საშინლად დავაგვიანე ვიცი, თუმცა ყველაზე მეტად უპასუხისმგებლობას ვერ ვიტან, ისე მოხდა რო მომიწია წასვლა, შემდეგ რაღაც პრობლემები და ასე დაუსრუოებლად, შემდეგ სკოლა, აქედან გამომდინარე დავაგვიანე, თუმცა დაიბრუნდით ისტორიით იმედია მოგეწონებათ და იმედები არ გაგიცრუვდებათ
--------------------


კალათბურთელები ( თავი 1)

- თიკლუნი მშია მგელივით მაჭამე რამეე - კარები შემოგლიჯა და შემოაბოტა გაწამებული სახით გვანცამ, ჩანთა იქვე მიაგდო, ბათინკები გაიძრო და ქურთუკიც მას მიაყოლა, თიკამ როგორც ყოველთვის უჟმური სიფათით გახედა და სახის მიმიკოთ უთხრა, "დადექი და ჭამეო"
- დამიისხი მიდი- ამის დანახვაზე გვანცა აწუწუნდა- მაგარი დაღლილი ვარ
- რამ დაგღალა? უსაქმურობამ?- ჩაიხითხითა თიკამ და წვვიანიანი თეფში მაგიდაზე დაუდგა
- აუუუ გადირა- მაგიდას მიუჯდა- სხვათაშორის სამსახურის ძებნამ დამღალა
- მერე რაქენი?
- ვიშოვე, ოღონდ ძიძად
- ნუ პირველი ჯერისთვის კარგია, თან უნივერსოტეტში უკვე არდადეგები იქნება და იქიდან გამომდინარერო, არდადეგებია ჩვენც დასვენება გვჭირდება ამიტო სასტავი წყნეთში ავდივათ- ტაში შემოკრა და გვანცას თქნხმობას დაელოდა
- უფფ კიაბა და ვინ წაგვიყვანს წყნეთში?
- [ ] -ჩვენმა კურსელმა, ჯაჯომ, სასტავთან ერთად მივდივარ წყნეთშიო და თქვენც დაპატიჟებულები ხართო და ბაზარიარაათქო, მერე ხვევნა კოცნა და ასე შემდეგ ჰოდა ვგულაობთ ხვალ
- [ ] - ეხლა რომელია?- საათს ახედა გვანცამ
- [ ] - 3ია- გაკვირვებულმა უპასუხა
- [ ] - ეხლავე ჩავალაგოთ რო მერე რამე არ დაგვრჩეს- ფეხზე წამოხტა გვანცა და ოთახში ავარდა
- [ ] - ჰო პრინციპში, მართალიხარ- თქვა და ისიც აყვა

