ზევიდან დაჰყურებდა მძინარე დევდარიანს და ყველა ნაკვთს იმახსოვრებდა, ბევრ გოგოს შეშურდებოდა მისი წამწამების და წარბების, გაკეთებულს ჰგავდა მაგრამ ბუნებრივად ჰქონდა. ისე იყო მიშტერებული მსხვილ ვარდისფერ ტუჩებს, ვერ შეამჩნია როგორ გაახილა თვალები.
-შენი მკერდი უფრო გამომწვევად მიყურებს ვიდრე შენ. -ქვედა ტუჩზე იკბინა და მერე მიხვდა ელენე, რა სიტუაციაში იყო.
-ჯანდაბა! -მუცელზე დაწვა, მთლიანად გადაწითლდა სახეზე და თავი მეორე მხარეს გადაატრიალა.
-დილამშვიდობისა ლამაზო. -შიშველ ზურგზე აკოცა.
-ჩემი სხეული დილიდან მარცხვენს. -ეკალ დაყრილ კანს შეხედა.
-მე პირიქით. -ისევ აკოცა.
-ზუზუ გაჩერდი! ავდგეთ სამსახურში უნდა წავიდე. -კისკისით მიიფარა გადასაფარებელი.
-სად სამსახურში?
-აი კაცები რომ დადიან ხოიცი? -ყურებამდე გაეღიმა ზუკას დაბღვერილ სახეზე. -კაი ვღადაობ რაიყო? ერთი ტიპია რა და მაგასთან უნდა წავიდე.
-იმედია წასვლამდე ყავას მაინც დამალევინებ. -თვალები აატრიალა.
-რათქმაუნდა. -ლოყაზე აკოცა, ფეხზე წამოხტა და აბაზანაში შევარდა. წყალი გადაივლო, სწრაფად მოწესრიგდა და ოთახში დაბრუნდა. ზუკა ისევ საწოლზე იყო გაწოლილი მუცლით, ბალიში ხელის ქვეშ ამოედო, მეორე ხელით კი ელენეს ტელეფონში სურათებს ათვალიერებდა.
-გიგას მართლა უყვარს ქეთა. -ისე თქვა ელენესკენ არც გაუხედია.
-გიჟდებიან ერთმანეთზე. უი ისე გუგა როგორ არის?
-არ მინახია დიდი ხანია.
-რატომ?
-ბოლო დროს ბევრი მიქარა და ბევრ რამეში შეცდა.
-რა გააკეთა ეგეთი?
-შენი საქმე არაა.
-კარგი.
-ეს ბიჭი ვინაა? -თორნიკესთან გადაღებულ ფოტოზე ანიშნა, კალთაში ეჯდა ელენე და საფეთქელზე კოცნიდა. იმ დღეს სპეციალურად იღებდნენ მსგავს ფოტოებს, ორივე ცანცარის ხასიათზე იყო.
-ჩემი ბიჭია. -სიცილით დააკვირდა გაღიმებულ გაბუნიას. რამდენიმე ფოტო კიდევ ნახა ზუკამ თოკასთან ერთად, სისხლი აწვებოდა ტვინში, ბოლოს ტელეფონი გამორთო, ლოგინზე მიაგდო და საცვლების ამარა მყოფ არჩვაძეს დააკვირდა.
-მართლა მიდიხარ სადმე?
-კი მაგ ბიჭთან. -კარადადან გადმოიღო კლასიკური შარვალი და თეთრი მაქმანებიანო საროჭკა.
-ელენე! -უკვე ბრაზდებოდა.
-მამაჩემთან მივდივარ, ჩემი ბიზნესის დაწყება მინდა, რაღაც თემებზე უნდა შევუთანხმდე.
-რის გაკეთებას აპირებ?
-კაფე მინდა გავხსნა, ერთი შენობა ვნახე და ძალიან მომეწონა.
-როგორი კაფე.
-ისედაც ბევრი გითხარი, არავინ არ იცის ამის შესახებ, რომ დავამთავრებ მერე უნდა ვუთხრა ყველას, თუ მომინდება შენ მერე გეტყვი. -თვალი ჩაუკრა სარკიდან. ძალიან ესიმპატიურებოდა აჩეჩილი თმებით და ჯერ კიდევ ნამძინარები სახით.
-ჩემს თავზე მეცინება. -სიცილით გააქნია თავი. -გოგოსთან ვიღვიძებ დილით შიშველი, ისე რომ წინა ღამით არაფერი მქონია.
-ბევრს ნუ ლაპრაკობ და წამოხტი მაქედან.
-შენი წყალობით მეორედ მძინავს ქალთან საცვლებით.
-თუ კიდევ მოინდომებ ჩემთან ძილს მესამედ დაიძინებ. -თვალი ჩაუკრა.
-რატომ არ წიკვინებ გოგოსავით როცა შიშველს გხედავ ან გეხვევი?
-ხომ იცი, მიჩეული ვარ.
-რატომ მგონია რომ წასვლა არ გინდა? -ელენეს უაზრო პასუხი დააიგნორა.
-არ მინდა.
-რატომ?
-იქ ჩემი ძმა იქნება, ჩვენ კიდე ერთმანეთს ვერ ვიტანთ. გუშინ ერთმანეთს არც კი მივსალმებივართ.
-ღადაობ?
-არა, ვეზიზღები და ვი*იდებ.
-და რატო?
-დღემდე არ ვიცი. -მხრები აიჩეჩა. -რაც თავი მახსოვ ვერ მიტანს. ერთად ვცხოვრობდით მაგრამ ხმას იშვიათად მცემდა.
-პირვალად მესმის ასეთი რამ. -უკნიდან მოეხვია.
-ჩემ ძმად არც ვთვლი, არც ის მთვლის დად. ერთხელ მაგის გვერდით ვიყავი, თავის ძმაკაცებთან ერთად და რომ კითხეს შენი ვინააო ნათესავიო.
-კაი ტოო?! -თვალები გაუფართოვდა.
-ჩემი ძმები კოტე, გიგა და ლუკა არიან. მათზე ძვირფასი არავინ მყავს. დანარჩენი ყველა მეორე ხარისხოვანია.
-მე?
-შენ ჯერ ბოლომდე ვერ გენდობი, ზოგადად ადამიანების მიღება და შეყვარება მიჭირს.-ხელები შემოხვია კისერზე. -რაც უფრო ბევრი გიყვარს მით უფრო მეტად გეტკინება გული. ასე რომ ჩემო ზუზუ, შენზე ვერაფერს ვიტყვი ჯერჯერობით.
-მიგიყვანო?
-ტრუსიკით მოდიხარ? -შეშველ მკერდზე ჩამოატარა თითები.
-იცი რომ გიყურებ ჩაცმის სურვილი მეკარგება.
