15 აპრილი.
--სესიიი, დეეე ადექი რაა, სტილისტი გელოდება.-დედაჩემის ხმა ბუნდოვნად მესმის.
--რატო მელოდება დედა სტილისტი?-წამიერად ვშტერდები.
--ხო გეუბნებოდით გუშინ ბევრი არდალიოთთქო, ქორწილიც კი დაგავიწყდა. გაბრიელი ჰომ არ დაგვიწყებია დედას ბარტყო?-საწოლზე ჯდება და გულში მიკრავს დედაჩემი.
--ჩემი გაბჩოს რა დამავიწყებს დეე.-სიცილით ვუთხარი.-აუუ დეე მიდი შენი საფირმო გამიკეთე რაა თავი მისკდება.
--ბევრი ლიმნით თუ გრეიფრუტით დედას ჩიტო?
--გეკადრება დეეე? ლიმონი რათქმაუნდა.-სიტყვის თქმა და ოთახში მიას შემოვარდნა ერთი იყო რომელსაც ოდნავ ემჩნეოდა მუცელი.
--მამიდააა, მომენატრე და მოვედიი.
--მია ქორწილი მაქვს აზრობ?-თან ვდგებოდი და თან ველაპარაკებოდი.
--მოკლედ არდაიბნე და თავდაჯერებული იყავი როგორ ყოველთვის.-სიცილით მითხრა.
--პატარძალოო, მოდი გოგო გნახო სანამ შენი ბედოვლათი საქმრო გამომიძახებს.-შემი ძმა შემოხტა ოთახში მამაჩემთან ერთდ.
--მამას ჩიტი მიფრინავს.-გულში ჩამიკრა მამაჩემმა.
--დამჩაგრეს მიაკო, ნახე რაა.-ჩაიბურტყუნა ჩემმა ძმამ.
--არადა 27 წლის კაცია უკვე.-ერთი ხელი გაშალა მამაჩემმა და მათეც ჩაიხუტა.-შვილიშვილმა და რძალმა რადააშავეს?
--მოვფრინაავ ზე სიმპატიურო, უბერებელო, მეორე მამა მამამთილო.-კისკისით ჩაგვეხუტა მიაც. მათეს ტელეფონის ზარმა დაგვირღვია მყუდროება.
--ახლა ნახეთ ეს.-გაბრიელის სახელი დავინახე და სპიკერზე ჩართეთქო ვანიშნე.-ჰო სიძე ბატონო.
--სადხარ ცოლისძმავ?- სიცილნარევი ხმა გავიგე ტელეფონიდან.
--შენ მომავალ ცოლს ვეხუტები, ისეთი ფუმფულაა გადავიფიქრე აღარ ვათხოვებ, წადი და ჩაიხრჩე თავი სასმელი ახლა.-ხარხარით ეუბნებოდა მათე.
--მოხვალ შენ აქ, შე საცოდაო.-ხმა გაუმკაცრდა.
--შენ ვინ გეკითხება ძმაოჩემო? მე მივყვები, მთავარია ჩემი თანხმობა აქვს.-კისკისით ვუთხარი.
--გაიგე ბიჭო?-გაიცინა გაბიმაც.- კაროჩე ნახევარ საათში მოდი რაა იმდენი საქმეა რავქნა მე მარტოომ?
--საფირმო წამოვიღო თუ გააქვს უკვე?- თვალი ჩამიკრა მათემ. ჩნდება კითხვა, რაარის საფირმო?
--წამოიღე მე სად მექნება, შე*ემა?
--საფირმო რაარის?-ვიკითხე მე.
--საშენო არაფერი.-თვალი ჩამიკრა მათემ. „მაინც გავიგებ აი ნახავ თუარა“ სახით შევხედე და ისიც ოთახიდან გაიქცა.
--მამა არც შენ იცი?-მამას მივუბრუნდი რომელიც მიას ეხუტებოდა.
--ვიცი. მართლა არაფერია საშენო.-თვალი ჩამიკრადა მიასთან ერთად დატოვა ოთახი. მე სააბაზანოში შევიკეტე და აბაზანაში იასამნის ასაქაფებელი ჩავასხი. 3 საათი ვიწექი შიგ და ვფიქრობდი დღევანდელზე და ჰორმონებმაც დაიწყეს თუხთხი. როგორ შეიძლება 1 ადამიანი შენში ამდენ განსხვავებულ და სასიამოვნო ემოციას იწვევდეს? უნებურად წარმოვიდგინე რა მელოდა დღეს ღამე და ვერც კი მივხვდი ისე წავივლე კბილები ტუჩებზე. მაგრამ სწრაფად გამომაფხიზლა კარზე კაკუნმა.
