-ვერგავიგე რატო უნდა წავიდეთ ჩვენ არ გვინოდა აქ ჩამოსვლა?დემეტრემ გითხრა რამე?იცოდე თუ ისევ გაწყენინა ამჯერად აღარ მოვითმენ.გაღიზიანებული და სახეაწითლებული მეუბნება თორნიკე
-ა რ ა გარკვევით ვეუბნები და საწოლზე ვხტები.
-აბა მიზეზი?
-არგუმენტირებულადაც ხო არ დაგისაბუთო? თბილიში საქმე გამომიჩნდა უბრალოდ.
-აქამდე არიცოდი?
-რატო ჩამაცივდი?
-იმიტომრომ უაზრობას ამბობ ელე
-კარგი ჩემით წავალ
-არაფრისმთქმელი საუბრის უაზრო დასასრულო,ბოლო სიტყვები მკაცრად წარმოთქვა თოკომ და ოთახი დატოვა.
ახლა ხომ ვერ ვეტყოდი დადიანმა სიყვარული ამიხსნა მე კიდევ მისმა სიტყვებმა დამაფიქრა და დროში რომ დამაბრუნა უარის ნაცვლად თანხმობად ვეტყოდი მეთქი?ამ ფიქრებში ვიყავი გართული და ჩანთის ჩალაგებსაც მოვრჩი,როდესაც გარედან ხმა შემომესმა ჩემოდანს ხელი დავავლე და გარეთ ჭორიკანა მეზობელივით გავედი,ვერ გადავეჩვიე ამ ცნობისმოყვარეობას რა.
-კიდევ ერთხელ მიეკარები,ერთ სიტყვას მაინც ეტყვი და მხოლოდ ერთი დარტყმით აღარ შემოვიფარგლები,ეს ხომ თორნიკეააა ღმერთო თორნიკე და დემეტრე,გიჟივით გავიქეცი და ბერიძეს ვეცი.
-აქ რა ჯანდაბა ხდბა?
-თქვი რა გითხრა ამ ნაბი*ვარმა
-ვუთხარი რომ მიყვარს,ღიმილით მიუგო დადიანმა
-რა-ო?გაკვირვებული მომიბრუნდა თორნიკე. ადგილზე გავშრი ოღონდ მის ქამელეონისფერ თვალებში დიდი იმედგაცურება არ დამენახა და ახლა ყველაფერს დავთმობდი?
-თოკო მინდოდა მეთქ...სიტყვის დამთავრება არ დამცილდა,ჯხუბი დაიწყეს ერთმანეთს უმოწყალოდ ურტყამდნენ,ხან ერთი ხან მეორე,ბოლოს დემეტრეს ძმაკაცებმა თოკოს ერთი-ორჯერ სახეში მუშტი უთავაზეს თავისი ,,ბრატუხას’’ ცემისთვის,შემდეგ კი დემტრე წაიყვანეს და დაგვტოვეს მე და ბერიძე გარეთ მარტო.

-პაციენტს სახეზე აქვს დაჟეჟილობები ამასთან წარბი აქვს გატეხილი,მნიშვნელოვანი არაფერი საბუთებს მოვაწესრიგებთ შემდეგ კი შეგიძლიათ სახლში წაიყვანოთ.თავაზიანად გამიღიმა ახალგაზრდა ექიმმა და ადგილი ტანის რხევით დატოვა.
მიდი ელენე შენ ამას შეხლებ შეგიძლია შეხვიდე,მაგრამ თვალებში არ ჩახედო,მიდი ელენე ბოლოსდაბოლოს შენი ბავშობის მეგობარია.
1
2
3
თორნიკე უკვე ფეხზე იდგა და წასასვლელად ემზადებოდა მე რომ დამინახა შეყოყმანდა რაღაცის თქმა დააპირა მაგრამ აღარ ვაცადე
-თოკო წამოდი მე მოგივლი ჩემი ბრალია ეს ყველაფერი ბოდიში,გპირდები ყველაფერს გავაკეთებ რასაც მთხოვ ოღონდ არ გაბრაზდე ჩემზე გთხოვ,ერთი ამოსუნთქვით ლექსივით ვაჯახე ბიჭს.
