-შენ აქ ერთობი! შენი საცოლე კი მე დამიტოვე იქ, რა მე ხოარ მომყავს ის გოგო ცოლად?-ამის გამგონე სარას თიტქოს რაღაც ჩაწყდა გულში ორი სიტყვა თქმა ძლივს -მე წავალ ბატონო სანდრო-ეს თქვა და იქურობას გაეცალა -არა სარა მოიცა-სარა უკვე გასული იყო და სანდროს სიტყვებს ყურადღება აღარ მიაქცია-ეს რა გაკეთე დედა?ან აქ რას აკეთებ? ან რა საცოლე? დედა ნუ გადამრევ ამოიღე ხმა!!!-იყვირა მწყობიდან გამოსულმა. -რა გავაკეთე ჩემს შვილს ვიღაც მათხოჯი მოვაშორე, რომელსაც ცოტაც და სიყვარულს აუხსნიდა. -დედა მე ის მომწონს ის არ გავს სხვებს, -ხოდა მანამ სანამ შეგიყვარდება უნდა ჩამოშერდე. ხვალიდან გაუშვებ სამსახურიდან. -დედა მგონი რაღაც გეშლება აქ გადაწყვეტილებებს ვიღებ მე და არა შენ და ასევე არ გაქ უფლება ჩაერიო ჩემს პირად ცხოვრებაში. ეხლა კი როგორც ჩამოდი ისე წახვალ. -შენ ჩემი შვილი ხარ და რასაც გეტყვი იმას გაკეთებ აი ცოლობას და სიყვარულს კი მაგ მათხოვარს კი არა ლილიანას თხოვ როგორც ჩახვალ თბილისში, გასაგებია? აი წასვლით კი ხვალე შენთან ერთად წავალ მანამ კი ჩემს სასტუმროში დავრჩები . -არა არა და არა არაფერში არ გეთანხმები მე თვითონ მივხედავ ჩემს ცხოვრებას და ვისაც მინდა და როდისაც მინდა მაშინ მოვიყვან ცოლად და იმას დარწმუნებით გეტყვი რო ეს შენი სათაყვანებელი ბო*ი ლილიანა არ იქნება, მაგრამ ღამის გასართობად შეიძლება იყოს. -როგორ ლაპარაკობ ეგეთი არა ლილიანა და ასე ადვილად არავის ჩაუწვება ლოგინში, როგორც ამას ის გოგო გაკეთებს რომელზეც წეღან სიყვარული უნდა აგეხსნა. -დედა სარაზე ეგეთი კიდე აღარ ტქვა თორე ვიჩხუბებთ, და წადი ეხლა ხვალე კი მე ვერ წაგიყვან. -მოცადე რატო ვერ წამოიყვან? -სარა და მისი მეგობარი უნდა წავიყვანო -და იმ მათხოვრის გამო მე არ მიგყავარ? -დედააააააააა!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! წადიიიი!- შეიძლება სარა ისე არ უყვარდა როგორც უნდა ყვარებოდა მაგრამ მასზე ცუდის ლაპარაკის უფლებას არავის მისცემდა მით უმეტეს როცა არაფერი არ იციან. მანამ სანამ ესენი აქ კამათობდენ სარა ნომერში დაბრუნდა და თავისი ნივთების ჩალაგება დაიწყო. კესო გაოცებული უყურებდა სარას და ვერ ხვდებოდა რა მოხდა. სარამ მობილური აიღო და ტაქსისტს დაურეკა რომელიც იქ ყოფნის დროს გაიცნო, მანამ სანამ ტაქსისტი ყურმილ აიღებდა კესოს უთხრა. -ტანსაცმელი ჩალაგე მივდივართ. -ხო მაგრამ რა მოხდა? -არავითარ მაგრამ მერე მოგიყვები ეხლა ის გაკეთე რაც გითხარი. -ამ შუა ღამით რით დავიმსახურე ამ ლამაზი ქალბატონის მოკითხვა? -მამუკა ეხლა არ ვარ ხუმრობის ხასიათზე მჭირდები შენ შენი ტაქსით. -მზად ვარ გემსახურო სად წგიყვანო? და როდის მოგაკითხო? -ნახევარ საათში სასტუმროსთან იყავი და ბათუმის ერთერთ სოფელში წავალთ. ეხლა კარგად გელოდები. -კარგი ნახევარ საათსჰი მანდ ვარ. მშვიდოობააა? -კი კარგად-ეს უთხრა და კესოს მიუტრიალდა გაკვირებული რო უსმენდა -აღარ იტყვი რა მოხდა ასეთი? რამე დაგიშავა? მოვკლავ!! სადააა? -არაფერი დაუშავებია მოდი გეტყვი მაგრამ ჩალაგე თან ყველაფერი ბელსიც გავაღვიძოთ და ჩავაცვათ-ყველაფერი მოუყვა ცრემლები ვერ შეიკავა და მაინც ატირდა-არადა როგორ მეგონა რო მოვწონდი, ასე შეიცვალა ჩემს მიმართ ეს გასეირნებები ბელსის მიმართ ამდენი სიყვარული, სითბო,. ის გახსოვს სიმართლე თუ მოქმედება რო ვითამაშეთ და თქვა, ერთი გოგო მომწონსო ახლახანს გავიცანი და ძალიან მომწონსო. და ის ტბაზე რო ვიყავით და ლუკამ რო ხელი მკრა არ იცოდა ცურვა თუ არ ვიცოდი და წყალში რო ჩამაგდო როგორ ინერვიულა ცოტაც და ლუკას სამსახურიდან გაუშვებდა, თურმე ჩემს გულის მოგესა ცდილობდა რო მერე გული ეტკინა ჩემთვის გამოუიდა კიდეც. მე სულელს კიდეე.... -კარგი მორჩა ეხლა წავალთ და დაფიქრდები ყველაფერზე მე მაინც სხვა ამბავი მგონია მაქ წავედით . მამუკა გველოდება მოვიდა უკვე.-მანქანაში ჩასხდენ და წავიდენ მხოლოდ მიმღებში დაიბარადა მიდიოდა მეტი არაფერი უთქვია.სოფელში ცავიდა მართალია შესარემონტებელი იყო მაგრამ მანამ სანამ წვიმების სეზონი დაიწყებოდა გამადგებოდა.მობილური გათიშული ქონდა და არავის უკავშირდებოდა.ხუთი დღეა უკვე რაც სოფელშია.თინა ბებო ყავდათ სტუმრად უთხრა რო მათ წინ მდებარე სახლში დასასვენებლად ვიგაც რო ჩამოდიდოდა ეს არც გაკვირვები სარას რადგან ხშირი იყო იმ სოფელში დასავენებლად ჩამსვლელები.მეორე საგამოს სარა სამზარეულოში რაღაცას ამზადებდა კესო და ბელსი ეზოში ისხდნენ და დაიკოს ელოდნენ როდის გამოვიდოდა ვიღაცას შავი ბემვე რო გამოჩნდა და როცა ეგონათ მათან მიდიოდა ამ დროს შევიდა მოპირდაპირე სახლში. კესოს და ბელსის თვალებში ამოიკითხავდით როგოირ დაინტერესათ თუ ვინ იყო ბელსმა კესოს გადახედა და თვალები აფახუნა რაც იმას ნიშნავდა რა ვქნათო კესომ ჩაფიქრდა და წამოიყვარა.
