რომ მკითხოთ ცხოვრებაში ყველაზე ემოციური დღე როდის გქონდაო, გიპასუხებთ რომ ახლა, ამ წამს როცა ჩემი საყვარელი მამაკაცის ქორწილში მეორე საყვარელი მამაკაცი ხელს მთხოვს. თვალები ცრემლით მევსება მაგრამ მათ გადმოსვლის უფლებას ვერ მივცემ. თვალცრემლიან მშობლებს ვუყურებ, ამაყ მამაჩემს რომელიც ორი შვილის ბედნიერებას ერთად უყურებს მაგრამ მაინც არ ტყდება და უბრალო ღიმილით შემოიფარგლება. მის გვერდით მდგარი დედაჩემი კი თავს ვერ იკავებს და დაუფიქრებლად უშვებს ცრემლებს თვალიდან. ჩემი ბედოვლათი ძმა, რომელიც მთელ სამყაროოს მირჩევნია, დგას და მამასავით ამაყად მიყურებს, ღიმილით. მეგობრბი რომებიც დიდი აღტაცებით გვიყურებენ და ყურებამდე გაკრეჭილები დგანან. ბოლოს კი გაბრიელი... მამაკაცი რომელმაც ჩემს გულს სიყვარული ასწავლა, პირველივე დანახვისას, როცა 16 წლის შემდეგ მისი სახელი გავიგე, რომ ის იქ იყო, როცა მის შავ უფსკრულივით თვალებს შეევეჩეხე, მის ირონიულ ღიმილს რომელიც ყოველთვის მშლიდა ჭკუიდან, მისი სურნელი რომელიც ღვინოზე მეტად მათრობდა. დიდი ატმისფერი ტუჩებიდა თვალთან წინწკალი პატარა ხალიც რომელიც ასე სიგიჟემდე შემიყვარდა. ძნელია ასეთმა ადამიანმა შენი გულიდან წასვლა შეძლოს. ყველაზე მეტად კი მას იმიტომ ვაფასებ რომ, ჩვენი ურთიერთობა ბანალური არ გახადა, მიყვარს და ვაფასებ იმიტომ რომ ყოველთვის როცა მიჭირდა ჩემთან იყო, გვერდით მედგა და ვუყვარდი. მაშინაც როცა გავქრი, მაშინაც როცა ვტიროდი, როცა ვიცინოდი, როცა მციოდა, მტკიოდა, როცა დამჭრეს. მაშინაც ვუყვარდი, ნაიარევები რომ გამიჩნდა და მაშინაც მომაკვდავი რომ გამომიყვანეს იმ სახლიდან. მის სიხარულით სავსე თალებს ვუყურებ და ვფიქრობ თუ როგორ გამიმართლა. როგორ ძალიან გამიმართლა.
--რატო მეკითხები? ჰო იცი რომ თანახმა ვარ?-გავუცინე და მაგრად მოვეხვიე, ხელებში ამაფრიალა და დამატრიალა. ერთი დიდი სანახავი იყო როგორ ფრიალებდა ჩემი შინდისფერი კაბა და როგორი გულწრფელი სიცილით ვიცინოდით ორივე. მერე დამსვა ბეჭედი გამიკეთა და ტუჩებზე მეამბორა. მერე იყო მოლოცვები, ჩვენი ბედნიერებით სავსე მზერები და რაც მთავარია სიყარული. ქორწილის შემდეგ, მათე და მია მალდივებზე წავიდნენ ჩვენ კი დავიშალეთ.
--ჩემი ცხოვრებახარ სესილია.-მითხრა როცა მანქანით სახლში მივყავდი.
--მიყვარხარ გაბრიელ.-გადავიწიე და ლოყაზე ვაკოცე.
--მეც ძალიან მიყვარხარ.-მის მტევანში მოქცეული ჩემი თითები ტუჩებთან მიიტანა და ნაზად შეახო მის ბამბასავით რბილ ტუჩებს. გამაჟრჟოლა, ბუსუსებმა დამაყარა. იგრძნო და გაეღიმა.-მიყვარს შენი რეაქციები როცა გეხები.
--შენც არ გქვს ნაკლები.-ისევ კადავიწიე და ყელში ვაკოცე.
--ავილეწებით სესი, გაჩერდი.-უფრო დაბოხებული ხმით მითხრა და წინ გზას მიაშტერდა. არ მოვუსმინე და კიდევ ვაკოცე, მანქანა მკვეთრი მოძრაობით გზიდან გადააყენა და თვალის დახახამება ვერ მოვასწარი ისე აღმოვჩნდი მის კალთაში.-რაღაც ძალიან ატეხილი ხარ.-სიცილით მითხრა და ახლა მან მაკოცა ყელში.
--გაბრიელ ახლა თუარ გაჩერდები ცუდათ გავხდები.-სიცილით ვეუბნებოდი ის კი მაინც მიღუტუნებდა თან ყელში მკოცნიდა.
