31 დეკემბერს ყველა აქეთ იქით დარბოდა, წინასწარ ულოცავდნენ დამდეგს თან ერთმანეთისთვის საჩუქრებს არჩევდნენ.
-შენ რას აპირებ? -ტელეფონი ჰქონდა ყურზე მიდებული და ყურადღებით აკვირდებოდა გზაზე მომავალ ტაქსს.
-რავი ქეთუ ძმაკაცებთან ერთად ვაპირებ შეხვედრას.
-ნატას და ლაშას მარტო ვტოვებთ? -სწრაფად გამოაღო ტაქსის კარი, მძღოლის გვერძე მოთავსდა და სახლის მისამართი სწრაფად უკარნახა.
-როგორც ჩანს.
-ელენე რომ კლუბს ხსნის ხომ იცი?
-ხო მერე?
-ორისკენ დაგირეკავ და მისამართს მოგწერ.
-არასწორი და ხარ!
-შენ შენებთან ხარ მე ჩემებთან, თუ გინდა მოდი ჩვენთან არაა პრობლემა.
-დავაი რა, თუ გინდა, გშიაა? შეჭამ? და გინდა? რომ არუნდა უთხრა ადამიანს არ იცი?
-ვუაიმე პატარავ რატომ მეგრუზები?
-კაროჩე დაგირეკავ რა.
-მიდი გკოცნი და მიყვარხაარ არ დაივიწყო!
-მეც. -ტელეფონი გაუთიშა და მომღიმარ მძღოლს გახედა.
-წინ ჯდომა მიყვარს ბავშვობიდან. -ჩაიცინა.
-მე რულზე ჯდომა. -გაღიმებულმა გახედა დაახლოვებით ორმოცდაათ წლამდე კაცმა.
-გილოცავთ წინასწარ ახალ წელს. -აჟიტირებული იყო, ბედნიერებას ასხივებდა.
-თქვენც ასევე.
-მადლობა. -თბილად გაუღიმა. ცოტახანში დუმილი გიგას ზარმა დაარღვია. -რაიყო?-გაბრაზებული ხმა მოირგო, წინა დღიდან მოყოლებული ერთმანეთს ეროჟებოდნენ.
-სად ხარ?
-ტაქსში ვზივარ და სახლში მოვდივარ.
-სად იყავი?
-ერთ ტიპს შევხვდი, დღეს გაგაცნობ.
-*რაკს ცუდად ათამაშებ პატარავ.
-შენ სად ხარ?
-სამსახურში, პირდაპირ იქ მოვალ და შენ რითი წახვალ?
-მოიცა თორმეტამდე რა გინდა სამსახურში?
-ჩემი მდივანი რჩება და მარტო ხომ არ დავტოვებ.
-წესიერად მოიქეცი თორე მოგიწევს შენს მდივანთან გადაცხოვრება!
-შენს წუწუნს მაინც აღარ მოვისმენ, ათაში ერთხელ შემოგივლი, მოგეფერები და წავალ, აბა სულ უკაცობა დაგღუპავს.
-ეგრე ხო? აი ბავშვს რომ გავაჩენ მერე ვნახოთ როგორ ნახავ.
-ჩემს შვილს ვერ დამიმალავ! -სიცილი ერეოდა ხმაში.
-შენმა მდივანმა გაგიჩინოს ბავშვი! -ტუჩი მოიკვნიტა, ეგონა ვერ გაიგო ან ვერ მიხვდა.
-აუ კაი ეხლა რამდენჯერ ვილაპარაკეთ ნენეზე ტო?
-კაცი რომ აიყვანო არა?
-გამაფრენინებ პატარავ შენ.
-ისედაც აფრენ უკვე, მე ნუ მაბრალებ.
-მოიცა… რა თქვი წეღან?
-რავიცი რამდენი რამ ვთქვი?
-რა ბავშვი?
-ბავშვი არ იცი რაარის?
-ქეთა ნუ მეთამაშები!
-მდივანს მიხედე, წავედი მე არ მცალია!
-ქეთა არ გათიშო!
-ვიხუმრე გიგა! ბავშვი რანაირად მეყოლება.
-დღეს ღამე დაგერხა პატარავ.
-ჯერ ისევ გაბრაზებული ვარ!
-გადაგივლის ლოგინში.
-ვერ გიტან!
-მიყვარხარო მაინც არ გეთქვა დავიჯერებდი.
-ნუ მიშლი ნერვებს!
-ჩემი მდივანი მოვიდა უნდა გავიდე.
-გიგა! -ტელეფონში ჩაჰყვირა მაგრამ უკვე გათიშული ჰქონდა. -თქვენი აზრით მიღალატებს?-გაღიმებულ მძღოლს შეხედა.
-თუ უყვარხართ არა.
-ანუ უაზროდ ვეჭვიანობ.
-თქვენი ქმარია?
-მაგ კითხვაზე არასდროს არ მაქვს პასუხი, მეც არ ვიცი რაარის. -ჩაიცინა. -აქ გამიჩერეთ. ბედნიერი ახალიწელი! -ხელი დაუქნია კაცს და მანქანიდან გადახტა.


დევდარიანის კომპანიის წინ იდგა თხელი კაბა ეცვა, სიცივისგან გააჟრძოლა და ელვის სისწრაფით შევარდა შენობაში. დაუკაკუნებლად შეუღო კაბინეტის კარი და ფურცლებში თავჩარგულს დააკვირდა.
-ყავა მომიტანე რა მარი. -ისე ჩაილაპარაკა თავი არ აუწევია.
-მარიი? -წარბები ასწია არჩვაძემ.
-ელენე! -თვალები გაუბრწყინდა. -აქ რა გინდა?
-დილით გაბრაზებული რომ წახვედი ვერ მოვითმინე და მოვედი.
-არ მცალია ეხლა ელენე, მერე ვილაპარაკოთ.
-სალაპარაკოდ არც მოვსულვარ. -კურტკა მდივანზე მიაგდო, კარები გადაკეტა და დევდარიანისკენ წავიდა. ხალათის სტილის ყავისფერი კაბა ეცვა, შესაკრავი გაიხსნა და სრულიად შიშველი ჩამოუდგა წინა.
-ჯანდაბა! -სხეულზე მიაშტერდა, ხელი მოკიდა და უცებ ჩაისვა კალთაში. მხრებზე გადაუწია კაბა, საერთოდ მოაშორა, შემდეგ ტუჩები მიაწება მკერდზე, ფეხზე წამოხტა იქვე მდგარ სავარძელზე გადააწვინა და ზევიდან მოექცა. უცებ გაიხსნა შარვალი და სწრაფად დაეპატრონა საყვარელ სხეულს. პირზე ააფარა ხელი და მის სხეულში გაა*ავა. -ზუსტად ეს მჭირდებოდა ახლა. -ვერაფრით შორდებოდა ვერც მის ტუჩებს და ვერც ტანს.
-შემირიგდი?
-რაზე გავბრაზდი საერთოდ?
-კარგი ბატონო ზუკა გამოიღეთ თქვენი ღირსება ჩემი ვა*ინიდან და გამიშვით, უნდა წავიდე საქმე მაქვს.
-ცოტახანი კიდევ დარჩი. -მკერდზე კოცნიდა, ყელზეც, მუცელზეც და უფრო დაბლაც.
-ზუზუ...
-ძალიან გარყვნილი ქალი ბრძანდებით. -უკანალზე მოუჭირა თითები.
-ბატონო ზუკა თქვენთან არიან! -კარებზე მიუკაკუნა მარიამმა.