-ჩემთვის სულ ერთია წამოდი,გულგრილად მომიგო ბერიძემ და პალატიდან გავიდა.რაღაცს საბუთებს აწერდა ხელს და თან იმ ახალგაზრდა ექიმს ელაპრაკებოდა.მეც არ დავაყოვნე და გვერძე ამოვიდექი ჩემ ,,მეგობარს’’
-ხელზე ეს მალამო წაისვით ერთი კვირის მანძილზე,დღეში სამჯერ კი ტკივილგამაყუჩებელი მიიღეთ.
-რომ მცოდნოდა ასეთი ლამაზი ექიმი მეყოლებოდა უფრო ადრე მოვხვდებოდი სავაადმყოფოში საკუთარი ნებით. ამას უყურე რა ამათი ფლირტაობაღა მაკლდა.თვალები გადავატრიალე,ხელები გადავაჯვარედინე და გაბუტული ბავშვივით სხვა მხარეს გავიხედე.
-აჰაჰა,დიდი მადლობა კომპლიმენტისთვის
-მე მხოლოდ სიმართლეს ვამბობ საყვარელო,მხრები აიჩეჩა ბიჭმა
-ნატა,ნატა ორდენიძე
-სასიამოვნოა ნატა იმედი მაქვს ამ სილამაზეს კიდევ ვნახავ.
-უკაცრავად სასიამოვნოა როდესაც ახალი ურთიერთობის დასაწყისის შემსწრე ხდები,მაგრამ ჩვენ ძალიან გვეჩქარება იცით ნატა?სასწრაფოდ უნდა დავბრუნდეთ თბილიში
-უი რატო?ვითომ გაკვირვებულმა მკითხა ბერიძემ,ახლა ამას თუ წავუთაქე თავში მერე ნახოს მაგან
-იმიტომ რომ მე მინდა ასე.ბიჭს ხელი მოვკიდე და გასასვლელისკენ გავათრიე.
საჭესთან მე დავჯექი,გვერდით თორნიკე მომიჯდა რომელსაც ეშმაკური ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე.
-,,იმედი მაქვს ამ სილამაზეს კიდევ ვნახავ’’ დავიჭყანე და ბერიძეს გამოვაჯავრე
-რაიყო პუწი გოგო მომეწონა და წავეფლირტავე
-რა პუწი?
-პუწი შენ ხარ მე უწი ვიქნები სიცილით მითხრა თორნიკემ და სავარძელი უკან გაწია.ამ უაზრობაზე მეც გამეცინა და მანქანა დავძარი.

-არ შემოდიხარ?გაკვირვებულმა მითხრა თორნიკემ
-შეიძლება?
-იმ ინციდენტს თუ გულისხმობ ეგ უკვე წარსულია,წარსულით ცხოვრება კი არ მინდა,თან ვიღაცამ ხო უნდა დამიმუშაოს ჭრილობები?
რაღაცნაირად გამიხარდა მისი სიტყვები,თორნიკე ჩემთვის ბევრს ნიშნავდა,თუ მასთან ურთიერთობა გამიფუჭდებოდა გამიჭირდებოდა გონზე მოსვლა.
-პუწი მიდი ყავა გააკეთე რა სიცილით მითხრა ბიჭმა.
-კარგი რა მემეგონა ხუმრობდი რა უწი პუწი აგიტყდა?
-ნუ ეკამათებით ქალბატონო ელენე ავადმყოფ კაცს.
-ოხ,მოიფიქრა ახალი რაღაც
-ისე დღეს რატომ გაბრაზდი ნატალიკოზე?
უყურე რა უკვე ნატალიკოსაც ეძახის,როდისღა მოსწრო ამ გოგოს მოწონება არ ვიცი,მაგრამ ის კი ვიცი,რომ მისი სახელი ხსენებაზე ალერგია მეწყებოდა უკვე.ახლა დავფიქრდი და მართლაც რატომ მოვიქეცი ასე?ბერიძე რომ მომწონდეს კი მაგრამ....მოიცადე რა გავიგიქრე? ბერიძე რომ მომწონდეს? არა ამის გამო არ მიეჭვიანია იმიტომ ვიეჭვიანე მასზე რომ მე ნაკლებად მაქცევდა ყურადღებას.
-არ გავბრაზებულვარ მეჩქარებოდა თბილიში ჩამოსვლა
-აა,მერე ჩემთან რატო ხარ თუ გადაუდებელი საქმე გაქვს?