--ვერისვენებდი და მიიღებ კიდეც.-ისევ სიცილით მითხრა და ახლა ტუჩებზე დამეწაფა. მთელი სინაზით და სიფრთხილით მიკოცნიდა ტუჩებს სათითაოდ, მერე ნიკაპს და ყელს. სახის თითოეულ ნაწილს მოედო ტუჩებით, მეც გავიტრუნე და მის კისერში ჩავრგე თავი, მივეხუტე და თვალები დავხუჭე.
--ქორწილი როდის გადავიხადოთ გაბი?-ბურტყუნით ვუთხარი.
--შენ როდის გინდა?-მკითხა და თმაზე ფერება დამიწყო.
--იასამნები რომ აყვავდება მაშინ.-მფეთქავ არტერიაზე მივაწებე ტუჩები და გამეღიმა.
--15 აპრისლ სეს, სიყვარულის დღეს.-გახარებულმა ამოთქვა.- ყველაზე მაგარ საჩუქარს გამიკეთებ.
--რას?
--შენს თავს მაჩუქებ.-მითხრა და საფეთქელზე მაკოცა.
--ყველაფერი მუქ იასამნისფფერში უნდა იყოს და თეთრში, როგორც იასამნები, იასამნების თაიფული უნდა მეჭიროს და ჩემსავით შეშლილი კაბა უნდა მეცვას.-ღიმილით ვლაპარაკობდი.-ჩემს მეჯვარესაც იასამნისფერი კაბა უნდა ეცვას, როგორ მოუხდება ნინიას იასამნისფერი არა?
--ახლა არმითხრა იასამნისფერი სმოკინგი ჩაიცვიო თორე გადავიფიქრებ.-სიცილით თქვა.
--რასიზამ?-უცბათ წამოვყავი თავი.
--რასაც მეტყვი იმას ჩავიცვამ ოღონდ ახლა არ გამექცე.-მოწყვეტით მაკოცა.
--შენ გიხდება შავთეთრი, შენს თვალებს უხდება, ვერ გაგიმეტებ ჩემო ბებერო.-სიცილით ვუთხარი და ისევ გულზე ავეკარი.
--ბევრი შვილი უნდა შენს ბებერს.
--მაინც?
--მინიმუმ 5.
--5 შენნაირი გოლიათი რო გავაჩინო, ცოცხალი აღარ ვიქნები.-სიცილით ვთქვი.
--მე ვთქვი მინიმუმ 5.-მანაც სიცილით მიპასუხა.
--მინიმუმ 5 ჩვენნაირი? მომწონს. მაგრამ მე ბავშობიდან მაქვს ოცნება.
--რა ოცნება?
--მინდა რომ ბავშვი ვიშვილო.-ჩამწყდარი ხმით ვუთხარი.
--მერედა რა გვიშლის ხელს?
--სერიოზულად მეუბნები?
--მე შენს ყველა ოცნებას რეალობად ვაქცევ სესი, გაუჩენელს გავაჩენ და ბედნიერს გაგხდი და თან მეცმინდა ერთი ბუთქუნა გოგო.
--როგორ ძალიან გამიმართლა შენ რომ მყავხარ.- სახლში ოთხ საათზე მივედი, მაშინვე წყალი გადავივლე და დავიძინე, მთელი ღმე დარწმუნებული ვარ მეღიმებოდა, გაბრიელზე ფიქრის დროს ყოველთვის მეღიმება და ახლაც არიყო გამონაკლისი. რომ გავიღვიძე ჩემი საწოლის მეორე მხარე საგრძნობლად ჩაიზნიქა, დაჩი იყო, ვიცანი, გადავბრუნდი, მთელი ძალით მოვეხვიე მანაც იგივე გააკეთა და გაეცინა.
--აბა რამ მოგიყვანათ დადეშქელიანების ყმაწვილო?-ამოვიბურტყუნე.
--პახმელია.-მანაც ამოიბურტყუნა.
--მაცივარშია პიტნაც ლიმონიც და ყინულებიც, მე დამაძინე რაა.
--თეკუც ნახე წაართვა შენმა პრინცმა ჩემი სესი.-გაბრიალის ხმაზე მაშინვე ლოგინზე წამოვჯექი და ვაიმე! ყველაფერი მტკიოდა, ფეხებით დაწყებული თავით დამთავრებული.
--არარ ჩავიცმევ მე ქუსლიანებს.-ამოვიკნავლე თვალებდახუჭულმა.
-- ლიმნიანი წყალი ვის უნდა?-ჩემკენ წამოვიდა გაბი.
--იმენა ზე საქმრო მყავხარ.-ლიმნიანი წყალი მოვსვი და შვება ვიგრძენი.
--თეკუც მეც მინდა ლიმნიანი წყალი.-ამოიკნავლა დაჩიმაც.
--წამო და დაგალევინებ.-სიცილით ჩაკიდა ხელი და ლოგინიდან ააყენა. დაჩიმაც ხელი გადახვია და ერთად გავიდნენ ოთახიდან. დარწმუნებული ვიყავი ძილისგან გასიებული ტუჩები და აწითლებული ლოყები მექნებოდა, თმები კი ყალყზე. ჩემი ძმის ფართხუნა მაიკა მეცვა და პატარა წლინახევრის ბავშვივით გამოვიყურებოდი.
