უკვე დეკემბბრის სუსხიანი თვე დადგა, ცხოვრება ჩვეულ რიტმში გრძელდებოდა, ასე ლამაზად დადიოდა ქალბატონი ელენა ოფისში და აგიჟებდა დემეტრეს. ისიც ვითომ ყინულის კაცი ისე იქცეოდა და მთელ ოფფის შიშის ზარს ცემდა. ყოველ ღამე ემუქრებოდა ანდრიაძე „იცოდე შენს საიდუმლოს გავამხელ და ვიტყვი რომ სულაც არ ხარ დაბღვერილი, უჟმური და მითუმეტეს ყინულის კაცი“-ო
-მართლა ყინულის კაცს მეძახიან?
-აჰამ.-თავი საყვარლად დაუქნია და ზურგით მიეყრდნო გულ-მკერდზე წერეთელს.
ოფისში უკვე სამუშაო საათები მთავრდებოდა როცა დერეფანში სასიამოვნო არეულობა იყო, ყველა საახალწლოდ აფორმებდა ოფისს.
-ამ შაბათ კვირას სადმე წავიდეთ რა, აგარაკზე რამდენი ხანია ერთად არ ვყოფილვართ. -ერთ-ერთმა თქვა და ყველა აჰყვა. რათქმაუნდა ელენაც და ქეთაც დათანხმდნენ. არავინ აპირებდა უფროსობისთვის თქმას მაგრამ ამ საუბრებს ორივე შემთხვევით შეესწრო.
-რა იყო ასე გვიმაზავთ პონტს?-ყველამ უკან მიიხედა, ელენა ერთ-ერთის მაგდაზე იყო დასკუპებული, კაბა ოდნავ ასწეოდა და გეტრის მაქმანიც მიმზიდველად მოსჩანდა. დემეტრე ბექას და ალექსანდრეს შორის იდგა, ხელები ჯიბეებში ჩაეწყო და თვალების ბრიალით უყურებდა კეკლუც ქალს. ოხ რა ეშმაკია ეს გოგო ვითომც ვერ ხვდება რატომ უყურებს ასე ბატონი წერეთელი.
-რას ამბობთ ბატონო ალექს, თქვენთვისაც ვაპიებდით რათქმაუნდა თქმას.
-მშვენიერია, ჩვენც მოვდივართ, არა დემეე?-მეგობარს მხარი გაჰკრა, და წითურს მორიდებით გახედა
-არაა მე არ მოვდივარ, უჩემოდ უნდა გაერთოთ. -მაშინვე ცქვიტა ყურები ანდრიაძის ქალმა და თვალები მოჭუტა.
-ცუდია, დემე. არადა კარგად გავერთობოდით.-საუბარში უკვე ბექა ჩაერია.
-მიდიხარ?-გვერდიდან გახედა მასზე ოდნავ დამალ კაცს.
-აუცილებლად. -ხელები ერთმანეთს გაუხხუნა და წამით აათვალიერა ახლახანს მაგიდიდან ჩამოსული დემეტრეს ქალი.
-შაბათამდე დიდი დროა, თუ მოვასწარი საქმის მოგვარება მეც წამოვალ. ანდრიაძე, შენს კაბინეტში შევიდეთ, საბუთები გამატანე.-კაბინეტისკენ დაიძრა, გოგონაც კაკუნით გაყვა.-გინდა ჭკუიდან გადამიყვანო?-შესული არ იყო კედელზე ააკრა და კარები გადაკეტა.
-რაო ღმერთკაცი აეჭვიანდაო?-საყელოზე დაუწყო თამაში.
-ბარემ ფეხები აგეწყო მაგიდაზე.
-აბუქებ ყველაფერს..
-ხო არაა?-წელზე ტორები მოხვია და კუთვნილ მაგიდაზე შემოსვა.
-კაბა გამიფუჭდება.-მაშინ უთხრა ფეხები რომ მოაშორებინა ერთმანეთისგან.
-არაა პროლემაა.-კაბა აუკეცა და საჯდომამდე აუტანა.
-არ შეიძლებაა. -თავი უკან გადააგდო რომ წერეთელს უკეთ შესძლებოდა ყელის დაგემოვნება.
-უფროსისთვის ყველაფერი შეიძლება.
-ნწწ..-არ ვიცი როგორ დაიხსნა თავი ამ ახმახისგან მაგრამ წამში დაავლო ხელი მანტოს და ჩანთას.
