ექიმმა სავარძელზე დამსვა და ფეხები შემოილაგა,მე ყვირილი დავიწყე
-მიშველეეეთ
უცებ კარებზე კაკუნი იყო
-ლიდია რა ხდება?-კარებზე აბრახუნებდა ანდრია
-ანდრია მიშველე-დავიყვირე, როდესაც,აკაკი ექიმმა სახეში ხელი გამარტყა
-ფეხებშუა ტალღას გრძნობდი?-და მე ხელებიდან დავუსხლტი.დამიჭირა და შარვალის ჩახსნას ცდილობდა,ანდრია კი ამ დროს ცდილობდა კარი გაეღო
-მოვდივარ,მოვდივარ ლიდია.
ექიმი მიბრუნდება
-ამ შარვალს ხელი გაუშვი,ნანახი მაქვს ის რასაც მიმალავ.
-რას გულისხმობთ?
-ოპერაციის მერე,ხელებით ვათამაშებდი-და კისკისებს.
მე კი სახეში გავარტყი
-როგორ ბედავთ?
-ნუ გეშინია,ისეთი არაფერი ყოფილა,უბრალოდ ვერ მოვითმინე და მტევანი შარვალში ჩაგისრიალე,ვერ გრძნობდი ვერაფერს?
მე კი ვტიროდი
-თავი დამანებეეე
სწორედ ამ დროს შემოხეთქა კარი ანდრიამმ,და პირდაპირ ექიმს ეხეთქა
-როგორ ბედავ,შე საცოდავო
იმდენი სცემა,ექიმი ფეხზე ძლივს იდგა.მე სააბაზანოში შევირბინე და ცხელი წყლით საშინლად მწარედ ვიშორებდი ექიმის ნაკვალევს სხეულიდან.
ცოტა ხნის მერე ანდრია მოვიდა
-ლიდია,ნუ ღელავ,ყველაფერი კარგად არის.
-სულაც არა,სულაც არარის კარგად,გესმის?
-ლიდია,კარგად ხარ?
-არვიცი.
და ცოტახანში პირსახოცში გახვეული გავედი ანდრიასთან.
-ჩავუცვამ და მოვალ-თან ვტიროდი.
-მიდი.
პიჟამაში გამოწყობილი გავედი,და საშინლად გაბრაზებულმა ყვირილი დავიწყე,მუხლებში ჩავიკეცე
-ლიდია-მომიახლოვდა ანდრია და წამოდგომაში დამეხმარა
-ლიდია კარგად ხარ?-იკითხა ნინიმ,ოთახში შემოვიდნენ გიორგი,ლუკა,ლიზი და ნინი.
-კარგად ვარ ნინ.
-ყველაფერმა გაიარა,ხვალ ახალი წელია და გულს გადააყოლებ.
გიორგი გვერდით მომიჯდა
-ისე,ახალ წელს სად ვატარებთ?
-არვიცი,მოდი სადმე წავიდეთ.-აზრი წამოჭრა ლუკამაც.
მერე ნინიმაც გამოთქვა აზრი
-კარგი აზრი მაქვს(ნინი)
-რა აზრი?(ლიზი)
-სადმე,ქალაქგარეთ სახლი ვიქირაოთ და მარტო ჩვენ 6ნი წავიდეთ,ნაძვისხე მოვრთოთ,და რავი,კარგად გავერთოთ.
-კარგი აზრია,სახლის ქირაობა ჩემზე იყოს(ლუკა)
ყველანი თანახმა ვიყავით,ჩუმად მხოლოდ ანდრია იყო.
-შენ არ მოდიხარ?
-ვნახოთ.
-რა ვნახოთ ტოო,მოდიხარ აუცილებლად-შემოსძახა იატაკზე მჯდომმა გიორგიმ.
ყველანი წავიდნენ,ნინი და ლიზიც სახლში გავუშვი,ჩემთან ანდრია დარჩა.
-ამ საღამოს აქ რო დავრჩე შეიძლება?
