-ოუ, ძალიან სწრაფი ხარ პირველი კოცნისთვის პატარავ...-მითხრა, როდესაც, როგორც იქნა ჩემ ტუჩებს მოშორდა, ეს სიტყვები უკვე ბუნდოვნად ჩამესმოდა, საოცრად გაბრუებული ვიყავი. მისი ხელები, რომ არა მართლა ძირ ვიქნებოდი, ცოტათი წავბარბაცდი და ამ დროს დემეტრემ ტუჩის კუთხე ჩატეხა და ყურთან ჩამჩურჩულაა.- მაგრამ ასეთი კოცნისთვის ძალიან პატარა ხარ მალე ხელებში ჩამადნები- ოპააა აი აქ დასტოპდეეეს, რაებს ბოდიალობს...
-ხო არ გინდა რაღაც მოგხვდეს სიფათში?- გაბრაზებული წამოვენთე და თვალებში შევხედე..
-კი აი შენი მკერდი ისეთი დიდია სიამოვნებით მომხვდებოდა...-ყურში ჩამჩურჩულა და ყურის ბიბილოს კბილებით წაეპოტინა. ვეცადე ჩემი წელიდან ჩამომეცილებინა მისი ხელები, მაგრამ უშედეგოდ..
-დამიანე ხელები მომაშორე...- რაც შემეძლო მტკიცედ ვუთხარი...
-და დარწმუნებული ხარ, რომ გაგიშვა არ წაიქცევი?- საშინლად ვნებიანი ხმით მითხრა და ვნებიანი თვალებით ამათვალიერა...
-დამიანეე..- ახლა უკვე მართლაც მტკიცედ შევხედე. დანანების ნიშნად ხელები მაღლა აწია და ერთი ნაბიჯით უკან გადგა, ოდნავ წავბარბაცდი, მაგრამ მალევე მოვედი აზრზე და კლუბში მთვრალი ნაბიჯებით დავბრუნდი და ანიტასთან მივედი.
-აუ ანიტ წავედი მე ძალიან დავიღალე...
-კარგი საყვარელო მათეს მე ვეტყვი... მაგრამ რომ მოვალ აუცილებლად ვილაპარაკებთ რაღაც სხვანაირად გიბრწყინავს ეგ თვალები...
-აუცილებლად ტკბილოო- მხიარულად გადავკოცნე და ტაქსი გამოვიძზახე... ისეთი გაბრუბული ვიყავი ნამდვილად არ მახსოვდა, როგორ მივაღწიე ნომრამდე, მაგრამ აი დილი ანიტას ყვირილმა კი გამაღვიძააა...
-ეიიიი ძევუშკაა გაღვიძეეე...- ზემოდან დამახტა და ბალიშს მირტყავდაა...
-ანიტააა მომშორდი თორემ მალე კუბოში გაგამწესებ...
-რახან შენ იტყი, მე კიდე მეგონა უკვე იქ იწექი დამიანეს ხელში, რაო პატარა ჩავადნითო ხელებშიო? იგემე პირველი ამბორი ჩიტო? -ოხ დამიანე მომეკვლევინები...
-ეგ შენი ბიძაშვილი თუ მამიდაშვილი ჯობს არ დამენახოოოს...
-და დარწმუნებული ხარ, რომ მისი კოცნის გარეშე მთელი დღე გაძლებ..- წარბები ეშმაკურად აათამაშა...
-ვაიმეე იხვნისკარტა ხარ რაა...- „იხვნისკარტა“ ეს ის სიტყვაა, რომელიც ლეგენდარულია, ბავშვობაში ვეძახდი ერთ ბავშვს და იმის მერე შემოგვრჩა დიდი ხანია არ გაგვიხსენებია, მაგრამ რატომღაც ახლა ამომიტივტივდა...
-აჰაა ანუ იხვნისკარტა ხო? ბავშვობის გახსენება მოგვინდაო? კარგი კარგი განანებ ამ სიტყვებს...
-აუუუ ააანნნნსსს გაეთრიე ჩემი ნომრიდაან....
-კარგიიი მაგრამ დამიანეს შემოშვება მომიწევს...- როგორც კი გავიაზრე რა მითხრა, უკვე ნომრიდან გასული იყო...
-ანიტააა არც კი გა....- ვინ გაცადა დამიანეც შემოსულა...
-რაო პატარა გაიღვიძე?!- ზემოდან მომექცა და ჩემს ტუჩებს დაუწყო ყურება...
