მადლობა ვინც კითხულობთ, მიხარია თუ მოფწონთ, რადგან თითოეულ თქვენი კომენტარი და თუნდსც ეჩევა მაძლევს სტიმულს ვწერო უკეთესად, თუ რამე შეცდომაა წინაზეც დავწერე და ახლაც დავწერ რო გამისწორეთ ნამდვილად არ მეწყინება ;დდდდ იმედია მოგეწონებათ
------------


კალათბურთელები (ნაწილი 4)

3 კვირის შემდეგ :


- არ მინდა რომ წახვიდე- კაფე "ლოლიტაში" ისხდნენ ერთმანეთზე აკრულები, ბუბუ ჩილიმს ეწეოდა, თიკამ კი ეს თემა მოულოდნელად წამოჭრა
- ხომ ვილაპარაკეთ ამაზე?
- არ გვილაპარაკია, სამი კვირაა რაც ერთად ვართ, ეს იმდენად მცირე დროაა...- თიკას სიტყვა გაუწყდა
- ფიქრობ რო აღარ მეყვარები? ფიქრობ რომ ამ ორი წლის მანძილზე ჩემი შენდსმი გრძნობა შეიცვლება
- არა, ვფიქრობ რო ჩვენშორის ყველაფერი სწრაფად მოხდა, მე შენ მიყვარხარ და არ მინდა ეს ყველაფერი ხანმოკლე იყოს- ბუბუ წამოიმართა, თიკას სახე ხელებში მოიქცია, სახე სახესთან ახლოა მოუტანა და თვალებში ჩახედა
- მისმინე, ამ ყველაფერს ჩვენი მომავლისთვის ვაკეთებ, კალათბურთი ჩემი პროფესიაა და ამ პროფესიაშიი აუცილებლად უნდა მივაღწიო დიდ წარმატებას რასაც ამერიკა მპირდება, შენ აუცილებლად მოიაზრები ჩემს მომავალში, დამიჯერე დრო არაფერია, ეს ორი წელი მალე გაივლის თიკა გპირდები, ჩამოვალ და ყველაფერი იქნება ისე როგორც შენ გინდა, ძალიან გთხოვ აქედან დათრგუნულს ნუ გამიშვებ, შენი თითოეული თბილი სიტყვა, ჩემთვის სტიმულია გესმის? ვიცი ზუსტად ვიცი რასაც გრძნობ ეს არაა მარტივი, არც ჩემთვის, მაგრამ არცკი გაიფიქრო რო ამ ორი წლის მანძილზე შენს მიმართ გრძნონა შემეცვლება, პირიქით, ვიცი რო შენი იმედი უნდა მქონდეს- თიკამ ცრემლიანი თვალები შეანათა და თავი დაუქნია, ბუბუმ ტუჩებში აკოცა შემდეგ კი შუბლზე, ხელები მოხვია და ჩაფიქრდა.



ამ ერთი კვირის მანძილზე მაქსიმალურად ცდილობდნენ, ყოფილიყვნენ ერთად, მეგობრებთან ერთად, თიკა ცდილობდა იმ ერთ კვირაში ჩაეტია ყველაფერი რაც ორი წელი მოაკლდებოდა, თუმცა არ გამოსდიოდა, იცოდა ეა ყველაფერი ძალიან რთული იქნებოდა, ისიც იცოდა, ისტერიკები რო მოეწყო, უფრო რთული იქნებოდა, ამავდროულად უსამართლოც, ამიტომ თავს იკავებდა, მაგრამ ძალიანაც უნდოდა.



- თიკა გაიღვიძე რაა- ტელეფინში ჩასძახა, მაშომ დილის რვის ნახევარზე
- მაშოო, წადი დაიძინე და მეც დამაძინე ჯერ ადრეა
- აუუ ადე სადმე გავიდეთ რაა
- სად უნდა გავიდეთ სიცხე ხოარ გაქ? კარგად იცი რო მთელი ღამე არ მიძინია, ერთი საათია რაც მძინავს
- მეც გავაცილე ღამის ექვსზე ბუბუ, მარა მღვიძავს
- ჰოდა მე არა
- ისევ ნაკრების ზედა გაცვია?
- ერთი შენ რა გაწუხებს- ჩაიცინა
- არაფერი მარა ვერ ხვდები? ეგ უფრო გაგახსენებს იმას რო ორი წელი ვერ ნახავთ ერთმანეთს
- წავედი ვიძინებ
- მოიცა არ გამით...- საუბარი არც დაამთავრებინა ისე გაუთიშა და ძილი შეიბრუნა

სულ მალე უნივერსიტეტიც დაეწყოთ და დაიწყეს გაორმაგებული ძალებით სწავლა განათლება, თიკამ
ყურადღება ცოტათი
მაინც გადაიტანა, ბუბუს ვარჯიშები ქონდა, ამიტო როცა მოიცლიდა თუნდაც დღე ან ღამე სუკ ელაპარაკებოდნენ ერთმანეთს, ამხნევებდნენ დრო კი მაქსიმალურად ნელა გადიოდა...