მე კი ზურგით მდგომსს მეცინება
-კი,თუ გინდა დარჩი,ოღონდ ტახტზე მოგიწევს დაწოლა.
-ჰოო ასეც მეგონა.
-ჰო ისე,ანდრია
-გისმენ
შემოვტრიალდი ანდრიასკენ
-იმ დღეს საავადმყოფოში შენ გადამარჩინე?
-ჰო,მე ვიყავი
-იქ რას აკეთებდი,ექიმის ფორმაში გამოწყობილი.
-შენი ნახვა მინდოდა.
-ჩემი ნახვა?-ისევ ზურგით დავდექი და ვიღიმოდი,თან ყავას ვადუღებდი.
-ჰო,მე დაგჭერი,და მაინტერესებდა როგორ იყავი.
-გასაგებია.
-ყავას ხო დალევ?
-კი,დავლევ.
-მომიყვები შენს წარსულზე?
-გამიჭირდება მაგრამ კარგი.
ცხელი ყავა მივაწოდე ანდრიას და ტახტზე მოვკალათდით.
-არც ისე ცუდი ცხოვრება მქონდა,ერთ მყუდრო სახლში ვცხოვრობდით,მე,დედა,მამა და ჩემი და ლილი.დედაჩემი ფეხმძიმედ იყო,არ ვიცოდი ბიჭი იყო თუ გოგო.
მე ყურადღებით ვუსმენდი
-მერე?
-ერთ დღესაც,როცა,სკოლიდან ვბრუნდებოდი,ჩემი 5 წლის ლილი ჩემკენ მორბოდა და მითხრა რომ დედა და მამა სცემეს,საშინლად გაბარაზებული მივიჩქაროდი სახლისკენ,ჩანთა შუა გზაში დავაგდე და მივედი სახლში,მამა ქვემოთ იჯდა,მუხლებზე დაჩოქილი სთხოვდა ამ შავებში გამოწყობილ კაცს რომ ოჯახისთვის არაფერი დაეშავებინათ.თურმე როდესაც მე დავიბადე,დედა ცუდად იყო და ჩემი გაჩენა არ შეეძლო,თუმცა დიდი თანხა სჭირდებოდა ორივე რომ ჯანმრთელები ვყოფილიყავით,ამიტომ მამამ ისესხა ფული ამ კაცისგან,და დაბრუნება ვერ მოახერხა,მაშინ ძალიან გვიჭირდა,სწორედ ამის შემდეგ მამას ესროლეს,მე მისი დახმარება არ შემეძლო და დედას მოძებნა დავიწყე ლილისთან ერთად.
-სად იყო დედაშენი?-ყავა გვერდით გადავდეთ ორივემ.ანდრიას თვალებზე ცრემლი მოსდიოდა,მე გვერდით მივუჯექი.
-დედა სამზარეულოში იყო,მუცელში დანა ჰქონდა გარჭობილი და უკვე მომკვდარიყო.
ამის მერე ვტაცე ხელი ლილის და სახლიდან გავირბინეთ,ორი დღე ტყეში ვიყავით,არაფერი არ გვიჭამია
-ლილის რა მოუვიდა?
-ერთ დილას,საახალწლო დილას,მე და ლილი ტყიდან გასვლას ვაპირებდით,ყაჩაღებმა დაგვიჭრეს,ერთ-ერთმა თქვა მოკალითო,მე კი ვყვიროდი რომ ლილი გაეშვათ,მაგრამ უფროსმა თქვა გოგო მოკალით ამამ კი მამაისის ვალი იხადოსო,ლილი ჩემს თვალწინ მოკლეს,განადგურებული ვიყავი,იმ დღის მერე ბანკებს მაძარცვინებდნენ და ადამინებს მაკვლევინებდნენ,რათქმაუნდა არც ერთ მათგანს არ ვესროდი სასიკვდილოდ,როგორც შენ.
-სწორედ ამიტომ არ გიყვარს ახალი წელი?
