რამდენიმე თვის წინ ჩემთვის რომ ეთქვათ წელს გათხოვდებიო, სიცილით ალბათ მოვკვდებოდი, მაგრამ როგორც ჩანს არ იცი ბედი რას გიმზადებს. მე ნია აბაშიძე, ვთხოვდები ორი თვის გაცნობილ ბიჭზე, ვაკო წერეთელზე. ეს ცოტა უცნაურია, მაგრამ მე ის მთელი არსებით, მთელი გულით და სულით მიყვარს. ხშირად მეუბნებოდნენ, რომ ადრე თუ გვიან ისეთ ადამიანს შეხვდები რომელიც ტკივილამდე გეყვარებაო, რათქმაუნდა ამის არ მჯეროდა, დღემდე. ვერასდროს წარმოვიდგენდი ასე ვინმე თუ შემიყვარდებოდა და ცოლად გავყვებოდი, მაგრამ ახლა ვზივარ საქორწინო კაბაში გამოწყობილი სარკის წინ, ვუყურებ ჩემს თავს და მგონია რომ ეს ყველაზე სწორი გადაწყვეტილებაა რაც კი ცხოვრებაში ოდესმე მიმიღია.
-აბა მზად ხარ? -თავზე დამადგა ნინი.
-კიი. -ღრმად ამოვისუნთქე და მხრებში გავსწორდი.
-აუ გთხოვ ეხლა არ დაიწყო იმაზე ფიქრი, ნეტა შეცდომას ხომ არ ვუშვებო ან რამე ეგეთი თორე ჩემი ხელით მიგახრჩობ აქვე. -გაგვეცინა.
-არა ქალო, დარწმუნებული ვარ ჩემს გადაწყვეტილებაში.
-ძალიანაც კარგი, ადექი ეხლა თორე გვაგვიანდება. -წამოვდექი და მისაღებში გავედი სადაც ჩემებს მოეყარათ თავი.
-ვაიმე ჩემი პატარა გოგო უკვე ქალი გამხდარა, ვერც კი შევამშნიე. -აცრემლიანებული ლია ჩემსკენ წამოვიდა და გულში ჩამიკრა. ხო მართლა, ტანზე მომდგარი, ღრმა დეკოლტით, ზურგე ამოღებული თეთრი კაბა მეცვა. ისეთი იყო როგორიც მინდოდა, ტანზე ძალიან ლამაზად მედგა.
-ჩემი ბარტყი მიფრინდება. -ტუჩგადმობრუნებული ლაშა ჩემთან მოვიდა, ისე ჩამიკრა გულში რამის გამჭყლიტა და მართლა გავფრინდი ოღონდ ცაში. -შეხედე რა ლამაზი დაიკო გვყავს. -ნიკას ანიშნა თავით. -მგონი ჯობია ქორწილი ჩავშალოთ და ისევ ჩვენთან დავიტოვოთ. -გაიცინა.
-ოო ლაშ კარგი რაა, ვთხოვდები ხომ არ ვკვდები. ისედაც ხშირად გნახავთ რას მემშვიდობებით არ მესმის. -ხელი დავკარი მხარზე.
-კარგით ხალხო დაგვაგვიანდა გამოადგით ფეხი რაა. -აბუზღუნდა ნიკა, რაღაც კარგ ხასიეთზე არ ჩანს.მნუ პრინციპში დას ათხოვებს, აბა რა იქნება.
ერთი სიტყვით ქორწილი უმაგრესი იყო, ისეთი არ იყო როგორც ყველა ქორწილი, ჯერ ჯვარს რომ იწერენ, მერე ხელს აწერენ, შემდეგ კი დარბაზში მიდიან საქეიფოდ. ჩემი და ვაკოს ქორწილი ცის ქვეშ იყო, ნათურებით განათებული, თანამედროვე და მხიარული. ყველა ჩვენს სიხარულს იზიარებდა, გვილოცავდნენ, საჩუქრებს გვჩუქნიდნენ. ახლა უკვე ჩემი დედამთილ-მამათილის დროც დადგა.
-გილოცავთ ჩემო შვილებო, სულ ასეთი ბედნიერები ყოფილიყავით. -ნაზად გადამეხვია დედამთილი.
-გმადლობთ.
-ნია ხომ გითხარით ოფიციალურობის გარეშე. -გაბუტული ბავშვის სახე მიიღო მამამთილმა.
-მიჩვევა მჭირდება. -გავუცინე და ჩავეხუტე.
-ეს ჩვენგან საჩუქრად. -ორი თვითმფრინავის ბილეთი მოგვაწოდა.
-ბორა ბორააა?! -დავიყვირე ბოლოხმაზე და ხტუნვა დავიწყე. -ღმერთო ჩემო! თქვენ მე ოცნება ამისრულეთ! -ორივეს მაგრად ჩავეხუტე. -დიდი მადლობა! ძალიან მიყვარხართ!
-ჩვენც გვიყვარხართ შვილო ჩვენც. -ემოციებს ვეღარ ვმალავდი ისეთი გახარებული ვიყავი, ბორა ბორაზე წასვლა ჩემი ოცნება იყო ბავშვობიდან. -იქ ყველაფერი გამზადებული დაგხვდებათ. -კიდევ ერთხელ გადავუხადეთ მადლობა და გავეცალნენ.
-წამო ვიცეკვოთ. -საცეკვაოდ გამიყვანა ვაკომ, წყნარი მუსიკა ჩაირთო. ქმარმა ხელები წელზე შემომხვია, მე კი კისერზე. -უკვე გითხარი რომ ულამაზესიხარ?
-ნწ... -თავი გავაქნიე.
-ეხლა ხო გითხარი. -ტუჩის კუთხე ჩატეხა.
-კი არ მითხარი მკითხე. -თვალები მოვჭუტე.
-მიყვარხარ ცოლო.
-მეც ქმარო. -ტუჩებზე მოწყვეტით ვაკოცე. -ბიჭო ცოლ-ქმარი ვართ აზრზე ხაარ? -თმებზე გადავუსვი ხელი. -კიდე ვერ ვიჯერებ.
-ვერც მე. -ორივეს გაგვეცინა, ხელები მაგრად მომხვია და ჩამიხუტა. -აბა ცოლო მზად ხარ პირველი ღამისთვის?
-რათქმაუნდა!
-აუ ერთი თვეა არაფერი გვქონია, ლომკა მაქვს უკვე გეფიცები. -ყელში მაკოცა. -შენი ტრა*ი მომენატრა. -თავში წამოვუთაქე.
-კარგი ეხლა! -ორივეს გაგვეცინა.
