გარეთ გასულმა შვებით ამოისუნთქა და სანამ კიდევ ერთ ნაბიჯს გადადგამდა მკლავში ძლიერი ხელი იგრძნო, დიმიტრიმ შემოაბრუნდა..
-გაქცევა გამოსავალი არაა. მე შენთან სალაპარაკოდ მოვედი და არ გაადგამ ფეხს მანამ სანამ მე საუბარს ბოლომდე არ დავამთავრებ..-კუპრივით შავი თვალები მთვარის შუქზე უბზინავდა..მანქანისკენ წაიყვანა.
-არ მინდა მე ლაპარაკი.-გაიბრძოლა ახვლედიანმა.
-ჩაჯექი დროზე.!-კბილებში გამოსცრა და კარებთან დადგა.. თვალები გადაატრიალა ელენამ და ავტომობილში ადგილი დაიკავა. ხმაურით მიხურა კარები და მოუარა.. ნაცნობ გზას დაადგა ჯაფარიძე.
-ისევ იქ მივდივართ?-ლამპიონეით განათბბულ ქუჩას გახედა..
-ხო ის ადგილი შენზე კაარგად მოქმენდებს.! -ირონიულად აათამაშა ტუჩის კუთხე.. „აი განახებ რაც მოქმედებს ჩემზე.“მკაცრად თქვა და ერთ წერტილს მიაშტერდა.. მალე ნაცნობ პატარა სახლთან გაჩერდა ავტომობილი. კვლად პირველი გადმოვიდა და სახლის ჭიშკარი ისე შეაღო თითქოს საკუთარი ყოფილიყო.. თამამად მიაბიჯებდა ეზოში და სრულიად შეცვლილ გარემოს აკვირდებოდა.. ყველაფი სხვანაირი დახვდა, მოვლილი ეზო, ახლად შეღებილი სახლის კედლები..
-შემოდი..-სახლის კარებთან გაჩერებულმა დიმიტრიმ გამოარკვია ახვლედიანი და სახლში შეუძღვა..
-გაგირემონტებია აქაურობა.. ლამაზია.-მყუდრო სახლის ყოველ დეტალს აკვირდებოდა. ბუხარიც ახალი გაკეთებული იყო..
-აქ ვცხოვრობ და.. ყავას ან ჩაის ხომ არ დალევ? წინაზე ვერ შემოგთავაზე.
-ჩაის დავლევ..-ქურთუკი საკიდზე დაკიდა, ფეხზე გაიხადა და ფეხშიშველი შევიდა სამზარეულოში..-მერე აქედან არ გიჭირს სიარული აეროპორტში.?
-არაა, მოკლე გზები ვიცი.. -წყლით აავსო მადუღარა და ლოდინში კარადას მიეყრდნო.. -დღეს აქ დავრჩეთ, ან სულ.! -ბოლო სიტყვა უნდოდა უფრო ხმადაბლა და თავისთვის ეთქვა მაგრამ...
-დღეს დავრჩეთ..-თავისთვის ჩაილაპარაკა და მისაღბში გავიდა.. -არ გინდა რამე ზედა მათხოვო? არაკომფორტულად ვარ..
-მეორეზე ადი და პირველივე ოთახიი ჩემია. შენით აარჩიე..-შორიდან ესაუბრეოდა.. ქალმაც მშვიდად აირბინა კიბეები და მითითებულ ოთახში შევიდა. ოთახი ნაცრისფერ ფერში იყო გაკეთებული, თეთრი ავეჯით.. სარკესთან სუნამოეი ეწყო, სათითაოდ ყველა დასუნა და ესიამოვნა ჯაფარიძეს სურნელი.. იქვე სპეციალურ საკიდზე ფორმა ჰქონდა მოთავსებული. კარადას მიუახლოვდა და გამოაღო.