-გავალ მაშინ. -ლოყაზე მიაკრო ტუჩები და სამზარეულოში გავიდა ყავის გასაკეთებლად. სწრაფად დალიეს ყავა და მანქანაში მოთავსდნენ. -შენც გაქვს საქმეები?
-მე სულ მაქვს საქმე პატარავ. -თვალი ჩაუკრა.
-მერე რას აპირებ?
-სესას უნდა დავხვდე აეროპორტში, დეიდაჩემთან იყო საბერძნეთში.
-რამდენი წლისაა?
-შვიდი.
-შენ რამდენის ხარ? -გაკვირვებულმა გახედა.
-ოცდაექვსი. -ჩაეცინა ელენეს სახეზე.
-ქეთა თვრამეტის იყო დედა რომ დაეღუპა, მგონი ჩვენი დედები არ გვიყვარდა ისე როგორც ქეთასი. ჩვენი ჭკუის ქალი იყო.
-საშინელებაა.
-როგორ უძლებ?
-ალბათ სესას გამო. ჯერ პატარაა, შვილივით მყავს. -გაიცინა. -ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი სესაა და ყველაფერს გავუძლებ მისი კარგად ყოფნისთვის.
-ვამაყობ შენით.
-გაგაცნობ მერე.
-კარგი. -გაღიმებულმა გახედა. მალევე მივიდნენ არჩვაძის კომპანიასთან. ლოყაზე აკოცა და სწრაფად გადავიდა მანქანიდან. შესასვლელში უცნობ გოგოსთან მიაჭრა. -გამარჯობა ლამაზო, ბატონ არჩილთან ვარ.
-თქვენი სახელი?
-ელენე, დაურეკე და მიხვდება.
-კარგით. -გაკვირვებულმა შეხედა ქერათმიან ლამაზ ქალს რომელიც ყველაფერს ათვალიერებდა. -ბატონ არჩილთან არის ქალბატონი ელენე და ამოვუშვა?... უკაცრავად თქვენი გვარი? -ელენეს მიაბყრო მზერა.
-არჩვაძე.
-ისა… -წარბები შუბლზე აუვიდა გოგოს. -ელენე არჩვაძე… კარგი. -ტელეფონი გაუთიშა არჩილის მდივანს და ელენეს აწითლებულმა შეხედა. -მიბრძანდოთ.
-მადლობა. -ღიმილით წავიდა ლიფტისკენ, მოსწონდა ახალი თანამშრომლები, ახალი წარმოდგენები და ახალი სახეები.
-ის ბიჭი ვინ იყო რომ მოგიყვანა? -ნაცნობი ხმა მოესმა გვერდიდან. გაკვირვებულმა შეხედა ძმას, პირველად ესმოდა მისგამ ექვსი სიტყვა ერთად.
-მე მეკითხები? -საჩვენებელი თითი გულზე მიიდო.
-რავი აქ სხვა არავინ დგას. -აქეთ-იქით მიმოიხედა. უფრო მაღლა ასწია წარბები, ვერ იჯერებდა მიშიკოს პირიდან წარმოთქმულ სიტყვებს, რომლებიც მის გასაგონად ითქვა.
-ნუ ინტერესდებო, საჭირო არაა. -ძალით გაუღიმა და ლიფტში შევიდა.
-შეყვარებულია? -ისევ აგრძელებდა უფროსი არჩვაძე. კვლავინდებური სახე მიიღო ელენემ.
-არა ქმარი.
-რა? -ყველა ემოციამ ერთდროულად გადაურბინა სახეზე.
-რა?
-რა ქმარი ხოარ ღადაობ?
-რატომ მელაპარაკები?
-შენი ძმა ხომ არ ვარ?
-როგორც მახსოვს არა.
-ნუ ბავშვობ.
-არ გინდა, უბრალოდ ნუ მელაპარაკები კარგი? არ არის ქმარი და არც შეყვარებული, რომც იყოს ეს შენ არ გეხება.
-შენი ძმა ვარ და მეხება.
-ღმერთო შენ მიშველე. -მაღლა აიხედა. -რატომღაც მახსოვს რომ სამი ძმა მყავს, მეოთხეზე არაფერი ვიცი.
-ვინ სამი? შენი სი*ი ძმაკაცები?
-წესიერად ილაპარაკე! -აღარ უნდოდა მასთან საუბარი იმდენად აღიზიანებდა. -აღარ გაბედო მათზე მსგავსი რამ თქვა!
-თორემ რას იზავ? -ცინიკურად ჩაიცინა.
-გირჩევნია არ იცოდე. -ძალიან უნდოდა თმებში წვდომოდა და სათითაოდ გაეპუტა. მის ჩაცინებას ყურადღება არ მიაქცია, ლიფტიდან გავარდა და მამამისის კაბინეტში დაუკაკუნებლად შევარდა. -მაამი, მაამი, საყვარელო ჩემო მაამი. -ხელები მოხვია კაცს და ლოყები დაუკოცნა.
-როგორ ხარ პრინცესა?
-მშვენივრად.
-რაში შემიძლია დახმარება? -საქმიანი იერი მიიღო არჩილმა. სამ საათიანი საუბრის შემდეგ არჩილის ბუღალტერთან ერთად ყველაფერი მოაგვარეს მამაშვილმა, რამდენიმე ადგილზე გადარეკეს და საქმეს შეუდგნენ.
-საუკეთესო ხარ. -ლოყაზე აკოცა.
-მხოლოდ ჩემი ანგელოზისთვის. -თვალი ჩაუკრა.
-წავედი მე დიზაინერს ვნახავ და იმ ადგილსაც ვანახებ.
-მიდი.
ერთ საათში ორ სართულიან შენობასთან იყო.
-აბა ქალბატონო ელენე, ბატონი არჩილის შვილო, როგორი რა გნებავთ. -ფურცელი და პასტა მოიმარჯავ.
-აქ მინდა კაფე იყოს, ძირითადად ახალგაზრდებისთვის, ანუ თანამედროვე სტილში მინდა, რამდენიმე მაგიდა… -ყველაფერი დაწვრილებით ჩამოარაკრაკა, კედლების ფერით დაწყებული სამზარეულოთი დამთავრებული.
-მივხედავ.
