-გიორგი იცი რა მინდა?
-რა გინდა ქალბატონო?
-ქვიშაში ვითამაშოთ...
-რაა? გადაირიე?
-სულაც არა! ვითამაშოთ ქვიშაში...აუ გთხოოვ რაა..
-როგორ?
-ნუთუ ბავშობაში არასდროს გითამაშია..ქვიშის სახლები არ გაგიკეთებია?
-ძალიან ადრე..ახლა მაგისთვის მგონი დიდები ვართ ნია...
-ასაკი მხოლოდ ციფრებია...აი იმ ბავშვს ვთხოვ მათხოვოს ფიგურები..
-ნია ის ბავშვი სულ რაღაც 6-7 წლისაა და შენ?
-ოჰჰ...როგორ მეზიზღება ესეთი საუბრები...რით ვერ ისწავლე რომ სიგიჟეს საზღვრები და მითუმეტეს ასაკი არააქვს!!
-სიგიჟეს თუ სიყვარულს?
-სიყვარულსაც...მე ხო იცი რომ გიჟი ვარ...ჭკვიანი და თანაც გიჟი...
-გიჟი რომ ხარ მაშინ მივხვდი ომალოში ცხოველების ფერმა რომ შემაქმნევიე...აუუ ისე რაქნა ნეტა ჩემმა ნაცარამ?
-აბაა ბიჭოო ..იმშობიარებდა უკვე...
-მერე და უჩემოდ?
-მშობიარობის ტკივილებმა ლოდინი არ იცის ძვირფასო.
-ნუ რაცაა იყოს...კარგ ხელში დავტოვე არ ვჯავრობ...ახლაკი შენ მოგხედავ...
_ქვიშა აიღო და ნიას შეაყარა...გაიქცა და ისიც დაედევნა...პატარა ბავშვებივით დარბოდნენ და ქვიშას აყრიდნენ ერთმანეთს...ნიამ ცურვა არ იცოდა და საშინლად ეშინოდა ზღვის..გიორგის დაჟინებული მოთხოვნით მაინც შევიდა ზღვაში და მიეცა ზღვის ტალღებში ნეტარებას...საკმაოდ დაიღალნენ..მხოლოდ სასტუმროში ასვლა და დაძინება უშველიდათ..ვახშამი ოთახში შეუკვეთეს და კომფორტულად მოკალათდნენ საწოლზე...
-ლეპტოპი მომაწოდე რა...ლიკა ფოტოებს უკვე დაამუშავებდა...
-უკვე დროა საზოგადოება შოკში ჩააგდო?
-აჰამ..წარმომიდგენია მათი სახეები როცა ნახავენ..
-რამდენ ბიჭს მოუვა მინი ინფაქტი..
-ბოროტოო ნუ იცინი.. და რამდენი გოგო დამიდგავს კუბოს თავის ფიქრებში?
-მთავარია შენ მყავხარ და სხვას რას დავეძებ?
_ვახშამი მიირთვეს..ულამაზესი ფოტოები facebook-ზე განათავსეს და დაელოდნენ მოვლენების განვითარებას....ნია შხაპის მისაღებად შევიდა..კარი არ ჩაუკეტავს რაც გიორგიმ შეამჩნია და დუშკაბინაში ყოფნის დროს შეუმჩნევლად შევიდა სააბაზანოში...ტასაცმელი მოიშორა და კაბინაში შევიდა..წყლის ხმაში ვერაფერი გაიგო ნიამ სანამ ტანზე ხელის შეხება არ იგრძნო...
-ჯანდაბა...სულ გაგიჟდი? რასაკეთებ? გადი დროზე...
-ჩშშშ! ნუ ყვირი..განა ჩემი ცოლი არ იყო..ვინმე იფიქრებს ძალას ხმარობსო...
-უნებართვოდ რატომ შემოხვედი...
_საუბარი არ აცადა, მკლავზე ხელი მოკიდა და სხეულზე აიკრა..ტუჩები მის პატარა ცხვირს შეახო და გაუღიმა...
-რატომ კანკალებ? შიშველ მამაკაცს პირვლად ხედავ?
