოლოს მივხვდი რომ ის უკვე გათხოვილი ქალი იყო , მას უკვე ოჯახი ყავდა ამითომ საკუთარი გრძნობების გულში დამარხხვა გადავწყვიტე, ვერ გეტყვით რომ ადვილი იყო ძალიან გამიჭირდა მაგრამ საბოლოოდ დრომ თავისი გააკეთა
-დღეს თუ არის თქვენს ცხოვრებაში სხვა ქალი?
-დღეს ჩემს ცხოვრებაში ორი ქალია დედაჩემი და ჩემი და სხვა ქალი არარსებობს
-ვერავინ დაიმსახურა თქვენი მოწონება, ვერავინ დაგახვიათ თავბრუ?
-არის ერთი , მაგრამ ამ თემაზე საუბარი არ მინდა ჯერ არაფერია ცნობილი უბრლოდ მომწონს
-ალბად ნატუკა ამზოევს გულისხმობთ
-თემას გადაუხვიეთ-მიჭრის მოკლედ
-უკაცრავად გავაგრძელოთ,რთულია იყოთ ნაკრების კაპიტანი
-არა მაგრამ ნაკრების კაპიტნობა დიდ პასუხისმგებლობას მოითხოვს, გუნდი უნდა გენდობოდეს , შენუნდა გაამხნევო ყველა და გამარჯვებისკენ მოუწოდო,ყველას უნდა მოუსმინო, რთულ სიტუაციაში არუნდა დაიბნე და რაცმთავარია გადაწყვეტილების მიღება არ უნდა გიჭირდეს
-და თქვენ ამბობთ რთული არ არისო
-ვისთვის როგორ მე მაგალითად შევეჩვიე უკვე ამ ყოველივეს და რთული აღარ მეჩვენება
-ოცნებები თუ გაქვთ?
-არა რადგან არ მჯერა მათი . ოცნებებისთვის არ მცალია ,ამისთვის დროს ნამდვილად ვერ დავკარგავ
-ბავშვობაშიც არ გქონიათ ოცნებები?
-ბავშვობაში ერთადერთი ოცნება მქონდა საღამოს მამაჩემი ისევ დაბრუნებულიყო სახლში და ჩემთვის ძილისწინ ზღაპარი მოეყოლა-მისმა სიტყვებმა შემძრა გული მატკინა მინდოდა ზებუნებრივი ძალა მქონოდა და მამამისი გამეცოცხლებინა მის თვალებში იმდენად დიდი ტკივილი იკვეთებოდა რომ მისი ვერ შემჩნევა შეუძლებელი იყო
-არავის არ თანხმდებოდით ინტერვიუზე, თქვენი ცხოვრება დღევანდელ დღემდე საზოგადოებისთვის უცნობი იყო რატომ?
-ქალბატონო....
-ნიტა
-დიახ ქალბატონო ნიტა, არასდროს მქონია სურვილი და დამიჯერეთ არც ახლა მსურს დიდად ჩემი ცხოვრება განხილვის საგანი იყოს , არმსურს მასში ვიღაცამ ხელები აფათუროს, როგორ ამას ახლა თქვენ აკეთებთ
-ყველაფრი ისე არ ხდება როგორც ჩვენ გვინდა
-მართალია
-მომავლის გეგმებს თუ აწყობთ
-არა მე დღევანდელი დღით ვცხოვრობ, რადგან არვიცი ხვალინდელი დღე თუ გამითენდება , დღეს ცოცხალი ხარ მაგრამ შეიძლება ხვალ მოკვდე
-კარგით , კალადბურთელი რომ არა ვინ იქნებოდით
-არვიცი ამაზე არ მიფიქრია
-მგონი საკმარისია მადლობა ინტერვიუსთვის და წარმატებები
-მადლობა თქვენ რომ დაინტერესდით ჩემი ცხოვრებით-მეუბნება და ყავას ბოლომდე სვამს
-არა ამდენი ფორმალურობა დამღუპველია ჩემთვის ასე მეგონა ელექტროსკამზე ვიჯექი -ვამბობ როგორც კი ხმის ჩამწერს ვრთავ
-ჩემს მდგომარეობაში ყოფილხართ, ერთი განსხვავებით თქვენ იძულებული არ იყავით ინტერვიუ მიგეცათ
-თავს დამნაშავედ ვგრძნობ -ვამბობ ჩემთვის
-ფოტო
-რა ფოტო?-მიკვირს მე-უი გამახსენდა კარგი წავშლი ახლავე ვეუბნები და ფოტოს მართლაც ვშლი -ეს კი წავშალე მაგრამ თქვენუნდა გადაგიღოთ ფოტო ინტერვიუს რომ დავურთო, არ გაინძრეთ-ვეუბნები და მობილურით ფოტოს ვუღებ-ესეც ასე დღეს კარგად ვიმუშავე
-კარგით მაშინ მე წავალ-ამბობს ფულს მაგიდაზე ტოვებს და მიდის, აშკარად არ მომეწონა მისი საქციელი მიმტანს ფულს ვაძლევ მაგიდაზე დადებულ თანხას ვიღებ და ბატონ ალექსანდრეს უკან ვედევნები მალევე ვეწევი კიდეც
-უკაცრავად ეს დაგრჩათ-ვეუბნები და თანხას ვაწვდი
-ეს ყავის ფულია-მპასუხობს ჩემი ქცევით გაკვირვებული
-შეხვედრაზე მე შეგითანხმდით და ფულსაც მე ვიხდი გამომართვით
-წადი მაგ ფულით კამფეტები იყიდე და ჭამე
-ბავშვს ვგავარ
-ბავშვის ქცევები გაქვს -მეუბნება და მანქანაში ჯდება
-იდიოტო ფული გრჩება
-უკვე გითხარი რაში შეგიძლია გამოიყენო-მეუბნება და მანქანას ადგილიდან წყვეტს
-იდიოტი ხეპრე,ააააააააა-ნერვები მომეშალა მარკეტში შევედი და მართლა ვიყიდე კამფეტები . ფეხით გასეირნება გადავწყვიტე თან კამფეტებს ვაგემოვნებდი რაგინდა აშკარად კარგი აზრი იყო მათი ყიდვა . ბოლოს უკვე სეირნობა რომ მომბეზრდ დათან კამფეტებიც გამითავდა ტაქსი გავაჩერე და სახლში წავედი. მთელი დღე სტატიაზე ვმუშაობდი ოთახიდან არ გამოვსულვარ საღამოს დასრულებული ვერსია უფროსს გავუგზავნე,რომელსაც მოეწონა, ამან ძალიან გამაკვირვა ,რადგან ჩემი გაკეთებული არაფერი მოსწონს
-ნიტა გამოდი ვივახშმოთ-მესმის დედაცემის ხმა რომელიც რეალობაში მაბრუნებს გარეთ გავდივარ ხელებს ვიბან და სუფრასთან ვჯდები
-მმმმ რა სუნია დედა რა მოამზადე
-შენი საყვარელი ბლინები
-რატომ რახდება
-ისე უბრალოდ
-დედაჩემო შენ უბრალოდ ჩემს საყვარელ კერძებს არამზადებ მითხარი რა მოხდა
-დღეს ლამარა შემხვდა ჩვენი მეზობელი
-ახლა გასაგებია გითხრა რომ შეყვარებულის ერთად დამინახა , დედა ხომ გითხარი რომ ინტერვიუს ჩასაწერად მივდიოდი
-ანუ ის ბიჭი შენი შეყვარებული არიყო და შემიძლია პოტენციური სასიძოების ძებნა გავაგრძელო
-არა დედა რათქმაუნდა ჩემი შეყვარებული იყო ის ბიჭი
-მაშინ ხვალ საღამოს სახლში დაპატიჟე მე და მამაშენს მისი გაცნობა გვინდა -აი რა შარში გავყავი თავი
-აუცილებლად-ვეუბნები და სიმწრისგან მეღიმება კიდეც
-ლამარასაც დავპატიჟებ გაუხარდება , თან ჭორაობასაც შეწყვეტს -აგრძელებს დედაჩემი
-ხო აბა რა ლამარას გარეშე როგორ შეიძლება-ვამბობ და თვითმკვლლობის სხვადასხვა ვერსიებს ვალაგებ გონებაში
-რა მოვამზადო რა უყვარს ?
-კარგი რა დედა ნუთუ საჭიროა ხვალე მოვიდეს , ან ასეთი თანამედროვეები როდიდან გახდით , მამა შენ მაინც უთხარი რამე-უკანასკნელ იმედს ანუ მამაჩემს ჩავებღაუჭე
-ეს ის შემთხვევაა როდესაც დედაშენს სრულიად ვეთანხმები, მეც მინდა გავიცნო კაცი რომელსა ჩემი სიმწრით გაკეთებული ქალიშვილი უნდა ჩავაბარო
-წავედი მე მადა დავკარგე
-სად მიდიხარ
-მეტეხის ხიდზე თავი უნდა მოვიკლა
-მაგითვის იქ წასვლა სულაც არაა საჭირო
-კარგი მაშინ ჩვენი აივნიდან გადავხტები
-მიდი აბა შენიცი
-არა რა მშობლებიც ასეთი უნდა -ვამბობ და ოთახში შევდივარ. მაშინვე ლიზისთან ვრეკავ
- შეყვარებული ვერ გიშოვე -მპასუხობს მაშინვე
-აღარაა საჭირო-ვეუბნები და დღევანდელი დღის შესახებ მოკლედ ვუყვები
-ყველაფერი შენ როგორ უნდა დაგემართოს არა რა მართალი იყო ჩვენი დამრიგებელი მოსიარულე პრობლემა ხარ
-ეგ ეგრე შენზეც ამბობდა შენიდან დამლაგებლის მეტი არაფერი გამოვაო და კი ხარ ახლა პოლიციაში
-შენზე ენამ უყივლა -მეუბნება და იცინის
-რა გავაკეთო არვიცი
-ყველაფერი მოგისწრია უკვე ერთადერთი მშობლებს უნდა გააცნო ალექსანდრე და ეგაა მორჩა
-ნწ მე როგორ ვერ მოვიფიქრე ეგ...