-სახლში წამიყვან?
-მერე არ იტყვიან უფროსის საყვარელიაო??
-..! -საბუთები მიაჩეჩა ხელში შუქი ჩააქრო, კაბინეტიც და ოფისიც ერთად დატოვეს.
ის კვირა მშვიდად გაატარეს. ხან წერეთელთან ატარებდნენ მშვიდად საღამოს ხანაც მეზობლად.სავარძელზე ერთმანეთის პირისპირ ისხდნენ ღვინის ჭიქებით და მშვიდა საუბროდნენ წარსულ ცხოვრებაზე. ერთხელაც ყოფილეზე ჩამოვარდა ლაპარაკი. გული შეუწუხა გინდა თუ არა შენს ქალებზე მომიყევიო.
-კაი რა რაღა მახსოვს.
-კაი ერთი ორი თვე გავიდა რაც მე და შენ ერთმანეთს ვიცნობთ,მანამდე?
-რა გითხრა, ელენა კაი რა.. -ღვინო ბილომდე გამოცალა.
-უსამართლობაა შენ ყველა ჩემს ყოფილზე იცი. მე კი არაფერი ვიცი.-აწითლებული ლოყებით და არეული თვალებით ახედა.
-იმ ყ***ზე შემთხვევით გავიგე. სხვა არც გყოლია, პატარა მატყუარა.. -აწითლებული ტუჩები დაუკოცნა. და ერთი-ორი სიტყვით დაუკმაყოფილა ინტერესი..
შაბათს პატარა ჩანთა გაამზადა და ქეთასთან ერთად თანამშრომლის აგარაკზე ავიდნენ. მისულებს მხოლოდ თანამშრომლები დახვდნენ.
-უფროსობა აგვიანებს?-ირონიულად გადახედეს ერთმანეთს დაქალებმა და სიცილი სახეზე შეაშრათ, სამივე ერთად რომ შემოვიდა ჭიშკარში. ელენამ დემეტრეს დანახვაზე ტუჩი მოიკვნიტა და აათვალიერე საოცრად მომხიბლავი კაცია. მუქი ჯისნი ეცვა შავი ბათინკებით. ამავე ფერის ოდნავ რგძელი ქურთუკი რომელიც გახსნილი ჰქონდა და დაკუნთული სხეული მომდგარ მაისურში კარგად უჩანდა. მთელი საღამო მაჭავარიანის გვერდით გაატარა, მაგრამ შორიდან ზვერავდა დემეს რომელიც მწვადს ამზადებდა. სავარძელზე გვერდიგვერთ იჯდნენ და წითელ ღვინოს წრუპავდნენ..
-გეყოთ ჭორაობა, მოდი ახლა დავიწყოთ ქეიფი.-მასპინძელმა წამოყარა ეს ორი და ერთმანეთის გვერდით მაგრამ მაცდუნებელი კაცების პირისპირ აღმოჩნდნე. მშვენივრად ატარებდნენ დროს, უკვე კარგად რომ იყვნენ ალკოჰოლში გახვეულები დანელიამ ლაშას გიტარა გამოართვა და წერეთელს მიაწოდა. ქალს კი ჩაეღიმა ეს ფაქტი ნამდვილად არ იცოდა.
-აიი დემნა გვიმღერე რაა.
-ეე შენ ძმობას ვფიცავარ თუ მახსოვდეს რამე..-დახედა გიტარას,სიმები გაასწორა- კაი რაა.-ცხვირი ხელის ზურგით მოიფხანა. სიმებს ჩამოჰკრა და საოცრად სხვანაირი ხმა ამოუშვა. სასიამოვნო ტაომ დაუარა ანდრიაძეს, ეამაყებოდა ეს კაცი რომ იყო მისი.. მხოლოდ მისი!

შენ დაგეძებ დილაა თუ ბინდია
ავადა ვარ გულში ცეცხლი მინთია
...აქიმობას თუ გამიწევ მადლია
დაილოცოს შენი სოფლის ნათლია.

შენ სარკლმეთან ვიღიღინო რას გიშლი
ამასა გთხოვ შენს ნახვას ნუ დამიშლი
...სილამაზე ცქერით როდი გაცვდება
დარდი ნუ გაქვს აუგი არ დამცდება.

რა მაწუხებს უნდა მიხვდე თავადა
შენგანა ვარ ასე მძიმედ ავადა
...მიექიმე მოდი სანახავადა
ავადმყოფი ვერ მორჩება თავადა.

შენს ლოდინში ვრჩები კეთრად
რას მიპირებ ქალავ ნეტავ?
რახან დამტოვე ავადა
მაშ მოდი სანახავადა,

შენ დაგეძებ დილაა თუ ბინდია…

სიმღერის პროცესში ერთი წამითაც არ მოუცილებია აცრემლეული ქალისთვის თვალი. მთელ გულს სიყვარულს სდებდა ამ სიმღერაში და პირდაპირ ქალის გულამდე მიჰქონდა.. ელენას კიდე გული ისე უცემდა ლამის ამოუვარდა საგულედან, აბედნიერებდა ეს ყინულის კაცი. აი მის გონებაში იმ სიტყვამ გაიელვა ასე ძაან რომ ველოდი.“ღმერთო როგორ მიყვარს.! „
-ვაუუ.-ტაში შემოჰკრრეს. -საღოლ ძმაო.-ბექამ ხელი დაჰკრა მხარზე. არავისთვის ყურადღება არ მიუქცევია, ფეხზე წამოდგა, მანძილი ელენამდე მალევე დაფარა, ქალს დაავლო ხელი და გარეთ გაიყვანნა.
-დემე.. -ცრემლები ვერ შეიკავა..
-ჩემ გამო ტირი?
-ახლა ისეთი რამ უნდა გითხრა შეიძლება არ დამიჯერო. მაგრამ დამახრჩობს უთქმელობა.. -ხელები სახეზე მოხვია. -წერეთელო მიყვარხარ. -კაცს ჩაეღიმა.
-არ მეგონა ეს სიმღერა თუ გულს აგიჩუყებდა, საერთოდ არ ვიმღერედი..ანდა რატომაც არა უფრო მალე მიხვდი ამას.. ჩემი ლამაზი ელენა. ჩემი ელენა!-სახეზე ხელებს უსვამდა და ყოველ ნაკვთ უკოცნიდა. ეწყინა კაცისგანაც იგივე რომ არ გაიგო, მაგრამ რაც საჭირო იყო ყველაფერი მოისმინა მისგან, რასც ვერ მოიტყუები თუ ამას არ გრძნო. ურალოდ ვერ ითვალთმაქცებ, ასე გულიდან არ ამოვა ეს სიტყვები თუ არ გრძნობ.
-წამო შევიდეთ.! -სახე ხელებში ჰქონდა მოქცეული და ხან ლოყებს უკოცნიდა ხანაც დაბურცულ ბაგეებს.
-ერთად?
-აჰამ..-ხელი მოჰკიდა წვრილ მტევანს და სახლისკენ შევიდნენ. სახში შესულ აშლილი დახვდათ სუფრა. ზოგი რას აკეთებდა ზოგი რას. ბექა ბუხართან სარწეველა სკამში იჯდა სახით შესასვლელისკენ.. ახალშესული წყვილს ბოროტული მზერა შეავლო, წამით მაგრამ მე რას გამომაპარებდა.! ქეთა და ელენა იმავე ღამეს დაბრუნდნენ სახლში. არცერთმა არ მოისურვა ღამის გატარება თანამშრომლის აგარაკზე. კვირა დღე მეგობრებს თავისუფალი ჰქონდათ და ცუდი ამინდის გამო ანდრიაძესთან შეიკრიბნენ.
-ელეე დავლიოთ რაა.- ტელევიზორს მიჩერებული ელენე გამოარკვია ნინას მოწყენილმა ხმამ..
-რა გჭირს ქალო შენ?
-ხო რავი სულ დალევა უნდა..
-არაფერი რაა, უბრალოდ ცუდ ხასიათზე ვარ და დალევა მინდა, თუ არ გინდათ მე დავლევ მარტო..
-ახლა რომ არაფერი მაქვს სახლში. -კარედები გამოაღ და სასმელის ნატამალი არ დახვდა იქ.-აქ იყავით მე ჩავალ და ამოვიტან..-მაშინვე ამოიცა ფეხზე და კარებთან მისლი გაჩერდა.-რა ვიყიდო?
-რამე ძიერი, ჩვენ საჭმელს მოვამზადებთ. -ანდრიაძემ გაიკეტა კარები და კიბეებზე დაეშვა, დაბლა ჩასული უცხო სხეულს შემთხვევით შეასკდა.
-ბოდიში.-მისი ხელებიდან დახსნა უნდოდა.
