*თორნიკე*
პირველად რომ სესილია ვნახე, გამოცდები ჰქონდა. მისი სკოლა ყოველ წელს გამოცდებს მართავდა, ის კი ჩემი ძმაკაცის კლასელი იყო, წარმოდგენაც კი არმქონდა იმაზე რომ ჩემი ძმაკაცის და შეიძლებოდა ყოფილიყო. მისი წაბლისფერი თმა და თვალები მაშინვე მომხვდნენ თვალში. საერთოდ არ ნერვიულობდა, ჩემმა ძმაკაცმა მითხრა სკოლაში პირველი ესარისო. ყველა გამოცდიდან 10 გამოიტანა და სანერვიულოც არაფერი აქვსო. მოგვიანებით კი როცა სასამართლოს ფინალში მისი წაბლისფერი თმა ისევ დავინახე მივხვდი რომ ეს გოგო არც მეტი არც ნაკლები რაღაცას მაინც შეცვლიდა ჩემში. მეთორმეტე კლასი ისე დავასრულე არცერთი გოგოსთვის სერიოზულად არ შემიხედავს ყველასთან იმაზე ვფიქრობდი როგორ გამომეწირა ან შემეტყუა საწოლში მასთან კი საერთოდ არ გამჩენია ამის სურვილი. რამდენადაც გასაკვირი არუნდა იყოს უბრალოდ ჩახუტება დამაკმაყოფილებდა, ასეთი რამ ჩემ ისტორიას არ ახსოვს! ერთი წლის განმავლობაში არმყავდა ნანახი, სანდრას მანქანაში რომ გამომეცხადა ლამის შოკი მივიღე. ირონიული ნიღაბი ავიკარი და მის ნერვებზე თამაშს შევეცადე. ის ბევრად ძლიერია ვიდრე ჩანს. დაჩის და რომ აღმოჩნდა ცოტა არიყოს გულიც კი დამწყდა, როგორია მიხვიდე ძმაკაცთან და გამოუცხადო შენი და მომწონსო როცა იცის როგორიც ხარ. მის თვალებში ყველაფერი იმის დანახვა შეიძლებოდა რისი დფანახვაც მე მინდოდა გოგოში. მას ჩვეულებრივ ჩერჩეტი გოგოსავით ვერ გამოიყენებ და მიაგდებ ამისთვის ზედმეტად სასტიკი უნდა იყო. მე კი სისასტიკის ნატამალიც არ გამაჩნია. სვანეთის მთებს მასთან ერთად ვუყურებდი, მზის ჩასვლა მოჩანდა, ჩვენ ცხენებზე ვისხედით დაგავყურებდით თოვლშეპარულ კლდოვან მთებს და სვანეთის სიამაყებს, კოშკებს.
-სვანეთის სიამაყევ რაზე ჩაფიქრდი?-მკითხა და ყავისფერი თვალები შემომანათა. მზეზე გაღიავებული თვალები.
-ყველაფერზე.-გავუცინე და ლინდას კისერზე გავუსვი ხელი.
-მაინც რა არის ეს ყველაფერი?-ისევ ჩამეკითხა და ეშმაკურად ამითამაშა წარბები.-შეყვარებული ხართ უმცროსო დადეშქელიანო?-გაიღიმა მაგრამ მერე წინ გაიხედა და თვალები დახუჭა. ქარი მზის სხივებისგან ფერშეცვლილ, ოქროსფერ თმას უფრიალებდა, მისი სურნელი კი ჩემამდე მოჰქონდა.
-შენც შეყვარებული ყოფილხარ პატარა ტკბილო ქალბატონო.-მეც გამეცინა და მას მივბაძე.
-ჰო, ჩემი მიჯნური ზედმეტად ვირია იმისთვის რომ სიყვარული დამიფასოს.-გადაიკისკისა.
--ჩემი კიდევ ზედმეტად ნაზია ჩემნაირ ვირს რო გაუძლოს.-გამეცინა მეც.
-უყვარხარ?-ხმა გაებზარა.
-ალბათ ვუყვარვარ და ბავშურ ახირებად არ ვყავარ. შენ უყვარხარ?
