ლიფტის კარი გაიღო და ვიღაც ბიჭი გამოვიდა. ძალიან ნაცნობი სახე ჰქონდა.. ხოო,რა თქმა უნდა, ეს ხომ ის იყო დღეს,რომ ლამის გამიტანა..
ნეტა აქ რაუნდოდა??
-ვაა,როგორი სიმპატიური მეზობელი გყოლია! აქამდე რატომ ვერ შევამჩნიე?
-რადგან არაა ჩემი მეზობელი
-სამწუხაროა
-იცი ვინაა?
-მოიცა იცნობ?
-არა, ისაა დღეს, რომ ლამის გამიტანა
-რააა?? მაგაშიც, რომ ბედი გაქ! რა შანსებს უშვებ ხელისან!!
-ღმერთო ჩემო, ოდესმე გეშველება?
- მე კი, მაგრამ შენ არა.. მე, რომ ეს ტიპი დამჯახებოდა თუ რაცქვია, არვიცი ალბათ, რომ დავინახავდი დავდუმდებოდი და იქვე დავდნებოდი..
-უშველეთ ვინმემ ამას
-კაი რა! რანაირიხარ.. რამე მოგემოქმედებია, თავი წაგექცია ან რამე, მერე იზრუნებდა შენზე და ჰოოოპ!!
-მგონი ძაან ბევრი დალიე
-არაფერიც! ამას რანაირად ეჩხუბე?! ასეთ სიმპაწიაგას? შენს თავზე თუარა ჩემზე მაინც გეფიქრა და გეჩალიჩა ჩემთვის!!
-კარგი მომავლისთვის გავითვალისწინებ
-აუ დააკვირდი, როგორ გიყურებდა??
-არა
-უიმეე, აბა რასუყურებდი?! როგორ და თავიდან რომ დაგინახა გაუკვირდა ძაან და მერე ჩაეღიმა და თან სასიამივნოდ. ღიმილიც საოცარი აქვს!
-შეგისწავლია მილიმეტრებში, რანაირად მოასწარი
-მაგის მოსწრებას რაუნდა
-კაი შევეშვათ მაგას! ლაშამ რაო?
-არაფერი რაუნდა ეთქვა,ცოტას მეფლირტავებოდა.. მართალი იყავი მოვწონვარ..
-მოიცაა გითხრაა??
-არა, ჯერ ვერ ბედავს, ხოიცი ლანაილია.. მაგრამ რომ მოვწონვარ მაგას ვხვდები რა
-მე მიგახვედრე თორე...
- ხო შენ,რომ არ მყავდე რამეშველებოდა
-მერე, რაო?? მოგწონს?
-აუ რავი
-ეეეეეე, ანუუ კიი
-ხო რა, მგონი კი
-აუ რამაგარია!! ძაან კაი ბიჭია და უხდებით ერთმანეთს. აბაა იმ იდიოტ დათოს კიარგავს
-სულ ნუ კბენ მაგას,რადაგიშავა
-იდიოტია და ის
-მერე იყოს,შენ რაგინდა.. ნუუ ახლა რა თქმა უნდა,თუარმოგწონს
-უიმე არა,იდიოტიათქო არ გითხარი?
-მერე რა, იდიოტებიც უყვარდებათ
-მე არა
-ნუ კარგი..ლილე და დემე სად არიან სად დაიკარგნენ?
-ჯერ არდაუწყიათ მაგათ სწავლა და ბათუმში არიან..
-ხოდა,როჩამოვლენ წავიდეთ სადმე,დიდიხანია აღარ ვყოფილვართ
-ხო რა, რამე ვქნათ. ოღონდ ახლა არ მაფიქრო მაგაზე, მერე მოვიფიქროთ ერთად
-ოკი
ჭორაობაში,ჭამაში და ფილმების ყურებაში დაგვათენდა.. შვიდი საათი იყო დაწყებული,რომ ვინებეთ დაწოლა და 2 საათიც კი არგვქონდა დრო ძილისთვის,ამიტომ ძაან ჩვეულებრივად დავიკიდეთ უნი, ნუუ რადგან მაინც ვერ ავდგებოდით ამიტომ ძილი აღარ დავიფრთხეთ.. თან ჩემი თავის ამბავი,რომ ვიცი ნახევარი საათი მაინც მოვუნდებოდი ჩაძინებას.. ზოგადად ჩაძინება, მიჭირს. ყველანაირი ხმაური და სინათლე ხელს მიშლის, საათის ხმაც კი.. საკმაოდ ფხიზელი ძილიც მაქვს, მეორე ოთახში სინათლე,რომ აანთონ შეიძლება,რომ გამეღვიძოს.
