იმ დღის შემდეგ თითქოს ცხოვრება შენელდა.. საათები საუკუნეებად ექცა ახვლედიანს. ისევ ჩაიკეტა საკუთარ თავში და საუკეთესო მეგობარსაც არ უმხელდა დარდებს. ჭიდილი ჰქონდა საკუთარ გონებასთან.. გული ჯაფარიძისკენ მიიწევდა..გონება კი უამრავი არგუმეენტით ამარცხებდა. დილით ადრე ადგა, ყავას ამზადებდა და თან უამრავ ფურცელს ერთდროულად დაჰყურებდა.. ჩაიცვა კლასიკურად. ამ გოგოს ტანს ყოველთვის უხდებოდა კლასიკური სამოსი, ელეგანტური იყო ახვლედიანი და ძალინ სექსულური ტანის რხევით სიარული იცოდა.. ეეზოში გასულ სადარბაზოსთან მანქანა დახვდა..
-როგორც იქნა გამოჩნდი.. მე მეგონა დღეს სამსახურში წაასვლას არ ააპირებდი..-სრულიად მოულოდნელად გამოჩნდა ჯაფარიძე მის წინ. მომხიბლავი ღმილით.. ქალმა კი ათასჯერ ნავარჯიშევი სახის მიმიკა დაახვედრა..“ძალიან ფეხებზე “მზერა ესროლა და გვერდი აუარაა. -ელენა როდის მორჩები ორი წლის ბავშვივით გაბუტვას?
-და რამით დაიმსახურე ჩემი ყურადღება? -წარბი აუწია.. დიმიტრიმ კი ქალის ასეთ სახეზე ტუჩის კუთხე ასწია..საშინლად იზიდავდა ასეთი ელენა.. მკაცრი და ამაყი.. -შენთან სალაპარაკოდ არ მცალია.. გამატარე..-ჯერ გვერდით გაიწია იქაც წინ დაუდგა ჯაფარიძე..
-დღეს გამოგივლი სამსახურში და სადმე დავსხდეთ ვილაპარაკოთ.-მოთმინებით აგრძელებდა ქალის „შებმას“..
-გეყოს რა.!-მკაცრად გახედა..-თავი დამანებეე..
-არაა.! არაა! და არაა! უნდა დამელაპარაკო.. ასე არ წავალ.
-ხოდა იდექი აქ.!-ტაქს ხელი დაუქნია.. -იმედია არ გაიყინები..-ირონიულად გაუღიმა და მანქანაში ჩაჯდა.. მომხიმარი დატოვა..
-კი არ იცი ასე უფრო აზარტში რომ შევდივარ პატარავ.! მოგამტვრევ მაგ რქებს.!-ხელში მანქანის გასაღებს ათამაშებს და მანქანისკენ მიდიოდა ღიმილით.-სულ გამოვშერდი ამხელა კაცი.! -თავი მომღიმარმა გააქნია და მანქანა დაძრა. ოფისში ტანის რხევით შევიდა და ყველას თბილად მიესალმა. კაბინეტში შევიდა, კომპიუტერს მიუჯდა და საქმეს შეუდგა.. ასე გაატარა რამდენიმე საათი თავი არ ამოუწევია საქმიდან..
-ქალბატონო ელენა თქვენთვის ამანათი მოიტანეს..-გაოცეულმა შეხედა მდივან გოგონას და უთხრა შემოდიო. ამანათი გამოართვა, ყუთი გახსნა და კინოს ორი ბილეთი დახვდა.. სახეზე ღიმილმა გადაურბინა. მაშინვე შეტყობინე მაუვიდა ტელეფონზე.
„იქნებ კინოში მაინც წამომყვე.?! „
„არა.! „ დაანაკუწა ბილეთები და ყუთთან ერთად ნაგვის ურნაში ჩაყარა.!
-ღმერთო რა საყვარელია..-სიცილით აქნევდა აქეთ-იქით თავს და ისევ ფურცლებს უყურებდა.. ჯიქიას ნომერი აკრიფა..
-როგორ მოხდა გაგახსნდი.!