-მოიცადე მთავარი განახო. -გარეთ გავიდა და მეორე კარებთან მივიდა. -აქ ვაპირებ კლუბისპონტი გავაკეთო. -კიბეებით ჩავიდა დაბლა. -ამ კიბეებს გავაკეთებთ, ესეიგი მჭირდება ხმის იზოლაცია, ისე რომ ხმა მაღლა არ ავიდეს... -ერთი საათის შემდეგ ქეთასთან წავიდა. ნინასაც დაურეკეს და ისიც რამდენიმე წუთში გაჩნდა ბოჭორიშვილთან. ისევ შეიკრიბა სადაქალო, ახალი ამბებით, ჭორებით და სასმლით. ტოცა რომ მოეკიდათ სასმელი მაშოც დაპატიჟეს, რძლის გარეშე რაპონტიაო. ისიც სიხარულით მივიდა. ბოლოს ოთხი ქალი სავარძელზე გათხლეშილები ისხდნენ და ბიჭების მოსვლა ელოდებოდნენ. ბოლო ხმაზე იცინოდნენ, არ ადარდებდათ მეზობლები და არც ხუთ წყვილ თვალს აქცევდნენ ყურადღებას რომლებსაც განსხვავებული გამომეტყველაბა ჰქონდათ სახეზე.
-ჩემი ქმარუკა მოვიდა? -ძლივს ადგა ფეხზე წერეთელი, არეული ნაბიჯებით მივიდა ქმართან და კისერზე ჩამოეკიდა.
-დღეს ქალების დღე გვქონდა. -გადაწითლებულმა გახედა ბიჭებს არჩვაძემ.
-დღეს თქვენ მოგიწევთ ჩვენი მოვლა!
-ჩემ ელენიკოს ვინ მოუვლის? -ლოყაზე აკოცა კოტემ.
-შემ როგორ მიყურებ? მყავს მე ერთი ტიპი.
-მართლა ტო? -გაკვირვებულმა გახედა ფანგანმა.
-ვინ? -წარბები შეკრა ლუკამ, მაშო კალთაში ჩაისვა და ყელში აკოცა.
-ზუკა. -ქვედა ტუჩზე იკბინა.
-სვანეთში რომ გავიცანით ის როჟა? -არაფრით არ ხსნიდა წარბებს.
-ჰო. -სხეული დაეჭიმა ლუკას რიაქციაზე.
-მერე?
-რა მერე?
-რახდება?
-ისეთი არაფერი მართლა, უბრალოდ კარგად ვგრძნობ თავს მასთან. -კოტეს მიეკრა.
-წამომყევი. -გვერძე გადასვა მაშო, აივანზე გავიდა და სიგარეტს მოუკიდა. -ელენე ხომ იცი რომ მიყვარხარ?
-ვიცი.
-არ მინდა გული გეტკინოს.
-ვიცი.
-ამიტომ რაუნდაქნა ეგეც ხომ იცი?
-ვიცი.
-შენი ბედნიერება ყველზე მეტად გამიხარდება, პროსტა ბიჭების საკითხში ცოტა ისე ვარ, ჩემი პატარა და ხარ, მაგ ზუკასგამო რომ იტირო მოვკლავ. პირველად იმ *ლეს გამო რომ იტირე მაშინ უნდა მეცემა.
-დავჭკვიანდი. -დასჯილი ბავშვივით ამოიბურტყუნა.
-ვხედავ. -ჩაიღიმა. -დაურეკე ზუკას და წაგიყვანოს. -ძლიერად ჩაეხუტა.
-მიყვარხარ.
-მეც. -შუბლზე აკოცა და სახლში შეიყვანა. -ზუკას თემა მოგვარებულია! თუ სიძედ გაგვეჩითა მივიღებთ სხვა რა გზაა. პროსტა ის სი*ი ტიპშა არ დაგვანახოს.
-კარგი.
-წავედით მე და ჩემი გოგო. -ხელი მოხვია მაშოს.
-აუ ვიყოთ რაა ცოტახანი.
-მაშო! -თვალები დაუბრიალა.
-ხომ იცი რომ არ ვიქნები კაცის ჩმორი, ნუ მიბრიალებ მაგ თვალებს თორე ჯინაზე არ წამოგყვები!
-წავედით მაშენკა? ჩემო პატარა, სიყვარულო და სიხარულო? -ცხვირზე მოჩქმიტა და თვითონაც გაეცინა მაშოს სახეზე.
-წავედით. -წელზე მოხვია ხელი.
-დავიშალეთ სასტავ რა, ხვალე გნახავთ!
-უი გოგო, დღეს რომ უნდა წავსულიყავით საყიდლებზე ხვალ წავიდეთ. -თვალი ჩაუკრა ელენემ.
-ჰო კაი. -სიცილით გააცილა მეგობრები, შემდეგ დივანზე მჯდომ ჯიქიას ჰალსტუხში წაავლო ხელი, ფეხზე წამოაყენა და საძინებლისკენ წაიყვანა. -ბარემ ჩემთან რომ გადმოხვიდე საცხოვრებლად არ გინდა?
-ერთად ვიცხოვროთ? -ნელნელა ათავისუფლებდა სამოსისგან.
-მაინც შენი საყვარელი გამოვდივარ.
-საიდან ასეთი აზრები? -წარბები შეკრა და მოძრაობა შეწყვიტა.
-რავიცი. -მხრები აიჩეჩა და ყელზე მოწოლილი ცუდი შეგრძნების გამო აბაზანაში გავარდა.
-საცემი ხარ.
-ძალიან მთვრალი ვარ. -ცრემლიანი თვალებით ახედა და ისევ გააგრძელა ყველაფრის ამოღება. -მაპატიე რა.
-რა?
-რაც გითხარი.
-გამოისყიდი. -პირი მოწმინდა. -მორჩი?
-მგონი ხო.
-წამოდი დაიძინე.
-ვიცხოვროთ ერთად ხო?
-ჰო პატარავ ვიცხოვროთ.
-ყველაზე მეტად მიყვარხარ. -სახე მის ყელში ჩარგო.
-ვიცი ვიცი.


-კიდევ მთვრალი ხარ? -სადარბაზოსთან დახვდა დევდარიანი.
-დღეს ქალების წვეულება გვქონდა. მე შედარებით ადვილად ვიტან სასმელს ვიდრე ისინი. -ნელი ნაბიჯებით მიუახლოვდა. -ჩამოვიდა სესა?
-ავიდეთ?
-ბაითზე? -სიცილით აიფარა ხელი პირზე.
-სიარული შეგიძლია?
-თუ ამიყვან მადლობელი ვიქნები. -კისერზე მოხვია ხელები. ამოიოხრა, ხელში აიტაცა და მაღლა ავიდა. როგორც კი სახლში შევიდნენ აბაზანაში შეიყვანა, ცივი წყალი მოუშვა და ისე სწრაფად დააყენა წყლის ქვეშ გააზრება ვერ მოასწრო. მაშინვე ახტა დახტა და ზუკას შეახტა.