-აუ მცივა, ჩამეხუტე რა!
-უიმეე არგადაირიო! ხოიცი ეს ჩახუტებები არაა ჩემი.. ვერვიძინებ ეგრე..
-აუ მე აბა პირიქით ვარ რამეს,თუარ ჩავეხუტე,ისე ვერ ვიძინებ (ხმა მოისაწყლა)
-სახლში ვის ეხუტები?
-ვის და საყვარელი ძაღლი სათამაშო მყავს და მაგას
-რატოხარ ასეთი ბავშვი!
-შენ ხო მყავხარ ქალი
-შენგან განსხვავებით,სათამაშოებს არ ვეხუტები
-შენ არც სათამაშოს და არც ადამიანს ეხუტები.. საწყალი შენი ქმარი, წინსწარ მეცოდება..
-მე ჩემი სივრცე მჭირდება გენაცვალე, პირველად გესმის ჩემგან ეგ?
-არა, მაგრამ ყოველ ჯერზე მეცოდება ხოლმე.. (იცინის)
-არაუშავს აიტანს!!
-ხო ჩვენ თუ გიტანთ ეგეთ უჟმურს და უხეშს ეგეც აიტანს როგორმე
-აუ სულ ხო არვარ ხოლმე
-ხო წელიწადში ორჯერ
-აუ ეგრეც არაა ახლა.. ნუ რავქნა ახლა,არშემიძლია ეს უწიპუწი, და ყოველდღე მიყვარხარ,ვგიჟდები შენზე და ა.შ.. ეს ჩახუტებები და ამბები. უბრალოდ ყოველდღიურად,რომ აკეთებენ: ძილისწინ ან დილას თითქოს მნიშვნელობას კარგავს ეს სიტყვა..თითქოს კიარა კარგავს.. იშვიათად,რომ ეუბნები ადამიანს ან სითბოს გამოხატავ მაშინაა სასიამოვნო. თუ ეუბნები გულით უნდა ეუბნებოდე და არა მოვალეობის მოხდის მიზნით.. არაა აუცილებელი ყოველდღე უთხრა!! თან ეს აფერისტობები არშემიძლია. ხომიცი, ადამიანს ან ვეუნები რასაც ვფიქრობ ან საერთოს არაფერს ვეუბნები. მოტყუებით არ ვატყუებ და არ ვეაფირისტები
-კარგი ნუ ჩაირთე, მერამდენეჯერ ვისმენ მაგას უკვე. ასეთიხარ ამოუცნობი.
ყველა ადამიანი სხვანაირად მახასიათებს: ზოგი მეუბნება რომ მხიარული,საყვარელი,ტიქტიკა,ენას როარაჩერებს, ხანდახან გიჟიც ვარ.. ზოგი კი უჟმური, უხეში, ჩუმი, მორცხვი.. უცნაურია არაა?? მგონი აქ არაფერია უცნაური! უბრალოდ არვარ ყველასთან ერთნაირი და სწრედ ამიტომ! თუმცა ყალბი არავისთან ვარ.. ძალიან ბევრს უთქვამს,რომ თითქოს ისეთი ვარ,რომ ყველა და ყველაფერი და არაფერი მანაღვლებს, მაგრამ ასე ნამდვილად არაა! საქმე იმაშია,რომ არ გამოვხატავ, უბრალოდ არშემიძლია.. ან არმინდა.. ყველაფერს ჩემში ვინახავ.. თუმცა ვაიი, როცა ყველა ეს გრძნობა ერთად იფეთქებს, როგორც 4 წლის წინ..
