სწავლა დამთავრდა, გამოცდებმაც წარმატებით ჩაიარა და ჩვენი ზაფხულიც იწყება...
ხვალ მივდივართ ყაზბეგში, ამიტომ ბარგს ვალაგებდი და აშკარად ძალიან ბევრი გამომივიდა რადგან ორი ჩემოდანი დამჭირდა, ერთი ჩანთა ზღვის რაღაცეებით იყო სავსე, მეორე უბრალოდ მთისთვის.
-პირველად შეხვდები დაბადების დღეს ჩვენს გარეშე ცუნცულ-შემოვიდნენ ვატო და ლილე ოთახში და ჩემს საწოლზე დაეცნენ, დაბადების დღე იქ მიწევდა, კი ვაპირებდი გადახდას მაგრამ ვინც მინდა ყველა იქ იქნებაა და რაღაზე ვირბინო აქეთ-იქით
-უკვე დიდი გოგო გაგვეზარდაო-მითხრა ვატომ
-სულ რაღაც 17 წლის ვხდები თან თუ გინდათ იქაც შეძლებთ ჩამოსვლას
-აუ რავი ვნახოთ მომინდება თუ არა შენი ნახვა-მითხრა ვატომ რაზეც ბალიში მიიღო თავში, ვილაპარაკეთ, ვიჩხუბეთ და ბოლოს სამივემ ერთად დავიძინეთ.
დილით ზარი მაღვიძებს, ლილე და ვატო ოთახში აღარ არიან ეტყობა ღამე ვერ დაეტივნენ და გადავიდნენ თავიანთ ოთახებში, ალექსანდე მირეკავდა და ვუპასუხე
-ალო-ისეთი ხმით ვუპასუხე თითქოს დიდი ხანიაა მღვიძავს რადგან უკვე 9-ის 20 წუთი იყო, მე კი 9-ზე უნდა დამლოდებიდნენ
-სად ხარ გოგო ამდენიი ხანიიი?!?! იცი რამდენი ხანიააა აქ ვდგავართ?! ოდესმე ხო შეძლება დათქმულ დროს შეგვხვდე ადამიანო?!?!-გაჰყვიროდა ტელეფონში
-აქ ხართ უკვე?-ვკითხე ისე თითქოს მისი მონოლოგი არც მომისმენია
-კიი უკვე 20 წუთია!-მითხრა ისევ გაბრაზებულმა
-მერე აქამდე ვერ დამირეკეთ?! მზად ვარ და ჩამოვდივარ-ვუთხარი და ეგრევე გავუთიშე, წამოვხტი, აბაზანაში დილის პროცედურები ჩავიტარე, დახეული ჯინსები და ცისფერი ტოპი ჩავიცვი, ცისფერი ესპადრელები ამოვიცვი და ოთახიდან გავვარდი, დედა და მამა გადავკოცნე, დავემშვიდოებეე და სახლიდან რასაც ქვია”გავარდი”, ჭიშკარი გავაღე და სამი მანქანა დამხვდა ჩამწკრივებულიი
-ღმერთოოო არ მჯერაა რო დღეს გვაღირსე მოსვლაა-ხელები ცისკენ აღაპრო ლიზამ და ისეე დამიყვირა
-კაი ეხლა ეგრეც არ დამიგვიანიაა-უდანაშაულოდ ვთქვი და ალექსასთან, სანდროსთან, ნიკასთან, ვასკასთან, ტატოსთან და ლუკასთან წავედი, რომელბიც როგორც ჩანს მანქანაში ჯდომისგან დაიღალნენ და ეხლა გარეთ “აბირჟავებდნენ”