-ელენა?-რაღაც ცუდ შეგრძნებას იწვევდა დანელია მასში, არ სიამოვნებდა მისი უაზრო მზერა. აშინებდა თითქოს.
-დიახ. გავივლი თუ შეიძლება..!-მკაცრად უთხრა და გვერდი აუარა. სულ გაუფუჭა ხასიათი.მაგიდასთან ისხდა სამივე ქალი და სადღეგრძელოებს მონაცვლეობით ამბობდნენ..
„შემოვიდე თუ დაველოდო შენი გოგოების წასვას?“ -ახალმოსულ შეტყობინებას დახედა.
„მალე გავაგდებ და შემოვალ შემთან.“-პასუხიც მალევე დაურუნა.
-ამას კაცი ჰყავს და ჩვენ გვიმალავს?-აჟუჟუნებული თვალებით გახედა ნინამ მაჭავარიან.
-მგონი ეგრეა.. შეგირცხვეს თავი ანდრიაძე.
-ოო..ჯერ მეც არ ვიცი მეგობარია, საყვარელი თუ შეყვარეული, რო გავერკვევი გაგაცნობთ.
-საყვარელი რას ნიშნავს? თქვენ რა სექსი გქონდათ??-ფეხები აიკეცა ქეთამ სკამზე.
-მთლად სექსი არაა მაგრამ მიახლოვეული. -არ შეუხედავს გოგონებისთვის ელენას გიმილიანი სახით მოიყუდა ჭიქა.
-ფუ გაფუჭებულოოო.-ხმამაღლა აკისკისდა ნინაა.-მეც მინდა კაცი.! როდემდე უნდა ვიარო ასე ეულად ამ დედამიწაზე??
-ადე წამო თორე ხვალ სამსახურის გარეშეც მოგიწევს სიარული თუ დააგვიანე.-ფეხზე წამოაგდო ქეთომ და ძლივს გატენა სახლიდან. სამზარეულო მოაწესრიგა და მაშინვე მეზოელს შეუარა..
-მმ ჩემი ღმერთკაცცი..-თვალებდახუჭული უკოცნიდა სახეს- დემეე... მომენატრე..საშინლად მინდა შენი შეხება..-ხელები მაისურის ქვეშ შეუცურა,ყელშ გემრიელად აკოცა.
-ქალბატონი ნასვამი ყოფილა..-ხელები ნაზად გადაუწია და დაუკოცნა.
-სამი ჭიქა დავლიე გეფიცები...
-ხვალ თუ დაიგვიანებ არ ვიცი რას გიზამ.
-კაი რაა ზოგი უფროსის საყვარელი იმიტომ ხდება რომ შეღავათები ჰქონდეთ.
-ელენა. ნერვები არ მომიშალო..
-როგორ მომწონს ასე რომ მეძახი.-წელში გასწორდა და მის ხმას მიბაძა.-ელენაა.-მაისური გადაიძრო..-ვერ შეგაცდენ?-ისე ეხუჭებოდა თალეი ერთი ძლივს გაახილა.
-წამო დაწექი.
-შენთავ დავიძინო?-თავი გვერდით გადააგდო.
-წამო..-ხელში აიყვანა კაცმა და მის საწოლში დააწვნინა..
ქეთევანი ოფისსში მშვიდად დაკაკუნობდა, ყველას უღიმოდა და ირგვლივ სულ სასიამოვნო სურნელს ტოვებდა.
***
-ქეთევან სწრაფად ჩემს კაბინეტში. -ახალშემოსულმა ნონიაძემ მკაცრად უთხრა. საბუთები მაგიდაზე დააწყო და უკან გაჰყვა ქერას.
-გისმენთ.
-დიდი ხანი უნდა მებღვირო ასე?
-დიახ.!-ჯიუტად უყურებდა ცისფერ თვალებს.
-რატომ?-მანტო გაიხადა და საკიდზე დაკიდა.
-იმიტომ რომ სულ სხვანაირი მეგონეთ და საერთოდ არ აღმოჩნდით ისეთი.
-მეღადავები ხო?
-რას რძანებთ.!
-რა გავაკეთე ასეთი.!?
-შეიძლება სხვას ჩემს ადგილას გახარებოდა უფროსს რომ ეკოცნა მაგრამ, მე საერთოდ არ მომწონხართ და არც ის მსიამოვნებს რომ მკოცნით.-ხელები გულთან გადაიჯვარედინა.
-ანუ არ მოგწონვარ.
-დიახ.