--ჩემი ბავშვი.-სიცილით თქვა გაბიმ.-ისე შენ რო იყო შვილიც და ცოლიც?
--უნდა ჩავიცვა გადი.-სიცილით ვუთხარი.
--ჩაიცვი მერე მე რას გიშლი?
--შემთხვევით სულელი ჰოარ ჭამე შენ?-წარბი ავუწიე.
--აუ კაი რაა, სააბაზანოში მაინც შედი, მეზარება მარტო ჩასვლა.
--რამ აგაცანცარა და გაგაგიჟა ამხელა კაცი?-კისკისით ვუთხარი.
--სიყვარულმა პატარავ.- კარადასთან მივედი და ტანსაცმელი გამოვიღე, დაჟინებულ მზერას ვგრძნობდი და ვხვდებოდი რომ ჩემი ძმის მაისურით გამოვიწვიე გაბრიელში ასეთი რეაქცია.
--მე გაგაფრთხილე.-წავიღიღინე და სააბაზანოში შევიკეტე. იქიდან შავი კლასიკური შარვლით, შავი სადა მაისურით და შავი პიჯაკით გამოვედი და სარკესთან დავჯექი. გაბრიელის სახეს რომ ვუყურებდი სიცილი მინდებოდა. თმა გავიშალე და დავივარცხნე, მერე თეთრი კეტები გამოვიღე ფეხსაცმლის კარადიდან და ისინიც ჩავიცვი.-მორჩა მზად ვარ.-ვუთხარი და სარკიანი მაგიდის სკამიდან წამოვხტი.-არა მოიცა, რაღაც დამავიწყდა.-უჯრა გამოვაღე და ჩემი საათების კოლექციიდან დაჩის ნაჩუქარი როლექსი გამოვიღე. გავიკეთე და ჩემი თავი კმაყოფილმა შევათვალიერე, ჰიგიენური პომადაც წავისვი უცებ და მერე მარტლა მოვრჩი.-ახლა მართლა მოვრჩი.
--რაღაც დაგავიწყდა.-ჯიუტად არ იძვროდა ადგილიდან.
--რაა?-გაშტერებული ვიყურებოდი სარკეში.
--აი ეს.-წელზე ხელი შემომხვია და ტუჩებზე დამეწაფა.-ალუბალი?-სიცილით მკითხა, პომადაზე რომელიც მთლიანად გამეცალა.
--ჰო ალუბალი.-გავუცინე და ახლიდან წავისვი. ქვემოთ ჩავედით და სუფრასთან დავსხედით, მამაჩემის გვერდით იჯდა მე კი მის გვერდით.გაბრიელის მშობლები გუშინ ქორწილში ვნახე, ძალიან საყვარელი დეა ყავს,მამაჩემმა ძველი მეგობრების ნახვას ასე უბრალოდ როგორ ჩავავლევინებო თან მითუმეტეს ჩემი გოგო მათ ოჯახში შედისო და დიდი ალიაქოთი მოაწყო სახლში. ჩემი და გაბრიელის სახეები უნდა გენახათ, სახეზე გვეტყობოდა გაქცევაზე რომ ვიყავით.
--რახან ამის ცოლს მოვესწარი რაღა მომკლავს.-სიცილით თქვ ელენე დეიდამ, გაბრიელის დედამ.
--ოხ დედა, დედაა.-სიცილით ჩაილაპარაკა გაბრიელმა და შუბლზე მაკოცა.
--აბა როდის გადაწყვიტეთ ქორწილი შვილებო?-ახლა მისი მამა დემნა ჩაერია.
--15 აპრილს.-ერთხმად ვთქვით ორივემ.
--ჰო და მოსამზადებელი დროც გექნებათ, მშვენიერია, ჯვარი სად უნდა დაიწეროთ?-ჩაერთო მამაჩემიც. გამეცინა და გაბრიელს შევხედე, ვიცოდი რასაც ფიქრობდა და თვალი ჩავუკარი.
--სვანეთში.-თქვა ღიმილით.
--ლამარიაში.-დავაკონკრეტე მე.
--ეგრეც ვიცოდი, თეკუუუც ნიძლავი მოგიგეეე.-სიცილით თქვა დაჩიმ.
--რისთვის გამწირეთ რაა.-ლამის ტირილი დაიწყო თეკლამ.
--აბა რა წააგე ბიძაშვილო?-სიცილით კითხა ალექსანდრემ.
--კალათბურთის თამაშზე მივყავარ. უთხარით რამე რაა ჰოიცით არმიყვარს კალათბურთიი.-საყვარლად ბუზღუნებდა.
--მოიცა ამას რო წაეგო სად მიდოდით?-ცოტაც და სიცილით ავფეთქდებოდი რო ეთქვა ოპერაშიო.
