იქ მისულს მხოლოდ ბებო გაახსენდა, თითქოს თვალებში ცრემლმა გაიბრწყინა მაგრმ, არა რაღაც გვეშლება.! ელენა ანდრიაძე არასდროს ტირის. ტაქსიდან ჩემოდნები გადმოაწყო და მძღოლის დახმარეით მის სართულზე აიტანა. საკეტი გადასწია და სახლში შეულს საყვარელი სურნელი ეცა თითქოს. თითქოს საიდანღაც უნდა გამოსულიყო მისი გამზრდელი და მოხვეოდა. ცოტახანი გაითიშა მაგრამ მალევე დაბრუნდა რეალობაში. ასე ვერ დაისვენებდა ჯერ უნდა მოეწესრიგებინა სახლი. ჩანთები მის ოთახში შეიტანა, ჯერ მისაღებიდან დაიწყო, უამრაავი საქმე ქონდა, არც ეზარებოდა. მერე რა რომ დაღლილი იყო?! სასიამოვნო მელოდია ჩართო და მის ფონზე ნელ-ნელა ყველაფერი მოაწესრიგა. შებინდებული იყო მთელ საქმეს რომ მორჩა. ნაცნობი ნომერი აკრიფა..
-გისმენთ..-სერიზული ხმით თქვა..
-ქეთა მაჭავარიანს ველაპარაკები?
-დიახ ვინ ბრძანდებით?-უყურეთ ამას როგორ დავიწყები ბავშვობის მეგობარი..
-მოღალატევ..-სიცილი ვეღარ შეიკავა.
-ღმერთო ჩემო..
-აჰამმ. მე ვარ.-სიცილით ელაპარაკება მონატრებულ მეგობარს.
-არ მჯერა ჩემი გოგო დამიბრუნდა.. ვაიმე დედაა არ მჯერა.-კივილის ხმა ესმოდა ქალბატონს.
-დაიჯერე.. მიდი ეხლა მოემაზადე ნინას არაფერი უთხრა სადმე წადით და მეც მოვალ. -თვითონაც მომზადება დაიწყო. ჩანთიდან ტანსაცმელი არ ამოულაგებია მარტო იმ მომენტისთვის საჭირო ნივთები ამოიღო და ლამაზ სხეულზე მოირგო. სარკიდან სადაც წლების წინ პატარა გოგო უყურებდა, ახლა ანარეკლი სრულიად შეცვლილიყო. ლამაზი, ძლიერი, თავდაჯერებული ქალი იმზირებოდა.გაეღიმა და სახლი ქუსლების კაკუნით დატოვა. ნაცნობ ადგილს მიუახლოვდა, შუშის დიდი კარი შეაღო და გარემოს თვალი მოავლო. შუაში მრგვალ მაგიდასთან ორი ნაცნობი სილუეტი დაინახა, მოშორებით იდგა და ღიმილიანი სახით უყურედა.მასსავით შეცვლილან ისინიც. ნინას თმები შეეჭრა და საქმიანი ქალის იმიჯი მოერგო, ქეთას კი ისევ წითური თმა უფრო გაზრდოდა. ისე საუბრობდნენ თითქოს დრო არც გასულიყო და ისევ ის ლაღი სტუდენტები ყოფილიყვნენ.! ნელა მიუახლოვდა.
-აბაა.. შეიძლება თქვენთან დავჯდე?-სერიოზული ხმით იკითხა და ღიმილს ტუჩის კვნეტით იკავებდა..
-არარსებობს..-ნინა ფეხზე წამოდგა და მაშინვე მოეხვია მონატრებულ მეგობარს. -ვაიმე ელენე..-მოშორდა ქალს და შორიდან დააკვირდა. -ღმერთო რომ შემხვედროდი ვერ გიცნობდი.
-კაი ახლა დამაცადე მეც მოვესიყვარულო. კი დამირეკა მაგრამ არ მინახავს.-ახლა ქეთა ჩაეხუტა. მაგიდის გარშემო დასხდნენ..
-შენ ისეთ ვიდზე ხარ, გადარევდი გერმანელ კაცებს. -შეკვეთა რომ დაუდო მიმტანმა მაშინ გააგრძელეს საუბარი..
