გვიანი იყო ნაკანი რომ დაბრუნდა , სუფრა რომ დაინახა გაუკვირდა, ბუხარი უკვე ჩამქვრალი იყო და სახლშიც ციოდა. საძინებელში ჩუმად შევიდა , ჩვევად ჰქონდა მისი ძილის მცველად ქცევა , მაგრამ ამჯერად ცრემლებით დაფარული სახე მოხვდა თვალში რაც ლიზასთვის უჩვეულო რამ იყო. არ არსებობდა ელიზაბეტს ცრემლები სხვისთვის ეჩვენებინა. საბანი თითქმის არ ეფარა , აშკარად ციოდა . გამოიცვალა და მის გვერდით ფრთხილად დაწვა . საბანი რომ ასწია თოჯინა დაინახა , ხვეულთმიანი ნაჭრის თოჯინა . სუნთქვა შეეკრა , რამდენიმე წელი მის თვალწინ კადრებად მიდიოდა . თოჯინა ხელში დაიჭირა , აკვირდებოდა რომ როგორმე განსხვავება ეპოვნა, მაგრამ არ გამოუვიდა
_დაბრუნდი ? გარეთ არ გაიყინე? როგორ შეგიძლია სადღაც წვიმაში დადიოდე როდესაც მე აქ ვარ _ ლიზამ როგორც კი გაიღვიძა მაშინვე შეიმშრალა ცრემლები , მაგრამ დიდხანს თავი ვერ შეიკავა
_ელიზაბეტ ... ლიზა ეს თოჯინა სად იპოვნე
_დავიბრუნე ... შენ დააგვიანე . თანაც ძალიან დააგვიანე , ყველაფერი შენი ბრალია _ თოჯინა გამოართვა და საწოლზე დააგდო _ იდიოტი ხარ და ღირსი ხარ სამუდამოდ რომ იტანჯო... ყველაფერი საკუთარ თავს დააბრალე ! ყველაფერი რაც გჭირს შენი ბრალია
_ელიზაბეტ სად ჯანდაბაში იპოვნე ეს თოჯინა
_ნეტავ რატომ ბრაზდები ... პირიქით უნდა გიხაროდეს რომ ვიპოვნე . იდიოტო ! შენს ადგილას მე რომ ვყოფილიყავი ახლა ბედნიეირ ვიქნებოდი
_გაჩუმდი ! შენ არაფერი იცი ...შენ წარმოდგენაც არ გაქვს ... შენ არაფერი იცი.
_რა არ ვიცი ის რომ სულ ერთიციდა ვიყავი იმ თოჯინით ხელში პირველად რომ დამინახე და შეგიყვარდი? არ ვიცი და ვერ ვხვდები ... ხო ვერ ვხვდები როგორი რთული იყო ამდენ ხანს ცალმხრივი სიყვარული , შემდეგ თარაშის ქალის სიყვარული და ბოლოს ჩემი ატანა ... შენ რომ შორიდან არ გეყურებინა და სულ ერთი ნაბიჯი გადმოგედგა ახლა ამ ჯოჯოხეთში არ დავიწვებოდით
_რა მნიშვნელობა ჰქონდა მე რას გავაკეთებდი... მე ვერ დაგეწიე, ვერ გიპოვნე და უნდა მცოდნოდა რომ გამეშვი . უნდა მცოდნოდა რომ შენ ჩემი არასდროს იქნებოდი... მერე რა შეიცვლებოდა თარაშს გაიცნობდი და არ შეგიყვარდებოდა? ისევ შეიყვარებდი, ალბათ ყველაფერი უფრი რთული იქნებოდა და მასაც დაახრჩობდა ის ამბავი რომ შენ მე მიყვარდი ... მაგრამ ხო , ალბათ ახლა მასთან იქნებოდი
_ აი რატომ ხარ იდიოტი ... აი რატომ ვერ გიტან ! წარმოდგენაც არ გაქვს არაფერზე სრულიად არაფერზე...რა გგონია თარაში რომ გაიგებდა შენ გიყვარდი და მე ვიყავი ის გოგო ვისზეც გიჟდებოდი ფლირტს დამიწყებდა? სულ რომ არ შეგხებოდი მაინც არაფერს ეცდებიდა და არც შემიყვარდებოდა. საერთოდ სხვაგან ვიქნებოდი და ყველანი მშვიდად ვიცხოვრებდით ... შენ იმდენად შტერდები მე რომ მხედავ ჭკუიდან გადავდივარ! როგორ შეიძლება ანდრო ნაკანი ასეთი ხდებოდეს ... როგორ შეიძლება შენ არ მისულიყავი გოგოსთან და არ გეცადა მისი შებმა ! გიჟდებიან შენზე, მონებს ემსგავსებიან შენთან რომ იყვნენ ზოგი საერთოდ შორიდან გიყურებს და დნება შენ კიდე ერთი ნაბიჯი არ გადმოდგი ჩემკენ! ერთხელ ალაპარაკდი და ცხოვრება დამინგრიე ...მერე ისევ დადუმდი , დადუმდი და ახლაც არაფერს ამბობ
_სიტყვები არაფერს შეცვლის... რომ გაიგე რა შეიცვალა. ახლა იცი რომ იმაზე მეტად მიყვარხარ ვიდრე გეგონა და იმაზე მეტად დამიმონებ ვიდრე ახლა
_მინდა ეგ ენა საერთოდ ამოგაცალო... შემომხედე ! შემომხედე მაგ წყეული თვალებით _ ახლოს მივიდა ყბაზე მოუჭირა და მზერა გაუსწორა _ იქ რომ კიოდნენ და წიოდნენ , მე რომ გავითიშე და მეგონა ნამდვილი იყავი რატომ არ მითხარი გონება დაკარგე და შენთვის თითი არ დამიკარებიაო
_ტყუილი იქნებოდა და იმიტომ...მე შენ გრძნობებში გამოგიტყდი მერე თავი ვერ შევიკავე! ღმერთმა დასწყევლოს იქ რომ არ წავსულიყავი ამირანს რომ არ ეთქვა შენი ნახვა მინდაო შორს ვიქნებოდი და ახლა ალბათ თქვენს შვილებსაც ვნახავდი _ ლიზას ხელი მოიშორა და ისევ ხმამაღლა განაგრძო საუბარი. მერე სკამი მოისროლა და კედელს მუშტი დაარტყა_ მე არ მქონდა უფლება შეგხებოდი...შენ თარაშის ქალი იყავი. თარაშის ... თარაშის და მე გაკოცე , მე იმდენად აგირიე გული რომ შენმა ტვინმა ვერ გაუძლო სულ გაფითრდი ისე გაითიშე ვერ გამოგაფხიზლე. იცი როგორ გევედრებოდი? სანამ ისინი მოვოდოდნენ შენ კი არ ფხიზლდებოდი ... ღმერთმა დამწყევლოს როგორი ცოდვის ნაყოფიც ვარ ისეთი ნაგავი ვარ ახლაც...როგორ არ ეცადნენ მაგრამ მაინც არ დადგა ჩემგან კაცი . ამ დამპალი სისხლის გამო ხდება ყველაფერი ... ლალის მაშინ უნდა მოვეკალი ჯერ კიდევ მის მუცელში რომ ვიყავი და ყველაფერი მშვიდად იქნებოდა შენს ცხოვრებაშიც და თარაშიც არ დაიტანჯებოდა
_ანდრო ... გთხოვ_ ხელიდან სისხლი მოსდიოდა მინის ნამსხვრევები კანში ჰქონდა და ვერც კი ხვდებოდა. სული ეწვოდა და თავს ვერ აკონტროლებდა. ყველა ემოცია ერთად შეიკრა და ახრჩობდა . ლიზამ მაჯაზე მოხვია თითები და ისიც წამსვე გაჩერდა_ შემომხედე ...