-უკვე საკუთარ თავსაც დასცინი ეჰ ჩემო საბრალო მეგობარო რა შარში გაყავი თავი
-ყველაფერი ლამარას ბრალია
-ანუ ხვალ საღამოს სპეკტაკლი იქნება შენთან სახლში , ამას ვერ გამოვტოვებ აუცილებლად მოვალ
-სპეკტაკლი სახელწოდებით ჩემი სიცოცხლის ბოლო დღე
-ანუ შავები ჩავიცვა
-რაცგინდა ის ჩაიცვი კარგი წავედი უნდა დავიძინო -ვეუბნები და მობილურს ვთიშავ . მთელი ღამე ვფიქრობდი რა უნდა გამეკეთებინა მაგრამ ვერაფერი მოვიფიქრე
*********************~
დილით საშინელ ხასიათზე მეღვიძება ,სიზმარი ვნახე უფროს სწორად კოშმარი ,თითქოს ვთხოვდებოდი . არა ეს უკვე მეტისმეტია. საწოლიდან ვდგები და სააბაზანოში შევდივარ .დილის პროცედურებს მალევე ვასრულებ ტანისამოსს ვიცვამ და სამზარეულოში გავდივარ , სადაც მოფუსფუსე დედაჩემი მხვდება
-დედა დილიდან რას გვიმზადებ
-რადგან არვიცი შენს შეყვარებულს რა უყვარს გადავწყვიტე ყველანაირი კერძები გამეკეთებინა, უკვე დაურეკე ხომ მოდის
-კი დედა დავურეკე დააუცილებლად მოვალ მარტო დედაშენის ხათრითო
-ნუ მასხარაობ უკვე დიდი გოგო ხარ
-კარგი რა დედა შენუკვე ბერდები და კლიმაქსი გეწყება
-ტუტუცო შენ , როგორ მიბედავ
-აბა რატომ აიჩემე გინდა თუ არა შეყვარებული გამაცანიო
-დედა რომ გახდები მერე მიხვდებ ყველაფერს და ნუ მეტლიკინები მოდი დამეხმარე
-წავალ მე დავწვები ცოტა მუცელი მტკივა
-კარგი ხო მოდი ისაუზმე არმინდა დახმარება
-მგონი ცოტა გამიარა მუცლის ტკივილმა
-შენი გამოსწორება არ იქნება, შენმა შეყვარებულმა თუ იცის წერის მეტი არაფრის გაკეთება რომ არ გეხერხება
-დედაჩემო იცის და ასე მითხრა ეგ არ არის პრობლემა ჩემი სასიდედრო მოვა და გააკეთებს, აბა მშიერი ხომ არ დავიხოცებითო
-მასხარა, 22 წლის გოგო როგორ გცემო, არადა ნამდვილად იმსახურებ
-არა ძალადობას
-დილამშვიდობისა -სამზარეულოში შემოდის მამაჩემი -აბა როგორ არის ჩემი ორი სიყვარული
-ერთს კლიმაქსი დაეწყო და მეორე ცდილობს მის კლიმაქს არ შეეწიროს-ვპასუხობ მამაჩემს
-უზრდელო-მეუბნება და კოვზს მსუბუქად მარტყამს თავში , მერე კი ნიჟარაში ათავსებს
-ააუ მეტკინა, მა უთხარი რამე რა ეს ასეთი ქცევით გამიქცევს შეყვარებულს და მართლა შინაბერას დამტოვებს
-რამე
-ცოლ-ქმარმა პირი შეკარით ჩემს წინააღმდეგ
-წავალ საწყობიდან ღვინოს ამოვიტან
-რაო სასიძო უნდა გავიცნოო და სასმლის გარეშე როგორ შეიძლება ხომ-დაიწყო დედაჩემმა
-ორი სამი ჭიქა ხომ უნდა დავალევინო ოჯახი დაგვილოცოს
-მე ვიცი შენი ორი სამი ჭიქა 23 იქცევა
-შვილო მგონი მართალი ხარ და დედაშენს მართლა კლიმაქსი დაეწყო
-არა ამას რას ვერჩი რაც მამა ის შვილი, ლოთობაღა გაკლია და მეორე ვახო ხარ -გადმომწვა დედაჩემი მე
-აბა ყველაფერში შენ ხომ ვერ დაგემსგავსებოდი დედაჩემო ცოდო იყო მამიკო
-შენ მუცელი გტკიოდა მგონი
-არა გადამიარა უკვე
-მაშნ მოდი დამეხმარე ისედაც თავზე საყრელად მაქვს საქმე
-ააა მგონი ისევ ამტკივდა, წავალ ცოტას გავისეირნებ -ვამბობ საუზმეს ვასრულებ და გარეთ გავდივარ , გადავწყვიტე ლიკას დავადგე განყოფილებაში. აასეც მოვიქეცი ტაქსი გავაჩერე და ნახევარ საათში უკვე იქ ვიყავი
-ვინმე ცნობილი ადამიანი არ დაუჭერიათ ამ კვირაში და შენ აქ რატომ მოხვედი ხომ მშვიდობაა-კარებში მხვდება ირაკლი
-შესვენებაზე გადიხარ ?-ვეკითხები ინტერესით
-კი
-მაშინ დაგველოდე მე და ლიზაც წამოვალთ-ხო ირაკლის და ლიზის ერთმანეთი უყვართ მაგრამ ორი იდიოტი იმის ნაცვლად რომ ერთად იყვნენ , ერთმანეთის ყურებაში და ნერწყვის ყლაპვაში კარგავენ დროს
-კარგი
-მოიცადე უნდა დავრეკო-ვეუბნები მობილურს ვიღებ ჩანთიდან და ლიზასთან ვრეკავ
-რამოხდა ამ დილაუთენია დედაშენმა გადმოგაგდო ლოგინიდან თუ შენი კალადბურთელი დაგესიზმრა -იწყებს ეგრევე
-ეგ რომ დამსიზმრებოდა დამიჯერე კიდევ დიდხანს გავაგრძელებდი ძილს
-რამოხდა აბა
-მე და ირაკლი ყავის დასალევად მივდივართ და შემოგვიერთდი
-არ მცალია უამრავი საქმე მაქვს
-კარგი საყვარელო გელოდებით აქვე კაფეში ვიქებით
-ნიტა მე..-წინადადების დასრულებას არ ვაცდი ისე ვთიშავ მობილურს
-მოვალო, წამოდი დავსხდეთ-ვეუბნები ირაკლის და კაფეში შევდივარ მიმტანს სამ ყავას ვუკვეთავ, შეკვეთის მოტანა და გაბრაზებული ლიზის გამოჩენა ერთი იყო
-იცი რას ნშნავს უამრავი საქმე მაქვს-მაშინვე გადმომწვდა
-იმას რომ ყავის დროა და ცოტა უნდა დაისვენო
-აბა ირაკლი მომიყევი შენს პირადში რახდება ცოლი არ მოგყავს -დავიწყე გამოკითხვა
-არა ჯერ ადრეა
-ადრე კიარაა ის თქვი რომ არავინ მოგყვება-წაკბინა ლიზიმ
-არც არავინ გიყარს
-კი მიყვარს , მაგრამ იმას საერთოდ არ ვანაღვლებ
-არც მიკვირს , რომ ყვარებოდი გამიკვირდებოდა-შეიცხადა ლიზიმ
-ვაიმე ლიზა მორჩი ეჭვიანი შეყვარებულივით მოქცევას კარგი-გადავწვდი ლიზის რომელსაც ჩემს სიტყვებზე ყავა გადასცდა
-მე ამის შეყვარებული ? ღმერთმა დამიფაროს
-კარგი მე წავალ და თქვენ იჭორავეთ-ამბობს ირაკლი ანგარიშს იხდის და კაფიდან უჩინარდება
-გოგო შენ საეროდ გაუბერე ხომ ხედავ რომ ადამიანს უყვარხარ როგორ ექცევი ,თითქოს არ არსებობდეს , გამარჯობასაც კი არ ეუბნები-ვეჩხუბები ლიზის
-აბა რავქნა პირდპირ სიყვარული ხომარ ავუხსნა ან უკეთესი ხელი ხომარ ვთხოვო-აქეთ მლანძღავს ქალბატონი
-ყველაზე მაგარი მოიტაცე
-მოიცა რომელი ვარდენას ქალიშვილი ეგაა რომ მოვიტაცო-მიჭრის მოკლედ
-ხოდა უყურე მაშინ როგორ დააქორწინებს ერთდღეს ქალბატონი ნელიკო შენს იკუნას და მერე მეყოლე ვარდივით
-დილიდან ცუდზე ნუ ფიქრობ
-ქორწილსი ხომ წახვალ
-ირაკლის ქორწილი არვიცი, მაგრამ შენს ქორწილში აუცილებლად მოვალ, რაქენი შეყვარებულის ამბავი ?
-მე არაფერი და ქალბატონი ლია კი დილიდან სამზადისშია , ფუსფუსებს ქალი ახალ მოსული რძალივით, არარსებულ სასიძონ ნაირნაირ ჯერძებს უმზადებს , მამაჩემმა ღვინოც კი ამოიტანა საწყობიდან
-კარგი და საღამოს რამოხდება
-მოდი და ნახავ , ნამდვილი სპეკტაკლი იქნება საღამოს
-დამაინტრიგე უკვე ,აუცილებლად მოვალ
-მოდი გპირდები არ ინანებ
ბევრი რომ არ გავაგრძელო სახლამდე ფეხს ვითრევდი , არმინდოდა შინ დაბრუნება. კორპუსს როგორც კი მიუახლოვდი მაშინვე ქალბატონი ლამარა შემეჩეხა
-მოდი შვილო ჩვენთან დაჯექი
-ვერა დეიდა ლამარა მეჩქარება
-ხო რათქმაუნდა დღეს ხომ შეყვარებული უნდა გააცნო მშობლებს ალბათ უამრავი საქმე აქვთ
-არა რასამბობთ დღეს არ მოდის ჩემი შეყვარებული საქმე გამოუჩნდა და ვერ ახერხებს
-ცუდია შვილო მაგრამ თუ საქმე გამოუჩნდა რას ვიზამთ კიდევ კარგი მითხარი ,ანუ საღამოს აღარ გესტუმრებით
-როგორც გინდათ დეიდა ლამარა -ვეუბნები და კორპუსში შევდივარ დეიდა ლამარას საქმე მოგვარებულია. სახლის კარ როგორც კი შეაღე ისეთი არომატი ვიგრენი კინაღამ გული წამივიდა დედაჩემი რაღაც გემრიოლობებს ამზადებდა
-დე მოვედი ცოტა თავი მტკივა წავალ დავიძინებ-ვეუბნები და დასაძინებლად მივდიბარ
მართლაც გემრიელად დამეძინა ცხრის ნახევარი იყო რომ გავიღვიძე . უფრო სწორად ლიზიმ გამაღვიძა
-ადექი ჩაიცვი სადაცაა სიძე მოვა შენ კიდევ მზადაც არ ხარ
-მიდი დამცინე ეგღა მაკლდა -ვეუბნები და თავზე ბალიშს ვიფარებ
-ადექი გოგო , ყველა შენ გელოდება დედაშენმა ისეთი სუფრა გაშალა იფ იფ მარტო ყურებით დანაყრდები ადამიანი
-მერე მარტო ყურება მოგიწევს
-ყველაფერს თუ არ დავაგემოვნებ აქედან არ წავალ
-უნდა გადაჭამო მთელი სუფრა ხომ
-ვაპირებ და ნუ მეტლიკინები ადექი ჩაიცვი
-ხო კარგი კარგი -ვეუბნები და საწოლიდან ვდგები მოკლედ ნახევარ საათს ვანდომებ მომზადებას და გარეთ გავდივარ
-შვილო სადაა შენი შყვარებული -მეკითხება დედაჩემი და სწორედ ამდროს რეკავს ჩემი უფროსიც
-გისმენ საყვარელო-ვპასუხობ მაშინვე
-რა საყვარელო ნიტა კარგად ხარ -შეშფოთება უკრთება ხმაში
-ვერ მოხვალ, საქმე გაქვს , რა ცუდია-ვაგრძელებ მე
-ნიტა რა გჭირს ვინმეა შენს გვერდით
-კი , არ ინერვიულო ჩემებს ვეტყვი და გაგიგებენ
-მოსაკლავი ხარ ნიტა ახვლედიანო გამისკდა გული შეტყობინება რომ წავიკითხე სასწრაფოდ გადმომირეკე
-მეც მიყვარხარ საყვარელო
-მსახიობი უნდა ყოფილიყავი შენ პაპარაცობა რატომ დაიწყე
-კარგი მე მოვუბოდიშებს შენს ნაცვლად არინერვიულო
-გათიშე ახლა თორემ ხვალე ოფისში რომ მოხვალ შემომაკვდები
-კარგი არინერვიულო -ვეუბნები და მობილურს ვთიშავ-დედა მამა ჩემი შეყვარებული ვერ მოვა მეგობარს საქმეზე გაყვა
-რას ნიშნავს მეგობარს გაყვა ჩვენ აქ ამდენი ადამიანი ველოდებით, სუფრა გავშალეთ თვითონ კი მეგობარს გაყვა , შეუძლია საერთოდ აღარ მოვდეს , მორჩა-გაბრაზდა მამაჩემი მეც სწორედ ეს მინდოდა კმაყოფილმა გაოცებულ ლიკას თვალი ჩავუკარი და ნიშნის მოგებით გავუღიმე
-მართალია მამაშენი მთელი დღეა საჭმელებს ვამზადებ, ვიფიქრე სათანადოდ უნდა დავხდეთ მეთქი მაგრამ თვითონ დაგვაფასა, არმინდა მე ეგეთი სიძე-შეიცხადა დედაჩემმა
-ნამდვილი მატყუარა ხარ, სიტუაციებიდან გამოძრომის ოსტატი-ჩუმად მითხრა ლიზამ
დედაჩემმა სუფრა აალაგა ლიზაც ეხმარებოდა მოკლედ ყველაფერი კარგად იყო მე კიდევ კმაყოფილი ვიჯექი დივანზე სანამ კარზე ზარი არ დარეკეს
-ნიტა კარი მაინც გააღე -გამომძახა სამზარეულოდან დედაჩემმა
-ახლავე -ვეუბნები და კარებს ვაღებ -დეიდა ლამარა თქვენ
-ხო მე შვილო რამოხდა რა სახე გაქვს მოჩვენება დაინახე
-ნეტა დამენახა
-რათქვი?
