გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (თავი 8)
-რაიყო პრინცესა... -წამო გოგოებს შევაკითხოთ რა სალაპარაკო მაქვს... -კარგი წამოდი... მათთან შევედით და მაშინვე დავხედე საათს... -ლუკა, ნატა, ნია ზუსტად ერთ საათსა და ორმოცდა ერთ წუთში ალექსანდრეს უნდა ვუთხრა, რომ მეც მომწონს... მიშველეთ... სამივემ ერთდროულად დაიწყეს სიცილი-რა გაცინებთ მე აქ ვნევიულობ და თქვენ იცინით? -ვაიმე ჩემო გოგო რა უნდა მაგის თქმას მიხვალ და ეტყვი, აი ასე, უბრალოდ....(ნატა) -აუუუუ გაა*სიიით რაააა... რა გაღადავებთ? მეც მოგძებნეთ რა ახლა მშველელები... -ტასო სიტყვები(ლუკა)-მკაცრად მითხრა... -აუუუ ხო კაი... -კარგით რა არ გეცოდებათ საერთოდ?(ნია) -აი ადამიანი...-გავხედე და სიცილი დაიწყო...-აუ მეთქი ერთი ნორმალური მაინც არისთქო რაა... მთელი ერთი საათი მომკლეს სიცილით, იმდენი რამე მომიყვნენ, რომ აერთოდ გადამავიწყდა ეგ თვენი ალექსანდრე... არა მე ვის რას ვატყუებ? თქვენ? თუ ჩემს თავს? მთელი ეს დრო ალექსანდრე გონებიდან არ ამომიშლია...საათს დავხედე ნახევარ საათში უნდა შევხვედროდი.... -ვაიმეეე წავედი მე მოვემზადო...-დავიწყე ყვირილი... -მიდი მიდი წარმატებები, ბრთხილად იყავი ხელებში არ ჩაადნე, რომ გაკოცებს(ლუკა) -აუუუ ლუკა მოკვდი რააა... ჩემს ნომერში გავედი და აბაზანაში შევედი, გამოვედი და ჩავიცვი ხაკისფერი მაღალწელიანი შარვალი, გრძელმკლავიანი მოტკეცილი მაიკა დეკოლტეთი თეთრი, მწვანე „New balance”-ს ბოტასები მოვირგე, ოდნავ გადავისვი მაკიაჟი და საათს დავხედე ხუთ წუთში უნდა ჩავიდე... უარესად ავნერვიულდი... ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა „მგონი რაღაც გაქვს სათქმელი არ დააგვიანო“ უკვე პირველი საათი იყო, სასადილოშიც არავინ იქნებოდა... მაგრამ სავარაუდოთ გარეთ გავალთ... ქვემოთ ჩავედი ალექსანდრე უკვე მელოდებოდა, რომ დამინახა მომიახლოვდა... ჯერ მზერა ჩემს დეკოლტეზე შეაჩერა, ვნებიანად აათვალიერა, ტუჩები გაილოკა.... და მე რა დამემართა? ვუი არ მკითხოთ, პეპლები, ჟრუანტელი, სისუსტე, ყველაფერი წამებში დამემართა... -გავიდეთ გარეთ?(ალექსანდრე) -აჰამ...-ძლივვს ამოვიჩურჩუულე და შემოსაცმელი მოვიცვი... ცოტათი, რომ მოვშორდით სასტუმროს ალექსანდრე მომიახლოვდა, თანაც საშინლად... -აბა რაზე გინდოდა ლაპარაკი-დაბნეულმა ამოვილაპარაკე და მის ტუჩებს დავაკვირდი, უკვე გითხარით, რომ საშინლლად მიზიდავს მისი ტუჩები? მგონი კი მაგრამ კიდევ ბევრჯერ გაგიმეორებთ, აი იცი როგორია? გინდა თუარა მაინც გინდა... აი ასეთ პონტში, ოღონდ უარესში... -რაღაცას გავაკეთებ კარგი?