--მეჯვარე ადგილზე ვააარ.-თავი შემოყო სააბაზანოში ლილიამ.-ჩვენო იასამნების ქალბატონო, როგორ განწყობაზე ხართ?
--ცოტა მეშინია მარა მთავარი ჯვრისწერა იყო უკვე და რათა მომკლავს.-გავუცინე, პირსახოცი ავიღე და წყლიდან ამოვედი.
--ქაფს მოვიშორებ და გამოვალ, სტილისტები მოვიდნენ?
--ყველა ადგილზზეა. აუ რამაგარია რა, ერთი კვირაა ჯვარი დაიწერეთ მარა შემთხვევითაც არგინახავთ ერთმანეთი ტაძრიდან გამოსვლის მერე.
--ცოტას ვაწვალებ არაუშავს გადაიტანს და დღეს მთლიანად ჩავბარდები.-გავიცინე.
--ოხ სესიიი.-ამოიოხრა.
--გამოტყდი ახლა, შენ სულ ჩემთან ერთად ხარ, მე რო გაბრიელი მენახა ზნაჩიტ შენ ანდრიას ნახავდი. ეგრე არარის? როდემდე უნდა მიმალო ნინია სიმართლე მე ან საკუთარ თავს?-სიცილით ველააპარაკებოდი, აბაზანიდან და მესმოდა კარსუკან მისი ბურტყუნი. აღარაფერი მითქვამს, პირსახოცი მოვიხვიე და სწრაფად გავედი ოთახში, ვიქტორია სეკრეტის ვარდისფერი ყუთიდან თეთრი, სექსუალური საცვლები ამოვიღე და თავი გავაქნიე როცა გამახსენდა როგორი აღტაცებით მჩუქნიდა ამას მართა. პერანგი გადავიცვი და სტილისტებს დავუძახე. ერთი თმას მიკეთებდა, ერთი მაკიაჟს, ერთი ფრჩხილებს, გოგოებიც ჩემს დღეში იყვნენ. 11მდე ადამიანი ჩემს ოთახში და მოკისკისე სადაქალო.
--მამიდაააა.-ჩემი გიჟები შემოვარდნენ ოთახში. ოჰოო, ორივეს სმოკინგები ეცვათ და თმა ლამაზად ჰქონდათ დავარცხნილი.
--ჩემი გიჟებიიიიი.-ორივე მაგრად ჩვიკარი გულში.
--მამათქვენი სადარის? ვინ მოგიყვანათ?-აქოთქოთდა ლილია.
--ბებიმ მოგვიყვანა დეე.-აკისკისდა ერეკლე.
--დეე მამასთან დაგვარეკინე რაა. ეგრე გვითხრა დამირეკეთო.-აბუზღუნდა რეზი.-ლილიამაც ამოიღო ტელეფონი ალექსანდრესთან დარეკა და რეზის გაუწოდა. თან ხმამაღალზე ჩართო.
--ლილია მიშველე, ასეთი პრეტენზიული სიძე პრაქტიკაში არ მახსოვს. ის არმოსწონს ეს არმოსწონს, დავიღალეთ ნუუ. სესიც კი არყოფილა ასეთი წუნიააა.
--მამააა შეგშურდეს ჩვენიიი.-აკაკანდა რეზი.- ჩვენ ასეთ გოგოებში ვართ და შენ ბარიელ ბიძიკო გაბრაზებს.-ხარხარებდნენ ტყუპები და ჩვენც აგვიყოლიეს. ტელეფონიდანაც ისმოდა ხარხარის ხმები.
--წავედი მაა თმა უნდა შევაჭრა სიძეს.- ექვსის ნახევარზე უკვე მორჩნენ სტილისტები და ვიზაჟისტები საქმეს და წავიდნენ. თეთრი შილაკი მქონდა გაკეთებული ძლივს გაზრდილ ფრჩხილებზე. კაბას მივადექი და ჩავიცვი ჩემი გიჟური კაბა, რომელიც არ ყოფილა ქათქათა ან ისეთი პრინცესებს რომ აცვიათ ხოლმე. თეთრი მაღალქუსლიანები მეცვა და ფატაც მხოლოდ წელამდე მქონდა. ჩემს გგოებს თავისივე სურვილით ერთი ფერის მაგრამ გასხვავებული სტილის კაბებ ეცვათ, ნინიას ანუ ჩემს მეჯვარეს ღრმა დეკოლტით, ძალიან წვრილ ბრეტელზე ეცვა კაბა. ჩავიცვი და ჩემს იისფერ და თეთრ იასამნების თაიგულს დავწვდი.
