1058;09;16
იდგა არც ინძრეოდა, არ ეშინოდა იცოდა ეს ყოველივე როგორც დასრულდებოდა და არ ღელავდა,
ირგვლივ ყველგან გვამები ეყარა იქვე ვიღაცის გმინვა და ყვირილი ისმოდა ხოლო ქალი, ძალა გამოცლილი, დაღლილი, იდგა და ვერც კი წარმოიდგენდი რომ ეს ყოველივე მან გამოიწვია, მაგრამ ასეა გრძნობდა, ვიქტორი ხედავდა რომ ქალმაც იცოდა დასასრული და როგორც ჩანს ამას დიდი ხანია შეგუებოდა, გამჭოლი მზერით აკვირდებოდა მართლაც მომხიბვლელ ძლიერ ქალს იცოდა რომ ვერაფერს გახდებოდა ჩემთან, მაგრამ მაინც არ ნებდებოდა ეს კი ვიქტორს ძლიერ აკვირვებდა ასეთი სიძლიერე სძრავდა!
როდესაც ქალის შავ თვალებს წააწყდა და მასში განუსაზღვრელი ზიზღი ამოიკითხა არ ესიამოვნა ცუდად გაჰკრა ტანში და მის ოდნავ უკან მდგომს ხელით მისკენ ანიშნა, ისიც თითქოს ამას მოუთმენლად ელოდაო არადამიანური სისწრაფით მივიდა გოგონამდე და ყელს ისე ჩააფრინდა თითქოს საუკუნეებია ნაშიმშილარიაო,
ხედავდა როგორ ეცლებოდა გოგოს ძალა და როგორ ეხუჭებოდა თვალები გულში რაღაც სწყდაბოდა მაგრამ მაინც უდიდეს სიძლიერეს იკრებდა, მალევე გოგონას სხეული დაბლა, ძირს სხვებისას შეერწყა და ახლა იქ პირ დასისხლიანებული მსახურიღა იდგა რომელიც დიდი გმაყოფილებით ილოკავდა პირს მაგრამ არც ისე დიდი ხანი გაგრძელებულა ეს ნეტარება, მალევე ბიჭი ორად მოიკეცა საშინელი ყვირილი ამოუშვა და მოწას ხელებით ჩააფრინდა პირი დიდზე დაეღო და ღრიალებდა, ვიქტორი მისკენ ნელი მოზომილი ნაბიჯებით მიიწევდა და რაც უფრო უახლოვდებოდა დანახული სულმთლად ზარავდა,
ბიჭს კბილები ადამიანურსას დამსგავსებოდა, ფერმკრთალი კანს ფერი დაებრუნებინა, დასუსტებულიყო და ადამიანად ქცევის პროცესს გადიოდა, ამ ყოველივეს კი ვიქტორი გაოგნებული ადევნებდა თვალს, მალევე ბიჭმა ღრიალი შეწყვიტა და ოფლში გაწურული ძლივს ძლიობით ბარბაცით წამომდგარიყო მიწიდან
სასოწარკვეთილი თვალებით შესცქეროდა ვიქტორს და დახმარებას სთხოვდა, მანაც სწრაფადვე დალევინა მისი სისხლი და კისერი მოუმტვრია თუმცა ბიჭს აღარ გაღვიძებია.!
*დღევანდელი დღე*
ლოს-ანჯელესის ულამაზეს ხედს ვუყურებ ფანჯრიდან,
ანასტასიას მოცემული შავი მოკლე საკმაოდ მოტკეცილი კაბა მაცვია და ახლაც მესმის მისი წუწუნის ხმა თუ როგორ გასუქდა რომ კაბაც კი აღარ ეტევა, მაგრამ საქმე იმაშია რომ იმდენად მოტკეცილი და პატარა ზომის კაბა იყიდა რომ კაბა არ ეტევა მას, მის შოკოლადზე განდმოთხეულ ბოღმაზე სიცილი მიტყდება და მალევე წყვეტს თავის საქმიანობას რადგან ძლივს-ძლიობით ჩაეტენა კაბაში
-ლინზებიი ცისფერი მინდა არ უხდება ამ კაბას შავი
თვალიდან ლინზებს იხსნის და ჩემს გაკვირვებულ მზერასაც იმსახურებს რადგან წითელ მოკაშკაშე თვალებს ვამჩნევ
-ეგრე ნუ მიყურებ დიდი ამბავი
ხელების ქნევით მიბღარტუნობს სააბაზანოსკენ და მეც სიცილით ვბრუნდები უკან, ეს გოგო ყველაზე ნაკლებად გავს უბრალოდ ვამპირებზე მოთვალთვალეს,
ჯერაც ვერ გამიგია რატომ მამზადებს ასე ან თვითონ რატომ იცმევს ასე გამომწვევად ამიტომ მოთმინებით ველოდები როდის დაასრულებს თავის (არ ვიცი ამას რა დავარქვა მომზადებას ნამდვილად არ ვუწოდებდი) კიდევ ერთხელ ვავლებ თვალს სასტიკად არეულ ოთახს და ვრჩები თუ არა თვალში უკვე მომზადებული ანასტასია მხვდება
-წავედით
როგორც კი ჩემთვის სანატრელ სიტყვას ამბობს კითხვაც არ აყოვნებს
-და მაინც სად მივდივართ?
