გაკვეთილების ბოლოს, ჯგუფხელი ფეხზე წამოდგა და ბავშვებთან სიტყვით გამოვიდა:
-ბავშვებოო,დღეს სკოლის დაწყება ხომ არ აღვეღნიშნა?
-რატომაც არა, თქვა გიორგიმ
-მეც ძალიან გამიხარდება თვქენტთან ერთად თუ ვიქნებიი, თქვა ელენემ
-მეც არ ვარ წინააღმდეგი, თქვა მარიამმა.
-ნუ თუ შენ თუ არ ხარ წინააღმდეგიი... ჩაიცინა დემეტრემ.
ძალიან არ მოეწონა დემეტრეს საქციელი მარიამს.წამოდგა და ბავშვებს მიმართა:
-მგონი აქ ჩემი საუბარი ძალიან არ მოსწონს დემეტრეს, მე ჩემი აზრი გამოვხატე.დანარჩენი რაც გადაწყვიტოთ მეც გამაგებინეთ.ეს თქვა და თან კარებში გავიდა.უკან თაკო მიჰყვა.
-მარიამ რა ხდება, რა გჭირს?
-დემეტრე მჭირს თაკო, დემეტრე. რა უნდა მაგ ადამიანს ვერ გავიგე.დედამიწაზე არ დადის არავინ ისეთი, რომელსაც ვძულდე და ეგ ვერ მიტანს ჩვეულებრივად.რა უნდა ? ან რას მერჩის ვერ ვხვდები...
-კარგი დამშვიდდი.არ იცი როგორი ხასიათიც აქვს.გაატარეე...სახლში წადი.მე გაგაგებინებ ყველაფერს.დაემშვიდობა მარიამი გოგონას და თაკო კლასში აბრუნდა
როგორც კი შევიდა შენიშნა რომ კლასის ბოლოში დემეტრე იდგა სამ თანაკლასელ ბიჭთან ერთად და რაღაცაზე საუბრობდნენ, როგორც კი შენიშნა დემეტრემ თაკოს შესვლა,ბიჭს ხელი ჰკრა და გააჩუმა.ეს კი თაკოს მხედველობას არ გამორჩენია.თაკომ ოგნორი გაუკეთა დემეტრეს და მის ადგილზე დაჯდა.მალე მის საყვარელ მეგობარს დაურეკა:
-მარიამოო, მოემზადე. საღამოს 8ის ნახევრისთვის ვიკრიბებით
- რა გადაწყვიტეს სად მივდივართ?
-"არტ კაფე ბლუზში" ...
-ძალიან კარგი. და თუ იცი დემეტრეც მოდის?
-როგორ შეიძლება დემეტრე რაიმეს დააკლდეს მარიამ , რა გჭირს?! გაიცინა გოგომ
-კარგი, ხო კარგი, დავიწყებ მზადებას.
მარიამმა წყალი გადაივლო, თმები გაიშრო და გარდერობი გამოაღო.დაიწყო ტანსაცმლის შერჩევა რაც უნდა ჩაეცვა საღამოსთვის.ზოგადად გოგონა ძალიან ჩვეულებრივი და უბრალო იყო.არ უყვარდა ვულგარულად ჩაცმაც.ზომიერად იყო ყოველთვის.ახლაც შავი, უბრალო, სადა კაბა აარჩია.მუხლს ოდნავ ზევით და "ლაითი" დეკოლტეთი. ტანზე გამოყვანილი კაბა ძალიან უხდებოდა მარიამს.თმები ზევით აიწია და ცხენის კუდივით სწორი თმები კაბაზე გადაყარა.მაღლებზე შედგა .სარკის წინ დადგა და მისი თავი ძალიან მოეწონა.რაც შეეხება მაკიაჟს, შეეცადა სადა გაეკეთებინა,მხოლოს ტუჩები გაიფერადა მუქი წითელი პონადით და რომელიც ძალიან ამკვეთრებდა მის სქელ,ბუთქუნა ტუჩებს.8 ის ნახევრისთვის მზად იყო.ჩანთა ხელში აიღო.ტყავი მოიცვა და სახლიდან გავიდა.ამ დროს ტელეფონმა დაურეკა,როგორც ყოველთვის მისი მეგობარი თაკო იყო:
-გოგო სად ხარ ამდენი ხანი,ყველა შენ გელოდება
-თაკაოო ახლა გამოვდივარ სახლიდან ცოტა დამაგვიანდება
-კარგი,ხო კარგი, მალეე...
8საათი სრულდებოდა როცა მარიამი კაფესთან მივიდა.შესულები დახვდნენ და თვითონაც შეაღო კარები.ყველამ მას გახედა, როგორ შეგეძლო არ გაგეხედა როცა ყოველდღიური მარიამისგან რადიკალურად განსხვავებული მარიამი შემოვიდა.მარიამი გრძნობდა ყველას მზერას, განსაკუთრებით კი დემეტრესას, რომელსაც თვალიც კი არ მოუშორებია.