-ცოტახნით ჩემს დას წაგართმევ. -ნიკა მოვიდა ჩვენთან, ახლა მასთან ერთად დავიწყე ცეკვა. ყოველთვის მიყვარდა მის გვერდით ყოფნა. ჩემნაირი ძმა, დარწმუნებული ვარ არავის ყავდა. იმდენად მიყვარდა, მისი სიყვარულის გაყოფა არავისთვის მინდოდა.
-მიყვარხარ ძმაო. ყველაზე მეტად მიყვარხარ.
-ვაკოზე მეტადააც? -წარბები ასწია და ისე შემომხედა.
-რა იყო ეჭვიანობ? -გავუცინე, არ მინდოდა ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა. არ მიყვარს ასეთი კითხვები, დედა უფრო გიყვარს თუ მამა და მსგავსი დებილობები.
-კიი ვეჭვიანობ, ერთადერთი ქალი ხარ ვინც მყვარებია სიცოცხლეზე მეტად, ვისაც ყველაზე მეტად ვუფრთხილდები და ჩემი სულის ნაწილია, შენი დათმობა მიჭირს ჩემო პატარა, ჩემთვის სულ პატარა გოგო იქნები, ჩემს გარეშე რომ ვერ იძინებდა და თვრამეტ წლამდე ჩემთან ეძინა, სანამ ბოლოს არ გავაგდე. იცოდე რომ ვერცერთი ქალი ვერ დაიკავებს შენს ადგილს ვერასდროს ჩემო ანგელოზო. -ეს ის სიტყვები იყო რომლის გაგონებაც ამდენი წელია მინდა, ყოველთვის იმას ვდარდობდი ჩემზე მეტად არავინ შეყვარებოდა და მერე ჩემთან ურთიერთობა აღარ ჰქონოდა დამპალი რძლის გამო. ჩემს თავზე მეცინება ამეებს რომ ვფიქრობდი. შებლზე მაკოცა.
-მეც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ. -მაგრად ჩავეხუტე და ცრემლები თავისით გადმომცვივდა. -მიხარია და ბედნიერი ვარ შენნაირი ძმა რომ მყავს.
-მოიცა მოიცა ტირიი? რა გატირებს გოგო?
-ეს სიტყვები აქამდე რომ გეთქვა, გეფიცები შენთან ერთად დავბერდებოდი! -გამეცინა და ცრემლები მოვიწმინდე ისე რომ მაკიაჟი არ გამფუჭებოდა.
-ჩემი სულელი გოგო! -ისევ შუბლზე მაკოცა. -კარგი ეხლა ხოო, მაინც სულ ერთად ვიქნებით, კიდევკარგი ჩემს ძმაკაცს მიგათხოვე, ხშირად მომიწევს ხოლმე შენი ნახვა. -გაგვეცინა.
-აქ რა ხდება ჩემს გარეშე? -უკნიდან ლაშას ხმა გავიგეთ, ხელები გადაგვხვია, ჯერ მე მაკოცა და მერე ნიკას. - მოდი პატარძალი ქორწილიდან გავიტაცოთ არ გინდაა?
-დათვერი მგონი შენ ხო? -ლოყაზე ვაკოცე ხმაურიანად.
-კიი დავთვერი და ეხლა ვხვდები რომ შენს გარეშე სიცოცხლე არ შემიძლია, არ გათხოვდე და არ მიმატოვო რაა! -ტუჩებ გადმობრეცილმა შემომხედა.
-ვაიმე ჩემო ერთადერთო უკვე რომ გავთხოვდი? -მეც მივბაძე.
-კარგი რაა შენს გარეშე რა ვაკეთოთ სახლში?
-ოო კარგით ეხლა რაა, მგრუზავთ.
-ჩემი ბარტი! -შუბლზე მაკოცა.
ბევრი ვიმხიარულეთ, ვიგიჟეთ, ძალიან მაგარი და დაუვიწყარი ქორწილი გამოვიდა. ბოლოს ჩემი ლამაზი საქორწინო კაბა გავიხადე და მოკლე თეთრი კაბა ჩავიცვი. აეროპორტში გაგვაცილეს ბავშვებმა. ჩვენც თვითმფრინავში ავედით. მე ფაჯარასთან დავიკავე ადგილი, ვაკოს ველოდებოდი რომ გვერდით მომჯდომოდა.
-ეგ ჩემი ადგილია გოგონი და აბრძანდი მაგედან. -უცებ ვერ მივხვდი რას მეუბნებოდა, სანამ ის დღე არ გამახსენდო როცა პირველად ვნახე. ყველაფერი ხომ სწორედ თვითმფრინავში დაიწყო.
-მაპატიეთ მაგრამ არ შემიძლია. -გაიცინა და გვერძე მომიჯდა, გაღიმებული ვუყურებდი მის ზედმეტად სიმპატიურ სახეს, კიდევ არ მჯეროდა რომ ეს ბიჭი რომელსაც სულ გოგოები ეხვია გარს, ახლა ჩემი ქმარია.
-ვიცი რომ მიმზიდველი და ძალიან სიმპატიური ვარ, მაგრამ ასე ყურება უნდა შეწყვიტო! -ეე საღოლ ქმარი, როგორ ახსოვს ყველაფერი. -თორემ იმ სტიუარდესასავით თვითმფრინავის პატარა ტვალეტში მოგიწევს გასვლა!
-ეეე ეგ მაშინ არ გითქვიაა!
-ახლა გეუბნები. -გაიცინა და მაკოცა.
-გამარჯობა გთხოვთ შეიკარით ღვედები. -თავზე სტიუარდესა დაგვადგა.
-ოქეი. -უთხრა ვაკომ ისე რომ მისთვის არც შეუხედია.
-თუ დაგჭირდებით დამიძახეთ! -ვაკოს უყურებდა. გოგოს შევხედე, ის სტიუარდესა იყო ვაკომ თვითმფრინავში რომ წაიყვანა ტვალეტში.
-ვაკო ეს ის სტიუარდესაა გახსოოვს? -ქართულად ვუთხარი. გოგოს შეხედა, მერე ისევ მე შემომხედა და უარყოფის ნიშნად თავი გააქნია. -რა არ გახსოვს ბიჭო, მაშინ ტვალეტში რომ გაიყვანე ისაა!
-მართლაა? მერე რაა? -გაიცინა. -ყველა სტიუარდესას ხომ არ დავიმახსოვრებ ვისთანაც სექსი მქონია?
-ჰაა? მაინც რამდენთან გქონია? -პირდაღებულმა შევხედე.
-უჰ მერავიცი. -მხრები აიჩეჩა. -რამდენჯერაც სადმე გადავფრენილვარ და გადმოვფრენილვარ დაახლოვებით იმდენჯერ.
-მეღადავები ხო?