-არა. ნორმალურად არც ვიცნობ.-თქვა და უკანასკმნელი სხივიც მიიმალა მის სახეზე. მზე ჩავიდა მან კი ცხენს ანიშნა და სწრაფად დაეშვა მდელოზე, მეც მას მივყევი და სულ იმაზე მეფიქრებოდა რომ ვერც კი მიხვდა რომ მე ის მომწონს ან სეიძლება მეტსაც კი ვგრძნობდე. ერთი წელია მთელ თბილისსი მის სახეს ვეძებდი მიუხედავად იმისა რომ ვიცოდი ის არ შემხვდებოდა. ერთხელ თვალი მოვკარი სავაჭრო ცენტრში ბევრი პარკებით ხელში ვიღაც ბიჭთან ერთად დადიოდა და იცინოდა, გავბრაზდი მაგრამ არაფერი შევიმჩნიე და გზა გავაგრძელე. მის უკან მივდიოდი, ძლივს ვეწეოდი, სახლში ისე შევარდა ცხენით ხალხი გაშტერებული დატოვა, დილანდელთან შედარებით ახლა უფრო ეფექტურად გამოვიდა, გამეცინა დაჩის სახეს რომ შევხედე, მერე სესილის გადავხედე მანაც თითქოს იგრძნოო და მე გადმომხედა, თვალი ჩავუკარი მან კი გაიცინა და ცხენიდან ჩამოხტა.
-დავრწმუნდი ჩემი და რო ხარ.-სიცილით კითხა დაჩიმ.
-შენ არიცი?-კითხა მათემ.
-ჩემზე უკეთესად იცის უბრალოდ დიდი ხანია აღარ უჯირითია.-სევდიანად გაუღიმა სესილიმ.
-არც ვაპირებ, ვაბშე შენ როგორღა ჯდები ეგ მიკვირს მე.-უცბათ მოეშალა ნერვები და სიგარეტს მოუკიდა.
-რატო აღარ ჯდება? ეგ არ მოუყოლია ჩემთვის.-ვკითხე და ეწვით შევხედე.
-15ის ვიყავი, სოფელში წავედით და ცხენებზე დავსხედით. მე ყავისფერი ცხენი მყავს შუბლთან თეთი ნიში ჰქონდა, დაჩისაც ანალოგიური ოღონდ შავი. ჯირითი გადავწყვიტეთ და ცხენები გავცვალეთ, მისი ცხენი ყოველთვის დაუმორჩილებელი იყო, მხოლოდ მე დაქ დაჩის შეგვეძლო დამორჩილება. ისევე ჩქარა მივქროდით როგორც ახლა, მერე ცხენმა გველი დაინახა, გადმომაგდო და ფეხზე დამეცა, წვივი გადამიტყდა და მუხლიც დამიწიანდა, კალათბურთის თამაში მაგის გამო ვეღარ გავაგრძელე. ეს დებილი კი თავის თავს აბრალებს, ვერ შევაგნებინე რომ მასე არ არის.-სევდიანი ხმით მომიყვა სესილიმ და დაჩის მიეხუტა. მე გავშესდი, არვიცოდი რა მეთქვა, ერთმა საყვარელმა საქმიანობამ მეორე წაართვა ეს ხომ საშინელებაა.
-ამიტომაა დაჩი აცრილი კლაათბურთზე და ცხენებზე?-რანაკლებ გატეხილი ხმით ამოთქვა მათემ და მე გადმომხედა. მერე თვალი ჩამიკრა, მეც მივუხვდი და გავუცინე.
-ბავშვებოოო, მართა ბებომ ისეთი კუბდარი გააკეთა, ვეღარ მოსწყდებით.-სამზარეულოდან გამოგვძახა ქეთამ და ვაშლი გემრიელად მოკბიჩა. ერთი ხელი მუცელზე მიიდო და გაეღიმა.
-გაინძრა?-ვკითხე და თვალები გამიბრწყინდა. თავი დამიქნია მეც მაშინვე მასთან მივედი და მუცელზე მოვეფერე.
-გამოეცალე ბიჭო ჩემს გოგოებს.-დამიცაცხანა ლუკამ, მე კი გამეცინა და სახეგაბადრულ ჩაფიქრებულ სესილის გადავხედე.
-ანუ გოგოა?-თავი გადმოყო ფანჯრიდან დამიანემ.
-გოგოს ბიძიკო ხდები დიახ.-ასძახა და ქეთად აკოცა.
-ბავშვები ვართ აქ რავიცი მაინც.-ვთქვი და სესილის თვალებზე ხელი ავაფარე.