-ჯანდაბა! -ცხელი წყლისკენ გადასწია. ისეთი ცხელი წამოვიდა ისევ ცივისკენ მიატრიალა. სიცილით იგულებოდა ელენე, სანამ წყლის ტემპერატურა დაარეგულირა მანამდე ხან გაიყინა ხან დასცხა. ბოლოს თბილი წყლის ქვეშ იდგა და დაბღვერილი სახით უყურებდა არჩვაძეს. -გამოფხიზლდი?
-ცოტა. -ლოყაზე აკოცა და სველი ტანსაცმლით გავიდა საძინებელში.
-არა პროსტა ჩემგან რაღა გინდოდა? -ოთახში შეყვა ჯუჯღუნით, ელენეს დანახვაზე გაშეშდა. გამჭირვალე საცვლების ამარა იდგა და გამომწვევად უყურებდა დევდარიანს. -ელენე ჩაიცვი თორემ რამდენიმე წამი კიდევ რომ გიყურო მთლიანად გაგაშიშვლებ. -სიტყვებს ვერ ალაგებდა, ხარბად ათვალიერებდა არჩვაძის იდეალურ სხეულს და გრძნობდა როგორ დგებოდა თავისი ღირსება. ნელა მიუახლოვდა ერთ ადგილზე გახევებულ ზუკას, მკლავები კისერზე შემოხვია და სახე ახლოს მიუტანა სახესთან. ზუკამაც არ დააყოვნა, ხელები დანამულ სხეულზე აატარა, თავისკენ მიიზიდა და ტუჩებზე დააცხრა. ბიუსჰალტერი მოაშორა, წელზე შემოისვა, ლოგინზე გადააწვინა თვითონ კი ზევიდან მოექცა. ნაზად დაატარებდა თითებს სხეულის ყველა წერტილში, ფრთხილობდა, ეშინოდა რამე არ სტკენოდა. ტუჩებს მთელ სხეულზე დააცოცებდა. როცა ხელი საცვლის ქვეშ შეუცურა თვალები მიენაბა, დიდი ხნის შემდეგ პირველად აღმოხდა ნაცნობი ნოტები. სწრაფად მოაშორა საცვალი და თვითონაც გაითავისუფლა თავი სველი სამოსისგან. მალევე დაეპატრონა ნანატრ სხეულს, რომლის შეგრძნებაც ყველაზე მეტად უნდოდა. ელენეს კარგად გაცნობის შემდეგ არავისთან არ ყოფილა. თავის შეკავება უჭირდა, მაგრამ ყველანაირად ცდილობდა ნაზად მოპყრობოდა. მხრებზე ეჭიდებოდა და ზუკას ტუჩებით ცდილობდა ხმების ჩახშობას. თითები ელენეს წვრილ თითებში ახლართა, მოძრაობა ააჩქარა და ბაგეები სათითაოდ დაუკოცნა, ორივე გასული იყო ამ სამყაროდან, ერთმანეთის დანთებულ ცეცხლში იწვოდნენ, ვერაფერზე ფიქრობდნენ ერთმანეთის და მათი შექმნილი ვნების გარდა.
-კარგად ხარ? -ტუჩებზე აკოცა და თავის მკლავებში მოიქცია.
-ძალიან კარგად. -მკერდზე მიაკრო ტუჩები.
-მერამდენე ვარ?
-მოიცა გეტყვი. -ხუთი თითი ასწია. -ესეიგი, ლეო, ნიკო, კაკი… -დაახლოვებით რვა კაცის სახელი ჩამოთვალა. გაბრაზება, გაკვირვება და კიდევ ათასი ემოცია ერთდროულად დაეტყო დევდარიანს. -მეორე ხარ. -სიცილი აუტყდა ზუკას სახეზე.
-რაა? -თვალები გაუფართოვდა. -მართლა?
-აბა მართლა ყველას კიარ ვახტები. -თვალები აატრიალა და ზუკას სხეულიდან ლოგინზე გადაწვა. ცოტახანი ჭერს უყურებდა, შემდეგ თვალი გაუსწორა დევდარიანს. ჩუმად იყვნენ, ერთმანეთს უყურებდნენ და მნათობი თვალებით ერთმანეთს ათბობდნენ. რამდენიმე მოღალატე ცრემლი გადმოუგორა, ისევე სწრაფად მოიწმინდა როგორც გადმოსცვივდა.
-ელენე მომიყევი. -ხმა გაამკაცრა, ვეღარ უძლებდა მის ასეთ სიტუაციაში ყოფნას. არ უნდოდა სხვა გახსენებოდა მასთან ყოფნის პერიოდში.
-არ მინდოდა… -ღრმად ჩაისუნთქა, ამოსუნთქვას კი ტირილი ამოაყოლა. -მიყვარდა, გიჟივით მიყვარდა, ზოგადად ასე ვარ, როცა ვინმე მიყვარდება მთელი გულით ვიყვარებ. მის შემდეგ ვისწავლე დისტანციის დაჭერა ყველაფერში. -ცრემლები სცვიოდა, ზუკა კი უყურებდა, სუნთქვა შეკრული უსმენდა და ვერ ხვდებოდა როდის ასწრებდა ჩასუნთქვას რომ არ იგუდებოდა. -მეუბნებოდა რომ ვუყვარდი, შეიძლება მართლაც ვუყვარდი, არამგონია. -მარილიანი სითხე მოიწმინდა და ახალი ნაკადი გადმოუშვა. -არ მინდოდა მასთან დაწოლა, მეგონა დავკარგავდი თუ უარს ვეტყოდი, მაგრამ პირიკით მოხდა, დავთანხმდი და მერე დავკარგე. ათასი საშინელება მითხრა რამდენიმე კვირის შემდეგ, ისიც თქვა რომ მიყენებდა და წავიდა. ბიჭებმა დღემდე არ იციან ამის გამო რომ დავშორდი. მოკლავდნენ, მე კიდე მათზე მეტად არავინ მიყვარს. ვუთხარი რომ მომბეზრდა და დავშორდი, მაგის მერე დაიწყო ჩემი ერთკვირიანი ურთიერთობები. მაგიტომ მეძახის გიგა ელისოს. -სიცილით შეიმშრალა ცრემლები. -მაგისგამო არ გავმხდარვარ ასეთი, ისედაც ასეთი გიჟი ვარ, პროსტა სადაქალოში ორივე ქალიშვილი იყო ჩემს გარდა, ბიჭებთან ერთად ვღადაობდი ხოლმე, ვინაიდან მე გამოცდილი ვიყავი, არაფერზე ერიდებოდათ საუბარი. იმდღეს შენთან რომ წამიყვანე, პირველად ვიწექი ბიჭთან ერთად, მაშინვე ერეკლე გამახსენდა.
-რამდენი წლის იყავი?
-ჩვიდმეტი. -თვალი აარიდა.