-ნწ... -ღმერთო ჩემოო, რა უბედურებაა, ეს ვის გავყევი ცოლად.
-რა იდიოტიხარ!
-ოო კარგი დაიკიდე რაა, ეგ ადრე იყო. -ტუჩებზე მაკოცა. -ისე სანამ იქამდე ჩავფრინდებით კი მოვასწრებდი რომელიმესთან. -სერიოზული სახით თქვა და სტიუარდესებისკენ გაიხედა.
-დაოკდი თორე დავიწყე ეხლა ეჭვიანი ცოლის ეჭვიანობები. -გამეცინა.
-გეხუმრები პატარავ. -თვითმფრინავი აფრინდა, ვაკოს თავი დავადე, როგორღაც მოვკალათდი და დავიძინე. ადგილზეც მალე ჩავედით, ისეთი ლამაზი იყო სიტყვებით ვერ ავღწერ, იმაზე კარგი ვიდრე მე წარმომედგინა, აი იუთუბში შეგიძლიათ ნახოთ. წყალში მდგარ ერთ-ერთ “ქოხში” შევედით, ბარგი მომსახურე პერსონალმა შეიტანა. ოთახის თვალიერება დავიწყე, უაზარმაზარი ჯაკუზი, საძინებელი და აივანი ჰქონდა. აივნიდან შეგეძლო წკრიალა წყალში გადამხტარიყავი. აღტაცებული ვიყავი ყველაფრით. აივანზე ვიდექი, უკნიდან ვაკო მომეკრა, ხელები მუცელზე მომხვია და ყელში მაკოცა.
-დაპირებულ პირველ ღამეს ვითხოვ! -მითხრა და მისი სახისკენ შემატრიალა. ფეხები წელზე შემოვხვიე, მან უკანალზე ძლიერად მომკიდა ხელები, ხელში აყვანილი საძინებლისკენ წამიყვანა. ლოგინზე დამაწვინა, ტანსაცმელი უცებ გამხადა, მხოლოდ ქვედა საცვლის ამარა დამტოვა, თვითონაც გაიხადა და ჩემს ზემოდან მოექცა, სასიამოვნოდ დაასრიალებდა ხელებს ჩემს ტანზე, ნაზად მკოცნიდა მკერდზე, კოცნით გაუყვა მუცლამდე. ხელი საცვლის ქვეშ შეაცურა რასაც რამდენიმე წამში ჩემი კვნესა მოჰყვა, ძლიერი ბიძგით შემოვიდა ჩემში, მის ბაგეებს დავეწაფე, შემდეგ მე მოვექეცი მას ზევიდან და მონატრებულ სხეულს ავეკარი, ისევ შეერთდა ჩვენი სხეულები, ხელები ჩემს უკანალზე ჰქონდა მოჭერილი რაც უფრო მაგიჟებდა. ბოლოს ავკანკალდი და ქმარს დავეხეთქე ზევიდან. ხელები წელზე შემომხვია და გაოფლილ შუბლზე მაკოცა.
-ვგიჟდები შენზე. -თითებს დაათამაშებდა ჩემს ტანზე, თან სუნთქვის დარეგულირებას ცდილობდა. მხარზე ვაკოცე და მაგრად მოვხვიე ხელები.
-ვიცი რომ კაცები ერთი ქალით ვერ კმაყოფილდებიან, შენც ასე იქნებიი?
-აუ ნია რეებს ბაზროობ? ერთი დღეა რაც დავქორწინდით და უკვე რეებზე ფიქრობ ტოო.
-ოო წინასწარ ვამოწმებ. მითხარი.
-რა გითხრა?
-მოგბეზრდება თუ არა ჩემთან ეს ყველაფერი!
-დამიჯერე შენთან სექსი არასდროს მომბეზრდება! ამაში მალე დარწმუნდები პატარავ.
-ძალიან კარგი. -ტუჩებზე მოწყვეტით ვაკოცე და მორფეუსის სამყაროში გადავეშვი.
ორი კვირა მალე გავიდა, მთელი ეს დრო ისე ვერთობოდით ცოტახნითაც არ მოგვიწყენია. პრინციპში ძალიანაც რომ გდომებოდა მაინც ვერ მოიწყენდი. როცა სახლში დავბრუნდით ყველაფერი ძველ რიტმს დაუბრუნდა, იმის გამოკლებით რომ მე და ვაკო ახლა ცოლ ქმარი ვიყავით. ვაკოს მშობლები ამერიკაში დაბრუნებულან. მე ვაკოს ბინაში გადავედი რათქმაუნდა. ჩვენი დაბრუნების აღსანიშნავად, ყველა ჩვენთან დავიბარეთ, ნიკამ და ლაშამ ცოტა შეგვაგვიანდებაო. ჩვენ სასმელი და სასუსნაოები ვიყიდეთ. მალე კარზე ზარმა დარეკა, მე მის გასაღებად წავედი.
-დაბრუნებას გილოცააავთ! -ყველამ ერთად დაიყვირეს. სათითაოდ ჩამკოცნეს ყველამ, მერე სავარძლებზე მოვთავსდით და ამბების მოყოლა დავიწყეთ.
-დეიდას ბაია როგორ არიოო? -მუცელზე მოვეფერე ნინის.
-დედას ბიჭი ძალიან კარგად არის!
-ბიჭიიი? ვაიმეე რა მაგარიააა!
-ვა ვაა ანუ ბიჭი გვეყოლება და მერე ჩემს გოგოს ვინც მიუახლოვდება ყველას დედას მოუტ*ნავს. -თქვა ვაკომ ამაყად.
-იასნია ბრაატ. -აჰყვა ვაჩეც.
-მოიცა შენ რაა ორსულად ხაარ? -წამოიყვირა ნინიმ.
-არა ქალო რა ორსულად, ბოდავს ეს რაღაცეებს.
-ჯერ არა, მაგრამ მალე იქნება! -სავარძლის ზურგს მიეყუდა ვაკო და ხელები გაშალა. მე მაგრად ვუბწკინე. -მეტკინა ქაჯო! -წამოიყვირა და ხელი მოისვა გვერდზე.
-აბა რა მალე იქნებაო რეებს ბოდიალობ? -ბავშვებს გავხედე, სიცილს ძლივს იკავებდნენ, სახე სულ გადაწითლებული ჰქონდათ. -ამოხეთქეთ მიდით ჰაა! -ჩემი სიტყვის თქმა ერთი იყო და მაშინვე ისეთი ხარხარი ატეხეს მგონი გარეთაც ესმოდათ. ძლივს დავაწყნარე.
-აუ რა სასაცილოები და საყვარლები ხართ, თქვენ აზრზე არ ხართ! -ისევ სიცილს განაგრძობდა ლუკა. -და შენ საიდან დაასკვენი გოგო რო გეყოლება? იქნებ ბიჭია პირველი?
