დილით დედა მაღვიძებს..
დღეს სკოლაში ჩემი პირველი დღეა და ცოტა არიყოს ვნერვიულობ.
სპორტულებს ვიცმევ, არ მიყვარს კაბები და ჯინსები ყველანაირ ტანსაცმელს სპორტულები მირჩევნია.. ფეხზე ბოტასებს ვიცმევ და ქვევით ჩავდივარ დედა ჩაით ხელში მხვდება.. ჩაის ბოლომდე ვსვამ და სკოლაში მივდივარ, გადავწყვიტე სკოლაში ფეხით ვიარო ახლოა და ფეხით სიარულიც მიყვარს.. გზაში ჩემს გვერდით ადგილს შავთმიანი გოგო იკავებს და მზერას ჩემკენ აპარებს..
-გამარჯობა-მხიარული ხმით მეუბნება-მე ანა ვარ..
-გამარჯობა-გამხიარულებული ვეუბნები-მე მია
-ლამაზი სახელია..-ამბობს და ჩურჩულით ჩემს სახელს იმეორებს
-მადლობა ანა-ვუღიმი
-შენც 18_ე სკოლაში მოდიხარ?
-ჰო..
-კარგია მერამდენე კლასში ხარ?
-11 შენ?
-მეც-მპასუხობს და ბედნიერი იღიმის-იმედია ერთ კლასში ვიქნებით..
-ჰო იმედია...- მასთან საუბრით გართული სკოლას ისე ვუახლოვდები ვერც კი ვიგებ...
სკოლასთან კვლავ ბიჭები დგანან მათ შორის ნიკაცაა...
სანამ სკოლაში შევიდოდე ნიკა ხელს მიქცევს და მესალმება..
მეც ვესალმები, ვუღიმი და სკოლაში შევდივარ..ძალიან მეცნობა მისი გვარი, დანამდვილებით მახსოვს ერთხელ მამას საბუთებში წავიკითხე...ალბათ მეშლება ვფიქრობ გულში და სკოლაში შევდივარ...
უკან ანა მომყვება და გაოცებული მზერა აქვს
-რა მოხდა?-ვეკითხები
-ამმ ნიკა..წერეთელი შენ მოგესალმა, თანაც თბილად გელაპარაკა...-თვალები იმდენად აქვს გაფართოებული შრეკის კატა გეგონება..მის გაოცებულ სახეზე მეცინება და ცოტა დაბნეულიც ვარ..
-ჰო მომესალმაა, გუშინწინ გავიცანით ერთმანეთი..რა მოხდა?
-არაფერი უბრალოდ ჯერ არც ერთ გოგოსთან არ ულაპარაკია თბილად, თუ მის ერთდღიან თოჯინებს არ ჩავთვლით..
გაოგნებული ვარ არ მეგონა ნიკა ასეთი თუ იყო რადგან ჩემზე კარგი შთაბეჭდილება დატოვა თუ პირველ საუბარს არ ჩავთვლით, როდესაც მისი ხმა ცოტა დამცინავი იყო...
მასზე ფიქრს თავს ვანებებ და ჩემ კლასს ვეძებ..
-რომელი კლასია შენი?-მეკითხებაანა
-ამმ 11 ბ.. შენი?
-ჩემიც-თქვა და თვალები გაუბრწყინდა...
კლასში შესვლისას ზოგი მე მომაშტერდა.. ზოგმაც სიცილი დაიწყო..
ბავშვების საქციელით გაოცებულმა ანას შევხედე
-ანა სახეზე რამე მისვია?
-არა ესენი სულ ასე არიან მეც რომ გადმოვედი ზუსტად ესეთი სიტუაცია იყო-თქვა და ბავშვების სიცილით თავგაბეზრებულმა თვალები აატრიალა.. მის საქციელზე გამეღიმა, მართალია ახალ გაცნობილი იყო ჩემთვის, მაგრამ მაინც ძალიან მომწონდა და ვენდობოდი.. პირველი ჩემი დამრიგებლის გაკვეთილი მქონდა, შემოვიდა თუარა ამაყენა და გავლილი მასალის გამოკითხვა დამიწყო.. მეც ყველა კითხვაზე ვუპასუხე და დავჯექი მასწავლებელმაც ერთი კმაყოფილი ღიმილით შემათვალიერა და გაკვეთილი განაგრძო...
რამდენიმე კვირა უინტერესოდ გადის.. მე და ანა საკმაოდ დავახლოვდით, ამ რამდენიმე კვირაში ამ ადამიანისგან დავინახე ის რაც მთელი ცხოვრება ჩემი მეგობრებისგან არ მინახავს... ის დღეები ნიკასაც ვნახულობდი, მაგრამ ყოველდღე ახალ გოგოსთან ერთად იდგა სკოლის წინ, რომელთაც კაბა ძლივს უფარავდათ უკანალს...
როდესაც ვხედავ როგორ ეხება სხვა გოგო მის დაკუნუნთულ სხეულს, რომელიც კარგად იკვეთება მის შავ მაისურში, ტანში უსიამოვნო ჟრუანტელი მივლის, სისხლი მეყინება...