-როგორი მოწესრიგებულია..-გაეღიმა და ხელი მის მაისურებს გადაუსვაა, თბილი ჯაკეტი გამოიღო, კარების დაკეტვას აპირედა თვალში სურატები რომ მოხვდა ტანსაცმლის ქვემოდან ერთი გამოძვრენოდა.. ნაჭერი აწია და დასტა გამოიღო სადაც ყველგან თავისი თავი დაინახა. გაოცებულმა დაათალიერა სურათები და ისევ ადგილას დააბრუნდა, შიშველ ტანზე მოიცვა კაცის გრძელი ჯაკეტი და ისე ჩავიდა დაბლა..
-რატომ მიყურებ ეგრე?-მაგიდაზე ორი ფინჯანი დადო და სავარძელში ჩაჯდა.. -აა გასაგებია. სურათებს ნახავდი..-გაეცინაა.-არ მკითხავ არაფერს?
-რა საჭიროა, ყველაფერს ვხვდები უკვე.. -გაიცინა და ცხელი ფინჯანი ხელებს შორის მოიქცია.. -გისმენ სალაპარაკოდ არ მომიყვანე აქ?!
-არ მინდა ასე ვიყოთ.!
-ასე როგორ?
-შორს.. ერთმანეთისგან შორს.!
-აბა რა გინდა ისევ საყვარლები ვიყოთ?
-ასე ნუ მელაპარაკები.!-შუბლი შეკრა ჯაფარიძემ.. -მე ეგ არ მითქვამს და ნუ მაწყვეტინე ლაპარაკს..-ღრმად ამოისუნთქა. -გავაგრძელო? მოკლედ ელენა რაღაც მჭირს.. ჯანდაბა.. აი ვერ ვხსნი რაა.-ფეხზე წამოდგა და თავზე ხელი გადაისვა, ერთ ხანს ბუხართანდ იდგა და ცეცხლს მიშტერებოდა.. -მოკლედ შენს გარდა ვერავიზე ვფიქრო.. -სწრაფად შემობრუნდა ელენასკენ და ფეხებ აკეცილ ქალს მიაშტერდა გაოცებული თვალებით რომ უმზერდა.. -ხო აი ასე აქ ხარ გამჯდარი ფესვებიც გაიდგი და ვერ გიშორებ.!-მკაცრად და აღელვებით საუბრობდა, თან საფეთქელზე მიიდო საჩვენებელი თითი. ახლა შეამჩნია ახვლედიანმა ხელებზე ძარღვები როგორ დაჭიმვოდა.. -ამხელა კაცი სულ გადამრია და რომ ვუკვირდები შენს გამო შეიძლება 16 წლის ბიჭივით მოვიქცე.. ელენა არ ვიცი რა მოვუხერხო ამ გრძნობას.. გულს მიღრღნის, შენ აი აქ რომ ხარ ასე ახლოს და არ შემძლია ისე შეგეხო როგორც მინდა, მგეფერო ეგ ლამაზი ტუჩები დაგიკოცნო.. ამის უფლება რომ არ მაქვს შიგნიდან ვინგრევი გესმის?! -ახლა უკვე მის ფეხებთან იყო ჩამუხლილი და ქვევიდან უყურედა ქალს.. -მიშველე რამე რაა..-მუხლებზე დაადო თავი და დადუმდა.. ახვლედიანი ჯერ გახელებული იჯდა, შემდეგ გონს მოსულმა თმებში შეუცურა ხელები და თავზე ნაზად მოეფერა..
-დიმი მე არ შემიძლია..-მეხივით გაისმა ქალის ნაზი ხმა.. -მე ოჯახი მინდა მომავალში მყავდეს, შვილი მანც.. ხვდები რატომ არ მექნება შენთან ურთიერთობა? ამით იმხელა კედელს ავაშენებ რომ მთელი ცხოვრება ვინანებ.-ამღვრეულ თვალებს უყურებდა დიმიტრი და ეს ნათქვამი ოდნავადაც არ ადარდებდა..
-მერე, მე ახლა რა გითხარი? გოგო საერთოდ არ მისმენდი?-სიცილნარევი ხმით უთხრა..
-ვერ გავიგე?-უარესად დაიბნა ახვლედიანი..
