დილით მზის სხივებმა ურცხვად გამაღვიძეეს, დიდხანს წვალება არც დასჭირვებია, მაშინვე გამეღვიძა და სააბაზანოში შევედი. დაახლოებით ნახევარი საათი იქნებოდა გასული რაც წყლის ჭავლის ქვეშ ვდგავარ და ვფიქრობ უაზროდ ყველაფერზე, ზარის ხმამ მომიყვანა ფიქრებიდან, აღმოჩნდა, რომ ხალათის შემოტანა დამვიწყებია, გოგები იქნებოდნენ ვიცოდი და პირსახოც შემოხვეული წავედი კარისკენ, სველი,ხუჭუჭა თმები უფრო მერად იყო დაკულულებული. კარი გავაღე და ოღონდ ეხლა დემე არ დამენახა აქ , ამ კარგთან სხვა არაფერი არ მინდოდა, დავინახე მისი მზერა, რომელმაც ამათვალიერა და ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა.
- გვანცა... - მითხრა და მიდევ ერთხელ შემათვალიერა. შეიძლება?
- რათქმაუნდა, მოდი - სანამ შემოვიდოდა, გამოვეცალე, ოთახში შევვარდი და ხალათი მოვიცვი.
- არ მინდოდა შენი შეწუხება, გოგოებმა ძალით გამომაგდეს და ვერ გავუტეხე რა - ნაძალადევი ღილიმით იღიმოდა და თან თვალს არ მაცილებდა. მოსაკლავები არიაან, მიხვდებით ალბათ უჩემოდაც ხო,თუ რატომ გამოაგზავნეს დემე და არაა ეკეე?
- არა, რა შეწუხება, რა ხდება?
- ყველანი ქვევით ვართ და შეგვეშინდა შენ რომ არ ჩამოხვედი.
- მოიცა რომელი საათია?
- 1 ხდება
- მეღადავებიიი? ვაიმე, დედაჩემი ამიფეთქებდა ტელეფონს
- დამშვიდდი,გიოს ელაპარაკა წეღან და უთხრა ძინავსო
- კიდევ კარგი. მადლობა, რომ ამოხვდი, ჩავიცვამ და ჩამოვალ მეც, კარადისკენ ნშევტრიალდი და ტანსაცმლის არჩევა დავიწყე, უფრო სწორად ხელებს უზროდ ვაფათურედი, რომ რამე გამეკეთებინა, როცა ვიგრძენი როგორ მომიახლოვდა დემე, მისი სუნთქვა მესმოდა, ძალიან ახლოს იყო ჩემთან ვგრძნობდი ამას.
- მეორედ, ასეთ ფორმაში როგორშიც წეღან დამხვდი კარი არავის გაუღო პატარავ - ყურთან სველი კოცნა დამიტოვაა და წავიდა. რა ხდებოდა ამ დროს გვანცაში? გგონიათ ვიცი? არ მეგონა თუ არ დავეცემოდი, მისი შეხება მკლავდა და თან ამავდროულად უზომოდ მაბედნიერებდა. აბაზანაში შევვარდი და წყალი შევისხი სახეზე, ძალიან ბევრჯერ და როცა სარკეში ჩემს აწითლებულ სახეს შევავლე თვალი ინსტიქტურად იმ ადგილისკენ წავიღე ხელი სადაც რამდენიმე წუთის წინ დემეს ცხელი ტუჩები მეხებოდა. არ მინდოდა ძალიან შემემჩნია ჩემში გამოწვეული რეაქცია, ამიტომ შეძლებისდაგვარად სწრაფად გავემზადე. თმები გავიშრე, შავი ფერის სპორტული შარვალი, თეთრი ფერის მაისური და ასევე თეთრი ბოტასები მოვირგე ტანზე, ხელზე “სმართ ვოჩი” და სამაჯური გავიკეთე, რომელიც ზუკამ მაჩუქა და უზომოდ მიყვარდა, თმები გავიშალე და გავედი ოთახიდან, ისევ კიბეებით ვამჯობინე ჩასვლა, თან მარტო ვიყავვი და უარესად მეშინოდა ლიფტში ყოფნა, ჩასვლისთანავე, ადვილად დავინახე ჩემები, ყველაზე დიდ მაგიდასთან ისხდნენ და როგორც ყოველთვის რაღაცაზე იცინოდნენ.