-ხუთი წუთი დამელოდოს საქმემაქვს! -აკისკისებულ ელენეს პირზე ააფარა ხელი.
-კარგით.
-ხუთი წუთი რას მეყოფა? -ქვედა ტუჩზე უკბინა.
-იმყოფინე რამენაირად ის კაცი მნიშვნელოვანია. -ვერ უშვებდა, მაინც ეფერებოდა, კოცნიდა და მის შიშველ სხეულზე თითებთან ერთად თვალებსაც დაატარებდა. გრძნობდა მის ნაზ კანს, თვითონაც ძრუანტელი უვლიდა ყველა შეხებისას.
-მე მეგონა მე უფრო მნიშვნელოვანი ვიყავი შენთვის.
-რათქმაუნდა ხარ. -მის წელზე შემოხვეულ ფეხზე ნაზად ააცურა თითები.
-კარგი გამიშვი ეხლა. -სწრაფად წამოხტა ფეხზე და კაბა მოიცვა. უცებ მოწესრიგდნენ და ზუკამ მარიამს სტუმრის შემოშვება სთხოვა.
-ეს კაბა მომწონს, ხშირად ჩაიცვი ხოლმე. -ტუჩებზე მიაკრო ტუჩები. -დღეს ეგ გეცვას, სექსუალურია თან ჩემთვის მოსახერხებელი.
-როგორც მიბრძანებთ.
-გამარჯობათ! -ჭაღარა კაცი შევიდა კაბინეტში თავის დაკვრით.
-გამარჯობა. -ხელი ჩამოართვა. -მობრძანდით. -სავარძლისკენ ანიშნა, ისიც ზუსტად იმ სავარძელზე დაჯდა სადაც რამდენიმე წუთის წინ დიდი ცეცხლი გიზგიზებდა. ჩუმად ჩაიცინა არჩვაძემ და ზუკას თვალების ბრიალიც მიიღო. -სახლში გავაგრძელოთ ლაპარაკი!
-კარგი რა, ხომ აგიხსენი? -მსახიობურად შეიფერა.
-მაინც გაბრაზებული ვარ.
-კარგი ჰო. -მოწყვეტით აკოცა და შეუმჩნევლად მიადო ხელი უბეზე. -ნახვამდის.-კმაყოფილი გავიდა კაბინეტიდან.
-როგორც მახსოვს ცოლი არ გყავდა.
-საცოლეა. -თავი მოიქექა და თავის ადგილი დაიკავა.
******

უკვე მოსაღამოვებული იყო, ლიზასთან ერთად დადიოდა ქუჩებში და საახალწლოდ მორთულ ქუჩებს ათვალიერებინებდა.
-აღარასდროს წავალ თბილისიდან! -მტკიცედ გამოაცხადა გაბუნიამ.
-ვინ გიშვებდა რო? -ხელი გადახვია და შუბლზე აკოცა.
-შენ არ გამიშვებდი? -ქვემოდან ახედა საყვარლად.
-არა.
-რატომ?
-ჩემთან მინდა იყო და მაგიტომ.
-და რატო?
-რომ გეუბნები პატარა ხართქო არ მეკამათები.
-მაგიტომ გინდა შენთან ვიყო? -გაკვირვებულმა ახედა. რამოდენიმე წამი მიშტერებული უყურებდა კოტე, ბოლოს ისეთი სიცილი აუტყდა ვეღარ აჩერებდა გაბუნია.
-მაგარი ტიპი ხარ რა. -ლოყაზე მიაკრო ტუჩები.
-მითხარი რაა, რატომ არ გინდა ჩემი წასვლა.
-გინდა სიყვარულში გამომტეხო? -წარბაწეულმა დახედა ზევიდან.
-რატომაც არა?
-ეს ნახე რა… ცოლობაც ხომ არ გთხოვო?
-როგორც გინდა. -მხრები აიჩეჩა.
-დიდი გაცვეთილი ვინმე ხარ. -სიცილი ვერ შეიკავა ფანგანმა. -ეგრე ძაან თუ გინდა ჩემი ცოლოლობა შენ მთხოვე ქმრობა.
-იდიოტი ხარ. -ცხვირი აიბზუა.
-კაი რა პატარავ, რადროს შენი ქმარი და შვილებია, გაიზარდე ცოტა.
-ცოლობის თხოვნა და დათანხმება სხვადასხვაა.
-ანუ უარს მეტყოდი? არადა თხოვნას ვაპირებდი. -დანანებით ჩაილაპარაკა.
-არა ამხელა კაცი ხარ და მაინც არ შეგიძლია ცანცარის გარეშე.
-შენთან ვინმემ რომ დამინახოს პედოფილი ვეგონები პატარავ. -თვალი ჩაუკრა. -რაც შეეხება ჩემს ხასიათს, შენ მაცანცარებ ამხელა კაცს, ნუ ისედაც მხიარული ვარ მაგრამ შენთან ვაბშე ბავშვი ვხდები.
-ჩემი ბრალია ანუ? -საჩვენებელი თითი გულზე მიიდო.
-დიახ.
-პედოფილი! -თავი გააქნია.
-შეგჭამ იცოდე გოგო! -ლოყები გაუწელა, შემდეგ ხელებში მოიქცია და შუბლზე აკოცა. რუსთაველზე იდგნე საახალწლოდ განათებულ ქუჩაში, ერთმანეთს თვალებში უყურებდნენ და უბრალოდ უღიმოდნენ. -ჩემი პატარა ხარ შენ. -ნელა დაიხარა და პირველად შეეხო მის ტუჩებს. ორივეს დაუარა ტანში ჟრუანტელმა. ნაზად უკოცნიდა ორივე ტუჩს, შემდეგ მოშორდა, აწითლებული ლიზას დანახვაზე ჩაიცინა და ხელები ძლიერად მოხვია. -ესეც ესეე, პირველი კოცნა ჩემია.
-ეგრე ძაან მეტყობა რომ არავისთვის მიკოცნია? -გაყინული ცხვირი ყელში ჩაუყო.
-ყველა ვერ შეამჩნევს მაგრამ ხოიცი მე გამოცდილი კაცი ვარ. -თავზე აკოცა. -სულ გამეყინე ტოო.
-შენთანერთად სიცივეს ვერ ვგრძნობ. -ქვემოდან ახედა.
-რომ გაცივდები მერე იგრძნობ. -საკოცნელად გამოწეულ ტუჩებს თავისი შეაგება. -რა მაიმუნი ხარ პატარავ, სულ ამირიე თავგზა. კოცნაზე მეტს ჯერ არ ელოდო იცოდე.
-რა მეტს?
-მგონი მართლა პედოფილი ვარ. -ჩაფიქრებულმა ჩაილაპარაკა. -შემახსენე რამდენის ხარ?
-19.
-მერე ამერიკაში შენ ცხოვრობდი და დავიჯერო სექსზე გაგებული არ გაქვს? -ქვედა ტუჩზე იკბინა.
-რომ გითხრა პო*ნოსთვის არ მიყურებიათქო დაიჯერეებ?
-არარსებობს. -სიცილი ვერ შეიკავა. -მეღადავები ხო?
-ყოველთვის გულს მირევდა მსგავსი რაღაცეები, ძალიან დიდი სიყალბეა, ძალით კვნესიან და ისე ხმარობენ ერთმანეთს ვერანაირ შეგრძნებას ვერ აღვიძებს ჩემში.
-აბა არ მიყურებიო? -წარბები აათამაშა “გამოგიჭირე პატარავ” თვალებით უყურებდა.