-მოვიფიქრე-მაგრამ ის ვეღარ გათვალა სარა რო აპირებდა გამოსლას. -რა მოიფიქრე კესო? -ისა ლა ქვალე სადა გავისეილნოთ-კესომ გაკვირებულმა გადმოხედა პატარა ონავარს და გაუღიმა -ხო ხო ხვალ სადაც უნდა გავისეირნოთ მაგას ვფიქრობდით მე და ბელსი-ოხ როგორ გადამარჩინა ბელსმა!გაიფიქრა კესომ -და რა მოიფიქრეთ?-აი ჩამჭრელი კითხვა -ტყეში თან პიკნიკი გავმართოთ-პირველი რაც მოაფიქრდა ის წამოიყვირა კესომ და ამოისუნთქა-აუ მიდი რა ხილი დაგვიჯერი და გამოგვიტანე თორე მალე დაღამდება და შიგნით მოგვიწევს შესვლა-სარას ელაპარაკებოდა და ბელს ანიშნებდა წადიო. -დაიკო მე ცოთახნით ნატალისთან გადავალ ვითამაშებ რა ? -ეხლა? ისეც მალე დაბნელდება ბელს ხვალე, -მალე დავბრუნდები გთხოვ -კარგი მე გადმოგაკითხავ არ წამოხვიდე მარტო ხო - ეს უთხრა შუბლზე აკოცა და გაუშვა მაგრამ ბურთი რო დაინახა მიქონდა დაუძახა-ბელს ბურთი ხო ნატალისაც აქვს? რად გინდა? -იცი დაიკო ისა აააა ხო დაკარგა ვერ იპოვა და ეხლაც რო არ ქონდეს დროს ხო არ დავკარგავ აქ გადმოსვლში დროს ? -კარგი მიდი წადი და ცუდა არ მიქცე-ბელსი წავიდაა კესო ბელს ადევინებდა თვალს დაინახა როგორ ოსტატურად სეაგდო ბურთი სახლის აივანზე და უკან ტირილიტ როგორ მოტრიალდა ამის დამნახავ კესოს ისე მოუნდა ბოლო ხმაზე სიცილი რო თავს ზლივს იკავებდა. უცებ გამოვარდა სარაც გარეთ და დაინახა კესო ბელტან რო მირბოდა და ისიც უკან გაეკიდა. -რა მოხდა ცემო საყვარელო?-იკითხა კესომ-შენ რა მელა ხარ-უჩურჩყულა მანან სანამ სარა მიუახლოვდებოდათ. -ბულთი შემივალდა იმ სახლის აივანზე-სლუკუნით ამბობდა -ვაიმე ბელს გამისკდა გული!!მაგის გამო რა გატირებს? წეღან მოვიდა სახლიში ვიღაც ვეტყვი და მოგვაწოდებს -თქვა კესომ და სარას გახედა რა ვქნათო -წამოდი ჩემო პრინცესა და გამოვართვათ, წამო კესო-უკვე კართან იყვნენ და კარზე აკაკუნებდნენ, კარიც გაიღო და გამოჩნდა 26 წლამდე ბიჭი რომელიც თვალებს ხან ხუჭავდა და ხან ახელდა -ღმერთო ეს სამი სილამაზე მე? მადლობა მაგრამ დედა ერთს გთხოვდა -ხელები მაღლა აღეპყრო და ღმერთს ესუბრებოდა. კესოს ნერვებმა უმტყუნა და ეხლა მან ჩაირთო. -მორჩი ღმერთან ლაპარაკს და ბურთი მოგვეცი ჩვენს პატარა პრინცესას შენს აივანზე შემოუვარდა, აი რაც შეხება ამ ერთის გული დაკავებულია მეორე თავისუფალია აი მე კი სურვილი არ მაქ შენთან ურთიერთობოს აივანიდან- ეძახდა.აი ბიჭი კი გაოცებული იდგა და უყურებდა შემდეგ მოხითხითე დებსდ მიუტრიალდა დაუთხრა. -მეგონა ასე მხოლოდ მე ვლაპარაკობდი შევცდი!! ჩემი ოცნებები წყალში ჩაყარა. ეხლა რაღა მეშველება? არადა შორიდან როგორი წყნარი ჩანდა- ბოლო წინადადება თავითვის თქვა ბიჭმა -ვიზიარებ-ორივე დამ ერთად თქვა და კესოს გახედეს ბურთით ხელში რო მოდიდა, -წავედით? -იკითხა კესომ და