-ნუ მიბრაზდები რაა. დღეს რო გეგმავდით შენ და ეკე წვეულებას ისევ აკეთებთ? -ღიმილით ლაპარაკობდა..
-ჰო რა იყო წამოსვლა ხომ არ გინდა?
-არ მიმიღებ?
-როგორ არა სულელო.. ბოლო ბოლო შენც ხომ უნდა გაიგოს ნათლულის სქესი..
-ჩემი ბაცაცუნაა.. -საყვარლად თქვა..-რომელზე მოვიდე?
-რვაზე დავიწყებთ შეკრებას..
-აჰამ მაშინ პირდაპირ ოფისიდან წამოვალ..
-გიოს ვეტყვი და მოგაკითხავს.
-კაი. გკოცნი წავედი.. -გაუთიშა ტელეფონი და ისევ საქმეს დაუბრუნდა. საღამოს ოფისი უკვე ნელ-ნელა ცარიალდებოდა ელენამაც მიალაგა კაბინეტი საჭირო ფურცლები ქეისსში ჩააწყო და გარეთ გავიდა, კიბეებს ნელა დაუყვა და ნაცნობი მანქანის წინ გაჩერდა.
-გიუშ.. როგორ ხარ?-თილად გადაეხვია მეგოარს და გადაკოცნა.
-შენ ელა?
-რავი მშვენივრად..-მანქანის წინ ახლა უკვე დილით ნანახი ავტომობილი გაჩერდა..ფანჯარა ჩამოსწია და გაბრაზებული სახით ქალს ამოხედა..
-ჩაჯექი წაგიყვან.-ახვლედიანი მიუახლოვდა.
-შენ რაღაც ვერ გაიგე დილით ხომ? ალბათ ასაკის მატებასთან ერთად ყურს დაგაკლდა.. -ირონიულად ჩაიცინა, მანქანიდან გადმოვიდა. ელენას თანმხლებს მიუახლოვდა რაღაცც ისეთი უთხრა კაცი მაშინვე საკუთარ მანქანას მიუჯდა და წავიდა.. -შენ ნორმალური თუ ხარრ?! ხელი გამიშვი..-უხეშად გამოართვა ჩანთა ქალი ძალით ჩასვა მანქანაში და სანამ მის მხარეს მივიდა მანამ მანქანა ჩაკეტა რომ არ გაქცეოდა.. უხეშად დააგდო ჩანქან უკანა სავარძელზე და თვითონაც მალე დაიკავა კუთვნილი ადგილი..
-შენ კიდე ქალატონო ძაან გამითამამდი ამ ბოლო დროს.!-მკაცრად უთხრა და მისკენ გადაიხარა.ელას გული აუკანკალდა მისი სახე ისე იყო ახლოს სანატრელ ბაგეეთან ერთი მარტივი მოძრაობა და ნანატრ კოცნასაც მიიღებდა მაგრამ კაცი მხოლოდ ღვედის შესაკრავად იყო გადახრილი.. სიცილით დაბრუნდა თავის ადგილას და ძრავი აამუშავა.
-სახლში არ მივდივარ!
-ვიცი პატარავ! -არც კი შეუხედავს ახვლედიანისსთვის.. -მეც ერეკლესთან და ნინისთან მოვდივარ.
-შენ რა გინდა იქ?
-ერეკლეს კომპანიას ემსახურება ჩვენი ავიაკომპანიაა და მშვენივრად დავახლოვდით.. მეც დამპატიჟა წვეულებაზე..
-მოღალატე.!-კბილებში გამოსცრა.
-გიხდება ასეთი კაბები.! უფრო სასურველი ხარ ჩემთვის..
-არ მაინტერესებს.. -ასე კინკლაობით მივიდნენ დანიშნულეის ადგილზე, არ დალოდებია ჯაფარიძეს ისე გააღო ავტომობილის კარები და სახლში შევიდა..
-შენი ქმარი უნდა მოვკლა..-მაშინვე მივარდა ლამაზ კაბაში გამოწყობილ მუცელ გაბერილ დაქალს.