--ოპერაში მივყავდი.-სიცილით ძლივს თქვა დაჩიმ. ამის თქმა და ჩვენი გაფხრეწვამდე სიცილი ერთი იყო. ყველამ ვიცით რომ დაჩი ვერ იტანს ოპერას, ბავშობიდან.
--ოპერადა კალათბურთი არვიცი მაგრამ მე და გაბრიელი რაგბის საყურებლად მივდივართ, ერთ საათში და ვისაც გინდათ წამოდით.-ისევ სიცილით ვთქვი.
--რაო?-თვალები დაჭყიტა გაბრიელმა.
--რუმინეთი-საქართველო გაბრიელ კარგად დაფიქრდი, ბილეთები სულ გაიყიდა და ნათლიაჩემმა უბილეთოდ დაიშვებით რამდენიც გინდათო. აბა მივდივართ?
--არადა რამდენი ვიჩალიჩე ბილეთებზე.-სიცილით ამბობდა გაბრიელი.
--ორი ერთნაირი.სად იპოვეთ ერთურთი?-ოხ ეს ალექსანდრე რაა.
--ჩემ დაბადებისდღზე.
--სესის დაბადებისდღზე.-ერთდროულად ვთქვით ორივემ.
--17წლის წინ დაახლოებით.-თქვა დედაჩემმა.
--ზუსტად.-დაეთანხმა გაბრიელიც.
--მამიდაააა.-ოთახში ტყუპები შემოცვივდნენ, უკან ქოშინით მოყვებოდა ლილია.
--ალექსანდრე მომაშორე გადამიყვაეს ჭკუიდან.-დაღლილი შევიდა სამზარეულოშ და წყლის ჭიქით გამოვიდა.
--მამიდა კიარა ბიცოლა მეთქი რამდენჯერ გითხარით თქვე ჭინკებო.-მოჩვენებითი სიმკაცრით უთხრა ალექსანდრემ.
--ნუ გააგიჟე ბავშვები ალექს.-თვალი ჩაუკრა გაბრიელმა.
--ნუცა სადარის?-იკითხა მამაჩემმა.
--მოვა მალე, ანდრია გაუვლის და მოიყვანს.
--განცხადება უნდა გავაკეთოთ.-ფეხზე წამოდგნენ მამაჩემი და დემნა.
--აქ ისეთი ამბავი წავა დედა შვილს არ აიყვანს ხელში.-გადმომჩურჩულა გაბრიელმა.
--ვინაიდან და რადგანაც ჩემი ერთადერთი ბიჭის ქორწინდება, აი ეს შენ.-დემნამ გასაღები გაუწოდა, სახლის ბრელოკი ეკიდა ზედ.
--ახლა არ მითხრა ის სახლიაო თორე გავგიჟდები.-გაოცებული ლაპარაკობდა გაბრიელი.
--დაგპირდი, ცოლს მოიყვან და სახლი შენი იქნებათქო, ამიტომ მთაწმინდაზე სახლი ჩემგან.-სიცილით უყურებდა გაბრიელის გაოცებულ სახეს.
--ახლა ჩემი დროა.-დაიწყო მამაჩემმა.-ჩემი ქალიშვილის ხასიათი ყველაზე კარგად მე ვიცი, ამას არ ვაზვიადებ იმიტომ რომ ის ჩემი ნაწილია. მისი ოცნებების და გატაცებების შესახებაც ბევრი რამ ვიცი. მისი ზღვისადმი სიყვარულიც ვიცი. ისიც ვიცი სვანეთი როგორ გიყვარს მაა, მაგრამ თავად გყავს სვანი ქმარი ამიტომ იქ რომ სახლი მეჩუქებინა აბა რა იქნებოდა ეგ.-სიცილით თქვა.-ამიტომ, შეკვეთილში გადავწყვიიტე შენ რომ გინდოდა ისეთი სახლი ამეშენებინა შენთვის, ზუსტადაც მოესწრო და გასაღებსაც პატრონს გაბარებ.-გაოცებული ვუყურებდი მამაჩემს.-ჰოდა ერთობლივად მე და დემნამ გადავწყვიტეთ, მთლიანად ევროპის მონახულებაში „დაგხმარებოდით“ ამიტომ ორი თვის განმავლობაში ყველა ქვეყანას მოინახულებთ.
--მიჩქმიტე.-გაშტერებულმა ვუთხარი გაბრიელს.- ისეთი სახლი მამა? მთელი 21 წელია გეუბნები მასეთი ამიშენეთქო და მაინცდამაინც უნდა გავთხოვილიყავი რო გეჩუქებინა?-სიცილით ჩავეხუტე მამაჩემს.
--ჯერ მაინც არ გათხოვებულხარ მაინც როიცოდე.-თვალი ჩამიკრა სიცილით. ცოტახანს ბაღში გავედით და აუზისკენ წავედით მხოლოდ მე და გაბრიელი.
