მოკლე აღწერა:
მე ვარ კაროლინა დავიდოვი 19წლის ვარ სტუდენტი და ვცხოვრობ ამერიკაში, ჩემი ოჯახი ჯერ კიდევ მაშინ ჩამოვიდა ამერიკაში როცა 7 წლის ვიყავი.როდესაც გავიზარდე უკვე შეჩვეული ვიყავი იქ ცხოვრებას და ენას, მიუხედავად იმისა რომ ქართველი მეგობრები სულ ჩემთან ერთად იყვნენ სახლში თუ სასწავლებელში მაინც აუცილებელი იყო და არის ინგლისურის ცოდნა. მარტო ვცხოვრობ თუმცა მეგობრები ჩემთან რჩებიან და მარტო არ ვგრძნობ თავს, ალბათ უკვე მიხვდით რომ ოჯახთან ერთად არ ვცხოვრობ
უკვე სამი წელია არ მინახია ისინი.
ჩემი ოჯახი სამი წლის წინ დაბრუნდა საქართველოში ზოგჯერ მინდება ამერიკიდან საქართველოში ჩასვლა და ვფიქრობ ჩემთვის და რომ ჩავიდე? ასე ხდება კვირაში რამდენჯერმე, და დადგება ეს დრო ამ კვირაში. მომენატრნენ ისინი მათი ყოველი გაღიმება სიხარულს მანიჭება მათი ამოსუნთქვა იმ იმედს მაძლევდა რომ ისინი ცოცხლობდნენ, ისინი იყვნენ იმ ბედნიერების მატარებელი ოჯახი რომელსაც ოჯახში ხმა არ აუწევია და რა ჩხუბზეა ლაპარაკი? ყოვლად მოსიყვარულე ოჯახი. დიახ მე ვამაყობ იმით რომ მე ასეთი მშობლების შვილი და ოჯახის წევრი ვარ.ექვსი დღე დარჩა საქართველოში ჩასვლამდე. ისმის კითხვა თუ ასე Aლინ მიყვარდა საქართველო რატომ არ დავბრუნდი? იმიტომ რომ მოვეწყვე აკადემიაში სრულ ანაზღაურებაზე ეს ხომ ათასში ერთხელ ხდება და მე გამიმართლა.კარგით გადავიდეთ მთავარ თემაზე.
გათენდა პირველმა სხივმა შემოანათა ოცდა მეორე სართულის ოთახში, სიოც იყო თავისთავად რადგან თეთრიფარდები საამურად დათარაშებდნენ ლოგინის კიდეზე. ექვსი დღე დარჩა საქართველოში წასვლამდე რა გავაკეთო აკადემია წარჩინებით დავამთავრე და კორნელის უნივერსიტეტის დიპლომი ავიღე.ექვსი დღე მალე გავიდა. ბილეთი და პასპორტი მოვიძიე ჩანთაში. ბარგი ჩავაბარე და შემოწმება გავიარე რამდენიმე საათში საქართველოში ვიქნებოდი. გამოაცხადეს დასხდომა რეისით აშშ საქართველო. გამეღვიძა ღვედი შევიკარი და რამდენიმე წუთში საქართველოს მიწაზე დავდგი ფეხი ეს იყო ყველაზე ბედნიერი წუთი როგოც ჩემს ძმას მოველაპაღაკე დედასთვის და მამასთვის სიუპრიზი უნდა გამეკეთებინა და რომ არაგერი ეეჭვათ სხვა დამხვდებოდა
აეროპორტში და აი წარწერა დავინახე კაროლინა დავიფოვი თუმცა უცხო ადმიანი რომ დავინახე და არა ვინმე ნაცნობი მაინც გამიკვირდა ახლაღა შევამჩნიე ბიჭის სახე რომელსაც ფურცელი ეჭირა ჩემი სახელით, რა სიმპატიური საცინ ნაკვთები აქვს გავიფიქრე ჩემს გონებაში დიდი სიამოვნებით დვხტვდი, (ხატვაც კარგდ გამომდის).

................

გამარჯობათ წინა თავი ცოტა სულელური იყო და იმის გაგრძელება აღარ მინდოდა
თუ მოგეწონათ ძალიან მაინტერესებს მირჩიეთ გავაგრძელო თუ არა კლავიატურა მიჭედავს ცოტა და დიდი ბოდიში პატარა თავისთვის.