-სანადიროდ, ვამპირებზე მაგრად გავერთობით
თვალს მიკრავს და მეც ვმხიარულდები აღარ მაშფოთებს სიტყვა “მოკვლა” რადგან ვიცი ეს ჩემი ბედისწერაა და ისიც ვიცი მისი მოკვლოთ რამდენ ადამიანს ვუნარჩუნებ სიცოცხლეს და ზიზღის და შიშის ნაცვალდ ახლა უკვე ამ საქმიანობასთან დაკავშირებით სიამოვნება ჩამიჯდა.
რამდენი ხანია აქ ვართ?
კაი კითხვააა, თითქმის სამი დღეა და ქალაქის დათვალიერებისა და თვალთვალის მეტი არაფერი გვიქნია, რაც ძალიან მოსაწყენი იყო ყოველშემთხვევაში აქამდე
ვერ ვიტყვი ტაქსი მალევე დავიჭირეთ-თქო, მაგრამ ბოლოს მაინც ხომ მოვახერხეთ? ანამ მისამართი უკარნახა და მანქანაც მალევე დაიძრა გული მიგრძნობდა რომ კარგად გავერთობოდით.

ერთი პატარა საცობისა და ორი მინი ავარიის შემდეგ რომელიც მაინც და მაინც ჩვენ ახლომახლოს ხდებოდა, კლუბამდე მაინც მივაღწიეთ და გადმოსვლის თანავე ანამარიამ ჩამჩურჩულა
-ეს ვამპირების კლუბია და იცოდე ფრთხილად იყავი ყოველ ნაბიჯზე მახეს გიბავენ, აბა წავედი კარგი ნადირობა
თვალს მიკრავს და უკვე ვხვდები სად მიდის, თავის საქმის გასაკეთებლად! ინფორმაცის შესაგროვებლად მე კი ჩემსას მივხედავ ტუჩს ნახევრად ვტეხავ და კლუბში შევდივარ საკმაოდ დიდი, კარგი მუსიკით, ბარით, მაგრამ სიგარეტის სუნი აქაც ერეოდა ალკოლისას და გამაბრუებელ გარებოს ქმნიდა, ბართან გამომწვევი მიხრა მოხრით მივედი არ ვიცი რამდენმა შემამჩნია ან შემამჩნიეს თუ არა რადგან არავის არ ვაქცევდი ყურადღებას ვიცოდი მათ ეს უფრო მოიზიდავდათ ჩემამდე
-რა სურს მშვენიერ ქალბატონს?
ჯერ კიდევ წამის მისული ვიყავი ბართან რომ მაშინვე შემეჩეხა ქერა ცისფერთვალება უსაყვარლესი და საკმაოდ მომხიბვლელი ბიჭი, თავიდან ვერც კი ვიეჭვე რომ ვამპირი იქნებოდა მაგრამ იმედები საშინლად გამიცრუვდა, ცოტა ხანი ვათვალიერებდი ისეთი გამომეტყველება, ღიმილი და კარგი ენერგია ჰქონდა რომ ვერ ვიეჭვე ვგრძნობდი ცუდი არაფერი ექნებოდა ჩადენილი უბრალოდ ვიცოდი ამიტომ უცაბედად გულახდილი პასუხი წამომცდა
-შენ ნაირ ვამპირს აქამდე არ შევხვედრილვარ
ვაკვირდებოდი სახეზე გაოცება როგორ დაეხატა
-საიდან იცი?
-ერთი უბედური შემთხვევა, ადრე შევესწარი როგორ ჭამდა ვამპირი გოგოს უფროსწორად სვავდა მაგრამ იცნაურად ჟღერს
მხრებს ვიჩეჩ და ღიმილს ვჩუქნი
-გასაგებია
იღიმის და ხელს მიწვდის
-ვიცეკვოთ? მე არ ვარ ცუდი ვამპირი
გასაოცრად მიღიმის და მეც წამში ვდნები, ხელს ვჭიდებ და გაუაზრებლად მივყვები
-აქ რატომ ხარ აამ
-ალექსანდრა
-ალექსანდრა კიდევ მჩუქნის თბილ ღიმილს
-არ ვიცი
მხრებს ვიჩეჩ და ვცდილობ მუსიკის რიტმს ავყვე, ისიც მცირე ჩაცინების შემდეგ მყვება
-ვამპირობაზე არ გიფიქრია?