ლაპარაკში,როდის ჩაგვეძინა ვერ გავიგეთ.. დილას კი ზარის ხმა მაღვიძებს. ამ დილა უთენია ვინ ჯანდაბაა? რაუნდაა? გვიან ვერ მოვიდოდა? მანდმაიანც უნდა გავეღვიძებინე? ბურდღუნით წამოვდექი,ხალათი ჩავიცვი და წავედი კარის გასაღებად, "ჭუჭრუტანაში" გავიხედე ლილე იყო. მოიცა ეს ბათუმშინარიყო? ამდენიხანი მეძინა? კარი გავაღე და ლილე მეტაკა
-ეეე ჩემო ჩიკვანუნო, როგორ მომენატრე! დიდიხანია არ მინახავხარ? ძაან ძაან მომენატრე! უნიში მივხვდი როარიყავი,ფბზე არშემისულხარ და! ხოდა ამწამს ჩამოვედით მე და დემე,ხოდა პირდაპირ აქ მოვედი..
-ნუ გაკივი,ძინავს ხალხს. შემო,ამოისუნთქე; დემე სადაა?
-რაღაც საქმე ქონდა და მოვა მოგვიანებით
დეა გამობაჯბაჯდა
-ეე ლილე,როგორ ხარ?
-კარგად.. აუ მგონი ძილი დაგიფრთხეთ ხო?
-აბა რაგეგონა გენაცვალე დილის 10 ზე რომ დამადექი (მე)
-აუ ვერ მოვითმენდი.. ისეთი რაღაც უნდა გითხრათ,აი გადაფსიხდებით
-ვაიმე,არ არსებობს.. აუუ რა მაგარიაა, ძალიან ძალიან გამიხარდაა. აუუუ გილოცავთ.. ჩემი ორი ცალი სიყვარულიი!!!(მე)
-ვანგა ხარ? (ლილე)
-არა იდეალურად გიცნობ!
ჩემი ლილე დაინიშნა! ვინ დანიშნა? ჩემმა დემემ!! აქამდე არმითქვამს ხო?? მოდი მოკლედ გეტყვით. დემე თბილისიდან გადმოვიდა ბათუმში, რადგან მისი მშობლები ავტოკატასტროფის შედეგად დაუღუპნენ და ის დეიდამისთან გადმოვიდა საცხოვრებლად, ჩემს მეზობლად. მალევე დავახლოვდით და შემდეგ ლილემ და დემემაც გაიცნეს ერთმანეთი.. ნუ გავაცანი.. და თავიდანვე იყო მათ შორის,რაღაც. მეგობრობდნენ, მაგრამ მაინც არიყვნენ მეგობრები.. თუმცა არცერთი აღიარებდა ამას, მაგრამ ბოლო-ბოლო გამოუტყდნენ ერთმანეთს, თითქმის სამი წლის წინ. და მის მერე ერთად არიან,ხოდა დაადგათ საშველი როგორც იქნა გადაწყვიტეს ეს! თან გუშინ იყო სწორედ ის დღე როცა ერთმანეთი გავაცანი და ჩემმა რომანტიკოსმა ძმაკაცმა სწორედ ამ დღეს გადაწყვიტა მისი დანიშვნა..
-ანუ მალე ქორწილში ვიგრიალებთ? (დეა)
-კი გაგრიალებთ! (ლილე)
ყველაფერი დაწვრილებით მოვაყოლეთ ლილეს, მალე დემეც მოვიდა და ჩვენებურად პატარა წრეში ავღნიშნეთ მათი გაბედნიერება..
-აუუ როიცოდე,როგორ გამიხარდა.. ისეთი საყვარლები ხართ,რო რავიცი. მე რო მარტო ვარ ხოლმე გული მტკივა (ვიცინი)
-ისეთი ხარ ვინ მოგეკარება,მწარე (დემეტრე)
-ხო იმ საწყალ დათოს მოსწონხარ მაგრამ აზრი?