-მოდი ჩემთან. -წელზე მოქაჩა, მთლიანად ზედ აიკრა და შუბლზე აკოცა. -დაივიწყე პატარავ, ახლა მე ვარ შენთან.
-მადლობა. -უფრო მეტად მიეხუტა. თითქოს მოეშვა, თითქოს ზუსტად ეს სჭირდებოდა, ზუკა დევდარიანი და მასთან ყოფნა სჭირდებოდა. ცოტახანში დაღლილი სხეულებით ესტუმრნენ მორფეუსის სამყაროს.


დილით არაამქვეყნიურ გარემოში გაიღვიძეს, ბედნიერებას ასხივებდა არჩვაძე. მთელი სახე დაუკოცნა ზუკას და ისე გააღვიძა.
-გაიღვიძე ზუზუ დაღამდა.
-ცოტახანიც რა. -ხელი ბალიშის ქვეშ შეყო, მუცელზე გაიშხლართა და ძილი განაგრძო. ფეხზე წამოხტა, ატლასის ხალათი შემოიცვა, ნესტიანი ტანსაცმელი მიალაგა, შემდეგ სამზარეულოში გავიდა, ყავა გააკეთა და უკან ისე დაბრუნდა.
-ზუზუ! -ჭიქა ლოგინთან ტუმბოზე დადო, მისკენ გადაიხარა და ნაზად შეეხო ტუჩებზე. ცალი თვალი ოდნავ გაახილა, ელენეს დანახვაზე ჩაიღიმა, უცებ ჩაავლო ხელები და გვერძე მიიწვინა.
-დილამშვიდობისა. -ნამძინარები, ჩახლეჩილი ხმა ჰქონდა. მისმა ხმამაც კი ჟრუანტელი მოჰგვარა.
-ყავა გაგიკეთე. -თმებში შეუცურა თითები.
-კარგი გოგო ხარ. -თვალებდახუჭულმა ხალათის ქამარი გაუხსნა, სხეულიდან უკან გადასწია და საჯდომზე წაავლო ხელი.
-შენი ბიჭი დილიდანვე ფორმაშია. -ქვედა ტუჩზე იკბინა.
-დილაობით ყველას ბიჭი ფორმაშია პატარავ. -თავისკენ მიიზიდა. თვალგაუხელავად დაეწაფა უკვე საყვარელ ბაგეებს.
-ასე არ შეიძლება.
-როგორ? -თვალები გაახლია და მის გადმობრეცილ ტუჩზე ჩაეცინა.
-შენზე დამოკიდებული გავხდები.
-ძალიან კარგი. -ქვევიდან მოიქცია და ზევიდან დააშტერდა. -ჯერ სექსი დღის გასალამაზებლად და შემდეგ ყავა აზრზე მოსასვლელად. -დილა სასიამოვნოდ დაიწყეს, შემდეგ სამზარეულოში გადაინაცვლეს ყავასთან ერთად.
-გინდა სესილია გაგაცნო დღეს?
-კიი! -თვალები გაუბრწყინდა. -აუ ჯერ ქეთას უნდა გავყვე ექიმთან, მერე ჩემი ინტერიერის დიზაინერი ვნახო და საღამოს რომ გავიდეთ სადმე?
-ხოო საღამომდე მეც ვერ მოვიცლი. ქეთას რამე სჭირს?
-არა პროსტა ექიმთან მივდივართ უნდა გავასინჯოთ… დაი*იდე რა, არაფერი ისეთი.-მაშინვე მოკეტა.
-გასაგებია. -სიცილით გააქნია თავი. -წავედი მე, ეს კიდე შეიკარი. -საროჩკის ღილები თითქმის ყელამდე შეუკრა, მოწყვეტით აკოცა და სახლიდან გავიდა. ისიც ადგა, სარკეში ჩაიხედა, ორი ღილი შეიხსნა და ცოტახანში კმაყოფილმა დატოვა სახლი.


ერთ საათში ექიმთან მივიდნენ, ანალიზების და გასინჯვის შემდეგ პირდაპირ ქეთასთან წავიდნენ. სასმელიც გაიყოლეს და ისევ დაიწყეს გამოთრობა.
-კაი ქეთა რა, ნუ იგრუზები. -გვერძე მიუჯდა ელენე და ხელები მოხვია.
-რაუნდა ვქნა?
-ექიმმა ხომ გვითხრა მკურნალობა შეიძლებაო, ნუ ადრამატულებ რა. -ხელი აიქნია ნინამ.-იმკურნალებ და თუ ეგრე ძაან გინდა ბავშვი რამდენიმე თვეში გააკეთებ.
-ერთი პლიუსი კი აქვს, რამდენსაც გინდა ი*იმავებ, მაინც არ დაორსულდები.
-გაა*ვი რა! -ცრემლები შეიმშრალა.
-სანერვიულო მართლა არაა, ჩემს ბიძაშვილსაც ეგრე სჭირდა და მკურნალობის შემდეგ სამი შვილი გააჩინა.
-თავს მაინც ცუდად ვგრძნობ.
-კაი რა.
-მოკეტე თორე ჩაგარტყავ რაღაცას! -თვალები დაუბრიალა ნინას. -უნაყოფო ვარ და ნუ ღადაობ მაინც.
-არ არის გოგო ეგ უნაყოფობაა! -ნერვებმა უმტყუვნა ელენეს. -წამლებს ყლაპავ, იმკურნალებ და გამოკეთდები!
-გიგას ვუთხრა?
-რავიცი, ცოლქმარივით კი ხართ და.
-არა იყოს.
-რა იყოს გოგო, გიგაა ბოლობოლო, ვინმე ახალგაცნობილი შეყვარებული ხომ არა. -თვალები აატრიალა ნინამ.
-ჩემი გოგოები რას შვრებიან? -მოულოდნელად გაჩნდა სახლში გიგა. შუბლზე აკოცა ორივეს, ქეთას ტუჩებში და გვერძე მიუჯდა.
-ვლაპარაკობთ.
-რა სჭირს ამას? -საფეთქელზე აკოცა ქეთას.
-უიმე რავი, რაც ჩამოვიდა გინახავს მხიარული? -ხელი აიქნია ელენემ.
-კიი ლოგინში.
-ნუ ეხლა მანდ რატო არ იქნება?
-ლოგინში ყველა მხიარულია. -სიცილით წამოხტა ფეხზე არჩვაძე. -ზუზუმ მომწერა.-თვალები გაუბრწყინდა. -წავედი საყვარლებო, ჩემს ბიჭს უნდა შევხვდე და თავის პატარა და გავიცნო.
-ჭკვიანად. -თვალი ჩაუკრა გიგამ.
-მეც წამოვალ ბარემ რა, მარტო სიარული მეზარება მერე.
-თქვენი ცემა მინდა. -კარებამდე მიაცილა გოგოები.
