ძალიან დიდი სიჩქარით მივდიოდით, მოულოდნელად ლუკას ტელეფონის ხმა გაისმა, ეს ჯეკო იყო.
- ძმაკაც ისევ იმ კლუბში, სადაც პირველად. ( ჯეკო )
ტელეფონი გათიშა და მე შემომხედა.
- ის კლუბი გახსოვს, სადაც შენს გამო ერთ ტიპს გავუერთიანე თავპირი ( ლუკა ( სიცილი )
- ჰაჰა კი რა დამავიწყებდა.
- ხოდა ახლა იქ მივდივართ. ( ლუკა ( ღიმილი )
- ძალიან კარგი და უფრო კარგი იქნება თუ იგივე არ განმეორდება. ( ღიმილი )
- თუ კიდევ გამოჩნდება ისეთი ტიპი ვინც არ უნდა გამოჩნდეს რათქმაუნდა განმეორდება ლამაზო. ( ლუკა ( ღიმილი )
- კი მაგრამ ახლა ხომ შენთან ერთად ვიქნები და გვერდიდან არ მომშორდები. ( ღიმილი )
- Зта Правда ( ლუკა ( ღიმილი )
რამდენიმე წუთში უკვე კლუბთან ვიყავით.
- წამოდი დანარჩენები მოვძებნოთ. ( ლუკა ( ღიმილი )
ხელი გადამხვია და კლუბში შევედით.
- აი ისინიც. ( ღიმილი )
- ეჰეე ჩვენი გვრიტებიც გამოჩნდენ. ( თოკო ( ღიმილი )
- ჰაჰა უკვე მოგისწვრიათ დალევა.
- გეფიცები ჩემს სიმამრს პირველი თქვენი სადღეგრძელო იყო. ( ნატა ( სიცილი )
- სიმამრს? ( ჯეკო ( სიცილი )
- ჰაჰა შენ არასდროს არ შეიცვლები.
- მცირედი იმედიცკი არ გქონდეთ მაგის. ( ნატა ( სიცილი )
- დავლიოთ? ( ჯეკო ( ღიმილი )
- კი, ოღონდ იქამდე რაღაც უნდა გითხრათ. ( თეკო ( ღიმილი )
მოულოდნელად თოკოსკენ გადაიხარა და ჩვენ შემოგვხედა.
- მე და თოკოც ერთად ვართ. ( თეკო ( ღიმილი )
წამებში ყველამ ერთად წამოვიძახეთ
- რა მაგარია, როგორციქნა.
- ხოდა ზატო ეს ჭიქები ჩვენთვის და ჩვენი სიყვარულისთვის იყოს. ( ლუკა ( ღიმილი )
ყველამ ერთად დავლიეთ, უფრო კარგ ხასიათძეც დავდექით და ბევრს ვხუმრობდით.
- ვიცეკვოთ? ( ლუკა ( ღიმილი )
- ვიცეკვოთ. ( ღიმილი )
მოულოდნელად ჯეკოს და თოკოს ხმა გასიმა.
- ჩვენი გოგოები ჩვენთან. ( სიცილი )
- ამათ მეტი აღარ უნდა დალიონ. ( სიცილი )
ძალიან ბევრი ვიცეკვეთ საათს, რომ დავხედე უკვე ღამის 1 საათი იყო, ცოტახანში ჩემი ტელეფონის ხმაც გასიმა, ეს დემეტრე იყო.
- სად ხარ? ( დემეტრე )
- კლუბში ვარ მეგობრებთან ერთად.
- სახლში არ ხარ? ( დემეტრე ( სიცილი )
- მოიცა აბა რატომ მირეკავ? ( სიცილი )
- არც მე არ ვარ სახლში და უნდა მეთქვა დღეს ძმაკაცთან ვრჩებითქო. ( დემეტრე ( სიცილი )
- ჰაჰა მეკი მეგონა გაბრაზებული იყავი ჩემზე.
- არა მარა ახლა გავბრაზდები. ( დემეტრე )
- კარგი სანამ გაბრაზდები გეტყვი, რომ ძალიან მიყვარხარ და მალე სახლში ვიქნები. ( სიცილი )
- პარაზიტო მეც მიყვარხარ, კარგი სახლში, რომ მიხვალ შემეხმიანე. ( დემეტრე ( სიცილი )
წამებში ლუკა ჩემს გვერდით გაჩნდა.