------------------------------------
- ჩემიიი ბიჭებიიიიიიიიი- გაიქცა თიკაა და ყველას ერთდროულად ჩაეხუტა, ჯაჯოს, დემემს, თორნიკის და აკოს
- ჩვენი გოგოები მოსულან- გადაეხვივნენ ერთმანეთს, იქვე კოდევ იყვნენ გოგოები და ბიჭები, თუმცა გვანცა და თიკა მარტო ამათ იცნობდა- ესენი ჩემი მეგობრები არიან- მიუთითა გოგოებზე გოგოებს- ანკა, ნინი, მაშო, ელი, ბარბარა, ესენიკი ჩემი ბავშვობის ძმაკაცები- დუდა, უტა, რატი და იქით ტელეფონზე გაცხარებით რო ლაპარაკობს ის ბუბუა- გაეცინა და ბუბუს გახედა, თიკამ გახედა თვალები დარჩა, სასიამოვნოა ისიც ჩუმად აღმოხდა, რომ არა გვანცას მუჯლუგუნი შერცხვებოდა
- მოკლედ ძალიან გამიხარდა თქვენი ნახვა, მალე წავალთნხო?- აცანცარდა თიკა
- კი თიკა, ჩავსხდებით და ეხლავე
- ვისი მანქანით ვართ ჯაჯუუუს?- იკითხა გვანცამ
- რატის მანქანით, ხოარ მოგეწონა?- ბოლო ჩუმად გადაუჩურჩულა
- ჯაჯუს ნუხარ მაჭანკალი
- აუუუუ ცოტა აცივდა არა?- დაიყვირა თიკამ ყველას გასაგონად და ბუბის ყურადღებაც მიიპყრო
- ვინაა ეს ბავშვი რამდენს ტლიკინებს- შეწუხებული სახით შემორიალდა, ქერა, მაღალი ბიჭი და თიკას ღიმილით გადახედა
- რაოო? ეს კიდე გყავთ? შენი არსებობა საერთოდ დამავიწყდა
- იმდენად პატარა ხარ რო წრუწუნას ვერ გაუმკლავდები
- ვინაა ბიჭო პატარა- თავის სიმაღლე გაამარიაჟა თიკამ
- ვინააა გოგო შენი ბიჭო
- ვინააა ბიჭო შენი გოგო
- კაი რაგჭირს ბიჭო- გაეცინა რატის და და მანქანაში ჩაჯდომისკენ მიუთითა- თიკა, გვანცა, ბუბუ, მაშო და დემე რატის მანქანაში ისხდნენ, დანარჩენები ჯაჯოსაში, რატის მანქანა 100ით მიყავდა, სიჩქარის მოყვარულმა გვამცამ კი ენა ვერ გააჩერა და წამოყრანტალა
- როგორ მიყვარს სიჩქარე- რატიმ ამოს გაგონებაზე გაზს ფეხი მიაჭირა და აღარ გაუშვა, პარალელურად თიკა კანკალებს შიშისგან და ღმერთს სთხოვს "ოღონდ აქედან ცოცხალი გადამიყვანეო" როგორც იქნა მივიდნენ
- მიდი რა ჭიშკარი გამიღე- სთხოვა რატიმ ბუბუს, ბუბუ გადადიოდა როცა
- მე გაგიღებ- გადახტა თიკა და ჭიშკარი გააღო, ჯერ რატის მანქანა შევიდა და მერე მიჰყვა ჯაჯოსი
- რაარი ბიჭო რა სწრაფად მიგყავდა მანქანა- გაეცინა ჯაჯოს
- ჰოიცი მიყვარს ადრენალინი- ბარგი ამოალაგეს და სახლიაკენ დაძრნენ
როგორცკი ამოალაგეს, მისღებში გავიდნენ და იქ დასხდნენ წრეზე

- აუ მოდი "სთმ" ვითამაშოოოთ - სიტყვა გაწელა ანკამ და რატის აეკრო მხარზე, რატიმაც არ იუარა და ანკას ხელი მოხვია წელზე
- კაი ბაზარიარაა ვითამაშოთ- ბოთლი ამოიღო აკომ და სხვებს გადახედა
- დაატრიალე თუ ძმა ხარ- აჯაჯღანდა დემე
- კაი ძმაოოო- თქვა აკომ და ბოთლი დაატრიალა, ისე გაჩერდა რომ ბუბუ უსმევდა კითხვას თიკას
- სიმართლე თუ მოქმედება?
- სიმართლე
- რატომ ხარ ასეთი აუტანელი?
- იმიტომრომ შენნაირებს ნერვები ავუშალო
- ცუდად დაასრულებ
- ეგრე მხლოდო შენ ფიქრობ, "ცუდად დაასრულებ" გააჯავრა სიცილით - აკომ ბოთლი დაატრიალა და ისე დაჯდა რო მაშო უსმევდა რატის
- სიმართლე თუოქმედება რატიკოო?
- მოქმედება
- კარგიიი- თვალებო ეშნაკურად გადაატრიალა და გვანცას გახედა
- გვანცას აკოცე, ხომ იცი სადაც - ჩაიცინა და თიკას თვალი ჩაუკრა "გამოვიდაო" - უცბად სიჩუკე ჩამოვარდა, გვანცა აწითლდა, რატის ამაზე ეღიმებოდა, არუნდდოდა უხერხულ სიტუაციაში ჩავარდნილიყო, მაგრამ ვერაფერს ვერ გააკეთებდა, რატი წამოდგა და გვანცასკენ დაიძრა, მის წინ დაჯდა და თვალებში ჩახედა, გვანცას გულის ცემა ყურთან ისმოდა, ამას ალბათ ვერც გაუძლებდა, რატი მალევე მიიწია მისკენ და სახე ხელებში მოიქცია, იმდენად თბილი ხელები ქონდა, ძალიან ესიამოვნა მის ცივ ლოყებს
სახე ახლოს მიუწია და ძალიან, ძალიან ნელა და ნაზად შეეხო მის ქვედა ბაგეს, გვანცას დააჟრიალა, დაბუსუსდა, მუცელში მთელი ზოოპარკი ჰყავდა, ქვედა ბაგიდან, ზედაზე გადავიდა და უფრო აჩქარდა გულის ცემაც, რატიმ ხელი კეფაში მოკიდა და კიდევ უფრო მიიზიდა, მის ტუჩებს არ წყდებოდა, გვანცას ეგონა, მარწყვს ვჭამო, იმდენად ტბილი ეჩვენება, ძლივს მოშორდა, გვანხა თვალებში ვეღარ უყურებდა, რატიმ ლოყაზე საჩვენებელი თითი ჩამოუსვა და თავზე დახედა, იქით აღარ გადამჯდარა, გვერდით მიუჯდა, ისერომ მათი მხრები ერთმანეთს ეხბოდნენ, გვიანობამდე თამაშობნენ, უკვე ღამი 2 იყო რომ დაიშალნენ, გვანცა და თიკა ერთ საწოლში იწვნენ, ოთახებში გადანაწილდნენ....