რომ მკითხოთ ცხოვრებაში ყველაზე ემოციური დღე როდის გქონდაო, გიპასუხებთ რომ ახლა, ამ წამს როცა ჩემი საყვარელი მამაკაცის ქორწილში მეორე საყვარელი მამაკაცი ხელს მთხოვს. თვალები ცრემლით მევსება მაგრამ მათ გადმოსვლის უფლებას ვერ მივცემ. თვალცრემლიან მშობლებს ვუყურებ, ამაყ მამაჩემს რომელიც ორი შვილის ბედნიერებას ერთად უყურებს მაგრამ მაინც არ ტყდება და უბრალო ღიმილით შემოიფარგლება. მის გვერდით მდგარი დედაჩემი კი თავს ვერ იკავებს და დაუფიქრებლად უშვებს ცრემლებს თვალიდან. ჩემი ბედოვლათი ძმა, რომელიც მთელ სამყაროოს მირჩევნია, დგას და მამასავით ამაყად მიყურებს, ღიმილით. მეგობრბი რომებიც დიდი აღტაცებით გვიყურებენ და ყურებამდე გაკრეჭილები დგანან. ბოლოს კი გაბრიელი... მამაკაცი რომელმაც ჩემს გულს სიყვარული ასწავლა, პირველივე დანახვისას, როცა 16 წლის შემდეგ მისი სახელი გავიგე, რომ ის იქ იყო, როცა მის შავ უფსკრულივით თვალებს შეევეჩეხე, მის ირონიულ ღიმილს რომელიც ყოველთვის მშლიდა ჭკუიდან, მისი სურნელი რომელიც ღვინოზე მეტად მათრობდა. დიდი ატმისფერი ტუჩებიდა თვალთან წინწკალი პატარა ხალიც რომელიც ასე სიგიჟემდე შემიყვარდა. ძნელია ასეთმა ადამიანმა შენი გულიდან წასვლა შეძლოს. ყველაზე მეტად კი მას იმიტომ ვაფასებ რომ, ჩვენი ურთიერთობა ბანალური არ გახადა, მიყვარს და ვაფასებ იმიტომ რომ ყოველთვის როცა მიჭირდა ჩემთან იყო, გვერდით მედგა და ვუყვარდი. მაშინაც როცა გავქრი, მაშინაც როცა ვტიროდი, როცა ვიცინოდი, როცა მციოდა, მტკიოდა, როცა დამჭრეს. მაშინაც ვუყვარდი, ნაიარევები რომ გამიჩნდა და მაშინაც მომაკვდავი რომ გამომიყვანეს იმ სახლიდან. მის სიხარულით სავსე თალებს ვუყურებ და ვფიქრობ თუ როგორ გამიმართლა. როგორ ძალიან გამიმართლა.
--რატო მეკითხები? ჰო იცი რომ თანახმა ვარ?-გავუცინე და მაგრად მოვეხვიე, ხელებში ამაფრიალა და დამატრიალა. ერთი დიდი სანახავი იყო როგორ ფრიალებდა ჩემი შინდისფერი კაბა და როგორი გულწრფელი სიცილით ვიცინოდით ორივე. მერე დამსვა ბეჭედი გამიკეთა და ტუჩებზე მეამბორა. მერე იყო მოლოცვები, ჩვენი ბედნიერებით სავსე მზერები და რაც მთავარია სიყარული. ქორწილის შემდეგ, მათე და მია მალდივებზე წავიდნენ ჩვენ კი დავიშალეთ.
--ჩემი ცხოვრებახარ სესილია.-მითხრა როცა მანქანით სახლში მივყავდი.
--მიყვარხარ გაბრიელ.-გადავიწიე და ლოყაზე ვაკოცე.
--მეც ძალიან მიყვარხარ.-მის მტევანში მოქცეული ჩემი თითები ტუჩებთან მიიტანა და ნაზად შეახო მის ბამბასავით რბილ ტუჩებს. გამაჟრჟოლა, ბუსუსებმა დამაყარა. იგრძნო და გაეღიმა.-მიყვარს შენი რეაქციები როცა გეხები.
--შენც არ გქვს ნაკლები.-ისევ კადავიწიე და ყელში ვაკოცე.
--ავილეწებით სესი, გაჩერდი.-უფრო დაბოხებული ხმით მითხრა და წინ გზას მიაშტერდა. არ მოვუსმინე და კიდევ ვაკოცე, მანქანა მკვეთრი მოძრაობით გზიდან გადააყენა და თვალის დახახამება ვერ მოვასწარი ისე აღმოვჩნდი მის კალთაში.-რაღაც ძალიან ატეხილი ხარ.-სიცილით მითხრა და ახლა მან მაკოცა ყელში.
--გაბრიელ ახლა თუარ გაჩერდები ცუდათ გავხდები.-სიცილით ვეუბნებოდი ის კი მაინც მიღუტუნებდა თან ყელში მკოცნიდა.
--ვერისვენებდი და მიიღებ კიდეც.-ისევ სიცილით მითხრა და ახლა ტუჩებზე დამეწაფა. მთელი სინაზით და სიფრთხილით მიკოცნიდა ტუჩებს სათითაოდ, მერე ნიკაპს და ყელს. სახის თითოეულ ნაწილს მოედო ტუჩებით, მეც გავიტრუნე და მის კისერში ჩავრგე თავი, მივეხუტე და თვალები დავხუჭე.