-ვაა “ზდაროვა ბრატსი”-ალექსას და სანდროს ხელები გადავხვიე და ისე დავდექი
-არ მჯერა რომ მოხვედი-მითხრა ნიკამ გაწამებული სახით
-ხოდა დაიჯერე, აქ ვარ საყვარელო-ნაზი სახით ვუთხარი
-შენ სულ ესეთი არაპუნქტუალური ხარ?-მკითხა ვასკამ
-არა, კი, კი, კი-ალექსამ, ნიკამ და სანდრომ ჩემთან ერთად წარმოთქვეს,მხოლოდ მე ვთქვი არა, ამაზე ყველას გაგვეცინა, მათ შორის ტატოსაც, ღმერთოო რანაირი ღიმილი აქვს, აი რასაც ქვია კბილის პასტის რეკლამისთვის არის შექმნილი, არა მართლა ძაან სიმპატიური იყო, ვაღიარებ
-აუ ამდენი ხანი ამას ველოდებიდით?!-წრიპინა ხმა გავიგე და მისკენ გავიხედე, აუუ არააა-ტანჯულად გავიფიქრე, ნინუცა იყო, რომელსაც ფანჯარა ჩამოეწია და შეწუხებული სახით იყურებოდა-ისიც მეყო ამდენი ხანი შენს გამო რომ აქ ვზივარ და ეხლა მაინც დაჯექი და წავიდეთ რა-ისევ წუწუნით აგრძელებდა
-საყვარელო, სანამ მე არ მომინდება დაჯდომა, იქამდე შენ მანდ იქნები, ამიტომ მოკეტე და დამელოდე, თუ გინდა მალე წავიდეთ-თავლი ჩავუკარი და ისევ ბიჭებისკენ მოვიხედე
-ნაგლი-ისევ წრიპინა ხმა გავიგე მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე
-ეს ვაბშე ვისთანაა?-აგდებით ვიკითხე,ნინუცასკენ მივუთითე და მათ პასუხს დაველოდე
-ჩემთან-მითხრა ტატომ
-ოჰოო, სიყვარულები და რამეები საყვარელო?!-ხელების ქნევით და დამცინავი ტონით ვუთხარი
-აუ ამან ესე უნდა მიშალოს ნერვები?!-ჩემსკენ მიუთითა და ბიჭებს უთხრა
-არა, თუ არ მოგწონვარ შეგიძლია დარჩე, ნაღდად არ მეწყინება-თვალი ჩავუკარი და ამაყად გამოვტრიალდი, ალექსას მანქანასთან მივედი...
-ჰაა აღარ მივდივართ?-დავიწუწუნე და ბიჭებს გავხედე, რაზეც ექვსივეს გაეცინა და მანქანებისკენ წამოვიდნენ... გოგოები ვნახე, გადავკოცნე, გადმოვკოცნე და დავიძარით, მე როგორც ყოველთვის წინ ვიჯექი, მანქანაში კი ოთხნი ვიყავით, მე ნიკა, ალექსა და სალომე. ტელეფონი ავიღე და სანდროსთან და ლოლიტასთან დავრეკე, რადგან სანდრო თავის მანქანაში იყო, ლოლიტა კი ტატოსი, ეს ამბავი კი ყველას უნდა გაეგო
-ალოო, ლოლაა სანდრო სპიკერი ჩართეთ განცხადება მაქვს-მათაც როგორც ჩანს შეასრულეს ბრძანება...
