_სანატრელი ხუთი საათიც მოდიოდა..ილია ნერვიულობდა...წინდაუკან დადიოდა ოთახში და ხმამაღლა გამოთქვამდა წინადადებებს რაც ნინასთვის უნდა ეთქვა...მალე ნინას შეტყობინებაც მიიღოო -გელოდები, პარკში ვარ..მარიანას ჩაეხუტა და წავიდა...
-ქალბატონი ნინა როგორ ვიკითხო?
-არმცალია შენთან ყბედობისთვის....საქმეზე გადადი...
-ოქეიი...მოკლედ..დამიმტკიცე რომ შენიდა მძიმედაა..
-ოჰოო კიდევ რა გნებავთ? მე გითხარი ჩემი სათქმელი..
-რას გულისხმობთ?
_ნელნელა იძაბებოდა ნინა...ცოტახანში იფეთქებდა...
-იმას ვგულისხმობ რომ ნია და გიორგი ერთად ვერ იქნება...გიორგი სოფიას ეკუთვნის...
-ჰოო? იმ ნაბი*ვარს რომ მისდევდა საზღვარგარეთ მაშინაც გიორგისი იყო?
-მოკეტე...რაუფლება გაქვს ჩემდაზე ასე ილაპარაკო...
-მეც იგივეს თქმა მინდა...არა არა ერთი მითხარი ვინ ჩემი ფეხები ხარ რომ ამხელა ამბიციებით ამდენი წლის მერე მოდიხარ...
-მოთბინება მეწურება..შენ მასე ვერ დამელაპარაკები...კაი ზაზასთვის ისეთი ისტორია მაქვს შეთხზული რომ ჩათვალე მისი სიკვდილი შენს კისერზეა..
-ბო*ისგან არაფერი მიკვირს... _ჩაილაპარაკა...
-უკაცრავად?მაგ სიტყვებს და მაგ საქციელს განანებ შე ნაგაო...
_დარტყმას აპირებდა მაგრამ ილიამ ხელი ჰაერში გაუჩერა...
-როგორ გგონია შენისთანა საბრალო რამეს დამაკლებ? თან იცი გიორგიმ რომ ეს გაიგოს შენს სოფიას რას უზავს? ნაადრევად მიახრჩობს...
-კარგი გეგონოს ასე...მე მაინც მივალ გიორგისთან და ისეთ ისტორიას მოვყვები ის პელენწუკა ნია მაშინვე გააგდებს თავისი ცხოვრებიდან...
-ვაი ვაი ვაი...ნიაზე იცი რამე საერთოდ?
-რაშენი საქმეა?
-გაგანადგურებს...გაგთელავს..სიცოცხლეს გაგიმწარებს..უბრალოდ იცოდე მაინც...
-შემეშინდა..ვკანკალებ ვერ ხედავ?
-სამაგიეროდ ისეთ გაკვეთილს ჩაგიტარებს მთელი ცხოვრება არ დაგავიწყდება...
-კარგი...შენ მითხარი ეგ შენი ნია და გიორგი სად არიან და მე მივხედავ დანარჩენს...
-ომალოში..
-რაა? მანდ რა უნდათ?
-მეცხოველეობას ეწევიან...უფროსწორედ გიორგი და ნია ეხმარება..
-მაგ ზღაპრები შენნაირებს მოუყევი...
-არადა სიმართლეს გეუბნები...
-დებილს ვგავარ? გიორგი რომელსაც ვიცნობდი მაგას არასდროს არ გააკეთებდა...
-ხომ გითხარი ნიას არ იცნობთქო...თუგინდა ხვალვე წადი და ესტუმრე...
-აუცილებლად...მაგრამ ჯერ ზაზას მოვინახულებ...
-კიბატონო..კარგად ბრძანდებოდეთ...
_გაუღიმა და ღიმილიანი სახით წავიდა სახლისკენ...ხმის ჩამწერი გამორთო და ხმა შეინახა...სახლში ყველა დაძაბული ელოდებოდა..ილია კი ბედნიერი სახით შევიდა და ყველას სახეზე იმედი გამოისახა...
-მოყევი..აბაა..თქვა რამე? (დიმა)
-თქვაო? იმაზე მეტიც კი ვიდრე საჭირო იყო...
-ჩართე სასწრაფოდ (მარიანა)
-დაიცა ჯერ ნიას დაურეკე...ერთად მოუსმინოთ..
_ნიას დაურეკეს..ჩანაწერსაც მოუსმინეს და ნიას რეაქციას დაელოდნენ...
-სუპეერ!! ახლა ზაზას დაურეკეთ და ჩანაწერი გადაუგზავნეთ სანამ დაგვასწრო მაგ დამპალმა..ილია ზაზას შენ გაბარებ...ახლა გიორგის უნდა მოუხერხო რაღაც...მთაში გავგზავნი ხვალ დილით და მოვემზადები ნინას დასახვედრად...