-კი ნამდვილად კაცებს ვაგიჯებ-ახითხითდა ელენეც.. -მომიყევით რა რა ხდება თქვენსკენ. საუკუნე არ მინახავხართ.ძალიან ძალიან მომენტრეთ! -მონატრებული მზერა შეავლო გოგონეს.
-ელე პირადში არაფერი, საერთოდ როგორი ეულებიც ვიყავით ისეთები ვართ.მე სამშენებლო კომპანიაში დიზაინერად ვმუშაო.
-მე მენეჯერი ვარ ერთ-ერთ ოფისსში.. -ნინამაც დააყოლა და მეგობარს გახედეს. -ჩვენ უინტერსო ცხოვრებით ვცხოვრობთ გენაცვალე.. ვაიმეე ეს ღმერთკაცი ნახეთ რაა..-გოგონეის ყურადღება ახალშემოსულმა მამაკაცმა მიიპყრო.
-აა ღმერთკაცი ჩვენი კომპანიის მმართველია..-ქეთამ კულული გადაიწია ყურზე და ახალმოსულს ღიმილიანი სახით შეხედა. მაღალი ბრგე მამაკაცი მოუახლოვდა სამი ქალბატონის მაგიდას..
-მოგესალეთი ქეთევან..-თანამშრომელს მიესალმა, შემდეგ გოგონებს გადახედა..მზერა წამით ანდრიაძეზე შეაჩერა..-მოგესალმებით ქალბატონებო.. -თავი მშვიდად დაუკრა და მათ მაგიდას მოშორრდა.
-აი ეს არის კაცი..-სიცილით ხმადაბლა უთხრა მეგობრებს..
-ვსოო მიეცა სალაპარაკო.-ელენემ თავი გვერდით გადააგდო.
-კაი შეეშვით ამ კაცს რა..
- ელე სად აპირებ მუშაობას?
-არ ვიცი ჯერ განცხადებებს მოვძებნი იქნებ რამე კარგი ვნახო..
-თუ გინდა ხვალ ჩემთან მოდი მგონი ჭირდებათ შენნაირი პიარმენეჯერი..
-თუ არის ვაკანსია მოვალ აუცილებლად..
-ხო მგონი, მოკლედ მოდი შენ და შეგიყვან ჩვენ უფროსთან.
-აჰამ.. კარგია თუ ერთდ ვიქნებით.-ღიმილით გადახედა ქეთას და ნამცხვირს მსუყე ნაჭერი დააგემოვნა. საკმაოდ გვიანი იყო სახლშ რომ დაბრუნდა.. კიბეებს ნელა მიუყვეოდა, მის წინ ნაცნობი სილუეტი რომ დალანდა. არ მიუქცევია ყურადღება ისე მოარგო საკეტს გასაღები და მალევე შევიდა სახლში. მთელი დღის ემოციებმა იმოქმედა და მალევე გაითიშა..

დიდი შენობის წინ იდგა საოცარ ფორმაში იყო ქალბატონი, შავი ტანზე გამოყვანილი კაბა ეცვა ლამაზი დეკოლტით, უკან საჯდომს ოდნავ დაბლა ლამაზი ჭრილით. ქუსლების კაკუნით დაუყვა და მისი მეგობრის სილუეტი რომ ნახა სახეზე ღიმილი გამოესახა.
-ვაუ.. ასეთი ვიზუალის მქონეს ნამდვილად არ გეტყვიან უარს. -გაეცინათ გოგონეს. -აქ დამელოდე რაღაც საუბთებს ავიღებ და წავიდეთ.
-კაი. -გარემოს აკვირდეოდა, როცა ერთ-ერთი ოთახიდან ღმერთკაცი გამოვიდა, ერთი ცივი მზერა ესროლა გოგონას და ისე ჩაუარა გვერდით თითქოს არც აუღელვებია მის გარეგონობას. ერთი გაეღიმა ანდრიაძეების ქალს და მეგობრის ლოდინში მარჯვენა ფერს უფრო მყარად დაეყრდნო , მარცხენა კი დიაგონალზე გაშალა.
-აი ბატონო ალექსანდრე გაიცანით ჩემი მეგობარი ელენე ანდრიაძე,დღეს დილით რომ გესაუბრებოდით.-არსაიდან გამოჩნდენ მაჭავარიანი და შუა ხნის მამაკაცი.
-გამარჯობათ ქალბატონო ელენე.-ქალბბატონის მტევანი მოიქცია ხელში და ნაზად ეამბორა.