-ელენა, არ მინდა მხოლოდ რამდეიმე საათი გხედავდე.. არ მინდა მხოლოდ ჩემი სექს პარტნიორი იყო.. მინდა მთელი ცხოვრება ჩემს გვერდით იყო, მიმშვენებდე გვერდს ყველგან და ყოველთვის.. სახლში რეისიდან მოსულს მხვდებოდე და მუდამ ასეთი მწვანე, აჭყვიალებული თვალებით მიღიმოდე.. ელე ნუ ტირი.. მე შენ სიყვარულზე მეტს გთავაზო.. მე შენ არ მიყვარხარ.. შეუძლებელია პოეტები და ის მცოდნე ხალხი ამ სიყვარულზე საუბრობდნენ..მე სულ სხვანაირ გრძნობას ვგრძნო.. აი როგორ აგიხსნა.. ფუ ამის..-ფეხზე წამოიჭრა, ქალიც მიჰყვა..
-დიმი.. რა გინდა მითხრა რომ..
-ხოო მინდა ერთად ვიცხოვროთ, მინდა სულ ჩემი იყო.! -ხელები წელზე მოხვია..
-არ მჯერა.-სიცილი აუტყდა.. უცებ წაეტანა სასურველ ბაგეებს და დაუკოცნაა.-სეიგი მე და შენ..-ქვედა ტუჩი კილებს შორის მოიქცია..
-ხოო შენ და მეე..-ვნეიანად დაეთანხმა და ხელში აიტაცა სუსტი სხეული.. კოცნით შევიდნენ საძინებელში და ისედაც ნახევრად შიშველი ქალი მთლიანად გაშიშვლა, ფრთხილად დააწვინა რბილ მატერიაზე და ზევიდან დააცქერდა. ნაზად უკოცნიდა ერთმანეთის მონაცვლეობით რბილ ბაგეებს დიმიტრი და აუხსნელ, გამოუცდელ გრძნობას განიცდიდა.. მისში შესულმა, გამოუცდელი ბიჭივით დაიწყო ცახცახი და საოცრად ამაღელვებელი ბგერები გამოსცა, მთელი სხეულში ტაომ დაუარა.. ნელი მოძრაობით იხანგრძლივებდა სიამოვნებას. ერთ ხელით დაყრდნობილიყო საწოლს და მშვენიერ ქალს დაჰყურებდა მის ბიძგებზე როგორ მოძრაობდა საშინლად გემრიელი მკერდი. ხუთი წლის განმავნოლაში ყოველ ღამე წარმოდგენილე სცენები რეალობად ექცა ორივეს და ბედნიერედ აგრძელებდნენ სხეულების შესწავლას, კაცის დაკუნთულ ტანს ხელებით ეხებოდა ახვლედიანი და გრძნობდა როგორ უხურდა მთელი სხეული. წამოიწია კაცის კუნთიან მხარს კილები ჩაასო და ზენიტში მისულმა ძლიერად უკბინა. ფეხები თეძოებზე ჰქონდა შემოხვეული და ცდილობდა მთელი ტანით აკრულიყო, უფრო მეად შეეგრძნო ჯაფარიძის კანის სიმხურვალე. მზად იყო იმ ცეცხლში დამწვარიყო რომელიც ამ ორ ადამიანში ერთდროულად გიზგიზედა.. მთელ ოთახში ქალის ვნებიანი კვნესა ისმოდა შიგადაშიგ კაციც უერთდებოდა და ორივე ერთად მიიწევდნენ სიამოვნების მწვერვალამდე.. დილით მოშიშვლებულ ნეკნებზე ცხელი ბაგეები იგრძნო ახვლედიანმა, გაეღიმა და ძილი შეიბრუნა.
-პატარავ, ნინი გირეკავს.-უკოცნიდა დაბუშტულ ბაგეებს და სახეზე ეფერებოდა.. -ელა გაახილე თვალები. პატარავ.-ნელ-ნელა ტონს აუწია და გოგონამაც თვალები გაახილა.
-ჰოო..-თვალები მოიფშვნიტა და თმები სახიდან გადაიწია..
-ნინი გირეკავს.-ტელეფონი მოაწოდა.. -მე აბაზანაში ვიქნები.