კარებში გასავლელად მოემზადა როცა ბიჭი წინ გადაღობა და უთხრა. -მართალია ჩემი ოცნებები წყალში ჩაყარე მაგრამ მაინც მინდა ყავაზე დაგპატიჯოთ და გავიცნოთ ერთმანეთი,-მანამ სანამ კესო რაიმეს ითყოდა სარმ წამოიყვირა და გამოაფხიზლა ერთმანეთზე მიშტერებული წყვილი. -რატომაც არა დიდი სიამოვნებით- ის ისიყო ბელსი ძირს უნდა დაესვა ბელსმა რო წაჩურჩულა. -ვიგაც მალე გაფლინდება-სარამ გაუღიმა და ძირს ჩასვა -დიდხანს აპირებთ აქ დარჩენას?-იკითხა ბიჭმა -შენ როგორ მიხვდი რო აქ დასავენებლად ვართ-იკითხა სარამ აი ჩამჭრელი კითხვა. -ისა ინტუიცით და მგონი არც შევმცდარვარ ხო-უცებ იმათლა თავი-ხო მართლა სულ გადამავიწყდა მე ვატო მელაძე ვარ!! თქვენი სახელები მშვენიერებო- თავიც ისე ეჭირა ვითო არცერთის არ იცოდა ეს ისე თქვა კესოსთვის თვალი არ მოუშორებია. -მე ბელსი ეს სალა აი ეს მსვენიელი კი კესანეა.-წამოიტიტინა ბელსმა და იქვე დადებულ შოკოლადს დაწვდ-ეს ხო შეილება ავიგო-კითხა აღების შემდეგ რასაც ყველას გიმილი მოყვა. -ბელს მერამდენედ გიმეორე? მანამდე იკითხე სანამ აიღებ!-დატუქსა და.ცოტახანს გაჩერდენ შუა ლაპარაკში წამოცდა ვატოს რო ორ მეგობარს ელოდა ხვალე. და თან გოგონები ხვალე საღამოს სავახშმოდ მიწვია, გოგონებმა დათანხმდენ,ნუ გოოგნებმა რა ბელსმა და სარამ რადგან კესო ისევ უბღვერდა ბიჭს რატო თვითონაც არ იცოდა. სახლში მისულებმა ბელსმა კესოს გაბრაზება დაუწყო: -აუ თქვენ ორი ერთად ლა მაგალი იქნებით, დახოცავთ ერთმანეთს, დაიკო ხო მეთანხმები -ბელს ეხლა წადი და დაიძინე ძილის დროა უკვე შენი!!-ბელსმა გაბუტულმა გავიდა ოთახიდან-რას ერჩი იმ ბიჭს რატო ეკამათები? იცნობთ ერთმანეთს?-იკითხა სარამ -არა! საიდან უნდა ვიცნობდე?-უცებ ანერვიულდა კესო და თითების თამაში დაიწყო -კეს? მე მატყუებ შენს საუკეთესო და ბავშვობის მეგობარს? კარგი თუ არ გინდა ნუ მეტყვი. -მოიცა სარა -უკვე გასული იყო სარა და აღარ უსმენდა კესოს. კესომ წამოდგა და ეზოში გავიდა და ბელსის საქანელეში ჩაჯდა, და საკუთარ თავთან დაიწყო ლაპარაკი- რას აკეთებ კესო? ვიღაც მამიკოს ბიჭის გამო საუკეთესო მეგობარს ატყუებ? რატო არ უთხარი რო იცნობდი? და ერთ უნივერსიტეტში ვსწავლობდით? მე რო პირველ კურსზე ვიყავი ის დამამთავრებელში რო იყო და უნივერსიტეტი მასზე რო გიჟდებოდა! და მათ შორის მეც რო შემიყვაედა და ყოველ გამე მის კოცნაზე და ალერსზე რო ოცნებობ?და ყველა იმ გოგოს მოკვლა რო გინდა ვისთანაც ურთიერთობა აქ! განა საუკეთესო მეგობარი ვერ გაგიგებდა?