-არაფერი დეიდა ლამარა
-შვილო ვინ მოვიდა
-მე ვარ ლია , გოგო იცი თურმე შენი შვილის შეყვარებული ვინ ყოფილა -იწყებს საუბარს და სამზარეულოში შედის -ვინ და ცნობილი კალადბურთელი ეგ კიარა გუნდის კაპიტანიც ყოფილა. მოიცა რაქვია, ხო ალექსანდრე ტვილდიანი ახლა ცხრა საათიან კურიერს ვუყურებდი და იქ დავინახე ვიღაც კაცების გვერდით იყო და კამერაში საუბრობდა
-ლამარა დეიდა ეგ არ გეთქვათ და აქვე მოგეკალით მერჩივნა
-ანუ კალაბურთელია შეხვედრა ქონდა მნიშვნელოვანი დღეს და მაგიტომ ვერ მოვიდა-დაასკვნა დედაჩემმა
-კი ეგრეა-კვერი დაუკრა დეიდა ლამარამ
-სიტუაი 360 გრადუსით შემოგიტრიალდა-მეუბნება ლიზი
-მაცადე მეც შოკში ვარ -ვამბობ და სამზარეულოდან გარეთ გავდივარ ლიზიც მომყვება უკან
-ახლა რაუნდა ქნა
-პირველ რიგში დეიდა ლამარას პირი უნდა ამოვუკერო , მოგვარებული საქმე ამირია , ვიფიქრე დღეს მშვიდად დავიძინებდი
-ისე ყველაფერს ეგ ქალი რომ გირევს აკვირდები
-კი და მგონი მამაჩემს ამუბნიდან გადასახლებაზე უნდა დაველაპარაკო
-კარგი დამშვიდდი და მოიფიქრე რას იზამ სხვა დროს,მგონი მოგიწევს შენს კალადბურთელთან გაესაუბრება
-ჩემი არაა
-ადრე პროტესტს არ გამოთქვამდი
-ახლა გაბრაზებულივარ
-ლამარაზე
-ყველაზე
-ნიტა შვილო ალექსანდრეს უთხარი ყველაფერი გადადოს და ხვალე აუცილებლად მოვიდეს ჩვენთან -მესმის დედაჩემის ხმა რომელიც სამზარეულოდან მთელი ხმით ყვირისს მგონი
-ახლა გავგიჟდები გამიშვი თავი უნდა მოვიკლა
-მეტეხის ხიდზე მიდიხარ
-კი-ვეუბნები და სახლიდან გავდივარ არვიცი სად მივდივარ მაგრამ ისე გაბრაზებული ვარ დეიდა ლამარაზე თუ არ დავმშვიდდი მაგ ქალს მართლა ამოვუკერავ პირს , ქუჩის მეორე მხარე გადავედი მარკეთში კამფეტები ვიყიდე და სეირნობა გავაგრძელე . ნახევარ საათიანი სეირნობის შემდეგ ვიგრძენი რომ უკან ვიღაცის მანქანა მომყვებოდა ჯერ საშინლად შემეშინდა და ნაბიჯს ავუჩქარე , მერე კი გადავიფიქრე გადავწყვიტე ასეთი უზრდლობისთვის ვინცარუნდა ყოფილიყო თავი გამეტეხა და მთელი სისწრაფით მივტრიალდი, ნაცნობი მანქანა რომ დავინახე ჯერ გამიკვირდა მერე კი საშინლად გავბრაზდი
-როგორც ვხედავ ჩემი რჩევა გაგითვალისწინებია-მეუბნება და მანქანიდან გადმოდის
-რაც დრო გადის უფრო ვრწმუნდები რომ იდიოტი სახელი ნამდვილად გიხდება, გული გამიხეთქე
-გემრიელია ? ერთცალს ავიღებ რა-მეუბნება და კამფეტების წართმევას ცდილობა
-არა სულ ჩემია -ვამბობ და კამფეტებს ზურგსუკან ვმალავ
-მერე იტყვის ბავშვი არ ვარო-ამბობს და იღიმის
-რატომ დამყვები უკან შენ რა მითვალთვალებ, მეტი საქმე არ გაქვს , ასეთ დროს ახალგაზრდა გოგოებს უსაფრდები დასდევ და აშინებ ხომ ,მანიაკი ხარ -ვბოდიალობ ჯერ კიდევ შეშინებული
-შენ ამდროს გარეთ რასაკეთებ შუაღამის მზე ხარ -კითხვას მიიგნორებს
-შენი ბრალია აქ რომ ვარ ამ დროს
-ჩემი ?-გაოცებისაგან წარბებს მაღლა წევს
-ხო შენი რომ გითხარი წადი მეთქი უნდა წასულიყავი, საჭირო არიყო კითხვები, თან გთხოვე კიდეც მაგრამ გაიგე ვერა , იმიტომ რომ თვითკმაყოფილი იდიოტი ხარ , ისე შენ რას გერჩი ყველაფერი დეიდა ლამარას ბრალია , დაგვინახა და მოაღო პირი ცხრა ნომერი კალოშივით არა ერთ დღეს ნამდვილად ამოვუკერავ პირს , ღმერთო რა დღეში ვარ, არა რა შენც მაინცდამაინ რაღა დღეს მოგინდა ტელევიშორში გამოჭენება , მომიშალე ნერვები, არა რა მე ხომ ბედი არ მაქვს -ვილანძღები და აქეთ იქით დავდივარ
-ამოისუნთქე და დამშვიდდი, ამიხსენი რასი მადანაშაულებ
-კალადბურთელი კაცი ხარ და გაქცევას ნამდვილად მოასწრებდი მაგრამ რამსიმაღლე ხარ მაგხელას მაინც დაგინახავდა ის კუდიანი მაგრამ მაინც უნდა წასულიყავი რომ გითხარი , შენკიდევ დაეწებე სკამს -ვაგრძელებ დედაჩემისმსგავსად ქოთქოთს
-დამშვიდდი და გაჩერდი ერთ ადგილას თავი ამატკიე უკვე -მეუბნება და ხელებს მკიდებს მე კი მოძრაობის საშუალებას მართმევს სხეულში ჭიანჭველებს ვგრძნობ და აშკარად მომწონს ეს შეგრძნება მგონი დედამიწაზე აღარ ვარ -ახლა კი მოკლედ მომიყევი რა მოხდა
-არაფერი , შენი ნახვა მინდოდა და აი გნახე , უნდა მეკიტხა ქორწილში მოხვალ თუ არა მაინ ტყუილუბრალოდ რომ არ დამრჩემ მოსაწვევი გამოგზავნილი მაგიტო გეკითხები
-ვის ქორწილში-ხელენს მაგრად მიჭერს მკლავებზე და ისე მეკითხება
-ჩემს -ვამბობ და ვცდილობ ხელები გავითავისუფლო-გამიშვი მეტკინა -ისიც მაშინვე მიშვებს ხელს
-ანუ თხოვდები გილოცავ-მეუბნება ცივად და მისი ასეთი საუბარი რატომღაც მწყინს
-არ ვთხოვდები ძალით მათხოვებებ , ოხ დეიდა ლამარა არა რა ისე როგორ უნდა მოვკვდე მაგ ქალს პირი რომ არ ამოვუკერო, არა რა სისულელეები ილაპარაკა , ქალმა გამაგიჟა , ძლივვს მოგვარებული საქმე გამიფუჭა, ნამგვილი ალქაჯია, ერთი ცოცხხი აკლია და ეგაა, კუდიანი-თავიდან ვწყებ დეიდა ლამარას ლანძღვას
-ჩაჯექი მანქანაში-მეუნება ალექსანდრე
-არა მადლობა ტაქსის გავაჩერებ
-შენი აზრით რატომ მოგყვები ნახევარი საათია უკან იქნებ იმიტომ რომ ისეთ ადგილას ხარ სადაც ტაქსი კიარა მანქანაც კი იშვიათად და დის და თუ დადიან ნამდვილი ახვრები, ახლავე ჩაჯექი მანქანაში-მეუბნება მკაცრად და მეც სხვა გზა არ მაქვს მანქანაში ვჯდები რაღაცის თქმას კიდევ აპირებდა ჩემთვის ბატონი ალექსანდრე მაგრამ არ დასცალდა ჩემი მობილურია ამღერდა, დედაჩემი იყო
-გისმენ ღრმად პატივცემულო დედაჩემო
-სად ხარ გოგო რომელია საათი , გადაირიე სულ-დაიწყო ქოთქოთი დედაჩემმა
-შენს სასიძოსთან ერთად ვზივარ მანქანაში და სახლში ვბრუნდები, ვაიმე დედაჩემო რაკითხვებია სადუნდა ვიყო ვსეირნობ და დავბრუნდები
-შენი გამოსწორება არიქნება , რატომ უთხარი ლამარას რომ დღეს არმოდიოდა შენი შეყვარებული
-დედა არ მყავს შეყვარებული და იმიტომ , ლამარასი გჯერა და ჩემი არა
-მატყუარა ხარ შვილო და როგორ დაგიჯერო
-აი მართლა გავყვები ნანას ბიჭს ცოლად და რომ გეყოლება ნარკომანი სიძე მერე აიტანე
-ნუ ბოდიალობ რაღაცეებს და სახლში მალე დაბრუნდი
-ლიზი მანდაა
-კი
-უთხარი არ წავიდეს სალაპარაკო მაქვს და კიდევ არ ერთ კვირაში და არც არასდროს არ გავთხოვდები არმინდა და მორჩა , მითუმეტეს ვიღაც კობიაშვილს არ გავყვები, ნამდვილი ყეყეჩი,
-კარგი ხო დამშვიდდი და სახლში დაბრუნდი
-არა ჯერ მეტეხის ხიდიდან არ გადავმხტარვარ
-ნუ სულელობ და სახლში მალე დაბრუნდი
-ლამარა წავიდა
-არა აქაა გელოდება
-უთხარი დარჩეს დღეს ისე მიყვარს გვერდითაც დავიწვენ-ვეუბნები და მობილურს ვთიშავ
-ანუ ნანას ბიჭს მიყვები-მესმის ალექსანდრეს სიცილნარევი ხმა
-არა რათქმაუნდა დედაჩემს ვემუქრები უბრალოდ-ვამბობ და მეცინება
-რამოდენიმე წუთისწინ ქორწილში მეპატიჟებოდი
-რამოდენიმე წუთის წინ გაბრაზებული ვიყავი მთელ დედამიწაზე
-კამფეტები ჭამე და გადაგივლის გაბრაზება
-კამფეტები, დამივარდა იქ დავტოვე -დავიწყე წუწუნი
-ახალს გიყიდი
-არმინდა ახალი მივტრიალდეთ რა გთხოვ-ვეუბნები და კატის თვალებით ვუყურებ
-მერე მეტყვის ბავშვი არ ვარო-ამბობს და მანქანას ატრიალებს
-მადლობა-ვეუბნები ხუთი წლის ბავშვივით გახარებული
-ეგრე ნუ იღიმი-მეუბენბა ჩახლეჩილი ხმით
-რატომ რახდება-მიკვირს მე
-უბრალოდ ეგრე არ გაიღიმო კარგი -მეუბენება და მანქანის საჭეს ხელებს მაგრად უჭერს
-კარგი-ვეუბნები და ვცდილობ მის ასეთ საქციელზე არ გამეცინოს . მოკლედ კამფეტებს მალევე ვპოულოდ და სახლში ვბრუნდები კორპუსთან მისული ვამჩნევ დედაცემს და დეიდა ლამარას , აივანზე მყოფებს აშკარად მე მელოდებიან და მათი რეაქციით თუ ვიმსჯელებ დამინახეს კიდეც -მადლობა რომ მომიყვანე -ვეუბნები და მანქანიდან გადავდივარ
-არაფრის -მეუბენება და მანანას ქოქავს მეც მაშინვე კორპუსისკენ მივდივარ კიბებს სწრაფად მივუყვები სახლში შესული კი პირდაპირ ოთახში გავრბივარ და ფანჯარაში ვიყურები , ვხედავ რომ ალექსანდრე მანქანიდან გადმოდის , უცებ ლიზი სინათლეს რთავს და მეც მთელი სისწრაფით ვშორდბი ფანჯარას
-გაგიჟდი შემაშინე -ვეუბნები და ფრთხილად ვიხედები ფანჯრიდან არმინდა დამინახოს მე კიდევ დავინახე როგორ ჩაჯდა მანქანაში და ადგილს მოსწყდა
-ვინ ოყო
-აუ ლიზი მეძინება -ვეუბნები აბაზანაში შვდივარ შხაპს ვიღებ საღამურებს ვიცვამ და დასაძინებლად ვწვები, და მალევე ვიძინებ კიდეც . უნდა ავღნიშნო რმ ასე ტკბილად მგონი 22 წლის განმავლობაში არასდროს მძინებია , დილით ისევ კარგ ხასიათზე გავიღვიძე თანახმა ვიყავი დედაჩემსაც დავხმარებოდი, საწოლიდან ავდექი და შხაპი მივიღე ტანისამოსიც გამოვიცვალე და ლიზის გაღვიძება გადავწყვიტე
-გაიღვიძეთ ალყაში ხართ-ვყვიროდი ბოლო ხმაზე
-რა რახდება სადვარ -უცებ გაიღვიძა ლიზიმ
-თქვენ დაატერორეთ უმცროსი ახალაიას საკუთრება მისი საწოლი და ამისთვის მოგესაჯათ სამუდამო პატიმრობა
-გაქრი -მეუბნება და ბალიშს მიქნევს
-ადექი საჭმლის მომზადებაში დამეხმარე
-შენით ვერ გააკეთებ დამაძინე,,, მოიცა მოიცა ახლა რათქვი შენ რის გაკეთებაში დამეხმარეო-თავი წამოყო საწოლიდან ლიზიმ
-საჭმლის
-რასმიმალავ?