-დილამშვიდობისა ნინი..
-რა ნასიამოვნები ხმა გაქვს? გუშინ კარგად იკვნესე ხოო..-სიცილი აუტყდა ჯიქიას..
-დიახაც.!-არც იუარაა..
-მიხარია თქვენი ამბავი.. გამიხარდა დიმიტრიმ რომ მიპასუხა, რაო გუშინ?
-ახლა არ მომაყოლო რა.. გთხოვ რომ გნახავ გპირდები დაწვრილებით მოგიყვები.. -გაეცინა და ფარდა გადაწია.-წავედი ნინი დღეს საღამოს შეიძლება გნახო..
-თუ გამოგიშვა.. პაკა.-დაემშვიდობა, ოთახი მიალაგა და დაბლა ჩავიდა მადუღარა ჩართო. ისევ ჯაფარიძის მაისურში გამოწყობილი დატანტალებდა და ბუხარზე შემოწყობილ სურათებს ათვალიერებდა..
-ქეთოს მოენატრე ძაან.-მშვიდი ხმით თქვა დემეტრემ და უკნიდან მიეხუტა.
-მეც ძალიან მომენატრა, მერე ერთ დღეს ავალ და ვნახავ..
-ავალთ. მე და შენ ერთად ავალთ..-უღიმოდა მასზე ორი თავით დაბალ ქალს..
-არ მჯერა, ძალიან ბედნიერი ვარ.. ახლა აქ შენს გვერდით რომ ვარ. თან მიჭირს გააზრება..
-ნელ-ნელა გაიაზრებ. ყველაფერი კარგად იქნება.. მთავარია შენ იყო ჩემთან..-შუბლზე მიაკრა ტუჩები..-წამო რამე მოვამზადოთ ძალიან მშია..-წინ გაუშვა ქალი და საჯდომზე მოსცხო..მთელი დილა სიცილში გაატარეს. ასე გვერდიგვერდ ისხდნენ და იხსენედნენ ბავშვობას.. სულ ვერ წარმოედგინა ასეთი მხიარული თუ იქნებოდა ჯაფარიძე, მუდამ სერიოზული სახის უკან თურმე ძალიან მხიარული ბიჭი იმალებოდაა. განაბული იჯდა ახვლედიანი და უსმენდა.. საღამოს თბილისში დარუნდნენ და მაშინვე ერეკლეს და ჯიქიას ესტუმრნენ.
-აი ამაზე მეტად რამე თუ გამახარედა ახლა რაა.-კარები ეკემ გააღო. ხელ გაშილი შეხვდა ორ ადამიანს..-შემოდით.. ჯერ ელენა ჩაკოცნა მერე დიმიტრის მიადგა და „ოხ შე მაიმუნო“ს მზერით უყურებდა.
-ჩემი გაერილი გოგო..-სავარძელზე მჯომ ნინის მუახლოვდა ჯერ ლოყები დაუკოცნა შემდეგ მუცელი.. ასე მხიარულად გაატარეს ის საღამო.. სასიამოვნოდ გაოცეული იყო დიმიტრის ასეთი ცვლილებით. კაცს პირველად ხედავდა მეგობრულ წრეში და არ ეჯერა რომ ის მკაცრი კაცი იყო „ბოროტი კაცი!“
-დღეს დარჩი ჩემთან.!-სადარაზოსთან მუსილემა ელენამ მუდარით გახედა.
-არა პატარავ ვერ დავრჩები დილით რეისი მაქვს და აქედან ჯერ სახლში მომიწევს გავლა და მერე აეროპორტშ და გამეწელება გზა ძაან. მიდი აირბინე.. -ცხვირზე დაკრა თითი..
-ჭკვიანად მაშინ, სახლშ რომ მიხვალ მომწერე.. -მისკენ დაიხარა და მსხვილი ბაგეები დაუკოცნა.. სირბილით ავიდა სახლშ და კარები მიკეტა.. ღიმილით დადიოდა სახლში ღიღინებდა..