-ჩემი მეგობრები მეღადავებოდნენ, მოულოდნელად ჩამირთეს და რაღაც მომენტები დავინახე. -თვითონაც ეცინებოდა, თან სიწითლეს ვერ იშორებდა სახიდან.
-ცხრამეტი წლის გოგო ხარ და დღემდე არ იცი როგორ გაა*ავო ალბათ ხო?
-ნუ ვიცი როგორც არის მაგრამ…
-ჯანდაბა! -პირზე ჩამოისვა ცალი ხელი. დოინჯშემორტყმული აკვირდებოდა სახეზე.-წამოდი. -ხელი ჩაკიდა და ერთ ერთ კაფეში შეიყვანა. მაგიდასთან დასხდნენ, ნამცხვარი შეუკვეთეს მანამდე კი საპირფარეშოსკენ წაიყვანა ლიზა, ნიჟარის გვერძე შომოსვა და მის ფეხებს შორის მოთავსდა -თავს ვერ ვაპატიებ ეს რომ არ გავაკეთო.-თვალებდაჭყეტილ ლიზას შარვალი გაუხსნა და მოხერხებულად ჩაუცურა თითები შიგნით.
-კოტე… -მხრებზე ჩაეჭიდა და სიამოვნებისგან თვალები დახუჭა. თავი უკან გადასწია და ტუჩებს კბილები მაგრად დააჭირა. ბოლოს ამოიკვნესა, კოტემ ლოყაზე მოკიდა ხელი და ტუჩებში აკოცა.
-ეს არის პატარავ ის სიამოვნება, რომელსაც გოგოები ხშირად იღებენ და შენ ეხლა ჩემი დახმარებით გაა*ავე.
-ვიცი შე იდიოტო. -ჩაიცინა.
-ამ მდგომარეობაში ძალიან ლამაზი ხარ. -ტუჩზე უკბინა.
-ჯანდაბა კოტე. -სახეზე ხელები აიფარა. -მცხვენია!
-კაი რა გრცხვენია შემომხეხე. -ხელები მოაშორებინა, დახრილი თავი მაღლა ააწევინა და თვალებში ჩააშტერდა. -ხომ გითხარი ჩემი პატარა ხართქო, ასე რომ ნუგრცხვენია ჩემთან. ჩემი გოგო ხარ და რასაც მინდა იმას გაგიკეთებ.
-უკაცრავად?
-ხო პატარავ, იმდენად მენდობი და გიყვარვარ, შეწინააღმდეგებას ვერ ბედავ. -ისევ აკოცა და დაბლა ჩამოსვა. -მოწესრიგდი, სველი იქნები მანდ და არამგონია კომფორტულად იყო.-ხელები გადაიბანა, მოწყვეტით აკოცა და გარეთ გავარდა. ჯერ ისევ აგონიაში იყო, სარკეში უყურებდა თავს და კიდე ვერ იჯერებდა მომხდარს. ბოლოს თავის ქნევით გამოფხიზლდა, სწრაფად მოწესრიგდა და საპირფარეშოდან გავიდა. კოტე უკვე მაგიდასთან იჯდა, გემრიელად შეექცეოდა ნამცხვარს ყავასთან ერთად. ლიზას დანახვაზე გაეღიმა, თვალს ვერ აშორებდა მის აწითლებულ სახეს.
-ნუ მიყურებ ეგრე.
-როგორ?
-როგორც მიყურებ.
-მოდიხარ ელენესთან?
-თოკაც იქნება?
-კი.
-მაშინ წამოვალ.
-თოკა რა შუაშია?
-ხუთიწელია ჩემს ძმასთან ერთად ახალ წელს არ შევხვედრილვარ, თან ეგეც რომ იქნება თავს ზედმეტად არ ვიგრძნობ.
-ზედმეტად რატომ უნდა იგრძნო?
-ნუ რავი მაინც თქვენ სულ პატარაობიდან ერთად ხართ.
-მერე რა სიძეები და რძალიც ხომ შემოგვემატნენ.
-თორმეტის ნახევარია.
-გავიდეთ თორე ელენე მოგვკლავს. -ნამცხვრის დამთავრების შემდეგ კლუბისკენ წავიდნენ. უკვე ყველა იქ იყო, მათ დანახვაზე ელენემ ყვირილი ატეხა მალე მალეო. შემდეგ კარები გააღო და ყველა დაბლა ჩაყარა.
-ჯანდაბა ძალიან მაგარი ხარ! -აღრთოვანება ვერ დამალა კოტემ. -ჩემი ცქნაფააა! ყოველთვის ვიცოდი რომ ამ ქერა თმის ქვეშ დიადი ტვინი იმალებოდა. -ლოყები დაუკოცნა და ჩაბნელებულ ბარს შეხედა.
-ჩემი სიცოცხლე ხარ შენ! -გახარებული მოეხვია. -ესეიგი! ჩვენი დღევანდელი დიჯეია... თორნიკე გაბუნიააა! -ხელი გაიშვირა თოკასკენ, ისიც აბლოდისმენტებს თავის დაკვრით შეეგება. -ჩვენი ბარმენი იქნბეა კოტე ფანგანიი! იმიტომ რომ ყველაზე მაგარ სასმელებს ჩითავს. -ბოლოში ღიმილით დაუმატა. -დავაით ეხლა ჭიქები აიღეთ უცებ და ავიდეთ მაღლა, ფეივერკებს ხომ არ გამოვტოვებთ? -უცებ შემოუარა ბარს, ყველას ჩამოუსხა სასმელი და მაღლა გაყარა.
-გილოცავთ ხალხოოო! -ჭიქა მაღლა ასწია ჯიქიამ. ხელი მოხვია წელზე და ტუჩებზე აკოცა ბოჭორიშვილს. როგორც კი ფეივერკები მიწყნარდა დაბლა ჩაერეკნენ.
-აბა როგორ მოგწონთ ჩემი კლუბიკო? -დოინჯი შემოირტყა.
-შენნაირი ძერსკია. -ყელში აკოცა გიგამ.
-რომ მიყვარხარ ხომ იცი? -კისერზე მოხვია ხელები.
-მეც მიყვარხარ. -შუბლზე მიაკრო ტუჩები. -ჩემი გაბერილი გოგო როგორაა? -ნინასთან მივიდა და დიდი ხელი ოდნავ გამობერილ მუცელზე მიადო. -რამდენ თვეში ვხდები ნათლია?
-ექვსნახევარ თვეში.
-მეორე გაბერილი?
-აი შენი ქეთა რომ გაიბერება იმას დაუძახე გაბერილი. -ცხვირი აიბზუა მაშომ.
-კარგი. -სიცილით მიბრუნდა ქეთასკენ. -ჩემმა პატარამ მოიწყინა?
-კიი.
-და რატომ? -კალთაში ჩაისვა და სახეზე ჩამოშლილი თმა უკან გადაუწია.
-თავის კაცმა დაიკიდა, არ უყვარს და მაგიტომ.
-როდის დაიკიდა?
-რავიცი. -ხელი აიქნია. სიცილი აუტყდა ჯიქიას.
-ძალით ეძებ მიზეზს რომ ვიკამათოთ?
-არა პროსტა მივხვდი რომ უაზრობას გეუბნებოდი და… -თვითონაც გაეცინა.
-რით ვერ გაიზარდე?
-შენთან ვხდები ბავშვივით. -სახეზე მოკიდა ხელები და ნაზად აკოცა. -უი ბავშვზე გამახსენდა…
-რა? -თვალები გაუნათდა.
-არ დავიწყოთ ფიქრი?
-შეიძლება უკვე? -ხელი უკანალზე ჩაუსრიალა, თან თავისკენ მიიზიდა.