მუსიკის ხმის გადასაფარად ჩემკენ ნამეტანი ახლოს იწევს
-კი მაგრამ მეშინია
მისი ხელების შეხებას ვგრძნობ ხელზე თუ არა მხედველობა საზარელი სურათით მეცვლება,
სისხლი, გვამები, ტკივილი, ტანჯვა, სიბოროტე და ძალაუფლება
მთელ ტანს იცავს ამოუხსნელი და ბნელი გრძნობები, ტანში საზარელი ჟრუანტელი მივლის და წამშივე ვშორდები მას გავრბივარ ხალხს ხელის კვრით ვიშორებ გზიდან და მალევე ვიღაც მაღალს, საკმაოდ ძლიერს და სიმპათიურს ვეჯახები ვიცი რომ სიმპატიურია რადგან ვიცი ვინც არის!
-უკაცრავად
მკრთალად ვუღიმი და ვცდილობ თვალებში მყარად შევხედო, ისევ ისეთია თითქმის არ შეცვლილა მაგრამ მოკლედ შეჭრილი თმები უფრო ალამზებდა, არ ვიცი რატომ მაგრამ თვალზე ცრემლი მადგება და უნებურად მოცურავს ჩემს ლოყაზე
-კარგად ხართ?
-შესანიშნავად!
მაშინვე ვშორდები, გვერდს ვუვლი და ვშორდები ის იყო ვნახე მაგრამ რა მოხდა?
კლუბის მიმდებარე ტერიტორიაზე ვიწყებ სიარულს და ტვინის ჭ....ტვას თუ რა მოხდა მისი შეხებისას, ანდაც რატომ ამეტირა ბენის დანახვისას?!
-არ გინდა გთხოვ!
უკნიდან ხმადაბლა წარმოთქმული სიტყვები იქცევს უცაბედად ჩემს ყურადღებას, სწრაფად ვბრუნდები და ხმის მიმართულებით ვიხედები იქ კი გოგონა და ბიჭის ეშვები, მოულოდნელას საშინელი ბრაზი, მრისხანება, მივლის! მთელ ჩემს გონებას იპყრობს
თვალებს ვხუჭავ და მაშინვე ჩნდება სცენა ჩემს თავში, ყველა ვამპირი ვინც აქ იყო წარმოვიდგენდი როგორ იბუგებოდნენ როგორ იწვოდათ მათი გულები ნელ-ნელა ძალიან მტკივნეულად აღარაფერზე ვფიქრობდი, აღარავინ მადარდებდა უბრალოდ ამას ვაკეთებდი არ ვიცოდი რა მჭირდა, რა მემართებოდა, საკუთარ გრძნობებს კონტროლს ვერ ვუწევდი ვერ ვხვდებოდი!.
თვალები გავახილე, როდესაც ცოტა ფიქრი დავიწყე ხელები მაღლა მქონდა აწეული ყვირილი, ქაოსი, ყველა აქეთ-იქით გარბოდა
რა მოხდა?
ძირითადად გოგონები გამორბოდნენ
ნუთუ გამომივიდა?
ხალხს ვაწყდებოდი, გზას კლუბის შესასვლელისკენ ძლივს ვიკვლევდი მაგრამ როგორც კი შევაღწიე თვალები გამიფართოვდა, გულმა ისეთი სისწრაფით დაიწყო ძგერა მეგონა ყველაფერს გაანგრევდა და გარეთ გადმოხტებოდა
ნუთუ ეს მე ჩავიდინე?
ვუყურებდი ერთიანად დამწვარ გვამებს რომლის უმეტესობისგან მხოლოდ დამწვარი ხორციღა დარჩენილიყო, მათ შორის მივაბიჯებდი და ცრემლები თავისით იკვლევდნენ გზას
მეც მათ ნაირი მონსტრი ვხდები!
როდესაც მათ შორის ადამიანები ვერ ვიპოვე შვებით ამოვისუნთქე ეს სინდისს ცოტათი ნამდვილად მიმსუბუქებდა მაგრამ იქნებ აქ იყვნენ ისეთები... არა არა ღმერთო ქერა სადაა ქერა? ოღონდ ის არა არა!