-არ მჯერა. ასე მარტივად მოხდა ყველაფერი? ცრემლების ღვრის გარეშე? -მხრები აიჩეჩა და სააბაზანოში წყალი მოუშვა. სითხე ჩაასხა ასაქაფებლად და ქაფიან წყალში ჩაწვა.. თვალებ დახუჭულს ეღიმეოდა.. გონეაში წინა ღამო ამოუტივტივდა, დიმიტრის სიტყვეი და ის ვნებიანი თვალები ასე რომ ურევდა თავ-გზას ქალს.
აი სახლშიც შემოაღწია საახალწლო განწყობამ, თილი სვიერით რთავდა ნაძვის ხეს, ნაცრისფერი და ლურჯი სათამაშოებით..
-ლამაზია ხო?-ხელები თეძოეზე დაიწუო ახვლედნიამა და სავარძელში მოკალათებული ტანს ზემოთ შიშველ ჯაფარიძეს გახედა..
-ძალიან.-ტუჩების ცმაცუნით უთხრა..
-დიმი არც შეგიხედავს დაა.-გაბრაზდა ელენა..
-აქამდეც ხომ გითხარი რომ ლამაზი ფეხები გაქვს.! -გაეღიმა და ენის წვერი ტუჩებზე გადაისვა..
-ფუუ რა გარყვნილი კაცი ხარ.! -ხელი აიქნია და სამზარეულოში გავიდა.. -სად ხვდები ახალ წელს?
-მე და შენ ჩემებთან ვხვდებით.!-წარბები ზევით აზიდა ელენამ..
-ჰა?
-ჰო რა იყო.. ხომ უნდა გაიცნო ჩემები.-მხრით იყო მიყრდნობილი კედელზე და უღიმოდა.
-კაი რაა, უხერხულია..
-უხერხული იცი რა არის?0მიახლოვდა ელენას და ხელები წელზე შემოხვია, ზევიდნ დახედა.
-რა??
-აქამდე რომ არ გიცნობენ..-ბევრი წუწუნის შემდეგ მაინც მოახერხა და ჯაფარიძემ დაითანხმა ახვლედიანი.! განსაკუთრებულად ემზადებოდა ჯაფარიძის მშობლეის გასაცნობად.. სარკის წინ იდგა და უამრავჯერ გაირეპეტიცია, როგორ უნდა გაეღიმა ქალბატონი თამარისთვის.!
„რა განარვიულებს, რა გაქვს დასაწუნი ქალო.!“შემოუძახა თავს და თეთრი ლამაზი კაბით გავიდა სახლიდან. ჯაფარიძეების სამფლობელოსთან შეხვდნენ ერთნამეთს, დაამშვიდა საცოლე და წელზე ნაზად შეუცურა ხელი.
-ვაიმე დიმი ალბათ გული გამისკდება..
-რა სასაცილო ხარ პატარავ.! რა განერვიულებს, თან თაკოს და ქეთოს უკვე იცნობ.
-ხო მაგრამ დედაშენს რომ არ მოვეწონო?
-მე და დედას ერთნაირი გემოვნება გგვაქვს ამიტომ მოეწონები.-შულზე აკოცა და კარზე ზარი დარეკა.. ღრმად ჩაისუნთქა და აკანკალებული ხელები ერთმანეთში გადახლართა..
-დიმიი, ელა შემოდით.-თაკომ გააღო კარები, საერთოდ არ იყო გაუცებული ელენა ახვლედიანის ნახვისას. „ალათ უკვე უთხრა ჩვენზე.“ გონებაში გაუელვა და მომღიმარ „მულს გადაეხვია..
-ელა მას..-წკრიალა ხმით დაუძახა უკვე კარგად წამოზრდილმა ქეთომ და მოეხვია..
-ვაიმე ქეთა როგორ გარდიხარ, ჩემო პატარაა.. ვაიმე რა მალე გადის დრო.-ეხუტეოდა და გულწრფელად უხაროდა მათი ნახვა..