-ეს თქვა და ცრემლებმა იწყეს მისთვალებზე დენა ტიროდა და იმ ბიჭზე რომელიც მისი ვერასოდეს იქნებოდა. -ასე ძალიან გიყვარს-უცებ საიდანღაც გაჩნდა ვატო. კესოს შეშინდა და გახედა ფეხზე წამოვარდა ცრემლები სწრაფად შეიმშრალა-ბოდიში არ მინდოდა შენი შენი შეშინება! -შენ აქ რა გინდა? გაიგონე რაც ვთქვი?-ეს კითხა მხოლოდ -კი ის რო შეგიყვარდა და ყოველ ღამე მის კოცნაზე და ალერსზე და ყველა იმ გოგოს მოკვლა რო გინდა ვისთანაც ურთიერთობა აქ!-ეს რო უთხრა ამოისუნთქა კესომ -მართლა ასე ძალიან გიყვარს? -შენ რა იცი სიყვარული რა არის? და არ ვაპირებ უცხოსთან ჩემი გრძნობებზე ლაპარაკს! -დავიჯერო მართლა ვერ მიცანი?-ეს რო უთხრა კესოს არც გაკვირებია -კი როგორ არა გიცანი და რო სახეზე ვერ მეცანი შენს სახელს რა დამავიწყებდა ორჯელ გამოგართვი კონსპექტები და მთელი უნივერსიტეტი შენს საყვარელს მეძახდა. მეძავად შენ არ შემრაცხე? შენ არ იყავი ყველას რო ეუბნებოდი ლოგინში იცით რა მაგარიაო? იქნებ შენ დაგავიწყდი ?-ამ ყველაფერს ვატო გაკვირებული უსმენდა-გიკრძალავ გესმის ჩემთნ მოახლოვებას გეასმის -უკვე ხმა მაღლა ტიროდა და თან ყვიროდა. -კესო! კესო! რა მოხდა რა გჭირს? კესო? -ყვირილით მოდიოდა სარაც და გარეთ გამოსულს ვატოზე ჩახუტებული და თან მტირალა რო დაინახა და ვატოს თვალებში სევდა ვერაფერს მიხვდა უცებ მოშორდა კესო ვატოს და სილა გარტყა. -აღარასოდეს აღარასოდეს ჩამეხუტო - ეს თქვა და შეტრიალდა მაგრამ უცებ მოტრიალდა მობილური მიაწოდა სარას და ვატოსთან მივიდა და წინ დაუდგა-სარა კამერა ჩართე!!!-სარა გაოცებული უყურებდა კამერა ჩართო -ეხლა ჩამეხუტე მიდი მაკოცე და მერე ეს ფოტოები მოდი და აჩვენე უნივერსიტეტს ასევე ლექტორებსაც მართალია შენს მობილურის მსგავს კარგ ფოტოებს ვერ გადაიღებს მაგრამ სახე კარგად კი გამოჩნდება მიდი რას ელოდები-აქმდე ჩუმად მდგომა ვატომ მხოლოდ ეს უთხრა და წავიდა -მე დაგიმთკიცებ რო მე არაფერ შუაში არ ვარ და ვინც ეს გაკეთა ინანებს რო ესეთი რამ გაკეთა-წავიდა და დატოვა მიწაზე დაჩოქილი კესო რომელის დამშვიდებას ცდილობდა სარა.სარამ ოთახში შეიყვანა დამამშვიდებელი მიცა და გვერდით მიუწვა უკვე ჩაძინებულ დაქალს რომელიც ძილშიც კი ბორგავდა.