-გამარჯობათ.-წინ ჩამოშლილი ოდნავ ტალღოვანი შავი თმა ყურზე გადაიწია და ღიმილით ახედა.
-ბატონი დემეტრე ვერ მიგიღებთ დღეს, მე გაგესაუბრებით. -კაბინეტისკენ დაიძრა და ელენეც ტანის ნაზი რხევით გაყვა უკან. ოთახში შესულს ის ახმახი დახვდა ყურადღება რომ არ მიაქცია.
-გამარჯობათ.-არც კი შეუხედავს ისე მიესალმა და საბუთები ქეისში მოათავსა.
-ალექს მე გავდივარ. არაპროფესიონალები არ გვჭირდება კომპანიაში.. -აშკარად გოგონას გასაგონრად თქვა და უსიტყვოდ დატოვა კაბინეტი.
-არ მიაქციო ყურადღება მძიმე სიტუაციაა ახლა და სწორედ კარგი პიარი გვჭირდება. -ხელით მიუთთა ტყავის სავარძელზე, თვითონ კი მის წინ მაგიდაზე ოდნავ ჩამოდო საჯდომი. -ქეთა მელაპარაკა თქვენზე, თქვენს დახასიათებასაც გადავხედე და მუშაობის გამოცდილებასაც. ეხლა დავილაპარაკოთ ანაზღაურებაზე და ხვალიდან შეძლებთ დაწყებას თუ თქვენც თანახმა იქნებით.-ხელებს ერთმანეთს ახებდა და საოცარი მომხიბლელი მიმიკებით ესაურეოდა ქალს. აშკარა იყო, რომ დიდი სიმპათიებით განეწყვო ქალბატონის მიმართ.კაბინეტინად გამოსულ ელენეს მეგობარი მაშინვე შეეგება.
-წამო ჩემთან მომიყევი რაო.. -ხელკავი გამოსდო.
-ხვალ ვიწყებ მუშაობას..-ხმადაბლა იყვირა ელენემ ოთახში შესვლისთანავე და დაქალს გადაეხვია..-მადლობაა.
-ოუფ რამდენი რამე გაგიკეთე.
-რომ არ გეთქვა ხომ ვერ მოვიდოდი.
-რომც მოსულიყავი, დებილებს აქ არ იღებენ!
-ხო ვიცი წამკბინე თქვენმა დემნამ თუ დემეტრემ.
-ჰოო ეგ ყინულის კაცი გვყავს..
-ეგეც იყოს რაა...
-შენ ეგრე გეგონოს და ამ ოფისში არცერთი კაბიანი არ გაუშვია ხელიდან.-ფეხი ფეხზე გადაიდო და ფეხსაცმლისგან ნატკენი წვივი დაიზილა.
-შენც?-წარბები აათამაშა..
-არა მე არ მოვწონვარ. -აკისკისდა.-შავგრემნებს ერჩის ეგ.
-აუუფ, ესეიგი მეც შემმატებს კოლექციას?-ტუჩი მოიკვნიტა.
-ეცდება მაინც.!
-ხომ იცი კაცები არ მაინერესებს.!
-აუფ, ქალებისკენ იხრები უკვე?
-აჰამმ.-გაიცინა და ბზინავი თმა უკან გადაიყარა.-აუ წავედი მე რაა. საღამოს გამომიარეთ შენ და ნინამ ავღნიშნოთ წითელი ღვინით.!-წამოდგა და ჩანთა ხელზე გადაიკიდა.
-პირველ დღეს ნაბახუსევით ვიწყებთო??-კარებისკენ გაუძღვა და გააცილა.
-საღამოს გელოდებით.-გადაკოცნა და დერეფანს გაუყვა. სანამ შენობას დატოვებდა, იქვე მდგარ გოგონებს დაემშვიდოა და ქუჩაში გასულმა ტაქსი გააჩერა.
საღამოსთვის უკვე მზად იყო, მაგიდაზე რამდენიმე სახის სალათა და გემრიელი უცხო კერძები დაედო. წითელი ღვინოც გახსნა და მეგობრების მოლოდინში კომფორტული სამოსი მოირგო..
-შენს ჩამოსვლას გაუმარჯოს..-სამივემ ერთმანეთ მუჭახუნეს ჭიქები და წითელი მათრობელა სითხე დააგემოვნეს.