--მზად ვააარ.-გავძახე გოგოებს და ისინიც შემოლაგდნენ ოთახში.
--ღმერთო რა ლამაზი ხარ.
--ჩვენი აუღებელი ციხე სიმაგრე უნდა გაგვიფრინდეს?-თალები აუწყლიანდა მიას.
--ამან ახლა არიტიროს თორემ გავაფრენ.-აღმომხდა უეცრად და მიასაც გაეწმინდა თვალები ცრემლებისგან.
--მათე მოდის, იმასთან ერთდ უნდა გახვიდე სეს.- კიბეებზე ქოთქოთით ამოვიდა დედაჩემი და რომ დამინახა გაჩერდა.
--აბა დეე როგორი გოგო გამომზარდე ხედავ? არადა სულ იმას მეუბნებოდი თუ არ გახდები ცოლად არ მოგიყვანენო.-სიცილით შევახსენე ბავშბაში ჩემთვის კარგად ნაცნობი მწარე სიტყვები.
--დედას ჩიტო რალამაზი ხარ დეე.-შავ თვალებში ცრემლები გაუკრთა.
--აუ არიტირო რაა, უკვე გათხოვილი არ ვარ ჩემო დედუცი? პროსტა მივდივარ რაა.-სიცილით ვუთხარი და კართან მდგარი ჩემი სიმპატიური ძმა შევნიშნე.-ოჰჰ მათებიჭო ახლა მაზლი უნდა იყო თუ ძმა?
--ჩემო სულელო.-სიცილით წამოვიდა ჩემსკენ და გულში ჩამიკრა.-რალამაზი ხარ -15 კილოვ?-ისევ აკაკანდა.
--ჩემი -15 კილო მალე ანააზღაურდება რაა, აბონიმენტი ამომეწურა.-სიცილით ვუთხარი.
--კიდეკაი ზაფხულამდე არსად წამსვლელები არხართ თქვენ თორე ცოტახანს შეგუება ჰომინდა რო გამიფრინდი გვირილა?-ისევ მეხუტებოდა მათე.
--ჩემს გამოცდებს უმადლოდე, ჩემო ლომუკა.-ავკისკისდი და მანქანების სიგნალი რომ გავიგე ღიმილი სახეზე შემაშრა. აი ნერვიულობის გემოც გავიგე.-ვაი.-ამოვიკნავლე სასაცილოდ.
--მამუციი.-ოთახში შემოვიდა მამაჩემი, გოგოებმა კი რო გაიგეს მანქანების სიგნალი სათითაოდ გამექცნენ ოთახიდან.
--მაა თვალებბი დახუჭე ისე არ განახებ.-აცანცარდა მათე.
--დამანახე ჩემი შვილი შე ბედოვლათო.-ამათ კინკლაობაზე სულ მეცინება. მათეს მოვშორდი, შავი სმოკინგი გავუსწორე და მამაჩემისკენ წავედი რომელიც იღიმოდა და დედას ეხუტებოდა.-რალამაზი ხარ ჩემო გვირილა?-ახლა მე ჩამიკრა გულში.
--დიდი ბოდიში მაგრამ გამიგიჟდა სიძე ლოდინით და დართეთ პატივი და აჩენეთ ჩენი ღვთაებრილი ქალბატონი.-ქმრის განწყობა გადაედო მიასაც.
--აბა წავედით.-გვერდით ჩემი ძმა ამომიდგა, უკან დედაჩემი, მია და მამაჩემი მოდიოდნენ. მარცხენა ხელში თაიგული მეჭირა, მარჯვენათი მათეს მკლავზე ვიყავი ჩაბღუჭებული. მარმარილოს, მორთულ კიბეზე დავეშვით და ხვეული კიბეები ნერვიულობით ჩვიარე. ქვემოთ ზურგით მდგარი გაბრიელი შევნიშნე, აპლოდისმენტები რომ გაიგო სწრაფად შემობრუნდა და ღიმილით დამიწყო ყურება. ტუჩის კუთხეში ეღიმებოდა და ქვემოდან ამომხედავდა ხოლმე. მერე გასწორდა, მამაკაცური იერი მიიღო, ისედაც ქონდა მაგრამ მკაცრმა სახემ დააგვირგვინა მაინც. მისი შავი სმოკინგი, მისი შავი თვალები, მისი გრძო თმა, ღმერთო როგორ მიყვარს მისი შავი მოზრდილი თმა, შავი კლასიკური ფეხსაცმელი და გულის ჯიბეში თეთრი ხელსახოციც კი ისე ასიმპატიურებდა წამიერად მომინდა რომ ეს დღე მალე ჩავლილიყო. ჩემი გაბჩო შეუდარებელია! ჩემმა ძმამ მასთან მიმიყვანა და ჩემი ხელი „გადააბარა“.