-ესე იგი დღეს უეჭველი მაგრად უნდა დავლიო-განვაცხადე მე
-რატო რამე ხდება?!-მკითხა ლოლამ და ლიზამ რომლის ხმაც, კარგად ისმოდა
-რას ქვია რა ხდებაა, მეთერთმეტე კლსელები ვართ უკვე, თქვენ რა მეღადავებით?!-ჩავძახე ტელეფონში
-აუ ესენი ჯერ ღლაპები არიან-გავიგე ტატოს ხმა
-ოეეეე აბიტურიენტი ბიჭი დავამთავრეთ სკოლა და გავინავარდეთო?!?!-ირონიულად ვუთხარი
-კაი თქვენ აქაც ერთმანეთს როგორ უნდა ჭამდეთ-მითხრა ლიზამ
-ხო ხო დავლიოთ უეჭველი, პროსტა სასმელი ვიყიდოთ-მითხრა სანდრომ
-კაი ბაზარი არა, პირველივე მაღაზია რაც შეგხვდებათ ვაჩერებთ!!-ვთქვი მე
-ხარაშო-მითხრეს და ზარიც დასრულდა, გავაჩერეთ მაღაზიასთან, ძალიან ბევრი პროდუქტები, სასმელები ვიყიდეთ და დავადექით ყაზბეგის გზას, მთელი გზა სიმღერები გვქონდაა ჩართული და ბოლო ხმაზე გავკიოდით ოთხივე. ძალიან დამღალა მგზავრობამ და როგორც იქნაა ჩავედით
-აუუ როგორ იქნაა! მეტკინაა ამდენი ხანი ჯდომისგან რააა-დავიწუწუნე და გავიზმორე, რადგან მართლა დავიღალე
-აუუ მეც-მითხრა ლოლიტამ
-ჩემ ჩანთებს თქვენ განდობთ ჯელტმენებო-დავიბარე და გოგონები ეზოში შევედით, მე ჰამაკში ჩავესვენე, სხვები კი სახლში შევიდნენ.
-აუ რა იყო ანა, მთელი გარდერობი გამოზიდე?!?!-დაიწუწუნა სანდრომ
-უიი ლურჯი ჩემოდანი შეგიძლია დატოვო-ვუთხარი,როცა უკვე ჩემი ორივე ჩემოდანი სახლში შემოქონდა
-კაი დროსია-მითხრა და ჩემოდანი ისევ მანქანაში დააბრუნა, უკვე ყველა გადმობარგდა, ვერანდაზე ვიჯექით და რაღაცეებს განვიხილავდით, ნინუცა კი ტატოს კალთაში იყი მოკალათებული და რასაც ქვია +18 ქონდათ მოწყობილი, რაღაცის ან ვიღაცის მაინც მოგერიდოს შე კაი კაცო, მომეშალა ნერბევი
-აუუ ვისი ოთახი სადაა???-იკითხა თათიამ(ისიც როგორც ვასკას მეგობარი ისე იყო ჩვენთან ერთად)
-ესეიგი არის ერთი ოთხ საწოლიანი ოთახი, ორი-სამიანი და ერთი-ორიანი
-ჩვენ ოთხიანში-წამოვიყვირეთ მე, სალომ, ლიზამ და ლოლამ ერთად, რაზეც გაგვეცინა
-აუუ მე და ტატო ერთ ოთახში ვიქნებით რა-დაიკნავლა ნინუცამ
-“აუ მე და ტატო ერთ ოთახი ვიქნებით რა”-სალომეს გადავუჩურჩულე და ნინუცა გავაჯავრე, რაც სალოს გარდა ვერავინ შეამჩნი, მასაც ამაზე გაეცინა, მაგრამ ისე რომ არავინ მიმხვდარიყო
-სამწუხაროდ ვერ იქნებით, რადგან შენ და თათია ერთ ოთახში უნდა იყოთ, ბიჭები კი სამ-სამი ვნაწილდებით ოთახებში-უთხრა ალექსამ
-და მე და ტატო?!-ისევ ამოიკნავლა ნინუცამ
-შენთვის და ტატოსთვის ჰამაკი დამითმია-გადავუჩურჩულე ისევ ნინუცას და ორივეს გაგვეცინა