-არაფერს უბრალოდ დღეს დედაჩემის დაბადებისდღეა და მინდა სურპრიზი გავუკეთო
-დედაშენ ორთვეში აქვს დაბადებისდღე
-ხო დამავიწყდა რომ ეს შენც იცოდი
-რახდება
-დამეხმარები?
-კარგი ხო მიდი და მოვალ -მეუბნება და საწოლიდან დგება მეც მაშინვე სამზარეულოშ გავდვარ და ბოსტნეულის რეცხვას ვიწყებ , მოკლედ ბევრი რომ არ გავაგრელო ყელაფერი ლიზის გავაკეთებინე მე მხოლოდ ვიჯექი და გუშინდელი საღამოს შესახებ ვუყვებოდი
-სახლამდე მოგაცილა, სანამ ოთახში შუქი არ აინთო იქამდე არ წავიდა , შენი კამფეტების გამო უკან მიტრიალდა , ნახევარი საათი უკან მოგყვებოდა , გაბრაზდა როცა უთხარი რომ თხოვდებოდი, დარწმუნებული ხარ რომ ამ კაცს არ მოსწონხარ
-კარგი რა ლიზი სისულელეების თქმა ჩემიდან გადაგედო მას ნატუკა ყავს მე რაში ვჭირდები
-ეგეც მართალია
-ბოროტო გამამხნევოს კიარა მეგობარი ხარ თუ მტერი
-ორივე
-არადა იცი რა სიმპათიურია პირდაპირ დავდნი , ფოტო უნდა მქონდეს მობილურში მისი-ვეუბნები და ფოტოებს ვათვალიერებ ვპოულობ კიდეც კაფეში მისთვის გადაღებულ ფოტოს და ასევე მისი და ნატუკას ფოტოსაც მე ხომ მხოლოდ ერთი ფოტო წავშალე
-ღმერთო ჩემო ეს პრესები მისია , არა რა მეგობარი შენი მტერი ვარ, მოიცა ესაა ნატუკა , ახლა გული ამერევა , ასეთ კაცს ამაზე მეტი გემოვნება რომ არ გექნება სირცხვილია-შეიცხადა ლიზიმ
-მეც მაგას ვამბობ
-გოგოებო რა მოამზადეთ-სამზარეულოში შემოდის დედაჩემი
-მე არაფერი ლია დეიდა ყველაფერი ნიტამ მოამზადა -თვალს მიკრავს ლიზი
-მართლა?-ეკითხება გაოცებული დედაჩემი
-კი მართლა მე მხოლოდ ვეხმარებოდი დილით ადრე გამაღვიძა წამოდი დამეხმარეო
-გაოცებული ვარ ამას ნამდვილად არ მოველოდი-გაოცებას ვერ მალავდა დედაჩემი-ვახო შენმა შვილმა საჭმელი მოამზადა -გასძახა მამაჩემს
-იტყუება ლიზის გააკეთებინებდა ყველაფერს
-არა ნამდვილად მან გააკეთა
-რაააა-სამზარეულოში შემოვიდა გაოცებული მამაჩემი -ჯერ კატას დაუდგით თუ გადარჩა მერე ვჭამოთ ჩვენ რაიცი რახდება
-მეწყინა -ვამბობ მე
-შვილო შენ გაკეტებული ყავის მეტი რომ არაფერი დამილევია დღეს რა მოხდა
-ტუზი დამეცა ,
-ტუზი დიდი ხნის წინ დაგეცა ოღონდ ეგ ცოტა მძინე იყო და თან ქვის -დაამატა ლიზიმ
-მორჩით ჩემს დაცინვას და ვისაუზმოთ-ვეუბნები და პირველი მე ვიწყებ ჭამას
-აშკარად გემრიელია თუ ძალიან მშია და ამიტომ მეჩვენება გემრიელად-ამბობს მამაჩემი
-არა აშკარად გემრიელია -ადასტურებს დედაჩემი
-არა რა ლიზი უნდა ავღნიშნო ნამდვილად ოქროს ხელები გაქვს , რომ გავთხოვდები შენ და იკაკოს მზითებში გაგაყოლებთ-ვამბობ და ფორთოხლის წვენს ვსვამ
-ხომ გითხარი ტყუებათქო
-არადა ვიფიქრე გამოსწორდა მეთქი
-ჩემი გამოსწორება არიქნება , აბა გემრიელად მიირთვით მე კიდევ ქალბატონ მაკას უნდა ვეწვიო , ნახვამდის-ვეუბენენი ჩანთას ვიღებ და სახლიდან გავდივარ. ოფისში მალევე მივდივარ და მაკას კაბინეტის კარზე ვაკაკუნებ
-შემოდი ნიტა-მპასუხობს მაკა
-როგორ ხვდები რომ მე ვარ -მიკვირს მე
-შენს მოსვლას მდივანი არასდროს მატყობინეს იმიტომ რომ რაღაცეებს ატყუებ
-გასაგებია , რატომ დამიბარეთ
-შენმა ინტერვიუმ ფურორი მოახდინა ყველა ამაზე საუბრობს , ყვეას უკვირს ეს როგორ მოახერე , მათ შორის მეც და მომიყევი
-მივედი , დავუსვი კითხვები, მიპასუხა სტატია დავბეჭდე გამოგიგზავნეთ თქვენ გამოაქვეყნეთ და სულ ესიყო
-ნიტა , კარგი ვიცი საუბარს აზრი არ აქვს მაინც არ მეტყვი ნატუკა ამზოევი ვინ არის
-ჩვენ ბატონ ალექსანდრეზე არ ვსაუბრობდით, მაბნებთ ქალბატონო მაკა როგორ იცით ხოლმე ასე სწრაფდ თემის შეცვლა
-ანუ არ მეტყვი, კარგი მაშინ მინდა იცოდე რომ ამ სტატიის გამო ქალბატონმა ნატუკა ამზოევლა სასამართლოში გვიჩივლა
-არა როგორც კი დავინახე მაშინვე მივხვდი რომ ნამდვილად სულელი იყო და აი მტკიცებულება-გავბრაზდი ძალიან გავბრაზდი
-ეს საქმე უნდა მოაგვარო
-აუცილებლად-ვეუბნები და მაკას კაბინეტიდან პირდაპირ ბატონი ტვილდიანის სახლში მივდივარ. კარებზე უშედეგო ზარის რეკვის და კაკუნის შემდეგ გავაცნობიერე რომ სახლში არ ბრძანდებოდა , იქვე კარებთან ჩამოვჯექი და დაველოდე როდის იკადრებდა მობრძანებას. სამსაათიანი ლოდინის შემდეგ როგორც იქნა გამოჩნდა
-ნიტა აქ რას აკეთებ?-მეკითხება ჩემი დანახვით გაოცებული
-მე რას ვაკეთებ არა -ვამბობ და ფეხზე ვდგები-მე კიარა შენი ნატუკა რას აკეთებს მემგონი მაგასაც არაწყენდა პირის ამოკერვა, რაუნდა რასმერჩის , რამე დავუშავე , რატომ შეიტანა სასამართლოში სარჩელი ჩემი ინტერვიუს გამო, მე რამე ცუდად ვთქვი მასზე , ცუდად მოვიხსენიე თუ რამოხდა , რა უნდოდა არ მესმის , იცი რა გადაეცი სარჩელს თუ არ გამოიტანს მართლა ამოვუკერავ პირს , ხო ახლა შეუძლია მუქარისთვის მიჩივლოს , იდიოტი, შენგან ავიღე ინტერვიუ მისგან ხომარა , მას რა უნდოდა, უი შენი შეყვარებული რომ იყო და მალე საცოლე რომ გახდებოდა ეგ რომ არ დავწერე გაბრაზდა
-სარჩელს გამოიტანს , მე მივხედავ მაგ საქმეს დამშვიდდი -მპასუხობს გაბრაზებული ისეტი გრძნობა მაქვს რომ ნატუკას მოკლავს და მე ხელების გასვრა აღარ დამჭირდება
-არა ასეთ კარგ გუნდს უწევ კაპიტნობას და უვლი და ერთი ქალისთვის ვერ მიგიხედავს, რა სისულელეა ვიღაც ქალმა უნდა მიკონტროლოს კაცს რას ვიტყვი და რას არა , არსად გადამეყაროს თორემ იმ თმებს დავაპუტან, და მერე იაროს მოსახარშად გამზადებული ქათამივით
-ძმაო რახდება - მესმის ბიჭების საუბრის ხმა და გვერდით ვიხედები
-არაფერი შედით და მოვალ მეც -პასუხობს ბიჭებს რომლებიც ლუდებით და ათასი სასუსნავით იყვნენ შეიარაღებულები
-კარგი მე წავალ , ხელს აღარ შეგიშლით , სტატიას არ წავშლი ეს იცოდე-ვეუბნები და ლიფტის ღილაკს ვაწვები
-ეს პოლიციის ფორმაში გადაცმული ჟურნალისტია -ეკითხება ერთ-ერთი ბიჭებთაგანი ალექსანდრეს
-კი ეგაა-პასუხობს მშვიდად
-სააღოლ შენ ამას ქალის ერთად ჩვენ ვერ წავასწარით ვერსად და შენ პირველივე მცდელობაზე გამოგივიდა -მეუბნება და ალექსანდრეს ლუდის ერთ ქილას აწვდის
-ეს შენზე მეტად მე მჭირდება ახლა ცოტას დამამშვიდებს-ვეუბნები და ქილას ვაცლი-აბა კარგად ბიჭებო გაერთეთ და მეზობლები არ შეაწუხოთ გამოდით უნდა დაგთვალოთ თორემ კიდევ ერთხელ მომიწევს პოლიციის ფორმით მოსვლა და ახალი სტატიის დაბეჭდვა ისე არცეგაა პრობლემა შეაწუხეთ თქვენ დათვლა არ დაგავიწყდებათ მეზობლებს კიდევ თქვენი არსებობა