--ქორწილი როდის გადავიხადოთ გაბი?-ბურტყუნით ვუთხარი.
--შენ როდის გინდა?-მკითხა და თმაზე ფერება დამიწყო.
--იასამნები რომ აყვავდება მაშინ.-მფეთქავ არტერიაზე მივაწებე ტუჩები და გამეღიმა.
--15 აპრისლ სეს, სიყვარულის დღეს.-გახარებულმა ამოთქვა.- ყველაზე მაგარ საჩუქარს გამიკეთებ.
--რას?
--შენს თავს მაჩუქებ.-მითხრა და საფეთქელზე მაკოცა.
--ყველაფერი მუქ იასამნისფფერში უნდა იყოს და თეთრში, როგორც იასამნები, იასამნების თაიფული უნდა მეჭიროს და ჩემსავით შეშლილი კაბა უნდა მეცვას.-ღიმილით ვლაპარაკობდი.-ჩემს მეჯვარესაც იასამნისფერი კაბა უნდა ეცვას, როგორ მოუხდება ნინიას იასამნისფერი არა?
--ახლა არმითხრა იასამნისფერი სმოკინგი ჩაიცვიო თორე გადავიფიქრებ.-სიცილით თქვა.
--რასიზამ?-უცბათ წამოვყავი თავი.
--რასაც მეტყვი იმას ჩავიცვამ ოღონდ ახლა არ გამექცე.-მოწყვეტით მაკოცა.
--შენ გიხდება შავთეთრი, შენს თვალებს უხდება, ვერ გაგიმეტებ ჩემო ბებერო.-სიცილით ვუთხარი და ისევ გულზე ავეკარი.
--ბევრი შვილი უნდა შენს ბებერს.
--მაინც?
--მინიმუმ 5.
--5 შენნაირი გოლიათი რო გავაჩინო, ცოცხალი აღარ ვიქნები.-სიცილით ვთქვი.
--მე ვთქვი მინიმუმ 5.-მანაც სიცილით მიპასუხა.
--მინიმუმ 5 ჩვენნაირი? მომწონს. მაგრამ მე ბავშობიდან მაქვს ოცნება.
--რა ოცნება?
--მინდა რომ ბავშვი ვიშვილო.-ჩამწყდარი ხმით ვუთხარი.
--მერედა რა გვიშლის ხელს?
--სერიოზულად მეუბნები?
--მე შენს ყველა ოცნებას რეალობად ვაქცევ სესი, გაუჩენელს გავაჩენ და ბედნიერს გაგხდი და თან მეცმინდა ერთი ბუთქუნა გოგო.
--როგორ ძალიან გამიმართლა შენ რომ მყავხარ.- სახლში ოთხ საათზე მივედი, მაშინვე წყალი გადავივლე და დავიძინე, მთელი ღმე დარწმუნებული ვარ მეღიმებოდა, გაბრიელზე ფიქრის დროს ყოველთვის მეღიმება და ახლაც არიყო გამონაკლისი. რომ გავიღვიძე ჩემი საწოლის მეორე მხარე საგრძნობლად ჩაიზნიქა, დაჩი იყო, ვიცანი, გადავბრუნდი, მთელი ძალით მოვეხვიე მანაც იგივე გააკეთა და გაეცინა.
--აბა რამ მოგიყვანათ დადეშქელიანების ყმაწვილო?-ამოვიბურტყუნე.
--პახმელია.-მანაც ამოიბურტყუნა.
--მაცივარშია პიტნაც ლიმონიც და ყინულებიც, მე დამაძინე რაა.
--თეკუც ნახე წაართვა შენმა პრინცმა ჩემი სესი.-გაბრიალის ხმაზე მაშინვე ლოგინზე წამოვჯექი და ვაიმე! ყველაფერი მტკიოდა, ფეხებით დაწყებული თავით დამთავრებული.
--არარ ჩავიცმევ მე ქუსლიანებს.-ამოვიკნავლე თვალებდახუჭულმა.
-- ლიმნიანი წყალი ვის უნდა?-ჩემკენ წამოვიდა გაბი.
--იმენა ზე საქმრო მყავხარ.-ლიმნიანი წყალი მოვსვი და შვება ვიგრძენი.
--თეკუც მეც მინდა ლიმნიანი წყალი.-ამოიკნავლა დაჩიმაც.
--წამო და დაგალევინებ.-სიცილით ჩაკიდა ხელი და ლოგინიდან ააყენა. დაჩიმაც ხელი გადახვია და ერთად გავიდნენ ოთახიდან. დარწმუნებული ვიყავი ძილისგან გასიებული ტუჩები და აწითლებული ლოყები მექნებოდა, თმები კი ყალყზე. ჩემი ძმის ფართხუნა მაიკა მეცვა და პატარა წლინახევრის ბავშვივით გამოვიყურებოდი.
--ჩემი ბავშვი.-სიცილით თქვა გაბიმ.-ისე შენ რო იყო შვილიც და ცოლიც?