--გაუფრთხილდი, გააბედნიერე და დააფასე.-ხელი მკლავზე მეგობრულად დაჰკრა თვალი ჩუკრა და მიასთან მივიდა. შუბლზე მაკოცა და ტუჩები ყურთან მომიტანა.
--დღეს დამალვა არც კი იფიქრო, მთლიანად ჩემი ხარ! სიყვარულის დღეს გილოცავ პატარავ.-ვნებიანი ხმით ჩამჩურჩულა და გასწორდა.
--მიყვარხარ.-ჩუმად ვუთხარი.
--მეც მიყვარხარ ჩემო!
მერე რა იყო? მერე იყო პატარძლის მეჯვარის მოტაცება შუა ქორწილიდან და ნინიას ყვირილი „მეშველაო“ როცა ანდრიას ზურგზე იყო მოგდებული. ჩემი და გაბრიელის გაპარვა საკუთარი ქორწილიდან და მთაწმინდის სახლში დაწყებული პირველ შვილზე მუშაობა. ნუ ამას ალექსანდრე უწოდებს მასე თორემ ჩვენ სულ სხვანაირად. 14 ივნისი იყო, ქალაქში საგრძნობლად დაცხა, მეგონა რომ სიცხის გამო მიმდიოდა გული და გამოცდებისგან გადაღლილს მეხვეოდა თავბრუ ხშირად. ჰოდა 14ში გაბერილი მია და დანარჩენი ამალა დამადგა სახლში აფთიაქის დიდი პარკით.
--აბა დროზე აბაზანაში, გავიგოთ რა გიზის მანდ.-მუცელზე მანიშნა ნუცამ.
--სერიოზულად?-ვიკითხე როცა სხვადასხვა სახეობის ორსულობის ტესტები ამოვიღე პარკიდან.
--არასერიოზულობის რა გვეტყობა?-აცქმუტუნდა აწ უკვე დაჩიზე დანიშნული თეკლა.
--კაიკაი ნუ შემესიეთ და მიას უთხარით მაცივრის იქითაც არსებობს ცხოვრება.-გამეცინა ჩემს ღორმუცცელა რძალზე რომელიც მოსვლს წუთიდან მაცივარში შეძვრა. სააბაზანოში შევედი და ყველა ცდის შემდეგ რომ დადებითი აჩვენა გულმა სიხარულისგან სალტოეწბის კეთება დაიწყო.-ხალხოოოოო, ორსულად ვაააარ.-გავვარდი სიხარულით ოთახში და ერთად დავიწყეთ ყველამ ხტუნაობა. ნუ ყველამ რაა, მია ისევ წამდა.
--აბა როდის ვეუბნებით სიძებატონს?-ძლივს ამოიღო ხმა მიამ.
--ხვალ, თავის დაბადებისდღეზე.-სიხარულისგან ცას ვეწიე და მუცელზე შევიცურე ინსტიქტურად ხელი.-არადა გუშინ მეუბნებოდა ბავშვი მინდაო.-ავკისკისდი უცებ.-არცერთს ხმა არ დაგცდეთ ბიჭებთან!-გამაფრთხილებელი ხმით ვუთხარი.
--ხვალე რესტორანს ვიმხობთ ანუუუ?-ტაში შემოკრა თეკლამ.
--3 ორსული ორი დედა და ერთი დანიშნული ამბობს თავზე ვიმხობთო. ეგარის კიი მანდხარ.-ამბობს ნინია და წამში მეცვლება სახე.
--რაო? 3 ორსულიო? ნინიკო? შენა გოგო? იკაცა ჩემმა ანდრიკომ? მიაააა გოგო მამიდები ვხდებით აზროოობ?-მივედი და ნინიას ჩავეხუტე.-ანდრიამ იცის?
--ჰოო ტესტი ნახა შემთხვევით.-გაიცინა.-ნეტა გენახა რადაემართა.-ისევ იცინოდა,საღამომდე დარჩნენ გოგოები მერე წავიდნენ. 8 საათი იყო გაბრიელი რომ მოვიდა გადაღლილი.