-----------------------------------

დილით ადგა და თიკა ოთახში არ დახვდა, ხალათი მოიცვა და გაყინულ იატაკზე შედგა, მთელი სახლი დაიარა და კაცის ჭაჭანება არ ყოფილა, რა უნდა ექნა, დივანზე დაჯდა და ფეხები აკეცა, როდესაც კიბეებზე ჩამომავალი რატი დაინახა, წელს ზემოთ შიშველი,რვა კუბიკი გამოკცეთილად უჩანდა, სპორტულად შარვალი ეცვა და თმის მშრალებით ჩამოდიოდა
- სად წავიდა ესხალხი ტოო- ეტყობოდა რო მარტო რატი და გვანცა იყვნენ სახლში
რატიმ მარტო მჯდომი გვანცა რო დაინახა, მასთან მივიდა და ღიმილით ჩამოჯდა სავარძელზე, წუთიერი დუმილის შემდეგ
- არ გშია?- იკითხა რატიმ ასევე ღიმილით რაც გვანცას დაბნევას იწვევდა
- აუკიი
- ჰოდა მიდი გააკეთე რამე
- აუუფ, დადექი და გააკეთე
- ადე, ადე, მეც მოგეხმარები- გაეცინა რატის და გვანცა სამზარეულოში შეათრია
მწვანილს და დაჭრის თემას რატი აგვარებდა, შეწვას და მოხრაკვას გვანცა, თუმცა ნაწილობრივ მაინც რატის რადგან ცხელი ზეთის შხეფწბი გვანცას ესხმოდა და იწვებოდა, აქედან გამომდინარე რატი ამას ვერ აიტანდა საბოლოოდ გვანცა იჯდა და სამზარეულოში მოფუსფუსე რატის უყურებდა