-რა გინდა დაქალის ქმართან? -ერეკლეც მიუახლოვდა თვალებ დაწვრილებულმა ჰკითხა..
-აი ეს.!-მკაცრად გაიშვირა ახხლად მოსული დიმიტრი ჯაფარიძისკენ.! „ღმერთო რა სიმპათიურია! ვაიმე გავაფრენ! „ისე ფიქრობდა რომ სახეზე არაფერი ეტყობოდა გაბრაზების გარდა.
-იცნობ? -გაკვირვებული უყურებდა ახვლედიანს.. -დიმა ძმაო როგორ ხარ?-მოახლოვებულ სტუმარს მეგობრულად გადაეხვია..
-დედას გეფიცები მეც არ ვიცოდი!-გაფართოებული თვალებით შეხედა დაქალს..
-მეგობრებო მინდა გაგაცნოთ, დიმიტრი ჯაფარიძე..ყველაზე მაგარი კაცი.. ისე სვამს ხოლმე თვითმფრინავს ბილიკზე შასის შეხებასაც ვერ ვგრძნოთ ხოლმე მგზავრები..-ზურგზე უსვამდა ხელებს და საზოგადოებას აცნობს ახლად შეძენილ მეგობარს.
-კაი ეკე ძმაო რააა. რას მაწითლებ ამხელა კაცს.- გაეცინა და თავი დახარა, ქვევიდან ამოხედა სასურველ ქალს და თვალი ისე ოსტატურად ჩაუკრა ალბათ მხოლოდ მან დაინახა.
-გავგიჯდები.-თვალები აატრიალა ახვლედიანმა და დაქალთან ერთად სამზარეულოში გავიდა. -ვიტირებ ახლა..
-რა სულელი ქალი ხარ.!-დასცინოდა ჯიქია აწუწუნებ დაქალს..
-ბავშვი არ გვისმენდეს გეტყოდი შენ რაც ხარ.! -მკაცრად უთხრა და თეფშების გატანაში დაეხმარა.. მაგიდა მალე გააწყეს და ყველა მის გარშემო იჯდა.. ჯიქია რისი ჯიქია იქნებოდა დიმიტრი მის გვერდით რომ არ დაესვა.. რათქმაუნდა ესეც მის სასარგებლოდ გამოიყენა კაცმა. ლუკმა ვერ გადაყლაპა ახვლედიანმა არადა მთელი დღის მშიერი იყო..
-ჩემი გრცხვენია თუ რატომ არ ჭამ?
-არ მშია.. შენი რატომ უნდა მრცხვენოდეს?-თვალები დააწვრილა და ჭიქა მოიყუდა.
-იცოდე დათვრები და ისევ ჩემს მკლავებში აღმოჩნდები.! -თავი მისკენ მისწია და დაბალი ვნებიანი ხმით ჩასჩურჩულა.. სასმელი გადასცდა და კინაღამ დაიხრჩო ხველებით.
-იდიოტო! -ფეხზე წამოდგა. სააბაზანოში შევიდა კარების დასაკეტად შემობრუნდა და ვაიჰ.. კაცს აეკრა მკერდძე. ფეხით მიხურა ხის მასალა,ქალთან ერთად აეკრო მასზე. -რა გინ..-აი ის მონატრებული კოცნაც, ენა რომელიც საოცრად მოძრაოდა მის ბაგეებს შორის და მის არომატს რომ აფრქვევდა. მთელი სხეული დაეხორკლა, შიგნით კი ისეთი ცხელი ლავა ჩაეღვარა მთლიანად დაწვა ახვლეიანის შინაგანი ორგანოები.. ვნებიანად უკოციდა ჯაფარიძე ბაგეებს სათითაოდ.. ვერა ვერ სძლია გონებამ და გულმა აიძულა მკლავები შემოეხვია, თმაში შეუცურა ხელი და უფრო მიეკრა სხეულზე.. ქალის ამ რეაქციამ ღიმილი მოჰგვარა ჯაფარიძეს. წამებში გაახილა თვალები და ძლიერად ჰკრა ხელი..-მეორედ აღარ გაბ..-კიდევ არ დააცადა.. ასე თავხედურად უკვე მეორედ წაართვა კოცნა, სანამ დაგროვილი ჟანგბადი არ ამოეწურა ჯაფარიძეს მანამ არ აშორებდა ბაგეებს ქალის ლამაზ ტუჩებს..