-მითხრა და ვნებიანი მზერით, რომელიც ჩემი ტუჩებისკენ იყო მომართული ენა გადაიტარა... -რა... რა უნ.. უნდა გააკ...-სიტყვის თქმა არ მაცადა ისე ეცა ჩემს ტუჩებს...ჩემს წელზე მოხვეული ხელი დაეჭიმა... ისე ვნებიანად და ნაზად მკოცნიდა, რომ ამ სამყაროში აღარ ვიყავი, უკვე ვეღარ გამეგო რა ჯიშის პეპლები თუ ფრინველები დაფრინავდნენ ჩემს მუცელში, ჟრუანტელმაც არ დააკლო და ამაზე ალექსანდრეს ჩაეღიმა... მეც შეძლებისდაგვარად ვყვებოდი კოცნაში და ბოლოს, რომ გააღრმავა კოცნა მაშინ ხომ საერთოდ აღარ ვიყავი აზრზე რა ხდებოდა, თმაში შევუცურე ხელები და ჩემკენ დავქაჩე.... არ მინდოდა დამთავრებულიყო, მაგრამ ბოლოს ჰაერი აღარცერთს გვყოფნიდა და ერთმაეთს დავაშორეთ ბაგეები.... ვცდილობდით სუნთქვა დაგვერეგულირებინა... -ანასტასია, საშინლად მომწონხარ... -მე... მეც -ვუთხარი და ჩემი სიწითლე, რომ დამეფარა კოცნის ინიციატივა ჩემს თავზე ავიღე და რასაც ქვია ველურივით ვეცი მის ტუჩებს, ხან ზედა ტუჩს ვუკოცნიდი ხან ქვედას, ბოლოს მომიშორა და მითხრა... -ვიღაც გაცუღლუტდა, გეყოს თორემ თავს ვეღარ ვაკონტროლებ...-ვნებამორეულა მითხრა და ტუჩზე მიკბინა... ამაზე უფრო გავწითლდი...- გეყოს ნუღარ წითლდები, თორემ შემომეჭმები... -წამოდი სასტუმროში დავბრუნდეთ... -ოჰო, რა სწრაფი ხარ, მაგის დროც მოვა პატარა...(ალექსანდრე) -ალექსანდრე....-ამოვთქვი დარცხვენილმა... გაიცინა და ტუჩები შუბლზე მომაკრო... -ხო კაი წამოდი...-წელზე შემომხვია ხელი და ისე გავაგრძელეთ სიარული.... მალე მივედით სასტუმროსთან, ჩემს ნომერთან მივედით, კარებზე ამაკრა ვნებიანად მაკოცა, ტკბილი ძილი მიურვა და ასე გაოგნებული, აგონიაში მყოფი და ნასიამოვნები დამტოვა, ისე შევედი და ჩავწექი ლოგინში, რომ ვერც კი გავიგე... როგორც კი დავწექი მაშინვე კოცნა გამახსენდა და გამეღიმა... არ მჯერა ახლა ყველაფერი შეიცვლება.... /////////////////////////////////// აააა ნანატრი შეხვედრაც... ვიცი პატარაა, მაგრამ დრო არ მაქვს სამწუხაროდ.... იმედი მაქვს მოგეწონათ.... შემდეგი დიდი იქნებაა... და რაც მთავარია აღარ დავაგვიანებ... მიყვარხართ ჩემო ტკბილო მკითხველებო, განსაკუთრებით ისინი ვინც ყოველ ახალ თავზე უტკბილეს კომენტარებს მიწერთ და მაბედნიერებთ...(მიმხვედრი მიხვდება ვიზეც ვამბობ) ძალიან დიდი მადლობა თქვენ ამისთვის და იმედი მაქვს მოგეწონებათ.... შემიფასეთ... თქვენი კომენტარები ჩემთვის ყველაფერია... საუკეთესოები ხართ ყველანი.... მიყვარხართ... გ ი ჟ ი ხ ა რ დ ა მ ე ც გ ა მ ა გ ი ჟ ე . . . სიყვარილით:“მე“ |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