რატი მოტრიალდა და საჭმლიანი თეფში გვანცას ღიმილით დაუდგა, გვანცამ ერთი შეათვალიერა, წარბი აზიდა და პირველი ლუკმაც ხახაში გადაუშვა
- ჰმმმ... გემრიელია
- ვიცი- რატიც გემრიელად შეექცა
- ისადა შენ მაიკები არ მოგეპოვება?
- კი რატო მეკითხები- ჩაიცინა თავისთვის
- ჩაიცვი მერე
- ასეც მშვენივრად ვარ- თქვა და თეფშები აალაგა, ნიჟარაში ჩადო, იქიდან გამომდინარე რო გვანცას რეცხვა არ უყვარს, რატის მიაბარა ეს საქმე და თვითონ მშრალება დაიწყო, როცა შეამჩნია რო რატიმ ამხელა ტორებით ვერაფრით მოიხერხა თეფშზე ხელის მოსმა, იქით გააგდო, თეფში ხელიდან გამოაცალა და თვითონ გაავრძელა გარეცხვა, რატიმ ერთი გახედა გვანცას და თეფშები თაროში შეაწყო, სამზარეულოს ტოვებდნენ როცა გვანცას თიკას წიკვინის და წუწუნის ხმები შემოესმა
- ვაიი დედიკოოოო, დედაააა, ვაიიი ფეხოოო, ვაიიითავოო, ვაიიიმეეე- გაჰკიოდა ბოლო ხმაზეთიკა, როცა გვანცა გამოვიდა ჩქარი ნაბიჯით და რას ხედავს, ბუბუს ხელში აყვანილი მოყავს თიკა, თიკა კი მის პერანგს არის ჩაფრენილი და თან კივის
- გვანცაააა, მიშველე დაოოო, ამ ვირმა კინაღამ მომკლა
- შენ თვალებს ვერ ახელდე მერას მაბრალებ?- გამოვიდა სიტყვით დემე
- მოკეტე - შეუღრინა ბუბუმ - შენ მერე მოგელაპარაკები- დახედა თიკას და კიბეებისკენ დაიძრა
- ჰაჰ ჩემთან რა გინდა?- ბუბუს ხმა აღარ გაუცია
- გამარკვევთ რა ხდება?- დაიყვირა გვანცამ და თიკასთან მივიდა
- ჩამომსვიიი- აფართხალდა თიკა, ბუბუმ ჩამოსვა, მაგრამ იქით აე გაწეულა რადგან თიკა მას ეყრდნობოდა
- არაფერი, უბრალოდ აკომ აიჩემა კარგი ადგილები უნდა განახოთო, წავედით, მაგრამ თიკამ დემე გააბრაზა დემემაც ხუმრობით ხელი კრა, ამანაც წონასწორობა ვეღარ შეინარჩუნა და დაცა ფეხი ცუდად მოყვა და თავი ქვას დაარტყა, საბედნიეროდ არ გაუტეხას, მაგრამ ექიმმა მცირედი ტვინის შერყევა აქვსო, აქედან გამომდინარე, დასვენება ჭირდება- ჩამოარაკრაკა ჯაჯომ
- შენ გაიხარე, ამდენო როარ მალაპაარაკე- ხელი აიქნია თიკამ და ბუბუს მიეკრო
- დასვენება ჭირდება და იქნებ მომცეთ ნება ოთახში ავიყვანო- წარბაწევით გადახედა დემეს და თიკა აიტაცა
- დემეტრე შენ სულ გარეკე? რამე რო დამართნოდა?- შეუყვირა გვანცამ
- დამშვიდდი ბუბუსგან და ჩვებგან უკვე მიიღო ეხლა შეეშვი, თიკა მთელი გზა ისედაც ლანძღავს- დააწყნარა აკომ
- რაგინდა გვანცა? ვითომ არიცოდე შენი დაქალის ამბავი
- რომ ვიცი იმიტო გეუბნები
- დამშვიდდი, წამოდი!- ხელი ჩაავლო რატიმ და ოთახისკენ მიყავდა
- რატ..
- წამოდითქო!- შეაწყვეტინა და ოთახისკენ დაიძრნენ.....
რატიმ გვანცა ოთახში შეათრია და კარი დაკეტა

- რატო გამომათრიე იქედან, რა გინდოდა?- დაუყვირა გვანცამ რატის
- ნუ ყვირი! და დამშვიდდი- თავშეკავებოთ უთხრა რატიმ
- დავმშვიდდე? ჩემი დაქალი ჩემთვის მარტო მეგობარი არარი და უფრო მნიშვნელოვანია
- გვანცა გაჩუმდი!- საჩვენებელი თითი დაადო ტუჩებზე, გვანცამ მოიშორა და გააგრძელა
- შენკიდე არგქონდა უფლება გაგეჩუმებინე, მეტიც იქიდან გამოგეყვანე- გვანცა თავისას აგრძელებდა და უბრალოდ არ ჩუმდებოდა, რატიმ უყურა უყურა და საბოლოოდ რადგან ვერ გააჩუმა კიდევ თავი შეიკავა
- რამდენს ტლიკინებ გოგო?- შეუყვირა
- გაიწიე რააა- ხელი კრა მარა ვერ მოიცილა, რატი უფრო მიუახლოვდა, გვანცამ თვალის დახამხამება ვერც მოაასწრო, ისე დაეწაფა რატი მის ტუჩებს....