--უნდა ჩავიცვა გადი.-სიცილით ვუთხარი.
--ჩაიცვი მერე მე რას გიშლი?
--შემთხვევით სულელი ჰოარ ჭამე შენ?-წარბი ავუწიე.
--აუ კაი რაა, სააბაზანოში მაინც შედი, მეზარება მარტო ჩასვლა.
--რამ აგაცანცარა და გაგაგიჟა ამხელა კაცი?-კისკისით ვუთხარი.
--სიყვარულმა პატარავ.- კარადასთან მივედი და ტანსაცმელი გამოვიღე, დაჟინებულ მზერას ვგრძნობდი და ვხვდებოდი რომ ჩემი ძმის მაისურით გამოვიწვიე გაბრიელში ასეთი რეაქცია.
--მე გაგაფრთხილე.-წავიღიღინე და სააბაზანოში შევიკეტე. იქიდან შავი კლასიკური შარვლით, შავი სადა მაისურით და შავი პიჯაკით გამოვედი და სარკესთან დავჯექი. გაბრიელის სახეს რომ ვუყურებდი სიცილი მინდებოდა. თმა გავიშალე და დავივარცხნე, მერე თეთრი კეტები გამოვიღე ფეხსაცმლის კარადიდან და ისინიც ჩავიცვი.-მორჩა მზად ვარ.-ვუთხარი და სარკიანი მაგიდის სკამიდან წამოვხტი.-არა მოიცა, რაღაც დამავიწყდა.-უჯრა გამოვაღე და ჩემი საათების კოლექციიდან დაჩის ნაჩუქარი როლექსი გამოვიღე. გავიკეთე და ჩემი თავი კმაყოფილმა შევათვალიერე, ჰიგიენური პომადაც წავისვი უცებ და მერე მარტლა მოვრჩი.-ახლა მართლა მოვრჩი.
--რაღაც დაგავიწყდა.-ჯიუტად არ იძვროდა ადგილიდან.
--რაა?-გაშტერებული ვიყურებოდი სარკეში.
--აი ეს.-წელზე ხელი შემომხვია და ტუჩებზე დამეწაფა.-ალუბალი?-სიცილით მკითხა, პომადაზე რომელიც მთლიანად გამეცალა.
--ჰო ალუბალი.-გავუცინე და ახლიდან წავისვი. ქვემოთ ჩავედით და სუფრასთან დავსხედით, მამაჩემის გვერდით იჯდა მე კი მის გვერდით.გაბრიელის მშობლები გუშინ ქორწილში ვნახე, ძალიან საყვარელი დეა ყავს,მამაჩემმა ძველი მეგობრების ნახვას ასე უბრალოდ როგორ ჩავავლევინებო თან მითუმეტეს ჩემი გოგო მათ ოჯახში შედისო და დიდი ალიაქოთი მოაწყო სახლში. ჩემი და გაბრიელის სახეები უნდა გენახათ, სახეზე გვეტყობოდა გაქცევაზე რომ ვიყავით.
--რახან ამის ცოლს მოვესწარი რაღა მომკლავს.-სიცილით თქვ ელენე დეიდამ, გაბრიელის დედამ.
--ოხ დედა, დედაა.-სიცილით ჩაილაპარაკა გაბრიელმა და შუბლზე მაკოცა.
--აბა როდის გადაწყვიტეთ ქორწილი შვილებო?-ახლა მისი მამა დემნა ჩაერია.
--15 აპრილს.-ერთხმად ვთქვით ორივემ.
--ჰო და მოსამზადებელი დროც გექნებათ, მშვენიერია, ჯვარი სად უნდა დაიწეროთ?-ჩაერთო მამაჩემიც. გამეცინა და გაბრიელს შევხედე, ვიცოდი რასაც ფიქრობდა და თვალი ჩავუკარი.
--სვანეთში.-თქვა ღიმილით.
--ლამარიაში.-დავაკონკრეტე მე.
--ეგრეც ვიცოდი, თეკუუუც ნიძლავი მოგიგეეე.-სიცილით თქვა დაჩიმ.
--რისთვის გამწირეთ რაა.-ლამის ტირილი დაიწყო თეკლამ.
--აბა რა წააგე ბიძაშვილო?-სიცილით კითხა ალექსანდრემ.
--კალათბურთის თამაშზე მივყავარ. უთხარით რამე რაა ჰოიცით არმიყვარს კალათბურთიი.-საყვარლად ბუზღუნებდა.
--მოიცა ამას რო წაეგო სად მიდოდით?-ცოტაც და სიცილით ავფეთქდებოდი რო ეთქვა ოპერაშიო.
--ოპერაში მივყავდი.-სიცილით ძლივს თქვა დაჩიმ. ამის თქმა და ჩვენი გაფხრეწვამდე სიცილი ერთი იყო. ყველამ ვიცით რომ დაჩი ვერ იტანს ოპერას, ბავშობიდან.
--ოპერადა კალათბურთი არვიცი მაგრამ მე და გაბრიელი რაგბის საყურებლად მივდივართ, ერთ საათში და ვისაც გინდათ წამოდით.-ისევ სიცილით ვთქვი.