-არ მეგონა ასე მალე თუ მეშვლებოდა და დავიწყებდი მუშაობას..
-კაი რა ელენე.. განათლებული, უსექსუალურესი ქალი ხარ.! გარეთ ვინ დაგტოვებდა.-აკისკისდა აწითლებულ ლოყება ნინა და ჭიქა ბოლომდე გამოცალა.-ვაიმე მე შენს ადგილას რომ ვიყო ფსიქოლოგიურად მოვემზადეოდი იმ კაცთან მუშაოისთვის. არა მზერაც კი დაგაბნევს ისეთიაქვს.-მის სიცილს ზარის ხმა დაემატა. ნელა წამოდგა, საკეტი გადაწია და სახელური ჩამოსწია. ყინულის კაცმა კარგად ათვალიერა ელენა, სრულიად სხვანაირი იყო სპორტულ ელასტიკში ბრეტელეიან მაისურში, სადაც ძუძუს თავები მკაფიოდ მოუჩანდა. თმები კი კუდად შეეკრა. აღიარა გულში რომ უმაკიაჯოდაც საოცრება ქალი ბრძანდება აანდრიაძე.
-ეს საბუთები ხმალისთვის მზად გქონდეს. -მიაჩეჩა ხელში და მის წინ არსებულ კარში გაუჩინარდა. თვალები რამდენჯერმე დაახამხამა,ვერ გაეგო ეს მოჩვენება წითელი ღვინის ბრალი იყო თუ მართლა მისი მეზობელია ბატონი დემეტრე.
-ვინ იყო?-გახევვებული ანდრიაძე ქეთას ხმა გამოაფხიზლა.
-ჩვენი უფროსი.-დაბნეული შემობრუნდა სახლში და მიკეტილ კარეს ზურგით აეკრა.-ჩემი მეზოელია მგონი. საბუთები მომცა ხვალისვის მზად იყოსო..-აშკარად უკვე მთვრალია.
-ვაუ.შენს საცდუნებლად არის ეს კაცი ყველგან.-ჩაერია ნინაც.
-აუ, ხვალისთვის რა მოვასწრო..ახლა ისე ვარ ორ ქეთის და სამ ნინას ვხედავ, აქ რა უნდა გავარკვიო..-თვალებ არეული დაყურებდა ფურცლებს.
-შენ ეგ გადარდებს მარტო? -სავარძლის სახელურზე ჩამოჯდა ბაქრაძე.-ასეთი კაცი რომ მყავდეს მეზობლად..-მხრები აიჩეჩა ქვედა ტუჩი კბილებ შორის მოიქცია.
-ნინა ადექი წავიდეთ. ქალბატონს სამუშაო აქვს.-ხელი დაავლო და ფეხზე წამოაგდო.
მეგობრები გააცილა და არეულ სახლს დაღლილი თვალებით გადახედა.
-ბოროტი კაცი.! ერთი დღე რას უწყვეტდა. -ბუზღუნით აალაგა მაგიდა.! -ბოროტი მაგრამ საოცარი კაცია..-თავი გააქნია ფიქრების გასაფანტად.-არა მარტო ბოროტი კაცი.! -თავის საქციელზე გაეცინა და მისი კუთვნილი ჭიქა თითებს შორის მოიქცია. წყნარი მელოდია ჩართო და ნელი მოძრაობით, ტანის ნაზი რხევით აჰყვა ჰანგებს.
დილით ექვს საათზე მაღვიძარამ დარეკა, ხელის ცეცებით ძლივს იპოვა ტუმბოზე და გამორთო. თმაა გაწეწილი წამოდგა და ფრატუნით შევიდა სააბაზანოში. თავი უსკდებოდა, აშკარად ნანობდა ბოლო ჭიქას. ხალათში გახვეული სამზარეულოს მაგიდაზე ფურცლები დააწყო, გვერდით დიდი ფინჯანი ყავა დაიდგა და ჩახედა. ერთ ჭიქას მეორე მოყვა და როგორც იქნა რვა სააზე მზა დოკუმენტები მოათავსა ჩანთაში. კარადის წინ საქმიანი მზერით იდგა, კბილებს შორის საჩვენებელი თითი მოექცია და კაბებს ათვალიერებდა.