-დღეს დარჩები ოფისსში და სანამ ყველა ბინის დიზაინს არ მაჩვენე მანამდე არ გაადგამ ფეხს აქედან.! -ქალმა თვალები დაჭყიტა.
-ანუ ასე ვისჯები იმის გამო რომ არ მომწონხართ?
-ხშირად უნდა იმეორრო ეგ?
-დიახ იქნებ როგორმე შიეგნოთ.!-არ დალოდებია პასუხს ისე გავარდა გაცოფებული ოთახიდან.“იდიოტი, ნაგავი.. ოხ როგორ მეზიზღებაა.“ გულში უამრავ სალანძღავ სიტყვას იყენებდა და თან კომპიუტერში დაავალებულ საქმეს იწყებდა. ალექსანდეს კაბინეტი დამინული იყო და მშვენივრად ხედავდა ქეთოს გაცოფებულ სახეს. ეღიმეოდა. თვითონაც გვიანობამდე იჯდა ოთახში და ვითომ ძალიან სერიოზული სახით მოძრაობდა.
-მომაკითხავ?-მხოლოდ ეს სიტყვა გაიგო. გულის რიტმი აუჩქარდა-აჰამ კაი მაშინ გელოდები, მე ერთ საათში დავამთავრე მუშაობას.. ხო დამიგროვდა საქმე და მაგიტომ დავრჩი.. არა სულ ასე არაა... ნუ მეუბზღუნები.. გკოცნი.. -ტელეფნი გადადო და საქმეს დაუბრუნდა.. ქეთამ სანათი ჩააქრო და გასასვლელისკენ წავიდა, სანდრო ფანჯარასთან იდგა და გარეთ შესასვლელთან გაჩერებულ მანქანას დაჰყურებდა რომელზემ ახალგაზრდა კაცი იყო მიყრდნობილი. გოგონა გადაეხვია და ორივემ ერთად დატოვეს ადგილი.სიბრაზისგრან თვალები ჩაუმუქდა. გაბრაზებული მიუახლოვდა მაჭავარიანის მაგიდას რომელსაც კომპიტერის გამორთვა დავიწყებოდა.
-ეჩქარებოდა შეყვარებულთან გოგოს.-ირონიულად მაგიდას, კლავიატურის შიგნით რაღაც ფურცელი დალანდა, საჩვენებელი თითით გამოაცურა და სახეზე მაშინვე კმაყოფილება დაეტყო,თაბახის ნახევარზე საკუთარი თვალები და ნაკვთები რომ ამოიცნო.. -რომ კითხო არ მოვწონვარ..-ფურცელი საქაღალდეში მოაქცია და დანელებული ოფისსი დატოვა..
***
მშვენივრად გრძნობდა თავს წერეთლის მკლავებში და ფანჯრიდან ციდან დაშვებულ ფანტელეებს უყურედა.
-რამდენი წელია ასეთი ბედნიერი არ ვყოფილვარ.-ზურგით იყო აკრული დემეტრეს მკერდზე. მოშიშვლეულ მხარზე ნაზად შეახო ტუჩები..-იცი ის წელი საშინელება იყო ჩემთვის. მეზიზღებბოდა საკუთარი თავი, მე რა შუაში ვიყავი? ღამეები მეღვიძა სარკის წინ ვიჯექი, ვუყურებდი ანარეკლს და არ ვაძლევდი უფლებას ბედნიერი ყოფილიყო „რა საცოდავი ხარ, საყვარელმა კაცმაც კი მიგატოვა.. არ ხარ ედნიერების ღირსი.. უნდა დაიტანჯო.!“-თქო საკუთარ თავს ვეუბნებოდი. როცა ბედნიერებისგან გამეცინეოდა „ელენა ნუ იცინი უნდა დაიტანჯო.!“-თქო.. ბოლოს გავრეკე და რამნდენჯერ ავიღე დანა ვენების გადასაჭრელად არ მახსოვს. მერე ბებო დავკარგე და მისი დაბარებულ სიტყვები რომ მითხრას გოგონებმა თითქოს გამოვფხიზლდი. დავივიწყე ყველა ტკივილი და შევიცვალე.. კოლეჯში რომ გავაგრძელე სიარული და იქ უამრავვი ბიჭის თუ ლექტორის ყურადღება რომ მივიქციე მივხვდი რომ ნიკაში იყო პრობლემა, თავდაჯერებული გავხდი, მსიამოვნებდა ბიჭებით სავსე დერეფანში რომ ჩავივლიდი და ყველას ყურადღებას რომ ვიქცევდი. მთლიანად შევცვალე სტილი და ჩამოვედი აქ. მერე შენც დაგკერე.. -ბოლოს მოიშორა ნაღვლიანი ხმა და აკისკისდა.