-მარიამ.დაუძახა თაკომ და ხელი აუწია რადგან მის გვერდით დამჯდარიყო.როგორც კი დაჯდა ტყავის ქურთუკი მოიძრო და სკამზე შემოკიდა.შეამჩნია რომ მის წინ დემეტრე იჯდა.ძალიან არ მოეწონა მაგრამ ყურადღება არ გაუმახვილებია ამაზე.დემეტრე სრულ შოკში იყო.წვერზე ხელს ისმევდა და ცალი თვალით გახედავდა ხოლმე მარიამს.
-მარიამ, დღეს ყველა ვსვამთ, დაუძახა შორიდან მისმა თანაკლასელმა ინამ.
-რა თქმა უნდა ინა, აუცილებლად.
ხელში ჩიქები ყველამ ერთად აიღო და საიწყეს სმა. სასმელი ზოგადად არ მოსწონდა მარიამს მაგრამ ასეთ სიტუაციაში არასდროს ამბობდა უარს.მალე აირივნენ თანაკლასელები.ზოგი ცეკვავდა ზოგი კიდევ გარეთ იყვნენ გასულები სიგარეტზე.მარიამი მისთვის განკუთვნილ ადგილზე იჯდა და სასმელს ნელ ნელა აგემოვნებდა როცა მასთან დემეტრე მივიდა
-შენთვის არავის უსწავალებია პატარა ქალბატონო, რომ შენს ასაკში აბევრი არ უნდა დალიო?!
-არ მჭირდება სხვისი რჩევა დარიგება ბატონო დემეტრე, მე თვითონაც ვიცი რამდენი უნდა დავლიო.თქვა და ჭიქა ბოლომდე დაცალა.დემეტრემ თავი გააქნია და შეხედა რომ ისევ შეივსო მარიამმა ჭიქა.
- როგორც ჩანს არ იცი რამდენი უნდა დალიო,სამაგიეროდ მე ვიცი, თქვა დემეტრემ.სასმელით სავსე ჭიქა ხელში აიღო, შორს გასწია და მარიამს გახედა
-ბატონო დემეტრე ჭიქა დამიბრუნეთ, უხეშად მიმართა მარიამმა და ჭიქისკენ დაიხარა, ამ დროს დემეტრემ წელზე ხელი შემოხვია და მარიამს მიუახლოვდა.მათ მხოლოდ მილიმეტრები აშორებდათ.
-არა, დღეიდან მე გაგაკონტროლებ პატარა ქალბატონო, უთხრა დემეტრემ და საჩვენებელი თითი ტუჩებთან მიუტანა გაჩუმების მიზნით.
-უკაცრავად, მე გარეთ გავალ, ცოტა ჰაერი მჭირდება, თქვა დაბნეულმა მარიამმა
-თქვენი ნებაა მარიამო, თავაისუფლება მისცა ქალბატონს
მარიამი გარეთ გიჟივით გავარდა, მოაჯირზე ჩამოჯდა და ფიქრებში წავიდა.სუნთქვა ეკვროდა როცა მისი შეხება გაახსენდა.ერთიანად დააჟრუალა და ემოციებს აჰყვა.ასე ახლოს ჯერ ბიჭთან არ ყოფილიყო. გარეთ უამრავი ხალხი ირეოდა.კაფედან გამოსული ბიჭები ხოთხოთებდნენ და ბევრს საუბრობდნენ.თან სიგარეტს ეწეოდნენ.ერთ-ერთი მარიამთან მივიდა და გვერდით დაუჯდა. ცდილობდა ლაპარაკი დაეწყო
-ხომ არ მოწევთ პატარა ? შესთავაზა სიგარეტი მარიამს
-არა , არ ვეწევი.მოკლედ უპასუხა გოგონამ . მიხვდა რომ ძალიან მთვრალი იყო ბიჭი და ეცადა მალე ჩამოშორებოდა.
-კარგი, თქვენი ნებაა.ასეთი ლამაზი და საყვარელი გოგო მარტო რატომ გამოხვედით? შეყვარებული შიგნით გელოდებათ?
- არა არ მყავს შეყვარებული
-ანუ თავისუფალი ხართ არა?! ძალიან კარგი.მაშინ შესაძლოა ჩემი გახდე, გოგონას ხელი მოჰკიდა და სწრაფი ნაბიჯებით დაიწყო სვლა
-ხელი გამიშვით მტკივა, დაცვას დავუძახებ, განწირული ხმით ყვიროდა გოგო, მაგრამ რეაგირება არაფერზე ჰქონდა გალეშილ ბიჭს.კაფის გვერდით ჩიხში შეიყვანა და კოცნა დაუწყო.კისერში გამალებით ეალერსებოდა.გოგო კი ყვიროდა და შველას ითხოვდა.