-არა მამას გოგო იქნება, ვგრძნობ.
-ნუ ეხლა თუ შენ გრძნობ ეგრე იქნება ბრატ რათქმაუნდა. -ისევ იცინოდა ლუკა. კარზე ზარმა დარეკა, მივხვდი რომ ჩემები იქნებოდნენ, მეც მაშინვე გავარდი.
-ჩემი ბარტყიიი! -დაიყვირა ლაშამ როგორც კი კარი გავაღე და ისე ჩამიკრა გულში თითქოს ორი კვირა კიარა ორი წელია არ ვუნახივარ. -იცოდე ამდენი ხნით აღარ წახვიდე არსად!
-კარგი მიმიშვი ჩემ დასთან! -ხელით გაწია ნიკამ ლაშა, ახლა მან ჩამიხუტა.
-შენი თუა ჩემიცაა! -ჩაიბურდღუნა. ნიკაზე მიხუტებული შევედით ბავშვებთან.
-ხოიცით ეე, -დაიწყო ნიკამ მოყლა. -ეს გამოქლიავებული, -ლაშაზე მიგვითითა. -თქვენთან აპირებდა ჩამოსვლას, ნია მომენატრა და უნდა ვნახოო, ძლივს დავარწმუნე რომ არ უნდა წამოსულიყო, ტვინი მომიტ*ნა იმენა. -ყველამ სიცილი დავიწყეთ.
ბევრი ვილაპარაკეთ, მოვესიყვარულეთ ერთმანეთს, მერე ყველანი წავიდნენ, დავრჩით ისევ მე და ჩემი ქმარუკა. მალე დასაძინებლად დავწექით.
-გოგო შენი პიჟამოები არ გაქ სულ ჩემი მაიკით რომ იძინეებ?
-აუუ რაგინდაა? ამაში ვგრძნობ თავს კომფორტულად, თან შენი სუნიაქვს და ტკბილად მძინავს ხოლმე.
-ისედაც შენს გვერდით არ ვწევარ? -ჩაიცინა.
-ოო დამანებე თავი, მე შენი მაიკები მიყვარს, მინდა და ჩავიცმევ!
-კარგი ხოო მოდი ჩემთან. -ლოგინში შევძვერი, ხელები მაგრად მოვხვიე, ერთი ფეხი ზედ გადავადე და ტკბილად დავიძინე.
……….

გადიოდა დღეები, კვირები და თვეები. ჩემი ქმარი უფრო და უფრო მიყვარებოდა, მის გარეშე ვეღარ ვიძინებდი. ყოფილა დღეები როცა ამერიკაში მიდიოდა რამდენიმე დღით, რაღაც საქმის გამო, შემეძლო მეც წავყოლოდი, მაგრამ მეზარებოდა თექვსმეტი საათი თვითმფრინავში ჯდომა. მის სურნელზე უკვე დამოკიდებული ვიყავი, ვხვდებოდი რომ მის გარეშე ვერ ვიარსებებდი, არც სურვილი მქონდა ამის. ექვსი თვე ხდებოდა უკვე რაც ცოლ-ქმარი ვიყავით და ასე მეგონა ჩემზე ბედნი არავინ იყო ამ ქვეყანაზე. ნუ რათქმაუნდა რაღაც წაკამათება გვქონია, როგორც ყველა ცოლ-ქმარში ხდება, მაგრამ ამას ჩხუბს ვერ დავარქმევ. სიგიჟემდე მიყვარდა და სიგიჟემდე ვუყვარდი. ორ დღეში ჩვენი ექვსი თვით თავი ხდებოდა, ანუ ნახევარი წელი ერთად, მინდოდა სურპრიზი გამეკეთებინა, მაგრამ არ ვიცოდი რა.
-მიდი ნუ გეშინია ამოიღე ყველაფერი, შუბლს მე გიჭერ! -უნიტაზში ჩაყუდებული ღებინებისგან ვკვდებოდი. -არ უნდა გეჭამა ის თევზი რაა! მითუმეტეს როცა გეზიზღება რაღას ჭამდი ძალით?
-ისე კარგად გააკეთე და ისე გემრიელად გამოიყურებოდა მეც კი მომინდა ჭამა, მე რა ვიცოდი რომ ღებინებით მოვკვდებოდი? -საწყალი თვალებით შევხედე.
-კარგი ხოო ნუ მიყურებ ეგრე, მორჩიი?
-მგონი კიი, უკეთ ვარ. -პირი მომბანა, ხელში ამიტაცა და ლოგინზე დამაწვინა.
-მე აფთიაქში გავალ რამე წამალს ვიყიდი, შენ წაუძინე ცოტა იქნებ გამოკეთდე. -შუბლზე მაკოცა და გავიდა. მე ეგრევე დაქალს დავურეკე.
-რას შვები?
-რავი წამოწოლილი ვარ. შენ?
-მეც, ვაჩე შენთან არი?
-არა გასულია, მარტო ვარ სახლში, რა ხდება?
-გოგო მგონი ორსულად ვარ!
-რაააა! -იმხელა ჩამყვირა ტელეფონში რამის ტურის ბარაბანი გამიხია. -ტესტი გაიკეთეე?
-არა გოგო. კაროჩე მაღებინებს, თავბრუც მეხვევა, ვაკო თევზს აბრალებს მაგრამ არამგონია თევზის ბრალი იყოს.
-იქნებ მართლა თევზის ბრალია?
-გადამიცდა ქალო!
-ოპააა! დავაი ექიმთან წადი.
-ეხლა სად წავიდე გიჟი ხოარ ხარ? -უკვე ბნელდებოდა.
-ხვალე გოგო, გინდა გამოგყვეე?
-აუ კიი რა, ოღონდ შენ ქმარს არ უთხრა, ზეგ ხო იცი ექვსი თვე ხდება რაც დავქორწინდით, თუ მართლა ორსულად ვარ სურპრიზს გავუკეთებ.
-არა არ ვეტყვი. ხვალ გამომიარე და წავიდეთ.
-კარგი, მიყვარხარ!
-მეც. -გავუთიშე და შევეცადე დამეძინა, ცოტახანში ჩამეძინა. ღამე გამეღვიძა, ვაკო ლოგინში არ დამხვდა, ავდექი და სამზარეულოსკენ გავედი, საშინლად მინოდა ნაყინის ჭამა. ტელევიზორის ხმა გავიგე. მისკენ წავედი, ვაკო ფეხბურთს უყურებდა, მთელი სულით და გულით გულშემატკივრობდა რეალ მადრიდს.