- იმას რომ ცოლად გაჰყოლოდი არ ვიცი ახლა სად იქნებოდი.. იმ სი**ის მაგივრად სხვა რომ ყოფილიყო და არ მიეტოვებინე ახლა აქ არ მეყოლეოდი და ვერ დავტკებოდი შენი სილამაზით. ამიტომ ზოგი ჭირი მარგებელია.. -ლამაზად მოღერებულ ყელზე აკოცა.
-პირველად რომ დამინახე რა იფიქრე.. მიცანი მაშინ?
-კი მაშინვე გიცანი..შენს მკერდს რა დამავიწყებდა..-გაეცინაა.
-ფუუ რა დეგენერატი ხარ რაა. -მისკენ ნახევარი ტანით მიბრუნდა და ნიკაპზე ოდნავ უკბინა..
-არა მართლა.. იმიტომაც გიყურებდი. ვაფშე სხვანაირი იყავი.. ისე ის კაბა არ გიხდებოდა ვინ აგირჩია ყოფილმა სადედამთილომ?
-ნუ იკბინები..
-მე სხვანაირს ჩაგაცმევდი, აი ისეთს შენს იდეალურ ფორმებს რომ გაუსვამდა ხაზს. -თვალებში ჩახედა.. ცოტახანი ასე ჩუმად უყურა..-ელენა..
-ჰოო.
-ძალიან გემრიელი ხარ. -ტუჩებზე დააცხრა..-ადექი ახლა სამსახურში დააგვიანებ.
წამოაგდო და თვითონ სააბაზანოში გავიდა. ანდრიაძემ თეთრი პერანგი მოპარა და სახლში დაბრუნდა. შავ ტყავის ელასტიკზე მოიცვა და სახელოები ლამაზად გადაიკეცა, ზევიდან მესამე ღილი შეიკრა მხოლოდ, მკერდი ლამაზად მოუჩანდა. წელზე ქამარი შეიკრა.. ქუჩაში იდგა მის წინ მანქანა რომ გაჩერდა.
-ელენა სამსახურში მოდიხარ? -ბექამ გამოხედა ფანჯრიდან.
-დიახ..
-მეც მივდივარ და გაგიყვან..-კი იფიქრა დემე გაბრაზდებაო მაგრამ, ძალიან ციოდა და თან აგვიანედა.
-დიდი მადლობა.-გვერდით სავარძელზე მოთვსდა და ღვედი შეიკრა. ოფისსში მისულს დემე კიეებზე ადიოდა,უკან რომ შებრუნდა და ორივეს ერთად დაუბღვირა..
-დილამშვიდობის ბატონო დემეტრე.-გვერდით ჩაუარა ქალმა,საჩვენებელი და შუა თითები ოდნავ შეახო კაცის დაძარღულ მტევანს და ოფისსში შევიდა. მთელი ნახევარი დღე ისე გავიდა დემეტრე კაბინეტიდან არ გამოსულა..
-ხომ არ იცი ჩვენი ყინულის კაცი რას აკეთებს?-მაჭავარიანის მაგიდას მიუახლოვდა ნახევარი საჯდომი ჩამოდო მაგიდაზე..
-კლიენტია მასთან.. ორი საათია შეკეტილები არიან. მგონი ძალიან სასიამოვნო კონტრაქტს დებენ.-წარბები აათამაშა წითურმა.. „გავაკონტრაქტე მაგას“ გულში გაიფიქრა ფურცლები აიღო და უფროსისკენ წავიდა.. ნაზად მიაკაკუა და არც დალოდებია პასუხს ისე შეაღო კარები. გამზადებული იყო საჩხუბრად.. ოთახში შესულს გვერდიგვერდ ისხდნენ დემეტრე და საშინლად გამოწვევვად ჩაცმული ქალი. კომპიუტერს მისჩერებოდნენ ის ქერა კი პირდაპირ მაგიდაზე უდებდა დიდ ძუძუებს.
-ბატონო დემეტრე შიძლებაა? -მის მაგიდასთან მჯომ ქალს გახედა და მიესალმა.