-ეს ძაან გამომწვევია.-უკან შეკიდა მუქი ლურჯი ატლასის კაბა.-ეს ძაან მონაზვნური.. -კიდევ ერთი კაბა დაიწუნა. ბოლოსს როგორც იქნა აარჩია, შავი კლასიკური შარვალი ტანზე გამოყვანილი ,თეთრი პერანგის ღილები რომ შეიკრა საკუთარი თავი შეათვალიერა სარკეში.
გულზე ბროში დაიმაგრა.თმები ცხენის კუდად შიკრა. შავი ჰერმესის ჩანთ გადაიკიდა მკლავზე და სახლი ჩაკეტა. ისე მიკაკუნედა ეგონა მეზობლეს აღვიძებდა. ეზოში გასულს ბატონი დემეტრეც იქ დახვდა. გამარჯობის ნიშნად თავი დაუქნია, ეგონა წაყვანას შესთავაზებდა მაგრამ თქვენც არ მომიკვდეთ. სწრაფად დაძრა მანქანა და ადგილს ისე მოწყდა წამებში დაეკარგა თვალთახედვიდან.
-უტაქტო.. თავდაჯერეული იდიოტი..-მაშინვე შეამკო ჩვენი ღმერთკაცი და კაკუნით გაუყვა ბილიკს. პირველი დღე მშვენივრად დაიწყო, დააგვიანა და ოფისსში მისულს ბატონი დემეტრე შუბლშეკრული დახვდა.
-დაიგვიანეთ.!-მისი ხმა შეუვალი , მკაცრი და ცივი იყო.
-ბოდიში, ტრანსპორმა დაიგვიანა.!
-არ ამართლებს თქვეს დაგვიანას.! -არ იშორებდა საშინლად ცივ ტონს.არც ჩვენი ქალბატონი ელენა გამოირჩეოდა მოთმინებით.
-ვიღაცას რომ გამოეჩინა სიკეთე და წამოვეყვანე, არც დავაგვიანებდი.-საბუთები ამოიღო ჩანთიდან და გაუწოდა.
-საერთოდ არაა უფროსი ვალდებული, ხექვეითები სამსახურში ატაროს. !-მკაცრი შავი თვალები შეანათა და წამით გააშეშა მზერა. (აი აქ ვიღაცის გულის ძგერა საკმაოდ აჩქარებულად ისმის. )სწრაფად გამოართვა დოკუმენტები.-ამის მერე გაითვალისწინეთ და ადრე გამოდით სახლიდან.!-ზურგი აქცია.-მეორედ აღარ გაპატიებთ.!-არც მოუხედავს ისე შევიდა კაინეტში. მძიმედ ჩაისუნთქა და გარაზებულმა დასამშვიდებლად თვალები დახუჭა. კაბინეტისკენ წავიდა და გაბრაზებულმა ძლიერად დააკაკუნა. შესვლის ნებართვა მიიღო და სახელურიც ჩამოწია.
-იქნებ, დამაკვალიანოთ სად იქნეა ჩემი სამუშაო ადგილი და გამარკვიოთ სიტუაციაში.-მთელი ძალით ცდილობდა მშვიდად ესაუბრა და სიბრაზე დაეფარა.
-როცა ეს სიბრაზე გადაგივლის და ტონს შეიცვლი, მერე ვილაპარაკოთ.- ქალბატონი უკვე ნაპერწკლებს ისროდა თვალებიდან. წამით ისევ შეხედა გაცეცხლებულ თვალებს მამაკაცმა, და გულში ღრმად ჩაებეჭდა ის მომენტი, როგორ მიიქცია მისი ყურადღება ლამაზი მოყვანილობის ტუჩებმა, რომელიც ყველასგან განასხვავებდა.! ქვედა ტუჩთან არსებულმა ხალმა, თან ისე იზიდავდა, რომ სურვილმა შეიპყო.! რომ მის გარდა არავინ შეხებოდა მათ.!

***
მოგესალმებით! მიუხედავად იმისა რომ წინა თავს არანაირი გამოხმაურება მოჰყვა მაინც გადავწყვიტე მეორე თავვი დამედო.:(( ძალიან მწყინს თქვენი არააქტიურობა.:(( ასე არ მოგეწონათ ისტორიის დასაწყისი?? იმედია ახლა მაინც გავიგე თქვენს აზრს <3