სამყარო ტრიალებს,მაგრამ არა ჩემს ირგვლივ.

თითქოს ფილმში ან წიგნში ვიყო და მთავარი პერსონჟი ჩემგან მილიონობით კილომეტრით იყოს დაშორებული...

მიზეზები თუ რატოვ ვერ დავასრულებ ყველაფერს:
1. დედა
2. დედა
3. დედა
დიახ ის არის ჩემი ცხოვრების გაგრძელების მიზეზი

ფაქტები:

მამამ დიდი ხნის წინ მიგვატოვა.

დედა ჩემს გამო ბევრს შრომობს.

ზიზღი ჩემდამი ჯერ კიდევ პატარობიდან აქვს ხალხს
      მიზეზი: გარეგნობა,ხმა,ოჯახურო მდგომარეობა,ჩაცმულობა და თვითონ ჩემი პიროვნება

ნუ გაუბრაზდებით საკუთარ თავს მხოლოდ იმის გამო რომ სხვებს არ მოსწონხართ.
შენ ერთადერთი ხარ ვისაც უნდა უყვარდე

ვიცი რთილია,ეს არც მე გამომდის,მაგრამ იქნებ როდესმე შემიყვარდეს საკუთარი თავი?

სააბაზანოდან გამოვდივარ და პიჟამოს ვიცმევ(მიუხედავად იმისა რომ დღის 12 საათია) ოთახის კარზე კაკუნია,შემდეგ დედაჩემის მშვიდი ხმა მესმის
-საყვარელო შეიძლება?
-რათქმაუნდა- ვპასუხობ და საწოლზე ვჯდები. დედა ოთახში მაღალ ბიჭთან ერთად შემოდის,ქერა გვერდებზე დაბალზე შეჭრილი თმები ჰქონდა და იღიმოდა,ღიმილის დროს ლოყები ეჩხვლიტებოდა
-საყვარელო ეს ნამჯუნია- ამბობს დედა და ბიჭისკენ მიმანიშნებს
-რა ხდება?- ფეხზე წამოვდექი,მათან მივედი და ხელი გავუწოდე
-ნამჯუნ,ეს ჩემი შვილი ჯინია- ამბობს მხიარულად დედა. ნამჯუნი ხელს მართმევს და ახლა მისი ერთი შეხედვით საყვარელი ღიმილი ეშმაკურ გამოხრდვად გადაიქცა
-სასიამოვნა თქვენი გაცნობა ჯინ-თქვა ბოხი,ხრიწიანი ხმით
-ჩემთვისაც...
-საყვარელო ის ცოტახნით ჩვენთან დარჩება
-რაა?!-გავიკვირვე
-ჰო,ცოტახნით...-უხერხულად ჩაიცინა- შენთან ერთად ივლის სკოლაში და თუ გარემოს შეეგუება აქ გადმოვა საცხოვრებლად
-აქ? ჩვენთან სახლში?
-არა,ბოდიშს გიხდით თუ შეგაწუხებთ. სიტუაციას გავარკვევ თუ არა ჩემი მშობლები აქ სახლს იყიდიან - "სახლს ყიდულობენ და ბინა ვერ უქირავებიათ 1 კვირით თან ისე საშიშად მიყურებს..." გაიფიქრა ჯინმა და დაჟრუალა როცა მისკენ გაიხედა
-კარგი ეგ არაფერია დედაშენს მე თვითონ ვთხოვე მოსულიყავი-თქვა დედამ და თვალი ჩამიკრა
-დიახ
-დღეს ჯინთან მოგიწევს დაძინება რადგამ მეორე ოთახი ძალიანა არეული
-კარგით,მე პრობლემა არ მაქ თუ ჯინს არ აქვს პრობლმეა
-არა შეგიძლია დარჩე...- ვთქვი,მაგრამ ვოცნებობდი ჩემი ოთახიდან გასულიყო... რატომ გამოიყურება ასე საშიშად?!
-კარგი ნამჯუნ შეგიძლია აქ დარჩე ცოტახნით. მე მანამდე საკვების გაკეთებას დავასრულებ
-დიახ მემ-უთხა და ისევ ისე საყვარლად გაიღიმა. დედაჩემი ოთახიდან გავიდა.

მიყურებს.
ისევ მიყურებს.
იღიმის.

-საყვარელი პიჟამა გაცვია-მის ხმაზე მთელი სხეული მიკანკალებს
-მმადლობა...-აღელვებული ვამბობ და სხვა მხარეს ვიყურები

ისევ მიყურებს.
ჩემი მთელი სხეული დათვალიერა.

-ისე ალბათ იმ ვიდეოში წესიერად რომ ყოფილიყავი გამოჩენილი შენ ხმას არც დააკვირდებოდნენ - თქვა და მიუხედავად იმისა რომ არ ვუყურებდი ვხვდებოდი როგორ ბოროტულად იღიმოდა.
-არ ვიცოდი რო მიღებდნენ...- ვთქვი ჩურჩულით და საწოლში ჩავწექი
-ჯერ ადრე არ არის ძილისთვის?
-არა,ახლა კი თუ შეიძლება მომეცი ძილის უფლება!-მკაცრად ვუთხარი და თვალები დავხუჭე,ძილს არ ვაპირებდი უბრალოდ მასთან საუბარი არ მინდოდა. არაფერი უთქვამს ჩემს წინ დაჯდა.

მიყურებს.

ნეტა რა დაინახა ასეთი ჩემს სახეზე? 5 წუთი განაგრძობდა ჩემს ყურებას და თითქოს უსასრულოდ გაიწელა. წამოდგა და ოთახიდან გასვლისას მითხრა

-შეგიძლია მძინარედ არ მოიჩვენო თავი