- წავედით? ( ლუკა ( ღიმილი )
- კი. ( ღიმილი )
ძალიან მაგრად ჩავეხუტე.
- რამე მოხდა? ( ლუკა ( ღიმილი )
- არა არაფერი უბრალოდ არ მყოფნი. ( ღიმილი )
- ჩემო ერთადერთო. ( ლუკა ( ღიმილი )
დანარჩენებთან მივედით დასამშვიდობებლად.
- ცოტახანს კიდევ დარჩით რა არ წახვიდეთ ( ნატა )
- ჩემმა ძმამ დამირეკა, ასე რომ ( ღიმილი )
- კი მაგრამ შენ ხომ დაცულად ხარ სანდო ადამიანთან ერთად. ( თეკო ( ღიმილი )
- ჰაჰა ჯერ არ მითქვამს ჩემი ძმისთვის.
- კარგი ჩემი ჭიამაია ხვალ სკოლაში შევხვდებით. ( ნატა ( ღიმილი )
- კარგი. ( ღიმილი )
- ხვალამდე სასტავ. ( ლუკა ( ღიმილი )
ლუკამ ხელი წამავლო და გარეთ გავედით.
- მთვრალი, რომ ხარ არაუშავრს? ( ღიმილი )
- პირველი მთვრალი არ ვარ და მეორეც რათქმაუნდა არაუშავრს. ( ლუკა ( ღიმილი )
- იდიოტი ხარ. ( ღიმილი )
შუბლზე მაკოცა და მანქანაში ჩავჯექით, მანქანა ძალიან სწრაფად მიჰყავდა.
- ცოტა ნელა არ შეგიძლია? ( ღიმილი )
- კი შემიძლია. ( ლუკა ( სიცილი )
- რა გაცინებს? ( ღიმილი )
- მგონი ცოტათი საყვარელიც ხარ. ( ლუკა ( ღიმილი )
- მგონი? და თან ცოტათი? მეკი ვფიქრობ, რომ სწორედ ეს გაგიჟებს ჩემში. ( ღიმილი )
- ეგ მე ვიყავი? ( ლუკა ( სიცილი )
- რაღათქმაუნდა. ( სიცილი )
სულ რაღაც ათ წუთში უკვე კორპუსის წინ ვიყავით, მანქანიდან გადმოვედით და ერთმანეთს ჩავეხუტეთ.
- შენ ხარ ცოტათი კიარა მაგარი საყვარელი და ლამაზი და მართალი ხარ, ეგ ერთერთია რაც მაგიჟებს. ( ლუკა ( ღიმილი )
- ერთერთი? კიდევ რა გაგიჟებს? ( ღიმილი )
- ყველაფერი, შენი თმა, შენი სურნელი, შენი ხმა, შენი ღიმილი საერთოდ ყველაფერი რაც შენ გიკავშირდება ტო. ( ლუკა ( ღიმილი )
- მეკი შენი თვალები მაგიჟებს. ( ღიმილი )
- მხოლოდ თვალები? ( ღიმილი )
- არა ეს ჩვეული ღიმილიც და და არამარტო ეს საერთოდაც შენ მაგიჯებ ლუკა. ( ღიმილი )
- მიყვარხარ ლამაზო. ( ღიმილი )
- მიყვარხარ კატასტროფულად სიმპატიურო ბიჭო. ( ღიმილი )
გამიღიმა და ძალიან მომიახლოვდა მეგონა მაკოცებდა, მაგრამ ძალიან მაგრად ჩამეხუტა და საოცარი სითბო მაგრძნობინა, სითბო რომელიც არასდროს მიგრძვნია, ჩემი ცხოვრებაკი ლუკას შემდეგ სითბოთი, სიყვარულით და ბედნიერებით იყო სავსე.




აბა როგორია? მოგეწონათ თუ არა ეს თავი? მადლობას ვუხდი იმას ვინც კითხულობს და უფრო დიდი მადლობა იმას ვინც საკუთარ აზრს კომენტარებში წერს.