- არა ეს უნამუსო, კიდერო აქეთ აქ პრეტენზიები- ქაქანებდა თიკა, ბუბუს უკვე ღიმილი ეპარებოდა, თიკა საწოლზე დასვა და თვითონ კარი მიკეტა
- აღარ გაჩუმდები?- მიუტრიალდა ბუბი და თვალები ჩახედა
- შენ ვინ მყავრხარ ერთი რო მაჩუმებ?
- ზედმეტს ლაპარაკობ
- ოჰჰ როგორ დარდობ ჩემზე უცბად გული არ გაგისკდეს
- დაიძინე!
- დედა რამხელა პასუხი იყო, ცუდად არ გახდე- არ წყვეტდა სარკახმა თიკა
- თიკა!- დაუბრიალა თვალები ბუბუმ
- რასმიყურებ? მესულ ასეთი ლამაზი ვიქნები, შენ გირჩევნია საჭმელი ამომიტანო, მშია მგელივით
- აუუჰჰ, ხოარ გაგიტკბა?
- აბა მე ჩავიდე?
- ოხხხ თიკა ოხხ!- კარები გამოხსნა და სამზარეულოში ჩავიდა, თიკა კმაყოფილი სახით შეწვა ლოგინში, ბუბუ მალევე დაბრუნდა, თიკამ მოტანილ წვენს და კატლეტიან ბუტერბროდს რო დახედა სახე დაჭყანა ვითომ არ უყვარდა, მაგრამ ბუბუ ხოუნდა ეწვალებინა
- ისა და ეს რაარი? - ახედა და თითი ლანგარს მიაშვირა
- საჭმელი!- "ამჩემფეხება" სახით შეხედა ბუბუმ
- არ შევჭამ არ მიყვარს, რამე სხვა მოიტა
- ვაიმე თიკაააააა- შეუყვირა ბუბუმ
- რას მიყვირი- ლეკვის თვალებით შეხესა თიკამ- აბა მე ჩავიდე?
- ოოოოოოხ! ამის დედა****- ერთი შეიკურთხა და ოთახი დატოვა, ერთი სამჯერ მაინც ჩააბრუნა თიკამ ბუბუ, როცა ბუბუს მოთმინების ფიალა ამოეწურა, ლანგარი ტუმბოზე დაახეთქა
- იცირაა? ძაან დავიღალე შენი კაპრიზებით- უთხრა და საწოლში შეუწვა
- რას აკეთებ გაგიჟდი? - უცბად აყვირდა თიკა და კედლისკენ მიჩოჩდა მაქსიმალურად
- ეს ჩემი საწოლია და დასვენება მჭირდება, მთელი თვის ენერგია წამართვი ორდღეში- კედელზე აკრული თიკა თავისკენ მიაჩოჩა და ხელები მოხვია წელზე
- ბუბუუუ ადექიი, მე ავად ვარ და დასვენება მჭირდება
- ჩუმად- უფრო აიკრო
- ვეღარ ვსუნთქავ! გამიშვი! ბუბუუუ მე მშვიდად ძილი მინდა, ადექი
- დაიძინე მერე მშვიდად!
- ბუბუუუ
- ხმა ააღარ გავიგო!- ხელები ცოტა მოუშვა რო სუნთქვა შწძლებოდა, თიკამ ერთი ორჯერ გაიბრძოლა, მაგრამ ისე ყავდა დაჭერილი რო ვერაფერს გახდა, არუნდოდა აღიარება იმის რო მასთან ყოფნა ძალიან უნდოდა, მაგრამ სხვა გზა არ ქონდა, ხელები მოხვია და თავი კისერში ჩარგო, მისი ცხელი სუნთქვა ეფრქვეოდა კისერში და მთელი ტანი უბუსუსდებოდა, თითქოს ციოდა კიდეც, მიუხედავად იმისა რო ბუბუს სხეულიდან წამოსული სიმხურვალე ყველანაირად ათბობდა