-მობრძანდი ელენა. ქალბატონო მაკა ჩვენც დავამთვრეთ, გოგონებს საბუთბს მოვამზადებინებ და თქვენს საკონტაქტო ნომერზე დაგირეკავენ-ფეხზე წამოდგა..
-მაშინ მე წავალ დემეე..მადლობა დახმარეისთვის.. -წამოდგა ქალი და გადაეხვია ლოყაზე ტუჩთან ახლოს აკოცა და ტანის რხევით გავიდა..
-ეს რა იყო?? -გაბრაზებულმა დაახეთქა საქაღალდე მაგიდაზე.
-რა?
-დაგთხრი მაგ თვალებს და ჩემს გარდა ვერავის დაინახავ.. უტიფარი როგორ ამოუყრია ჯიქნები..-ოთახში წინდაუკან დადიოდა..
-ეჭვიანობ??
-არაა.!-შეუბრვირა.. -ცალკე ეს ფეხსაცმელი მომიღეს ბოლოს.. და ვაიმეე რომ ვიხსენებ როგორ გიყურებდა ის გახრწნილი ბებერი..-ხელეი სახეზე მოისვა..-ნუ იცინი შენ..! -კაცმა წელში მოკიდა ხელები და მაგიდაზე შემოსვა მის წინ დაჯდა და ფეხსაცმელი ნაზად გახადა.-რას შვები?
-ფეხები გატკინა?-ქვემოდან ამოხედა, ისე ვნებიანად უღიმოდა სულ გაუქრო გაბრაზება.
-ჰოო..-მისი წვივები მუხლებზე დაიწყო, ერთი ხელში მოიქცია,ცერა თითებით ფეხის გულს უზელდა, ქალი ორივე ხელით დაყრდნობოდა მაგიდას და ოდნავ გადაწოლილიყო.
-როდის მოასწარი ჩემი პერანგის მოპარვა?
-მიხდება ხო??-გაეღიმა ანდრიაძეს.
-მკერდი გიჩანს.!
-მერე რაა..აუ ჯადოსნური ხელები გაქვს დემე.. აჰჰ რა კარგია.-ხმადაბლა კრუსუნებდა ქალი..
-რა იყო ხომ არ დასველდი ქალატონო? შენ ჯერ მარტო ხელების ჯადოსნურობა გაქვს გაგებული...
-დემეე.. -თვალები დაეხუჭა და ისე ჩურჩულებდა წერეთლის სახელს.
-ჰოო პატარავ..-ხელი ფეხზე აასრიალა და ბაყვეზეე.
-ცუდად ვარ დემე.. ასე ნუ მოქმედებ ჩემზე.. -ფეხით შეაჩერა მისკენ წამოსული კაცი.. წერეთელმა მაგრად ჩაავლო მტევანი მის წვივს და წელზე შემოიხვია, ჰაერში აიტაცა და მუხლებზე დაისვა..-ასე არ შეიძლება..-თავი უკან ჰქონდა გადაგდებული. თითებით თავზე ეფერებოდა.
-პატარავ მინდიხარ.. -ტუჩებთან ამოიჩურჩულა..
-დემე აქ არაა, უკვე დიდიხანია აქ ვარ რამეს იეჭვებენ.. -მის მკერდთან ჩასული კაცი შეაჩერა. -გაჩერდი.. დღეს ადრე გამიშვი სახლი.. -წამოდგა ჯერ ერთ ფეხზე ამოიცვა ფეხსაცმელი, მერე მეორეზე. პერანგი გაისწორა..
-რატომ?-სავარძელზე გადაწოლილმა ვნებამორეულმა დემეტრემ სულ სხვანაირი ხმა ამოუშვა.
-სიურპრიზი მაქვს შენთვის.. ამიტომ ადრე წავალ..-ტუჩებზე გემრიელად აკოცა და ოთახში აგზნებული კაცი მარტო დატოვა. ამოსუნთქვა ვერ მოასწრო დანელიამ რომ შემოაღო კარი..
-რა სახე გაქვს შე ჩემა?
-არაფერი.-წამოდგა და მაგიდას მიუახლოვდა.
-ელენა ვნახე როგორ გამოვიდა აქედან. იმაიმუნეთ? -წარბები აათამაშა.
-არა.
-რატო არ გაძლევს და მაგიტომ ხარ გაგიჯებული?
-ბექა ჩაიჯ** რა..
-რა ხდება შე ჩემა ხომ არ შეგიყვარდა?