უნივერსიტეტის შემდეგ, "ვენდისში" დასხდნენ გოგოები, არამარტო სასტავი, რამოდენიმე კურსელიც შემოეტენა
- სხვათაშორის აქ კარგი ბიჭები ჩითავენ- "მილქშეიქს" წრპავდა თიკას კურსელი თათული და გარემოს ათვალიერებდა
- ისე თიკა- ლენკა მიუბრუნდა თიკას- ბუბუ ამერიკაში რო წავიდა რატომ არ წაგიყვანა?- თიკა და დანარჩენები ამ კითხვას არ ელოდნენ, თიკას უცბად ხასიათი წაერთვადა წარბი აზიდა
- შენ რაიცი?
- ეგ ვინ არ იცის- ეხლა თათულიც ჩაერთო, თიკამ კარგად იცოდა თათული გულრილი რომ არ იყო ბუბუს მიმართ
- მე აქ უნდა ვისწავლო
- ჰო მარა როგორ შეეგუე?
- სხვა გზა არ იყო
- არაა საჭირო ამ კითხების დასმა, გაჩუმდი ლენკა- ეხლა მაშო მიუბრინდა ლენკას და შეუბღვირა
- უბრალოდ მაინტერესებს, მგონი თიკას არაქ პრობლემა
- არაუშვას- თვალები დაუქაჩა თიკამ მაშოს, მაშოც გაჩუმდა
- ისე ესრო გაიგე რა ქენი? იჩხუბეთ?
- ვიცოდი, მაგრამ როცა გავაანალიზე, ძალიან ვიჩხუბეთ, ისე რო ხელიც კი დავარტყი, მაგრამ მერე ვილაპარაკეთ და მივხვდი რომ პანიკას აზრი არაქ
- და ამ ორი წლის მანძილზე რო გადაუყვარდე(თათული)-თიკამ ირონიულად ჩაიცინა და თავი ჩახარა
- მადლობა გამხნევებისთვის- ეს თქვა და "ვენდისი" დატოვა, დანარჩენებიც თიკას გაყვნენ, თიკა მეტროს ჩაუყვა და ამ დროს ბუბუმაც დარეკა, "viber"ში
- როგორ ხარ ჩემო პატალაა?- სიცილით გაიკეთა ნაუშნიკები და მონატრებულ სილუეტს შეხედაა
- აურავი ნორმალურად- სიცილითვე უპასუხა- შენროგორხარ წრუწუ?- იცოდა ამ სახელს რო ვერ იტანდა დაა სპეციალურად უთხრა
- გეყოფა თიკუს თორე დაისჯები
- მეძალიან მომწონს
- კაი ჯანდაბას, რახდება თბილიში აბა? ახალი დაკაი
- აურა ისე მელაპარაკები თითქოს ერთი თვის წინ არ წახვედი
- კაირაა, ხოიცი რო ძალიან მენატრები, ერთისული მაქ როდის გავა ოცდასამი თვე, იცი როგორ მენატრები? სულის შეძვრამდე
- გაჩუმდი თუარგინდა შუა მეტროში ავბღავლდე
- ეგეც მენატრება- გაიცინა და ჩილიმი გააბოლა
- მე შენ სპორტცმენი მეგონე
- რატო არვარ? რაში გაგიცრუე იმედები
- ჩილიმი ხიმიაა
- რასამბობ, პირიქით წმინდავს ყველაფერს- გაეცინა თიკაზე- სახლში ბრუნდები ჰო?
- ჰო, ლექციებინად მოვდივარ
- რამდენი გქონდა?
- დღეს სამი
- ცოტაა ხოიცი შენ
- ახალი დაწყებულია და დროთაგანმავლობაში ავეწყობით- ბუბუს ხმა აღარ ამოუღია, თიკა ჩაფირქრდა და თქვა
- ნეტა მალე გავიდეს ორი წელი
- ძალიან მალე გავა, გპირდები
- ერთი თვე ერთ საუკუნედ მეჩვენება
- მეცც, ძალიან იწელება, მაგრამ გახსოვდეს რო ძალიან მიყვარხარ, იმაზე მეტადაც კი ვიდრე აქამდე
- მეცც, მიყვარხატ და მენატრები- ესღა უთხრა და გათიშა, არუნდოდა ამ თემას შეხებოდა, მაგრამ არ გამოუვიდა, ცრემლები გადმოსცვივდა და მეტროდან გამოვიდა.....