-საყვარელო გაიღვიძეე? კიდე ცუდად ხოარ ხარ? -როგორც კი დამინახა მაშინვე კითხვები მომაყარა. თავი გავაქნიე. -მოდი ჩემთან. -ხელი მუხლზე დაირტა, მეც მივედი, კალთაში ჩავუხტი და თავი მხარზე დავადე. -რა გჭირს პატარავ?
-არაფერი უბრალოდ ჩამეხუტე რაა. -თვალები დახუჭული მქონდა, მაგრამ ვიგრძენი როგორ ჩაეღიმა.
-მოწყენილი ნუ ხარ თორე მეც მოვიწყენ ეხლა. -გაიცინა.
-მიყვარხარ. -ყელში ვაკოცე.
-მეც ჩემო სიცოცხლე. მიდი აწიე თავი და ფეხბურთს ვუყუროთ არ გინდა?
-კარგი ოღონდ რამე ჩავაკიშკაოთ თორე ისე უაზრობაა. ნაყინი გინდა?
-მიდი ხო მოიტანე. -სამზარეულოში გავედი, ნაყინი ამოვიღე ბევრი ჯამში და ვაკოსკენ წავედი. -მეღადავებიი?
-რატო?
-ამდენი უნდა ჭამო ქალოო? -თვალებდაჭყეტილი დაჰყურებდა ჩემს დიდ ფიალას.
-ოო რაიყო პირველად ხედავ ამდენ ნაყინს რო ვჭაამ? ხოიცი როგორ მიყვარს?
-ხო მაგრამ ამ შუაღამისას?
-გაჩუმდი და უყურე ფეხბურთს რაა! -უნდა დავმჯდარიყავი და ზუსტად მაგ დროს მომცხო უკანალზე. -მეტკინა ვირო!
-ღირსი ხარ. -ტუჩებზე მოწყვეტით მაკოცა და ისევ თამაშის ყურება განაგრძო.
-ტუჩებზე კოცნა ვერ გიშველის. -ჩავიბურტყუნე.
-აბა ტრა*ზე გაკოცო? -გაიცინა.
-ნუ ხარ იდიოტი. -მეც გამეცინა. უცებ ნაყინი გამომტაცა ხელიდან, მაგიდაზე დადო, მუცელეზე დამაწვინა, შარვალი ნახევარზე ჩამიწია და უკანალზე მაკოცა. -რას აკეთებ ვაკოო? -სიცილი წამსკდა.
-დანაშაული გამოვისყიდე! -მანაც გაიცინა.
-გიჟიხარ გეფიცები.
-შენ გამაგიჟე ამხელა კაცი. -მაგრად ჩამიხუტა. თავი კალთაში ჩავუდე, ის თმებზ მეფერებოდა და ვერც კი გავიგე როგორ ჩამეძინა.
დილით ლოგინში გავიღვიძე. როგორ მიყვარს ეს მომენტი, ტელევიზორთან რომ ჩაგეძინება და დილით ლოგინში იღვიძებ. ვაკოს ჯერ ისევ ეძინა, ცოტახანი ვუყურებდი, მიყვარს იმის ყურება თუ როგორ სძინავს, მის გარეშე ვეღარ გავძელი, მთელი სახე ჩავუკოცნე და ისე გავაღვიძე.
-მაგრად მევასება ესე რომ მაღვიძებ ხოლმე. -ჩაიღიმა, მე რომ მიყვარს ისე, ხელები მაგრად მომხვია და თვალ გაუხელველად მაკოცა ტუჩებზე. -არ გინდა დილა უფრო სასიამოვნო გავხადოთ და კოცნიდან სხვა რამეზე გადავიდეთ?
-დღეს არა საყავრელო. -ისევ ვაკოცე. -ნინიმ მთხოვა ექიმთან გამომყევი მარტო წასვლა მეზარებაო.
-აუუ რაუნდა ჩემი ცოლისგაან? თავის ქმარს ვერ გაიყოლეებს? -უფრო მაგრად მომხვია ხელები. -რო არ გაგიშვა?
-კარგი რაა! უნდა რომ მე გავყვე, თან ორსულებს რაც უნდათ ყველაფერი უნდა შეუსრულო ამიტომ მე უნდა გავყვე.
-კარგი ხოო. -ლოყაზე მომაკრო ტუჩები, მერე ცხვირზე მაკოცა. -ცოტახანი ვიყოთ ასე რაა.
დაახლოვებით ნახევარი საათი ვიყავით ერთმანეთზე მიხუტებულები, სანამ ნინიმ არ დარეკა. მოვემზადე, ქმარს დავემშვიდობე და ნინისთან წავედი. მალე ექიმთანაც მივედით. რამდნეიმე საათი იქ ველოდეთ ტესტის პასუხს. ბოლოს როგორც იქნა გვეღირსა. კონვერტი ეგრევე გავხსენი დაა...
-რა წერია გოგო ამოიღე ხმაა, ან მომეცი ფურცელი. -ნინის მოთმინებას უკვე საზღვარი აღარ ჰქონდა.
-ორსულად ვაააარ! -ხტუნვა დავიწყე, ყველა მე მიყურებდა და ჩემს რიაქციაზე იღიმოდნენ. -დედა გავხდები გესმიიის? -ნინის მხრებში მოვკიდე ხელები. -ღმერთოო რა ბედნიერივაარ!
-ვიამეეე რა მაგარიააა! შვენი შვილები ერთად გაიზრდებიან!
გახარებულები გამოვარდით შენობიდან, ისეთი ბედნიერი ვიყავი ჩემს სიხარულს საზღვარი აღარ ჰქონდა. სახლშიც ბედნიერი მივედი, ქმარს საუზმე სულ ცეკვა ცეკვით მოვუმზადე. ნინიმ თავის ექიმთან ჩამწერა ხვალ გასასინჯად.
-ეე ცოლუკა რა კარგ ხასიეთზე ხარ რა ხდება? -ხელები წელზე შემომხვია ახლახანს მოსულმა ქმარმა.
-აუცილებლად რამე უნდა ხდებოდეს რომ კარგ ხასიეთზე ვიყო? -ტუჩები მივაკარი მის ბაგეებს.
-რაო ნინის ექიმმა?
-ბავშვი კარგად არისო, წარმოიდგინე რა სიმპატიური ბიჭი ეყოლებათ მაგათ, თვითონაც ისეთი ლამაზები არიან.
-შენ ჩვენი გოგო უნდა ნახო, ნამდვილი სასწაული იქნება.
-შენ კიდე რას ჩაიხვიე ეს გოგო? იქნებ ბიჭი იყოს?
-არა გოგო იქნება. ეე ისე ხომ არ დაგვეწყო ბავშვზე ფიქრი?
-შენ გინდა? გაიზარდე უკვე მამობისთვის?