_არ გინდა გთხოვ... არ გინდა ამ ყველაფერზე საუბარი. არის ისე როგორც არის მე ყველაფერი ავურიე... დაწყევლილი ვარ , საერთოდ არ უნდა ვიყო ელიზაბეტ . ვიცი ვერ მაპატიებ, ვიცი და ამიტომ წავედი შენგან არ მინდა რომ გეზიზღებოდე , სიძულვილი სულს ამახინჯებს , განადგურებს ლიზ _ თვალებში უყურებდა , მზერა ამღვრეული ჰქონდა და ძარღვები დაბერილი _ლიზ , ნეტავ შემეძლოს ყველაფრის გაქრობა . გაუჩინარება შენი მეხსიერებიდან ისე თითქოს არ ვყოფილვარ . ლიზ , აღარ იტირო რა , ყველაზე საყვარელს გაფიცებ ლიზ, აღარ იტირო
_უფლებას არ მოგცემდი , რომ შეგეძლოს მაინც არ დაგანებებდი ჩემი ცხოვრებიდან გაქრობას _ ფეხისწვერებზე ააიწია, იყინებოდა ან ემოციებისგან უთრთოდა სხეული . თითენი მისი მაჯიდან მხრებისკენ გაასრიალა , მეორე ხელი არეულ , სველ თმაში შეუცურა და ტუჩებზე შეეხო. გული ისე შეეკუმშა თითქოს პირველი კოცნა იყო , თუმცა მისი პირველი კოცნა იყო , კოცნა საკუთარი სურვილით ანდრო რომ გააქვავა ისეთი. მხოლოდ მისი გულისცენა ესმოდა სხვა არაფერი. უფრო მიუახლოვდა და მისი უხეში ტუჩების შესწავლა განაგრძო. შემდეგ მოშორდა და თვალის კუთხეში აკოცა. ისე როგორც ძილის დროს ანდრო აკეთებდა , ტუჩები რომ დაუსველდა მიხვდა მისი კანიდან ცრემლი რომ გააქრო _ შენ ძალიან, ძალიან დიდხანს უნდა იყო ჩემს გვერდით და გიყვარდე . ცარიელი ვარ შენი სიყვარულის გარეშე ... შენი უსიტყვო შემოხედვაც კი მაკლდა , შენსავით არავინ მიყურებს ... არავის გულს აქვს ასეთი ხმა და შენ თუ აღარ იქნები ... მეც გავქრები _ლოყით ეხებოდა მის წვერიან ლოყას, ისევ ტიროდა და ჩუმად ,თითქმის ჩურჩულით ესაუბრებოდა
_ლიზ
_ჩშშ...დღეს აღარ გვინდა სიტყვები ... შენ უკვე ყველაფერი გააკეთე _თითები ტუჩებზე შეახო და ისევ მზერა გაუსწორა მის მუქ სფეროებს შემდეგ გაჭრილ ხელზე შეხედა და პირველად შეუხვია ჭრილობა. ნამსხრევებისთვის ყურადღება არ მიუქცევია ისე მივიდა საწოლამდე, ანდროს მოეხვია თავი გულზე დაადო და წლების შემდეგ მშვიდად დაიძინეს.
.....................
სახლში გვიან დაბრუნდა, კარგ ხასიათზე იყო ამ დროს თვალები უბრჭყვიალებდა . თარაში ეზოში იჯდა და ეწეოდა, შორიდან უყურებდა ქალბატონს. ჯერ ხილის დაჭრა დაიწყო, შემდეგ ცეკვაცდა და ისე ჭამდა, თითებს ილოკავდა , ტუჩებს აწვალებდა . თარაშმა ღრმად ჩაისუნთქა და სახეზე ხელები ჩამოისვა , ურეაქციოდ ვერ ტოვებდა მის ვერცერთ ნაბიჯს . ხელები ისე ეწვოდა სიგარეტიც მოისროლა და ფეხზე სწრაფად წამოდგა. სამზარეულოში შევიდა ანას ხელი მოხვია მაგიდაზე დასვა და ტუჩებზე დააცხრა. ამოსუნთქვის საშუალება არ მისცა, დიდხანს კოცნიდა სიამოვნებისგან მთელი სხეული დაუბუჟდა. ყოველ წამს ელოდა რომ მოიშორებდა მან კი საყელოში ჩაავლო თითები და თავისკენ მიიზიდა. ქვედა ტუჩზე კბილები ჩაასო და მერე ისევ აკოცა
_შენ
_ნუ მანატრებ თავს მაშინ როდესაც ახლოს ხარ
_თარაშ
_ჩშშ _ ტუჩებზე ხელი ააფარა და ისევ აკოცა _ ბედნიერი ვარ, ჭკუიდან ვიშლები, ვამაყობ და თვითშეფასება ცამდე ამდის რომ ვიცი ჩემი შვილი აქ არის , შენთან_ძალიან ახლოს იყო, მის სუნთქვას გრძნობდა . ხელი მუცელზე შეახო , ცხვირის წვერზე აკოცა , შემდეგ ტუჩებზე, ნიკაპზე, ყელზე , მკერდზე და ბოლოს მუცელზე _შენზე დამოკიდებული გავხდი _ხელებით მაგიდას დაეყრდნო და ანას მზერა გაუსწორა
_ამას იმიტომ მეუბნები რომ ყველა გაიძულებს კარგად მომექცე და სინდისი გაწუხებს...