-და დამი დამიანეე- ავბლუყუნდი, მისმა სიახლოვემ დამაბნია... მაგრამ ვინ გაცადა ჩემს ტუჩებს ველურივით ეცა, მეც სხვა რა გზა მქონდა ავყევი კოცნაში, მისი ხელები ჩეი პენუარის ქვეშ შესრიალდა და წელზე მომიჭირა, ამაზე ჩემი სხეული ზემოთ აიწია და უფრო აეკრო დამისას, მის კისერზე მოვათავსე ხელები და უფრო მოვწიე ჩემსკენ, ცოტახანში ჰაერი აღარ გვეყო და ტუჩემი დავაშორეთ ერთმანეთს, ახლა თავისი ბაგეები ჩემს ყელს შეახო და სველი კოცნების დატოვება დაიწყო ამაზე კი თმაზე მოვქაჩე და მისი ტუჩები ჩემსას დავუბრუნე...
-მიდი ადე მოემზადე და ქვემოთ ჩამოდი ვისაუზმოთ...- ტუჩემზე დამჩურჩულა და უცბათ დატოვა ნომერი... ერთი ხუთი წუთი გაოგნებული ვიწექი იმავე პოზაში, მაგრამ მალევე მოვედი გონს და აბაზანისკენ გავეშურე. შავი მაღალწელიანი მოკლე, ჯისის ქვედაბოლო ჩავიცვი, ქამარი გავიკეთე, ზემოდან თეთრი ტოპიც მოვირგე, ფეხები თეთრი ადიდასის ბოტასებში ჩავყავი, თმა კოსად შევიკარი, მცირეოდენი მაკიაჟი გადავისვი და გეზი სასადილოსკენ ავიღე... მალევე მოვძებნე ისნი და მათეც გემრიელად ჩავკოცნე...
-მე რას მკოცნი აი დამიანე მიდი და აკოცე- სიცილით მითხრა მათემ, ამათ რა ჩემი გაგიჟება უნდათ?
-ესეიგი სამივემ შეკარით ჩემ წინააღმდეგ პირი და დამცინით ხო? კაი განანებთ. აი მიყურეთ...- ეშმაკური მზერით გადავხედე სამივეს და დამიანეს გვერდით მოვთავსდი...
წელზე ხელი შემიცურა, თავისკენ მიმიზიდა და ჩამჩურჩულა- ულამაზესი ხარ...- ყელში მაკოცა და თავდაპირველ მდგომარეობას დაუბრუნდა. სიცილის ხმამ მომიყვანა აზრზე და ყველას ბოროტული თვალით გადავხედე...
-ანიტა ფრთხილად იყავი მალე ჩემი ბედი არ გაიზიარო...- ვითომ ჩემთვის ჩავიჩურჩულე...
-რაა?-გაოცებული გადმომხედა...
-მათე დავიღალეთ რით ვერ დაადგი საშველი?- ახლა მას გადავხედე მომაკვდინებელი მზერით და მისი გაოცებული მზერაც დავიმსახურე...
-რა ნამიოკებს გვირტყავ გოგო?- წამოენთო მათე...
-ნამიოკების ჩარტყმა მერე იყოს და რა გეგმები გვაქვს აბა დღეეს?- თემის შეცვლა დავაპირე..
-არ ვიცით- მითხრა ანიტამ და ამ დროს ჩემმა ტელეფონმაც დარეკა..
-ხო მა...
-აბა რას შვრებით ჩემო პრინცესა?
-აუუ მა ნერვებს მშილიან და მაბრაზებნ მათეს ეჩხუბეე- ოპატარა ბავშვივით დავიწყე წუწუნი, აი ისეთი დიდი და/ძმა რომ უშლით ნერვებს.
-მიეციტელეფონი.
-მათე მამას შენთან საუბარი უნდა- პატარა ბავვივით გავიკრიჭე და 32ვე კბილი გამოვაჩინე. მათემ ერთი ამოიხვნეშა და ტელეფონი გამომართვა.
-ხო მა.
-აბა რატო მიბრაზებთ ჩემ გოგოს?
-ვაიმე მამა თვითონ შლის ნევებს და ახლა უდანაშაულო კრავივით იქცევა.
-კაი კაი წავედი მე დედაშენი მმეძახის- სიცილით თქვა და ტელეფონი გათიშა.
-უუუუუფფფფ რატო არ გეჩხუბა?- დავიწყე წუწუნი. დამიანემ ერთი ამოიხვნეშა და ტუჩებზე დამწვდა. მგონი საუკეთესო საშვალებაა ჩემს დასადუმებლად.
-მადლობა ძმა.- ხელი დაკრა მხარზე მადლობის ნიშნად მათემ დამიანეს, მე კიდევ ერთი დავეჯღანე და ანიტასთან დავიწყე საუბარი.