-ვსო ეს მეყოფა.. ახლა სახე დაალაგე, საცვალი როგორმე მოაწერსიგე, ვგრძნო როგორი სველიც ხარ.-ეს ირონია მოკლედ ამ კაცის თანმხლებია..! -ისე გამოდი გარეთ! -შულზე აკოცა და აცახცახებული ქალი მარტო დატოვა სააბაზანოში.კიდე დიდი ხანი დაჰყო იქ და როგორც ინქა მოახერხა გარეთ გასვლა.. უკვე ის მომენტი იყო ნამცხარს ჭრიდნენ..
-ერთი.. ორი.. სამი..-ერთად თქვეს ცოლ-ქმარმა და დანით რომელიც ორივეს ეჭირა ტორტი გაჭრეს. ვარდისფერი კრრემის დანახვაზე კვილი დაიწყოო ჯიქიამ..
-გოგო.. გოგო... ხომ გითხარი გოგოათქო.. -ქმარს ჩამოეკიდა კისერზე და ლოყები დაუკოცნა..
-გილოცავ ჩემო გოგო, კიდევ ერთი ქალი შემოუერთდება ჩვენს საზოგადოეას..-დაქალმა ძლიერად მოხვია ხელები ..-ნაწნავებს რომ გავუკეთებ ხოლმე..-ხელები ერთმანეთში ახლართა საყვარლად..-ერთი-ორი წელი არაუშავრს დიდი განსხვავება არაა, მალე ჩემი პატარაც შემოუერთდება..-სიცილით თქვა ახვლედიანმა და სულ არ გახსენეია ხმამაღლა რომ წამოაყრანტალა.. „ჰაა.. რაოო? ბავშვიო?რას ბოდავს?“ ფიქრებმა ამოუტრიალეს გონება დიმიტრის..
-რამეს აპირებ და არ ვიცით? -გიომ ხმამაღლა გაიცინა და დიმიტრის მაგივრად დასვა კითხვა.
-რატომაც არა, ისეთ ასაკში ვარ შვილი რომ უნდა მყავდეს..
-ვაა ანუ ახალი სიძე შემოვა ჩვენს სამეგოროში?-კაცის კითხვვას ელენას სიცილი მოჰყვა და ამ კითხვაზე პასუხის გაცემა არ ისურვა ქალბატონმა.. „მე შენ გაჩვენებ როგორ უნდა ჩემი გაგიჟება.! ახვლედიანო შენი შვილის მამა მხოლოდ მე ვიქნები.!“სახე დაჭიმული იჯდა სავარძელში და ყავას სვავდა..
-დიმა ხომ არ მოიწყინე ძმაო..-გვერდით ერეკლე მიუჯდაა.
-არა.. ჩავფიქრდი უბრალოდ..
-რაღაც ისე უყურებ ელენას რამე ხდება? -ჩაიცინა.
-კი მგონი ხდება.!-ნაღვლიანმა დახედა მტევანში მოქცეულ ჭიქას. -შეიძლება არ გახსოვარ, თუ გახსოვს რამდენიმე წლის წინ ბარში იყავით ელენა რომ წავიყვანე...
-მოიცა მოიცაა. -ხელით გააჩუმა.-ის ტიპი შენ ხარ?? ნუ გამომა*ლევებ.. -გაიცინა.