_ტყუილია !
_არ არის ... შენ ახლა ბავშვი საერთოდ არ გინდოდა, მითუმეტეს ჩემგან. ჩემგან საერთოდ რაც გინდოდა ორივემ ვიცით ახლა კი მოვიმატებ, ალბათ ჩემი სხეულიც დამახინჯდება რაც მე ნაკლებად მადარდებს, მაგრამ შენზე ნამდვილად იმოქმედებს . ახალი პრობლემები გელის წინ და აღარ იცი რა გააკეთო ... ყველაფერი ერთად გაწვება
_შენც არ გინდოდა ჩემი შვილის დედა ყოფილიყავი , თანაც ახლა და ასე , მაგრამ ხომ გიხარია
_მე მუცლით ვატარებ ... აქ არის , ვგრძნობ და როგორ არ მეყვარება. ჩემზე მოქმედებს, ზოგჯერ ძალიან კარგ ხასიათზე ვარ , ზოგჯერ ტირილი მინდება და დღეს საშინლად მომინდა ღომი ... აი ისე მომინდა რომ სანამ გავაკეთებდი მეგონა გონებას დავკარგავდი . დილის შვიდზე ვჭამე და მერე საკუთარ თავს დავცინოდი... შენ ამას ვერ იგრძნობ
_მე არასდროს მემართება შენელება...სულ წამსვე ვბრაზდები, მიხარია და არაადეკვატურად ვიქცევი . ბავშვის არსებობამ კი სრულიად ამოაყირავა ჩემი ტვინი... თან ისე თქვი თითქოს რაღაც განცხადებას აკეთებდი , მერე დასკვნაც გამოიტანე და არ მაძლევ უფლებას შენზე ვიზრუნო
_ზრუნვა არ მჭირდება
_თვალები გიცრემლიანდება თუ მეჩვენება
_არა
_ანა...ანიკო
_ძალიან და კიდევ მინდა რომ ჩემი შვილი გიყვარდეს. მე არასდროს ვუყვარდი იმ ორს და არ მინდა ოდესმე იგრძნოს რომ მხოლოდ იმიტომ არ გიყვარს რომ მე ვარ მისი დედა _ მაგიდაზე იჯდა ისევ და ტიროდა. მთელი სხეული უკანკალებდა და სულ უფრო და უფრო უწევდა ხმას
_ასე არ იქნება... ნუ გეშინია . გეფიცები ყველაზე მეტად მიყვარს და ჩემს გარდა კიდევ უამრავი ადამიანი გიჟდება მასზე. ნამდვილი ნებიერა იქნება და ალბათ გამაგიჟებს... მამამ მითხრა შენ თუ დაგემსგავსება გაგაგიჟებსო და მგონი ყველა ვარიანტში გაგვაგიჟებს იმიტომ რომ ჩემი და შენია
_მეშინია რომ დედაჩემზე უარესი დედა ვიქნები რომ არ მივატოვებ , ყველაფერი ექნება , მაგრამ სწორად ვერ აღვზრდი ... კიდევ მეშინია რომ გადავიღლები და არც დიდი მუცელი და სტრიები მინდა. მკერდი მტკივა, ისიც გაიზრდება და მერე შადრევანივით გამოასხამს რძე _ თმებში შეიცურა თითები , ტუჩები დაბრიცა და წამწამებს ხშირად ახამხამებდა
_პატარავ, ღრმად ისუნთქე ... შენ ყველაზე არა_ჩვეულებრივი დედა იქნები ... სტრიები არ გექნება და თუ გექნება ამ საუკუნეში პლასტიკური ქირურგია მწვერვალზეა
_ჩემი ჰორმონები თავდაყირაა ... ექიმმა მითხრა რომ ესეც შეიძლება მოხდეს , მაგრამ ამას ვერ ვუძლებ . საერთოდ ყველაფერი შენი ბრალია შენ საშინლად მიმზიდველი ხარ და დავიღალე შენგან გაქცევით . რომ გიყურებ როგორ ეწევი, როგორ დადიხარ, ჭამ, გაბრაზებისას თვალებს ატრიალებ და მერე ყელზე ისვამ ხელს. შენი ღრმა სუნთქვაც კი ტემპერატურას მიმატებს და მგონია რომ ვიწვი
_ანა ეგ დანაშაუ..
_ჩშშ... ასე ნუ იცინი _ პირზე ხელი ააფარა და მერე ყბაზე ჩამოუსვა _ ეროტიული სიზმრები გინახავს ოდესმე? კოშმარზე უარესია და ამის ატანა არ შემიძლია _ თარაში თვალებგაფართოებული უყურებდა , მერე სიცილი აუტყდა
_მე შენს გვერდით ვწევარ და შენ სიზმარში გაქვს ჩემთან ს*ქსი? სერიოზულად?
_და ვინ გითხრა რომ შენთან მაქვს_უცებ გაბრაზდა , ცრემლებიც შეიმშრალა და წარბები მაღლა აზიდა
_რაა? რას ნიშნავს მე არ ვარ ...აბა ვინაა
_სიზმარზეც ეჭვიანობას აპირებ?
_მე თუ გიზიდავ დღისით ღამე სხვას ხედავ სიზმარში?
_რატომ ერთს... ჩემს ფანტაზიას შეურაცხყოფ_მაგიდიდან ჩავიდა და გახალისებული წავიდა მაცივროსკენ _ ისე მგონი ძილის დროა _ წვენი გამოიღო და ჩუმად გაიცინა
_შესანიშნავია ... ორგიებს აწყობ და მე არცერთში არ ვარ?
_ხვალ გეტყვი ...
_მატყუებ... შეუძლებელია სხვას ხედავდე
უკან გაჰყვა , მისაღებში შევიდა და ანას დაჯდომის საშუალება არ მისცა
_როგორმე გადაიტან
_ანიკო... ნუ გამაგიჟებ
_ისევ ჩხუბობთ? კარგი რა ... თარაშ !
_ნუ ერევით ... შენ წამომყევი
_გადაცემის ყურება მინდა _ ფეხები აკეცა დივანს მიეყრდნო და ქვემოდან ახედა
_ზემოთ უყურე _ხელი მოხვია და საძინებლისკენ წაიყვანა
_იმედია არ გინდა რომ მოგიყვე _ხელები მოხვია და გამომწვევად უღიმოდა
_ჩემს სიზმრებს მოგიყვები
_შენც ხედავ?