-ეს აშკარად ჩვენიანია ხვალ თამაში გვაქვს და გეპატიჟებით გაგვიხარდება თუ მოხვალ-მეუბება ერთერთი და პირველი რიგის ორ ბილეთებს მაწვდის
-მადლობა ბიჭბო უფრო სწორად გიგანტებო -ვამბობ და ლიფტში შევდივარ სანამ კარი დაიხურებოდა კარგად გავიგე როგორ უთხრა ვიღაცამ ალექსანდრე მაგარი გოგოაო მისი პასუხი სამწუხაროდ ვეღარ მოვისმინე. სახლში მისვლიდან რამოდენიმე საათის შემდეგ მაკა მირეკავს და მატყობინებს რომ ქალბატონმა ნატუკამ საჩივარი გამოიტანა , ესეც ასე შიში შეიქმს სიყვარულსა , სულელი ქალი . მობილურს ვიღებ და ლიზისთან ვრეკავ
-თუ რამე მნიშვნელოვანი არაა და საღლიცინოდ მირეკავ როგორც ყოველთვის მოგკლავ
-ხვალ თამაშია ხო , კალადბურთი
-კი მერე რახდება-მეკითხება მობეზრებულად
-რადა ორი ბილეთი მაქვს ხვალინდელ თამაშზე , თან პირველი რიგის ბილეთები და არვიცი რა მოვუხერხო
-რაააა , მართლა მოვალ საღამოს და ერთად მოვიფიქროთ
-გელოდები-ვეუბნები და მობილურს ვთიშავ
საღამოს მართაც მოვიდა ლიზი მაგრავ ვერაფრით გადავწყვიტეთ რა ჩაგვეცვა ბოლოს ისევ ლიზის ძმის დემეტრეს მაისურებზე შევაჩერეთ არჩევანი , სპორტულ მაისურებზე რატქმაუნდა მოკლე შოლტებზე კეტებზე და კეპზე , მოკლედ ხვალინდელი თამაშისთვის ყველაფერი მზად იყო
-მაგარი იქნება -ამბობს ლიზი
-ხო აბა 16 წლის სახლიდან შეყვარებულების საგულშემატკივროდ გამოპარულებს ვემსგავსებით
-დამშვიდდი შენ რა ნუ ხარ პრეტენზიული ბოლოსდაბოლოს შენი იდეა იყო ეს ყველაფერი
-კარგი ხო რაც არის არის წადი სახლში დაიძინე და მოემზადე ხვალისთვის -ვეუბნები ლიზის ვაცილებ მერე შხაპს ვიღებ და დასაძინებლად ვწვები მალევე ვიძინებ კიდეც და ვეშვები მორფეოსის სამყაროში
დილით მაღვიძარას ხმა მაღვიძებს რაც იმას ნიშნავს რომ ადგომის და საშოპინგოდ წასვლის დროა , მოკლე შორტი და კეტები უნდა ვიყიდო . მოკლედ დილის პროცედურები მალევე დავასრულე ტანისამოსი გამოვიცვალე და მთელი თბილისი მოვიარე ლიზისთან ერთად რომელმაც ვერა და ვერ აარჩია რომელი კეტი უნდა ჩაეცვა ,
-ლიზი ახლა გავგიჟდები , სახლში ვეღარ მოვასწრებთ დაბრუნებას მგონი და შენი ძმის მაისურები ხომ წამოიღე
-დამავიწყდა -ამბობს და უკვე 146 კეტს ირგებს
-ანი შენთან მოგვიწევს გამოცვლა ჩემთან აღარ ხერხდება სწრაფად აარჩიე ისედაც საცობებია და დავაგვიანებთ
მოკლედ ლიზიმ როგორც იქნა აარჩია კეტები და მასთან წავედით გამოსაცვლელად მისი ძმის მაისურები ნამდვილად კაბასავით გვქონდა შორტებიც მოვირგეთ კეპიც სადა მაკიაჟი არ გაგვიკეთებია არ ვართ ამის მომხრე მითუმეტეს როცა თამაშზე მივდივართ, მოკლედ მოვემზადეთ და თამაშზე წავედით , ძლივს მივასწარით ისეთი საცობები იყო დარბაზში შევედით და ჩვენი ადგილი დავიკავეთ
-სად იშოვე ბილეთები-მეკითხება ლიზი მოულოდნელად
-აი იმ ბიჭმა მაჩუქა რვა ნომერი მაისური რომ აცვია
-მაგარია , საიდან იცნობ
-გუშინ ალექსანდრეს ვეჩხუბებოდიდა მაშინ გავიცანი
-კიმაგრამ რამოხდა
-თამაშს ვუყუროთ და მერე მოგიყვები-ვეუბნები და მოვარჯიშე ბიჭებს შორის ალექსანდრეს მოძებნას ვიწყებ
-მე მეძებ -ზურგსუკან მესმის ალექსანდრეს ხმა
-ძებნა არც დამჭირდა თვითონ გამოჩნდი
-მეგობარს არ გამაცნობ
-მე ლიზა ვარ მაისურაძე პოლიციელი-ეუბნება და ხელს ართმევს
-ფორმის ამბავი გასაგებია
-ხო მე ვათხოოვე
-მე ალექსანდრე ვარ ალბად მიცნობ უკვე
-კი ნიტასგან ბევრი მსმენია შენზე
-მართლა?
-კი სულ იდიოტად და ხეპრედ მოგიხსენიებს
-ლიზა საკმარისია -შევუბღვირე მეგობარს
-ანუ იდიოტი
-ხო მართლა მადლობა მინდა გადაგიხადო ქალბატონმა საჩივარი გამოიტანა -ვეუბნები ალექსანდრე თემის შეცვლის მიზნით
-თემა შეცვალე , კარგი არაფრის , ეს მაისურები სადიშოვე შეყვარებულს მოპარე
-არა ჩემი მაისურია
-მამაკაცის სუნამოს სუნი ასდის
-ნანას ბიჭმა მათხოვა
-ისევ მატყუებ მაშინ რომელიმე ნარკოტიკის სუნი ექნებოდა
-თამაში არ გაქვს საერთოდ აქ რასაკეთებ ახლა გუნდელებთან ერთად არუნდა იყო
-რამოხდა ჩემს 15 წლის გულშემატკივარს ვესაუბრები
-არ ვარ 15 წლის
-ეგრე გამოიყურები
-არ მიდიხარ
-მაგ მაისურის ამბავს მაინც გავიგებ
-ჩემი ძმის მაისურია დიდი სიყვარულით გავათხოვა ორივეს -დაიწყო ლიზიმ
-მართლა-წარბები აზიდა ალექსანდრემ
-იმის თქმა უნდოდა რომ მისი ძმის მაისურები ვითხოვეთ მისი ნებართვის გარეშე-დავამატე მე
-ანუ მოიპარეთ
-დროებით ვითხოვეთ
-მაგას ქურდობა ქვია
-მაგას ქურდობა ქვია -ვაჯავრებ და სტადიონზე მყოფს ენას ვუყოფ
-ბავშვი 15 წლის ბავშვი-მესმის მის ხმამაღალი ხმა
-28 წლის იდიოტი
-დავდნი ნამდვილი შეყვარებულების დიალოგი იყო- სისულელე დაახეთქა ლიზამ
-ახლა მოგხვდება და ბურთის ნაცვლად შენ ჩავარდები ფარში პირდაპირ ხუთქულიანი სროლა გამომივა-ვამბობ გაბრაზებული
-შეყვარებულს გაუბრაზდი
-ლიზა შემომაკვდები და განძრახ მკვლელობისთვის სამუდამოს ავიკიდებ
-ჩემზე კარგად იცი კანონები
-შენზე და ზოგიერთ მოსამართლეზეც
-თავში აუვარდა
-კარგი თამაში დაიწყო და მაყურებინე -ვეუბნებიდა თამაშის ყურებას ვიწყებ
ამ თამაშზე რომ ვინრვიულო ასე მემგომი ეროვნულებზე და საფინალოებზე არ მინერვიულია. თავიდან თითქოს არ მაინტერესებდა მაგრამ მერე ჩამითრია ისე ხმამაღლა ვყვიროდი ლიზას მემგონი სმენასთან დაკაბშირებით პრობლემები ექნება. პირველი ტაიმის ბოლოს ანგარიში 17:20 იყო მცირე განსხვავებით გვიგებდნენ მოწინააღმდეგე სომხები
-თქვენი გაცნობა შეიძლება ანგელოზო-მესმის ჩემს გვერდით მჯდომი მამაჯაცის ხმა
-არა
-არც თქვენ სახელს მაჩუქებთ
-არა
-ჩემთან სე*სზე რასიტყვი
-ამას -ვეუბნები და სახეში მთელი ძალით ვარტყამ ხელს-შენ მე ვინ გგონივარ
-კახპა ეს როგორ გაბედე -მეუბნება და ხელს წევს დასარტყმელად მე კიდევ ჩეშინებული თავს დაბლა ვხრი დამარტყამდა კიდეც ვიღაცას რომ არ შეეჩერებინა
-მეორედ ამ გოგოს 20 მეტრი რადიუსზე გაეკარები და გპირდები კოჭებს დაგიხვრეტ , ორივე ხელს დაგამტვრევ რომ მეორედ ქალზე ხელი ვეღარ ასწიო-მესმის გაცეცხლებული ალექსანდრე ხმა და თავს მაღლა ვწევ
-მე უბრალოდ...