-აუ ეგ ტიპი კიდე გეჩალიჩება?(დემეტრე)
-შენ წარმოიდგინე და კი (მე)
-ხოარ გაწუხებს? თუგინდა დაველაპარაკები
-არა არმინდა
-მერწმუნე ნამდვილად არუნდა, ეს ისეთებს " უტარებს" რომ.. ვერაფერს გაუბედავს(დეა)
-არც უნდა გაუბედოს (ლილე)
-უი მართლა, ბარბი ჩემი მეგობარი არის შენი ახალი მეზობელი იცი??
-ვაა ვიინ?
-ალექსანდე, რომ ვახსენებ ხოლმე
-ხო ხო გამახსენდა, თბილისში მეზობლები იყავით ხო?? და მგონი ერთ სკოლაშიც დადიოდით და ამბები..
-ხო ხო ეგაა, ოცდაოთხი საათი ერთად ვიყავით.. მერე ჩემი ამბები.. და ისიც მალევე წავიდა უცხოეთში ოჯახით და რავი ასე დავიშალეთ.. მაგრამ ერთი კვირის წინ დამირეკა და მითხრა, რომ დაბრუნდა და შენს მეზობლად უყუდია ბინა, თან კარის მეზობელი იქნება.
-ვა ვა კარგია, აბა ანუ გავიცნობთ!
-კი კი ნამდვილას, ძაან მაგარი ტიპია!
-სიმპატიურია? (დეა)
- კიი საკმაოდ
-ვაა ბარბიი, მგონი გეშველა!
-ყველა ბიჭს რატო მტენი??
- ოო ბარბი?? შესატენი ნამდვილად არაა.. ოქროა ოქრო!! აბა ცოლო? ჰაა??
ალმაცერად გადახედეს ერთმანეთს და მერე მე შემომხედეს
-რატო მიყურებთ ეგეთი სახით? ისე ვიკითხე ვითომ არვიცოდი
-აბა კარგად დაგვაკვირდი, ყველას გვყავს, მეორე ნახევრები და შენ დადიხარ ეული, რამდენიხანი აპირებ ასე? (ლილე)
-ასეც მშვენივრად ვგრძნობ თავს
-მისმინე სანამ მოვიდოდი მანამდე ველაპარკე, რაღაც სამსახურის საქმეებზე დარბოდა და მალე მოვრჩებიო, ხოდა შემდეგ სადმე დავჯდეთ, მშვიდად დავილაპარაკოთო და შენზე ვუთხარი რა, ასე შორიდან ისიც გიცნობს და აქ რომ შევიკრიბოთ ხოარიქნები წინააღმდეგი ბარბი? თან თქვენც გაგაცნობთ. ბოლო-ბოლო შენი კარის მეზობელია და ხოუდა იცნობდე?
-კი კი,როგორ არა, არაა პრობლემა.
-აუ ეგ ახალი მეზობელი შენ გემრიელობებს,რომ შეჭამს მგონი ყოველდღე შენთან იქნება (ლილე)
-ხო მოასუქებს (დემეტრე)
ამ დროს ზარის ხმა გაისმა და აი ისიც,მოვიდა.. კარი დემეტრემ გაუღო
-აბა გაიცანით, ეს არის ალექსანდრე წიკლაური. ეს კი ლილე,დეა და შენი მეზობელი ბარბარე
ჩვენი თავი წარუდგინა.. მე რომ შემომხედა სახე შეეცვალა! ჯანდაბა! სერიოზულად?! ეს არის? ეს ხომ.. აი თურმე რაუნდოდა აქ.. თურმე,მართალი ყოფილა დეა.. ნამდვილად ჩემი მეზობელია და.. ასევე უდავოდ სიმპატიური!

P.S ესეც მეოთხე თავი! იმედია მოგეწონებათ. დაგვიანებისთვის ბოდიში, უბრალო ვერ მოვახერხე.. სახლში არ ვიყავი,თან ხვალ ჩათა მაქვს(უკვე დღეს) და სამეცადინკ მქონდა.. მოკლედ იმედია მოგეწონებათ, შემიფასეთ.. შემდეგ თავს,რაც შეეხება შევეცდები მალე დავდო..
(რას შეეხება სურათებს: ბარბარე ის ხუჭუჭა გოგოა(1-2თავი) დეა კი ის ქერა(3თავი) და აი კი ეს ჩვენი ალექსანდეა)