როგორც იქნა რატი მოშორდა გვანცას ტუჩებს, ამ უკანასკნელს, შერხვა და თავი დახარა, რატიმ ხელი ნიკაპში მოსდო თავი ააწევიდა და შუბლზე აკოცა, მისაღებში გავიდნენ, ყველას ეძინა და მარტონი იყვნენ, გვანცა მოიფუზა
- ბუხარს დავანთებ- თქვა რატიმ და შეშის მოტანა დაიწყო- გვანცა ტახტზე დაჯდა და ფეხები აკეცა, რატიმ მალევე დაანთო, გვსნცას პლედი მიუტანა და მიაფარა, გვერდით მიუჯდა და ხელები მოხვია, გვანცამ წელზე მოხვია ხელები და თავი გულზე დაადო, უყურებდნენ ცეცხლს, მაგრამ მათ ეს საერთოდ აე ჭირდებოდათ რადგან ერთმანეთი ათბობდათ, რატი თმებზე ეფერებოდა და პერიოდულად შუბლზე კოცნიდა, გვანცას ეღიმებოდა და რატის გულის ცემას უსმენდა, ორივე ჩუმად ისხდნენ, მაგრამ ამით ყველაფერი ნათქვამი იყო!

კიბეები აიარეს
- მოიცა, მოიცა, შენ სადმოდიხარ?- ხელით შეაჩერა გვანცამ რატი და ოთახის კარებს ხელით მიაწვა
- სხვათაშორის ეს ჩემი ოთახია
- ვინ მოგახსენა?
- ვინ მომახსენა კიარა, ჩემია და ვსო!
- სხვა ყველა დაკავებულია და
- თიკასთან დაწექი- გვანცა თიკას ოთახისკენ დაიძრა, მაგრამ იქ ჯაჯო დახვდა, გაუკვირდა, მაგრამ რა უნდა ექნა?
- სად ჯანდაბაშია ეს გოგო- ოთახებს დაუარა და ბუბუს ოთახთან გაჩერდა, შეიჭყიტა და რას ხედავს თიკას და ბუბუს მშვიდად სძინავთ, თიკა კედლისკენ არი მიჩოჩებული და ზურგი ბუბუსკენაქ მიქცეული, ბუბუს კი ხელები აქ მოხვეული წელზე
- აუუჰჰჰ ესენი რა წინ არიან- ჩაიცინა- კაი მეჯვარეობა კაიაა- თქვა თავისთვის და თავისი ოთახისკენ სიხარულით გაიქცა, კარები შეგლიჯა და თავქვეშ ხელწბ ამოდებულ და საწოლზე წამოგორებულ რატის თავზე დახედა
- ტახტზე მოგიწევს დაწოლა
- რატო ვითომ?
- იმიტომრო თიკას სხვასთან ერთად ძინავს, მათთან ვერ დავიძინებდი, ესკი ჩემი ოთახია- რატი ადგა და დაწოლისკენ მიუთითა გვანცას, თვითონ ტახტზე გაწვა, მაგრამ იმსიგრძე იყო ფეხებს ვერ ატევდა, და აქეთ ქონდა გადმოშვერილი, ამასობაში გვანცამ, გადაივლო, გამოიცვალა და ლოგინშიც შეწვა თბილად....




- რატომ მგონია რო ტრაილერი მაწევს თავზე?- ამოიკნავლა და გაწევა სცადა, თიკა ზურგით იწვა, ბუბუს ხელები მოეხვია და თავი მის გულზე დაედო
- ვაიმეე მთელი ღამე აასე როგორ მეძინაააა- დაიკნავლა ისევ და დახსნას შეეცადა
- მშვენივრად გეძინა, კარგად მხვევდი ხელებს- თქვა ძილისგან ხმადაბოხებულმა ბუბუმ
- მოკეტე და აეგდეე- დაუყვირაა თიკამ
- რა გაყვირებს გოგო? - წამოუხტა უცბად- ტვინია შერყევა გაქ, არ შეიძლება შენთვის დაძაბვა
- მთელი ღამე რო თავზე მეწექი ეგარიყო დაძაბვა? ჩანგრეული მაქ ყველაფერი
- ეხლა დამშვიდდი და თავი ბალიშზე დადე- შუბლზე ხელი მიადო
- კრეტინო- საწოლიდან წამოხტა- მე შენთან ძილს აღარ ვაპირებ- მაგრამ წონასწორობა ვერ შეიკავა და წაბარბაცდა, ბუბუს როარ დაეჭირა ტვინის შერყევა მერე გენახათ
- სად მიდიხარ რო მიდიხარ, დაეტიე სადაც ხარ- ისევ საწოლზე დააბრუნა ბუბუმ