ხო აქ უკვე ჩავიჭერი,ახლა დრამატულაად უნდა დავტოვო აქაურობა.ჭიქა მაგიდაზე დავახეთქე და ბიჭს ყვირილი დავუწყე
-იცი რა? თუ ეგრე ძალიან გინდა წავალ ისედაც არ მქონდა დიდი სურვილი შენნაირ უჟმურთან მთელი ღამე გამეტარებინა.ვირო,დადექი და ნატალიკოს დაურეკე ის გაგიკეთებს ყავასაც და წამლებსაც თავის დროზე დაგალევინებს.ბერიძეს სახეზე გაკვირვება რომ დაეტყო მაგას კი მოვკარი თვალი,მაგრამ სხვა არაფერი დასცლდა გიჟივით გამოვვარდი ქუჩაში და სიტყვის თქმაც აღარ დავაცადე თორნიკეს.
არა რა რამინდოდა ამ სამართალზე რო ვაბარებდი,მშვენიერი მსახიობი დადგებოდა ჩემგან.მარტო რომ დავრჩი ათას უაზრობაზე დავიწყე ფიქრი,ბოლოს ფიქრებით ისევ სიყვარულს გადავწვდი,დემეტრეს,თორნიკეს,მაგრამ თორნიკეს რატომ? რა მემართება? აქამდე მასზე არასდროს მიეჭვიანია არასდროს გავბრაზებულვარ,არასდროს მდომები მასთან ასე ახლოს ვყოფილიყავი მაგრამ ამავდროულად შორს,დემტრე? დემეტრემ გული ძალიან მატკინა,დარწმუნებულივარ თორნიკე ამას არ იზავს არასდროს.რატომ ვადარებ მათ? რა უაზრობაა ელენე შეწყვიტე ახლავე ამაზე ფიქრი.ამ დროს ვიღაცამ უკნიდან დამისიგნალა არ შევიმჩნიე,მუსიკას ავუწიე და გზა გავაგრძელე,თუმცა ბედნიერად და წყნარად სიარულს ვინმე დაგაცდის?
კიდევ დამისიგნალა,მეც ჩემი ფედქებადი ხასიათის გადამკიდე საჩხუბრად მოვემზადე მივრიალდი და ხელში თორნიკე არ შემრჩა?
-რაგინდა ბერიძე,მკაცრად ვუთხარი და ისევ ტროტუარზე დავბრუნდი
-რა გიჟივით გამოვარდი რა იყო გოგო ეგ.
აბა ის ნატალი ყოფილიყო ეტყოდა შენ ისეთი ლამაზი ხარ ეგეთი გიჟობებიც გიხდებაო
-გიჟი ვარ?კარგი
-რა სიტყვებზე მეკიდები ელენე წამოდი უკან,მე უნდა ვიყო გაბრაზებული შენ კი არა
-ჯერესერთი შენ მითხარი,რომ წარსულით არ ვცხოვრობ და ეგ უკვე დავივიწყეო მეორე სიტყვებზე არ გეკიდები და მესამე არ წამოვალ სახლში მივდივარ და ნუ მაყოვნებ თუ დავაგვიანე მანჩოსგან ლექციები არ ამცდება.
-ჯერესერთი უკვე დააგვიანე ღამის ორი საათია და მეორეც თუ არ წამოხვალ მხარზე აგიკიდებ და ძალით წაგიყვან.
-საჭესთან რატომ დაჯექი?ხელი გტკივა და ნორმალურად ვერ მართავ
-ხოდა შენ მიმიყვანე უკან
გავყვე თუ არ გავყვე მიდი ელენე იფიქრე,ისეთი საყვარელია როგორ არუნდა გავყვე?მინდა რო ჩავეხუტო და აღარ გავუშვა მაგრამ რატომ?უაზრო ფიქრები მოვიშორე გავიქეცი და მთელი ძალით ჩავეხუტე ბერიძეს,მივხვდი რომ გაუკვირდა,მაგრამ გაუხარდა კიდევაც მესმოდა მისი გულის ცემა როგორ აჩქარდა,როგორ გაუხშირდა სუნთქვა.კიდევ დიდხანს ვიდგებოდის ასე,მე რომ არ მოვსულიყავი გონზე და უკან არ გამოვწულიყავი.
-არასდროს ვიჩხუბოთ რა,ბავშვივით ვუთხარი ბერიძეს და გავუღიმე.
-კარგი პუწი,მანაც ღიმილითვე მიპასუხა და მანქანაში კომფორტულად მოთავსდა.