-აბა ეხლა ამათ ერთი ოთახი მივცეთ და მერე მთელი ღამე ჯერ ისედაც ლაპარაკისას კნავის და ეხლა აქტის დროს ვაბშე რას იზავს-მითხრა სალომემ, რაზეც ძლივს შევიკავე სიცილი
-ისე ნეტა დიდი ხანია ქალიშვილი აღარაა?!-გადავუჩურჩულე მე, ისე ვლაპარაკობდით არავის ყურადღებას არ ვაქცევდით, არც ისინი გვისმენდნენ
-ალბათ. არა პროსტა რას ვინახავთ თავებს, შეხედე რაა, სახალხოდ ამობობს რომ ა და რა ანაღვლებს-დანანებით ჩაილაპარაკა სალომ
-აუუ პროსტა შეხედე რა-ჩუმი სიცილით ვუთხარი-როგორ არიან ერთმანეთზე გადაფსკვნილები, ვაიმე მემგონი უნდა დავტოვოთ ან გავაშველოთ
-რაღაც ვქნათ თორე მალე ნერვები უმტყუნებთ და ცხოვრებისეულ დაღს დაგვასვამენ-ამაზე თავი ვეღარ შევიკავე და ავტეხე ბოლო ხმაზე სიცილი, რაშიც სალომეც ამყვა და დაახლოებით 2 წუთი ვერ ვჩერდებოდით, თან რაზეც გაგვეცინა იმან გადაგვიარა მაგრამ ეხლა ერთმანეთზე და გაკვირვებულ სახეებზე გვეცინებოდა
-ხელს ხომ არ გიშლით?!-ეს გვითხრა ნიკამ და ამაზე უარესად აგვიყტდა კისკისი ისე რომ ვეღარ ვსუნთქვადით, აი ხომ ხდება ხოლმე ისე რომ დიდად სასაცილო არაფერი ხდება მაგრამ შენ მაინც უაზროდ ხარხარებ, აი ეგრე გვემართება ხოლმე ჩვენც რა. როგორც იქნა მოვსულიერდით და განვაგრძეთ ლაპარაკი
-აუ სახლის დალაგება და საჭმლის მომზადება უნდა გადავინაწილოთ-თქვა ლიზამ
-ხოო,ესეიგი ორშაბათი იყოს ჩემი, სამშაბათი ნინუცა, ოთხშაბათი ლოლა, ხუთშაბათი ლიზა, პარასკევი ანა, შაბათი-ლიზა და კვირას ვინ იქნება?!-ჩამოგვიყალიბა თათიამ
-კვირა ბიჭებს-ვთქვი მე
-დიახაც, კვირა თქვენი იქნება-გამოცხადა თათიამ, ბიჭებმა კი დაიწყეს წუწუნი, მაგრამ მაინც დავითანხმეთ, უცებ კი გამოხტა ისევ ნინუცა
-აუ ჩემს მაგივრად რომ სხვა იყოთ არა?!-გაწელა სიტყვები, თან კევს აღლაჭუნებდა
-რატო საჭმლის გაკეთება არ იცი გენაცვალე?-ვკითხე ცინიკურად
-აუ არააა-სახე დაჯღანა და ისე მიპასუხა
-სახლის დალგება?-ეხლა სალომ კითხა
-არაა-ისევ იგივე უპასუხა
-ჭურჭლის რეცხვა?-ისევ მე ვკითხე
-რავი თეორიულად ვიცი და პრაქტიკაში არ მიცდია-გვითხრა რაზეც მე და სალოს გაგვეცინა
-მაგარი თამაშია რაც გინდა კითხე, არაფერი იცის-ვთქვი შემთხვევით ხმამაღლა, რაზეც ნინუცას და ტატოს “მკვლელი” მზერა მივიღე, სხვები კი ცდილობნენ სიცილის დამალვას მაგრამ დიდად არ გამოსდიოდათ
-კაი დაანებე თავი-მითხრა ტატომ სერიოზულად
-მე დანებებული მაქვს-ხელები ავწიე და ისე ვუპასუხე-პროსტა რასაც ჩვენ გავაკეთებთ ისიც იმას გააკეთებს, ჩვენ მაგის მოსამსახურეები არ ვართ-ირონიულად ვუთხარი