-ჰოო ეგ ვარ.-ღრმად ამოისუნთქა.. -დანარჩენს სხვა დროს მოგიყვები.. იმ საღამოს ჩუმად გაიპარა ელენა რომ ისევ დიმიტრისთან ერთად არ წასულიყო.. სახლში შევიდა და კარები კარგად ჩაკეტა. დილით თემოს დაურეკა.. რა ცუდი გოგოა, ამ კაცის გრძნობები გამოიყენა და შვებულება აიღო ერთი კვირით.. სახლში ყოფნა უნდოდა წიგნების კითხვა და მშვიდი სიმღერის მოსმენა.. დილით ვარჯიშობდა სახლიდან გაუსვლელად.. საღამოს კი ფარდებით ჩააბნელედა ხოლმე სახლს და მშვიდი მუსიკის ფონზე კითხულობდა.. რამდენიმე დღე მშვიდად გაატარა მაგრამ ვინ აცადა.. ნაცნობი ნომრიდან ინტერნეტით ურეკავდნენ.
-რა გინდა?
-ახლა რეისზე ვარ, ჩემს უკან ორასი კაცია.. მათ სიცოცლეს საფრთხეში არ ჩავაგდებ. მარამ ისეთ რამეს გავაკეთებ რომ ყველაზე კარგ ვარიანტში სამსახურს და კარიერას დავკარგავ , ხოლო ცუდ ვარიანტში მთელი ცხოვრება ციხეში გავატარებ..-გატრუნული უსმენდა ჯაფარიძეს.- დაჯდომის დროს შტურვალს მხოლოდ რამდენიმე მილიმეტრით გადავწევ მარჯვნოვ ან მარცხნივ და დანარჩენი თავისით მოხდება.. კომპანიას მილიონოის ზარალში ჩავაგდებ.. ხალხს შევაშინებ და საკუთარ თავს დავიღუპავ.. -გაჩუმდა..-არ გეგონოს რომ ვხუმრობ. კაი სანამ ამ ყველაფრის მიზეზს გეტყვი მანამ პატარა ლეგენდას მოგიყვები.. ავტოპილოტზე მყავს ხოლმალდი და ორ საათიანი ფრენა მაქვს წინ.. მზად ხარ მომისმინო?
-გისმენ..-გაპარული ხმით თქვა..
-მშვენიერი..-სავარძელზე გადაწვა და მის გვერდით მჯდომ მეორე პილოტს თვალი ჩაუკრა.. -ზუსტად არ მახსოვს რომელი მხედართმთავარი იყო.. დალაქი ყავდა, ხოდა ეს ჯიგარი ცოტა მოლაპარაკე მასტი აღმოჩნდა..-თან ეღიმებოდა საუბრისდროს ქალის შეშინებული სუნთქვა რომ ესმოდა. -წაიბლატავა წარმოიდგინეთო ამხელა მმართვველი არისო, ლამის მთელი დედამიწის დაპყრობას აპირებს და მე მის ტავს მანდოსო, ერთი მარტივი მოძრაობა და გაქრებაო.. გაიგო ამ ჩვენმა მხედართმთავარმა და ეგრე არ უნდა ლაყბობაო, ყელი გამოჭრა მის დალაქს.. სადაც ეს გაიფიქრა გამკეთებელიც იქნებაო.. ხოდა რას მოვაყოლე ეს ამხელა ტექსტი.. -გაჩუმდა..-მთელი დღე მქონდა ამის მოსაფიქრებლად და დარწმუნებული იყავი გამკეთებელი ვარ.!
-რა გინდა დიმიტრი თქვი?-შეშინებული საუბრობდა..
-ხვალ ჩამოვალ, საღამოს მინდა შემხვდე, შენი გაცნობა მინდა.. -ენა ჩაუვარდა ახვლედიანს ამის მოსმენის შემდეგ..-გისმენ აბა რას მეტვი?
-კარგი რომ ჩამოხვალ დამირეკე და გნახავ.
-მშვენიერი, დროეით პატარავ.. კარგ საჩუქარსაც ჩამოგიტან პარიზიდან.. -გაეცინა და გათიშა..
-შენ სულ გამო*ლევდი ხო?-მეგობარმა სიცილით გამოხედა.. -რამე რომ მოხდეს და შავი ყუთი გახსნან ხვდები რა გელის?
-არაუშვარს, მის გარეშე ყოფნას ყველაფერი სჯობს.! -მკაცრად თქვა და მშვენიერ სანახაობას გახედა, ოციათას ფუთზე მზის ჩავლა სულ სხვანაირი სანახავი იყო. კმაყოფილი იყურებოდა სივრცეში და ქალის ფიქრებს არ იშორებდა თავიდან.