-არ ვიცი.-სკამზე გადაწვა და თავზე ხელი ნერვიულად გადაისვა..
-დაგენ** ძმაო მაშინ. -სიცილს არ წყვეტდა მაგრამ მის ხმაში სულ სხვა ემოცია იყო დამალული.
-სანდრო სადაა?
-კაბინეტში.. -არაფერი უთქვამს ისე გავიდა ნონიაძესთან.
-წამო რა დავლიოთ.. -კარეთან იდგა წერეთელი.
-წამო. იმენა ძმა ხარ, ახლა მაგარ სასმელზე მეტი არაფერი მინდა..
-წამო მერეე. ბექა წამოხვალ?
-კი წამოვალ..
ბარში ისხდა სამივე და ერთად გატარებულ დროს იხსენებდნენ, არცერთი არ ამბობდა მისი გულის საიდუმლოს. წერეთელი ქალის თხოვნას ასრულებდა, დანელიას კი..
-ცოტაც და ჭკუიდან გადავალ.-ერთი მოსმით გამოცალა მწარე სასმელი და მაგიდაზე ხმაურით დადო ჭიქა..
-რაღაც გჭირს ბიჭო ამ ბოლო დროს..
-ქეთო მიყვარს მგონი. იმას კიდე ვიღაც ჰყავს.
-ვინ ქეთო შე ჩემა? მაჭავარიანი?-სიცილი აუტყდა წერეთელს. ბექა კი ჩუმად იჯდა და გონებით სხვაგან იყო.
-ჰოო..ვყლ*** ნელ-ნელა. იქ ლონდონში ისეთები ჩავატარე.. ძაან მიტყდება.. -ქერა თმაზე ხელი გადაისვა..
-ამასაც უყვარს მაგის დაქალი..-წამოაყრანტალა დანელიამ..
-ვინ ბიჭოო??
-კაი ჰო მე და ელენა ერთად ვართ..
-მერე შე სი** ამას მალავდი? და ვისთან ჩემთან?-გაბრაზდა ნონიაძე.
-კაი შე ჩემა თვითონ მთხოვა, არავისთან თქვაო და მეც ვარ ჩუმად, უტყდება.. -ვისკი ჭიქებში ჩამოასხა.. -თორე დიდი სიამოვნებით გავაგებინებდი ი ყლ** მაგის დანახვაზე რომ ანძ***. შენ ბიჭო არავინ გყავს?-დანელიას გახედა.
-ნწწ-თავი გააქნია და დაშტერებული უყურებდა სავსე ჭიქას და ხელში ათამაშებდა. წერეთელი და სადრო ცოტახნით სხვა მაგიდასთან გადასხდნენ, ნაცნოები ნახეს და იმათთან საუბროდნენ.როცა ბექას წინ დემეტრეს ტელეფონი აწკრიალდა, ალბათ ყურადღბას არ მიაქცევდა შეტყობინების თავში ქალის სახელი რომ არ ამოეკითხა. მეგობარს გახედა, დარწმუნდა ყურადღებას სხვას აქცევდა.
„დემე შენი სიურპრიზი საძინებელში გელოდებიი.. მალე მოდი ძალიან მჭირდება შენი მოფერება.. „ გაბოროტებული თვალებით დაჰყურებდა შეტყობინებას და წამებში გააქრო მისი ტელეფონიდან.. მალევე დაბრუნდნენ მეგობრები და წერეთელმა მობილური შეამოწმა არც შეტყობინება და არც ზარები დახვდა..
-დავლიოთ რა..-ბექამ დაასხა და ჭიქა ხელში აიღო..-ჩვენს მეგობრობას გაუმარჯოს..
-გაუმარჯოს.-სამივვემ ერთნეთს მიჭახუნეს ჭიქები და გამოცალეს..
ქალი კი გვიანობამდე ელოდა წერეთელს.. ის კი არსად ჩანდა.


***
აი ახალი თავიც ჩემო კარგებო.. ვცდილობ წინა შეცდომები გამოვისყიდო და დიდ მსუყე თავს გთავაზობთ, უბრალოდ ძალიან მწყინს რომ არ აქტიურობთ და არ მეუნებით როგორ მოგწონთ.. მართლა მნიშვნელოვანია თქვენი აზრი ჩემთვის.. გთხოვთ არ დაგეზაროთ და შეფასებები დამიტოვეთ.. მადლობთ ასეთი თბილები რომ ხართ და იმედია მოგეწონეათ ახალი თავი.. <3