_არა, მაგრამ იყო დრო წლების წინ ერთი გოგო ძალიან მომწონდა და საოცარ სიზმრებს ვხედავდი სანამ დავკერე
_და აპირებ რომ მომიყვე როგორ ათ*ვებდი ძილში ?
_ვინ გესიზმრება _ოთახში შეიყვანა მაშინვე დასვა _მითხარი _ თითები თმაში შეუცურა და მზერა გაუსწორა _მითხარი ანა
_შენ მართლა არ ხარ ნორმალური ხომ? - სერიოზული გამომეტყველება მიიღო და წარბშეკრულმა შეხედა -გგონია გაპატიე შენი ქცევა რადგან დედა ვხდები შენი დეგენერატული ეჭვიანობის, გაბრაზების და უნდობლობის შედეგად?
-ანა ვიცი საშინლად მოვიქეცი
-რა ანა? შენ იმასაც ვერ ხვდები რას ვერ გაპატიებ და რას არ ვივიწყებ... ხო მე შენი ცოლი ვარ და მაშინ ჭკუიდან რომ არ გადასულიყავი და ხორცის ნაჭერივით არ მომქცეოდი შეიძლება ახლა საკუთარი სურვილით ვყოფილიყავი შენი , მაგრამ ახლა ბავშვს ვატარებ მუცლით და საერთოდ არ მინდა უარყოფითი ემოციების გახსენება რადგან ეს ერთიციდა არსება ამქვეყნად ყველაზე მეტად მიყვარს. შენ კი არასდროს გენდობი , არასდროს შემეძლება შენი დაჯერება იმიტომ რომ შენ ნებისმიერ დროს მაქცევ ზურგს და ნებისმიერ სისულელეს დაიჯერებ , მტრის მხარეს დადგები და მე ისევ მარტო დავრცები, ისევ ისე როგორც ყოველთვის
-შენ მარტო აღარასდროს იქნები ანა, ჩემს სიტყვებს აზრი არ აქვს და ვიცი რომ უფრო გაგიჟებ. აუცილებლად გაჩვენებ იმ ადგილს რაც ჩემს ცხოვრებაში გიჭირავს და მე დავინახავ , ყველა ანას რომელიც შენშია !
ამჯერად მის ფეხებთან დაჯდა თავი მუხლებზე დაადო და მერე თითებზე აკოცა . არის მდგომარეობები როდესაც მთელი არსებით უნდა ბრაზობდე, უნდა ახრჩობდე ,მაგრამ ის ამის საშუალებას არ გაძლევს, უბრალოდ არ შეიძლება რომ გძულდეს და მთელი გულით გინდა რომ აპატიო.
ანა ფეხმძმობას აბრალებდა ყველაფერს, თავს მაინც იკავებდა და ზედმეტად ახლოსაც არ უშვებდა, მაგრამ მაინც რაც უფრო მეტი დრო გადიოდა უფრო ნელდებოდა მისი ბრაზი
...........
დედამისის დაბადებისდღე იყო, დილიდან ცუდად გრძNობდა თავს. ღამითაც ფაქტობრივად ვერ მოისვენა , თარაშსაც მასთან ერთად ეღვიძა,მაგრამ არ ულაპარაკიათ. შემდეგ როგორც კი ჩაეძინა მაშინვე დატოვა ოთახში და სხვენზე ავიდა.
თინას წიგნი აიღო და ჩანიშნულ ადგილას გადაშალა , იმ დღეს წაკითხვა ვერ გაბედა , სხვა დროისთვის შეინახა და ახლა გრძNობა რომ ეს სჭირდებოდა
„არ არსებობს ცხოვრებაში ეტაპი როდესაც შეგიძლია თქვა რომ სრულყოფილებას მიაღწიე, რომ ბედნიერი ხარ და შენი ცხოვრება უნაკლოა. ადამიანები უმადურები ვართო ხშირად ვამბობთ, მაგრამ ასე არ არის უბრალოდ ჩვენი ცხოვრება ძალიან რთულია, ისეთივე დეტალებისგან შედგება როგორც ჩვენი ორგანიზმი მილიარდობით მოლეკულისგან და სულ მცირედი პრობლემაც კი გაწუხებს ბოლოს.
მყავს უსაყვარლესი შვილი, ქმარი რომელიც მაბედნიერებს , მაქვს ყველაფერი რაც ჩვეულებრივ მოკვდავს შეიძლება სჭირდებოდეს , პატივს მცემენ , ვუყვარვარ და მიყვარს,მაგრამ მაინც მტკივა.
იყო დღეები როდესაც ჩემს ოჯახზე ვფიქრობდი, მათზე ვინც უპირობოდ დაბადებიდან მიყვარდა და ასე მარტივად დამთმეს. როგორ შეიძლება საკუთარი შვილი ბრბოს აზრების გამო მიატოვო, ზურგი აქციო .
დრო გადიოდა ,მაგრამ მაინც მენატრებოდნენ ჩემი მშობლები და ოჯახი. მათგან შორს ყოფნა არ შემეძო, ამირანი კი თავის დედამამიშილებს სულ ეკონტაქტებოდა. ეხმარებოდა, ეკონომიურად უზრუნველყოფილებიც გახდნენ . დედამთილთან დიდხანს ურთიერთობა არ მიხდებოდა , მასთან სახლში უმცროსი ვაჟი ცხოვრობდა თავის ცოლ-შვილთან ერთად, მაგრამ მაინც მგონია რომ ვუყვარდი , იმაზე თბილად მექცეოდა ვიდრე საკუთარი დედა.
ერთ დღეს ეზოში უცნობი ბიჭი გამოჩნდა, სტუმრის შესახვედრად ამირანი გავიდა და მალევე შემოვიდა სახლში მასთან ერთად
-თინა ბიცოლა , გამარჯობა მე ვაჟას შვილი ვარ თქვენი მეზობლის...- დიდხანს ვცდილობდი გამეხსენებინა ბიჭი რომელიც ალბათ 4 წლის იქნებოდა მე რომ ამირანმა მომიტაცა. მერე კი შინაგანი შიში ვიგრძენი
-რამხელა ბიჭი ხარ უკვე...რამ მოგიყვანა ჩემთან? აქ გადმოცხოვრდით?