-შევიდეთ.-დინჯი ნაბიჯით გაემართა მისაღეისკენ.. ოთაში დიდი ნაძვისხე იდგა, გარშემო უამრავი საჩუქრით. მაგიდასთან ლამაზი მაღალი ქალი იდგა შევსებული მაგრამ არა მსუქანი.. ლამაზი ნაკვთები პატარა ცხვირი და ყავისფერი მხრებამდე თმები გაეშალა..
-დედა გაიცანი ელენა, ჩემი საცოლე..-დაანება თავი მაიდის გაშლას და ღიმილით გაემართა წყვილისკენ.
-სასიამოვნოა საყვარელო..-გაუღიმა თბილად და მოეხვია..
-ჩემთვისაც ქალბატონო თამარ.
-ვაი რა საყვარელია. რაის ქალბატონო გოგოო, შენი ტოლა ვარ..-გაიხუმრა და მოსაცმელი გამართვა.-როგორც საკუთარ სახლში ისე იგრძენი თავი..
-მადლობა.- მორიდეულად იყო მაინც ახვლედიანი, ხან ქეთოს ელაპარაკებოდა ხანაც თაკოს.. ოჯახის უფროსი მოგგვიანებით შეუერთდა, 50 წელს მიღწეული შევერცხლილი თმით და დიმიტრისეული ნაკვთებით.. მამაკაცები გარეთ აივანზე საურობდნენ, მიხეილს თითებს შორის სიგარეტი მოექცია და ნაფაზს ძლლიერად ურტყავდა, ემოციებით ესაურეოდა უმცროსი ჯაფარიძე მამას, ხელები ჯიეეში ჩაეწყო და ტანის რხევით ემჩნეოდა როდის იძაეოდა.. ახალ წელს შეხვდნენ, სასიამოვნო დრო გაატარეს ფოიერვერკიც გაუშვეს და საჩუქრებიც გახსნენ. დამშვიდობების დროს თბილად მოეხვია თამარი ახვლედიანს..
-ჩვენი ოჯახის საპატიო სტუმარი ხარ, იმედი მაქვს მალე წევრი გახდები.. ჩემი შვილი შენს გვერდით ბედნიერია და ძალიან მახარებს ეს..
დღეებს ასე თილად ატარედნენ, ოფისში დადიოდა ახვლედიანი ისევ მკაცრი მიმიკებით მაგრამ თვალები უბრწყინავდა, თალაკვაძეს არ გამოპარვია ქალის ასეთი ცვლილეა, გული დაწყდა.გულის სიღრმეში მაინც ჰქონდა იმედი..
-ელენა რაღაც შეიცვალა შენს ცხოვრებაში ხო ასეა?-სამუშაო საათების დასრულების შემდეგ ერთად გამოვიდნენ ოფისიდან..
-კი. ყველაფერი კარგისკენ.! -თბილად გაიღიმა..
-ძალიან კარგი, შენნაირი ქალი ბედნიერების მეტს არაფერს იმსახურებს.! -დაემშვიდობა და გაუყვა გზას.. ნამდვილად ბედნიერი იყო, რაღა უნდოდა ცხოვრებისგან, ჰქანდა საყვარელი კაცი გვერდით, სასურველი სამსახური.
-ხვალ დედა ჩამოდის.-სიჩუმე დაარღვია ელენამ, მამაკაცის შიშველ მკერდზე ედო თავი და ტანზე დახატულ ფენიქს თითეით ხაზავდა.
-ძალიან კარგია, გავიცნობ..
-იცი სჯობს, ჯერ დრო მომცე, დაველაპარაკები.-თავი ასწია და წარბ აწეულ კაცს შეხედა.
-მაგისთვის დრო რად გინდა, ხვალ დაჯექი და დაელაპარაკე.
-ნუ ბრაზდები რაა. დაველაპარაკები..
-ანუ, ჩემთანაც ვერ დარჩები?! -წამოდგა და საცვალი ამოიცვა..
-კაი რა დიმი,რაზე ბრაზობ?-შიშველ სხეულზე მოიცვა ხალათი და უკან გაჰყვა კაცს..
