2 თავი
ფიქრებიდან, რომელშიც „ ჩემი“ მწვანეთვალება, ეკე, ნინია, ყველა არეულები იყვნენ, ტაქსისტის ხმამ გამომარკვია.
- შვილო, მოვედით. - ფული გადავუხადე, საყვარლ მოხუცს და სახლში ავედი. ჩემი ტელეფონი განუწყვეტლად რეკავდა, ნაწყენი ვიყავი და არ ვუპასუხებდი, ჩემი 1 წლის უნახავი ძმის ნახვაც არ დამაცადეს, ისე მომიშალეს ნერვები. არა კი გადამიარა უკვე, სანამ აეროპორტიდან სახლში მოვედი, მაგრამმ მაინც ხომ მეწყინაა? :D
აბაზანაში შევედი და რამდენ ხანს ვიდექი დუშის ქვეშ არვიცი, ჩემი ოთახის კარი ჩაკეტილი მქონდა და რამდენიც არუნდა ეკაკუნათ მე აქ ვერ გავიგომებდი, მაშნღა აგამხსენდა, რომ შეიძლება ენერვიულათ და რამე „საშინელება“ ეფიქრათ. სასწრაფოდ გამოვედი აბაზანიდან, პირსაწმენდი თმაზე შემოვიხვიე და ზევით ავიწიე, ხალათი მოვიცვი და გავედი ოთახიდან, კარის გაღება და სესილის და ნინიას ოთახში შემოვარდნა ერთი იყო:
-შენ გოგო ნორმალური ხარ საერთოდ? - კიოდა სესილი
- იცი როგორ ვინერვიულეთ? აჰყვა ნინიაც
-ქალბატონო ნინია ძალიან გთოვთ ხმას ნუ იღებთ თქვენ საერთოდ - გვერდი ავუარე და სამზარეულოში შევედი, სადაც ეკე, ზუკა და გიო ისხდნენ და რაღაცაზე ხელებით ლაპარაკობდნენ, - რომ დამინახეს გაჩუმდნენ და გიო ჩემსკენ წამოვიდა და ჩამეხუტა,
-ჩემი ბუტუა გოგო ვინარისოო? კიდე რომ ვერ გაიზარდაოო?
- არ ვარ ბუტია, უბრალოდ იდიოტები მიშლიან ნერვებს
- ანუ მევარ იდიოტი ხო? შემომხედა ეკემ
-როგორ მიყვარს მიხვედრილი ხალხი - ირონიულად გავუღიმე და ყავის აპარატი ჩავრთე
-კარგი ხო მესმის, რომ გეწყინა, მაგრამ ეს აეროპორტიდან გამოქცეავ რაღა იყო - აჰყვათ ზუკაც - აუ კაი ვსო დახურეთ ეს თემა რა, ბუტია რომაა ჩემი ბაჭყატი ეგვიცით და შენც ზედმეტი მოგივიდა შეჩ**ემა - ჩაერია გიოც.
-ცალკე დავილაპარაკებთ მე და გვანცა - თქვა ეკემ და წვენი მოსვა
- ეიი, სასტავ, - თავი შემოყო რეზიმ ოთახში - დღეს არ ვქნათ რამე?
-აუ ჰო რა კლუბში წავიდეთ - შემოჰყვა ოთახში ნიკუშაც,
-ხო რა ავღნიშნით გიოს ჩმოსვლა, თან რამდენი ხანია ერთად არ დაგვილევია - ბედნიერი სახით დაიწყო მსჯელობა ნინიამ და ნიკუშას გადახედა, რომელიც უბღვერდა და სახე შეეცვალა ,როცა ბოლოს ჩვენი კლუბშ ყოფნა გაახსენდა .სასტიკად არ უყვარს ნიკუშას , ნინია როცა კლუბშია, იმიტომ, რომ იქ მინიმუმ დაცვმ უნდა გააშველოს ვინმე იდიოტთან, რომელიც ნინიას „სხვანაირად“ უყურებდა :D
- მიდით ხო მოიხოდეთ და თან დემესაც დაურეკეთ რა - კარებიდან შემოგვძახა გიომ
-დემე ვინაა - კითვის ნიშნის თვალებით გადავხედე ბავშებს
- აა დემე , შენ არიცნობ ჰო?