-არა ... ჩვენ ისევ იქ ვცხოვრობთ. მე ლადო ბიძიამ გამომგზავნა თქვენთან რომ მეთქვა , მაკრინე ბებია ცუდადაა და თქვენი ნახვა უნდა . თუ ვიჩქარებთ უკეთესი იქნება
-რა დაემართა- ალბათ გარეგნულად ვერაფერი შემამჩნია,მაგრამ ცუდად ვიყავი. მივხვდი რომ დედა კვდებოდა , ან იქნებ უკვე გარდაცვლილიც იყო სანამ ბიჭი ჩემამდე მოვიდა. მე კი ურეაქციოდ ვუყურებდი
-ამ წვიმების დროს გაცივდა და დაწოლილია კარგა ხანია ... წამოხვალთ?
-წამოვალთ...დიდი გზა გამოიარე. ცოტა მოისვენე. სადილს მოგიტანენ , ჩვენც გამოვიცვლით და ერთად წავალთ- ამირანმა დამასწრო პასუხის გაცემა. ბიჭი სასადილო ოთახში გაიყვანა და შემდეგ ჩემთან დაბრუნდა
-არ წავალ
-როგორ არ წახვალ...
-ჩემზე უარი თქვა, მყიდდა და მერე ზედაც არ შემომხედა. იქნებ ვინ იყავი , ერთხელ რატომ არ მომიკითხა. თურმე შესძლებიათ ჩემი პოვნა
-კარგად იქნება- მოვიდა და მომეხვია, მკლავები მომხვია და თავზე მაკოცა- ექიმს მივუყვან , წამლებს ვუყიდი და გადავარჩენ
-არ მინდა , მისი ნახვა არ მინდა - ვტიროდი, დიდი ხნის შემდეგ ისევ მათ გამო ვტიროდი . ამირანს კი მხოლოდ ჩემი შინაგანი ხმა ესმოდა. დღემდე ვერ ვხვდები როგორ შეუძლია ამის გაკეთება, მგონია რომ არამიწიერი ქმნილებაა და ადამიანის საუბარს კი არ უსმენს რომ უყურებს მთლიანად მის სულს ხედავს . წლებია მისი ნაწილი ვარ და არასდროს გადაუდგამს ისეთი ნაბიჯი რომელიც საბოლოოდ დადებით შედეგს არ გამოიღებდა, არადა ბევრჯერ მეგონა რომ შეცდა .
რამდენიმე საათის შემდეგ მივდვიოდი ეზოში რომელშიც ბოლოს 14 წლის წინ დავდგი ფეხი. მივდიოდი და თითქმის ვერაფერს ვცნობდი, თითქოს სხვა ადგილას ვიყავი სადაც უბრალოდ ნაცნობი დეტალები იყო გადმოტანილი.
ჩემი ხის სახლი , კრამიტის სახურავით , სახელურ მომტვრეული ხის კიბით და ფანჯრებზე აფარებული ხის ფიცრებით რომლებს შორისაც ნაჭრები იყო გაჩრილი . გარეთ ყინავდა და სახლში შესვლისას სულიც გამეყინა.
დედა საწოლზე იწვა, ჩაშავებული თვალებით, დამსკდარი ტუჩებით , დასუსტებული , გალეული , ფერდაკარგული მიყურებდა და ტიროდა. სამოც წელს მიღწეული ქალი ისე იყო დანაოჭებული თითქოს ერთი საუკუნე გაატარა ამ სხეულშიო.
არ მინდოდა ისევ ისე მყვარებოდა, არ მინდოდა მეპატიებინა, მაგრამ ვუყურებდი და მთელი ჩემი არსება მის ჩახუტებას ითხოვდა. მინდოდა ისევ მომფერებოდა თმაზე , ერთხელ მაინც ეკოცნა და მისი გულისცემა გამეგო .
ჩავეხუტე , ვაკოცე და ვიტირე კიდეც. არ მადარდებდა არავინ და არაფერი, საკუთარი სიამაყეც კი , არც სიჯიუტე, არც სიბრაზე. ვეხვეოდი, პატიებას მთხოვდა , მლოცავდა, მეფერებოდა და ტიროდა . მანამდე მეგონა რომ მათგან პატიების თხოვნა მჭირდებოდა, მაგრამ საერთოდ არ ჰქონდა მნიშნელობა მათ სიტყვებს.
დედას ფილტვების ანთება ჰქონდა, ჭლექიც რომელიც ასეთი გავრცელებული იყო იმ დროს და რომლის განკურნებაც თითქმის წარმოუდგენელი იყო . ცუდად იყო, მაგრამ ამირანმა ექიმი მოუყვანა, წამლებიც ჩამოუტანა თბილისიდან მისმა მეგობარმა და კიდევ რამდენიმე წელი იცოცხლა .
იმ წლებს ვერავინ დამიბრუნებდა მათ გარეშე რომ გავატარე, არც მიპატიებია, დღემდე არ მიპატიებია მათი სიცივე , მაგრამ თავისუფლება ვიგრძენი და მათი მონატრებაც ისეთი ძნელი აღარ იყო შემდეგ.
ჩემი გათხოვილი დებიც ჩამოვიდნენ დედას ავადმყოფობის დროს თავიანთ ოჯახებთან ერთად, ჩვენმა შვილებმა ერთმანეთი გაიცნეს და ახალმა თაობამ ჯანსაღი ურთიერთობა დაიწყეს. მანძილისა და კომუნიკაციის ნაკლებობის მიუხედავად მაინც ხვდებოდნენ ხოლმე ერთმანეთს , მაგრამ ეს არ იყო და-ძმობა. არ იყო ის რაც უნდა ყოფილიყო ... გულცივები ვიყავით, ალბათ ახლაც ვართ კოსტანტინე კი სხვანაირია თავის მეგობრებს ძმებივით ექცევა და მათთვის ყველაფერს გააკეთებს, ისინიც ასევე ექცევიან და მე ზუსტად ვიცი რომ კოსტანტინეს ჰყავს ადამიანები ვინც მის გვერდით იქნებიან ჭირშიც და ლხინშიც.
ჩვენ გვყავს ადამიანები რომლებსაც შესაძლოა ჩვენი წვეთი სისხლიც არ ერიოთ ,მაგრამ მათი ნდობა შეგვეძლოს.
მაგრამ მაინც ადამიანები რომელთა დამსახურებითაც ამ ქვეყანას მოვევლინეთ ყოველთვის ჩვენს გულში იქნებიან, სისხლი რომელიც ჩვენს ძარღვებში მოძრაობს მათია და რაც არ უნდა მოხდეს, როგორც არ უნდა მოგექცნენ მაინც ვერ მოიშორებ თავიდან.