-მიდი მიდი. -ლოყაზე აკოცა ელენემ და ნინაზე ხელგადახვეული წავიდა ლიფტისკენ. -კარგაად! -ხელი დაუქნია და შიგნით შევიდნენ.
-რა ხდება პატარავ? -კალთაში ჩაისვა, თან ლოყაზე აკოცა.
-არაფერი.
-ქეთა ხომ იცი რომ ვერ ვიტან მაგ სიტყვას.
-მართლა არაფერი. -ამოიბუტბუტა, სახე გიგას კისერში ჩაყო და იქვე აკოცა. ღრმად ჩაისუნთქა ჯიქიამ, ვერ იტანდა ასეთ სიტუაციებს, ბრაზს ძლივს იკავებდა.
-რა ხდებათქო ქეთა? მესამედ ნუღარ გამამეორებინებ.
-დღეს ექიმთან ვიყავით.
-რის ექიმთან?
-გინეკოლოგთან.
-მერე?
-ბავშვის გაჩენა არ შემიძლია. -ცრემლები გადმოსცვივდა და უფრო მეტად მიეკრო ჯიქიას სხეულს. -ექიმმა რაღაც სახელი მითხრა, ეგ გჭირსო. ბავშვს ვერ გავაჩენ. -რაც უფრო უფიქრდებოდა ამ აზრს მით უფრო მეტად განიცდიდა.
-შემომხედე პატარავ. -სახე ააწევინა, ცრემლიანი თვალები სათითაოდ დაუკოცნა და ტუჩებსაც მისწვდა. -ექიმმა არ გითხრა რომ მკურნალობა შეიძლება? -თმებზე ეფერებოდა.
-მითხრა.
-მერე? იმკურნალებ და გავაკეთებთ ბავშვს ეგრე ძაან თუ გინდა.
-ეგ რა შუაშია? -წარბები შეკრა, გიგას კალთიდან წამოხტა და საძინებლისკენ წავიდა. -ისე მეუბნები თითქოს ძალით ვცდილობ შენგან ბავშვის ყოლას. -ნელნელა იხდიდა ტანსაცმელს თან თავისთვის ბუტბუტებდა.
-ეგ მართლა რა შუაში იყო ტო?
-თავი დამანებე რა! შენ არ გესმის! მთავარი ის არ არის რომ მაინცდამაინც ბავშვი მინდა მყავდეს. -გიგას მაიკა გადაიცვა და ლოგინში შეწვა.
-ვიცი რომ ნერვიულიბ მაგრამ ხომ გითხრა იმჩ*მისამ მკურნალობა გიშველისო და რატომ იშლი ნერვებს ტყუილად ტო.
-შენ არ იცი რამხელა ტრამვაა ქალისთვის როცა იგებს რომ დაორსულება არ შეუძლია!
-მე რომ არ შემძლებოდა ბავშვის გაკეთება პანიკებში უნდა ჩავარდნილიყავი?
-დამანებე თავი რა. -ზურგი აქცია ჯიქიას.
-მაგრად ატ*აკებ ბო*იშვილივიყო.
-საერთოდ არ ვა*რაკებ! განვიცდი იმას რომ შეიძლება ორწლიანი მკურნალობის შემდეგ მაიმც ვერ გავხდე დედა გესმიის!
-რა ორწლიანი გოგო მაგ რაღაცას რამდენიმე თვეში კურნავენ.
-ყველას სხეული ინდივიდუალურია. -გაბუტული ბავშვივით ჩაილაპარაკა. -შენ მგონი ისედაც არ გინდა ბავშვი ჩემგან და შენთვის რა მნიშვნელობააქვს.
-ჩემი*არგიმოვ**ან მა*ლევებ შენი უაზრო საუბრით. ან საერთოდ რა წესია, ამხელაკაცი გელაპრაკები შენ კიდე ზურგით წევხარ. -მხარზე მოხვია ხელი და მის გადმოტრიალებას შეეცადა.
-ნუ მეხები! -ძველი პოზიცია დაიკავა. ხელი გაუშეშდა ჯიქიას, წარბები შუბლზე აუვიდა გაკვირვებისგან, მალევე მოიცვა ბრაზმა, უხეშად მოშორდა და ფეხზე წამოხტა.
-დედას**ვეცი! -გინებით გავარდა სახლიდან. ლოგინზე მოიკუნტა ბოჭორიშვილი და უფრო მეტად უმატა ტირილს. ბოლოს კი ემოციებისგან დაღლილს მალევე ჩაეძინა.


მთაწმინდა მოინდომა ზუკამ დის გასასეირნებლად. ერთ ერთ კარუსელზე დასვლა ელენეს მოლოდინში. თან ქერათმიან დას თვალს არ აშორებდა.
-მოვედი. -გვერძე ამოუდგა და ლოყაზე აკოცა.
-კარგად არის ქეთა?
-მერე მოგიყვები, შენ ის მითხარი რომელია სესა.
-ქერა, ჩვენსკენ რომ მოდის.
-ზუკა კიდევ მინდაა. -გაღიმებულმა ახედა ძმას.
-ეხლა სხვაზე ვიკატაოთ. -ხელში აიტაცა და ლოყაზე აკოცა. -სესა ეს დეიდა მოგწონს?-თვალებგაფართოვებულ ელენეზე ანიშნა.
-ძალიან ლამაზია. -მკლავები მოხვია კისერზე და ლოყა ლოყაზე მიადო.
-ხო ეგ მეც ვიცი. -ჩაიღიმა.
-რაგქვია? -თვალს არ არშორებდა არჩვაძეს.
-ელენე. -ფართედ გაუღიმა.
-მე სესილია, მაგრამ სესა დამიძახე, სესილია გრძელი სახელია.
-გინდა მანქანებზე დავჯდეთ სესა?
-კიი! -ორივე ხელი გაშალა.
-მოდი ჩამოხტი და წავიდეთ. -ხელით ანიშნა თავისკენ. ისიც უცებ ჩამოხტა, ელენეს ხელი ჩაკიდა და ქვემოდან ახედა. -წავედით ზუზუ ჩვენ. -ენა გამოუყო გაკვირვებულ დევდარიანს და *რაკის ქნებით წავიდნენ კარუსელისკენ.
-ელე ზუზუ რატომ დაუძახეე? მეც დავუძახო?
-არა სესა, ზუზუს მარტო მე ვეძახი.
-რატომ?
-ზუზუ უფრო მომწონს, იცოდე შენ არ დაუძახო თორე მეწყინება. -ბავშვივით ჩაილაპარაკა.
-კარგი.
-შენი ძმაც ავაცეტოთ?