-ეგ არ მიგულისხმია. -თვალები აატრიალა. -სახელზე გეუბნები. -ქვედატუჩზე იკბინა.
-ქეთა! -ნაცრისფერი სფეროები უბწყინავდნენ, უდიდესი ბედნიერება იგრძნო იმ წამს. უკან გასწია და მუცელზე დააშტერდა.
-შენი სექსუალური მდივანი გაუშვი, რამოდენიმე თვეში ტანკივით გავხდები და ყველანაირ სექსუალურობას დავკარგავ, ის დამპალი ისარგებლებს და თვალების ჟუჟუნს დაგიწყებ, მერე მე გავგიჟდები, ჭკუიდან გადავალ. -გაუჩერებლად ბუტბუტებდა, ჯიქია კი აღფთოვანებული შეჰყურებდა, არაფერი ესმოდა იმის გარდა რომ ცოტახანში თავის საყვარელი ქალი შვილს გაუჩენდა და მისი წყალობით მამა გახდებოდა. -სამსახურში მოგივარდები და იმ გოგოს თმებს გავაგლიჯავ. შენ ყოველღამე მოხვალ და იმაზე მოგიწევს ფიქრი როგორ შემაგნებინო რომ მე გიყვარვარ და ის ნენე გ*იდია. ასე რომ ჯობია გაუშვა და ნაკლებად სექსუალური, უბრალო საყვარელი ფუმფულა გოგო აიყვანო. ან ვაბშე მე ვიქნები შენი მდივანი! -გასაოცარმა აზრმა გაუელვა თავში და აქამდე ჩუმათ მყოფ ჯიქიას შეხედა.-მამა ხდები დეგენერატო, თავი მაინც მომაჩვენე რომ გიხარია.
-მიყვარხარ! -ნაპერწკლებს ყრიდა თვალებიდან, იმდენად ბედნიერი იყო ხმას ვერ იღება. უნდოდა ეყვირა, ბედნიერებისგან ყველაფრის გაკეთება უნდოდა. -ხო მიყვარხარ! ყოველთვის მიყვარდი, უბრალოდ გეტყვი რომ ისე მიყვარხარ, ისე როგორც არადროს არავის არავინ ჰყვარებია. -ტუჩებზე აკოცა და სიცილი აუტყდა. -კიდევ ერთი ჯიქია გვემატება სასტავ! -ხმამაღლა დაიყვირა, მაშინვე ყველამ მისკენ გაიხედა. -მამა ვხდები!-ხელში აიტაცა ქეთა. რამდენჯერმე დაატრიალა, შემდეგ კი მთელი სახე დაუკოცნა, ბოლოს ტუჩებთან გაჩერდა. ღმერთო! რა ბედნიერი იყო იმ წამებში…
-კიდევ ერთი ბავშვიი! -ჭიქა ასწია ფანგანმა. -ნათლია მე ვარ! -ხელიდან გამოსტაცა ბოჭორიშვილი. -ჩემი სიცოცხლე, ჩემი სიყარული და ჩემი ყველაფერი ხარ. -მაგრად მოეხვია და რამდენიმე მოღალატე ცრემლი გადმოსცვივდა.
-კოტე ტირიიის! -გაკვირვებულმა წამოიყვირა ელენემ.
-რა გატირებს კოტიკო?
-გაიზარდე, უკვე დედა ხდები, ვერ ვეგუები იმ აზრს რომ გაიზარდე. -ლოყებს უკოცნიდა.-მაინც არ მეყო ჩემ გიჟ ქეთასთან ოცწლიანი ურთიერთობა.
-ნუ მეუბნები მაგას რაა. -თვითონაც ატირდა და ხელები კისერზე მოხვია. -მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ ქეთუს, ყველაზე მეტად და შენც იცი ეს. -ყელში აკოცა.
-კაი შე*ემა რაიყო. -ხელი მისცხო. -როგორც აქამდე იყავი ისევ ისე იქნები, რამდენიც გინდა კოცნე და ეფერე. ჩემი მეორე პატარა უფრო გაგვამხიარულებს, ქეთა კიდევ ისევ ის ქეთა იქნება, ამას ხუთი ბავშვიც ვერ შეცვლის. -ჯერ ისევ აჟიტირებული იყო ჯიქია.
-გაა*ვი რა! -ქეთას თმაში ჰქონდა სახე ჩარგული და ძლიერად ხვევდა ხელებს. -მერე გაიბერება და ესე ვეღარ ჩავეხუტები. -ცრემლები მოიწმინდა. -პირველად ვტირივარ შენს გამო ხუთი წლის მერე! -შუბლზე მიაკრო ტუჩები. -ისე კიდევკარგი შენ დაიტოვე თორე ვინმე სი*ი რომ ენახა და მერე ჩემზე ეჭვიანობა დაეწყო შუბლს გავუხვრეტდი. ამას რომ არ ჩავეხუტო კვირაში ერთხელ მაინც მოვკვდები.
-ერთხელ უნდა გაგიჩითო ეგეთი რაღაც.
-აუ ბიჭო ცოტახანში საკუთარი საბავშვობაღი გვექნება, აი ელე და ზუკაც გააკეთებენ ბავშვს, თუ უკვე გაკეთებული არ ჰყავთ, მერე თოკა მიყვება და რაღა გინდათ? ელენე საბავშვო ბაღსაც გახსნის ხო ელ?
-რა პრობლემაა?
-ლიზიკოსაც შევიყვანთ და ეგარის, ოდნავ დიდი ბავშვიკოც გვეყოლება. -თვალი ჩაუკრა ლიზას. დაბღვერილმა გამოხედა, მაგრამ მაიმც გაეცინა.
-უკაცრავად აქ ახალი კლუბია? -შავთმიანი ბიჭი აქეთ იქით აცეცებდა თვალებს. ალბათ მეპატრონეს ეძებდა. ელენემ ყველა მოათვალიერა, თავის დაკვრით დასთანხმდნენ და მანაც გახარებულმა წამოიყვირა “კიი”-ო.
-გილოცავ ახალწელს! -ხელები მოხვია კისერზე და ლოყაზე აკოცა. -შენ ხარ ჩემი მეკვლე, იმედია კარგი ფეხი გაქვს!
-მგონი კი.
-ხოდა მიდი და მოიყვანე ხალხი! მოვხოდოთ აქაურობა.
-კარგი. -სიცილით გაბრუნდა უკან.
-ელენეს დაერხაა! -ლუკამ დაიყვირა და თოკას ანიშნა რამე დაეკრა.
-ზუზუ… -გაღიმებული დაიძრა გარეგნულად უემოციო დევდარიანისკენ რომელიც შინაგანად ბრაზისგან იწვოდა.
-მანდ დარჩი. -წყნარი ტონით უთხრა.
-ზუზუ არ გვინდა რა.
-ელენე ნერვებს ნუ მიშლი.
-ზუკა ორსულად ვარ.
-ნუ მეტენები.
-კაი რაა.
-აი ეხლა გოგოები რომ შემოვლენ მეც მივახტები რომელიმეს და კოცნის მაგივრად გავ*იმავ.
-შენ ერთადერთი ვისი გა*იმვის უფლებაც გაქვს, მე ვარ! -ტუჩებზე აკოცა. -მხოლოდ მე უნდა მეხებოდეს ეს ტუჩები და სასწაულებს მმართებდეს. სხვას არავის. ყველას დავწვავ ვინც შენ ტუჩებს შეიგრძნობს.