სახლში წინ დაუკან დადიოდა აღელვებული და დაქალს დეტალურად უყვებოდა დიმიტრის საუბრას..
-ვაუ.. რაღაც არამგონია მაგ შენ დიმიტრის მართო კარგი სექსისთვის უნდოდე!
-ნინი.!
-კაი რა იყო პატარა ბავშვი ხომ არ ხარ სიტყვა სექსი არ იცოდე..
-რა ვქნა? -მოწყვეტით დაეშვა საწოლზე..
-რა ქნაა? უნდა ასწიო ეგ ლამაზი დუნდულები, სექსუალურად ჩაიცვა.. დაა სრულიად გააგიჟო ისედაც გიჟი კაცი.. აი შენი დანახვისას ლაპარაკი კი არ მოუნდეს, მაშინვე მაგრად..
-არ დაამთავრო თორე გავთიშავ.. რას გიშვება ეგ კაცი სულ გაგრყვნა რაა.ფუუ..
-კაი ხო. მოკლედ ნახე კარადაში ყველაზე ლამაზი სამოსი და ისე წადი..
-ხოო.. ვაიმეე დღეს რა დამაძინებ.. ნეტა მშვიდობით ჩავიდეს და ჩამოვიდეს..
-როგორი ნერვიულლი ცოლი იქნები.-დასცინა ჯიქიამ. კიდე დიდიხანი იწუწუნა ახვლედიანმა მეგობართან და შემდეგ დასაძინებლად დაწვა.. მაგრამ წამითაც არ მოუხუჭავს თვალი, ან რა დააძინებდა.. მთელი ღამე უამრავი ქეისი განიხილა.. სხვადასხვანაირად ჩამოართვა გონებაში ხელი.. მოკლედ მთელი ღამე დიმიტრისთან ერთად რესტორანში გაატარა.. დილით უამრავი პროცედურა ჩაიტარა, საღამოს როგორც იქნა დაურეკა და შეხვედრის ადგილი უთხრა.. რესტორნის მძიმე, რკინი კარი შეაღო და დარაზში შევიდა. ტყავის მუხმალდე ქვედაბოლო ეცვა, გვერდით ოდნავ ჩახსნილი, თეთრი თბილი ზედით რომელიც მხრეზე მოშიშვმეული ჰქონდა და ლავიწებს მთლიანად აჩეს. დაინახა თუ არა ახვლედიანი ფეხზე წამოდგა, ვნებიანად გადაკოცნა და სკამი გამოუწია, ჯერ ქალი დაჯდა შემდეგ თვითონ დაიკავა მის წინ ადგილი..
-მოდი ჯერ შევუკვეთოთ..-თვალი ისევ ისე ჩაუკრა და სულ გააფითრა ეს ქალი. -აბა როგორ ხარ?-ვითომც არაფერი ისე კითხა და შეკვეთილი ღვონო ჯერ მის ჭიქაში ჩამოასხა მერე თავისი შეავსო.
-ნორმალურად, აქ შანტაჟით რომ არ მოგეყვანე.-გარემოს თვალი მოავლო და სისხლისფერი სითხე მოსვა.
-აბა ისე არ მთანხმდებოდი..
-მაგას მაინც არ გააკეთებდი.-ირონიული ღიმილით უთხრა.
-შენთავს ვფიცავარ გამკეთებელი ვიყავი.!-მკაცრად უთხრა და დაბნეულ ქალს თვალებში მიაჩერდა..-აქ ამისთვის არ მომიყვანიხარ, რომ ის გიმტკიცო რისი გამკეთეელი ვარ და რისი არა.! მინდა გაგიცნო.. გავიცნო შენი სული. სხეულს მშვენივრად ვიცნობ..-გაიცინა..
-და რა გაინტერესებს?
-ყველაფერი, ბავშვობიდან მოყოლებული დღევანდელის ჩათვლით..