_გეგმა დასახეს..ზაზასაც ყველაფერი უამბეს და ძალიან მშვიდად შეხვდა ამ ამბავს..



****
-არდაგავიწყდეს ნია, ამაღამ შენი პრესი უნდა ვნახო...
-არა რათქმაუნდა..უნდა შეგშალო..თან რაღაც თხოვნამაქ შენთვის...
-გისმენ პრინცესა..
-ხვალ ციალას მთაში გაყევი რა გთხოვ. მოხუცია უკვე და მეშინია რამე არ მოუვიდეს...
-არარის პრობლემა...რომელ საათზე მიდის?
-დილით ხუთზე...
-მთაში რაუნდა?
-სამკურნალო მცენარეებს კრეფს ხოლმე...საოცარი მედიკამენტები აქვს მცენარეული...თაობიდან თაობას გადასცემს...
-საინტერესოა..იქნებ მეც მასწავლოს..
-ისწავლე ჰო..რაიცი რაში გამოგადგეს...
_დაწოლის დროც დადგა...ნია საკუთარ ოთახში იყო შეკეტილი და არ გამოდიოდა...გიორგის უთხრა შენს ოთახში შემოვალ, პრესი უნდა გაჩვენოო...
კარი იღება და გაოცებისგან გიორგის თვალები შუბლზე აუვიდა..ძალიან მოკლე პენუარი ეცვა და ზედ პრიალა ხალათი მოცმული...თმა გაეშალა, ბოლოები დახვეული ჰქონდა და სახეზე მაკიაჟი გაეკეთებია..ტუჩები უბზინავდა და გამოწვევათ დაატარებდა ენის წვერს ტუჩზე...
-ნიაა?
-ჩშშ!! პრესის ნახვა ხომ გინდოდა...
-ხომაგრამ...
_გაოცებისგან აღარ იცოდა რა ეთქვა...ჯერ ხალათი გაიხადა..ნელ მოძრაობებს აკეთებდა და სულ აგიჟებდა..შემდეგ პენუარს მოკიდა ხელი და ნელ-ნელა მისი გახდა დაიწყო..სულ ცოტახანში კი მხოლოდ საცვლებისამარა იდგა გიორგის წინ...
-უუჰ დაცხაა რაღაც...
-აჰაჰა...აი პრესს ხედავ? არგინდა რომ შეეხო?
_ნელა წამოდგა საწოლიდან და ნიასკენ დაიძრა...კედელზე მიაკრა, ხელებშორის მოაქცია, საკოცნელად მიიწევდა ნიას ტუჩებისკენ რომლებიც მწიფე მარწყვს ჰგავდნენ და გემრიელად გამოიყურებოდნენ...სამწუხაროდ არ დასცალდა...ნია დაუსხლტა..ხალათი მოიცვა და კარისკენ გასწია...
-ჰმმ! ნეტა გენახა რა თვალებით მიყურებდი... _ხმამაღალი სიცილით დატოვა გიორგის ოთახი..თვითონ გიორგი კი გაშტერებული იდგა რამდენიმე წუთი და აზრზე ვერ მოდიოდა...

_დილით როცა ნია ადგა გიორგი უკვე წასული დახვდა...გემრიელი საუზმეც მოემზადებია, წერილი დაუტოვებია და წასულა... წერილში წერდა:
-გუშინდელ ღამეს გაგრძელება აუცილებლად ექნება პატარავ!! ოღონდ იცოდე შენდეგ ჯერზე ჩემს მკლავებში დასრულდება...გაკოცე...
_წერილის წაკითხვისას გაეღიმა..ისაუზმა გემრიელად და ნამცხვრის ცხობდა გაიწყო..
-დღეს სტუმარი მყავს და ტკბილეულის გარეშე ხომ ვერ გაუშვებ? სირცხვილია.. _იღიმოდა, ღიღინებდა და დაფუაფუსებდა სამზარეულოში...ნელნელა შუადღეც მოვიდა და უცბად კარზე კაკუნი შემოესმა..სავარაუდოდ ის ძვირფასი სტუმარი იყო ასე რომ ელოდა...
-დიახ..ვინ გნებავთ?
-ნია შენ ხარ?
-კი მე ვარ..
-იქნებ შემომიშვა შინ...
-ფუფ, რასაშინლად ღეჭავ მაგ კევს...გეფიცები ჩემი ჭრელაც კი ბევრად უკეთ მიირთმევს საჭმელს...
_ნიამ გულიანად გაიცინა და აშინა შინ შემოდიო...
-ჩუსტები კარადასთან აწყვია...
-სად მოვხვდი აქ? ღმერთოო..ეს მდაბიო როგორ უყვარს არმესმის...