მთელი ღამე გამაწვალა თორნიკემ ხან ის უნდოდა ხან ეს ,მე კიდე უარს ვერ ვეუბნებოდი ბოლოს თვითონ ჩაეძინა და როდესაც მეც ვაპირებდი დაძინებას ტელეფონმა დარეკა.ვინ იქნებოდა თუ არა ჩემი ძმა თვით ნიკოლოზ ავალიანი.
-გისმენ
-“გისმენ,, გამომაჯავრა ნიკამ-გისმენ კი არა სად ხარ დამიანე გიჟს გავს
-თბილიში
-აუ შენ თუ დალაგებული იყო რა.ასეთი უკუღმართი მანჩომ როგორ გაგაჩინა?ჩვენ ყველა ნორმალურები ვართ და შენ რა გამოხვედი ამისთანა?
-ოო რო ჩამოხვალ მერე ვილაპრაკოთ
-კარგი ჩიტო,ხვალ ჩამოვალთ
-ოკეი
ახლა აზრი აღარ ქონდა ძილს ამიტომ,გადავწყვიტე თორნიკე გამეღვიძებინა,
-თოოოოოოორრრრრნიიიიიიიკკკკკეეეე შევკილე და ზემოდან დავახტი,მე მღვიძავს შენც უნდა გაიღვიძო,მთელი ღამე რო დამარბენინებდი გეგონება მაგარი ავადმყოფი ყოფილიყავი,არ გეყო? გაიღვიძე ახლა,უნამუსოდ იქცევი ბერიძეეე,სხვათაშორის გუშინ ვნახე ჟურნალში რომ წელს მოდაში მუქი ლურჯი ყოფილა,ამიტომ გადააკეთე ოთახი ხო?არაა კი ვიც....სიტყვის დამთავრება ვერ მოვასწარი,თორნიკემ პირზე ხელი ამაფარა და მოულოდნელად მისი ზურგიდან ძირს აღმოვჩნდი
-გაჩუმდო რა დილიდან ნუ მეწიკვინები გთხოვ.
-ვირო,გაუთლელო ხეპრე
-სიტყვები გოგო
-სიტყვები გოგო გამოვაჯავრე ბერიძეს და იქვე მდგარი წყლით სავსე ჭიქა სახეში შევასხი.
-აუ მომაკვლევინებს ეს გოგო თავს რა
-მივდივარ უწიიი მე პაკა.წყნარად ვუთხარი და სანამ რევანშს ამიღებდა თორნიკე სახლიდან გამოვიქეცი.
ერთი კვირა გავიდა,თორნიკესთან იმის მერე არ მილაპრაკია არც ის მირეკავს და არც მე.მე გასაგებია სვანი ვარ და ჯიუტი მაგრამ ის?
-ავალიანი ელენე,ელენე ავალიანი,ავ ელ
მომესმა ხმა და უკან გავიხედე
-დემტრე დადიანი დადიანი დემეტრე დემ დად
-აუ ვგიჟდები ეგრე რო მაჯავრებ ხოლმე ჩემო გოგო
-რა “ჩემო გოგო”?
-უი სიმართლის თქმა დამავიწყდა მაშინ გაგეხუმრე,იმედია არც დაიჯერე რომ მართლა მომწონდი მე შენ სიცილით დაამატა ბოლო სიტყვები და მომიახლოვდა.
-ასეთი სულით ნაგავი ადამიანი როგორ ხარ?ბედნიერი ხარ რომ ისევ მატკინე გული?ბედნიერი ხარ რომ ისევ წარმოჩინე საკუთარი თავი როგორც N1 ნაძირალა?გეკითხები და მიპასუხე ნუ ხარ გაჩუმებული.
-მემეგონა მიხვდებოდი რომ გაგეხუმრე,არც კი მიფიქრია რომ სერიოზულად მიიღებდი ჩემ სიტყვებს.
-ხო,ბიჭი რო გეტყვის მიყვარხარო არ უნდა დაუჯერო.
-მოდი დავივიწყოთ ყველაფერი და უბრალოდ თავიდან ვცადოთ ერთმანეთის გაცნობა.
-ამასაც მატყუებ ხო?
-არა გეფიცები მართლა მინდა შენთან მეგობრობა.
-კარგი,მხრები ავიჩეჩე ახლა სულ ერთი იყო დადიანი ჩემთვის
-საღამოს მაშინ კაფეში წავიდეთ და როგორც ყოფილმა კლასელებმა ისე ვილაპარაკოთ გინდა?
-თორნიკეს ბოდიშს მოუხდი?