-გადი შე არაკაცო, თავი დამანებე შემეშვი.ტიროდა გოგო
- არა, დღეს ჩემი გახდები.ამას ახლავე გავაკეგებ.
დემეტრე აქეთ-იქეთ იხედებოდა, ვერ დაინახა მარიამი და ნერვიულობა დაიწყო.შემდეგ კი თაკოსთან მივიდა
-თაკო ხომ არ დაგინახავს მარიამი?
-გარეთ რომ გავიდა დავინახე და მგონი არც შემოსულა.
დემეტრე მაშინვე გარეთ გავარდა.ისედაც არ მოსწონა იქ სიტუაცია და მარიამი არ უნდოდა უყურადღებოთ დაეტოვებინა.გასვლისას მარიამი ვერ დაინახა.დაუძახა მაგრამ ხმა არავინ გასცა.არ იცოდა რა ექნა.კიდევ ბევრჯერ დაუძახა მაგრამ ხმას არავინ სცემდა. ბოლოს კი ქალის კივილი გაიგონა. ხმას მიჰყვა და მიხვდა რომ მარიამის იყო.აი, იმ წუთას დემეტრემ საკუთარი თავი დაკარგა, რომ შეგეხედათ შეგეშინდებოდათ.
-მარიამ, მარიამ სად ხარ?
-დემეტრე.მიშველე დემეტრე.განწირული ხმით ყვიროდა გოგონა
დემეტრემ დაინახა როგორ მიეყუდებინა კაცს მარიამი და კაბა თითქმის აწეული ჰქონდა.დაცხრომოდა მის ტანს და ეალერსებოდა.
-შე არაკაცო.პირუტყვო... დემეტრე კაცს ეცა და გამოგლიჯა მარიამი... ზევიდან მოექცა კაცს და დაჟინებით ურტყამდა.მარიამი კი ჩაკეცილიყო და მთელი ხმით ტიროდა.როცა კაცმა ამდენი ცემით გონება დაკარგა მაშინ მიუბრუნდა დემეტრე მარიამს და ჩაუხუტა
-ნუ გეშინია მე შენს გვერდით ვარ, ნუ ღელავ.დროუალად მოგისწარი
-დემეტრეე...მძულს ჩემი თავი.მეზიზღება ამოთქვამდა გოგო...
-დამშვიდდი, სანერვიულო არაფერი არის.ახლა ავდგეთ და სახლში წავიდეთ.მე წაგიყვან.
გოგო ადგა, კაბა და თმები გაისწორა და დემეტრეს გაჰყვა.მანქანაში ჩააჯინა ბიჭმა და თვითონ მანქანა დაძრა.გიჟივით მოწყდა ადგილიდან გაცოფებული დემეტრე.გზაში ხმა არც ერთს გაუღია.ორივე დუმდნენ.როცა მანქანა მარიამის სადარბაზოსთან შეაჩერა, გოგონა გაკვირვებული უყურებდა.
-შენ საიდან ჩემი სახლი?
-მე ყველაფერი ვიცი ჩემო მარიამ
-ძალიან მცხვენია დემეტრე შენი.გოგონამ თავი დახარა და ტირილი დაიწყო
-მეორედ ეგ აღარ თქვა მარიამ.იმ ნაბი*ვარს ამის უფლებას არ მივცემდი.
-ძალიან დიდი მადლობა.
-ახლა წადი, მშვიდად დაიძინე.ცრემლები ცალი ხელით მოწმინდა დემეტრემ.მარიამი გაინაბა ბიჭის შეხებისას.გრძნობდა რაღაცა სასწაულს.დემეტრესაც ძალიან ესიამოვნა მასზე შეხება.
-ნახვამდის დემეტრე
-ხვალამდე.უთხრა ბიჭმა და გაუღიმა.
გოგონა სადარბაზოში შევიდა.შემდეგ დაქოქა დემეტრემ მანქანა და ადგილს სწრაფად მოწყდა.მარიამი სრულ აგონიაში იყო. ვერაფერს ვერ იაზრებდა.მისი დაქალი თაკოც კი მის გვერდით არ იყო. ვერც გაიგომ თაკომ რა მოხდა ისეთი მთვრალი იყო და ცეკვაში გართულიყო. მარიამი აბაზანაში შევიდა წყალი გადაივლო.ცოტა აზრზე მოვიდა.თბილი პიჟამოები ჩაიცვა და დაწვა.იმწუთას დემეტრე გაახსენდა.მისი ძალიან იყო მადლიერი რომ გადაარჩინა იმ არაკაცის მკლავებს.ამ ფიქრებში იყო ქალბატონი როცა ჩაეძინა ...