- არ გაქცეულიყავი დღეს და გაიცნობდი , გიოს ბავშობის ძმაკაცია, ამერიკაშიც ერთდ სწავლობდნენ და 1 კვირის წინ ჩამოვიდა ეგეც - განმიმარტა მარიშკამ
- გასაგებია- უფრო ჩემთვსი ჩავილაპარაკე
ბიჭებმა დაგვიბარეს 2 საათში გამოგივლით და მზად იყავით, არგვალოდინოთო. გავემზადეთ. მე შავი შარვალი, ღია ცისფერი გამჭვირვალე ზედა ჩავიცვი, მაკიაჟი ღია ფერებში გავიკეთე: ღია ფერის კონტური ტუჩებზე და ტუჩი წავისვი, გრძელი წამწამები უფრო ავიპრიხე და „ჩემს სარკეში“ კმაყოფილმა შევვალე თვალი ჩემს თავს. გოგოებიც მზად იყვენენ. ნინია განსაკუთრებით ემზადებოდა, უნდა ვანანო ნიკუშას ჩემთან ჩხუბიო. ჩემი ტელეფონი აციმციმდა ეკემ მწერდა - „ქვემოთ ჩამოდი გელოდები“, არ დააყოვნა მეორე სმსმაც „ მარტო ჩამოდი, უნდა ვილაპარაკოთ“. გოგოებს ავუხსენი სიტუაცია და კიბეებზე დავეშვი, გულში უკვე მილიონჯერ ვაპატიე ეკეს და მწყინდა კიდევაც ასეთ უჟმურ ხასაითზე, რომ იყო. სადარბაზოდან გავედი და მანქანაზე აყუდებული ეკე დავინახე , სიგარეტს ეწეოდა დაშორიდანაც კი ეტობოდოდა მის მოცისფრო თვალებში სევდა.
-ეკე რახდება? - ძაან ჩვეულბრივი ხმით ვკითხე და სიგარეტი გამოვართვი და გადავაგდე
- ჰომ იცი რომ არმიყვარს როცა ეწევი.
-მაპატიე რა გვანც - კატის თვალებით შემომხედა , ვეღარ გავუძელი, მივედი და ძალიან მაგრად ჩავეხუტეე, მანაც გაიცინა და თავზე მაკოცა
- აუ ეკე თავზე დებილებს კოცნიან - გაგვეცინა ორივეს.
ნახევარ საათში უკვე კლუბში ვიყავით. რომ გითხრათ ვგიჟდები კლუბებში სიაურლზეთქო დიდი ტყუილი გამომვია, ურაბლოდ მიყვარს ჩემს ბავშვებთან ერთად გართობა.
როგორც კი შევედი მაშინვე მეცა სიგარეტისა და სასმლის სუნი, ჩვენი მაგიდისკენ წავედით, სადც ყოველთვის ვსხდებით ხოლმე. რეზი და ზუკა უკვე იქ ისხდნენ და რაღაცაზე გამწარებულები იცინოდნენ. ისეთ დონეზე იყვნენ ჩაბჟირებულებ, რომ ვერც გაიგეს ჩვენი მისვლა.
- მეც გამაცინეეთ რაა - მივედი და ზუკას მხარე, ნიკაპი ჩამოვადე
- პატარა ხარ შენ სიხარულო ჯერ; თვალი ჩამიკრა და სიცილით მიმიუხტა, მკვლელი მზერა ვესროლე ზუკას და გამეცინა
- გიო სადაა
- აქ ვარ გვანცც- უკნიდან გავიგე ხმა და შევბრუნდი. და ბოჯეეე მოიი ???? გიოს გვერძე
„ჩემი მწვანეთვალება“ იდგა და სერიოზული სახით იყურებოდა. აი მანდ მივხდირ რომ გულმა რამდენიმე დარტყმა გამოტოვა, არვიცი რადემემართა, ზოგადად ასეთ სიტუაციებში არცისე ვიბნევი ხოლმე, მაგრამ ახლა ხმის ამოღებაც აღარ შემეძლო. „ირონიული“ ღიმილი ხომ აკვდებოდა ამრგამ სერიოზული გამომტყველება უფრო გამხოატავდა მის ნაკვთებს სახეზე, რამდენიმე წუთი ასე ვიდექი და უტიფრად ვათვლიერებდი მის ნაკვდთებს.გიოს ხმა მომიყვანა აზრზე
-გვანც, ეს დემეა ჩვენი ძმაკაცი, არგემახსოვრება შენ, პატარა იყავი საზღვარგარეთ, რომ წავიდა და დილას ისე გაიქეცი ვეღარც გაგაცანი მითხრა და გამიცინა.
-სასიამოვნოა ვთქვი უფრო ჩემთვის, მაგრამ როგრც ჩანს გაიგო დატუჩის კუთხე ჩატეხა
-ჩემთვისაც გვანცა - ჩემი სახელი ისეწარმოთქვა, ვიგრძენი ეკალმა როგორ დამაყა. არვიცი ვერ ვხდებოდი მისი ხმა რატომ მოქმედებდა ჩემზე ასე. ზოაგდად ასეთი დამთხვევების არმჯეროდა, მაგრმ როგორც ჩანს ყველაფერი ხდება.



როგორ ხართ? არვიცი მოგეწონათ თუარა 1 თავი ან წაიკითეთ თუ არა, მაგრამ მაინც ვდებ 2 თავს. თუ მოგწონთ და ღირს გაგრძელება, მოიწონეთ ან დააკომნეტარეთ. უღრმეი მადლობა მათ ვინც დამითმო დრო და წაიკითხა