-შენ უბრალოდ მას აწუხებდი, შენნაირი ნაბიჭვრები ციხეში უნდა ლპებოდნენ, მე გაგაფრთხილე და დანარჩენი შენიცი
-ალექსანდრე შეეშვი გთხოვ თამაში გაქვს ყველა ჩვენ გვიყურებს -ვცდილობ დავამშვიდო ის კიდევ დაცვის ერთ ერთ ბიჭს ეძახის
-ეს ნაგავი აქედან გაიტანეთ გოგოებს აწუხებს -დაცვის ორ ბიჭს მართლაც გაჰყავს ის უცნობი გარეთ , -აბა თამაში როგორ მოგწონთ-აგრძელებს უდარდელად თითქოს არაფერი მომხდარა
-თამაშისა რაგითხრა მე კალადბურთის არაფერი გამეგება და მოწინააღმეგე გუნდიდან 38 ნომრით რომ თამაშბს ის ბიჭი ნამდვილად მომწონს -ვამბობდა და დარბაზის თვალიერებას ვიწყებ
-ანუ 38 -მეუბნება და თავის მაისურს მაჩვენებს რომელსაც 38 აწერია
-არარსებობს - ვამბობ და თვალები მიფართოვდება ამას ნამდვილად არ დავკვირვებულვარ
-შენი იყოს - მეუბნება და მაისურს იხდის
-ახლა გული წამივა
-რათქვი
-ეგრე უნდა იარო ნახევრად შიშველმა და დარბაზში მჯდომმა გოგონებმა უნდა გიყურონ არა ჩაიცვი და თამაშის მერე დამიბრუნე -ვეუბნები და მაისურს ვაწვდი , რაზეც გულიანად იცინის
-რასამბობდი ვინ მომწონსო-მეკითხება და მაისურს იცვამს
-აი ის ბიჭი ნახე რა თვალები აქვს , ტუჩები მმმმმ სიამოვნებით დავაგემოვნებდი
-მერე რასელოდები -მეუბნებ გაბრაზებული და უჩინარდება
-ეგრე უნდა იარო ნახევრად შიშველმა და დარბაზში მჯდომმა გოგონებმა უნდა გიყურონ არა ჩაიცვი და თამაშის მერე დამიბრუნე, მერე იტყვის არ ვეჭვიანობო-მაჯავრებს ლიზა
-გაჩუმდი
-მისი მწყობრიდან გამოყვანა გინდოდა ილოცავ მოახერხე დაა გააბრაზე კიდეც
-მართლა ცუდად გამომივიდა ხომ
-ძალიან
-კარგი როგორმე გადაიტანს -ვაბობ და თავს დამნაშავედ ვგრძნობ
თამაში განახლდა მეორე ტაიმი ჩვენებმა შემართებით დაიწყეს მაგრამ თითქოს მხნეობა აკლდათ ვწრიალბდი მართალია მცირე ანგარიშით მაგრამ მაინც ვაგებდით და ეს აშკარად არ მომწონდა . ალექსანდრეც აღარ თამაშობდა ისე როგორც პირველ ტაიმში ეგ კია რა ჩემსკენაც კი აღარ იყურებოდა , რა იყო გასაბრაზებელი ჩემს სიტყვებში ბოლოსდაბოლოს მართლა კი არ მომწონებია ის ბიჭი მითუმეტეს არც მის ტუჩებზე გავგიჟებულვარ მაინცდამაინც. საბოლოოდ თამაში ჩვენებმა მოიგეს რაც ძალიან გამიხარდა . თამაში დასრულდა ჩვენ კი სახლში წასასვლელად ვემზადებოდი შეტყობინება რომ მომივიდა
<<მაისური გრჩება>>-მივხვდი ვინც იყო
<<ჩემი ნომერი საიდან გაიგე>>
<< როგორც ვიცი შენი ნომერი სახელმწიფო საიდუმლოებას არ წარმოადგენს >>
<<გაბრაზებული ხარ?>>
<<მაისური გრჩება გასახდელში გელოდები>>
<<კარგი>>-ვწერ და მაშინვე გასახდელისკენ მივდივარ ალექსანდრე კარებთან მხვდება მაისურს იძრობს მაწვდის და მიდის
-ბოდიში-ვამბობ ძლივს გასაგონად
-რისთვის -ჩერდება და ისე მეკითხება არც კი ტრიალდება ჩემსკენ
-შენ გაბრაზებული ხარ , თანაც ჩემზე , ვერ ვხვდები რა დავაშავე მაგრამ მაინც ბოდიში-ვეუბნები და თავს დაბლა ვხრი დასჯიი ბავშვივით
-თუ ვერხვდები რა დააშავე ბოდიში არუნდა მოიხადო -მეუბნება და გზას აგრძელებს
-ის კაცი არ მომწონებია, სახეზე არც კი დამინახავს როგორია, არც მისი კოცნის სურვილი გამჩენია დიდად , მთელი თამაშის განმავლობაში ერთხელ შევხედე ისიც შენ რომ გესაუბრებოდი მაშინ არვიცი რატომ ვთქვი დარბაზში ის სისულელე მაგრამ ძალით არ მინდოდა-ნაწყვეტ ნაწტვეტ ვსაუბრობ და ცრემლებ ვიმშრალებ
-სულელო ამის გამო რატომ ტირი-ჩემთან მოდის და გულში მიკრავს
-შენ ჩემზე გაბრაზდი , მეკიდევ არ მინდა ჩემზე გაბრაზებული იყო , თავს ცუდად ვგრძნობ
-იცი რომ ხუთი წლის ბავშვს გავხარ -მეუბნება და თმაზე მეფერება
-შენკიდევ 28 წლის იდიოტს რომელმაც მატირა
-ძველი ნიტა დაბრუნდა ასე კარგია, გინდა კამფეტებს გიყიდი
-საზიზღარო
-წამო სახლში გაგიყვან
-ლიზა?
-მასზე არ ინერვიულო ილო წაიყვანს
-ილო?
-აი ბილეთები რომ გაჩუქა
-გამარჯვებას არ აღნიშნავთ
-დღეს არა დაღლილები ვართ
-ასე აპირებ გარეთ გასვლას
-რამოხდა მერე
-არა ასე არ გამოხვალ რამე ჩაიცვი, ოფლიანი ხარ და გაცივდები თანაც გარეთ უამრავი გოგო იქნება
-არ გავცივდები , და მე არცერთი გოგო არ მაინტერესებს
-რატომ გეი ხარ , არა გეი რომ იყო ნატუკასთან ურთიერთობა ვერ გექნებოდა
-არც გეი ვარ და არც ნატუკასთან მაქვს ურთიერთობა
-უი დაშორდით ძალიან ვწუხვარ ისე მეწყინა , პირდაპირ აქვე შემიძლია კუსტბა ვიტირო
-მსახიობი ხარ
-ასე მაინც არ გახვალ გარეთ
-იცი რომ ეჭვიანი ცოლივით იქცევი
-არვიცი, ასე გარეთ მაინც არ გაგიშვებ
-კარგი ხო მომეცი მაისურს ჩავიცვამ
-ეს ჩემი მაისურია , სხვა ჩაიცვი
-კარგი ხო -მეუბნება და ჩანთიდან სპორტულ მაისურს იღებს -ესე კარგია შემიძლია გარეთ გავიდე-მეკითხება და იცინის
-კი კარგია -ვეუბნები და მიმავალს უკან მივყვები-დამელოდე ვერგეწევი რამხელაც ხარ იმავე სიგრძინს ნაბიჯებს დგამ -მოკლედ რომ ვთქვა მთელი გზა ვეწუწუნე ალექსანდრეს და არ მანქანაში მჯდომმა მოვისვენე
-ალექსანდრე მანქანა გააჩერე სწრაფად-ვეუბნები შეშფოთებული სახით და ისიც მაშინვე აჩერებს
-რამოხდა -კითხვაზე არ ვპასუხომ ისე გადავდივარ მამქანიდან და მარკეტისკენ მივდივარ
-კამფეტები-ვეძახი უკვე მარკეტში მყოფი
-5 წლის ბავშვი
-მოვედი შეგვიძლია წავიდეთ
-როგორც მიბრძანებთ
-რა გჭირს
-არაფერი საბოლოოდ დავრწმუნდი რომ დიდი ბავშვი ხარ
-რეალობას ვერ შევცვლით
სახლამდე მეტი არცერთს აღარ გვისაუბრია
-მადლობა რომ მომიყვანე -ვეუბნები და მანქანიდან გადავდივარ
-არაფრის ხვა გამარჯვებას ავღნიშნავთ ქეიფს დილიდან ვიწყებთ ჩვენი ახლობლები იქნებიან მინდა შენც მოხვიდე მისამართს შეგატყობინებ
-კარგი ვეცდები
-მიდი ახლა გაიქცი
-იდიოტო-ვუებნები და ჩქარი ნაბიჯებით მივდივარ კორპუსისკენ სახლში მისული პირდაპირ ჩემი ოთახისკენ მივდივარ და ფანჯარაში ვიხედები , ვხედავ ალექსანდრე რომელიც მელოდება როდის ავანთებ ოთახში სინათლეს , ამის ნაცვლად კი მას ვუყურებ იმასაც ვხედავ როგორ გადმოდის მანქანიდან და კორპუსისკენ მოდის. მაშინვე ვრთავ განათებას ოთახში და შეტყობინებასაც ვგზავნი
<<კარგად ვარ შეგიძლია წახვიდე მანდ ლოდინი არაა საჭირო ცივა>>
<<მივდივარ ტკბილი ძილი. ბევრი კამფეტი არ ჭამო ხიხია>>
<<იდიოტო>>
ძალიან დაღლილი ვიტავი ამიტომ ტანიამოსი სწრაფად გამოვიცვალე შხაპი მივიღე და საწოლში შევწექი შემდე კი გადავეშვი მორფეოსის სამყაროში
დილით მობილურის ხმა მაღვიძებს , მობილურს ვიღებ და მოსულ შეტყობინებას ვხსნი რესტორნის მისამართი მომწერა აექსანდრემ , 11 საათიდან იწყებენ ახლა ათის ნახევარია ვერ მოვასწრებ ვერაფერს, საწოლიდან სწრაფად ვდგები შხაპს ვიღებ მუხლებამდე გაშლილ სადა შავ კაბას ვიცვამ ამავე ფერის მაღლებს ვირგებ თმებს ვიშლი სადა მაკიაჟს ვიკეთებ ჩანთას ვიღებ და რესტორანში მივდივარ ,, იქ მისულს უამრავი ხალხი დამხვდა . თავი ზედმეტად ვიგრძენი წასლაც კი ვიფიქრე მაგრამ , ქალბატონი მაკა რომ დვინახე წასვლა გადავიფიქრე და პირდაპირ მისკენ წავედი
-ქალბატონო მაკა თქვენ აქ საიდა?
-ილია გეგეჭკორი ჩემი შვილია და შენ საიდან მოხვდი აქ
-მე დაცპატიჟე -ზურგსუკან მესმის ალექსანდრეს ხმა
-უნდა დაგეპატიჟებინა გოგო რომელმაც არვიცი როგორ მაგრამ მაინც აგალაპარაკა-ეუბნება მაკა
-კარგი შვენ დაქტოვებთ -ეუბენება ალექსანდრე მაკას და მისი მეგობრებისკენ მივყავარ
-ჩვენი ჟურნალისტი -მესალმება ილო
-მე ლუკა ვარ-მეცნობა სავთმიანი
-მეკიდევ გიორგი
-სასიამოვნოა ბიჭებო თქვენი გაცნობა
-ალექსანდრე სად წახვედი-ჩემს ყურს ქალის ძალიან ნაზი ხმა სწვდება
-აქ ვარ დე - დედა გაიცანი ეს ნიტა ახალაიაა , ნიტა ეს კიდევ დედაჩემია დინა ტვილდიანი
-სასიამოვნოა ტქვენი გაცნოგა ქალბატონო დინა
-ქალბატონოთი ნუ მომმართავ უბრალოდ დინა დამიძახე
-შევეცდები
-კარგი და ვაჟბატონო შეყვარებული როდის უნდა გამაცნო ხო ნატუკა-გადასწვდა ალექსანდრე დედამისი
-დინა დეიდა ჩვენც მაგას ვეხვეწებით რძალი გაგვაცანითქო მაგრამ აზრი არ აქვს
-მალე გაგაცნობთთქო ხომ გიტხარით არა
-ბოლო ორი წელია ეგრე ამბობ გაგვაცანი ბოლოს და ბოლოს ეგ გოგო რას გვიმალავ
-გაგაცნობთ-პასუხობს მოკლედ
-უკაცრავად მე საპირფარეშოში გავალ-ვამბობ და მაგიას ვშორდები ეს რომარ გამეკეთებინა გული გამისკდენოდა, კანდაბა ასე რატომ ვარ ? რატომ მაღელვებს ალექსანდრეს და ნატუკას ურთიერთობა? ხომ მითხრა დავშორდითო რატომ მომატყუა? რამჭირს ნუთუ ალექსანდრე შემიყვ....არა რა სისულელეა თუ სიმართლე , ჯანდაბა სიმართლე უფრო გავს , ხომიცოდი რომ ნატუკა ყავდა ხომიცოდი რომ ასეთი მამაკაცი შენ არ შემოგხედავდა რასელოდი აბა. საპირფარეშოში შევდივარ და სარკეში ვიხედები , საკუტარ თავს ვსაყვედურობ , სულელი ვარ ბოლო დონი სულელი , როგორ დვუშვი რომ ალექსანდრე შემყვარებოდა.
