ეს ხაფანგია პატარავ..! #3
სტატიას კაბინეტში შევდივარ და მძინარეს რამდენიმე წამი ვაკვირდები შემდეგ კი ირონიული და გაბრაზებულიხმით მას ვაღვიძებ... მის მაგიდაზე ჩამოვჯექი და ვუყურებ ძილისგან გასიებულს და გაბრუებულს როგორ შეხსნია რამდენიმე ღილი...ვდგები მასთან ვიხრები და მის თვალებს ვაკვირდები ისეთი შავია... ვიღაცას მაგონებს ვიცი ვისაც მაგრამ არა ის არანაირად არ შეილება იყოს... სტასია რამდენიმე წამი თვალებში მიყურებს თითქოს რაღაცას ფიქრობდეს და წელში სწორდება... -ამის შემდეგ აღარ დაიძინო სამუშაო საათებში გასაგებია?!-მეუბნება და მიღიმის... -გასაგებია-ვიძახი მისი უცნაური საქციელით დაბნეული და თვალებს ვაცეცებ -კარგი საღამოს კაბინეტში შემოდი საქმე მაქვს... -კარგით.. სამუშაოს ვასრულებ თუარა უფროსის კაბინეტისკენ მივდივარ და მისი კაბინეტიდან ხმამაღალი ლაპარაკი მესმის რასაც ყურს არ ვუგდებ და კარზე ვაკაკუნებ და შევდივარ... -მოხვედი სტასია?-მეუბნება და სავარძელში ეშვება -დიახ.. რასთან დაკავშირებით დამიბარეთ?-ვეკითხები და ბატონ მიშოს ვესალმები რომელიც მხოლოდ ახლაღა შევამჩნიე -შენი დაწერილი დასკვნა არ მომეწონა... ეს გამომძიებლის დასკვნას კიარა მეშვიდე კლასელის თემას უფრო გავს რამდენიმე ფაქტით შეჯერებულს-მეუბნება და წარბებს ქვემოდან მიყურებს -კიმაგრამ-სიტყვას არ მამთვარებინებს რომ მეუბნება -არანაირი მაგრამ...დღეს დარჩები და ამ საქმეს ისე მოაგვარებ რომ სხვა არავის ჩარევა არ დამჭირდება გასაგებია? -დიახ-ვამბობ მტკიცედ და ოთახიდან გასვლის ნებართვას ვითხოვ -წადი..ხვალ დილით დასკვნას ველოდები..და არა მეშვიდე კლასელისას-ამატებს მხოლოდ მაშინ როცა უკვე კაბინეტიდან გასვლას ვაპირებ...მთელი ღამე მუშაობაში გავატარე და დილით უფროსის კარზე თვალებჩაწითლებულმა დავაკაკუნე... -შემოდით-კაბინეტიდან ისმის ხმა და მეც შევდივარ ჩემს დანახვაზე წამიერად სახიდან ღიმილი შორდება მაგრამ მალევე ხმას იღებს -აბა დაასრულე?!-მეკიყხება და ხელებში მიყურებს -დიახ-ვეუბნები და ნამუშევარს მაგიდაზე ვუდებ... -კარგი თავისუფალი ხარ შეგიძლია წახვიდე და დაისვენო...იმედია იგივე შეცდომები არ გექნება მის საუბარზე ნერვები მეშლება და რაც შეიძლება მშვიდად ვპასუხობ -ჯერ წაიკითხეთ და დასკვნები შემდეგ გამოიტანეთ ახლა კი შეიძლება გავიდე? -გადი-მეუბნბა და ვიცი კარგად ხვდება რომ ნერვებს მიშლის მაგრამ ამას მაინც აგრძელებს მეც ვტრიალდები და გამოვდივარ მაგრამ მაინც ვგრძნობ როგორ მბურღავს ის მზერით... 2 თვის შემდეგ... ორი თვეა რაც სტასია კომაშია... დამიანე?! იცის ეს ვინც ჩაიდინა და გულ მუცელი უტრიალდება ამაზე ფიქრისას... ჯანდაბას ყველაფერი, ეს მისი ბრალია... რომ არა სისწრაფის სიყვარული ახლა ასე არაფერი იქნებოდა... 2 თვის უკან... ღამეა, ცარიელ ქუჩებში მაღალი სიჩქარით ვმოძრაობ და რამდენიმე მანქანას რომელიც გზად შემხვდა ყურადღებას არ ვაქცევ...მოსახვევში სწრაფად ვუხვევ და ხედვაში ხელს ფარების ნათება მიშლის... ვგრძნობ როგორ ვეჯახები მანქანას და თავს საჭეს ვარტყავ რის შემდეგაც ყველაფერი ნისლში იძირება... პ.ს იმედია მოგეწონებათ... იცით?! მგონია რომ მშრალად ვწერ დამგონი შევეშვები წერას... მადლობა ვინც კითხულობთ...♡♡♡ |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