- აეეე სასტავ გაიღვიძეთ- გაიგეს თორნიკეს ყვირილი და ოთხივე ძირს ჩაცვივდნენ
- რა გაღრიალებს ?- მაიკის ცმით ჩამორბოდა ბუბუ
- ბიჭები ტყეში მივდივართ, სოკოზე(აკო)
- აუუუ რას *ლეობთ- გაეცინა დემეს
- ჰოოო მერე რო მოგინდება გაკეთებული, მთელ ტაფას შეჭამ ვინ დაგაკავებს(თიკა)
- შენ ძირს რაგინდა? ადი სააწრაფოდ მაღლა (ბუბუ)
- მაპატიეთ ბუბუ ბიძია- გაეცინა თიკას და ოთახში ავიდა
- მართლა მაგაზე მიდიხართ?- ახლა გვანცამ იკითხა
- არა, რაღაც საქმე გამოგვიჩნდა თბილისში მივდივართ-ქურთუკი ჩაიცვა რატიმ
- თბილიში რაგინდა?
- მალე დავბრუნდებით- თავზე აკოცა, სხვებს დაემშვიდობა და სახლი დატოვა
- აუუურაკაია რასაც გვინდა იმას ვიზამთ- აცანცარდა უცბად მაშო
- აბა ეხლა- მკაცრად გადახედა გოგონებს- ის იქ მაღლა რო წევს და უცოდველი კრავი გგონიათ, იმას არაყვეთ, გასაგებია?- ესღა თქვა და სახლი დატოვეს, ბიჭების სახლია დატოვება და თიკას ოთახიდან გამოკუნტრუშება ერთი იყო
- წავიდნენ?- იკითხა სიცილით
- კი , მარა ჩვენ რა?- გულიბრყვილოდ იკითხა ნინიმ
- რა გულიბრყვილოა ესგოგო- გაეცინა მაშოს და თიკასთან აირბინა
- საბაგიროებზე ავიდეეეეთ- დაიყვირა თიკამ
- აუ რაკაი აზრია- თქვა გვანცამ და ყველა დაეთანხმა
- ჰომარა სიმაღლის რო გეშინია?
- დაიკიდე რააა
- კაი დაო, მაშინ მოემზადეთ- გოგოებს ბევრი მონზადება არც დაჭირვებიათ, მოემზადნენ და სახლი დატოვეს......


- აუუუ არგვინდა რააა გთხოოოვთ- აწივლდა ნინი საბაგიროში ჩაჯდომის წინ
- არაფერი არაა წამო- უთხრა მაშომ, თიკამ გარემოს ათვალიერებდა და პირველი შეხტა საბაგიროში, მას მიყვნენ დანარჩენებიც და საბაგირომაც ასვლა დაიწყო, ნელ- ნელა უახლოვდებოდა "შუა გზას" როცა უცბად საბაგირო გაჩერდა, ოდნავ შეირყა და ადგილიდან აღარ იძვროდა


- რა მოხდა ნეტა?- გაკვირვებით მოათვალიერა საბაგირო თიკამ და გოგოებს გახედა
- უეჭველი გაჩერდა(მაშო)
- კაიი?- ვითომ გაიკვირვა გვანცამ
- კიი მაშო, გაჩერდა, უეჭველი- " რა გეშველებას" სიფათით გახედა თიკამ
- და ეხლა რა გვეშველება?-ამოისლუკუნა ნინიმ
- რამე გვეშველება- ამოიბურტყუნა გვანცამ
- ეჰჰ სადაარარი ბუბუ?- მაინც ღადავის ხასიათზე იყო თიკა
- აუუუ ეხლა ვიტირებ(მაშო)
- და მერე? რა გამოვა ტირილით- აქამდე ჩუმად მყოფი თეკლა, "გაცოცხლდა"
- მეშინია მაგრად, ოღონდ სერიოზულად(მაშო)
- რისი გეშინია მაშო, მგლები და ტურები აქამდე ვერ ამოაღწევენ და თუ საბაგირო ჩამოწყდა, გადარჩენის შანსი მაინც ნულია, ყველა დავიხოცებოთ, მაგას უკვე შევეგუე- უდარდელად ამოილაპარაკა თიკამ და ფანჯარაში გაიხედა, სადაც ისე ბნელოდა რო არაფერი აღარ ჩანდა