-რა ვქნათ? -სახე დამანჭა გაკვირვებისგან, წინა კბილი ჩამომძვრალი ჰქონდა და ნახევრად ამოსული, ქერა თმები მხრებზე ეყარა, ჯინსის დახეული შორტი და ტოპი მაიკა ეცვა.
-ავაცანცაროთ.
-ჰოო! -ტაში შემოკრა. -გინდა რაღაც გითხრა?
-მითხარი.
-მოდი. -ხელით ანიშნა მისკენ დახრილიყო. -ზუკას უყვარხარ. -ყურში ჩასჩურჩულა.
-შენ საიდან იცი? -გაკვირვებულმა გახედა ბავშვს.
-სულ შენ გიყურებს, თან იღიმის.
-საიდან დაასკვენი ჭკვიანო ქალბატონო რომ ეგ სიყვარულია?
-მურტფილმებში ეგრე აშტერდებიან ხოლმე. კონკიაში სულ უღიმის პრინცი კონკიას.
-ზუკას არ უთხრა. -ჩაიცინა და ლოყაზე აკოცა.
-რას ჩურჩულებთ. -ხელი გადახვია ელენეს და ყელში აკოცა.
-არ გეტყვით.
-გოგოების საიდუმლოა. -ენა გამოუყო ელენემ.
-სესა ელენეს უნდა ვაკოცო და თვალებზე ხელი აიფარე. -ისიც მაშინვე დაემორჩილა ძმას, ზუკამ დრო იხელთა და საყვარელ ტუჩებს დაეტაკა. -ნუ იჭყიტები. -თითი დაუქნია დას.
-სირცხვილია არანოლმალურო. -ხელი მიარტყა გვერდში აწითლებულმა.
-ნახე სესა როგორ გავაწითლე ელენე. -ქვედა ტუჩე იკბინა.
-მაინც ლამაზია. წამოდით რაა მანქანებზე.
-წავიდეთ ქალბატონო. -ბევრი სიარულის, სიცილის და გართობის შემდეგ სახლში დაბრუნება გადაწყვიტეს, თან უკვე ღამდებოდა. სამივე ზუკასთან მივიდნენ.
-ელე დარჩი რა. -წელზე მოხვია პატარა ხელები.
-დავრჩები.
-ჩემთან დაიძინებ?
-რატომაც არა? -გახარებულ სესილიას უკან გაჰყვა.
-ეე რაპონტია? -დაბღვერილი დაედევნა გოგოებს. -მე მარტო ხომ არ დავიძინე.
-დღეს მარტო გოგოები ვართ. -კარები ცხვირწინ მიუხურა სესამ. წარბები შუბლზე აუვიდა უფროს დევდარიანს, ბოლოს მაინც სიცილით წავიდა საძინებლისკენ. უხაროდა რომ სესას ელენე მოეწონა, პირველად დაამყარა ადამიანთან გაცნობისთანავე ასეთი ურთიერთობა. ისედაც კომუნიკაბელური ბავშვი იყო მაგრამ თავს მაინც შორს იჭერდა თავიდან. ლოგინზე გაწვა და დაელოდა ელენეს გამოსვლას. თხუთმეტ წუთში ლოგინის მეორე მხარე ჩაიზნიქა.
-დაიძინა.
-მოეწონე.
-ძალიან საყვარელია, რამდენიმე საათში შემაყვარა თავი. -მუცელზე გადააჯდა და ზევიდან დააშტერდა გაღიმებული. -იცი რა მითხრა? -ეშმაკურად უღიმოდა, თან თითებს ზუკას მკერდზე დაატარებდა.
-რაო? -საროჩკის შიგნით შეუცურა ხელები და მაღლა ასწია.
-ზუკას უყვარხარო. -ტუჩები მიაკრო მის ბაგეებს, მერე ყელზე გადაიტანა, შემდეგ მკერდზე. ენა აუსვა ძუ*უსთაბზე და ისევ ტუჩებს დაუბრუნდა.
-კიდევ რა თქვა? -ხმა ჩაეხლიჩა. თითი შეხსნილ საროჩკაში ჩაუცურა ლავიწიდან. სათითაოდ ყველა ღილი გაუხსნა, ლიფი მოაშორა და კბილები ძუ*უსთავებზე მოუჭირა.
-ჯანდაბა… -თავი უკან გადასწია. -ბავშია მეორე ოთახში!
-დილამდე არ გაიღვიძებს ბავშვი. -შარვლის შესაკრავი გაუხსნა. -შიშველი უფრო ლამაზი ხარ. -საცვლის შიგნიდან უკანალზე მტკივნეულად მოუჭირა ხელი. -რას ამბობდი სესაზე?
-მითხრა რომ ისე მოყურებ როგორც პრინცი კონკიას. -ტკივილისგან ამოიკვნესა. გაკვირვებულმა შეხედა ელენეს, შემდეგ კი ხმამაღალი ხარხარი აუტყდა. -გაიღვიძებს ბავშვი იდიოტო! -პირზე ააფარა ხელი, ზუკას შემხედვარე თვითონაც გაეცინა.
-პრინცი როგორ *იმავს კონკიას ეგ არ უნახავს თორემ მაგასაც გეტყოდა.
-შენ გინახავს?
-განახო? -ქვედა ტუჩზე მოუჭირა კბილები და თავი ბალიშზე დადო.
-მანახე. -ენა გადაისვა რამის მოჭმულ ტუჩზე. რამდენიმე წამი გაუნძრევლად უყურებდა ელენეს, მერე უცებ მოიქცია ქვემოდა, სწრაფად გააძრო შარვალი საცვალთან ერთად. ფეხებს შორის თითებით წრიული მოძრაობის შემდეგ მუცელზე დააწვინა, მუხლებზე დააყენა და ხელები მენჯებზე წაავლო. -არ გაბედო!
-შევეცდები არ გატკინო! -უცებ შესრიალდა მის სხეულში. სწრაფად მოძრაობდა, სიამოვნებდა ელენეს დუნდულების შეხება ტანზე. ტკივილნარევ სიამოვნების ხმების შეკავებას ამაოდ ცდილობდა არჩვაძე. ბოლოს სუნთქვააჩქარებულმა ამოიგმინა, ელენეს სხეული მოიშორა და გვერძე მიუწვა.
-ჯანდაბა კიდევ მინდა! -სიცილით აიფარა ხელი სახეზე.
-მოდი ჩემთან. -ზურგზე დაწვა, ნახევარი სხეულით ტანზე მიიკრო და ტუჩები ვნებიანად დაუკოცნა. -მაგიჟებ! მთელი დღეა და*ლევებული დავდივარ.
-მაგიტომ მიყურებდი პრინცივით? -ნიკაპით მკერდზე დაეყრდნო.
