"იცით როდის არის ცხოვრება საინტერესო?!როდის აქვს შენს ცხოვრებას აზრი?! როცა საყვარელი ადამიანები გყავს, როცა ცხოვრებას პოზიტიურად უდგები.გიხარია ბავშვობა, როცა დედოფალი გგონია თავი,ბედნიერი ხარ რომ მშობლებს მარტო შენ ყავხარ და შენზე ზრუნავენ,როცა გიყვარს და გგონია რომ ისინიც შენთვის ყველაფერს გააკეთებენ.მაგრამ ჰოპ და აღმოაჩენ რომ ცხოვრება ილუზიაა. ის ჯოჯოხეთია სადაც წამია ბედნიერებაც და წამია უბედურებაც. იწყება და მთავრდება.იბადები და კვდები.იზრდები!და როცა გეგონა შენი ყველაზე დიდი პრობლემა თამაშის დროს მაღაზიაში გაგზავნა იყო, ეხლა გინდა რომ დაბრუნდეს ეგ პრობლემა.მაშინ როცა ვფიქრობდი უფროსები, რატომ ნატრობდნენ ბავშვობაში დაბრუნებას. მივხვდი."კარზე ზარია და მეც ვანებე თავი დღიურის წერას. ვერც კი მივხვდი ისე დამათენდა თავზე. კარი გავაღე და ჩემი მეგობარი ნიცაა. რომელიც ამ სახლში გადმოსვლისას გავიცანი. და ძალიან პოზიტირი გოგოა.-ისევ არ გეძინა არაა-მეუბნება შეწუხებული და ლოყაზე მკოცნის
-გაგიმარჯოს ნუციკო
-მიდი, მიდი აბაზანაში შედი და წყალი გადაივლე,გამოფხიზლდი თორე სტაჟიან ლოთს გავხარ- უკანალზე მომცხო-ლოთი ჟორა შემხვდა წეღან და შენ თავს ვფიცავარ მიმიქარავს იმის სახე-სიცილი ატეხა.
მე თვალების სრესვით წავედი საძინებლისკენ და მოწესრიგებული გამოვედი. ნუცა დაფუსფუსებდა
-ჩემი კნაჭა საუზმეს მიმზადებს?-უკნიდან მოვეხვიე და ყელში ვაკოცე
-გაგი იქით გაეძონძე რაა ახალი ამბავი მაქ-ეშმაკურად ჩიღიმა
-რა ამბავი
-სამსახური გიშოვე-კაიი სამსახური მაქვს უკვე
-ოო ეხლა ვიცი არ მოგეწონება, მაგრამ ჯერ დაფიქრდი
-კაი სად?
-არ ვიცი დღეს მარის დედამ მითხრა რომ მის ვიღაც ნათესავს უნდა დხმარე-მავედრებელ მზერას მაპყრობს,უიმეე ბავშვი,
რა საყვარელია
-ფული გჭირდება საცხოვრებელიც და დაფიქრდი
-არ ვიცი
-დღეს წავიდეთ მათთან და დაელაპარაკ