- დილამშვიდობიის - მივესალმე ყველას და ვეცადე დემეს მზერა დამეიგნორებინა
- რა იყო გოგო, არ დაგილევია მაგდენი და რამ გაგთიშა ამ დრომდე? - მკითხდა რეზიმ და სათვალის ზევიდან სიცილით გამომხედა
- აუ ჰო იცი როგორ კარგად მოქმედებს აქაური ჰაერი ჩემზე - გავიცინე და სესას გვერდით დავიკავე ადგილი
- მოსაკლავები ხართ- ჩუმად გადავუჩურჩულე და ვითომ ბედნიერი სახით ხელზე ვუჩქმიტე
- აეე, მეტკინა - წამოიყვირა სესილიმ
- ღირსი ხარ- უკვე ხმამაღლა ვუთხარი და წვენი დავისხი
- დღეს რა ვქნათ? - წინადაებით შემოვიდა საუბარში ეკე
- მოიცა ეგ კიარა, მოდი სახლი ვიქირაოთ, სადმეე ახლოს და იქ გადავიდეთ რაა, არ მოგბეზრდათ ამ სასტუმროში ჯდომა? ნორმალურად ვერხ გხედავთ - ნინიამ შეაწყვეტინა
- ვაიმე გაგახსენდიით ქალბატონოო? - შეიცხადა ზუკამ - ნიკუშას გარდა ჩვენც რომ ვარსებობთ? - არაა რა, ამ ბიჭს ბიზნესზე კი არა თეატრარულზე უნდა ჩაებარებინა
- დიახაც, მარტო მე უნდა ვახსოვდე ნინიას - მიიხუტა ნიკუშამ და ხელი გადახვია
- აუ ამის ეგოისტობას დააკვირით რაა - ახლა ნია აყვა
- კარგით გეყოფათ ეხლა, ხოიცით რომ ეგრე არაა და ეს ვაჟბატონი კიდე ჩემს აგდებას ცდილობს, მაგრამ ვერ ამაგდებ ჩემო სიცოცხლევ - გაუღიმა ირონიულად და უარესად მიეკრა ნიკუშას
- ეე ისე კაი აზრია რაა, ვიქირაოთ სახლი - ვთქვი მე
- ჰოდა თუ ეგრე გირჩევნიათ , დემე შენ ხო გყავს აქაური ძმაკაცები? ვერ გაჩითავ რამეს?
- კი ტო, დავრეკავ ეხლა და
- ადგა და გვერძე მაგიდასთან გადაჯდა, სადაც ჩვენს კაკანს ვერ გაიგონებდა. ახლაღ დავაკვირდი მის სტილსს, სპორტული სტილის შარვალი, თეთრი ბოტასები, ნაცრისფერი თხელი მააისური ეცვა , საიდანაც ნათლად ჩანდა მისი დაკუნთული სხეული, ხელზე სამაჯური და საათი ეკეთა. ზუსტად ის სტილი იყო რომელიც ჩემზე მთლიანად ახდენდა შთაბეჭდილებას
- ეგრე ნუ უყირებ გვანც დაიწვები - ყურში სიცილით ჩამჩურჩულა მარიშკამ და წამში ჩემს წინ მოსიარულე ხალხზე გადავიტანე ყურადღება, უცებ მოვავლე მაგიდას თვალი და ეკე ზუსტად ისევ ისეთი თვალებით მიყურებდა, როგორც გუშინ გოგოების ლაპარაკი, რომ მოისმინა. ეკესთან ყოველთვის გახსნილი ვიყავი, ყველაფერზე შემეძლო მასთან საუბარი, დემეზეც ვეტყოდი, მაგრამ არ ხდება არაფერი ისეთი რომ ეკემდე მივიტანო ეს ამბავი. არადა ზუსტად ვიცი, რომ ხვდება რაღაცას. ამ ფიქრებში დემეც მოსულიყო
- ლაშამ, მე არ ვარ მანდ და ჩემთან დარჩითო
- აუუ რა მაგარი ბიჭი ხარრ შეენნ - სიცილიით წამოხტა ნინია
- მიდი გაემზადეთ და მე ჩექაუთს გავაკეთებ - თქვა გიომ და რესეფშენთან წავიდა
- აუუ ესეთი სიძე გაასწორებდა გვანცც რააა - დაიწყო ლაპარაკი მარიშკამ
- უიმეე , ფატაზია გაქვთ ბოლოდონეზე განვითარებული რაა
- აუ არა გოგო, რომ ჩამოხვედი იცი რათვალებიით გიყურებდაა? - ნიამ მახარა, გოგო ხო განიშნე კიდევაც - მიუბრუნდა ნინიას
- უი მაგაზე მანიშნე?, მემეგონა მანიშნებდი ლიფი გაისწორეო - აკისკისდა ნინია
- აუ ერთია ესაა კიდე რაა - გააგრძელა მარიშკამ, გვანც რაზე ფიქროოობ?