-კარგი ნიტა დამშვიდდი ცრემლები შეიმშრალე და გარეთ გადი ყველაფერი კარგადაა-ვცდილობ საკუთარი თავის დამშვიდებას
-ქალბატონო რატომ ტირით-მესმის ახალგაზრდა გოგონას ხმა და გვერდით ვიხედები
-არაფერი საყვარელო, აკრძალულ სიყვარულს მივსტირი-ვამბობ და ნაძალადევა ვიღიმი
-თუ გიყვარს უნდა იბრძოლო -მეუბნება გოგონა
-და მას თუ არ უყვარხარ
-თქვენნაირი გოგო ვის არ შეუყვარდებოდა
-შენი სახელი საყვარელო
-ქეთა
-ქეთა კარგი გოგო ხარ , მაგრამ იცოდე რომ ცხოვრებაში ყველაფერი ისე არ ხდება როგორც ჩვენ გვინდა , ადამიანებს ასე მართივად არუყვარდებათ ერთმანეთი , თუ გიყვარს ანუ მას შენს ადამიანად თვლი შენი სულის ადამიანად, უპასუხოდ დატოვებული გრძნობები და ცალმხრივი სიყვარული ყველაზე ცუდი რამაა , გისურვებ ეს არასდროს გამოგეცადოს
-მადლობა
-გაიხარე საყვარელო
-კარგი ახლა წავალ-ვეუბენბი და საპირფარეშოდან გავდივარ რესტორანსაც ჩქარი ნაბიჯებით ვტოვებ ტაქსს ვაჩერებ და სახლში მივივარ . ჩემი მშობლები მუშაობენ და რათქმაუნდა სახლში არ არიან, სახლში მისულმა ჩემს ოთახში შევედი საწოლში შევწექი და ტირილი დავიწყე, რატომ შემიყვარდა? რატომ? არადა მისი შეყვარება არც კი მიცდია? ფიქრიც კი არ დამცალდა ჩემი მობილური აწკრიალდა ალექსანდრე რეკავდა
-გისმენ ალექსანდრე -შევეცადე უდარდელი ტონი მქონოდა
-სადხარ -მპასუხობს აშკარად გაბრაზებული
-სახლში
-რატომ წახვედი?
-..........
-ნიტა რატომ წახვედი?
-...............
-ქეთამ მითხრა რომ დაგინახა საპირფარეშოში რომ ტიროდი, რას ნიშნავს აკრძალულ სიყვარულს მისტიროდი?
-..........
-ნიტა მიპასუხე სადაცაა გავგიჟდები-ხმას უწევს ალექსანდრე მე კიდევ ხმას ვერ ვიღებ რადგან ვიცი თავს ვერ შევიკავებ და ავტირდები
-.................
-სახლში იყავი მოვდივარ
-აქ... არ... მოხ...მოხვიდე ...გთხო...გთხოვ-ვეუბნები ნაწყვეტ ნაწყვეტ და ისევ ტირილს ვიწყებ
-ამის დედაც ნიტა შენ რა ტირიი? არ მაინტერესებს მოვდივარ
-კარგად ვარ არ ვტირი-ვეუბნები და ვცდილობ სლუკუნი შევაჩერო
-მოვდივარ-მეუბნბა და მობილურს თიშავს
მაშინვე ვდგები საწოლიდან და სააბაზანოში შევდივარ ჩამორეცხილ მაკიაჟს ვიშორებ და ახალს ვიკეთებ , ვცდილობ აღარ ვიტირო და ვახერხებ კიდეც , ბოლოს კი ტელევიზორს ვრთავ და ფილმის ყურებას ვიწყებ . ალექსანდრე მალევე მოვიდა წარმომიდგენია ალბად იფრინა აქ მოსვლამდე კარებს ვარებ და ვიღიმი
-რახდება ბატონო ალექსანდრე რამ შეგაწუხათ-ვეუბნები და სახლში ვეპატიჟები
-რამოხდა რესტორნიდან რატომ წამოხვედი
-თავი ცუდად ვიგრძენი , ხალხმრავლობას არ ვარ შეჩვეული
-ნიტა ცდილობ მომატყუო
-არ გატყუებ
-ქეთამ მითხრა რომ დაინახა როგორ ტიროდი , ისიც გითქვამს რომ აკრძალულ სიყვარულს მისტიროდი
-არ ვტიროდი უბრალოდ ლაინერმა თვალები მატკინა და სულ ეგიყო
-ნიტა რატომ მატყუებ , სმართლეს რატომ არ მეუბნები რომ დაგირეკე მაშინაც ტიროდი მითხარი ბოლოსდაბოლოს რა გჭირს-ხმას უწევს ალექსანდრე~
-არაფერი არ მჭირს არაფერი რა გინდა რომ გითხრა მოგატყუო რამე მოვიფიქრო-ხმას ვუწევ მეც
-სიმართლე მითხარი ამის დედაც სიმართლე-უკვე ყვირილზეც გადავიდა
-სიმართლე ისაა რომ არაფერი მჭირს , კარგად ვარ არანაირ აკრძალულ სიყვარულს არ მივსტირი
-კარგი მაშინ გამომყევი რესტორანში, ხალხს ნატუკა მინდა გავცნო შენც მინდა რომ ჩემს გვერდით იყო თანაც სტატიისთვის კარგ ფოტოებსაც გადაიღებ-მისმა სიტყვებმა ისევ მატკინა გული ისევ ამევსო თვალები ცრემებით ყელში გაჩხერილი ბურთის გდაგორებას უშედეგოდ ვცდიობ
-ანუ მომატყუე რომ მითხარი დავშორდიო-ვეკითხები ჩახლეჩილი ხმით
-არ მომიტყუებიხარ ურალოდ მერე შევრიგდით, წამოხვალ რესტორანში
-არმინდა ,არ წამოვალ ,არშემიძლია-ვამბობ და ცრემლები თავისით იკვლევენ გზას ჩემს სახეზე-არმინდა წამოსვლა,გთხოვ არ მაიძულო არმინდა , მაგ სცენას ვერ ვუყურებ -ვეუბნები და უკვე გულამომჯდარი ვტირი
-ნიტა დამშვიდდი -მეუბნება და გულში მიკრავს-გპირდები ამ სცენას არასდროს ნახავ ოღონდ არიტირო , დამსვიდდი , მომიყევი რა მოხდა
-არაფერი
-და არაფრის გამო ტირი
-ასეა
-შენი გაგება შეუძლებელია
-არც ხარ ვალდებული გამიგო
-ნიტა რას გულისხმობ
-აღარ მიდა შენთან ურთიერთობა აღარ მინდა გხედავდე , მინდა რომ აქედან წახვიდე , მინდა რომ ჩემი სახლიდან და ცხოვრებიდან წახვიდე
-სენ გგონია მა სიტყვებს მეტყვი და მეც მაშინვე წავალ, ნიტა გამაგებინე რა მოხდა რა შეიცვალა ხუთ წუთში ყველაფერი ხომ კარგად იყო, რა მოხდა რესტორანში ვინმემ გაწყენინა, რატომ მთხოვ შენი ცხოვრებიდან წასვლას მე რამე დაგიშავე
-გთხოვ არაფერი მკითხო უბრალოდ წადი
-კარგი წავალ მაგრამ ერთი რამ ხადაიმაზსოვრე შენ ჩემთვის ყველაფერზე მეტი ხარ , ჰაერზე მეტი და ვარსკვლავებზე მეტი ხარ -მეუბნება და უჩინარდება, ჯანდაბა ეს რა გავაკეთე ან რა სიტყვები მითხრა ბოლოს, ამით რისი თქმა უნდოდა, არვიცი არვიცი..

ამ დღის შემდეგ უამრავმა დღემ ჩაიარა უფერულმა დღეებმა სამსახური სულ დავივიწყე წამაც აღარ მახსოვდა ცოცხალ მკვდარს დავემსგავსე , ამდღის შემდეგ თითქმის ერთი თვე გავიდა და თავს კარგად არ ვგრძნობ, ალექსანდრეზე ფიქრებს ვერ ვიშორებ, მასთან გატარებული დღეები კადრებად ჩამივლის ხოლმე თვალწინ და სულ მეტირება , ერთი თვეა ალექსანდრე არ მინახავს მასზე არააფერი ვიცი და უკვე სიგიჟის ზღვარზე ვარ
-ჰეი დრამის ქალბატონო ეს წაიკითხე -გაზეთს მიფრიალებს ლიზი თვალწინ
-ეს რა არის
-წაიკითხე - მეუბნება და გაზეთს მაწვდის მეც მაშინვე ვკითხულობ-ეს გუსინდელი გაზეთია მანდ წერია რომ ცნობილმა კალადბურთელმა და გუნდის კაპიტანმა ალექსანდრე ტვილდიანმა უარი თქვა კალადბურთელის კარიერაძ და ხვალ დღის 16 საათზე საქართველოდან მიემგზავრება . ანუ სულ რაღაც ოთხ საათში , ახლავე ადგები და მას შეაჩერებ თორემ ისედაც ნახევრად მკვდარი ხარ უკვე და მე საბოლოოდ მოგკლავ
-მართლა მიდის-ვეკითხები შეშინებული
-მართლა მიდის ამიტომ ახლავე ადგები და წახვალ აეროპორტში
-მერე რატომ მელაპარაკები ამდენს ტანსაცმელი მომიტანე
-მამა მია ნიტა დაბრუნდა
-მომაწოდე შარვალი-ვეუნები და საწოლიდან ვდგები შხაპს ვიღებ ტანისამოსს ვიცვლი თმას ვიწესრიგებ სადა მაკიაჟს ვიკეთებ და სახლიდან გავდივრ ტაქსს ვაჩერებ და აეროპორტში მვდივარ ოთხის ნახევარზე აეროპორტის მოსაცდელში ვიჯექი და ალექსანდრეს ველოდებოდი მალევე გამოჩნდა დედამისი და ქეთა ახლდა მისი და ყოფილა ის პატარა გოგო
-ნიტა შვილო სადმე მიემგზავრები -მეკითხება აცრემლებული დინა დეიდა მე კიდევ ალექსანდრესკენ ვაპარებ თვალს რომელსაც ჩემი დანახვა აშკარად უკვირს მაგრამ არიმჩნევს
-მე არა დინა დეიდა ჩემთვის მნიშვნელოვანი ადამიანი იემგზავრება და მოვედირომ ეს სულელური გადაწყვეტილება შევაცვლევინო
-და ვინაა ის უბედური-საუბარში ერევა ალექსანდრე
-შენ ხარ, რასვიზამთ არგაგიმართლა
-ნიტა აქ რატომ ხარ -მეკითხება ალექსანდრე
-არმინდა რომ წახვიდე
-შენთვითონ არ მთხოვე რომ გავმქრალიყავი შენი ცხოვრებიდან
-კი მაგრამ მე არ მითქვამ რომ ქვეყნიდან წადი და ყველა და ყველაფერი მიატოვეთქო
-რა მნიშვნელობა აქვს ,
-ალექსანდრე არ წახვიდე , გთხოვ-ვეუბნები და თვალები ცრემლებით მევსება
-ოღონდ არიტირო ხომიცი არმიყვარს როცა ტირი
-არწახვიდე, დარჩი
-ვისთან დავრჩე
-დედაშენთან შენს დასთან შენს მეგობრებთან და ...