-ხო-და ანდრიას ცრემლები მოსდიოდა.მე ხელები ჩავჭიდე
-მაპატიე,უნდა მცოდნოდა ასე რომ იმოქმედებდა შენზე
-არა,პირიქით,პირველი ხარ ვისაც მოვუყევი,და ამდენი წლის მერე თითქოს დიდი ტვირთი მომეხსნა.
დიდი ხანი ასე შევყურებდით ერთმანეთს,მერე ანდრია მომაიხლოვდა და თავისი თბილი ბაგეები ჩემსას შეახო,ერთმანეთს ფრთხილად და ნაზად ვაკოცეთ,მერე კი უცებ ავდექი და ოთახში შევირბინე,კარს მივეყრდენი და გავიღიმე.

***
დილით პირველი ავდექი,კარი ჩაკეტილი მქონდა,ანდრიას კი ვენდობოდი მაგრამ,ჩემი ოთახიდან მოჩანდა ტახტზე როგორ ეძინა,რა საყვარლად,და მე ვერ მოვითმენდი და ალბათ მასთან ერთად დავიძინებდი,სწორედ ამიტომ ჩავკეტე კარი.
ტახტს მივუახლოვდი,მართლაც ვერ მოვითმინე და ანდრიას ლოყაზე ვაკოცე,მან იგრძნო კოცნა და გაეღვიძა
-ეს რისთვის?
-უბრალოდ.
-უბრალოდ?
-ხო-და გავწითლდი.
ადგა,თავისკენ მიმიზიდა და ტუჩებში ნაზად მაკოცა.
-და ეს რისთვის?
-ესეც უბრალოდ.
და ამ დროს კარებზე ზარი იყო
გიორგი,ლუკა,ლიზი და ნინი მოსულიყვნენ
-,შენ და ლიდია ერთად ხართ?გაკვირვებულმა იკითხა მწვანეთვალება გიორგიმ.
-არა უბრალოდ წუხელ ლიდიას ეშინოდა და დავრჩი-თმა აიჩეჩა ანდრიამ.
-მე მეშინოდა?გავიცინე მე.
ანდრიამ ჩაიღიმა
-კარგით ჰოო შემოდით
მოკლედ ნინიმ შეგვატყობინა რომ 1ზე გავდიოდით და 3ისთვის იქ ვიქნებოდით,ჯერ 7საათი იყო,მე ნინი და ლიზი ქალაქში პროდუქტების საყიდლად უნდა წავსულიყავით,ბიჭები კი მანქანის ამბავს მოაგვარებდნენ და დასალევსაც იშოვნიდნენ.
მე მოვემზადე და ლიფტში შევედით
-ანუ რა უნდა ვიყიდოთ?(ლიზი)
-რა სულელი ხარ,საახალწლოდ რას ჭამენ ხოლმმე?
(ნინი)
-კარგით,ნუ ჩხუბბობთ.
ჩამოვედით ლიფტიდან და ტაქსით შევედით დიდ სუპერმარკეტში
-ლიზი,შენ წადი და საახალწლო,დიდი ტორტი და სასუსნავები იყიდე,მე წავალ და ბოსტნეულებს,ხორცს და საჭმელს ვიყიდი რამეს
-მე?მე რა ვიყიდო?(ნინი)
-შენ წადი და ასაფეთქებლები იყიდე,ერთი საათი და 50 წუთი გაქვთ,მერე ისევ აქ შევხვდეთ.
-წუთები გადაუთვლია ამას(ნინი)გავიცინეთ ყველამ.
რამდენიმე ხანში ისევ იმ ადგილას შევხვდით და ბინაშ ავედით
-მოხვედით გოგოებო?(ლუკა)
-ჩვენ ყველაფერი ვიყიდეთ
-ჩვენც მზად ვართ(ანდრია)
-ქალაქგარეთ რამდენი ხანი ვრჩებით?(ნინი)
-ერთი კვირა(ლუკა)
ყველანი მოვთავსდით მანქანაში,და ანეგდოტებს ვყვებოდით,საჭესთან ანდრია იჯდა,გვერდით მე ვეჯექი,უკან ლიზი,ლუკა,ნინი და გიორგი მოთავსდნნენ.