მხოლოდ ის გავიგე მის შესახებ რომ ის ბიზნესმენ დავით წერეთლის შვილია და მალე ის გაუძღვება მათ ბიზნესს...ერთ საღამოს მე და ანა სასეირნოდ წავედით, გზაში ბევრ რამეზე ვისაუბრეთ.. ისე შემაყვარა ამ ჭკუამხიარულმა გოგომ თავი რომ შემიძლია მის ყოველ სიტყვაზე ვიცინო.. არ დაგიმალავთ, მან იცოდა ჩემი გრძნობების შესახებ ნიკას მიმართ და ეს სულაც არ აბრაზებდა პირიქით უხაროდა მაგრამ მაინც მომიწოდებდა სიფრთხილისკენ...
-ანა დღესაც ახალ გოგოსთან ერთად იყო.. არ ვიცი მასზე ფიქრები როგორ ამოვიგდო თავიდან.. აღარ შემიძლია მისი სახე მელანდება ყველგან, როდესაც მასთან ახლოს ვარ ტანში ჟრუანტელი მივლის და ავტომატურად მეღიმება..არ ვიცი რა მემართება-ერთ ამოსუნთქვას ამოვაყოლე ეს სიტყვები და თვალებზე ცრემლი მომადგა
-დაწყნარდი მია..-გაეეღიმა ანასჩემი სახის დანახვისას-ვიცი რაც გჭირს..შეყვარებული ხარ-მითხრა და ყურებამდე გაიღიმა
მის სიცილზე მეც გამეცინა, უბრალოდ ის ისეთი საყვარელი და გულწრფელი იყო არ შეიძლებოდა არ გაგღიმებოდა მისი დანახვისას...
-მართალი ხარ ანა..მართალი-ჩავიჩურჩულე ჩემთვის
-მია მეძინება..-მეუბნება და საწყალი თვალებით მიყურებს
-კარგი ჰო ოღონდ ეგეთი თვალებით ნუ მიყურებ წავიდეთ სახლებში-ვუთხარი და გამეცინა
-კაი-მეუბნება და უკან-უკან წასული ხელს მიქნევს
-კაი კაი კარგად-მეცინება და ჰაეროვან კოცნას ვუგზავნი...
სახლში მისულს მხოლოდ დედა მხვდება შინ და სახეზე ეტყობა რომ ნერვიულობს
-რა ხდება დედა?
-აამ მამაშენი მოვა და უნდა ვისაუბბროთ-მეუბნება და ხელებს იმტვრევს
-კარგი დედა მაგრამ ხომ კარგად ხარ?-ვეუბნები შეშინებულ-ცუდად გამოიყურები
-კი შვილო კარგად ვარ ადი ოთახში გამოიცვალე ვახშამი მიირთვი და ერთ საათში ქვევით ჩამოდი
-კაი დე-ვეუბნები და ოთახში ავდივარ
ოთახში ასულს არც გამომიცვლია ისე დავიწყე ხატვა.. რაზე არ ვიფიქრე მაგრამ ვერადავერ მივხვდი რამ გაანერვიულა დედა ასე..ისე გადის ერთი საათი ვერც ვხვდები საათს რომ დავხედე ზუსტად ერთი საათი იყო გასული.. სწრაფად ავდექი გამოვიცვალე და ქვევით ჩავედი
ზუსტად როცა კიბეებზე ჩავედი მამაც შემოვიდა კარებში..
-მამა რა ხდება? დედა ცუდად გამოიყურებოდა მითხრა რომ რაღაცაზე უნდა მესაუბროთ...
-ხო შვილო მისაღებში დაგველოდე ეხლავე გამოვალთ, კარგი?
-კაი მაა-ვეუბნები ლოყაზე ვკოცნი და მისაღებში გავრბოვარ რადგან ტელევიზორში მულტფილმი იწყება
რამდენიმე წუთში დედა და მამაც შემოდიან ოთახში და ჩემ წინ ჯდებიან..
-შვილო გვისმინე-საუბარს იწყებს მამა მე კიდევ ტელევიზორს ვრთავ-ახლა რასაც გეტყვით შეიძლება შენთვის შოკი იყოს მაგრამ გვერწმუნე შენთვის, ყველასთვის ასე აჯობებს..-დედას თვალებზე ცრემლი ადგება და ახლა ის განაგრძობს საუბარს-მია გთხოვ ცხელ გულზე ნუ მიიღებ გადაწჰვეტილებას და ნუ შეგვიძულებ შვილო გთხოვ..-მეუბნება დედა ტირილი უტყდება და მამას მკერდში რგავს თავსძალიან შემეშინდა
-დედა რა ხდება გთხოვ ნუ ტირი-თვალებზე ცრემლი მადგება დედას თვალებზე ცრემლის დანახვისას-მითხარით მამა რა ხდება?
- შვილო შენ თხოვდები...

პ.ს ეს უფრო დიდია.. იმედია მოგეწონებათ ვეცადე შეცდომები გამომესწორებინა❤❤