-თორნიკე მომაშორე ტორები თორე სამუდამოდ დაგიბნელებ.-სიცილით დამემუქრა და ჩემს ხელებს მისი თლილი თითები შემოხვია. ბიჭებისკენ გამეპარა თვალი, მტრული ეჭვნარევი მზერით მამკობდნენ, მეც შევხედე რამოხდათქო ვანიშნე, თვალები ავატრიალე და ხელებ მოვაშორე. დაჩიმ მანიშნა გამოდიო და ეზოს ბოლოსკენ წამიყვანა.
-ჩემი და რომიყვარს ჰოიცი?
-ვიცი.
-შენც რო მიყვარხარ ეგეც ჰოიცი?
-ვიცი.
-ჰოდა ისიც იცოდე როაწყენინო ცხვირპირს მიგინაყავ.-გამიცინა და სიგარეტს მოუკიდა.-სად გაიცანი.
-შარშან გამოცდები რომ ჰქონდა მაშინ ვნახე პირველად, მერე სასამართლოპში გავიცანი.
-რამე კონტაქტი გქონდა? ან აქ როგორ მოხვდა?
-რავი ტოო მთელი სასტავი მამათქვენ იცნობს და გურიიდან გამოიყოლა დამიანემ. კონტაქტი არ გვქონდა ვაბშე.
-იმასაც ევასები?
-რავი, ალბათ, მანქანასი ვიღაცააზე ლაპარაკობდა მარა მასე თქვა 17 წლისააო შეილება ჩემპონტში მოიტყუა ასაკი.
-რა დარწმუნებული ხარ რო შენზე თქვა?
-მე ამღწერა შე*ემა დებილი ჰოარვარ ვერმივმხვდარიყავი ან ვაბშე რა ანგარიშს მაბარებინებ?
-ჩემი და გიყვარს და ელემენტარულიც აღარ გკითხო?
-რაიცი რო მიყვარს?-თიტქოს ახლაღა მივხვდი რო მი დაზე ჭკუას ვკარგავდი.
-დებილი ხარ თუ თავს იტყუებ? არგეყვარება და დაგენ*რევა.-გამიცინა მხარზე ხელი მაგრად დამარტყა და სიგარეტის ნამწვი გადააგდო. მხარი იმდენად მეტკინა ხველა ამიტყდა სხვა რომ ვერაფერი მოვიფიქრე და სიმწრით კბილები ერთმანეთს დავაჭირე.
-კიდე უფრო მაგრად დაგერტყა.
-ჯერ ესეც გეყოფა.-გაიცინა.-ხვალე გურიაში მივდივართ მე და მათე, ჩემ დას აქაურობა დაათვალიერებინე და უვნებელი ჩამომიყვანე. მერე იქ ჩვენებურად გავერთოთ, თან დამიანემ მითხრა 1 კვირაში ყველა იქ მივდივართო, მერე ზღვაზე წავიდეთ, ჩემი ტკბილიც წამოვა.-მწვანე თვალები მომანათა და ეშმაკურად გაიცინა.
-საშიშ ტერიტორიაზე ამომაყოფინებ თავს შენ.-გამეცინა.
-სასიმამრომაც ჰოუნდა გაგიცნოს.
-ნუ იშენებ ოცნების კოშკებს, იქნებადა არვუყვარდები?
-ჩემი დის ხასიათს მუ მასწავლი დადეშქელიანო.-სიცილით მითხრა და სახლში შემატარა.
*ალექსანდრა*
-დამიიი, კაბას ელვა გაუფუჭდა და მომეხმარე რაა.-თვალებში ჭინკებათამაშებულ ჩემ ქმარს შევხედე და გამეცინა.
-იქნებ შეკვრის ნაცვლად საერთოდ გაგეხადა? ისეთი მიმზიდველია შენი სხეული ძალაუნებურად მინდები.-დაიჩურჩულა ჩემ ყელთან და სველი კოცნა დამიტოვა. ხელები შემომხვია და ერთი ხელი მუცლიდან სა*ოსკენ ჩააცურა.
-მეც მაგ აზრზე დავდექი.-გამცინა და სიამოვნებისგან თვალები მივნაბე.