-უფრო გარყვნილი კაცისავით გიყურებდი, ტანსაცმლის შიგნიდან შენს ტანს ვხედავდი და ერთი სული მქონდა სახლში მოვსულიყავით. -უკანალზე მოუჭირა თითები.
-ზუზუ.
-რა?
-გუშინ ჩემმა ძმამ დაგინახა რომ მიმიყვანე და ცხოვრებაში პირველად დამელაპარაკა.
-რაო?
-შენზე დამიწყო გამოკითხვა, მთავარი ეგ არ არის, მე ის მიკვირს რომ დამელაპარაკა, ადრეც მივუცილებივარ ვიღაცეებს მაგრამ არ ინტერესდებოდა.
-გაგიხარდა?
-არ ვიცი, გაკვირვების მეტი ვერაფერი ვიგრძენი.
-შეიძლება ცოტა ფხიზლდება.
-დავიძინოთ რა, ხვალ ის ქალი უნდა ვნახო.
-როდის მორჩებით?
-რავი ვნახოთ.
-დიზაინერი ქალია ესეიგი.
-ჰო.
-ძალიან კარგი.
-ოჰ რაიყო? ეჭვიანობები დავიწყეთ უკვეო?
-აი ასეთი ქალი რომ გყავს... -ზურგზე დააწვინა და ზევიდან დააშტერდა. -ასეთი ძუ*უებით.-თითი მკერდის კონტურზე გადაატარა. -თვალებით, ტუჩებით და ტანით, როგორ გინდა არ იეჭვიანო?
-კიდევ რა მოგწონს ჩემში? -კატასავით ამოიკრუტუნა.
-ყველაფერი, შენი გიჟური ხასიათის ჩათვლით. -ფეხები გადააწევინა და სწრაფად მოექცა მათ შორის. -კიდევ ის თუ როგორ ხმას გამოსცემ როცა გ*იმავ. -ნელა შეუერთდა საყვარელ სხეულს.
-სანამ მე გყავარ სხვისკენ არ გაიხედო თორემ თვალებს დაგთხრი. -სიცილნარევი ხმა ამოაყლოლა კვნესას.
-ვნახოთ.
-ზუზუუ… -თმებზე მოქაჩა.
-კიდევ ამაზე ვგიჟდები. -გახშირებული სუნთქვით დაეცა ზევიდან. ელენეს მტევანი ხელში მოიქცია და ხელისგულზე აკოცა.
-რაზე? -თმაზე ეფერებოდა.
-სახელს ასე რომ მეძახი. -კომფორტულად მოათავსა სახე ელენეს მკერდზე და ღრმა ძილს მიეცა.
******

თორმეტ საათზე გაეღვიძა ქეთას, გიგა საწოლში არ დახვდა. ბევრჯერ გადაურეკა მაგრამ არცერთხელ არ უპასუხა, ბოლოს მიწერა მაგრამ არც მასზე გასცა პასუხი. პირველსაათამდე ელოდებოდა, შემდეგ ისე ჩასთვლიმა ვერც გაიგო. ღამის სამ საათზე სიზმრებიდან გიგას მოძრაობამ გამოიყვანა. საწოლის მეორე მხარე ჩაიზნიქა და ისიც მაშინვე ჯიქიას მკლავებში აღმოჩნდა.
-მაპატიე რა. -ცრემლები გადმოსცვივდა.
-მკურნალობას როდის იწყებ?
-ხვალ მივალ. -ყელში აკოცა.
-ქეთა კიდევ მეტყვი ეგეთ სი*ობებს და შენთავს ვფიცავარ საერთოდ აღარ მოვალ.
-ბოდიში, საშინლად ვიყავი და უაზრობები ვიბოდიალე. მინდა რომ ჩემს მდგომარეობაში შემოხვიდე.
-მესმის ქეთა, მაგრამ ვერ ვხვდები რა გინდა რომ გავაკეთო, მეც ვიტირო თუ რა ვქნა? გეუბნები ყველაფერი კარგად იქნებათქო და დამშვიდება თუარგინდა საერთოდ არ ამოვიღებ ხმას.
-ჩამეხუტე რა. -მეორე მხარეს გადაბრუნდა. გიგაც უკნიდა მოეხვია, მაიკა გახადა, ერთი ხელი კისრის ქვეშ ამოუდო, მეორე მუცელზე მოხვია. -სულ ჩემთან იყავი, სხვა არაფერი არ მინდა. -თითები მის ხელებში ახლართა და ყელზე მოხვეულ ხელს ტუჩები მიაწება.
******

ოთხი თვის მანძილზე უამრავი სიხარული, გულის ტკენა, ჩხუბი, გაბუტვა, შერიგება და გართობა გადაიტანეს თითოეულმა წყვილმა. ყველაზე ბედნიერი დღე ის იყო, როცა ნინამ ყველას გამოუცხადა “ორსულად ვარ”-ო და სამეგობროში პირველი ბავშვი ჩაისახა. მას კი ორ კვირაში მაშო მიჰყვა. “მგონი მეეც”-ო დიდხნიანი ფიქროს შემგედ წარმოთქვა.
***
-ახალ წელს რა ვქნათ? -ქეთასთან ისხდნენ ყველანი ზუკას ჩათვლით.
-ჯერ ნოემბერია ქეთუს. -სიცილით გააქნია თავი კოტემ.
-ხომ გითხარით ჩემთან კლუბში მივდივართთქო?
-კაი მაპატიე ბოდიში. -ხელები ასწია. -ისე ამდენ ხანს რას აკეთებენ?
-აი რომ ნახავ ნახავ! -ზუკას ჩაუჯდა კალთაში.
-ხალხო! -მთელი დღის განმავლობაში პირველად თქვა სიტყვა მაშომ.
-უი შენ აქ ხარ? -გაკვირვებულმა გახედა ნინამ.
-ეხლა ჩამოვფრინდი. -თვალები აატრიალა. -მგონი მეეც ვარ. -ტუჩის კვნეტით გადახედა ყველას.
-მამა ვხდები! -ცოტა ხნის სიჩუმის შემდეგ ფეხზე წამოხტა კვიციანი. თავიდან ყველა გაშტერებული უყურებდა, შემდეგ გაიაზრეს სიტუაცია და კივილი ატეხეს. -მიყვარხარ! -ხელში აიტაცა კაპანაძე, მთლიანი სახე დაუკოცნა და მსოფლიოში ერთადერთ სასურველ ტუჩებს დააცხრა.




მაპატიეთ მაგრამ ლიზა და კოტე ვერანაირად ვერ ჩავჩხირე...
შემდეგ თავში ბევრი ლიზა და კოტე იქნება... და კიდევ სხვა წყვილები...
მგონი ცოტა ვერარის ეს თავი მაგრამ იმედს მაინც ვიტოვებ რომ მოგეწონებათ <3