სარამ მთელი ღამე თვალი ვერ მოხუჭა, უკვე თენდებოდა კესო ადგომას ფიქრობდა კესომ რო დაიწყო ლაპარაკი. -ალბათ გაბრაზებული ხარ ჩემზე? და მართალიც ხარ! და გაინტერებს რა ხდება ჩვენს შორის? -კესო მე გაბრაზებული არ ვარ ალბად არ გინდოდა რო მოგეყოლა და ამიტო არ მითხარი. მაგრამ იცი რას ვფიქრობ მთელი ღამეა? როგორ ვერ შევნიშნე რო ასე იყავი შეყვარებული? და ასე რატო გაუცხოვდით რო უკვე საიდუმლოებები გვაქვს? ალბად სულ ჩემი პრობლემების გადამკიდე შენ ვერ ხვდებოდი როდის და როგორ გეთქვა? -არა სარა ჩვენ ისევ ისე ვართ უბრალოდ ეს მე არ მეგონა თუ ასე შემიყვარდებოდა ის ადამიანი ასე ვინც საყვარლად მრაცხავდა მტელი უნივერსიტეტის წინაშე.რაც შეხება ჩემს არ თქმას იმიტო ვერ გითხარი რო შენი მშობლები ახალ გარდაცვლილები იყვნენ და თან როცა მივხვდი რო მომწონდა და დავიწყება დავიწყე გაქრა აღარ ჩანდა და მეგონა რო უბრალო ბავშვური გატაცება მეგონა მაგრამ შევცდი ერთი კვირის შემდეგ ყველგან მეჩვენებოდა, უნივერსიტეტის დამთავრების ბოლო თვე იყო უნივერსიტეტში რო მოვიდა, მე არ ვიცოდი თუ იყო უნივერსიტეტში და ჩემ ნაცნობ გოგონასთან შევდიოდი მის აუდიტორიაში კარში რო ვიღაცას შევასკდი ეს ვატო იყო ცოტა დამაგვიანდა შესვლა და მხოლოდ მან იყო დარჩენილი აუდოტორიაში ამ დროს გამოდიოდა ისიც, აუდატორია რო მოვამთვალიერე და არავინ იყო ჩემთვის ცავილაპარაკე როგორც მჩვევია ხოლმე , - თათული წასულა არდა კონსპექტები უნდა მოეცა ჩემთვის, ეხლა რა ვქნა? ორ დღეში გამოცდა მაქვს, -ლამაზო მეც მაქვს კონსპექტები, შენს ჯგუფელზე უნდა მიმეცა, მაგრამ აღარ ჭირდება და შენ მოგცემ თუ გინდა? -მართლა? -ხო! ოღონდ ორი პირობით, -რა? რა პირობით?-დავიბენი ამდენი ხნის უნახავი ვნახე და თან გამომელაპარაკა ისე მეხაროდა ენაც კი მებმოდა ... -უკან უნდა დამიბრუნო, და კიდე თუ დაგჭირდება რაიმე კონსპექტი მე მითხრა. შევთანხმდით-პირველს შევასრულებდი შენც ხომ კარგად იცი არა არ მიყვარს სხვისი ნივთები. გამოვართვი და წავედი უკან რო უნდა დამებრუნრბია სწორედ იმ დგეს გავიგე რო გამოცდა რომელიც ყველას გვეგონა არ გვექნებოდა დაინიშნა. და თანგამოცდა ერთ კვირეში იქნებოდა. ვატოს კონსპექტები მიუტანე მადლობა გადუხადე და წამოსვლას ვაპირებდი რო მითხრა... -კონსპექტები არ გინდა? -იცი კი, -მერე ეგა შენი პირობა? კარგი გაპატიებ ხვალე წამოგიღებ !!- თითქოს გაბრაზდა ის კონსპექტებიც გამოვართვი გამოცდებიც ჩავაბარე . ერთ დღეს უნივერსიტეტში რო მივედი ყველა რაღაცასე ლაპარაკობდა იცინოდა, ჩემს მეგობარს ნინას ნუ მე მეგონა მეგობარს, რო ვკითხე რა ხდება თქო მან მიპასუხა: -მაგას მე უნდა გეკითხებოდე გოგო მელაძესთან თუ იწექი და თუ მისი საყვარელი ხარ მაგას ეხლა უნდა ვიგებდე მე?