-ჰმმ...რასისულელეა...განა პირველი ხარ...
-ჰოო? არა მაშინ რაგამიკეთე გახსოვს?
-როდის მაშინ?
-როცა მეგონა რომ სასმელში დამაძინებელი ჩაგიყარე და მაგრად ვიკაიფებდი..
-აა ჰოო...ქალიშვილი არ ვართქო რომ გითხარი შენი სახე არდამავიწყდება..
-ნუიცინი...იცოდე ძალიან მალე შევამოწმებ მაგას...
-შე დამპ....
_მის ტუჩებს დასწვდა და საუბარი გააწყვეტია...თმებში დაატარებდა თითებს და თითქოს იკარგებოდა..ხვდებოდა რომ სხეული რომელსაც ეხებოდა სიგიჟემდე უყვარდა...გულს რომლის ფეთქვაც ესე გამალებით ესმოდა მისთვის სიცოცხლის ფასი ჰქონდა..უყვარდა...გესმით? ეს ადამიანი სიგიჟემდე უყვარდა...ისეთი ბედნიერი იყო მის გვერდით...ხვდებოდა რომ ეს იყო ის ადამიანი, ვის გვერდითაც მთელი ცხოვრება იქნებოდა, ნებისმიერ ადგილას...ის ღამე მათთვის სიყვარულის ზეიმი იყო..უდიდესი სიყვარულის გამოვლინება..საოცარი გრძნობის ფრთების შესხმა და უგვზო-უკვლოდ მოფრთხიალე ანგელოზების ფარფატის ღამე...სიყვარულმა გაიმარჯვა..ისინი მაინც ერთად იყვნენ...ერთიკვირა დაჰყვეს ბალიზე და ჩამოსვლა გადაწყვიტეს...მათ ამბავს შოკისმომგვრელი რეაქციები მოჰყვა..არავინ არ ელოდა მათ ასეთ ამბავს...აეროპორტში ყველა მათთვის საყვარელი ადამიანი მივიდა დასახვედრად...ზაზაც იქ იყო...გიორგიმ ვერ შეძლო თვალებში შეეხედა...ვერ შეძლო ეკითხა იმ ყველაფრის მიზეზი რის გამოც მის საყვარელ ადამიანს ცხოვრება დაენგრა...უხერხულად იყო ნიას როცა უყურებდა მის სუფთა თვალებში...ის თვალები ისეთი წმინდა და მრავლისმთქმელი იყო..თავს დაკარგავდი..ჩაიძირებოდი, უკიდეგანო სივრცეში და გამოსვლას ვერ შეძლებდი...უბრალოდ იქნებოდი მოფარფატე თოლიასავით ფრთებგაშლილი და წყნარად გაუყვებოდი იმ დინებას საითკენაც გიბიძგებდა ის უკიდეგანო სივრცე რომელიც ნიას თვალებში იკვეთებოდა....წყვილი რამდენიმე დღე ბინაში განმარტოვდნენ...მობილურები გამორთეს და მხოლოდ ერთადყოფნით ტკბებოდნენ...დროც მშვიდად და წყნარად გადიოდა...თითქოს ყველაფერი ძველ კალაპოტს უბრუნდებოდა...ნიას არასდროს უყვარდა ერთიდა იგივე მომაბეზრებელი რუტინა და სულ ცდილობდა ყოველი დღე ახალი ენერგიით და ისტორიის ახალი ფურცლით ლამაზად დაეწყო ...მათი თანაცხოვრებიდან ორი თვე გავიდა...ზღაპრული ორი თვე...ხან სად დადიოდნენ ხან სად..
-აუ პატარაავ, მშია..
-რამოგიმზადო??
-არვიცი...ყველაფრის სუნი ცუდად მხდის...რაღაცამ მომწამლა ალბათ...
-ექიმთან წავიდეთ...სერიოზული არაფერი იყოს...
-არა არა...ახლა არმცალია მარიანასთან უნდა გავიდე...ნიკა და თათაც იქ იქნებიან...
-მეც წამოვიდოდი მაგრამ...
-არა იყოს...საქმეს მიხედე...