-და...
-ჩემთან
-შენთან რატომ უნდა დავრჩე
-.............
-პასუხი არ გაქვს , ასეც ვიცოდი -ამბობს და გზას აგრძელებს
-იმიტომ უნდა დარჩე რომ შენ ჩემთვის ყველაფერზე მეტი ხარ , ჰაერზე მეტი და ვარსკვლავებზე მეტი -გაჩერდა მაგრამ მხოლოდ რამოდენიმე წამით
-ეგ ჩემი სიტყვებია
-მაშინ უბრალოდ იმიტომ დარჩი რომ ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ-ვამბობ და ცრემლები თავისით იკვლევს გზას სახეზე
-რათქვი -ადგილზე შეშდება
-მიყვარხარ ალექსანდრე ტვილდიანო , უსაზღვროდ სიგიჟემდე მიყვარხარ , არმინდა რომ წახვიდე , არც ქვეყნიდან და არც ჩემგან, ისევ გაინტერესებს რატომ წავედი იმ დღეს რესტორნიდან
-რატომ
-მაშინ პირველად გავაცნობიერე რომ მიყვარდი, მაშინ პირველად ვიგრძენი რომ ჩემთვის მხოლოდ მეგობარი ან კარგი ნაცნობი არ იყავი, იმის გაცნობიერებამ რომ შენ მალე ცოლს მოიყვანდი მთელი შინაგანი სამყარო გადამიტრიალა, შენი დაოჯახება ჩემთვის მტკივნეული თემა აღმოჩნდა, მაშინ ვფიქრობდი რომ არ გიყვარდი, ვფიქრობდი რომ ჩემი გრძნობებით თამაშობდი, რადგან მომატყუე ნატუკას დავშორდიო, მაშინ რესტორნიდან სწორედ ამიტომ წავედი , შენ ჩემი არიყავი , მე კი უბრალოდ შენს გვერდით ყოფნა და ურთიერთობის გაგრძელება ისე თითქოს არაფერი მომხდარა არ შემეძლო,
-მაშინ ახლა აქ რატომ ხარ , არც ახლა იცი მიყვარხარ თუ არა ახლა აქ რასაკეთებ
-იმის გაცნობიერებამ რომ აქედან სამუდამოდი მიდიხარ და შეიძლება ვეღარასოდეს გნახო შრიდანაც კი ვერ შეგავლო თვალი გული ძალიან მატკინა , იმ ფაქტმა რომ შენ ნატუკა ცოლად არ მოგიყვანია იმედი მომცა, მე ყველაფერი ვცადე ალექსანდრე ყველაფერი გავაკეთე, ახლა თუ წახვალ გულს ძალიან მატკენ მაგრამ ის მაინც მეცოდინება რომ მე ყველაფერი ვცადე , ეს ტკივილს ვერ შემიმსუბუქებს მაგრამ მაინც
-ქეთა ჩანთაში კამფეტები ისევ გაქვს -ეკითხება ალექსანდრე დას
-კი
-ნიტას მიეცი ცოტა რომ დამშვიდდეს, სიმაღლითაა დიდი ეგ თორემ გონებით შენი ასაკისაა სულელი ბავშვია
-დარჩი რა -ვეუბნები ალექსანდრეს
-სამაგიეროდ
-სამაგიროდ ჩემი 28 წლის იდიოტი იქნები რომელიც სიგიჟემდე მეყვარება უკანასკნელ ამოსუნთქვამდე
-მომწონს ეგ აზრი-მეუბნება ჩემსკენ მოდის და მთელი გრძნობით მკოცნის -მეც მიყვარხარ, იმ დღიდან მიყვარხარ პოლიციის ფორმით რომ დამადექი ბინაში , იმ დღიან მიყვარხარ კაფეში ინტერვიუს ასაღებად რომ მოხვედი , იმ დღიდან მიყვარხარ ქუჩაში კამფეტებით მიმავალი რომ დაგინახე ვერ მოვითმინე და ფოტოც კი გადაგიღე , იმ დღიდან მიყვარხარ აქოთქოთებულის ქუჩაში რომ მლანძღავდი, იმ დღიდან მიყვარხარ ჩემი ბინის კართან რომ დაგინახე, იმ დღიდან მიყვარხარ ჩემს თამაშზე რომ მოხვედი , შენი თითოეული გამოხედვა, შენი ბავშვურობა და შენი გაბრაზებაც კი მიყვარს
-ეს იმას ნიშნავს რომ არსად აღარ მიდიხარ
-წასვლით მივდივარ მაგრამ სახლში
-არა შენი ტუჩემი უგემრიელესი იყო მაგრამ იმ სომეხის ტუჩების დაგეოვნება მაინც მინდა
-იცი როგორ გავბრაზდი ეგ რომ თქვი პირველად, მაგრამ მერე შენმა ცრემლებმა და დაუფიქრებელმა სიტყვებმა მომილბო გული
-რომელმა სიტყვებმა
-ესე აპირებ გასვლას გაცივდები თანაც აუმრავი გოგოა გარეთ ეჭვიანო
-დიახაც ვარ შენს სხეულზე ყურების და შეხების უფლება მარტო მე მაქვს
-მიმისაკუთრე?
-მიყვარხარო რომ მითხარი იმ წამიდან
-გვრიტებო წავიდეთ სახლში და საუბარი იქ გააგრძელეთ-საუბარში ჩაერია დინა დეიდა
-მოიცა და ახლა დედაშენს რა უნდა დავუძახო-ჩუმად ვეკითხები ალექსანდრეს
-მე დედაშენს რაუნდა დავუძახო, შენ იცნობ მაინც დედაჩემს მეკიდევ დედაშენი საერთოდ არ მიცნობს
-არინერვიულო მაგ საკითხზე ლამარა დეიდამ იზრუნა უკვე და მთელი ჩემი უბანი მათ შორის ჩემი მშობლებიც გიცნობენ
-ასეთი პოპულარული ვარ
-შენარიცი იმდღეს კაფეში ლამარა რომ მოვიდა რა გადავიტანე , ლამარამ ჩემს მშობლებს და მოკლედ ყველას უთხრა რომ მე შყვარებული მყავდა , ჩემმა მშობლებმა გამაცანი ეგ ბიჭი ვახშამზე დაპატიჟეო, სუფრა გასალეს ყველაფერი და გელოდებოდნენ მაგრამ ვუთხარი რომ მეგობრებს გაყევი და მოსვლას ვერახერხებდი ჩემები გაბრაზდნენ და ასე გადავრჩი მაგრამ მერე დეიდა ლამარა ჩამოვიდა და ნიტას შეყვარებული ტელევიზორში ვნახეო , ცნობილი კალადბურთელი არისო და ასე მოუკბათ ჩემს მშობლებს შენზე გული
-მე სადვიყავი ამდროს
-ნატუკასთან ერთობოდი
-კარგი ხო
*********************~
-დედა სწრაფად სადაცაა მოვლენ -დილიდან ვეწუწუნები დედაჩემს
- მოდი და დამეხმარე
-ლიზი დედამ დამეხმაროსო-გავძახე მეგობარს
-მელამკუდი დასაქმა შენ გითხრა და შენ მე მითხარი ხო
-სხვანაირად როგორ
-კარზე ზარია მოვიდნენ მგონი-ვეუბნები და კარების გასაღებად მივდივარ -უი ლამარა დეიდა თქვენ ხართ
-მე ვარ შვილო ვეღარ მცნობ
-მობრძანდით დაბრძანდით ოღონდ ჯერ არ მიირთვათ
-შენს ენას აქ ტოვებ თუ მიგაქვს
-ვტოვებ , ვტოვებ
-ნუ მეტლიკინები წადი კარი გააღე -მეც მაშინვე ვაღებ კარებს და მომღიმარ ალექსანდრეს ვხედა
-ულამაზესი ხარ-მეუბნება და ყვავილებს მაწვდის
-შვილო გამოიწიე დაგვანნახე ეგ ბიჭი შენ ყოველდღე ხედავ ისედაც -იწყებს დეიდა ლამარა
-აქ ვარ დეიდა ლამარა დავტრიალდები თუ გინდათ კიდეც -ეუბნებ ალექსანდრე და სახლში შემოდის
-დედა მამა ალექსანდრე მოვიდა
-მოვიდა და ჩვენც აქ ვართ -მამაჩემი გამოდის სამზარეულოდან ყანწებით ხელში -სიძეს გაუმარჯოს
-გამარჯობა შვილო -ესალმება დედაჩემი
-შენ თუ ამ ყანწს დალევ მაშინ გაგატან ჩემს ქალიშვილს
- შეეშვი ბავშვს ნუ შეაშინებ , ნუ უსმენ შვილო შენ ამას , ისე გვეწყიინა თქვენი დაშორების შესახებ რომ გავიგეთ რომ არვიცი
-დედა შენც კინაღამ კუსტბა იტირე ხომ
-ტუტუცო
-რატომ შეწუხდით დეიდა ლია არიყო ამდენი რამის მომზადება საჭირო
-შვილო მე არ მომიმზადებია ყველაფერი ნიტან გააკეთა
-ყველაფერში თუ მარტო ყავას გულისხმობთ მჯერა -ეუბნება ალექსანდრე დედას
- კრუასანებიც ჩემი გაკეთებულია -მეწყინა მე
-ანუ გაგაფრთხილათ არ ჭამოთ თორემ საავადმყოფოში ვიზიტი არ აგცდებათო-ლიზა
-ქალო სადწაიყვანე სიძე მოიყვანე სუფრასთან დასვი ერთი ორი ჭიქა შევსვათ
-მხოლოდ ორი ჭიქა-აფრთხილებს დედაჩემი
გაცნობამ იმდენად კარგად ჩაოარა რომ მეტი არ სეიძლება უსაზღვროდ ბედნიერი ვიყავი მათ რომ ვუყურებდი ადამიანებს რომლებიც ალიან მიყვარს მხოლოდ ოთხი ადამიანი აკლდა ამ მაგიდას ირაკლი დემეტრე დინა დეიდა და ქეთა
-ალექსანდრე შვილო ძმა არ გყავს ან შენნაირი ძმაკცი კარგი გოგო მყავს გასათხოვარი ვის ოჯახშიც ის შევა გაიხარბს-ეჭორავება ლამარა ალექსანდრე მე კი მეცინება
-მყავს დეიდა ლამარა და გაგაცნოთ , თქვენც გინახავთ ერთ მოხუც ბაბუას თუ გინდათ
-რადროს ჩემი ეგეთებია შვილო როგორ გამაცინე
-რასამბობთ თქვენი ასაკის ქალები თხოვდებიან თუ თხოვდებიან
-სირცხვილია შვილო
-კაი დეიდა ლამარა ალექსანდრე მალევე წავიდა რადგან გუნდში დაბრუნდა ინტერვიუ უნდა ჩაეწერათ მასთან
-შენგან ინტერვიუს მხოლოდ მე ავიღებ იცოდე
-შენ ჩემი გული აიღე და არ დაგიბრუნებია და ახლა ინტერვიუც გინდა -მეუბნება ალექსანდრ
-არც დაგიბრუნებ რაც ჩემია ჩემია
-მიყვარხარ
-გულში
-სულში
-ჩემში ყველაფერზე მეტი ხარ
-ჰაერზე მეტი ხარ
-ცაში ვარსკვლავებზე მეტი ხარ