-კიი ჩემო პატარა მინდა, წარმოიდგინე პატარა პრინცესა რომ გვეყოლება სახლში, ჩვენი შვილი რო იქნება და ყველაზე ძაან რომ გვეყვარება.
-აუუ ხოო, იმენა ჩვენი შვილი რო იქნება.
-აბა რავქნათ? -წარბები აათამაშა და გაიცინა.
-მმ... დღეს არა რა, ძაან დავიღალე, მოდი უბრალოდ წამოვწვეთ და რამე კინოს ვუყუროთ.
-კარგი ჩემო სიცოცხლე. -მაკოცა, მერე ხელში ამიტაცა და ლოგინზე დამაწვინა. -ისე ძალიან მომენატრე იციი?
-სულ შეს გვერდით ვარ და როგორ?
-მე სხვა რამეს ვგულისხმობ, -ერთი წარბი აწია, მერე ნაზად მაკოცა. -მოდი გაგხდი ამას და ჩემი მაიკა ჩაიცვი. -მაიკა გამხადა. -ეე მგონი მკერდი გაგიდიდდა. -ხელი მომკიდა მკერდზე. -ოო ნუ ბოდიალობ რაღაცეებს რა, გამიდიდდა არა იის კიდე. მოიტა მაიკა გადავიცვა, -გეფიცები გადიდებულიგაქ. -მაინც თავისას აწვებოდა.
-არ მაქ!
-ნუ მასწავლი შენს მკერდს. -გაიცინა. -მე უფრო კარგად ვიცი რამხელა იყო და ეხლა რამხელაა.
-კარგი კარგი მომე მაიკა. -მეც გავიცინე, ისედაც ვიცოდი, ეს სხეულის ცვლილება რისგანაც იყო გამოწვეული, მაგრა ესე ხო არ ვეტყოდი. ლეპტოპში კინო ჩართო, მის გვერდით კარგად მოვკალათდი როგოც ყოველთვის. კინო როგორ დამთავრდა ეგეც ვერ გავიგე ისე ჩამეძინა.
დილით ვაკო ლოგინში არ დამხვდა, ეგრევე ტელეფონი ავიღე და გადავურეკე. რაღაც საქმეები მაქვს, ცოტა შემაგვიანდებაო. მეც მეტი რა მინდოდა, ექიმთან წავედი, მითხრა ბავშვი სრულიად ჯამრთელიაო, ჯერ მარტო სამი კვირის არის, ამიტომ არ შეგვიძლია სქესის გაგება. რაღაც ვიტამინები გამომიწერა. აფთიაქში ეგენიც ვიყიდე, სახლში მივდიოდი უკვე ტელეფონზე ვაკოს ზარი რომ შემოვიდა.
-გისმენ საყვარელო.
-სად ხარ პატარავ?
-გასული ვიყავი და სახლში ვბრუნდები, შენ?
-სახლში ვარ და გელოდები, შენთვის სურპრიზი მაქვს.
-მეც მაქვს შენთვის სურპრიზი!
-ვა ვა ვნახოთ აბა ვისი აჯობებს. -გაიცინა და გათიშა.
სახლში მალე მივედი, კარები როგორც კი შევაღე, ვაკო მაშინვე ჩამეხუტა.
-გილოცავ პატარავ, ექვსი თვის წინ ჩემი ცოლი გახდი. -ტუჩები მომაკრო.
-მეც გილოცავ ჩემო სიყვარულო, ექვსი თვის წინ შენი ცოლი გავხდი. -გამეცინა. -სახლში არ შემომიშვებ?
-წამო წამო. აი ეს შენ ჩემო პატარა. -ყელსაბამი გამომიწოდა, ულამაზესი იყო, წვრილი ჯაჭვი და ზედ პატარა ფრთები ჰქონა.
-ვაიმეე რა ლამაზიაა, გამიკეთე რაა.
-არასდროს მოიხსნა კაიი?
-გპირდები. -ყელსაბამი გამიკეთა და ყელში მაკოცა.
-და აი ეს კიდე, -გასაღები გამომიწოდა, ზედ მერსედესის ნიშანი ჰქონდა.
-მეღადავები ხო? -გაშტერებლი ვუყურებდი.
-რას გეღადავები დაბლა G-Class-ი რომ იდგა ვერ დაინახეე? -გაეცინა.
-მიყვაარხააარ! -ზედ შევახტი. -მიყვარხარ მიყვარხარ მიყვარხაარ!
-მეც პატარავ მეც. ეხლა შენ მითხარი რა სურპრიზი გქონდა, ხო იცი რა მოუთმენელივარ.
-უი ხოო. მაიც ჩემი ჯობია! -მისი ხელი ავიღე და მუცელზე მივიდე. -ხომ გინდოდა პრინცესა სახლში?
-არ არსებობს, მეხუმრები? იცოდე თუ მეხუმრები მაგრად გამიტყდება.
-დებილი ხაარ? ამაზე გაგეხუმრებოდი?
-ანუ მამა გავხდებიი? -თვალები გაუბრწყინდა.
-ხოო მე კიდე დედაა! -ხელში ამიტაცა, დამატრიალა, მერე დამსვა და მთელი სახე დამიკოცნა.
-სიგიჟემდე მიყვარხარ! -ისევ ხელში ამიყვანა და ლოგინში დამაწვინა.
-მეც მიყვარხარ მაგრამ ლოგინში დასაწოლად ჯერ ძალიან ადრეა.
-ნუ ატრა*ებ, სალაპარაკო მაქ. -ხმა დაასერიოზულა.
-იქ ვერ დამელაპარაკებოდი?
-შენ კიარა ჩემ გოგოს უნდა დაველაპარაკო. -მუცელზე დაწვა, იდაყვებით დაეყრდნო ლოგინს და მუცელზე მაკოცა.
-იქნებ ბიჭია? მე ისე გითხარი პრინცესათქო რო მიმხვდარიყავი, ჯერ პატარაა მაგის გასაგებად.
-არაა გოგოა, ჩემი პრინცესა იქნება ხო მაა? -ისე იკითხა თითქოს პასუხს გასცემდა ვინმე.
მგონი ერთი საათი ელაპარაკებოდა ბავშვს. მე ისევ ჩამეძინა.
მეორე დღეს გავაგებინეთ ყველას, ბავშვზე. ჩვენთან შევიკრიბეთ, როგორც ამას ყოველთვის ვაკეთებთ ხოლმე, სასმლით და სასუსნაოებით. ყველა ბედნიერები ვიყავით ლუკას გარდა, ლუკას ჩემი და შეუყვარდა, ის კიდე ისე აწვალებს რამის თავი მოიკლას საწყალმა ბიჭმა. მთელი საღამო ნამიოკებით ელაპარაკებოდნენ ერთმანეთს, მეც კი მომაბეზრეს თავი.