-გავოცდი მოვკვდი ყველაფერი დატრიალდა მის აუდატორიაში შევედი მინდოდა მენახა მაგრამ არ იყო მას მერე აღარ მინახავს მაგრამ ყველგან ისმოდა ვატო და უცოდველი სახის კესო, წამოვედი და ერთი თვე დასავენებლად რო წავედი ხო გახსოვს ნუ შენ გეგონა რო უნივერსიტეტის მეგობრებთან ერთად ვიყავი მოგატყუე რადგან არ მინდოდა გენერვიულა ორი თვის დაღუპული გყავდა მშობლები. მე კი იმიტო აღარ გითხარი მას შემდეგ ვცდილობ დავივიწყო, მაგრამ არ გამომდის იცი ყველაზე რთული ის იყო რო მინდოდა მოსულიყო ჩამხუტებოდა და მეპატიებინა, მაგრამ გუშინ იქ რო ვნახე მივხვდი რო სიგიემდე მიყვარს მაგრამ ვერ ვაპატიებ ვერ შევძლებ.-ეს თქვა და ისევ ატირდა სარა გაოცებული უსმენდა ვერც ერთმა ვერ შეამჩნია რო ამ ყველაფერს ბელსიც ისმენდა და თავისით მარტო ტიროდა. სარამ და კესომ საუზმე მოამზადეს სარამ და ბელს შეაკითხა მაგრამ ოთახში არ დახვდა კი გაუკვირდა და ეზოში გავიდა დაინახა როგორ მირბოდა ვატოს სახლისკენ გზაზე გადადიოდა ბელსი როცა მანქანა შემოვიდა ... -ბელსსსსსსსსსს- ბოლო ხმაზე დაიყვირა და თვალები დახუჭა სარამ მანქნის გამაყრუებელი მუხრუჭის ხმაც გაიგონა და თვალები სწრაფად გახილა და ძირს დავარდნილ ბელსისკენ გაექანა- პრინცეს ჩემო გოგო გახილე თვალი გთხოვ მოვკდები უშენოდ ბელს შენც არ დამტოვო გთხოვ სასწრაფოში დარეკეთ...-უცებ ვიღაც რო დადგა თავზე და აიხედა აი აქ კი ნამდვილი შოკი ქონდა -ნუ გეშინია არ დავჯახებივარ ეს შიშის გამო დაკარგა გონება ექიმი გამოვიძახე მალე მოვა- როგორც კი გაიგო რო არ დაჯახებია ხელში აიყვანა და სახლში შეიყვანა სარამ ბელსი. მთელი სოფელი თითქმის იქ იყო შეკრებილი რათქმაუნდა კესოც და ვატოც. კესო კიდე იმ ადგილს იყო მიშტერებული სადაც ბელსი იყო და არაფერი ესმოდა, ვატომ მივიდა მასთან დაშეანჯღრია. -კესო! კესო! არ დაჯახებია გესმის კარგადა შიშის გამო დაკარგა გონება წადი სარას ჭირდები-თითქოს ამას ელოდა უკან მოუხედავად შევარდა სახლში და დაინახა როგორ ყავდა სარას გულზე მივიდა და გამოგლიჯა სწორედ ამ დროს მოვიდა ექიმიც. -ბელს ჩემო ანგელოზო გახილე თვალი-სთხოვდა კესო ბელს. ექიმი საკმაოდ სიმპატიური ბიჭი იყო . ბავშვი გასინჯა და იგივე უთხრა რაც ვატომ, წამლები გამოუწერა და უთხრა ცოტა ხანში გონს მოვაო. ექიმი კესომ გაცილა ეტყობოდა ბიჭს კესო ძალიან რო მოეწონა, ეს რა თქმაუნდა ვატოც შენიშნა და კარში გასულ ექიმსა და კესოს უკან გაყვა.- დიდი მადლობა ექიმო თქვენ რომ აეა არ ვიცი რა გვეშველებოდა?