ეზოში ვიყავი დედა რომ ცუდად იყო , სახლში გაჩერება აღარ შემეძლო ამირანი რომ მოვიდა და თავისი ქურთუკი მომახურა
-რატომ ვარ აქ ... რატომ აკეთებ მისთვის ამდენ რამეს
-მას რომ არ გაეჩინე არ იქნებოდი და უშენოდ ამ სამყაროში ყოფნა არ მინდა !
შეიძლება არ გიყვარდეს კაცი რომელსაც ასე უყვარხარ? რომელიც ათ წელიწადში ერთხელ გეტყვის „მიყვარხარ“ მაგრამ ყოველ წამს გიმტკიცებს რომ მისთვის ყველაფერი ხარ.
საერთოდ არ აქვს მნიშვნელობა იმას რომ მომიტაცა, იმას რომ ზოგჯერ მაბრაზებდა, რომ მტკენდა ის ან სხვა ვინმე როდესაც იცი რომ უყვარხარ და შენთვის ყველაფრის გაკეთება შეუძლია პატიობ , მაგრამ პატიებისთვის დავიწყება საჭირო არ არის. საერთოდ მგონია რომ ყველაფერი რაც ხდება კარგიც და ცუდიც რაღაც მიზეზს ატარებს და როგორც ამბობენ ღამეს ყოველთვის ცვლის დღე , სიბნელეს სინათლე და სიმწარეს სიტკბო...“

წიგნი რომ დახურა შემდეგ მიხვდა რომ ლოყები ცრემლებით ჰქონდა დანამული. სახეზე ხელები ჩამოისვა , წიგნი შეინახა და ოთახიდან გავიდა.
საწოლზე იწვა თარაში რომ დაწვა და მზერა გაუსწორა
-ანიკო
-ჰო
-არის ისეთი რამე რაც გინდა და რისი გაკეთებაც შემიძლია?
-დროს უკან დააბრუნებ?
-რომ დავაბრუნო ის აღარ იქნება ... ასე ძალიან გტკივა რომ მისი გაქრობა გინდა?- მუცელზე ხელი შეახო და ამღვრეული მზერა მიაპყრო
-იქ დამაბრუნე სადაც მარტო შენ და ის იქნებით, სადაც სხვანაირი ვიქნები სხვა წარსულით - თვალები დახუჭა ისევ რომ არ ეტირა - მენატრებიან...
-გიორგის ისევ არ დაურეკავს? - თითები ფრთხილად შეახო თმაზე და მერე მაჯაზე აკოცა
-არ დამირეკავს...არც მოვა სანამ მე არ მივალ
-გინდა წაგიყვანო მასთან ან დაველაპარაკო
-არ სჭირდება დალაპარაკება ... მე დედას ნახვა მინდა , ჩემს სახლში მინდა , ჩემს ოთახში სადაც ჯერ კიდევ ბებოს ნაქსოვი პლედი აფარია ჩემს ძველ ხის საწოლს . მისი შეკერილი ბალიშები და ლეიბებია, მისი მზვითევის საბნებია . მტკივა რომ ერთხელაც არ დამირეკეს, არ ვახსენდები სანამ ფული აქვთ არ ვადარდებ . მე ხომ არაფერი დამიშავებია , მე მათთვის არაფერი დამიშავებია . რატომ არ ვუყვარვარ
-არ იტირო გთხოვ, გემუდარები არ იტირო- თარაშის ხმა ესმოდა, მისი ტუჩების შეხებას გრძNობდა დანამულ ლოყაზე და თვალებზე
-ვიცი რაღაც ცუდი ხდება...ცუდად ვარ
-არაფერი ხდება, უბრალოდ ემოციური გახდი...ყველაფერი კარგად იქნება ვიცი . შემომხედე ანიკო - თითები თმაში შეუცურა და ამღვრეული მზერით უყურებდა
-არ მინდა ...- სახეზე ხელები აიფარა და ფეხებიც მოხარა. ემბრიონის ფორმაში იწვა თარაში რომ მოეხვია და მთელი სხეულით დაფარა. მის სურნელს სუნთქავდა, მისი ხმაურიანი სუნთქვა და გულისცემა ესმოდა , მისი ტუჩების შეხებას გრძნობდა, მისი გრძელი თითები არ ჩერდებოდნენ . ისე მოქმედებდნენ წინააღმდეგობას ვეღარ უწევდა. შემდეგ ტვინმა შესვენება გადაწყვიტა და მალევე ჩაეძინა. თარაში ცოტა ხანს უყურებდა შემდეგ პლედი დააფარა თავზე აკოცა და წავიდა.
გარეთ საშინელი ამინდი იყო, მდინარეც ადიდებული იყო მაგრამ მაინც წავიდა . მანქანა რომ გააჩერა სახლთან რამდენიმე წუთს შორიდან უყურებდა შემდეგ გადავიდა და კარამდე სწრაფად მივიდა. რამდენიმე წუთს აკაკუნებდა და ბოლოს გამოჩნდა კიდეც ქალი ყავისფერი თვალებით ,რომელიც ძალიან ჰგავდა ანას . ტუჩი გახეთქილი ჰქონდა, სახე აწითლებული, თმები არეული და სახლიდან ისევ ისმოდა გინების ხმა
-თარაშ? - ქალი აშკარად არ ელოდა მის გამოჩენას და თითქოს ორმაგად შერცხვა, ტუჩზე ხელი გაისვა და სისხლი მოიშორა - ანა კარგადაა? რამე დაემართა ანას?
-კარგადაა , არ შეგეშინდეთ
-ვინ არის ... სად გაიქეცი - ბარბაცით გამოვიდა კაცი , მთვრალი იყო და ძლივს ადგამდა ნაბიჯებს- შენ ? შენ თარაში არ ხარ? ჩემი სიძეე ... რა პატივია ფულის მოგდების შემდეგ ჩვენი სახლი იკადრეთ? გავახსენდით ქალბატონს ?
კაცისთვის ყურადღება არ მიუქცევია სახლში შევიდა, კარი მიხურა და იმ ოთახისკენ წავიდა საიდანაც ის გამოვიდა წუთის წინ. შემდეგ მაგიდასთან სკამზე დაჯდა ისე იყურებოდ აგეგონებოდათ მათ მოსაკლავადაა მისულიო
-ესეც იმასავით თავხედი ყოფილა
-გაჩუმდი ...