-ხოდა გააკეთებს, როგორ შეიძლება ჭუჭლის რეცხვა არ იცოდეს-მითხრა და ამას ნინუცას გამოსვალაც დაემატა
-სახლის საქმეები არა მაგრამ ისე ყველაფერი ვიცი-კბილებში გამოსცრა და გაბრაზებულმა მითხრა
-ოჰო სერიოზული განაცხადი-ვთქვი ირონიულად-კაი ეხლა კითხვას დაგისვამ და მიპასუხე მაშინ გინდა?-ვკითხე ირონიულად, მაგრამ მან რატომღაც სერიოზულად მიიღო და დამთანხმდაა, ხოდაა აი მანდ დაერხაა და გულში ძაან ჩამეცინა
-კაი აბა გალაკტიონი სადაური გვარია-ვკითხა და მანაც დაიწყო ფიქრი, ჩვენ კი ვფხუკურებდით რომ ხმამაღლა არ გაგვეცინა, დიდი ხნის ფიქრის შემდეგ დაახეთქა
-აუ მეგრული?! გვარებში კარგად ვერ ვერკვევი-აი ეს უკვე პიკი იყო და ყველას სიცილი აგვიტყდა, ტატო ისევ სერიოზული იყო და ჩვენ რომ იქ არ ვყოფილიყავით ალბათ შემოაკვდებოდა ნინუცა
-ჯერ ელემნტარული ასწავლე და მერე დამიწყეთ ტლიკინი, ხარაშო?!-ფეხზე წამოვდექი, ტატოს ვუყურებდი და ისე ვუთხარი, კარში ვაპირებდი გასვლას როცა ნინუცას ხმა მომესმა
-აუ მართლა სადაური გვარია?-იკითხა მეც შემოვტრიალდი და...
-გალაკტიონი გვარი კი არა სახელია შვი”ლ”ო-ამაზე ბავშვებს კიდევ უფრო აუტყდათ სიცილი
-შეიძლება ეგ არ ვიცი მაგრამ შენ ის არ გეცოდინებაა რა სფეროშიც მე ვარ დაინტერესებული-მითხრა ენაწატლეკილმა
-და მაინც რაში?-თვალები მოვჭუტე და ისე ვკითხე
-სელებრითები და მოდა-აიი მანდ მართლა დარხეული ქონდა
-ვაა მართლა, იქნება მეც ვერკვევი-წარბები ავწკიპე და ისე ვკითხე
-კაი მაშინ მეც დაგისვამ კითხვას-ზედმეტად თავდაჯერებულად მესაუბრებოდა
-დასცხე
-ყველაზე მაღალ ანაზღაურებადი მოდელი ვინაა იცი-გამომწვევად მკითხა
-სამწუხაროდ-თავი გავაქნიე რაზეც გამარჯვებულის ღიმილი გამოესახა-ჩაგივარდათ კოვზი ნაცარში, კენდალ ჯენერი-ამაზე სახე აელეწა
-კაი ეს ადვილი იყო
-მერე გაართულე ვინ გიშლის?-მეც გამომწვევად ვუთხარი
-კაი ვერსაჩეს ამჟამინდელი მფლობელი და დიზაინერი ვინ არის?-აი ამ შემთხვევაში მართლა შემეძლო მეთქვა რომ ვგიჟდები ჩემს თავზე
-დონატელა ვერსაჩე-ვუთხარი გამარჯვებული სახით
-მართალი ხარ-ჩაილაპარაკა თავისთვის
-არა საყვარელო მართალი არ ვარ, ამჟამინდელი მფლობელი Michael kors-ია, აი დიზაინერი კი ნამდვილად დონატელაა, და შენ ის თუ იცი ვაბშე დონატელამდე ვისი იყო ვერსაჩე?!-ვკითხე წარბ აწეულმა, ამომხედა და დადუმდა იმის ნიშნად რომ არ იცოდა-ჯანი ვერსაჩე, სხვათაშორის დონატელას ძმა-თვალი ჩავუკარი და გავტრიალდი უკნიდან კი მესმოდა ბავშვების ოვაციები
-ჯერ დაფიქრდი მერე ილაპარაკე-მივაძახე და ოთახში ავედი...