-მეორედ უცხოს თუ ჩაეხუტები, იმას დედა*მოვუ**ნავ, შენ კიდე სახლში გამოგკეტავ, დღეში ორჯერ გიხმარ და რომ მომბეზრდები გაგაგდებ.
-რა აზრები გაწუხებს შენ? -მისკენ გადაიხარა და ხელი უბესთან ახლოს აუცურა.
-გაჩერდი!
-რატომ?
-ძალიან გაბრაზებული ვარ და რამეს გატკენ.
-როგორც არ უნდა იყო მაინც არ მატკენ. -ვნებიანად ეჩურჩულებოდა, ხელი უბეზე გადაიტანა, იგრძნო როგორ დაიწყო გამაგრება ზუკას ღირსებამ. სიცილით მოაშორდა.-შენთვის რაღაც მაქვს. -თითებზე ჩაებღაუჭა და ჩაბნელებული ადგილისკენ წაიყვანა. -ეს ჩვენი განსატვირთი ოთახია. თან ეს კაბა არ გამიხდია.
-მეორედ კიდევ აცანცარდები ასე?-კაბის შესაკრავს ეცა, წამებში მოაშორა და ფართე დივანზე გადააწვინა.
-ვნახოთ.
-რომ დავინახო მსგავსი საქციელი, შენთავს ვფიცავარ დაგშორდები! -ძლიერი ბიძგით შეუერთდა მის სხეულს. -დაგშორდები და მონატრებისგან დაგტანჯავ. თან ეგ ცანცარზე მეტი იყო! -მთელ სიბრაზეს მკვეთრად გამოხატავდა. -შენ მე გადამიარე! დამიკიდე და ყველას თვალწინ ვიღაც *ლეს შეახტი!
-ზუზუ…
-აღარასდროს გაიმეორო იგივე, თუ გინდა რომ მიყვარდე, პატივს გცემდე და შენზე ვზრუნავდე.
-მაპატიე! -ცრემლი გადმოუგორდა თვალიდან.
-მიხარია რომ მიხვდი. -ამოიგმინა. -სიცანცარეს გააჩნია ელენე, ის სხვა არის როცა მეგობრებთან ერთად გიჟობ და ყველაფერი გ*იდია, ეს კი სხვა რამ იყო. -სწრაფად მოშორდა და შარვალი შეიკრა. -ამ ორს ერთმანეთში ნუ აურევ, არ მევასება მსგავსი საქციელები, თუ მე გიყვარვარ იყავი მარტო ჩემთან და მარტო ჩემი.
-არ დავფიქრებულბარ, უბრალოდ გამიხარდა და…
-ამის მერე დაფიქრდები. -ფეხზე წამოაყენა და კაბა ჩააცვა.
-ზუზუ…
-რაიყო.
-მიყვარხარ. -თავი დახარა. -არ მინდა ველოდო იმას როდის მეტყვი შენ პირველი, მინდა იცოდე რომ მიყვარხარ და არავინ არ მინდა შენს გარდა.
-წესით შენითაც უნდა მიხვდე რას ვგრძნობ შენს მიმართ და რამდენს ნიშნავ ჩემთვის. -ხელები წელზე მოხვია.
-ვიცი მაგრამ მაინც მინდა ამ ბანალური სიტყვის მოსმენა.
-მიყვარხარ! უბრალოდ კიარ მიყვარხარ, ვჭედავ შენზე, შენს გარეშე დაკარგული ბავშვივით ვარ, სულ მინდა რომ ჩემთან იყო, გიყურებდე და შენი ყურებით ვტკბებოდე. ერთადერთი ადამიანი ხარ ჩემს ცხოვრებაში ვინც არაამქვეყნიურად მიყვარს, სესაც რათქმაუნდა. ჩემთვის ყველაფერიხარ და მაგიტომ მომეშალა ნერვები წეღან. არ მინდა ვინმე შეგეხოს ჩემს გარდა. ნუ იმათზე არაფერ ვამბობ, ვერც ვიტყვი რადგან ვიცი არჩევნის წინაშე რო დადგე იმათ აირჩევ.
-ზუკა...
-არაფერი თქვა. -ტუჩებზე ააფარა ხელი. -ვიცი რომ ყველაზე მეტად გიყვარვარ, შეიძლება მათზე მეტადაც კი, მაგრამ რამე რომ იყოს მე არ მოგცემ მათთან დაშორების უფლებას, თქვენ სხვანაირი კავშირი გაქვთ, მართალია ყველას ყავს საყვარელი ადამიანი მაგრამ ერთმანეთზე ხართ გადაბმული, ერთი რომ მოაკლდეთ ყველა დაიტანჯება.
-არასდროს მიმატოვო კარგი? სულ ჩემთან იყავი, შენს გარეშე ვერ ვისუნთქებ, შენი სითბო რომ არ შევიგრძნო გავიყინები, შენით ვცოცხლობ, შენს გარეშე ერთი დღეც ვერ გავძლებ, შენ რომ რამე დაგემართოს მეც მოვკვდები, შენ რომ მიმატოვო არსებობას შევწყვეტ.
-არასდროს მიგატოვებ პატარავ, გპირდები. -მთლიანი სახე დაუკოცნა და მაგრად მოეხვია.

ნელნელა გაივსო კლუბი ხალხით, დიჯეი უკარგესი გამოდგა, არც კოტეს ჰქონდა შესვენება, ლუკაც გვერძე ედგა და ეხმარებოდა. მალე გამოჩნდნენ ანდრია და თავის საძმაკაცო. ქეთას დანახვისას მაშინვე იქით წავიდა.
-გილოცავთ ყველას! -გიგას ფეხებიდან წამოაყენა, მთლიანად ტანზე აიკრა და მონატრებული სურნელი ხარბად შეისუნთქა.
-დღითიდღე იზრდები!
-ორიკვირაა არ გინახივარ!
-მაპტიე გთხოვ. -ლოყაზე აკოცა. -პატარავ შენთვის სურპრიზი მაქვს.
-რა სურპრიზი?
-ბიძა ხდები!
-ვაა მართლა ტო? -თვალები გაუბრწყინდაო ვერ ვიტყვი, მაგრამ გაუხარდა. სინამდვილეში მოსწონდა გიგა, უფროსწორედ მაგრად უყვარდა, იმ აზრს ვერ ეგუებოდა რა ურთიერთობაც ჰქონდა თავის დასთან, ყველაფერი იცოდა მათ შესახებ, უბრალოდ იმასთან ერთად რომ თავის და იყო, ისიც ემატებოდა რომ ერთად ცხოვრობდნენ მაგრამ დაუქორწინებლები იყვნენ. -გილოცავთ გილოცავთ. -ჯერ ქეთას მოეხვია, შემდეგ გიგას გადაეხვია. -სიძე შე ბებერო, ჩემ დას გაუფრთხილდი თორე დაგჭრი.
-ეს პატარა ცინგლიანი ნახე რა. -თმები აუჩეჩა. -ჩემს ხელში მაინც არ იყო გაზრდილი! -თავში წამოუთაქა.
-კაი ხოო რაიყო, ზატო მე შენს შვილს გავზრდი.
-ნუ ეხლა მე რომ არ ვიქნები იასნია შენ იქნები. -ეცინებოდა ანდრიაზე, რაც ქეთა გაიცნო იმისმერე იცნობდა ანდრიას, ქეთა რომ წავიდა მაინც ჰქონდა კონტაქტი. პირველად გოგო თოთხმეტი წლის ასაკში გიგამ დააკერინა, ყოველთვის აქცევდა ყურადღებას და სტრელკებზეც მიჰყვებოდა.