-ბევრი დრო აქ მაქვს , არც სურვილი მაქვს ვუყურო ლოთის მიერ ნაცემ ქალს და ამ უკანასკნელს რომელიც გონზეც არ არის . არ ვიცი როგორ არიან გიორგი და ანა თქვენი შვილები , წარმოდგენაც არ მაქვს როგორ შეიძლება ის ორი თქვენნაირი მშობლების ფონზე ასეთები გაზრდილიყვნენ , მაგრამ ჩემი ცოლი თქვენი შვილია . კეთილს ინებებთ, გონს მოხვალთ , იმ ფულს გამოიყენებთ ადამიანებს დაემსგავსებით და ანას მოუხსნით თქვენზე დარდს. დღესვე მოგაკითხავენ კლინიკაში წაგიყვანენ და ამპულას ჩაგიდგამენ , რომ არ წაყვე და მერე ისევ გააგრძელო ლოთობა გეფიცები ისე მოგაჭრი მაგ ხელებს თითიც არ ამიკანკალდება ! ერთად თუ ვერ ცხოვრობთ დაშორდით, მეეჭვება განქორწინება უფრო დიდი სირცხვილი იყოს ვიდრე ის რასაც აკეთებთ...
-მოვიდა ჟორდანიების პრინცი და დაგვიწყო გეგმები...ანგელოზი ხარ რომელიც მხარზე მაზის? გგონია ასე მოხვალ და წმინდანებად გვაქცევ?
-სულ ს.რზე შენ რა მოგივა , მაგრამ ანას აინტერესებს და ანას რაც ადარდებს ყველაფერი ჩემი საქმეა ... ხო და კიდევ , თუ წასვლა უნდა და გაუშვებ დავბრუნდები - ზემოდან უყურებდა ,ყბები დაჭიმული ჰქონდა და ნამდვილად არ ჰგავდა საყვარელ ბიჭს.
-წადი შენი დედაც ... ვინ მოგცა ჩემთან ბრძანებლობის უფლება . მახატია შენ რა გინდა და რა არა ...ეს ბ.ზი კიდე არსად წავა აქ დაიმარხება ჩემთან ერთად- თარაში უკვე გადიოდა რომ მიაძახა და ქალს თმაში წვდა.
სუნთქვა შეეკრა, ისევ გადაეკეტა და ისე მოუქნია გაშლილი ხელი კაცს წამით არ უფიქრია. მერე იატაკზე გაშხლართულს ზემოდან დახედა და ოდნავ დაიხარა
-ან გააკეთებ ან მოკვდები, აირჩიე რა გირჩევნია დარჩენი ცხოვრების ადამიანურად გატარება თუ საკუთარ ნეხვში ჩახრჩობა ...ნუთუ არ გინდა კაცივით მოიქცე და შანსი გამოიყენო
სახლიდან გავიდა, ქალი მანქანასთან მისვლამდე დაეწია და მკლავზე მოუჭირა ხელები
-თარაშ...წამოგყვები , გთხოვ . თუნდაც გზამდე არ აქვს მნიშნელობა უბრალოდ წამოვალ
-ჩაჯექით - მანქანის კარი გაუღო და თვითონაც დაჯდა.
სწრაფად მოშორდა იქაურობას, დაჭიმული იჯდა და ქალისკენ იხედებოდა
-თქვენ რას აპირებთ?
-ის არ დამანებებს თავს...მე უკვე ჭაობში ვარ დიდი ხანია . გიორგი წლებია არ მინახავს, ანა კი თავად დავკარგე დიდი ხნის წინ
-შვილის დასაბრუნებლად მხოლოდ სიყვარულია საჭირო , სხვა არაფერი . ანას მეტი არაფერი სჭირდება თქვენგან მხოლოდ იმის დანახვა რომ თქვენთვის სულერთი არ არის , არ მჯერა რომ შეიძლება ანა ვინმეს არ უყვარდეს . მე ახლა სასტუმროში წაგიყვანთ, დაისვენეთ, მოწესრიგდით , დაფიქრდით და დამიკავშირდით შემდეგ. ყალბი გრძნობებით და ნაბიჯებით ნუ მოხვალთ ანასთან, ის ყველაფერს მიხვდება და უარესად იმოქმედებთ. უბრალოდ საკუთარ ცხოვრებას მიხედეთ თქვენზე რომ აღარ იდარდოს
-გაუმართლა ანას შენ რომ შეხვდი ... ანა საოცარი გოგოა , გაუფრთხილდი- წასვლისას უთხრა და შემდეგ ფურცელი გამოართვა სადაც თარაშის ნომერი ეწერა
-ეს მე გამიმართლა თორემ ანასთვის კიდევ ერთი გამოცდა ვარ - ჩუმად თქვა და შემდეგ წავიდა.
სწრაფად მიდიოდა, ანას ნახვა სჭირდებოდა .
სახლში როგორც კი შევიდა მაშინვე ანას შეეჩეხა უკვე გაეღვიძებინა და ტუჩებდაბრეცილი დააბოტებდა
-აუუ ნოოონ მიშველეეე რაა
-რა ხდება ჩემო გოგო
-ცუდ ხასიათზე ვარ , შენმა ბიჭმა მიმაძინა ბავშივით მერე გაიპარა და ახლა რომ გავიღვიძე რაღაც მინდა და არ ვიცი რა მინდა. თქვენ ხომ არ იცით რა შეიძლება მინდოდეს? - მაიასა და თინას შორის ჩაჯდა, მაიას მხარზე დაადო თავი და იქვე მდგომ ნონას ისე ელაპარაკებოდა
-ეგ ბავშვი თუ ბიჭია შესაძლოა ეს გინდოდეს- თარაშმა მოზრდილი მანდარინი აათამაშა ხელში და ანაც წამსვე წამოფრინდა
-მინდააა ... მომეცი
-ნწ ... მაკოცე და მოგცემ- ისე გაიცინა თითქოს იმ წამის გარდა არაფერი იყო. უყურებდა გაბუტულ ანას და მერე წარბშეკრულს
-მეტი საქმე არ მაქვს...ეზოში გავალ და ხიდან მოვწყვეტ
-მე ვიფიქრე გავუფრცქვნი და თითები არ გაუყვითლდება-თქო...რახან არ გინდა
-ვინმეს ვიპოვნი ვინც გაფრცქვნის
-მეც ვიპოვნი ვინმეს ვინც მაკოცებს - კედელს მიეყრდნო და მანდარინს კანი მოაშორა. არ ელოდა ვაშლი რომ მოხვდა ფერდში და ბავშვივით წამოიყვირა- მეტკინააა
-გოგო ყოფილა, მანდარინი აღარ მინდა ...ვაშლი მომინდა- ირონიულად გაუღიმა და წითელი ვაშლი ჩაკბიჩა. მერე ტუჩები გაილოკა და ისევ დივნისკენ დაიძრა , მოკისკისე ქალებს შორის ჩაჯდა და ამჯერად თინას მიეხუტა . მანაც დანაოჭებული ხელი გადაუსვა თავზე , ისევ გაიცინა და მერე ხელზე აკოცა
................
