გული ცემდა, ბიძგებს სხეულს გადაცემდა,
თავბრუსხვევით თვალებს ირგვლივ აცეცებდა
სამყარო ხომ უსასრულო ძილით თვლემდა,
ტვინი ფიქრებს მოგონების წიგნში წერდა.
სული სხვაგან გახიზნული დადიოდა,
სისხლი ვენებს უსასრულოდ გადიოდა,
ტვინი ითმენს სხეულისთვის უსულობას,
ვეღარ იტანს ემოცია უგულობას.
დაბრუნება სამყაროში არ უნდოდა,
ამ ყველაფერს ჰედონიზმი უძღვოდა
ბოლოს ასე ფიქრიანმა ჩაიძინა,
დილას მიხვდა გუშინ თუ რა ჩაიდინა ...