-აუ რაკაი პონტია აქ ტო? -გარშემო მიმოიხედა. -აქ ვივლი ხოლმე და ელენე დეიდა სასმელს უფასოდ დამალევინებს ხო ელენიკო? -ახალ მისულ არჩვაძეს ხელი გადახვი და ლოყაზე აკოცა.
-ორმოცდაათ პროცენტიანი ფასდაკლება შენთვის, დღესასწაულებზე უფასოდ.
-როგორ ვუყვარვარ. -თვალები აუფახურა.
-მიდი შენ ლუკას მიეხმარე და კოტე დაასვენეთ. თვრამეტის რომ გახდები მუშაობას დაგაწყებინებ თუ გინდა.
-ბარში დგომის პატივიც მერგოო! -ტაში შემოკრა და ბიჭებისკენ წავიდა.
-რაეშველება ამ ბავშვს?
-არაფერი. -თავი გააქნია ქეთამ.


ვიღაც ბიჭთან მოცეკვავე ლიზას დანახვისას ბინდი გადაეკრა თვალებზე, ისე სწრაფად მივარდა და მოაშორა იქაურობას ვერც თვითონ გაიაზრა და ვერც ლიზას დააცადა გააზრება.
-ტ*აკს ხომ არ ათამაშებ ლიზიკო?
-ასე ფიქრობ? -კისერზე მოხვია ხელები.
-დალიე?
-ცოტა. -თითქმის ერთმანეთზე მიდებული თითები ცხვირწინ მიუტანა.
-მგონი შენი ძილის დროა.
-კოტე ეგეთი პატარაც არ ვარ!
-ჩუმათ!
-მაკოცე და გავჩუმდები.
-ძალიან ცელქობ. -ღიმილით მიაკრო ტუჩები, შემდეგ ლოყაზე აკოცა, ყბაზე, ყელზე და მხარზე. მაიკა მაღლა აუწია ლიზამ და თითები V-ს ფორმაზე გადაატარა. -ლიზა გაჩერდი.-თვალები დახუჭა, სამწუხაროდ გაბუნია გაჩერებას არ აპირებდა, ქამარი შეუხსნა და რომ არა კოტეს ხელი გახსნას მთლიანად დაამთავრებდა. -ჯერ არა პატარვ.
-მე მზად ვარ.
-მე არ ვარ.
-ქალიშვილი გოგოსავით ნუ იქცევი.
-მთვრალი ხარ, აღზნებული და არ იცი რას აკეთებ.
-ქეთა ყველასგან განსხვავებულად გიყვარს.
-ყველა ერთნაირად მიყვარს. -იქვე მდგარი ვისკი ჭიქაში დაისხა, სავარძელში ჩაჯდა და გაბუნიას მიაშტერდა.
-ქეთა მაინც სხვაარის შენთვის.
-ჰო ქეთა ყველაფერია ჩემთვის, ყველას მირჩევნია, ბევრი რამ გვაქვს ერთად გადატანილი, ერთად გავიზარდეთ, ერთად გვეძინა, ერთად ვსეირნობდით, დაჟე ერთად ვბანაობდით.-თავი გააქნია სიცილით. -გიგას არ უთხრა. პატარები ვიყავით მაგრამ მაინც. ნუ საცვლებით ვბანაობდით რათქმაუნდა. ქეთა იყო ჩემთვის გოგო, რომელზეც მთელი ჩემი ცხოვრება უნდა მეზრუნა, ასე მეგონა მე თუ არ ვეყოლებოდი დაიკარგებოდა. არასდროს მიმიტოვებია და არც მას მივუტოვებივარ. თუ ამერიკაში წასვლას არ ჩავთვლით. ყველას ყველა თავისებურად უყვარს, ელენე და ნინაც ანალოგიურად მიყვარს მაგრამ ქეთა ყოველთვის სხვა იყო ჩემთვის, უბრალოდ არცერთს არ ვაგრძნობინებდი ამას.
-არასდროს გაგჩენია სხვანაირი გრძნობა მის მიმართ? ან არ დაფიქრებულხარ მის შეყვარებაზე?
-არასდროს. გოგოს რომ შიშველს ნახავა და ვერაფერს იგრძნობ ან გეი ხარ ან უბრალოდ ისე ვერ უყურებ როგორც გოგოს.
-ქეთა გინახავს შიშველი?
-ქეთას ჩვევა ჰქონდა, მაიკით ვერ იძინებდა. -ჩაიცინა. -გიგასთან უტყდებოდა და იცმევდა. გიგას მერე მიეჩვია მაიკის ჩაცმას. ახლა არამგონია საერთოდ რამე ეცვას.
-და არასდროს არ გაგჩენია გრძნობა შიშველი ქალის გვერდით?
-არამეთქი. არც ელენეზე.
-ელენეც გყავს ნანახი?
-ელენე სრულიად უკომპლექსო ადამიანია, შენთანაც შეუძლია შიშველი დაწვეს. კიდია, ლიჟბი თვითონ იყოს კომფორტულად. ყოველ შემთხვევაში ასე იყო, ახლა ზუკა ყავს. და კიდევ, ორივე მარტო ჩემთან იყო ასე, მიუხედავად იმისა რომ ისინიც ჩემსავით უყვარდათ, მაინც ვერ წვებოდნენ მაიკის გარეშე.
-ნინა?
-ნინა სხვანაირია, ყოველთვის ვატყობდი რომ ჩვენზე მეტა გიგას უგებდა, როგორც მე ელენეს და ქეთას.
-გიგა?
-გიგა თავისებურია, თავისი რაც არის ყველაფერი უყვარს. ქეთა ჩვიდმეტი წლიდან უყვარს. ვერ იტანს როცა მისსას ეხებიან, კიდევ სძულს ტყუილი და როცა ვინმე რამეს უმალავს. ქეთას გარეშე დაკარგულია, სხვა გიგა ჩნდება, ქეთასთან კიდე რეალურია.
-და ლუკა?
-ლუკა ჩვენზე ოდნავ სერიოზული როჟაა, იმ თემებს რომლებსაც ჩვენ ღადაობაში ვატარებთ სერიოზულად უყურებს, ვერ იტანს როცა გოგოებს ვინმე აწუხებს ან გულს სტკენს. მხიარულია მაგრამ სერიოზულობასაც ურევს. მაშოზე აფრენს, პირველად შეუყვარდა ცხოვრებაში და მაგაზეც გაჭედა.
-შენზე რას მეტყვი?
-მე? მე ოპტიმისტი ვარ, ვცდილობ ყველაფერს კარგი კუთხით შევხედო, მიყვარს გართობა, გოგები, ბევრი სექსი, მხიარულობა, ჩემებთან ყოფნა და მათთან ერთად გიჟობა. იცი ლიზა, ჩვენ უბრალოდ შექმნილი სასტავი არ ვართ, უბრალოდ არაამქვეყნიურად გვიყვარს ერთმანეთი. ერთმანეთის გულისთვის თავსაც გავწირავთ, ყველას და ყველაფერს ზურგს ვაქცევთ ერთმანეთისთვის. იყო ერთი ასეთი შემთხვევა. -თავზე გადაისვა ხელი. -ბევრი გადაგვიტანია ერთად და ალბათ კიდევ გადავიტანთ.
-მე ვერასდროს შემიყვარებ ისე როგორც იმათ ხო? -თავი ჩახარა.
-მოდი ჩემთან. -კალთაში ჩაისვა და ლოყაზე აკოცა. -შენ ისე ვერ შეგიყვარებ როგორც მეგობარს პატარავ. შენ მხოლოდ ერთი რამ გევალება.