ნინის და ვაჩეს ბავშვს სახელი შევურჩიეთ, დემეტრეს ვარქმევთ და დემეს დავუძახებთ ხოლმე. გვიანობამდე იყვნენ ჩვენთან, როცა წავიდნენ მაგიდა ავალაგე და დასაძინებლად წავედი, სულ დაღლილობას ვგრძნობ და სულ ძილი მინდა.
-ნიი გინდა აქ დავრჩეთ სუულ? -ლოგინში შემოძვრა ვაკო, ხელი მაიკის შიგნით შემიცურა და მუცელზე მომეფერა.
-რას გულისხმობ. -ლოყაზე ვაკოცე.
-ანუ აქ ვიცხოვროთ საქართველოში, ხანდახან ჩვენებთანაც წავიდეთ ხოლმე. ბავშვი აქ გავზარდოთ. კაროჩე არ მინდა რო ჩემი გოგო იქ გაიზარდოს, იმ ბოზებში. მინდა რო აქ ყავდეს ისეთი მეგობრები როგორიც ჩვენ გვყავს ხო აზზე ხარ? იქ კიდე შენც კარგად იცი როგორი სასტავები იჩითება.
-ჩემთვის მთავარია შენ მყავდე გვერდით, იმას მნიშვნელობა არ აქვს სად ვიცხოვრებ, თუ გინდა დავრჩეთ აქ. -ტუჩები მის ბაგეებს მივაკარი. მაიკა ამიწია და მუცელზე მაკოცა. -ოო ჩემცივდა ვაკოო.
-მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ.
-ხვალ ექიმთან წავიდეთ.
-დღეს ხომ უკვე ვიყავი?
-არაუშავ კიდე წავიდეთ. -მაგრად მივეხუტე და ტკბილად დავიძინე.
მეორე დღეს ექიმთან წავედით. ბავშვის გულისცემას მოვუსმინეთ, ვაკომ რამის ტირილი დაიწყო. იმდენი ვიცინე, რამის გული წამივიდა.
-თქვენი შვილი ჯამრთელია ბატონო ვაკო, თუ კიდევ რამე გაინტერესებთ მკითხეთ არ მოგერიდოთ. -გვითხრა ექიმმა.
-შეგვიძლია რომ სექსით დავკავდეთ ხოლმე? -თვალები დავაჭყიტე მის სიტყვებზე.
-დიახ შეგიძლიათ, -ჩაიღიმა ქალმა, თითქოს ზუსტად ამ კითხვას ელოდაო. -ეს არანაირად არ იმოქმედებს ბავშვზე, ჯობია პრეზერვატივი გამოიყენოთ მაინც. -გაეცინა.
-დიდი მადლობა და ნახვამდის. -უცებ წამოხტა გახარებული ქმარი და კაბინეტიდან როგორცკი გამიყვანა მაშინვე ბაგეებზე დამეწაფა. -იმენა უბედნიერესი ვარ.
………..

სამ თვეში დემეტრე დაიბადა, ისეთი ლამაზი ბიჭი იყო, თავიდანვე ეტყობოდა რაც გაიზრდებოდა. დემეს მალე ელიც მოჰყვა, მალე რაა შვიდ თვე ნახევარში. ორსულობის დროს ვაკო ყველაფერს მისრულებდა. ერთხელ ისეთი ამინდი იყო, რომ იტყვიან კაცი ძაღლს არ გააგდებდა გარეთ, მე კიდე ავიტეხე ჩამოსასხმელი ნაყინი მინდათქო, მანქანით წამიყვანა და ღამის სამ საათზე ჩამოსასხლმელი ნაყინი მაჭამა. ელიზაბედ წერეთელი ოცდაორ ნოემბერს დაიბადა, მის დაბადებამდე ამერიკაში ვიყავი და ვცდილობდი უნივერსიტეტის ბოლო კურსი დამემთავრებინა, სახლში ვსწავლობდი, ლექტორებთან ყველაფერი მოვაგვარეთ. როცა მშობიარობის დრო ახლოვდებოდა საქართველოში დავბრუნდით. დიახ დავბრუნდით, ამჯერად მართლა დავბრუნდით. ხალხს უკვირდა ამერიკიდან ისევ საქართველოში როგორ დაბრუნდითო.
უნივერსიტეტიც დავამთავრე, ბიზნესის ჩემი წილიც მივიღე და ნელ ნელა საქმის კეთებაც ვისწავლე. დემეს და ნიას ერთად ვზრდიდით.

ხუთი წლის მერე.
-ნინი დღეს ჩემთან ამოდით რა!
-ხოო ისედაც ვაპირებდი. -ერთ საათში მოვიდნენ ნინი, ვაჩე და დემე. სავარძელში მოვთავსდით და ლაპარაკი დავიწყეთ. -სკოლის პირველივე დღეს ჩვენმა შვილმა რომ ივაჟკაცა იციით? -ლუდი მოწრუპა ნინიმ.
-მართლა მაა? რა მოხდა. -შეუბრუნდა გაბუსხულ დემეს მამამისი.
-თავის კლასელი ბიჭი ცემა. -გაბრაზებულმა თქვა დედიკომ.
-ვაა საღოლ მამას კაცი!
-რა საღოლ ბიჭო რეებს ასწავლი ბაავშვს. -შეჰყვირა ქმარს.
-კარგით ხალხო რაიყო? დააცადეთ გვითხრას რატო სცემა. -დემესთან მივედი და მუხლებზე დავდექი. -მითხარი დეიდას ბიჭო რატო სცემე ის ბიჭი. -ლოყაზე ვაკოცე.
-იდიოტია და მაგიტო! -ჩაიბურტყუნა.
-იდიოტი სულაც არ არის! -შეუღრინა ვაკოს კალთაში მოკალათებულმა ელიმ.
-არის! თუ არ არის ლოყაზე რატო გაკოცა? -უცებ წარბები ავწიე, ჯერ ნინის და ვაჩეს შევხედე, მერე ვაკოს, იმათაც ჩემნაირი გამომეტყველება მიეღოთ. უცებ ოთხივეს სიცილი აგვიტყდა. ბავშვები დაბღვერილები უყურებდნენ ერთმანეთს და მაგათ სიფათბზე უფრო გვეცინებოდა.
-გახსოვთ ხუთი წლის წინ რომ გითხარით ყველას დედასმოუტ*ნავსთქო?! -იმდენი ვიცინეთ რომ აღარ შგვეძლო. -მამას პრინცესა, დემეს უნდა დაუჯერო ხოლმე. -დაარიგა ბავშვი.