--შენი დანახვა და დაღლილობის მოხსნა ერთია ჩემო გვირილა.-მაგრად ჩამეხუტა და ყელში მაკოცა.-მშია მიშველე რა.-ლეკვის ვალებით ამომხედა.
--ვუიმეე ჩემო ბუთხუზააა.-ლოყები გავუწელე კისკისით.-როგორ მიყვარხააარ.-მაგრადდ მოვეხვიე და მერე სამზარეულოსკენ გავიქეცი.
--დღეს რაღაც ძააან დაფრინავ სეს, რამე ხდება?-უკნიდან მომეხვია და ჩემს ყელში ჩარგო თავი.
--მიხარია, ხვალ შენი დაბადების დღეა.-მისკენ მივატრიალე თავი და ტუჩთან ახლოს ვაკოცე.
--მგონი საჩუქარს წინასწარ მივიღებ. შეეშვი აღარ მშია.-გაზ-ქურა სწრაფად გამორთო და ხელში ამიტაცა. შუშის კიბეები ფეხშიშველმა აიარა, თან კოცნა არ შეუწყვიტავს. ჩვენი სიყვარულის ბუდეში კი კიდევ ერთხელ გადავეშვით ვნების მორევში. საყვარელი მამაკაცის გულზე მედო თავი და თვალები მეხუჭებოდა. ჩემს სიშიშვლესაც აღარ ვაქცევდი ყურადღებას, და არც იმას რომ უკვე 12ს გადაცილებული იყო. მაგრამ უცბათ გონებაში განგაში ატყდა, ანუ უკვე მისი დაბადების დღეა.
--გაბი.-დავიჩურჩულე და თავი ავწიე.
--ჰო გვირილა.-წამოიწია და ტუჩებზე მეძგერა.
--გილოცავთ მამიკო დაბადების დღეს, დღეს არ მოხერხდა მაგრამ შემდეგ დაბადების დღეს უკვე რამდენიმე თვისას დამიჭერ ხელში.-სიცილით ვუთხარი და მის დაჭყეტილ თვალებზე გამეცინა.-ორსულად ვარ გაბრიელ.-ბედნიერი სახით ვუყურებდი.
--რა ხარ?-გაეღიმა და ისე მკითხა.
--ერთ სხეულში ორი ანუ, ჩემი გული და კიდევ ერთი გული.-თითებით ვუსხნიდი.-ერთს პლიუს ერთი ანუ ორი, ორ სულად ანუ ორი სული ერთ სხეულში.-თან ვიცინოდი თაან ვუხსნიდი. უცბათ მომხვია ხელბი და მაგრამ ამიკრა მკერდზე. არც ჩემი სიშიშვლე მიქმნიდა დისკომფორტს.
--ყველაზე ბედნიერი ვარ სეს. ყველაზე ბედნიერ კაცად მაქციე პატარავ.-მკოცნიდა ყველგან სადაც შესაძლებელი იყო და თან მებუტბუტებოდა. ხან ცემს მუცელთან ბუტბუტებდა, ხან ჩემს ტუჩებთან. მეორე საღამოს რესტორაანში რომ მივედით ორივეს თვალები გვიბრწყინავდა. მისი ნაჩუქარი შავი კაბა მეცვა მუხლებამდე და შავი მაღალქუსლიანი. მასაც შავი კლასიკური შარვალი და თეთრი უყელო პერანგი. მისი სტილიც კი მაფორიაქებს.. ცოტა ხნის სემდეგ როცა ჩვენი აჟიტირებული თვალები ყველამ შეამჩნია ერთხმად გვკითხეს რახდებაო და ჩვენც აღარ დავაყოვნეთ თქმა.
--მოკლედ ხალხნო, დეიდებო, ბიძიებო, სიდედრო, სიმამრო, დედა, მამა, ძამაკაცებო, ცოლისძმავ, -აქ გაიცინა.- ცოლის დაქალებო და მოლედ ხალხო რაა, მაგარი სიახლე გვაქვს.-სიცილით ამბობდა გაბრიელი და მეც ავდექი და ხელი ჩავკიდე. განაბულ ხალხს ვუყურებდი და მეცინებოდა.
--ორსულად ვაარ.-სიცილით ვთქვი და გაბრიელს მივეხუტე. მერე დაიწყო მოლოცვები, დალოცვები, სითბო, სიყვარული და ამბებიი.