-რა?
-არასდროს ჩადგე ჩვენს შორის და არასდროს მომთხოვო არჩევნის გაკეთება მათ და შენს შორის.
-კარგი. -კისერზე მოხვია ხელები და ნაზად აკოცა ტუჩებზე.
-ოჰოჰოჰო აქ რა ხდება თურმე, სად იყავი ელენე? აქამდე როგორ გამოგეპარა, ნუ კი ვიცოდი ერთმანეთი რომ გევასებოდათ მაგრამ მსგავს სიტუაციაში არ წამისწრია. -კარებთან იდგა გაღიმებული არჩვაძე.
-დღეს გამომიტყდა რომ ვუყვარვარ. -სიცილით მოხვია ხელები გაბუნიას.
-ის გამოგიტყდა?
-ხო აბა? დაჟე რამის ქმრობაც მთხოვა.
-მოკეტე რა. -გვერდში მიარტყა იდაყვი.
-ძალები გქონია, ეს უკვე კარგია, გამოგვადგება. -თვალი ჩაუკრა ელენეს და აწითლებულ ლიზას საშვალება მისცა სახე თავის ყელში დაემალა.
-ნუ ხარ ბოროტი ბიჭო! პატარაა ჯერ.
-რაგინდოდა?
-ლუკასთან მიდი რა.
-ხომ იცი რომ აქ არ ვიმუშავებთ.
-რათქმაუნდა, ხვალ ვიპოვნი ვინმე ძერსკს.
-კაი. -ფეხზე წამოდგა ლიზასთან ერთად, აკოცა და გავიდა.
-გიყვარს ხო?
-კი. -ისევ აუწითლდა ლოყები. -მაგრამ კოტეს თქვენ უფრო უყვარხართ.
-ეგ მეორედ აღარ თქვა, არც კოტეს უთხრა თორემ დაკარგავ. პირველად შეუყვარდა და ეცადე მოლოდინები გაუმართლო. კოტე ჩვენგან ყველაზე მძგნობიარეა, არასდროს გამოხატავს მაგრამ ასეა, შეიძლება ჩვენს გამო შენზე თქვას უარი, ან ისეთი რამე გააკეთო დაგშორდეს, მაგრამ არ გადაგიყვარებს, ცხოვრების ბოლომდე ეყვარები, თავსაც დაიტანჯავს და შენც დაგტანჯავს. -გვერძე მიუჯდა და მოეხვია. -ჩვენზე ეჭვიანობა არ ღირს დამიჯერე, თუ კოტესთან ყოფნა გინდა უნდა შეიყვარო ის ვინც მისთვის ძვირფასია, ზოგადად კაცები ვერ იტანენ როცა საყვარელი ქალი რამის არჩევნის წინაშე აყენებს. მერე ყველანაირი ინტერესი ეკარგება და მისგან გაქცევა, დასვენება და შორს ყოფნა უნდება. -თვალი ჩაუკრა.-ეს ყველაფერი ზუკასაც აქვს გააზრებული, მაშოსაც და იკასაც. შეგვიყვარე ისე როგორც კოტეს საყვარელი ადამიანები და დამიჯერე შენზე მეტად არავინ ეყვარება. ცოტა გააგიჟე, შეგიძლია ოდნავ აეჭვიანო, ან უბესთან უფათურო ხელები, სულ გადაფსიხდება, მოსწონთ კაცებს ვნებიანი და გიჟი ქალები.
-მადლობა. -ხელები მოხვია კისერზე.
-რა მადლობა გოგო? ნებისმიერ დროს მოდი და კოტეს გაგიჟებაში დაგეხმარები. -ხელი აიქნია სიცილით. -დეიდა ხდები გოგო, აწიე ტ*აკი, ავღნიშნოთ.
-დეიდა ვხდები. -პირზე აიფარა ხელი. -რა მაგარია!
-ისე დაგახვია თავბრუ იმ დამპალმა ვეღარაფერზე ფიქრობ.
-გავიდეთ. -ბედნიერმა დატოვა ოთახი და მაშინვე ქეთასთან მივიდა. -პირველი ბიჭი გინდათ თუ გოგო?
-ბიჭი. -მუცელზე მოხვია ხელები გიგამ.
-მამებს გოგო უფრო არ უნდათ ხოლმე?
-მეორე გოგო.
-ჯერ ერთი არ გაუჩენია და უკვე მეორეზე ფიქრობს. -სიცილით გააქნია თავი.
-ბავშვის გაკეთება ყველაზე ადვილი და საყვარელი საქმეა. -თვალი ჩაუკრა ლიზას.
-ნუ ააწითლე ბავშვი!
-უი როგორც ვფიქრობდით ისე მოხდა, კოტე და ლიზა ერთად არიან.
-მართლაა? -თვალები გაუბრწყინდა ქეთას.
-ნუ მთლად ერთადაც არა.
-მორცხვობს. -თავი გააქნია ნინამ.
-ანუ რა გამოდის? დეიდაშვილი შემომდის სახლში რძლად?
-კიდევკაი დეიდაშვილი შემოგდის და არა ვინმე ისეთი რა ჩვენ რო ვიცით. -თავით ანიშნებდა მოცეკვავე გოგოებზე.
-ისე საღოლ ელისო, რამდენი ხალხია.
-მე მეგონა ახალწელს ოჯახებში ხვდებოდნენ.
-სამი საათია და მგონი მარტო შენი კლუბი მუშაობს.
-მაგას რა ჯობია.
-ამას რაღა უნდა აქ? -წარბები შეკრა ნინამ და ყველამ მის მზერას გააყოლა თვალი, ხელში კი მიშო შემორჩათ თავის ორ ძმაკაცთან ერთად.
-ჯანდაბა. -შუბლზე მიირტყა ხელი. -სამი მუშკეტერი!
-საღოლ დაო, მაგარი პონტი გააძრე. -ხმამაღლა დაიყვირა და ყველა პირდაღებული დატოვა.
-ან მოგვშორდი და დალიე ან საერთოდ წადი.
-რატო ტო?
-მიშიკო რა გინდა?
-შენთან შერიგება და კარგი ურთიერთობა.
-რატომ?
-ცალკე შეგვიძლია ლაპარაკი?
-ჯანდაბას წამოდი. -ხელი დაუქნია და იმ ოთახში შეიყვანა სადაც ლიზას ელაპარაკებოდა. ორივე სავარძელში ჩაჯდა, ერთმანეთს უყურებდნენ და ხმას არ იღებდნენ. -აბა? დაიწყებ თუ ვიჯდეთ ასე?
-შერიგება მინდა.
-ნაჩხუბრები არც არასდროს ვყოფილვართ.
-მაშინ ურთიერთობის გამოსწორება.
-ახლა რატომ მოგინდა?
-ალბათ გავიზარდე, ბევრ რამეზე დავფიქრდი და მივხვდი ჩემს შეცდომას.
-რა შეცდომას?
-ჩემი ყველაზე დიდი შეცდომა შენთან ასეთი ურთიერთობის ჩამოყალიბებაა ელე.-ნაღვლიანად ჩაილაპრაკა.
-მე არ მინდა გამოსწორება, შენს გარეშე კარგად ვარ. -მხრები აიჩეჩა. -გახსოვს პატარები რომ ვიყავით და შენმა ძმაკაცებმა გკითხეს ჩემზე ვინ არისო რა პასუხი გაეცი?
-კი.
-ხოდა მანდ მოკვდა ჩემი ძმა. ის ძმა რომელიც არასდროს მყოლია.