-მე რატო უნდა მოვუხადო ის მეცა და მირტყავდა
-ოო,შენ გამოიწვიე ეგ ყველაფერი და იმიტომ
-თუ ერთ კოცნას მაჩუქებთ დავფიქრდები
-ნუ ხარ სულელი ხელი მივარტყი და სახლისკენ წავედი.
ახლა კარგად დაფიქრდი ელენე,რა უნდა უნდოდეს დადიანს შენგან?ორი ვარიანტი მომდის თავში და ორივე საშინელებააა.პირველი ჩემი საწოლში შეტყუება უნდა ან მეორე ძმაკაცებს დაენიძლავა ავალიანი ჩემი შეყვარებული გახდებაო.კარგი ვნახოთ რა გნებავთ ბატონო დემეტრე.
საღამოსთვის დიდიად არ გავმზადებულვარ,ჩვეულებრივ ჩავიცვი და დათქმულ დროს ,,ჩაის სახლში” მივედი.
-უკვე ყველა დაჩრდილე ავალიანო თავის ჭკუით მაგარი კომპლიმენტი მითხრა დადიანმა.
-მომიყევი შენ რას საქმიანობ აბა
-პოლიციის აკადემიაში ვსწავლობ ახლა სტაჟირებას გავდივარ და მალე პროკუროად გავიჩითები.
-ვაი ბედკრულო საქართველო ვის ხელში ხარ?! სიცილით ვუთხარი დემეტრეს და მასაც გაეცინა.
-ვა ნახე აქ ვინ ყოფილან ელენე და დემეტრე,სარკაზმით წარმოთქვა სიტყვები თორნიკემ და თავის ნაშოჩკასთან ერთად გვერძე მოგვიჯდა.
-ვაა თოკო როგორ მომენატრე სად დაიკარგე?მეც ვითომ არ შევიმჩნიე ისე მოვიკითხე ბერიძე.
-საქმეები მქონდა მშრალად მიპასუხა
-თავენ ის გოგო არ ხართ სასწრაფოდ რომ გააქცუნეთ ჩემი თოკო საავადმყოფოდან?
-უკაცრავად ვერ გიხსენებთ?
თავი მოვისაწ.... ვითომ ვერ ვიცანი ეს გოგო,სინამდვილეში კი მინდოდა ეს გოგო მომეკლა შემდეგ მისი გვამი მტკვარში გადამეგდო და ეს ყველაფერი სუიციდად გამომეცხადებინა.
-ნატა ვარ ბაკურიანის საავადმყოფოდან
-ა ხო ნატა გამახსენდა,თბილიში ექსკურსიაზე ხარ?
ჩემ ხუმრობაზე დემეტრემ ჩაიფხუკუნა ბერიძემ კი თვალები გადაატრიალა ხელი მაჯაზე მომკიდა ბოდიშიო ერთი ეს თქვა და გარეთ გამიყვანა.
-ამასთან ერთად რა გინდა?
-ვინ ამასთან?
-აი იმასთან ნატას გვერძე რომ ზის
-ნატა ვინაა?
-შენთან თამაშის ხასიათზე არ ვარ ელენე
აიღე ნივთები და სახლში წაგიყვან.
-არმინდა სახლში დემტრესთანაც კარგად ვლაპარაკობდი
-ნუ მაგიჟებ
-რაიყო უწი ადრე ასეთი საქციელები არ გშვენოდა ახლა რაღა გჭირს?
-ნერვებზე ნუ თამაშობ
-სვანი ვარ
-ვა მართლა?
-როგორც ვარყობ ეს ერთი კვირა უქმად არ დაგიკარგავს ანუ ახლა დეყვარებულები ხართ?როდიდან გიზიდავს შენზე 5 წლით დიდი გოგოები?
-რაიყო პუწი ადრე ასეთი საქციელები არ გშვენოდა ახლა რაღა გჭირს?გამომაჯავრა თავის ჭკუაში ამ რქიანმა
-დავასრულოთ შენ და ნატა სხვა მაგიდასთან გადახვალთ ჩვენ ჩვენთვის ვიანებით.
-კიდე რაგინდა?
-აუ ბევრი რამ მაგრამ ახლა მეზარება ჩამოთვლა
-კარგი დევბრუნდებით ახლა უკან დენ შენ ნივთებს აიღებ და სახლში წახვალ,ცივა გარეთ და გაცივდები.ამ სიტყვების ბოლოს ერთი ორჯერ დავაცემინე და უკან შენობაში შევბრუნდი.