- კესოს ვატო არ დაუნახავს არც ექიმს. -მადლობას ნუ მიხდი ეს ჩემი მოვალეობააა, თუ რაიმე დაგჭირდებათ მე აქვე ახლოს ვცხოვრობ და შეგიზლია მომართოთ აი ეს კი ჩემო ტელეფონის ნომერია-ნომერი გაუწოდა თავი დაუკრა და წავიდა. კესომ უკან შეტრიალებულმა დაინახა თვალებ ჩაწითლებული ვატო მისთვის არც მიუქცევია ყურადღება შიგნით შევიდა. შიგნით შესულს ნამდვილად გაეცინებოდა რომ არა ეს ცუდი სიტვაცია, რა იყო ეს სიტვაცია გაინტერესებთ ხო გეტყვით ეხლავე:სარა ბელსის გვერდით დაწოლილიყო სანდრო კი საწყალი თვალებით უყურებდა. ხო მართლა დამავიწყდა თქვენთვის მეთქვა რო ის ვინც ცოტაც და ბელს დაჯახებოდა სანდრო იყო.ბელსმა მალევე გაიღვიძა მაგრამ სარას დაძინებოდა ეხლა ამიტო ოთახი რო მოათვალიერა და სანდრო დაინახა ეგრავე დავიწყდა რო სარას ეძინა და წამოიყვირა. -სანდლოო-სარამ შეირხა და ბელს გაეპასუხა. -სადა სანდრო დაიძინე რა ცუდი სიზმარე ვნახე იცი? მაგრამ ამ სიზმარში სანდროც იყო.... -უცებ გახსენდა და წამოვარდა ფეხზე-თქვენ თქვენნ აქ რას აკეთებთ?-იკითხა სარამ. -მე აქ ისე როგორც შენ მეც დასასვენებლად ჩამოვედი და თან ერთმა გოგომ ისე წავიდა სიმართლის თქმის საშვალება არ მომცა და მინდა პასუხი ვაგებინო იმ ყველაფრისსთვის-ეს თქვა და ოთახიდან გავიდა.სარამ ბელსის და კესოს შორის ჩაჯდა და გადახედა თვალებით ეკითხებოდა ეს რა იყოვო ორივემ ბეჭბი აიჩეჩა და გაიცინეს, ბელსმა უცებ შეწყვიტა სიცილი და კარისკენ წავიდა ისევ სარამ რო შეაჩერა -ბელს ან წეღან სად მიხვიდოდი? ან ეხლა სად მიდიხარ?-ბელს არ იცოდა რა ეთქვა და უცებ სწრაფად გახსენდა რო ყელზე მისი საყვარელი ყელსაბამი რო არ ეკეთა. -დაიკო წუხელ მგონი მასთან ჩემი საყვარელი ყელსაბამი დამრჩა, -მერე მე რატო არ გამაფრთხილე?-უსაყვედურა სარამ. -კარგი სარა ვჭამოთ თორე ცოტაც და გული წამივა-კესო შემოვიდა ოთახში პატარა ლანგრით ხელში. ბელსმაც შეჭამა მისი კერძი დაიკოს ნებართვა თხოვა და ვატოსთან წევიდა (იქ ეხლა ამბებს დატრიალებს)კარზე ისე აკაკუნებდა ვინმეს ეგონებოდა მეორე მსოფლი ომი დაიწყოვო. კარი მისთვის უცნობმა გაღო. -გამარჯობა პატარავ, აქ რას აკეთებ? კარგად ხარ ? რაიმე ხოარ გაწუხებს? -ჯელ ელთი მე პათალა ალ ვალ, მეოლეც სადა ვატო? -პრინცესა აქ რას აკეთებ? -სანდრო გამოვიდა ოთახიდან, ბელს კი გაუკვირდა აქ რას აკეთებსო მაგრამ მიხვდა რო მეგობრები იყვნენ. -მე ალ გელაპარაკები ალც შენ და ალც ვატოს! მაგლამ მინდა ვატოც დაველაპარაკო, შენ შეიძლება ლაგაც გთხოვო თან შენს წაგანდელ დანაშეულს გამოსკიდი - მიუტრიალდა უცნობს. თავი დაუკრა.-მე ბელსი მქვია და შენ? -გიორგი აბა რაში დაგეხმარო