წვეულებაზე იყო , ნათესავის დაბადებისდღეზე რომელმაც რესტორანში აღნიშვნა გადაწყვიტა. გოგონების გარეშე კარგად ვერ ერთობოდა ხოლმე, თან ნათესავებთან რომლებიც ათას კითხვას უსვამდნენ , ჭორაობდნენ და საკამათო თემებზე იწყებდნენ საუბარს ისეთზე მართა თავს ძლივს რომ იკავებდა .
წითელი ღვინით სავსე ჭიქას ატრიალებდა მთელი საღამო და ცოტ-ცოტას აგემოვნებდა. უკვე ყველა შემთვრალი იყო , საშინელი ხმაური , მუსიკის ხმა ამდენი ნასვამი ადამიანი და სანახაობაც იყო რა თქმა უნდა. წარმოიდგენდა რა კომენტარებს გააკეთებდნენ ლიკუნა და ნია და ერთობოდა.
შემდეგ ერთ-ერთ მაგიდასთან ნაცნობი სახე დაინახა . ჯანოს ძმაკაცი იცნო და სუფრასთან მსხდომ სხვა ახალგაზრდებსაც დააკვირდა. სამი ბიჭი იყო და დანარჩენი გოგონები . შორიდანაც ჩანდა რა კატეგორიის მდედრები იყვნენ და მზერის მოშორება გადაწყვიტა . ზურგით მჯდომის ტატუ რომ დაინახა ყელზე და მისი პროფილი იცნო . ვიღაც გოგოს ქვემოდან უყურებდა და იღიმოდა.
მართა ჯანელიძისთვის რომ გეთქვათ ეჭვიანობისგან გონება დაგებინდებაო სიცილით მოკვდებოდა .
ახლა კი მიაბიჯებდა თავაწეული, წითური თმები ზურგზე ეფინებოდა ანთებული მზერით უყურებდა გიორგის ზურგს და ცეცხლს აფრქვევდა . ზურგიდან მოეხვია , ყელში აკოცა და მკლავზე შემოხვია ხელები
-საღამომშვიდობისა ბიჭებო...როგორ ხართ?
ერთი წინადადება და ყველაფერი აურია. ბიჭები ჯერ გაკვირვებულები უყურებდნენ შემდეგ წამოიშალნენ
-ვაა მართა? როგორ ხარ ტო
-შესანიშნავად ... თავად?
-ჩვენ საკაიფოდ ტო ... აქ არ გელოდით
-მეც არ გელოდით ...თქვენ ხო სულ მოულოდნელობებით ხართ სავსე- გიორგის გახედა ისევ იქ რომ იდგა გვერდულად უყურებდა და იღიმოდა
-არ გვითხრა რომ მოგენატრეთ
-რაც ჯანო აღიგავა პირისაგან მიწისა მას შემდეგ ფეხბურთს არავინ უყურებს ჩემთან, ლუდიც კი აღარ მიყიდია და მგონი ნოსტალგია მაქვს ხმამაღალი გინების და ყოველ გოლზე ერთმანეთში ახლართული მამრების ხილვის- იღიმოდა და ბოლოს ქვედა ტუჩს კბილები მოსდო
-მოვალთ ჩვენი ლუდის ქილებით და ჩიფსებით , სოსისსაც მოვიტანთ და ჩავუსხდებით მართუშ
-დავმშვიდდი ... ახლა დაგტოვებთ , სასიამოვნო საღამოს გატარებას გისურვებთ- ისევ გაუღიმა ბიჭებს და წავიდა.
მიდიოდა და ზუსტად იცოდა რომ გიორგი უკან გაჰყვებოდა , მაგრამ მოცეკვავე წყვილებს შორის თუ აღმოჩნდებოდა ვერ იფიქრებდა. წელზე ხელი რომ მოხვია და სხეულზე აიკრა სუნთქვა შეეკრა . ძალიან ახლოს იყო, იმდენად ახლოს რომ მის სუნთქვას გრძNობდა ხელები ინსტიქტურად დააწყო მხრებზე და მის მოძრაობას აჰყვა
-ჟღალო
-გიორგი
-რა საკვირველი დამთხვევაა
-გასაოცარი
-გიხდება
-ხო ,ლამაზი კაბაა
-კაბაც, მაგრამ ეჭვიანობა უფრო- გაიცინა და მერე ყელში აკოცა , მფეთქავ არტერიაზე
-შენ კი იმათ არ უხდები
-მხოლოდ შენ გიხდები? წითელი და შავი ერთად - სწორედ შავი კაბა და წითელი ფეხსაცმელი ეცვა, მისი ჟღალი თმები და შავებით შემოსილი გიორგი
-ნწ, ჯერ არა კიდევ ერთ ორ კაცს გავუტეხავ თავს, იქნებ ქალსაც და შემდეგ შეიძლება
-შენ აღარ ხუმრობ- ხმამაღლა გაიცინა და მერე დაატრიალა-ძალადობა საჭირო არ არის, მოღალატე არ ვარ , არავინ გახდება საცემი
-დამამშვიდე
-ნუ მესწერვები - ისევ აკოცა და შემდეგ მუსიკაც დასრულდა
-კარგად ცეკვავ, შეგიძლია დაუბრუნდე იმათ - ლოყაზე აკოცა და ზურგი აქცია. ჩანთა აიღო ყველას დაემშვიდობა და სწრაფად წავიდა. ტაქსიში ჯდებოდა გიორგიც რომ მიუჯდა გვერდით . მისამართი უკარნახა და შემდეგ მიეყრდნო სავარძელს. მართას არაფერი უთქვამს ჩუმად იყო და საკუთარ იმპულსურ ქცევაზე ფიქრობდა.

იმედია მოგეწონებათ ეს თავი
მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ
და ვწუხვარ თუ ისე არ ვითარდება მოვლენები როგორც ელოდით