-უკაცრავად რამე თქვით?
-არა არაფერი...
-ძალიანაც კარგი...არმიყვარს ზედმეტის მოლაპარაკე სტუმარი, ხასიათი მეცვლება მერე...
-მოკლედ მე ნინა ნაკანი ვარ...
-ნია გასვიანი...
-გასვიანი? ხომაგრამ შენ ხო თუში ხარ...
-დედა მყავდა..ნუმოკლედ შენი საქმე არაა ეს ყოველივე..მოყევი მოკლედ რაც გინდა...
-გიორგი სადაა?
-თბილისში..
-მომატყუა ილიამ?ჯანდაბა...
-არა, არც ილიამ იცის...ძროხა გვყავს ცუდად და წამლებისთვის წავიდა საუკეთესო ვეტექიმთან...
-გიორგი? არარსებობს...
-იცი ვინ ვარ?
-ერთი გაუნათლებელი სულიერი...ნუ შენი საუბრიდან აშკარად ეგრეა...
-შე ტყიურო მაგას მე მეუბნები? ალბათ მთელი ცხოვრება ტყის მეტი არაფერი გინახია...
_დამცინავი სიცილი დაიწყო მაგრამ ნიას პასუხმა სულ შეუცვალა ხასიათი...
-კარგი მოდი ჩემს ბიოგრაფიას მოგიყვები...ვეცდები შევამოკლო...ლონდონში დავამთავრე სისხლის სამართალი..სხვათაშორის სტიპენდიას ვღებულობდი საუკეთესო სწავლისთვის...საფრანგეთში ვისწავლე დიზაინი..ნუ იქაც საუკეთესო ვიყავი..ამერიკაში დავამთავრე მარკეტინგი და აიტი სპეციალობა..რათქმაუნდა იქაც არავის ვუთმობდი პირველობას...შემდეგ ჩეხეთში ვიცხოვრე ორიწელი საუკეთესო სამსახური მქონდა..შემდეგ საქართველოში და ახლა კი იცი სადაც ვარ...
-ხუმრობ ხომ?
-საერთოდაც არა...ნუ მოგვიანებით როცა თბილისში მესტუმრები აუცილებლად განახებ ჩემს დიპლომებს სიგელებს სერთიპიკატებს მედლებს..რავიცი მოკლედ მინდა ვთქვა, რომ როგორც სჩანს გატუტუცებული თავხედი გოგო ხარ...სოფელში ცხოვრება ადამიანს უნდა ეთაკილოს?ვაიმეე რასაბრალო ხარ...შენ იცი საერთოდ რა ბედნიერებაა სოფელში ცხოვრება? ქალაქური სიყალბისგან განსხვავებით აქ ყველაფერი ნამდვილია...იმედი, ერთგულება, პატივისცემა და სიყვარული აქვთ დიდი...ცუდად რომ გახდები ქალაქში შეიძლება არც არავინ მოგაქციოს ყურადღება..სოფელში კი ერთმანეთის იმედით ცოცხლობენ..ერთმანეთი ყავთ ჭირშიც და ლხინშიც...მოგისმენია ორღობეში მეზობლების გადაძახილი? როცა საჭმელს აკეთებენ, ერთმანეთს უხმობენ სუფრაზე და ერთად მიირთმევენ..შენ ვერასდროს გაიგებ ამ ბედნიერებას...
-კაი, კაი არ მაინტერესებს ეს სისულელეები..გიორგის ნახვა მინდოდა...
-მემითხარი გადავცემ..
-ჩემი და ფეხმძიმედაა მისგან..ცოლად უნდა მოიყვანოს...
-რთული სიტუაციაა...სამწუხაროდ გიორგი ვერ დაგეხმარება...
-შენ გოგო გესმის რას ამბობ? გიორგის ბავშვი ჩემმა დამ რატომ უნდა ზარდოს? დროზე ცოლად მოიყვანოს თორე
-გოგონი ხმას დაუწიე...ვის უშლი ხელებს და უყვირი ჯერ ეგ ისწავლე...მერე მეორეც დებილს ვგავარ? რაღაც არმგონია ასეთ შთაბეჭდილებას ვტოვებდე ...
_ნინა კიოდა, ნერვიულად დადიოდა აქეთ იქეთ..ნია კი ერთ ადგილზე იჯდა და მშვიდი ხმით ელაპარაკებოდა...
-დებილი რა შუაშია? გითხარი ჩემი და ფეხმძიმედაათქო...
-რავიცი რომ ბავშვი გიორგისია?
-თვენახევრის წინ მოხდა ყველაფერი...
-ხუმრობ ხომ?
-სულაც არა...
-ორითვეა აქ ვართ..ერთი დღეც არ დაუტოვებივარ გიორგის და რაზღაპრებს მითხზავ გოგო?