-ვგიჟდები შენს ვნებიან ხმაზე და იასამნის სურნელზე.-მისკენ შემაბრუნა და მეც მის შიშველ სხეულს მთლიანად ავეკარი. ბოლოს ორივე საწოლზე ვიყავით გადაწოლილი, მე ძალაგამოცლილი ის კი მაინც ვერ გამძღარი. გახშირებული სუნთქვის დამშვიდებას ვცდილობდი დამიანეს ვეხუტებოდი და მის გულისცემას ვუსმენდი.
-ჩავიდეთ სირცხვილია.-ვუთხარი და საწოლიან წამოვიწიე.
-ბავშვი მინდა.-თქვა და გაიცინა.
-კიდე ბიჭი ჰოარგინდა?-მეც გამეცინა და სააბაზანოს კარი ღია დავტოვე.
-იყოს კიდე ბიჭი მარა ბოლოს გოგო მინდა.-მითხრა აშკარად მომღიმარმა.
-ჰოო უფროსი ძმა მაგარი რამეა.-ვუთხარი და ონკანი გადავკეტე. მასთან გავედი და ლოყაზე ვაკოცე.
-დღეს 10 ივლისია.-გაიღიმა ეშმაკურად.
-არცერთ შენ დაბადებისდღეზე შენთან არ ვყოფილვარ.-სევდიანი ხმით ვუთხარი და საცვალი ჩავიცვი.
-გამოსწორებადია.-გაიღიმა.-მშობიარობის შემდეგაც ასეთი სექსუალური ცოლი თუ მეყოლებოდა რას წარმოვიდგენდი.-მოვიდა და ყელში მაკოცა, პირსახოცი აიღო და სააბაზანოში შევიდა. ყვავილებიანი სარაფანი გადავიცვი და ტანის კრემს ვისვამდი რომ გამოვიდა.
-ასე მალე როგორ ბანაობ ადამიანო?-თვალები ავატრიალე და სველ ლოყაზე ვაკოცე.
-ეს კაბა მომწონს.
-ვიცი, შევნიშნე.-გავუცინე და ჭინკებათამაშებულ თვალებთან ხელი ავუფრიალე.-გამოფხიზლდი, ბავშვები გველოდებიან.
-ჩავიცვამ და ჩამოვალ.-ყბაზე მაკოცა და გაიცინა როცა კართან მივედი.-ისევ ისე დადიხარ.
-შეჩვევა გვინდა მე და ჩემს მოდუნებულ ფეხებს.-ენა გამოვუყავი და დაბლა ჩავირბინე.-დილამშვიდობის ხალხო.
-რაკარგ ხასიათზეხარ?-ხელი გადამხვია ლუკამ და ლოყაზე მაკოცა.
-ბედნიერი ვარ.-მეც ვაკოცე და სამზარეულოში გავედი წვენის დასალევად.
-სანდრაა.-კიბეზე სრუტუნით ჩამოვიდა ქეთა.-სესილიიიი.-ახლა ხმამაღლა დაიყვირა.-სესილიაააააააა.-უფრო უმატა ხმას და ერთდროულად გამოჩნდნენ ჰორიზონტზე სესილი, თორნიკე, დაჩი და მათე.
-რახდება ქეთაა?-მე, სესილი და ლუკა ვამშვიდებდით.
-ეს გოგო გენიაა ადამიანო, რა არ წმიკითხავს ამ ასაკში ბავსვის დაწერილი მარა ასეთი არაფერი მინახავს.-ამოისრუტუნა.-რატო მალავ შე დამპალო ბავსვო ამ ნიჭს?-თვალებგაფართოებბულ სესილის შევხედეთ ყველამ.
-მეე?-ხელი მკერდთან მიიტანა.
-ჰო აბა მეე? ისეთი რომანი გაქვს დაწერილი ჭკუიდან შეშლი ხალხს.-თორნიკემ და სესილიმ ერთდროულად დააღეს პირები, დაჩი და მათე ერთმანეთს უყურებდნენ და იცინოდნენ.-სამსახურში რო გავალ მაშინვე უნდა გადავგზავნო სტამბაში, მორცა და გათავდა!
-კარგი შენ დამშვიდდი მე კიდე აღარ დავმალავ ჩემ ნიჭს მოვრიგდით? პატარა არ ანერვიულო.-გაუცინა, ბედნიერმა და ქეთას ჩაეხუტა.
-ვიცოდი რააა, ვიცოდი.-სესოს მივეხუტე და ახლახანს ჩამოსულ დამიანეს ჩავეხუტე.-ასეთი ტალანტი თუ იმალებოდა შენ გვერდით როგორ ვერ შეამჩნიე?-მსუბუქად დავარტყი ხელი ბეჭებზე.