მთელი ამ ხუთი წლის მანძილზე ჩემი და ვაკოს სიყვარული არ განელებულა, პირიქით უფრო ღრმად გაიდგა ფეხები, ვერც წლების მატებას ვგრნობდით და ვერაფერს იმის გამოკლებით რომ ელი და დემე იზრდებოდნენ. ლუკამ ჩემი და მაინც დაკერა, დაქორწინდნენ და პატარა დამიანეც ეყოლათ. უკვე ორი მული მყავს, ლილე და ლიზა, ნიკას და ლილეს ორი წლის რეზი ჰყავთ, ლაშას და ლიზას ორიწლის მათე. ერთხელ ფანჯრიდან ვიყურებოდი, დავინახე ელი რომ მოდიოდა სკოლიდან, უკვე ჩვიდმეტი წლის იყო, გაბრაზებული სახე ჰქონდა. მართლა პრინცესა იყო, მამის თვალები, ჩემი ტანი და შავი თმები ჰქონდა, მამას ჰგავდა რა. ვაკოსთვის დღემდე პატარა პრინცესად დარჩა, ორივესთან ძალიან კარგად იყო, მიკვირს მაგრამ თავის საიდუმლოებებსაც მეუბნებოდა, დაქალივით ვყავდი, დემე კი ძმასავით, მაგრამ კიდე გვყავდა ათი წლის რატი. დედას ბიჭი, მამას ხასიათებით.
სახლში შემოვარდა და ეგრევე თავის ოთახში ავიდა. ვცადე დავლაპარაკებოდი მარა კარი არ გამიღო. ათ წუთში დემე შემოვარდა. წარბი ჰქონდა გახეთქილი.
-რაგჭირს ბიჭო? -მივაძახე.
-აუ არაფერი ნიი დაიკიდე, ელი ოთახშია? -პასუხის გაცემა არ დამაცადა ისე ავარდა მეორე სართულზე. ორ წუთში ქალბატონი გამორბის და სავარძელზე ჯდება.
-დემეე თავი დამანებე რაა!
-ელ ნუ მაგიჟებ რაა! -წინ დაუჯდა ელის. -რამდენჯერ გითხარი იკასგან თავი შორს დაიჭირე მეთქი? -გაბრაზებული ელაპარაკებოდა და საერთოდ არ ადარდებდათ იქ რომ ვიყავი. დემეტრე ისეთი სიმპატიური იყო, მათი ტოლი რომ ვყოფილიყავი მეც შემიყვარდებოდა, სულ გოგოები ეხვია გარს.
-ბიჭო თვითონ მოდის და მელაპარაკება ხოლმე, ხომ არ ვეტყვი ნუ მელაპარაკები თორე დემე მეჩხუბებათქო? -დაუყვირა.
-ნუ წიკვინებ ჩემთავს გაფიცებ, სწორედაც რო ეგრე უნდა უთხრა ამის მერე და ნუ მატყუებ რაღაცეებს, ძალიან კარგად დავინახე დაგელაპარაკა თუ რა ქნა, მეორედ თითიც რომ შეგახოს დედასმოვუტ*ნავ გაიგეე? ვიცი ეგ როგორი ახ*არიც არის და რაც უნდა შენგან! სანამ მე ცოცხალივარ ვერავინ შგეხება ზედმეტად თუ რამე ცუდ განზრახვას დავინახავ! არ მესმის ამ გოგოებს ესეთი სი*ი ბიჭები რატო გევასებათ ტოო. -ხელები აიქნი -ერთადერთი გოგო ხარ ელ ვისაც ყველაზე და ყველაფერზე მაღლა ვაყენებ და სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს, -ელიმ თვალებდაჭყეტილმა შეხედა, ვიცი რომ დემეს არასდროს უთქვამს სიტყვა მიყვარხარ არავისთვის, ალბათ ამიტომ ჰქონდა ასეთი რეაქცია ჩემს გოგოს. -ჩემი სუსტი წერტილი ხარ, არავის მივცემ იმის უფლებას რომ გული გატკინოს. გატკენენ და მოეტ*ვნებათ დედები. რაღაცას რომ გეტყვი დამიჯერე ხოლმე რაა და ნუ მეკაპასები, არ არის სირცხვილი რომ მიჯერებდე, ეხლა კი მოიწმინდე ცრემლები. ვერ ვიტან შენს ცრემლებს ხო იცი. -ერთი წუთი უყურებდა მომტირალ ელის, რომელიც ცრემლის შემშრალებას ცდილობდა, მაგრამ არ გამოსდიოდა. -მოდი ჩემთან! -მუხლზე დაირტყა ხელი. ელიც უცებ წამოხტა და დემეს კალთაში მოკალათდა. -ჩემი პატარა, კიდევ რამდენი ბიჭი უნდა ვცემო შენს გამო? -გაეცინა, ლოყაზე აკოცა და ცრემლები მოწმინდა.
-კიდე ბევრი! -ამოისლუკუნა. -მეც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ! -გახეთქილ წარბზე ნაზად მიადო თავისი დიდი ტუჩები.
-ჩემი ნალაპარაკებიდან მხოლოდ ეგ თუ გაიგე კარგად გვქონია საქმე. -თავი გააქნია, ჩაიცინა და მაგრად ჩაეხუტნენ ერთმანეთს. მე სამზარეულოში გავედი. მიხაროდა ერთმანეთი რომ ჰყავდათ. ერთმანეთის ყველაფერი იყვნენ. სადაც დემე მიდოდა ყელგან დაწყნარებული ვუშვებდი ელისაბედს. ვიცოდი რომ მის გვერდით ყველაზე კარგად და დაცულად იქნებოდა.
-პატარავ დღეს ძალიან დავიღალე და რამე განსატვირთი საქმით ხომ არ დავკავებულიყავით? -ტუჩებზე დამეწაფა. უკანალზე ხელი მომიჭირა და ყელში მაკოცა.
-ძველ ჩვევებს არ ეშვებით ხომ ბატონო ვაკო? -მაიკა გავხადე.
-იმას არასდროს მოვეშვები რაც შენ აგღაგრზნებს!
-მიყვარხარ!
-მეც ყველაზე და ყველაფერზე მეტად!



პრივეტებიი! მაპატიეთ ასე ადრე რომ ვამთავრებ, მინდოდა ოც თავამდე მაინც გამექაჩა, მაგრამ დრო არ მაქვს, თან არ მინდოდა მეწვალებინა და მეტანჯა ეს საყვარელი წყვილი, გადავწყვიტე ასე ტკბილად დამესრულებინა ეს ისტორია, მიყვარხართ და მომენატრებით, ცოტახნით შევისვენებ, მერე ისევ გამოგეცხადებით ახალი ისტორიით. გკოცნიით