-ელენე…
-არ გინდა რა. -ხელი აიქნია. -ეგრე არ არის უცებ გადაგიტრიალდეს რაღაცა, მოხვიდე და ურთიერთობა გამოასწორა. საქმე იმაშია რომ ურთიერთობა არასდროს გვქონია და რის გამოსწორებას აპირებ ვერ ვხვდები.
-ნუ იაზვობ.
-რა შუაშია?
-რატომ ჯიუტობ?
-აბა რა გეგონა? -ჩაიცინა და თავი გააქნია. -შენ ჩემთვის ისეთივე უცხო ხარ როგორც შენი ძმაკაცები. გამონაკლისი ის არის რომ ჩვენ ერთ სახლში ვიზრდებოდით, სხვა არაფერი, და კიდევ საერთო მშობლები გვყავს.
-საერთოდ არ გიყვარვარ არა? -ნაღვლიანად გაუღიმა. მხოლოდ სევდა იგრძნობოდა მის ყველა სიტყვაში.
-სამწუხაროდ არა, არ ვიცი რას უნდა ვგრძნობდე შენს მიმართ, წელიწადში ერთხელაც ვერ გხედავ, თუ გხედავ ისიც იმ რაღაც დებილურ წვეულებაზე და ისე ვიქცევით როგორც უცნობები. 23 წლის მანძილზე ჩემთვის მხოლოდ ხუთჯერ გაქვს რაღაც ნათქვამი. ეგეც კი და არა. არ გიცნობ არ მიცნობ და მოდი ასე დავტოვოთ ყველაფერი.
-არ მინდა ასე.
-აბა როგორ გინდა? ერთმანეთს ძამიკოს და დაიკოს ვეძახდეთ, ხშირად ვხვდებოდეთ, ვეხუტებოდეთ, ვეფერებოდეთ და ბევრს ვლაპარაკობდეთ?
-დაახლოვებით.
-სერიოზულად? -სიცილად არ ჰყოფნიდა, რომ მიხვდა მიშო გაცინებას არ აპირებდა სახე დაასერიოზულა.
-უბრალოდ მინდა ვიყოთ ისე როგორც ჩვეულებრივი დაძმა, არანაირი კოცნა ჩახუტება და თბილი სიტყვები, არ შემიძლია მსგავსი რაღაცეები.
-მაგ რაღაცეებს გრძნობების გამოხატვა ქვია შენ კი გრძნობები არ გაქვს.
-უბრალოდ დავიწყოთ წელი ახალი გრძნობებით.
-არ მინდათქო ხომ გითხარი?
-კარგი მაშინ. -ფეხზე წამოხტა.
-შეგიძლია მითხრა? -კარებში გასვლამდე დააწია სიტყვები. -რატომ გძულდი ასე?
-არ მძულდი ელენე, მეტისმეტად მიყვარდი.-გაუღიმა და გავიდა. გახევებული იდგა და ჯერ კიდევ კარებიდან გასულ სილუეტს ხედავდა. ადგილიდან ვერ იძროდა, არ ესმოდა მიშიკოს სიტყვები, უამრავ კადრს ატრიალებდა თავში მაგრამ არცერთი დეტალი არ ახსოვს იმის რომ მის მიმართ სიყვარული გამოეხატა. რამდენიმე წუთი იდგა გაუნძრევლად, ბოლოს თითქოს გონბაე გაუნათდა, კარები გამოგლიჯა და თვალებით ძმის ძებნას შეუდგა. როგორც კი დაინახა მისკენ გაიქცა, მოულოდნელად მოეხვია კისერზე. ხელებგაშლილი იდგა არჩვაძე, მალე მოეგო გონს და ძლიერად მოხვია ხელები დას.
-მომიყვები! შეეცდები გამახსენო! -ცრემლები ღაპაღუპით მოსდიოდა, ხელებს უფრო მეტად ჰხვევდა ყელზე და ნაცნობ, მაგრამ მაინც უცნობ სურნელს ხარბად სუნთქავდა.
-არ გინდა ელე. -თავზე აკოცა, ვერ უძლებდა მის ცრემლებს, გული ეკუმშებოდა.-დავტოვოთ ყველაფერი ისე როგორც არის.
-არა! არ მოგცემ იმ სიტყვების უკან წაღების უფლებას.
-მოგატყუე ელენე, იმპონტში მოვედი რომ შემერიგებინე და მერე რორამე ფულისპონტში ხოაზეხარ. -ძალით მოიშორა.
-მატყუებ! ფული ისედაც გაქვს, რამე რეალური მაინც მოგეფიქრებინა.
-კაი ტოო? ჩემგამო ტირიხარ? მე უფრო ჭკვიანი მეგონე იქამდე სანამ არ მომახტი.
-მატყუებ! რას მალავ მიშო?
-არაფერს.
-მაგრამ მე მახსოვს! ბავშვობა, პატარები ვიყავით და...
-რა გახსოვს ელენე? -თვალების ტრიალით შეაწყვეტინა საუბარი. -არაფერი არ არის მოსაყოლი და გასახსენებელი. -მხრები აიჩეჩა უდარდელად.
-რატომ მოხვედი?
-ხომ გითხარი.
-მატყუებ!
-არ გატყუებ, ის მოგატყუე მიყვარხართქო. -თვალი ჩაუკრა. ვინიცის რა ფასად უჯდებოდა ამ სიტყვების თქმა.
-მძულხარ! -ზიზღნარევი მზერა მიაბყრო. -წადი აქედან! მეორედ აღარ დამენახო.
-ეს ელენე უფრო მომწონს. -ცინიკურად ჩაიცინა და ბიჭებთან ერთად გავიდა.
-მძულს! -ატირებულმა მოხვია ხელები ზუკას. -რატომ მოეთრა საერთოდ?
-დაწყნარდი პატარავ. -შუბლზე აკოცა.
-მოა*ვა ჩამიშხამა ყველაფერი და გაა*ვა. -ცრემლები მოიწმინდა და თავის ნათქვამზე თვითონ გაეცინა. -რაღაც ისე ვერ არის.
-არ დაიწყო ეხლა რა. -ხელი აიქნია გიგამ.
-რამე იცი? -დაეჭვებულმა გახედა.
-რა უნდა ვიცოდე?
-რეები მითხრა იციით? მიშოს არ გავდა! მიყვარხარო მითხრა! რამე ხომ არ სჭირს ნეტა?
-კარგი რა ელენე.
-ნაღვლიანი იყო, ჩემთან ურთიერთობის გამოსწორება უნდოდა, მე კიდე უარით გავისტუმრე, რომ გამოვედი დაინახეთ როგორ ჩამეხუტა? პირველად ჩავეხუტე, რომ მოვეტყუებინე იმ რაღაცეებს არ მეტყოდა და თამაშს გააგრძელებდა. -უფრო თავისთვის ლაპარაკობდა და ყველაფერის გააზრებას ცდილობდა.
-დღეს ბევრი რამ მოხდა, დავკეტოთ კლუბი და წავიდეთ. მაშოს სძინავს საერთოდ.-სავარძელზე მიწოლილ კაპანაძისკენ გაახედა ყველა, ხელი მუცელზე ედო და მშვიდად ფშვინავდა.
-კარგით მაშინ.



ვეცადე ყველა ჩამეტია მაგრამ არ გამოდიოდა...
ვფიქრობ ვუახლოვდებით დასასრულს, ამიტომ მაქსიმალურად ვეცდები
ერთმანეთის სიყვარულით გავჟღინთო წყვილები...
იმედი მაქვს მოგეწონებათ... ველოდები თქვენს შეფასებებს...