-მტკივა ბეჭები ნუ მირტყამ ცოლო, რახდება გამარკვიეთ.
-რა და სესოს ნაწერი ისე მოეწონა ქეთას რო თბილისში რო დაბრუნდება მაშინვე სტამბაში გადაგზავნის.-დამიანეს მოხვია ხელი თორნიკემ და თვალებგაბრწყინებულმა გადახედა დაჩისთან მიხუტებულ სესილის.
-ნიჭიერი როიყო კივიცოდი მარა როარ ამჟღავნებდა მაგაზე სულ ვეჩხუბებოდი. ერთადერთი თეატრი იყო და იქაც სულს და გულს ატანდა ყველაფერს, სხვა არფერი არსებობდა ჩემი პატარა გურული ქალბატონისთვის.
-მიყვარხარ იცი?-დამიანეს მიეხუტა დაჩის ახლახან მოშორებული სესი და მაგრად შემოხვია კისერზე ხელები.
-ჩემი პატარა ჭინკა.-თავზე აკოცა, მე კი ღიმილით შვცქეროდი მათ.-მიდი ეხლა გაახარე გიჟი მამაშენი და ბიძაშენები.-გაუცინა და დაჩის დაუტყაპუნა მხარზე ხელი.-აბა ახლა ეს უნდა გამოვტეხოთ ცოლო.-მე გადმომხედა და თვალი ჩამიკრა, სესომ და თორნიკემ კი სიცილი დაიწყეს.
-რაში უნდა გამომტეხოთ?-გაიკვირვა.
-სიყვარულში დაჩი, სიყვარულში.
* * * *
ჩემ დაბადებისდღემდე 5 წუთიღა იყო დარჩენილი, ყველა ეზოში ვიყავით, სესილიი და თორნიკე ბურთს ისროდნენ კალათში, ლუკა და ქეთა მარწყვს ჭამდნენ, სალი როგორც ყოველთვის ტკბილად ჟღურტულებდა და იოანე სალის მუცელს ეფერებოდნენ. მართა და დემეტრე ერთმანეთს კბენდნენ და გაიძახოდნენ ბავშვი რო არა მოვკლავდით ერთმანეთსო. ბავშვები თორნიკეს და სესილის შესცქეროდნენ და „ფსონებს“ დებდნენ. მე და დამიანე? ერთმანეთით ვტკბებოდით.
-რას გრძნობ სანდრა?-მკითხა დამიანემ და შუბლზე მაკოცა.
-თაისუფლებას, ბედნიერებას და სიყვარულს. შენ? შენ რას გრძნობ დამიანე?
-მე შენ გგრძნობ სანდრა. ანუ იგივეს რასაც შენ. დაბადებისდღეს გილოცავ ჩემო პირადო ანგელოზო.-ტუჩებზე ნაზად და ვნებიანად შემეხო და მეც კისერზე მოვხვიე ხელები.
-გილოცააავ.-ისმოდა შეძახილები და შემდეგ ყველამ სათითაოდ მომილოცა.
-დედი გილოჩავ. სულ ასეთი ლამაზი იკავი კალგი დე? სულ ჩემთან იკავი დედუ.-სახეს მიკოცნიდა ალექსანდრე და თან მელაპარაკებოდა.
-დე გილოცავ, მადლობ რომ ხარ.-ახლა თარაშმა მომხვია ხელები და ამატირა კიდეც.
-თქვენ რომ არ მყავდეთ ჩემო პატარაებო.-ორივე ჩავიკარი გულში და ლოყები დავუკოცნე.
-მამიდააა, ლოგოლ მიყვალხააალ.-ნიაკო მოვიდა და ისიც მომეკრა.
-მეც მიყვარხარ ჩემო ფერია.-მთელი სახე დავუკოცნე და ისევ დამიანეს ავეკარი.-ამისთის ნამდვილად ღირდა ცხოვრება.-ყელში ვაკოცე. მკითხველო, ვინც ახლა ამას მშრალი ანდაც ცრემლიანი თვალებით კითხულობ, შენ რას გრძნობ?!


შემიფასეეთ <3 ხვალ თუ ვერ დავდე ზეგ აუცილებლად დავდებ შემდეგ თავს <3 მადლობ ვინც კითხულობთ <3