- წეღან რომ გამოაგზავნეთ ჩემთან, თქვენ მეგონეთ და პირასხოც შემოხვეულმა გავაღე კარები - გახსენებულზე მივხდი ისევ რომ გამიწითლდა ლოყები.
- მეღადავებიი? აუტყდიაათ სიცილი
- მეტყობა რამე ღადაობის? - სერიოზული სახოს დაჭერა ვცადე, მაგრამ გამეღიმა, როცა ნათლად გამახსენდა შემდეგ რაც მოხდა.
- მერეე?
- მერე , ტანსაცმელს ვათვალიერებდი, რომ ჩამეცვა და ყურში მითხრა” მეორედ, ასეთ ფორმაში როგორშიც წეღან დამხვდი კარი არავის გაუღო პატარავ”- ო , ყელში მაკოცა და წამოვიდა
- არ არაებოობბს - ყვირილიი დაიწყო ნიამ
- აუუუ რააბიჭიაა რა, არც შეიმჩნია ბიჭებთან არაფერი - სესილიმ ამოიღო ხმა
- ძაან შემრცხვა
- აუ ნიკუშამაც ეგრე დაიწყო გახსოოვს? და კი ვართ ახლა ასე - გაიხსენა ნინიამ თავისი საყვარელი ისტორია
- აუ არვიცი არაფერი რაა- როგორც ყოველთვის გაურკვევლობაში მყოფმა ამოვილაპარაკე
დაახლოებით 2საათში უკვე 3 სართულიან სახლის ჭიშკართან ვიდექით. დავბინავდით და გავნაწილდით ოთახებში. მე, მარიშკა, ნია და სესილი ერთ ოთახში დავბინავდით ძლიივს დავეტიეთ, მაგრამ ერთად გვინდოდა. ნიკუშამ განაცხადა მე ნინიას არ გავუშვებ და ჩემთან დაიძინებსო, და ბიჭები ცალ-ცალკე განაწილდნენ. გამოვიცვალეთ და მისაღებში ჩავედით, ბიჭები იქ ისხდნენ უკვე და ვიღაცას სპიკერით ელაპარაკებოდნენ და თან სიცილის ძლივს იკავებდნენ.
-სამზარეულოში ვიქნებით ჩვენ რამეს გავაკეთებთ რა - გავძახე ბიჭებს და ისევ დავიჭირე ნიკუშას მზერა, მაგრამ არმინდოდა ბიჭებთან შემემჩნია
- სესილი და ნია არ მიუშვააათ გაზთაან, ახალგაზრდები ვართ ჯეეერ - გაწელილიი სიტყვებით დაიწყო ყვირილი ზუკამ და რეზიც აყვა - ან მოგვწამლიან , გვანც შენ გენდობით რაა, შენი პიცა მინდა მე
- იმდღეს ხო კარგად ხეთქეე ღორო ჩემი გაკეთებული სალათი? გაბრაზებბულმა გამოყო თავი სესილიმ
- ვაიმე სხვა გზა არმქონდა და რამექნა?
- აუ რა უნამუსო ადამიანი ხარ პროსტა რაა. - ახლა ნიამ დაიწყო.
საბოლოოდ შევთანხმდით, გოგოებმა დესერტი მოამზადეს, მე პიცა გამოვაცხე და ჩემი საფირმო სალათი გავაკეთე, ვისადილეთ, “გვრიტებმაც” გვიკადრეს და სანაპიროზე გასასვლელად დავიწყეთ მზადება, მიუეხადავას მზისა მაინც გრილოდა, ამიტომ ღია ცისფერ სარაფანაზე შევაჩერე არჩევანი, ზევიდან მოსაცმელი მოვიცვი, სათვალე დავიკოსე, მაღალი ესპადრელები ამოვიცვი და უკვე კიბეზე მიმავალ გოგოებს დავედევნე.


ესეც მე-6 თავი, კიდევ ერთხელ უღრმესი მადლობა თითოეულ თქვენგანს,ვინც კითხულობთ და ვინც 2 წუთს იმეტებთ კომენტარის დასაწერად, თქვენი თითოეული კომენტარი ჩემი მოტივაციის წყაროა♥️ ველოდები თქვენს შეფასებებს♥️