ერთი კვირის შემდეგ....
რაღაც ეს ბოლო დროა თავს ძალიან სუსტად ვგრძნობ აი ახლაც თავბრუ დამეხვა და ცხვირიდან სისხლი წამსკდა. შეშინებული მათეს ნომერში გავვარდი, კარბზე დავუწყე ბრახუნი და მანაც წამებში გააღო კარები.
-რა გჭირს პრინცესა?- შეშინებულმა მკითხა და ოთახში შემიყვანა.
-მათე წამო ცხვირი მომბანე.- ფეხზე წამოვდექი მაგრამ უცბათ გავითიშე და ერთადერთი მათეს ხმა იყო რაც ბოლოს გავიგონე.

გონს საავადმყოფოს სუნს მოვყავარ და ვვხვდები სადაც ვარ. თვალებს როგორცკი ვახელ ეგრევე დამიანე მოდის ჩემთან.
-ჩემო ლამაზო რა გჭირს როგორ ხარ?- შეშინებული სახით მიყურებს.
-როგორ ძალიან შემაშინე.- ანიტა მოდის და მაგრად მხვევს ხელებს.
-მათე სადაა?
-შემოვა ახლა ექიმთან ერთად და გვეტყვიან რა ხდება.
-იმედია ცუდი არაფერი (ანიტა)
ამ დროს მათე და ექიმიც შემოდიან ოთხივე მომლოდინე მზერით შევყურებთ და ისიც იწყებს ლაპარაკს.
-ზუსტად არ ვიცით მაგრამ კარგად ნამდვილად არაა საქმე მგონი........

/////////////////////////////////

ინტრიგა, ინტრიგა, ინტრიგააა. მოკლედ დავბრუნდი, ახლა არ დავიწყებ მიზეზების ჩამოთვლას რატომ არ ვწერდი რადგან ეს დრო საჭირო იყო ჩემთვის. მოკლედ და კონკრეტულად ვიცი პატარაა, მაგრამ მაგრამ ოოოოო.... წინ ცუდი ან კარგი ამბავი გელით ჯერ მეც არ ვიცი. მაგრამ გეგმები მაქვს. მოკლედ ისიამოვნეთ და ამ დიდ ხნიანი პაუზის შემდეგ იმედია ცემი აქტიური მკითხველი ისევ დამიბრუნდება. ძალიან მიყვარხართ და თქვენი გამხნევება მესაჭიროება, ასე რომ გელიით....

დ ა დ ი ა ნ ი
დ ა
გ ი რ გ ვ ლ ი ა ნ ი ? !
სიყვარულით:“მე“