-არაფერზე. მოკლედ სამი დღე გაქვს იმისთვის რომ ნინოს დაელაპარაკო.! თორე მერე მე მოვალ და მეთვითონ გავეცნობი..-წყლის ჭიქა აიღო და სასმელი ერთი მოყუდეით გამოცალა.. -მიდი რამე ფილმი მოძებნე ვუყუროთ.. „ბატიბუტი“ ჩემზეა..
-ჩავიცავ და..
-არაა, ეგრე იყავი.!-საღამო მშვიდად გაატარეს, საშობაო ფილმს უყურეს.. მეორე დღეს ნინო დაბრუნდა სამშობლოში, მონატრებულ დედას ისე ძლიერად ეხუტეოდა ლამის ყველა ძვალი დაუტეხა.. სახლშ მივიდნენ მოასვენა იმ დღეს ქალი და მეორე დღიდან დაიწყეს სეირნობა, ქალაქი დაათვალიერებინა, ამდენი წელია არ უნახავს მშობლიური ქალაქი. ქალაქში დასეირნობდნენ დედა-შვილი. მყუდრო რესტორანში შევიდნენ, მალევე ფეხთ დიმიტრი მიყვა, უნდა გენახათ, ელენას გაფართოებული თვალები, ასე უცებ რომ მივიდა და გაეცნო როგორც მომავალი სიძე. ნინომაც თბილად მიიღო კაცი, დაუმეგოდა კიდეც..

ხანდახან საერთოდ არაა სიტყვები საჭირო რომ მიხვდე, ორ ადამიანს რამხელა გრძნობა აკავშირებს ერთმანეთთან...თვალები ხომ სულის სარკეა, მასში იკითხება ყველა გრძნობა.! რო უნდა გენახათ ეს ორი ადამიანი ერთმანეთს როგორ უყურებდნენ.. მათი თვალები, გული და სხეული ღვთიურ გრძნობას იტევდა, ნამდვილს და წმინდას.. მერე რა რომ არცერთს არ უთქვამს „მიყვარხარ!“ . ერთმანეთის თვალებში იძირეოდნენ და გაურკვეველ სამყაროში თავით ეშვებოდნენ.! ელენას სხეულს მუდამ ასდიოდა მათი ვნების სურნელი. დიმიტრიც ყოველთვის გრძნოდა.. გამჯდარი ჰქონდა სხეულში ეს სურნელიი და მუდამ თან დაატარებდა.. ორ სხეულში დანთებული ცეცხი მთელი ცხოვრების მანძილზე გიზგიზებდა და ოდნავად არ განელებულა.! რათქმაუნდა იყო სირთულეები, ინტრიგებიც და ბევრი ცრემლიანი ღამეები მაგრამ ცხოვრება ხომ სულაც არაა მარტივი?!ყოველი უკან ჩამოტოვებული სირთულეს აუცილებლად მოსდევდა ბედნიერეც. ცხოვრების ყოველ საფეხურზე ძლიერად დგებოდნენ და ბოლოს ერთად მიაღწიეს მწვერვალს.!

****
ბოდიშით ასე მალე დასრულებისთვის.. არ ვაპირებდი მაგრამ მომიწია დამესრულებინა.ვერც ჩასწორებას ვახერხებ.. საშინელმა ვირუსმა დამამარცხა და ჩემი მუზა არც კი მიახლოვდება.. იმმის გამო რომ ძალიან ელოდით ამ თავს გადავწყვიტე დამედო და დამესრულებინა, თან მალე გამოცდებიც იწყება და მოკლედ ყველა უედურება ერთად დამატყდა თავს.. იმედია მაპატიებთ.<3 არ გამიბრაზდეთ თუ ისეთ ისტორია არ გამოვიდა როგორსაც ელოდით.. არც მე მინდოდა ასეთი გამოსულიყოო. მოკლედ ერთ თვეში დაგიბრუნდებით, გამოცდების დასრულეის თანავე.. ძალიან მიყვარხართ ყვველა ჩემი მკითხველი და გამიხარდება თუ კვლავ გააგრძელეთ ჩემი ისტორიების კითხვას... აბა დროებით და მაინც ველი შეფასებეს.. <3 კიდევ ერთხელ მაპატიეთ ასეთი დასასრულისვის..