_სინამდვილეში ერთი თვეც არ იყო რაც იქ იყვნენ მაგრამ ამსიტყვების გაგონებაზე ნინამ ფერი სულ დაკარგა..აღარ იცოდა რა ეთქვა...
-თანაც მედა გიორგი უკვე ოფიციალურად ცოლ-ქმარი ვართ და შენი კა*პა და სულ ფეხებზე ...
-წესიერად ილაპარაკე შე ბო*ო..
-გიმეორე რა სიტყვა მიწოდე?
-ბო*ითქო რა ახლა გაიგე? სამწუხაროდ რაც ხარ ის გითხარი...
-მართალია რომ ადამიანი როგორიცაა ისეთი გონია სხვებიცო...
_ნიამ გაუღიმა და ნელი ნაბიჯით მიუახლოვდა...ნაკანი ნერვიულ მზერას დააცეცებდა აქეთ იქეთ ...უეცრად ნიამ თმაში ხელი წაავლო და ღიმილიანი სახით ყურთან უჩურჩულა...
-შენი ყველა მიქარული ქმედება ვიცი...არ გეგონოს რომ მე შენ რამეს დამაკლებ...თუგინდა სიცოცხლის ბოლომდე, ციხეს ვერ დააღწიო თავი კიბატონო ხვალვე ჩაგსვავ..მაგრამ თუ ჭკვიანად იქნები და შენს მახინჯ სახეს აღარ დამანახებ მაშინ მშვიდად იცხოვრებ...
-რასგულისხმობ?
_ნიამ ხელი უშვა მის თმას და საუბარი ისევ ისეთივე მშვიდი ტემბრით განაგრძო...
-მაგალითად თაღლითობა...საბუთების გაყალბება..ნარკოტიკები და ადამიანის მკვლელობა...შენი აზრით რამდენ წელს მოგისჯიან?
-ეს..ეს ყველაფერი საიდან იცი?
-მოდი ჩათვალე რომ ჩიტები მყავს ყველგან..
-მე..მე ის არ მინდოდა რომ მომეკლა..თავს ვიცავდი...
-მაგას ვერ დაამტკიცებ..ასერომ როგორც გამოჩნდით შენ და შენი ავადმყოფი და ისევ ისე გაქრით...
_ნინა ტიროდა და აღარ იცოდა რა ექნა...სასწრაფოდ ჩაიცვა ფეხსაცმელი და გაუჩინარდა..
-მარიანა ბიჭები შენთან არიან?
-ახლა მოვლენ..რამოხდა მოყევი...
-ვსო დასრულდა..აღარასდროს შეგვაწუხებს..
-ღადაობ? ასეთი რა უთხარი...
-ჩავიწერე და ბიჭები რომ მოვლენ ყველას ერთად მოგასმენიებთ...
_კარზე ზარის ხმა და ბიჭები კომფორტულად მოკალათდენ..ყველა პირღია უსმენდა მობილურის იქიდან მომავალ ჩანაწერის ხმას და გაოცებას ვერ მალავდნენ...
-ნია გეფიცები სერიალში მგონია თავი...ეს რა ჩაუტარე ტიპს...და*ლევდებოდა...
-ოჰოჰო ილია თქვენ მე არ მიცნობთ კარგად...კაი წავედი ახლა გიორგის ვახშამი უნდა დავახვედრო მთაში გავუშვი და...
-კარგი ძვირფასო დროებით...
_მარიანა დაემშვიდობა და გაუთიშა...ნია ბუხართან დაჯდა..იღიმოდა და ხმამაღლა ლაპარაკობდა...
-არა რა!!ნამცხვარიც არ გამისინჯა..ჰმმ..გულიდამწყდა..ახლა რა მოვუმზადო ჩემს მომავალ ქმარუკას?
_უეცრად რაღაც იდეამ დაარტყა, გაიქცა სამზარეულოში და ღიღინით დაიწყო რაღაცის მზადება...


***
-ნიკუშ დამთავრდა ყველაფერი..
_ილიას ბედნიერი ხმა რომ გაიგონა ძალიან გაუხარდა...
-მომიყევი სასწრაფოდ...
-არა ძმაო რა...სასწაული სარძლო გყავს...გოგოს ისეთები ჩაუტარა სულ დაა*ლევა...
-ღადაობ ტო?
-არა არა რა ვღადაობ...ყველა ხმის ჩანაწერს გიგზავნი..თათა ჩამიკოცნე და გავიქეცი აბა მე...
_თათას ხმაც შემოესმა..ნიკას რაღაც გეგმა ჰქონდა და თათას სიურპრიზს უმზადებდა ....


ესეც მეხუთე თავი...იმედია საინტერესო გამოვიდა და მოგეწონებაათ...