-კაი რა ასე.. ვერ ვილაპარაკე ჩემ თავზე..
-მიდი მიდი ნუ გრცხვენია.. მშვიდად მომიყევი როგორი იყო პატარა ელენა.. -ისევ ისე გაიღიმა და თითებზე მოეფერა..
-პატარა ელენა?.. პატარა ელე 6 წლამდე მხიარული ბავშვი იყო. დედის და მამის ნებიერა კულულებიანი გოგო..-გახსენებისას იღიმოდა. -თან ძალიან ცელქი ვიყავი, სულ გადატყვავებული ავდიოდი სახლში, ხან მუხლი მქონდა გადაყვლეფილი ხანაც ხელები.. ბიჭეთან ერთად ვთამაშობდი მუდამ.. მერე ყველაფერი შეიცვალა.. მამას სამსახურის დაკარგვას მოჰყვა, ყველაფერი ცუდი რამაც აიძლა დედა საბერძნეთში წასულიყო..-მაინც ვერ თქვა.. ვერ გაბედა მამამისზე ცუდად ელაპარაკა.. რა ქნას მაინც მოქმედეს ძველი მამის არსეობა გონებაში..
-ახლა სადაა მამაშენი?-ინტერესით უყურებდა ქალის ემოციებს.
-არ ვიცი.. ცხრამეტი წლის ვიყავი სახლიდან რომ წამოვედი.. -სიტყვა გაუწყდა..
-კაი ახლა მომიყევი... მმ.. აი დაკვრა სად ისწავლე..
-დედა უკრავდა ხოლმე და მე იმდენად მომწონდა, სანამ არ ვისწავლე არ მოვისვენე..-გაეცინა..
-მაგიტომ გაქვს ასეთი ლამაზი თითები..-ხმადაბლა თქვა და თითები დაუკოცნა.. -მშვენიერი ხმა გაქვს, და მაშინ რომ მღეროდი გონება გათიშული ვიდექი და მხოლოდ შენი ხმა მესმოდა..
-დიმი აქ რატომ მომიყვანე? -აღელვებულმა ძლივს თქვა..
-მომენატრა შენს თვალებში დიდხანს ყურება.. აი გონების მიხედვით რომ იცვლის შენი ლამაზი თვალები ფერს.. აი შემი შეხების დროს რომ მწვანდება და ცუდი ფიქრების დროს ისევ მუქდება..
-მე ვერ გაპატიებ დიმი.. ჩვენ აღარ გვექნება ის ურთიერთობა. მაშინ მართლა პატარა ვიყავი და არ მადარდებდა მომავალი. ახლა კი სულ სხვა სიტუაციაა.. მე არ შემიძლია მხოლოდ საკუთარ მეზე ვიფიქრო.. ჩემს უკან დედა დგას.. გესმის? არ მინდა მას ეტკინოს.. ისედაც ჩემს გამო სადაა გადახვეწილი..
-და იქნებ მე არ მინდა ის ურთიერთობა რაც გვექონდა?
-დიმიტრი კაი რა.. ჩვენ მხოლოდ იმიტომ ვიზიდავთ ერთმანეთს რომ სექსი გვქონდა, თანაც სრულყოფილი..
-ჩემ მაგივრად ნუ ლაპარაკობ.!-სახე გაუმკაცრდა..
-გთხოვ მეორედ ასეთი ზარით არ დამირეკო.! და არ მაიძულო შენთან შეხვედრა.. -ფეხზე წამოდგა. მოსაცმელს დაავლო ხელი და გარეთ გავიდა..

***
გმარჯობათ ჩემო კარგებო.. დღეს ისე ცუდად ვიყავი არაფრის თავი არ მქონდა.. არანაირი მუზა არ მოიოდა ჩემს თავს.. მაგრამ ქმარი რომელიც ჭირში და ლხინში მიდგას ასე დამეხმარა და იდეები მომაწოდა., ხოდა მინდა გითხრათ რომ ეს თავი ჩემი დიმიტრის მოფიქრიბულია და იმედია მოგეწონებათ.. <3 აბა ველი შეფასებებს.. <3