_აკოცა და სახლიდან გავიდა...ნინას დაურეკა...
-ნინა საყვარელო როგორ ხარ?
-კარგად ჩემო კარგო შენ?
-მეც არაჩვეულებრივად...შენთან მინდა კონსულტაციაზე მოსვლა...
-ნუთუუ უკვეე?
-არვიცი მაგრამ ვფიქრობ პატარა კიკინებიანი არსება უნდა იყოს ამ საქმეში...
-მოდი ძვირფასო გელოდები...
_ბედნიერი ღიმილით მიდიოდა კლინიკისკენ იმ იმედით რომ რასაც ფიქრობდა სიმართლე აღმოჩნდებოდა...



***
_ნიკა და თათა ქორწილს გეგმავდნენ..რაღაც გრანდიოზული წვეულება უნდოდათ...აი ისეთი ყოველთვის ყველას რომ ელაპარაკა მათ ქორწილზე...ისეთი საყვარელი წყვილი იყო..
-აუუ ნიკოო სადხარ? მოვიწყინე..
-მალე მოვალ სახლში პატარავ...რაწამოგიღო?
-ბევრი ბევრი ტკბილეულობა...დეპრესია მაქვს და ტკბილეული მიშველის მარტოო..
-ანუ მე ვერ გიშველი?
-შენც..მჭირდებაა სასწაულად ტკბილეული..აუ ხო რაუნდა მეთქვა ვიღაც კაცმა დამირეკა...ჩემი ნახვა უნდა..მითხრა მნიშვნელოვანი სალაპარაკო მაქვსო..
-არგითხრა ვინ იყო?
-არა, არ უთქვამს..მგონი უნდა ვნახო..
-იქნებ ვინაა...მარტო არ გაგიშვებ...
-არიდარდო..ისეთ ადგილს შევარჩევ რომ ხალხმრავალი იყოს...
-კარგი..ფრთხილად..მომწერე სადიქნები..ყოველი შემთხვევისთვის...
_ტასაცმელი ჩაიცვა..მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა და უცნობის შესახვედრად წავიდა...დანიშნულების ადგილას მისულს უცნობი მამაკაცი უკვე მისული დახვდა...ისეთი შეგრძნება ჰქონდა რომ ამ კაცს დიდიხანია იცნობდა..უცნაურად აუჩქარდა გული...ქარი ქროდა და თმები სახეზე ეფარებოდა..მივიდა და ხმაამოუღებლად დაჯდა უცნობის წინ..
-მიხარია რომ მოხვედი..
-ხელი გაწიეთ..უცნობისგან ასეთი სიახლოვე არ მსიამოვნებს...
-უცნობი? ცუდია რომ ამ სიტყვებს ვისმენ..
-უნდა გიცნობდეთ რომ?
-ვფიქრობ კი..აუცილებელიც კია მიცნობდე...
-უკაცრავად მაგრ...
_საუბარი გააწყვეტია..ცოტახან თვალებში უყურებდა და ნაწამები მზერით აკვირდებოდა მის ყველანაირ ნაკვთს..ნიას შეშფოთება ეტყობოდა...უხერხულად იშმუშნებოდა და ქარისგან აწეწილ თმას ისწორებდა...


***
-ნია გესმის?
-ეს..ეს ჩემი...
-ეს შენი პატარის გულისცემაა..
-ესე სწრაფად როგორ უცემს...ღმერთოო რა ბედნიერებაა..
-ბავშვი კარგად ვითარდება..ექვსი კვირისაა ჯერ...მამამ იცის?
-არაფერი არ მითქვამს..მინდოდა დავრწმუნებულიყავი და შემდეგ მეთქვა მისთვის...
-ხოდა შეგიძლია ახარო..
_ექიმს დაემშვიდობა და ბედნიერი სახით წავიდა შინ...ერთისული ჰქონდა როდის ეტყოდა ამ ყველაფერს გიორგის..თან ფიქრობდა როგორ ეთქვა..


იმედია მოგეწონებათ...მადლობა ასეთიდიდი სტიმულისთვის ყველას...