თვალებს აქეთ-იქით ვაცეცებდი მაგრამ აქ იმდენი გვამი იყო ახლა შევიშლებოდი, მოულოდნელად უკნიდან შეხება ვიგრძენი და ელვის სისწრაფით შევბრუნდი ის იყო ქერა გაკვირვებული მიყურბდა და ჯერ კიდევ გაოცებული არე-მარეს ავლებდა თვალს
-კიდევ კარგი
თითქოს დიდი ლოდი მომეხსნაო, მაგრამ რატომ? რატომ ვგრძნობდი ესეთ დამოკიდებულებას მის მიმართ?
-აქ რა მოხდა?
მის უკან უცბად ჩნდება ბენი და გაცოფებული კითხულობს, უეცრად ვიბნევი რა ვუთხრა? რა გავაკეთო?
-არავინ იცის უბრალოდ ესე მოულოდნელად წაეკიდათ ცეცხლი!
უკნიდან მესმის ანასტასიას ხმა და სიხარულისგან ვივსები უკან სწრაფად ვტრიალდები და მთელი ძალით ვეხვევი
-კარგად ხარ კიდევ კაი
ახლა კი ნამდვილად შვებით ამოვისუნქე
-უნდა წავიდეთ
ბენის მკაცრი ხმა მესმის
-ლუკას მე ქალბატონებს მივხედავ შენ წადი
ძმაკაცივით ურტყავს ხელს მხარზე და ისიც მაშინვე ბრუნდება უკან
ლუკასი?!
-და მაინც არ მწყდება ამათ გამო გული
მხრების ჩეჩვით მიგვიძღვის წინ ქერა და როგორცკი უკან ვუდგებით ანასტასია თვალებით იწყებს რაღაცეების მინიშნებას მაგრამ ნამდვილად ვერ ვხვდები რას მანიშნებს
-რატომ?
თვალებ ატრიალებული სვავს ბოლოს კითხვას
-რა?
მანქანაში ჯდება და ჩვენს მის მოძრაობებს ვიმეორებთ
-რატომ არ გწყდება გული?
-იქ ყველა სისხლის მსმელი და მკვლელი ვამპირი იყო
-და შენ? იქნებ მათ ნაირ ხარ?
ორივე დაჟინებით ვუყურებთ მას თითქოს ახალი სახე დავინახე მასში სერიოზული, საქმიანი, ძლიერი, სახის ნაკვთები გაემკაცრებინა უფრო თუმცა როგორცკი ჩემი მზერა დაიჭირა სარკეში სერიოზული, საქმიანი გამომეტყველება და პიროვნება მაშინვე გაქრა ფართოდ გაიღიმა და მხიარულად იწყო საუბარი
-ოოო არა ძვირფასო მე ნამდვილად მომიკლავს, მაგრამ არა ადამიანი! ვამპირი და ერთი მონადირეც ძალაინ ძვეელ დროს!
ეს სიტყვები მაოგნებს ალბათ ეს სახეზეც მეწერება რადგან ქერა მაშინვე აგრძელებს ლაპარაკს
-ხომ მონადირეებიც არსებობენ ჩვენზე ნადირობდნენ რა და რავი კიდე იმდენი რამე არსებობს უბრალოდ ვერც გაიაზებთ,
აქ პატარა ჩაცინებას აკეთებს და გვერდზე მჯდომ ანასტასიას გამომცდელად ავლებს თვალს
-გასაგებია
ვინ მოკლა? რატომ? მაშინ ამდენი ხნის მანძილზე ადამიანი არ მოუკლავს? საეჭვოა!
-კარგი აქ გააჩერე
ფიქრებიდან ანასტასიას ხმა მაბრუნებს და ავტომატურად გადავდივარ მანქანიან
-ალექსანდრა
უკან მაშინვე ვბრუნდები
-ხო მართლა მე ქრისი მქვია
თვალს მიკრავს და მანქანას მაშინვე ძრავს
-შენ იყავი ხო?
უკან ანასტასიას ხელი მაბრუმებს მაშინვე
-კი
დამნაშავე ბავშვივით ვხრი თავს
-კარგი რაა მე გითხარი სანადიროდ გავდივართ თქო მაგრამ ნადირობაში ყველას მოკვლა კი არ მიგულისხმია?! ალექსანდრა! ჯანდაბა ვერ ხვდები ხომ? ალბათ დერეკმა იცის უკვე გესმის? მონადირის აღზევების შესახებ იცის და დარწმუნებული ვარ ახლა უკვე მთელი მსოფლიოს მაშტაბით გეძებს! მკვდრები ვართ მკვდრები!.

იმედია სისულელე არ გამოვიდა მაგრამ უბრალოდ ვერც კი წარმოიდგენთ რას გიმზადებთ შემდეგ თავებში