--რაო?-თვალები დაჭყიტა გაბრიელმა.
--რუმინეთი-საქართველო გაბრიელ კარგად დაფიქრდი, ბილეთები სულ გაიყიდა და ნათლიაჩემმა უბილეთოდ დაიშვებით რამდენიც გინდათო. აბა მივდივართ?
--არადა რამდენი ვიჩალიჩე ბილეთებზე.-სიცილით ამბობდა გაბრიელი.
--ორი ერთნაირი.სად იპოვეთ ერთურთი?-ოხ ეს ალექსანდრე რაა.
--ჩემ დაბადებისდღზე.
--სესის დაბადებისდღზე.-ერთდროულად ვთქვით ორივემ.
--17წლის წინ დაახლოებით.-თქვა დედაჩემმა.
--ზუსტად.-დაეთანხმა გაბრიელიც.
--მამიდაააა.-ოთახში ტყუპები შემოცვივდნენ, უკან ქოშინით მოყვებოდა ლილია.
--ალექსანდრე მომაშორე გადამიყვაეს ჭკუიდან.-დაღლილი შევიდა სამზარეულოშ და წყლის ჭიქით გამოვიდა.
--მამიდა კიარა ბიცოლა მეთქი რამდენჯერ გითხარით თქვე ჭინკებო.-მოჩვენებითი სიმკაცრით უთხრა ალექსანდრემ.
--ნუ გააგიჟე ბავშვები ალექს.-თვალი ჩაუკრა გაბრიელმა.
--ნუცა სადარის?-იკითხა მამაჩემმა.
--მოვა მალე, ანდრია გაუვლის და მოიყვანს.
--განცხადება უნდა გავაკეთოთ.-ფეხზე წამოდგნენ მამაჩემი და დემნა.
--აქ ისეთი ამბავი წავა დედა შვილს არ აიყვანს ხელში.-გადმომჩურჩულა გაბრიელმა.
--ვინაიდან და რადგანაც ჩემი ერთადერთი ბიჭის ქორწინდება, აი ეს შენ.-დემნამ გასაღები გაუწოდა, სახლის ბრელოკი ეკიდა ზედ.
--ახლა არ მითხრა ის სახლიაო თორე გავგიჟდები.-გაოცებული ლაპარაკობდა გაბრიელი.
--დაგპირდი, ცოლს მოიყვან და სახლი შენი იქნებათქო, ამიტომ მთაწმინდაზე სახლი ჩემგან.-სიცილით უყურებდა გაბრიელის გაოცებულ სახეს.
--ახლა ჩემი დროა.-დაიწყო მამაჩემმა.-ჩემი ქალიშვილის ხასიათი ყველაზე კარგად მე ვიცი, ამას არ ვაზვიადებ იმიტომ რომ ის ჩემი ნაწილია. მისი ოცნებების და გატაცებების შესახებაც ბევრი რამ ვიცი. მისი ზღვისადმი სიყვარულიც ვიცი. ისიც ვიცი სვანეთი როგორ გიყვარს მაა, მაგრამ თავად გყავს სვანი ქმარი ამიტომ იქ რომ სახლი მეჩუქებინა აბა რა იქნებოდა ეგ.-სიცილით თქვა.-ამიტომ, შეკვეთილში გადავწყვიიტე შენ რომ გინდოდა ისეთი სახლი ამეშენებინა შენთვის, ზუსტადაც მოესწრო და გასაღებსაც პატრონს გაბარებ.-გაოცებული ვუყურებდი მამაჩემს.-ჰოდა ერთობლივად მე და დემნამ გადავწყვიტეთ, მთლიანად ევროპის მონახულებაში „დაგხმარებოდით“ ამიტომ ორი თვის განმავლობაში ყველა ქვეყანას მოინახულებთ.
--მიჩქმიტე.-გაშტერებულმა ვუთხარი გაბრიელს.- ისეთი სახლი მამა? მთელი 21 წელია გეუბნები მასეთი ამიშენეთქო და მაინცდამაინც უნდა გავთხოვილიყავი რო გეჩუქებინა?-სიცილით ჩავეხუტე მამაჩემს.
--ჯერ მაინც არ გათხოვებულხარ მაინც როიცოდე.-თვალი ჩამიკრა სიცილით. ცოტახანს ბაღში გავედით და აუზისკენ წავედით მხოლოდ მე და გაბრიელი.
--რა გაგვიჩალიჩეს აზრზეხარ?-ისევეუფორიაში ვიყავი.
--ჯიგრები არიან.-სიცილით გადამხვია ხელი და გულზე მიმიკრა.
--ჩემო მჟავე ლიმონო.-ვუთხარი სიცილით და მის მკლავებში ჩავიმალე.
--ჩემო ტკბილო ფორთოხალო.-მანაც სიცილით მითხრა და თავზე მაკოცა.

მივუახლოვდით დასასრულს მადლობა ვინც კითხულობთ შემიფასეეეთ