8 თვის შემდეგ, ჩემი პატარას ხმა გავიგე, ჩემი სიხარულის და სიყვარულის, დამიანესი. დედას გოლიათი იყო. 4 კილო დაიბადა და 57 სანტიმეტრი, მართლა მამამისის ნაირი გოლიათი იყო. წონაში დიდად არ მომიმატია, რაც მოვიმატე მალევე დავიკელი. ჩემი პატარა 1 წლის უკვე ბაჯბაჯებდა. დამიანეს დაბადების დღე 28 იანვარს ჰქონდა. ჰოდა ერთი წლის თავზე გაბრიელს ვახარე რომ ისევ ორსულად ვიყავი. მეორე გოგო გავაჩინე, კესანე, დედას სინაზის განსახიერება მამამისის თვალებით და თმით. კესანე რომ 2 წლის გახდა გაბრიელმა ძველი ჩემი ოცნება ამიხდინა და ბავშთა სახლში წავედით, იქ ოატარა ბიჭი დავინახე დაახლოებით 5 წლის იქნებოდა, რომ დამინახა დაიბნა მაგრამ მერე გამიღიმა. კეთილი და საყვარელი ბავშვი რომ იყო თვალებზე ეტყობოდა. სანდრო ერქვა, როგორც კი დავინახე მაშინვე დედობრივმა ინსტიქტმა გაიღვიძა ჩემში და საბუთების მოგვარების შემდეგ 1 თვის თავზე ჩემი სანდრო სახლში წავიყვანე. დეას ძახილით სამივე რომ თავზე მახტებოდა დილით ჩემზე ბედნიერი ქალი არ არსებობდა ამქვეყნად. წარმატებული ფსიქოლოგიც გავხდი და საკუთარი კლინიკაც გავხსენი. მერე იყო კიდევ ერთი ორსულობა ტყუპებზე და ჩემი და გაბრიელის სიხარულით სავსე მზერები, ისევ ვგიჟდებოდით ერთმანეთზე და ჩვენი სიყვერული არათუ განელდა არამედ უფრო გაძლიერდა გაიზარდა გამრავლდა და კვარატში ავიდა.
ქორწინების 20 წლის თავს ავღნიშნავდით როცა ოთახში 7 სიარული შემოვიდა. სანდრო, დამიანე, კესანე, მაკინე და მაქსიმე და ბოლოს ჩემი გაზაფხულის ყვავილი, ჩემი ნაბოლარა იოანა. როგორც ყოველთვის ყველას ყურადღებას იქცევენ თავის შარმით სილამაზით და სიდინჯით. სანდრო და დამიანე ჩვეულ ამპულაში ერთად დგანან და სერიოზული სახით მსჯელობენ როგორ დატყდნენ ამ მდიდარი ხალხის გარემოცვიდან. ამაზე სულ მეცინება. დასკვნით ნაწილში მე და გაბრიელი ვდგავართ და გვერდს 7 უმშვენიერესი ბავშვი, მოზზარდი და ზრდასრული გვიმშვენებს.ყველა წვეულებაზე რომელიც ჩვენი სახელით ეწყობა, ყოველთვის წერენ ჟრნალში თუ როგორი შეკრული და პაიოსანი ოჯახი გვყავს ჩენ კი მეორე დღეს ბარბექიუს თანხლებით განვიხილავთ ყოველივეს. ჩემი და გაბრიელის ასაკი? ჰაჰ, რადროს ასაკია ახლა ვიწყებთ ცხოვრებას! ან საერთოდ გვეტყობა კი რომ 50ს ვუკაკუნებთ? არამც და არამც! ისე ჩემთვის ყოველთვის იმ სიყვერულის მატარებელი იქნება უმანკო ბავშვებს რომ უყვარდებათ, ყველაზე გულწრფელად და ნამდვილად.
--ჩემო ბებერო გაბჩო მიყვარხარ.-ვუთხარი და აივანზე მდგომს უკნიდან ჩავეხუტე.
--ფეფო მოეშვი რაა ამ გაბჩოს.-გაეცინა.-მეც მიყვარხარ გვირილა.-ჩემსკენ მობრუდა და გულში ძლიერად ჩამიკრა.

დასასრული.


მოკლედ ყველას დიდი მადლობა ვინც კითხულობდით და ბოლომდე მომყევით <3 გული კი მწყდება მალე რომ დავასრულე მაგრამ პირობას ვდებ სულ მალე დავბრუნდები ახალი ისტორით <3